วันเสาร์ กลางเดือนพฤศจิกายนที่ผ่านมา

วันเสาร์แรกที่ไม่มีเรียน..... ก็เลยไม่รู้ว่าจะไปไหน วันหยุดทั้งทีไม่อยากอยู่บ้านเลย

วันศุกร์ คืนนั้นพี่ปูนก็โทรมา ได้จังหวะมาก

 "วันเสาร์ไปร้านผัดไทยกันมั้ยน้อง!!"P'poon

 "อืมเอาดิ....อิ่มแล้วไปไหนต่อ...??"  เรา

"....................................... ไม่รู้หวะ.... สถานที่ท่องเที่ยวดันไปกันมาหมดแล้ว" P'poon

ระหว่างที่คุยโทรศัพท์ก็เช็คเมลล์ไปพลาง Aha! เฮีย Mitch เพื่อนที่เรารู้จักตอนไป CS MA,Meetingนิหว่า  "เจ๊ปู๊น! Mitch กะ Tony Backpacker 2 หนุ่ม ที่เราเจอตอนไป Cs meet up อาสาพาทัวร์เมืองหวะ lucky มาก มีคนท้องถิ่นอาสาพาเที่ยวทัวร์เมืองแล้ว Mitch แนะนำ พิพิธภัณวิทยาศาสตร์"....... ตามนั้น เอาดิไปก็ได้ เรานัด Mitch กับ Tony ไปที่ร้านผัดไทย (ร้านอาหารยอดนิยมของนักศึกษาไทยที่ Boston)

เราชอบเวลาเราได้แลกเปลี่ยนความคิดเรื่องที่เราสนใจกับคนต่างชาติต่างภาษาในมุมมองที่แตกต่างอย่างวันนี้เราสั่ง ข้าวเหนียว ส้มตำปูปลาล้า พี่ปูนสั่งก๋วยเตี๋ยวน้ำตก  แน่นอนบทสนทนาวันนี้มันก็ต้องเกี่ยวกับอาหารคะ

เรากับพี่ปูนลองให้ Mitch กับ Tony ลองทานอาหารที่เราสั่ง

Mitch มันบอกว่า ส้มตำ เหมือนอาหารฝรั่งเศสที่เคยไปกินเลย (โอ้แม่เจ้า ส้มตำปูปลาล้าบ้านฉัน!!) Papana salad ก็เป็น Salad ที่ ป๊อปบูล่าที่ ฝรั่งเศส เฮ้อ!! ไดยินแล้วทรมาน ส้มตำชั้น!!...... เราอยากให้ส้มตำมีแค่ที่ไทยที่เดียวนิ  ไม่อยากให้เหมือนใคร ฮ่าๆๆ

เม้าไปเม้ามา Mitch ทำงานที่ โรงพยาบาลที่ Mt Auban Hospital เรากับพี่ปูนตกใจจ๊ากก!! ให้ตายเถอะ ไม่อยากเชื่อเลย เป็นนักเทคนิคการแพทย์+ล่ามให้โรงพยาบาล 8 ภาษา มิน่ามันพูดเก่งสุดๆ มันรู้จักแม้กระทั้ง ทักษิน ฮ่าๆ เอาเข้าไปกับอีตานี่ แล้วก็ที่สำคัญ Mt Auban Hospital เป็นโรงพยาบาลที่ในหลวงของเราประสูติที่นั่น เราผ่านโรงพยาบาลนั้นบ่อยมาก แต่เราไม่เคยเข้าไปอ่านประวัติข้างใน มีคนบอกว่าข้างในโรงพยาบาลจะมีพระราชประวัติของในหลวงเราอยู่ ไม่กล้าเข้าไปอะ โรงพยาบาลเมืองนอก ดูหรูๆ เงียบๆ แล้วก็สำคัญ กฏเยอะ กลัวโดนยามจับ!!

Mitch บอกว่า ถ้าเราสองคนอยากจะไปเดี๋ยวพาเข้าไปก็ได้ พร้อมกับชูบัตรผ่านเข้างานเราให้กับเจ๊ปูนดู (ฮ่าๆ Lucky อีกแล้วกรู!!)

แต่วันนี้เป้าหมาย คือ Museum of Science,Boston ไปต่อแถวซื้อตั๋วด้านหน้า ผู้ใหญ่ 22$ ประมาณ 680 บาทไทย จ่ายตังค์ก็กลืนน้ำลายไปอึกใหญ่ (เอาวะเดินให้นานๆ สูดอากศเข้าปลอดเอาให้มันคุ้มราคาที่เสียไป)

22$ กินเงิน ดิฉั้นไปแล้วจร้า!!

