.......When the blazing sun is gone..... .....When the nothing shines upon,
Group Blog
 
 
ธันวาคม 2548
 
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
25 ธันวาคม 2548
 
All Blogs
 
หลากหลายจากโกวเล้ง




เมื่อไหร่ ที่เธอรู้สึกท้อในใจ
เมื่อไหร่ที่เธอสับสน
อยากให้รู้ว่ายังมี ตัวฉันอีกคน
กับโลกที่งดงามหนึ่งใบ
เก็บเอาไว้ให้เธอมาพักใจ




อยากจะขอบคุณ
เจ้าของทุกๆ ถ้อยคำล้ำลีก กระชากหัวใจ
ที่ทำให้ ได้ใคร่ครวญ ดื่มด่ำและลึกซึ้ง
ไปกับ ถ้อยคำ งดงามกินใจ เหล่านั้น ...
เป็นดั่งได้คุยกับตัวเอง ได้อยู่ใกล้เพื่อนน้ำมิตร
อยู่ใกล้ญาติสนิท และ และได้ใกล้ชิดท่านผู้อาวุโส

อยากจะขอบคุณ
ทุกๆ ถ้อยคำงดงาม ผ่านท่วงทำนองดนตรี
น้ำเสียงทอดถอน ทำนอง ที่ดังก้องไปทั้งหัวใจ
ไม่ให้เหงา ยามรู้สึกเดียวดาย
ดนตรีคืออีกหนึ่งมิตรสนิท
ดนตรี คือ หนึ่งสิ่งสำคัญ ผูกพันกันมาเนิ่นนาน
ดุจเสียงกล่อมชีวิต ยามแรกรู้จักโลก

ดนตรี ส่งผ่าน ความรู้สึก ของหัวใจ
ไปถึง ใครอีกคนได้เสมอ


จาก...โกวเล้ง

มากรัก....มักจะทำให้ผู้อื่นตรอมตรม
คนไร้น้ำใจเล่า
คนไร้น้ำใจใช่ไม่มีความปวดร้าวตรอมตรมหรือไม่
คนไร้น้ำใจใช่มีชีวิตอย่างสุขสันต์หรือไม่


จากเรื่อง ฟันฟ้าผ่านรก


เคยมีคนฉลาดปราดเปรื่องผู้หนึ่งกล่าวไว้ว่า
ไม่ว่าเป็นบุรุษที่ปราดเปรื่องปานใด
หากชมชอบสตรีนางหนึ่งจริงๆยามอยู่เบื้องหน้านาง
มักจะแปรเปลี่ยนเป็นตัวโง่งม กระทั่งวาจาก็เปล่งไม่ออก


จากเรื่อง วีระบุรุษสำราญ

หากแม้นมีคนบอกว่า
ความรักที่แท้จริงมีเพียงครั้งเดียว ไม่มีครั้งที่สอง
อย่างนั้นคำกล่าวนี้มาตรว่าเป็นปรัชญาคำหนึ่ง
แต่ไม่อาจนับเป็นเหตุผลอันเที่ยงแท้
เนื่องเพราะความรักสามารถแปรสภาพ
แปรเปลี่ยนเป็นน้ำมิตร
แปรเปลี่ยนเป็นน้ำใจ
แปรเปลี่ยนเป็นพึ่งพาอาศัยกันและ กัน
ถึงกับสามารถแปรเปลี่ยนเป็นความแค้น


จากเรื่อง เหยี่ยวนรกทะเลทราย

ระหว่างคนที่รักกัน
ไฉนเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจซึ่งกันและกัน
ระแวงคลางแคลงซึ่งกันและกัน
หรือนี่เป็นส่วนหนึ่งของความรัก


จากเรื่องหลั่งเลือดสะท้านภพ



บุรุษผู้หนึ่งหากตกเป็นเป้าหลงรักสตรีนางหนึ่ง
นับว่าเป็นความผิดหรือไม่?
สตรีนางหนึ่ง หากรักบุรุษที่คู่ควรให้นางรัก
นับว่าเป็นความผิดหรือไม่?
ทั้งสองหากไม่ผิด ผู้ใดเป็นฝ่ายผิด


