Bloggang.com : เปียร์รุส :

ตราบเวลามิอาจกั้นรัก บทนำ

ปีพุทธศักราช 2508 เหนือน่านฟ้าดองฮอย เวียดนามเหนือ

“เจบี... มิก ตามคุณอยู่ที่ 6 นาฬิกา”
เสียงของเพื่อนในฝูงบินเดียวกัน ทำให้ชายหนุ่มก้มลงมองยังด้านล่างตามทิศทางที่ได้รับแจ้ง ก็พบว่าเครื่องบินมิก สร้างจากสหภาพโซเวียต สมถรรภาพสูงในการทำลายล้างของข้าศึก กำลังบินออกจากม่านเมฆปรากฏตัวขึ้นในระยะสายตาเบื้องล่าง

ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากเหมือนเห็นเป็นเรื่องปกติ ทั้งๆ ที่เวลานี้เป็นเวลาแห่งความเป็นความตายของนักบินทุกคนที่บินรบอยู่เหนือดองฮอย เวียดนามเหนือ หากขาดความระมัดระวังแล้วมีหวังได้ถูกสอยร่วงจากฟ้าและตายโดยไม่รู้ตัว

ฝูงบินของเขารับภารกิจโจมตีเมืองดองฮอย หลังจากทหารอเมริกันถูกโจมตีที่เมืองเปลกู ซึ่งเป็นฐานที่มั่นของนายทหารที่ปรึกษาอเมริกัน นายทหารถูกฆ่าตายแปดคน และยังบาดเจ็บอีกไม่น้อย ประธานาธิบดีจอห์นสันจึงออกคำสั่งให้โจมตีเมืองดองฮอง ในเวียดนามเหนือเป็นการตอบแทน

ในขณะที่เวียดกงเองก็เข้าโจมตีกีนอง ทำให้ทหารอเมริกันตายไป 23 คนและบาดเจ็บอีกยี่สิบกว่าคน ทางกองทัพตอบโต้โดยการทิ้งบอมบ์เวียดนามเหนือโดยใช้แผนสายฟ้าคำราม โรลลิ่งธันเดอร์ และฝูงบินของเขาก็เป็นหนึ่งในเครื่องบินหลายลำที่รับภารกิจนี้มาด้วยความเต็มใจอย่างยิ่งที่จะได้ทำหน้าที่ของชายชาติทหารแก้แค้นให้เพื่อนทหารด้วยกัน

แต่การโจมตีในภาวะแบบนี้ทำให้ฝูงบินของเขาเสียเปรียบอยู่ไม่น้อย เพราะอากาศเหนือน่านฟ้าปิด ทำให้ฝูงมิกของข้าศึกได้เปรียบ เพราะคุ้นเคยกับการถูกโจมตีในอากาศแบบนี้เสียแล้ว ฝูงมิกของข้าศึกจึงใช้อากาศที่ปิดนั้นหลบซ่อนตัวในหมู่เมฆเหนือน่านฟ้า

เรืออากาศเอก เจค เจ บราวส์หรือเรียกสั้นๆ ว่าเจบี เป็นผู้นำฝูงบิน พลิกตัวเครื่องไปทางซ้าย และปล่อยให้นักบินในเครื่องลำถัดไปเข้ามาแทนที่แก้ปัญหาที่เหลือ ส่วนเขาจะเลือกที่จะล่อเครื่องมิกที่โผล่ออกมาจากเมฆในตำแหน่ง 11 นาฬิกา แต่แล้วมันก็หายลับเข้าไปในกลีบเมฆอีกครั้งหลังจากที่เขาส่งอาวุธปล่อยจากอากาศ สู่อากาศไปทักทายหนึ่งนัดแต่พลาดเป้า
แล้วมิกอีกเครื่องก็โผล่ออกมาที่ตำแหน่ง 10 นาฬิกาของเขาห่างออกไปเพียงไมล์ครึ่ง ชายหนุ่มเปิดสันดาปท้ายเครื่องเพื่อเร่งเครื่องยนต์ หมุนตัวไปทางขวา เพื่อตัดวงกลมในการหมุนตัว ให้อยู่ล่างและข้างหลังมิกเครื่องนั้น ก่อนจะยิงมันอย่างช้าๆ

“ทำได้ดีนี่เจบี”

เสียง เรืออากาศโทวอลเตอร์ ไวท์ คู่บินของเจค และทำหน้าหน้าที่รองผู้ฝูง เรียกเข้ามาทางเครื่องมือสื่อสาร ก่อนจะนำเครื่องบินๆ เข้ามาใกล้จนเห็นอีกฝ่ายกำลังยกนิ้วโป้ชูให้

“นายก็ทำได้ดีนี่” เขาตอบโต้กลับไป แล้วยกหัวนิ้วโป้งให้อีกฝ่ายเช่นกัน
เมื่อครู่ก่อนเครื่องมิกของข้าศึก จะปรากฏตัวออกมาจากม่านเมฆ เขาต้องบินวนด้านล่างถึงสองรอบ ปล่อยทิ้งระเบิด พวกข้าศึกถึงจะรู้ตัวว่าโดนโจมตี ก่อนกลับมาเร่งสันดาปหนีมิกลำตะกี้ ซึ่งโดนวอลเตอร์ยิงตก ทำให้เชื้อเพลิงในถังเหลือปริมาณไม่มากนัก

