Bloggang.com : ทิวลิปสีน้ำเงิน : ศรีมาลา

ศรีมาลา

ณ มุมหนึ่งในสวนน้อยที่คอยเฝ้า
มองเห็นเจ้าเติบใหญ่แตกใบก้าน
เป็นเถายาวเลื้อยไปได้ไม่นาน
ก็พบพานแก้วดอกขาว เจ้าทักทาย

หยื่นหนวดยาวหวังเกาะเกี่ยวเที่ยวหาหลัก
เจ้าแก้วผลักแล้วร้องว่า อย่าได้หมาย
หากเกาะเกี่ยวเที่ยวสร้างอันตราย
ฉันอาจตายเพราะเถาเจ้าเข้าเกี่ยวพัน

ศรีมาลาชะงักฟังคำผลักไส
แสนตกใจในท่าทางดั่งเดียจฉันท์
เพียงหวังใจทักทายเป็นเพื่อนกัน
ไม่คิดฝันจะทำให้ใครขุ่นเคือง

จึงผินกายมาทางซ้ายแม้นใจหวั่น
เจ้าแสงจันทร์ต้นใหญ่คล้ายเอาเรื่อง
จ้องเขม็งทุกก้าวย่างอย่างแค้นเคือง
ทิ้งใบเหลืองเป็นรั้วกั้นคั่นเขตแดน

ศรีมาลาเถาน้อยละห้อยหา
มองซ้ายขวามิเห็นใครให้เกี่ยวแขวน
เพียงเกาะเกี่ยวเหนี่ยวร่างต่างหลักแทน
ไยโกรธแค้นแค่ใกล้กายไม่อาจยอม

ศรีมาลาจำเศร้าเจ้าไร้รัก
เมื่อไร้หลักยึดกายจึงผ่ายผอม
เมื่อไร้เพื่อน ไร้แรงทรง จึงตรมตรอม
คล้ายจะยอมทิ้งร่างลับกับผืนดิน

ต้นหญ้าน้อยเพิ่งเติบใหญ่ได้เห็นเข้า
รีบเอนร่างรับเถาเจ้าหมดสิ้น
เกาะข้าไว้ เจ้าเถาน้อยค่อยได้ยิน
ลืมตามองเห็นหญ้าดินกับยิ้มพราย

ศรีมาลากับหญ้าน้อยจึงร้อยรัก
ต่างเป็นหลักพึ่งพาไปไม่เลือนหาย
แม้นหญ้าโอนเถาก็เอนเช่นเพื่อนตาย
ดอกบานแข่งตะวันฉายได้ชื่นชม

เพียงหนึ่งรักจากใจที่ไหลล้น
เพียงหนึ่งคนที่ได้รับกลับสุขสม
เพียงรู้ให้ โลกจึงร้างความทุกข์ตรม
เพียงรู้รัก โลกจึงถมจมเกลียดชัง

เพียงสิ่งนิดที่ให้ใช่ไร้ค่า
เพียงแตกต่างใช่ข้อหามากักขัง
เพียงถอนรั้วที่กั้นใจ ไม่ปิดบัง
เพียงอย่าให้ใจผุพัง เพราะขังใจ

*ภาพจาก //www.pandacamp.net

Create Date : 03 เมษายน 2551

Last Update : 3 เมษายน 2551 10:10:46 น.

0 comments

Counter : 1011 Pageviews.