จากเรื่อง ซาเสียวเอี้ย
ความรัก
นับเป็นสิ่งประหลาดพิสดารมากที่สุดในโลก
มันยิ่งเผชิญอุปสรรคอันยากแค้นมากมายเพียงไร
ดอกผลที่ผลิออกก็ยิ่งหอมหวานยืนนานเพียงนั้น


จากเรื่อง นักสู้ผู้พิชิต

สถานการณ์ในสนามรบ
มีความพิเศษพิศดารมากเพียงไร
มักจะคล้ายกับสนามรัก ทั้งสองฟากฝ่าย
หากมีฝ่ายหนึ่งปรากฎความสงบเบือกเย็นผิดปกติ
อีกฝ่ายก็อดมิได้ต้องเกิดความว้าวุ่นหวั่นไหว
ในระหว่างกันและกัน
หากคนหนึ่งสามารถเด็ดเดี่ยวหนักแน่นผิดธรรมดา
อีกฝ่ายหนึ่งก็ยากที่จะอ่อนแอเปราะบางได้
หากไร้น้ำใจในสนามรัก
มักจะเป็นพลานุภาพที่ดึงดูดผู้คนได้รุนแรงยิ่ง
การเยือกเย็นในสนามรบ
ก็เป็นอาวุธอันเข้มแข็งอยู่ตลอดกาล


จากเรื่อง นักสู้ผู้พิชิต



ถึงแม้บาดแผลบนร่างกายของคนเรา
อาจมีได้นับร้อยนับพันแห่ง...แต่รอยแผลในหัวใจ
กลับมีอยู่เพียงรอยเดียว และที่ตรงนั้นเอง...
ที่เขารู้สึกว่าเปราะบางที่สุด ถูกทำร้ายได้ง่ายที่สุด
แม้ว่าปากแผลจะปิดไปแล้วก็ตามแต่
เมื่อไรที่มีอะไรมาสะกิดทำให้เราหวนคิดกลับไป...
อาการก็จะกำเริบเจ็บปวดขึ้นมาอีก
และนี่ก็คือเหตุผลที่ทำให้เขากลัวเสียงดนตรีอย่างที่สุด


"...ในชั่วชีวิตของคนเรา ความจริงมีเรื่องราวที่
มิว่าผู้ใดก็ต้องอับจนปัญญา
นับเป็นโศกนาฏกรรมที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของชั่วชีวิต...
เป็นความเจ็บปวดสุดซึ้งที่สุดของชั่วชีวิต
พบพานกับเรื่องเช่นนี้...
ท่านไม่มีปัญญากระเสือกกระสนดิ้นรน
ไม่มีปัญญาต่อสู้ขัดขืน
ไม่มีปัญญาปฏิเสธตัดรอนเลย
แม้นับว่า
ท่านยินยอมให้ร่างกายเป็นผุยผงตกอเวจีไปชั่วกัปกัลป
ยังคงไม่อาจเหนี่ยวรั้งที่ท่านสูญเสียให้กลับมาได้
อาจบางทีท่าน...
ความจริงมิเคยได้มันมาเลยตลอดกาลนาน..."



"...ความรักนับเป็นเรื่องพิศดารที่สุดจริงๆ
มันบางครั้งสามารถบันดาลให้คนโง่เขลา
กลายเป็นคนฉลาดปราดเปรื่องที่สุด แต่บางครั้ง
กลับสามารถบันดาลให้คนชาญฉลาด
กลายเป็นคนโง่เขลาเบาปัญญาได้..."

"...มีเรื่องบางประการ
มาตรว่าท่านปฏิเสธไม่ไปขบคิด
แต่พาลต้องครุ่นคิดอยู่ทุกเวลา
มนุษย์ไม่มีทางข่มกลั้นความรู้สึกนึกคิดของตัวเอง
ไว้ได้ตลอดกาลนาน ..
.นี่เองบางทีเป็นการเจ็บปวดประการหนึ่ง
ในหลายๆประการของชีวิตคนเรา..."


"...ชั่วชีวิตมนุษย์...สิ่งที่บันดาลให้หดหู่ รันทด
มิใช่การจำพราก...หากเป็นการอยู่ร่วม
เพราะหากไม่เคยอยู่ร่วม ไหนเลยมีการจำพรากได้..."