“ฝูงสามแฟนทอม สี่ลำของ สโตนเข้ามาแล้ว”

เสียงเรียกผ่านวิทยุสื่อสาร บอกว่าถึงเวลาที่ฝูงบินของเขาต้องถอนตัวจากภารกิจนี้ เพราะสโตน นักบินอีกฝูงจะเข้ามารับผิดชอบในส่วนที่เหลือต่อ เจคส่งสัญญาณให้ลูกทีมถอนกำลังออกจากน่านฟ้า ในขณะที่เครื่องแฟนทอม ซึ่งมีนาวาอากาศโทสโตนเข้ามารับหน้าที่แทน

ภารกิจของวันนี้จะเสร็จสิ้น ก็ต่อเมื่อเขานำลูกฝูงทุกลำลงจอดได้อย่างเรียบร้อยในสนามบินตาคลี ประเทศไทย ที่นี่เป็นจุดยุทธศาสตร์สำคัญแห่งหนึ่งในการรบ ซึ่งมีรัศมีการปฏิบัติการครอบคลุมถึงเป้าหมายในเวียดนาม
นอกจากประเทศไทยจะอนุญาตให้สหรัฐใช้ฐานบินต่างๆ ของไทย อันได้แก่ฐานบินอู่ตะเภา ฐานบินอุดร ฐานบินอุบลฯ และฐานบินโคราช ในการโจมตีเวียดนามเหนือทางอากาศแล้ว ไทยยังส่งกองกำลังทหารเข้าไปช่วยรบในเวียดนามด้วยในฐานะหนึ่งในพันธมิตรหกประเทศซึ่งเข้าร่วมสงคราม

หลังนำเครื่องลงจอดแล้ว เขาต้องเข้าร่วมประชุมวางแผนสกัดกั้นพวกเวียดนามเหนือซึ่งได้รับยุทธโธปกรณ์สนับสนุนจากพันธมิตรคือ สหภาพรัสเซีย และจีน แต่ต้องหลังจากที่เขานำเครื่องเข้าตรวจเช็คสภาพ เตรียม
พร้อมเอาไว้ เผื่อมีภาวะฉุกเฉินต้องออกบินด่วน

เขาบินนำหน้าลูกฝูงอยู่ในตอนที่สภาพอากาศเบื้องหน้านั้นแปรเปลี่ยนอย่างกะทันหัน สภาพการบินไม่ชัดเจน มีเมฆมารวมตัวกันมากผิดปกติ และลมเบื้องบนกระโชกแรงราวกับจะเกิดพายุ วิทยุสื่อสารดังขึ้นแจ้งสภาวะอากาศเปลี่ยนแปลงให้ได้ยิน ในตอนที่เจคนำเครื่องเข้าสู่ใจกลางพายุอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

แรงพายุเบื้องนอกพัดโหมกระหน่ำโยกโยนเครื่องบินให้สั่นสะเทือน ฝนเม็ดใหญ่สาดซัดปะทะเข้ามาเป็นช่วงๆ สายฟ้าแลบแปลบปลาบอยู่ใกล้ จนต้องหรี่ตาลง ก่อนที่จะเห็นว่าแผงเรดาห์ตรงหน้า ซึ่งทำหน้าที่เหมือนเข็มทิศนำทาง กระพริบวูบวาบ และดับลง

และการขับเครื่องบินท่ามกลางพายุโดยไม่มีเรดาห์นำทาง ไม่ใช่เรื่องฉลาดที่ควรทำเลย เพราะอาจจะบินไปชนภูเขา หรือบินดิ่งโหม่งโลกโดยไม่รู้ตัว

“แดม!!! มันดับได้ไงว่ะ ...ได้สิไอ้หนู ต้องผ่านมันไปได้ รบกกี่ครั้งแกก็ไม่เคยเป็นอะไรนี่น่า”

เจค บ่นพึมพำให้กำลังใจตนเองกับเครื่องบินรบ ตัดสินใจกดปุ่นติดต่อสื่อสารกับฐานบิน และลูกฝูง แต่สิ่งที่ได้ยินกลับกลายเป็นเสียงครืดคราด เหมือนวิทยุสื่อสารถูกคลื่นรบกวนจนไม่สามารถติดต่อกันได้

ชายหนุ่มทุบกำปั้นลงบนแผงหน้าปัดอย่างฉุนๆ พึมพำด่าสภาพอากาศที่เปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันอยู่คนเดียวราวกับหมีกินผึ้ง หันไปมองหาลูกฝูงที่บินตามกันมาก็ไม่เห็น

