"ข้างหลังภาพ" จากวรรณกรรมชั้นดี สู่ ละครเวทีชั้นเยี่ยม
"ฉันตายโดยปราศจากคนที่รักฉัน แต่ฉันก็อิ่มใจว่า ฉันมีคนที่ฉันรัก" ประโยคสุดคลาสสิก จากบทประพันธ์ของ "ศรีบูรพา"
จำได้ว่ารู้จัก "ข้างหลังภาพ" ครั้งแรก ด้วย "ความบังเอิญ" "บังเอิญ"...ที่ครูภาษาไทยสมัยอยู่ชั้นมัธยม สั่งให้นักเรียนในชั้นเลือกอ่าน หนังสืออ่านนอกเวลา ซึ่งมีให้เลือกหลายเรื่อง แต่ด้วยอะไรไม่รู้ดลใจ เรา เลือกที่จะหยิบ "ข้างหลังภาพ" ขึ้นมาอ่าน นับแต่นั้น จนบัดนี้ "ข้างหลังภาพ" ก็ยังคงเป็นบทประพันธ์ที่อยู่ในใจเราเสมอ
เรื่องราวความรัก ที่ถ่ายทอดผ่านตัวหนังสือ ซึ่งแม้จะไม่สมหวัง แต่ก็ "อิ่ม" ไปด้วยความรู้สึกที่ซาบซึ้ง ในความรักอันยิ่งใหญ่ของหญิงคนนึง ซึ่งไม่เคยรู้จักความรักมาก่อน แต่เมื่อครั้งได้พบกับรักแรก ก็กลับกลายเป็นรักที่ต่างกันทั้งวัยและสถานภาพ ตัวละครสองตัวเดินเรื่องไปพร้อมๆกับบรรยากาศที่แสนโรแมนติกของประเทศญี่ปุ่น ภูเขามิตาเกะ สถานที่ที่คนทั้งสองได้มีความทรงจำดีๆร่วมกัน จนกลายมาเป็นภาพวาดสีน้ำมัน ชื่อ "ริมลำธาร" ที่คนสองคนเท่านั้นที่จะรู้ว่า "ข้างหลังภาพ" นั้น อดีตเคยมีเรื่องราวอะไรเกิดขึ้นบ้าง เป็นที่มาของบางประโยค ที่เรียกน้ำตาได้อย่างไม่น่าเชื่อ
"ความรักของผมเกิดที่นั่น" "ความรักของเรา นพพร" ความรักของเธอเกิดที่นั่น และก็ตายที่นั่น แต่ของอีกคนหนึ่งยังรุ่งโรจน์อยู่ในร่างที่กำลังจะแตกดับ ฉันตายโดยปราศจากคนที่รักฉัน แต่ฉันก็อิ่มใจว่าฉันมีคนที่ฉันรัก
แสดงให้เห็นถึงความรักของคุณหญิงกีรติ ที่ไม่ต้องการการตอบแทน "ขอเพียงแค่ได้รัก" ก็อิ่มใจ.... ตอนนี้ "ข้างหลังภาพ" กำลังถูกนำมาถ่ายทอดอีกครั้งผ่านงานแสดงประเภท"ละครเพลง" ซึ่งเชื่อว่า น่าติดตามไม่แพ้กันค่ะ
Free TextEditor
Create Date : 17 กรกฎาคม 2551 |
Last Update : 19 กรกฎาคม 2551 10:39:26 น. |
|
9 comments
|
Counter : 1160 Pageviews. |
|
|
ขาดอย่างเดียวคือ เวลา เนี่ยแหละ
^________________^