"...สวยงามเป็นเพียงความรู้สึกชั่ววูบเท่านั้น
มีแต่ความจริง จึงเป็นนิรันดร์ ...
แต่ก็มีคนว่า
เราเพียงสามารถกุมช่วงเวลาที่สวยงามเพียงชั่ววูบไว้ได้
ก็พอแก่ใจแล้ว
ความจริงที่เป็นนิจนิรันดร์ทิ้งให้เป็นนิจนิรันดร์ต่อไป
เราไม่แยแสสนใจเลย..."



"...คนเรามีแต่ตอนคิดใคร่จะได้ที่สุด
จึงหวาดกลัวจะสูญเสียเป็นที่สุด
ความรู้สึกที่บัดเดี๋ยวดีบัดเดี๋ยวร้ายเยี่ยงนี้
ก็เป็นจุดอ่อนหนึ่งในจำนวนมากหลายของมนุษย์เรา
ที่น่าเศร้าคือ
ท่านยิ่งรุ่มร้อนปรารถนาจะได้
ความหวังจะสูญเสียก็ยิ่งมากมาย..."

"...ในโลกความจริง มีเรื่องอับจนปัญญาอยู่มากหลาย
มิว่าผู้ใดต่างมิอาจเหนี่ยวรั้งขัดขืนได้...เยี่ยงนี้
แม้เจ็บปวดรันทด แต่หากยังมีชีวิตอยู่
ก็ต้องคิดหาวิธีมาสลัดความความเจ็บปวดรันทด
ของตัวเองออกไปให้ได้..."










: เก็บไว้ให้เธอ
: วรรธนา



ลมที่โชยพัด ต้นหญ้าใบไม้ปลิว
แดดที่อ่อนใส หอมกลิ่นของวันใหม่
เมฆน้อยๆ ยังลอยเป็นนิทานบนฟ้าไกล
อยากให้เธอได้มาอยู่ตรงนี้จัง

หยาดฝนที่ทอสาย พร่างพรมสู่พื้นดิน
ใบไม้แตกกิ่งใบ มาสู่โลกใบใหม่
เด็กน้อยๆ ยังคงมีฝันลอยไปกว้างไกล
อยากให้เธอได้มาอยู่ตรงนี้จัง
เมื่อไหร่ ที่เธอรู้สึกท้อในใจ เมื่อไหร่ที่เธอสับสน
อยากให้รู้ว่ายังมี ตัวฉันอีกคน
กับโลกที่งดงามหนึ่งใบ เก็บเอาไว้ให้เธอมาพักใจ

เธอจะอยู่ไหนใกล้ไกลสักเท่าไหร่
หากเหงาให้จำไว้ ว่าเธอนั้นมีใคร
ที่เก็บความสวยงาม รอให้เธอมาชื่นชม
เก็บเอาไว้ให้เธอมาพักใจ

หากอ่อนล้าเมื่อวันใด กลับมา





Create Date : 25 ธันวาคม 2548
Last Update : 1 กรกฎาคม 2550 20:42:58 น. 8 comments
Counter : 408 Pageviews.

 
พี่
ญาติสนิท และ มวล มิตรสหาย

ประกายดาว ไม่ได้อับแสงค่ะ
ดาวก็เป็นแบบนี้
บางวันพักผ่อนหลังหมู่เมฆ
ในค่ำคืนที่ไร้เรี่ยวแรง
มีค่ำคืนแห่งราตรีกาลเป็นเครื่องกำบัง
บางครั้งมนุษย์
มีความทรงจำเป็นเครื่องหล่อเลี้ยงชีวิต
สอนให้เห็นความอ่อนโยน สดใส
ในชีวิต ให้มีเรี่ยวแรง ก้าวเดิน
มีฝัน นำพาความมุ่งมั่น ขับเคลื่อนชีวิต

บางความทรงจำ
มาเยี่ยมเยือนแล้ว ควรจะจากไปโดย
ไม่ต้องทิ้งแม้บาดแผล
ให้ เจ้าของเรื่องราวเจ็บปวด
.ให้พัดไกล ผ่านไป เหมือนสายลม
พัดผ่านใน หนึ่งฤดูกาล นี้
แล้วมิหวลคืน

เพลงนี้เป็นหนึ่งเพลงโปรดเพลงใหม่ค่ะ
ฟังแล้ว ยิ้มไปด้วยกันนะคะ








โดย: ประกายดาว วันที่: 15 พฤศจิกายน 2548 เวลา:10:00:08 น.