สายฝนเม็ดหนายังคงวิ่งเข้าปะทะอยู่เนื่องๆ สายฟ้ายังคงสว่างวาบให้เห็นไกลๆ เจคพยายามบังคับปีกของเครื่องให้ตั้งตรงในแนวระนาบ เพื่อจะฝ่ากลุ่มเมฆฝนนี้ออกไปให้ได้ก่อน

....บึ้ม....
เสียงระเบิดกึกก้อง เครื่องบินรบเอียงวูบไปในทันที ที่แพนปีกด้านหลังใกล้ห้องเครื่องมีเปลวไฟโหมลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว สายฝนหยุดตกแล้วเหมือนจงใจกลั่นแกล้ง เหลือเพียงลมพายุและสายฟ้าที่คำรามอยู่ใกล้เกิดไฟฟ้าสถิตแล่นวาบไปบนกระจก

“เมย์เดย์ เมย์เดย์ ผมถูกยิงด้วยจรวดภาคพื้นดิน”
เขาพยายามส่งสัญญาณไปยังฐานบินที่ใกล้ที่สุด แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมา
เครื่องยนต์ด้านหลังเกิดไฟลุกไหม้ ชายหนุ่มจำใจปรับการทำงานของเครื่องให้เข้าสู่ภาวะฉุกเฉิน และหยุดการจ่ายน้ำมัน

“เมยเดย์ เมย์เดย์ ผมต้องสละเครื่อง ตอนนี้ไฟไหม้ห้องเครื่องกำลังลามมาอย่างรวดเร็ว”

เครื่องบินของเขาลดระดับลงอย่างรวดเร็ว กระเพาะแทบจะย้อนมาที่คอหอยในตอนที่มันเอาหัวทิ่มลงมา ชายหนุ่มพยายามประคองเครื่องบินให้ทรงตัวในแบบที่ได้เรียนมา ยังดีเครื่องบินรบลำนี้ได้ทิ้งอาวุธที่น่านฟ้าเวียดนามเหนือไปจนไม่เหลืออาวุธแล้ว ไม่อย่างนั้น เขาคงไม่แคล้วตายโดยไม่ทันรู้ตัวตั้งแต่โดนยิงด้วยจรวดภาคพื้นดินแล้ว

เจค เจ บราวส์ ตั้งสติ ตอนนี้สิ่งที่ทำได้ก็คือสละเครื่อง ก่อนที่จะต้องเสียงทั้งเครื่องและชีวิตชายหนุ่มเอนหลังแนบกับเบาะนั่ง และกดปุ่มดีดตัวทันทีที่เครื่องตั้งอยู่ในแนวระนาบ....

เขาพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยพายุ ฟ้าคะนองอย่างรวดเร็วราวกับขีปนาวุธถูกยิงออกจากเครื่อง หมอกกลุ่มใหญ่ที่เกิดจากแนวป่าเบื้องล่างทำให้วิสัยทัศน์ในการมองเห็นของเขาแย่ แต่ก็ยังสามารถรั้งสายดึงร่มชูชีพให้กางออกได้ทันเวลา และมันก็กระชากเขาสู่ท้องฟ้าเบื้องบนอีกครั้ง เสียงระเบิดจากเครื่องที่เขาดีดตัวลงยามปะทะกับพื้นเบื้องล่าง ทำให้เกิดลูกไฟขนาดใหญ่ แสงสว่างวาบทำให้มองเห็นภาพเบื้องล่างที่เป็นพื้นป่าสีเขียวในม่านฝน
ฝนเม็ดใหญ่สาดสายลงมาอีกครั้ง พร้อมกับ สายฟ้าสีขาวแปลบปลาบผ่าฟาดลงมาอย่างรวดเร็วในตอนที่เขาถูกร่มชูชีพดึงตัวขึ้นไปด้านบน

หมอกสีขาวโอบล้อมตัวเขาไว้ สายฝนสาดซัดกระหน่ำลงบนเนื้อตัวความเย็นของมันซึมเข้าสู่ผิวเนื้อด้านในของชุดนักบิน สายฟ้าคะนองสีขาวบาดตาสว่างจ้า ทำให้เขาต้องหลับตาลงเพราะเหมือนมันอยู่ไม่ไกลเลย

แต่แล้วเขาก็รู้สึกว่าตัวเองกำลังค่อยๆ ดิ่งวูบลงสู่พื้นดินที่เขามองไม่เห็นอีกครั้ง เจคเงยหน้าขึ้นมองร่มชูชีพของตนก็พบว่า ร่มชูชีพกำลังมีปัญหา เขาดิ่งลงต่ำอย่างน่าหวาดเสียว และต่ำลงไปเรื่อยๆ ในอัตราที่เร็วขึ้นในทุกขณะ ลดต่ำลงไปในมวลหมู่หมอกหนาสีขาวที่โอบรั้งเข้ามาอย่างรวดเร็ว

(โปรดติตามตอนต่อไป)

Create Date : 29 กรกฎาคม 2557

0 comments

Last Update : 29 กรกฎาคม 2557 23:56:49 น.

Counter : 818 Pageviews.