บรรยากาศข้างใน ถ่ายรูปมาไม่หมดคะ ของเล่น ของทดลองเยอะมาก เล่นเพลินเล่นมัน สุกสนานจนลืมคว้ำกล้องออกมา มีเฮัย Mitch เป็ไกค์นำเที่ยวอธิบายต่างๆนาๆ สาระพัด ส่วนTony มาบ่อยเเล้วก็เลยขอตัว รายนั้นแค่อยากมาถามเรื่องเดินทางที่ไทยเฉยๆ เค้ามีแพลนจะไปไทยปีหน้าคะ

กลับมาที่พิพิธภัณ รู้สึกว่าคนที่นี่ให้ความสำคัญกับ...... สถานที่ ที่สำคัญๆมาก อย่าง สถานที่ท่องเที่ยวก็ปรับปรุงและดูแลตลอด พิพิธภัณก็เช่นกัน เด็กๆเยอะมาก ผู้ใหญ่ก็เยอะไม่แพ้เด็กๆ ส่วนใหญ่ผู้ใหญ่จะมาเที่ยว มาออกเดท กันซะมากกว่า พิพิธภัณวิทยาศาสตร์ที่บ้านเราก็ดีอยู่แล้ว จะดีกว่านี้ ถ้ามีประจำทุกๆวันจังหวัด และ คนที่นี่เค้าชอบเดินพิพิธภัณ  มากกว่าเดินห้างซะมากกว่า

ไดโนเสาร์ด้านหน้าตึก พอลงรูปเสร็จ ตกใจจ๊ากก!! นึกว่ารูปนี้ถ่ายที่ไหนฟะ ขอนแก่นบ้านฉั้นเอง รึปล่าว ฮ่าๆ เหมือนไดโนเสาร์ที่ อำเภอภูเวียง เลย ฮ่าๆๆ

เสาสองต้นใหญ่ โชว์ไฟฟ้า ฟ้าฝ่า จะมีผู้หญิงเข้าในกรง แล้วก็ สาธิตวิธีเอาตัวรอดขณะฟ้าฝ่า คนเยอะมาก ผู้ใหญ่มาออกเดทก็เยอะ เด็กก็แยะ โอ้ววบ้านนี้เมืองนี้ อยากให้ที่ไทยเป็นแบบนี้มั่งจังเลย

หาความสมดุล..... กระเหรี่ยงผู้หญิงตัวเล็กๆ สองคน กับ ผู้ชายอเมริกันหนึ่งคน หึหึ

ตอนแรกที่เรามาเราหนัก 45 ตอนนี้ปาเข้าไป 52 พี่ปูนก็เหมือนกัน แล้วคิดดูเอาเด้อคะว่า นายผู้ชายนี่เขาจะหนักเท่าไหร่ ม้าโยกถึงได้สมดุลแบบที่ขาไม่ต้องสมัผัสกับพื้นได้เลยถึงขนาดนี้

5 โมง 30 เราเดินออกมาจาก พิพิธภัณ คะ ท้องฟ้ามืดแล้ว พระอาทิตย์ตกดินตอน 4 โมงเย็น ฮ่าๆ

ราตรีสวัสดิ์พี่น้องชาวไทย......

พรุ้งนี้ฟ้าใหม่ เดี่ยวมาเม้ามันส์ๆให้อ่านต่อ... โห๊ะๆ

 ................................................................

เวลาที่เรากำลัง......สนุก

เวลาที่เรากำลัง....ตลุยโลกกว้าง

อย่าลืม.....ว่ามีใครที่บ้านเรารออยู่

10 ธันวาคม 2555 Happy birth day  นะคะพ่อ

วันนี้ปีที่แล้ว ตังหวายกับพ่อนั่งจิ๊บรีเจนซี่กันเบาๆที่ ร้านเที่ยวละไม

พ่อดูมีความสุขมาก เวลาที่ได้ฟังเพลง

ตอนนี้ พ่อขอให้นักร้องที่ร้านร้องเพลง Jazz ที่พ่อชอบ

สายตาพ่อตอนนั้นดูมีความสุขมาก

พ่อดีดกีต้า ตังหวายร้องเพลง.....คิดถึงวันนั้นที่สุดเลย

เรารักนายทุกวันเลยนะไม่ใช่แค่วันพ่อวันเดียวหรอก

เรารักนายตลอดทั้งชีวิตของเราเลย

พ่อของหนูเค้าเป็นคนปากแข็งคะ เชื่อไม่คะ ไม่เคยได้ยินคำว่า รัก คำว่า คิดถึง จากปากพ่อเลย จนกระทั่งมาอยู่ที่นี่แหระ (ปกติก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันอยู่แล้วนะ) พ่อชอบ ถามว่า "เมื่อไหร่จะกลับ" "ป๊ะคิดถึงกลับบ้านได้แล้ว" โหย ไม่เคยได้ยินเลย..... ไม่เคยคิดว่าจะได้ยิน.... เพิ่งจะเคยได้ยิน สาธุคะ ขอบคุณ พระเจ้าถึงพ่อกับแม่หนูจะหย่ากัน ขอบคุณที่ยังให้หนูยังมีท่านทั้งสองให้อยู่บนโลกใบนี้กับหนูอยู่ สาธุคะ! ส่วนแม่หนูเหรอคะ โอ้ย รายนั้น วันๆมีแต่บอกว่า "ไม่ต้องกลับ กลับมาจะทำมาหากินอะไร" อ่าว แม่นะแม่ ++! ขอบคุณที่หนูยังมีแม่ขี้บ่น รออยู่ที่บ้าน ให้หนูได้กลับไปกอดไปหอม อีก 18 เดือน เจอกันใหม่นะจ๊ะ.....

โ น็ ต ตั ว ดำ* ณ Boston

 สถานที่ท่องเที่ยว : Museum of Science,Boston, United States of America
พิกัด GPS : 42° 22' 29.66" N -72° 56' 24.31" E