คห.ที่ 2
กำลังจะหานิยายกำลังภายในมาอ่านเลยค่ะ

มีคนแนะนำไว้ที่บล็อกเยอะเหมือนกัน



โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 15 พฤศจิกายน 2548 เวลา:10:11:14 น.




คห.ที่ 3
สวัสดีครับ............อิอิ
------------------------------------------
...มาแล้วครับ มาแล้วจ้า มาถึงแล้ว
เสียงแจ้วแจ้ว ที่บ้านก๋ง จึ่งตรงมา
ยังไม่กลับ "เมืองซัวเถา" ที่เขาว่า
แต่เวลา มันมีน้อย เลยคอยนาน...
------------------------------------------
สาเหตุ
1. เนท ช่วงนี้แย่จัง ไม่ได้ดั่งใจ
2. เวลาว่างหายไปไหนหมด ไม่ทราบ
------------------------------------------
รักษาสุขภาพนะครับ/คิดถึงทุกท่าน



โดย: ก๋งแก่(หง่อมจริงๆ) วันที่: 15 พฤศจิกายน 2548 เวลา:11:10:54 น.




คห.ที่ 4
อ่า สวัสดีจะน้องดาว วันนี้พี่ยังไม่นอนอะจะ ชอบเพลงนี้จะ คนร้องน่ารักดี



โดย: อินทรีทองคำ วันที่: 15 พฤศจิกายน 2548 เวลา:11:28:46 น.




คห.ที่ 5
เยี่ยมเช่นเคยค่ะ



โดย: run to me วันที่: 15 พฤศจิกายน 2548 เวลา:11:38:43 น.




คห.ที่ 6
"ความรัก
นับเป็นสิ่งประหลาดพิสดารมากที่สุดในโลก
มันยิ่งเผชิญอุปสรรคอันยากแค้นมากมายเพียงไร
ดอกผลที่ผลิออกก็ยิ่งหอมหวานยืนนานเพียงนั้น "

..................

เป็นวลีที่กล่าวได้อย่างลึกซึ้ง
และเป็นบทพิสูจน์ความรักแท้ได้เป็นอย่างดี




โดย: คนเดินดินฯ วันที่: 15 พฤศจิกายน 2548 เวลา:12:35:23 น.




คห.ที่ 7
เพลงเพราะเหมือนเดิมเลยนะคะ
" เมื่อไหร่ที่เธอรู้สึกท้อในใจ "
" เมื่อไหร่ที่เธอสับสน "
" อยากให้รู้ว่ายังมีตัวฉันอีกคน "
" กับโลกที่งดงามอีกใบ โอบไว้ให้เธอมาพักใจ "
.....................................................

" หากอ่อนล้าเมื่อวันใดกลับมา "




โดย: Petit Patty วันที่: 15 พฤศจิกายน 2548 เวลา:12:35:59 น.




คห.ที่ 8
เศษเสี้ยวเดียวดายที่ทายทัก
อาจจะไม่รู้จักสักเท่าไหร่
แต่ความชอบที่เหมือนกันอาจเหมือนใจ
ให้ได้ใกล้นั่งข้างอย่างคุ้นเคย
....
เพิ่งรู้ว่าสาวๆก็ชอบพี่เล้งแฮะ




โดย: kaman วันที่: 15 พฤศจิกายน 2548 เวลา:15:12:07 น.




คห.ที่ 9
เพลงเพราะครับ..

แต่...ถ้าได้ดนตรีจีนบรรเลง อารมณ์จะบรรเจิด..ยิ่งกว่านี้...



โดย: กุมภีน วันที่: 15 พฤศจิกายน 2548 เวลา:16:11:35 น.




คห.ที่ 10
ประโยคนั้นก็ดี... เพลงนี้ก็ชอบ...
โดนไปหมดเลยเนาะ ตาหมอนี่หนิ



โดย: เซียวเปียกลี้ วันที่: 15 พฤศจิกายน 2548 เวลา:16:51:03 น.




