ชั่วครั้งหนึ่งคำๆนี้มันแวบขึ้นมาในหัว“มันอาจจะช้าไป” ผมสงสัย เอ๊ะ! ว่าทำไมมันถึงลอยมากระซิบผมน่า….

ในหลายครั้งที่ผมมักจะทำอะไรแล้ว มีข้ออ้าง “เดี๋ยว” ไว้ก่อนเสมอ คอยทำ ติดทำโน้น ทำนี้จนบางครั้งเผลอลืมสิ่งที่คิดว่าจะทำ สุดท้ายก็ไม่ได้ทำตามเคยพอนึกย้อนกลับไปจะทำมันอีก ก็ขี้เกียจซะแล้ว

หลายครั้งผมทำอะไรตามอารมณ์

หลายครั้งผมมีอะไรดีๆที่อยากทำ

หลายครั้งผมเหนื่อยกับการเริ่มต้นแต่อยากไปถึงจุดหมายเพื่อชื่นชมตัวเอง

และทุกๆครั้งจะลงเอ๋ยด้วยคำว่า “ทำไมวันนั้นไม่ทำวะ……..” และเกิดนึกเสียดายขึ้นมาผมนึกถึงเรื่องราวที่คิดไว้ว่าจะทำที่ระลึกผ่านเข้ามาในหัวผม เรื่อยๆ จนรู้สึกว่านี่เคยคิดจะทำด้วยหรอ อันนั้นยังไม่ได้ทำเลยวะ จะมีโอกาสแบบนี้อีกไหมนะ โฮ…เสียดาย ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ……

บางอย่างเราอยากเก็บมันไว้ก่อนเดี๋ยวค่อยทำ แต่บางสิ่งที่มันผ่านมาแค่ระยะเวลาหนึ่ง ชั่วครั้งๆหนึ่ง “เดี๋ยวค่อยทำ”สุดท้ายสิ่งนั้นมันอาจจะช้าเกินไปแล้วก็เป็นได้

อาจจะเหนื่อยกับการเริ่มต้นแต่ปลายทางสุดท้ายมักจะได้อะไรจากมันเสมอ…..