...วันอาทิตย์นี้ วันหยุดของฉัน...

ตอนเช้า โฮสพ่อ ส่งเด็กๆ ไปเรียนภาษาฮินดี้   รู้สึกเบื่อขนาดหนัก อยู่บ้านเฉยๆ ไม่เป็นต้องออกไปข้างนอก... นิสัยเสียเป็นไฮเปอร์นิดๆ

พอตอนเที่ยงโฮสไปรับเด็กๆกลับมากินข้าวที่บ้านเสร็จ

ก็เลยลองชวน เด็กๆ ไป เล่น Hiking กัน ยอมไปกับฉันซะงั้น ฮ่าๆ

งั้นออก เดินทางกันเลยพวก Mt Middlesex fells.

รอบที่ห้าของเด็กๆ หลายหนของเราแล้วด้วยแหระ

รอพวกเราอยู่

หลังจากอัดกาแฟเป็นที่เรียบร้อย อิ่มกันพร้อมหน้า ข้าพเจ้าก็กลายเป็นสารถี

พาเด็กน้อยสองคนกับหมาหนึ่งตัวไปเดินเล่นภูเขาลูุกโตๆ แถวบ้านกัน

ดีนะที่มันไม่ไกลมาก เมื่อวานนี้ไปเดิน Fine art มา อยู่ในนั้นทั้งวัน ขามันจะชำรุดอยู่แล้ว

...... วันนี้เราก็ยังไม่เจียม มาเดินในป่ากับเด็กน้อยให้ขามันฉีก ไปเลย

...ไม่อยากอยู่บ้านนิ...

ไอ้เด็กสองคนนี้นานๆทีชวนไปไหนด้วย ไม่ค่อยอยากจะไปหรอก

แต่หนนี้มาแปลก ดันอยากไปกับเราซะงั้น

หามุมจอดรถเรียบร้อย เจอแบบนี้เข้า

สงสัยมากว่ากระท่อมน้อยเนี๊ยมันคืออะไร ห้องน้ำเหรอ?

กะหลาดจอดรถก็คงไม่ใช่มันเล็กเกินไป

แต่ก็ะ ทั้งเราเเล้วก็เด็กๆ ไม่กล้าเดินเข้าไปมันอยู่ในเขตบ้านคนอื่น

กลัวโดนจับ ฮ่าๆ

แรกๆ หนุ่มน้อยสองคนนี้ก็ขยันอยู่หรอก

แต่พักหลังๆ มานะ ต่างคนก็ต่างเดิน ทั้งหมาทั้งคน

ฉันก็เหนื่อยตั้งแต่เมื่อวาน จนตอนนี้ ก็ยังมาเดินเขาต่อ ฮ่าๆ

ถึก คะ ถึก เข้าป่ากันบ่ายโมง เดินๆ วิ่งๆ

อุณหภูมิอากาศอยู่ที่ 5 องศา เด็กสองคนนั้นใส่แค่เสื้อ สแวตเตอร์

เอาก็มันสิ เออ แต่เดินไปเดินมา เหงื่อแตก ไม่อยากจะเชื่อเลย

ฮ่าๆ 5 องศา เดินไปได้ไงวะพวกแกจนเหงือแตก

พี่เลี้ยง หนาวอยู่ยังไงฉันก็ยังหนาวอยู่อย่างงั้น

เห็นใจฉันบ้างหน่อยสิพวกนาย เล่นวิ่งแข่งกันท้าความหนาวมาก

ฉันใจจะขาดอยู่แล้ว T^T

Oop! ต้นสน ต้นนี้  เด็กบอกให้หยุดดู แสงแดดกระทบแล้วสวยมาก

หยิบIphon ขึ้มาถ่ายรูปกันใหญ่สองฝาแฝด

Aupair ก็เอามั่ง ฮ่าๆ .....++ อืม ก็สวยดีนะ!

ไอ้เจ้าหมาซิมบ้าอันไหนหัวอันไหนหางแกฟะ

เด็กๆ ให้หยุดอ่านจุดสำคัญๆ แล้วก็หันมาอธิบายใหเราฟัง ฮ่าๆ

โอ้อนาคตไกค์ มากไอ้น้อง แต่ก็เราไม่ค่อยเข้าใจหรอก

ไกค์ส่วนตัวที่ดีในการเดินHikeครั้งนี้มากเลยจร้าเด็กๆ

หลงทาง เดิน ทางเดิม ก็ยังวกไปวนมาที่เดิมอยู่เกือบชัวโมงแล้ว

เหอๆ Ishaan ยกโทรศัพท์ขึ้นมา เรานึกว่าจะถ่ายรูป

ที่ไหนได้ เปิด Map ฮ่าๆ โอ้โห ถึงขนาดต้องใช้ GPS เพราะหลงจริงๆ

ถ้าไม่มีGPS หลงอยู่นาน สรุป ใครดูแลใครกันแน่ อ่าา

ทั้งๆที่ เค้าก็ทำทางเดินให้พวกเราเดินอยู่นะ

แต่ทำไมเรากับเด็กไม่ค่อยอยากจะเดินตามทางก็ไม่รู้

กว่าจะออกกันมาได้ เข้าไปนั้นเที่ยงถึงเดินวกไปวกวนมา 2 ชมกว่าๆ

ถึงจุดที่ดูวิวน้อยๆเมือง Boston น้อยๆ เดินจะหัวกระเซาะกระเซิง

สามโมงเย็นแล้ว อีก หนึ่งชั่วโมงพระอาทิตย์จะตกดิน

รีบจ้ำ รีบเดินออกไปจากที่นี่กัน  เฮ้อ!!

Thank you na Ishaan and Anav.

 โ น็ ต ตั ว ดำ*