คห.ที่ 11
อ้อ...ยังคงรอทวงสัญญาอยู่นะครับ



โดย: เซียวเปียกลี้ วันที่: 15 พฤศจิกายน 2548 เวลา:16:53:22 น.




คห.ที่ 12
พี่ดาวจ๋าไปลอยกระทงกับใครคะ มาเป็นคู่ลอยกับบันทึกสีขาวไม๊คะ ยังว่าอยู่คะ



โดย: บันทึกสีขาว วันที่: 15 พฤศจิกายน 2548 เวลา:16:56:55 น.




คห.ที่ 13
สงสัยต้องหาหนังสือเล่มนี้มาอ่านบ้างแล้วละครับ



โดย: me2you วันที่: 15 พฤศจิกายน 2548 เวลา:19:42:47 น.




คห.ที่ 14
หนอนหนังสือหรือค่ะ คำคมทั้งนั้นเลยน่ะค่ะ ไม่ค่อยมีหนังสืออ่านสักเท่าไหร่ค่ะ อยู่ที่นี่หาอยาก ก็ได้บล๊อคนี้ล่ะค่ะ คลายเหงา เพลงเพราะจัง



โดย: erina เองจ๊ะ (erina ) วันที่: 16 พฤศจิกายน 2548 เวลา:3:47:25 น.




คห.ที่ 15
สวัสดีจะน้องดาว ตะกี้พี่ลองเปิดหน้าใหม่พันทิปแต่เปิดไม่ได้อะ เลยไม่กล้าปิดหน้าเดิม อิอิ
จาเข้าไปแก้ไขอะไรในบล๊อคหน่อยเลยไม่กล้าทำอะตอนนี้
น้องดาวสบายดีอะนะ พี่อยากอัพบล๊อคเหมือนกัน รอก่อนดีกว่านิ



โดย: อินทรีทองคำ วันที่: 16 พฤศจิกายน 2548 เวลา:10:52:26 น.




คห.ที่ 16
วันนี้ไปรำวงแถวไหนเหรอครับ



โดย: เซียวเปียกลี้ วันที่: 16 พฤศจิกายน 2548 เวลา:12:59:53 น.




คห.ที่ 17
ไม่รู้เป็นไรพักนี้คิดถึงพี่ดาวตลอดเลย ...เศร้า ๆ คราวใด บันทึกก็จะนึกถึงพี่ดาวนี้ละคนแรกไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรเนอะรู้สักผูกพัน และรักพี่ดาวยังไงไม่รู้ รักพี่ดาวจ้า....



โดย: บันทึกสีขาว วันที่: 16 พฤศจิกายน 2548 เวลา:15:28:22 น.






โดย: ประกายดาว วันที่: 25 ธันวาคม 2548 เวลา:21:24:57 น.  

 
อยากไปหาหนังสือของโกวเล้งมาอ่านเลยค่ะ


โดย: รักบังใบ วันที่: 17 มกราคม 2549 เวลา:2:03:44 น.  

 
คุณประกายดาว....แมกซ์อยากจะได้โค๊ดเพลงเก็บไว้ให้เธอ ของวรรธนา มานานมากแล้ว พอดีมาเจอที่นี่(ดีใจมากเลย) จะทำยังไงคับถึงจะได้ แต่ไม่ได้เอามาโพสที่บล็อคแก๊งค์หรอกนะคับ แต่แมกซ์ทำไม่เป็นเลยไม่ค่อยรู้เรื่องคอมพิวเตอร์ซักเท่าไหร่ช่วยแนะนำด้วยคับ


โดย: maxpal วันที่: 30 มกราคม 2549 เวลา:21:30:25 น.  

 
"......Dance like nobody's watching, and love like it's never gonna hurt."








โดย: โมโม่ (Mobius714 ) วันที่: 29 มีนาคม 2549 เวลา:11:06:37 น.  

 
เค้างอนอายัยกันน้อ



โดย: อินทรีทองคำ วันที่: 29 มีนาคม 2549 เวลา:13:28:48 น.  

 
แวะมาทักทาวันเลือกตั้งค่ะ :-)


โดย: ศาลาไทย (salathai ) วันที่: 2 เมษายน 2549 เวลา:10:59:36 น.  

 
จากเรื่อง เหยี่ยวนรกทะเลทราย

ระหว่างคนที่รักกัน
ไฉนเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจซึ่งกันและกัน
ระแวงคลางแคลงซึ่งกันและกัน
หรือนี่เป็นส่วนหนึ่งของความรัก

จากเรื่องหลั่งเลือดสะท้านภพ



บุรุษผู้หนึ่งหากตกเป็นเป้าหลงรักสตรีนางหนึ่ง
นับว่าเป็นความผิดหรือไม่?
สตรีนางหนึ่ง หากรักบุรุษที่คู่ควรให้นางรัก
นับว่าเป็นความผิดหรือไม่?
ทั้งสองหากไม่ผิด ผู้ใดเป็นฝ่ายผิด
**********************
ชั่งชีวิตของโกวเล้ง
มากมายด่วยความผิดหวัง
จึงได้เค้นคำออกมา
ได้รสชาดและความหมายอย่างยิ่ง


โดย: คุณสุคนธ์ IP: 61.7.144.32 วันที่: 19 เมษายน 2549 เวลา:10:04:44 น.  

 


โดย: โก้เลง IP: 203.154.79.243 วันที่: 21 มิถุนายน 2550 เวลา:11:56:36 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ประกายดาว
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]






รั ต ติ ก า ล


The Moonlight it was dancing

On the waves , out on the sea

The Stars of heaven hovered

In a shimmering galaxy

A Voice from down the ages

So huanting in its song

These ancient stones will tell us

Out love must make us strong..."




"
ไม่มีโลกสมมุติ ที่นี่
ตัวตนทั้งหมดต่างสะท้อน มุมมอง
ของการดำรงอยู่ อย่างสิ่งมีชีวิต
ในจักรวาลอันไพศาล ..........
มองจาก ดวงดาวไกลโพ้น สุดขอบฟ้า
หรือมองผ่านพระจันทร์เสี้ยว ใกล้คืนแรม
เจตจำนงหนึ่งในชีวิตก็คือ การพาปัญญา
ประดับตน ไปพบอีกมิติหนึ่ง อันไม่มีในทุกสิ่ง
ละเสียได้ ซึ่ง " ตัวตน " ไว้บนแผ่นดินนี้
ข้าม มหานที ไปสู่ อีกฝั่ง ....
ปล่อยวาง ได้อย่างละซึ่ง ทุกหน้าที่
ทุกบทบาท ไม่เหลือ แม้ทุกสรรพสิ่ง


สงวนลิขสิทธิ์
ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539

หาก ผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอกเลียน หรือ
นำส่วนหนึ่งส่วนใดของที่นี่ไปใช้
โดยไม่ได้รับอนุญาติเป็นลายลักษณ์อักษร
จะถูกดำเนินคดี ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด


กราบพระพุทธ ณ กลางใจ
พระธรรม ใส เป็น ดวงตา
ก้าวย่าง ด้วยปัญญา
พบ มรรคา ณ ใจ ตน




ตั้งนโมสามจบอย่างนบนอบ
บุญประกอบวางลงตรงเบื้องหน้า
ศรัทธามั่นเพียรทำน้อมนำมา
เดินช้า ช้าก้าวย่าง..อย่างตั้งใจ



"ดาวแววดาววาบน้อย.....ดาวราย
ดาวดาษคาดฟ้าพราย.....พร่างแพร้ว
ดาวดวงเด่นประกาย.......ดารดาษ
.ดึกดื่นคงไม่แคล้ว........ จะอาจเอื้อม ครองดาว


เพราะมิใช่สกุณาท่องฟ้ากว้าง
ในเวิงว้างระหว่างม่านการค้นหา
กลืนน้ำตาทิ้งหัวใจไว้สักครา
แล้วมุ่งหน้า...ก้าวย่าง...แม้ทางไกล

แผ้วทางใหม่ โดดเดี่ยว ฝ่าเชี่ยวกราก
หมดเวลา ซ้ำซาก ใจอ่อนไหว
เรื่องอ่อนล้า ใช่ถึงตาย ช่างปะไร
ฟ้าวันใหม่ มิหวนคืน ฝืนชะตา






"

Friends' blogs
[Add ประกายดาว's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.