BlogGang.com : : tuk-tuk@korat : ย้อนอดีต ... เตรียม ทบ. รุ่นป่าแดง 86 ตอน 1 จากโรงเรียนถึงวัดโพธิ์เตี้ย

ย้อนอดีต ... เตรียม ทบ. รุ่นป่าแดง 86 ตอน 1 จากโรงเรียนถึงวัดโพธิ์เตี้ย

เรื่องนี้เป็นเรื่องคุณพ่อของสามีชอบเล่าให้ฟังเสมอเมื่อท่านยังมีชีวิตอยู่

ได้อ่านเจอเรื่องนี้ ในอนุสรณ์เตรียม ทบ.รุ่น 6 คือรุ่นของท่าน ไม่ทราบว่าท่านผู้ใดเป็นคนบันทึก

ขออนุญาติเอามาเผยแพร่ ไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

ในปี พ.ศ. 2480 ได้มีการเปลี่ยนแปลงการศึกษาแห่งชาติ

โดยแต่เดิมจะมีการเรียน ภาคสามัญ 12 ปีเห็นว่านานไป

จึงลดชั้นลงเหลือแค่ มัธยมปีที่ 6 งดชั้นม. 7 และ ม.8

หากใครอยากจะเรียนต่ออุดมศึกษาก็ต้อง ไปต่อ ม. 7 และ 8 ที่โรงเรียนเตรีย,อุดมศึกษาที่ตั้งเข้ามารองรับ

หากใครจะเรียนต่อสายทหาร ก็ต้องเรียนที่โรงเรียนเตรียม ทบ.

เมื่อล่วงเลยมาจนเตรียม ทบ. รุ่น 6

ได้แก่รุ่นที่เข้าในปี พ.ศ. 2486 ที่เริ่มเปิดเรียนในเดือนพฤษภาคม

ต่อมามีการโจมตีทางอากาศของฝ่ายสัมพันธมิตรทวีความรุนแรงขึ้น

ชึ่งครั้งแรกก็เป็นแค่ข่าวลือว่าโรงเรียนจึงดำริที่จะย้ายออกไปอยู่เพชรบูรณ์เพื่อความปลอดภัย

30 ธ.ค. 2486

ได้รับจ่ายเครื่องสนาม มีเป้ และเครื่องพร้อมกระติกน้ำ ย่าม หมวกเหล็ก เข็มขัดสนาม ผ้าห่ม ซองดาบปลายปืนและกระเป๋ากระสุน

เตรียมความพร้อมที่จะออกเดินทาง

2 ม.ค. 2487

ได้รับคำสั่งย้ายจากผู้บังคับกองร้อย

และเพื่อเป็นการรักษาความลับ

ผู้บังคับกองร้อยได้แจ้งให้ทราบว่าจะเคลื่อนย้ายไปจังหวัดลพบุรี

10 ม.ค. 2487 เวลา 18.30 น.

นักเรียนนายร้อยทั้งหมด รวมทั้งนักเรียนเตรียมทบ.

ทำพิธีกราบลาพระบรมรูปพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวพระปิยมหาราช ที่ศาลาวงกลมหลังโรงเรียน

แต่งกายด้วยชุดสนาม พร้อมด้วยปืนเล็กยาวแบบ 66 กระสุนคนละ 15 นัด

แล้วเดินทางไปขึ้นรถไฟที่สถานีรถไฟสามเสน

รถไฟออกจากสถานีเมื่อเวลาประมาณ 20.35 น.

โดยไม่หยุดที่สถานีใด นอกจากที่สถานีเชียงรากน้อย

เพื่อหลบการโจมตีทางอากาศที่ทุ่งนาข้าง ๆ

11 ม.ค. 2487 นั่งอยู่บนรถไฟอยู่ประมาณ 15 ชั่วโมง

ก็ลงจากรถที่สถานีรถไฟตะพานหิน เมื่อเวลาประมาณ 11.30 น.

แล้วเดินเข้าไปพักที่วัดหนองพยอม ห่างจากสถานีรถไป 2 กม.

ตอนกลางคืนนักเรียนทั้งหมดจะกางกระโจมนอนในทุ่งนา

แต่ละกระโจมมีนักเรียนหกคน แต่ละคนมีผ้ากระโจมติดตัวคนละหนึ่งผืน

รวมหกผืนจะกางเต้นท์ได้หนึ่งหลัง

ทุกคนนอนในชุดเครื่องแบบสนาม ทั้งรองเท้า

ถอดแต่เพียงเข็มขัดสนามที่มีดาบปลายปืนคาดติดอยู่วางไว้ข้างตัว

เพราะจะได้ใช้เวลาเตรียมตัวน้อยที่สุดเมื่อออกต้องเดินทางต่อในเวลา 03.00 - 04.00 น.ที่จะถึง

เคราะห์ดีที่อากาศหนาวมากมิเช่นนั้นคงต้องนอนอาบเหงื่อต่างน้ำแน่นอน

เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ได้รู้จักกับการกางกระโจมนอนในทุ่งนา และนอนในเครื่องสนามพร้อม

13 มค. 2487 04.00 น.

เริ่มออกเดินทางด้วยเท้าเป็นวันแรก ไปตามถนนสายเพชรบูรณ์ตะพานหิน

ผู้บังคับบัญชาคงจะเห็นว่าเป็นครั้งแรกของการเดินทางไกล จึงกำหนดให้พวกเราเดินเพียง 14 กม. และเข้าไปพักแรมที่วัดทรงธรรม

การเดินทางวันนี้แม้ว่าจะเหน็ดเหนื่อยมิใช่น้อยเพราะเป็นครั้งแรกในชีวิตของพวกเรา

แต่ส่วนใหญ่ก็ยังคึกคักกันดีอยู่

14 มค. 2487

วันนี้พวกเราต้องออกเดินทางตั้งแต่ 03.00 น.

เพราะต้องเดินทางเป็นระยะไกลถึง 26 กม. เป็นการเดินทางที่ไกลที่สุด

ในระหว่าการเดินทางไปเพชรบูรณ์ครั้งนี้พวกเราแทบจะเดินกันไม่ไหว

ไหนจะเหนื่อยที่ต้องเดินทางไกลกว่าปกติ ไหนจะร้อนแสงแดด ซึ่งทวีความรุนแรงขึ้นทุกขณะ

ในตอนแรก ๆ พวกเรายังคงรักษาความคึกคักในการเดินทางไว้ได้

แต่พอนาน ๆ ไป เสียงเพลงก็ค่อย ๆ จางหายไป เสียงพูดคุยค่อย ๆ หายไป ตามเวลาที่ผ่านไป

ทุกครั้งที่ผู้บังคับกองร้อยเป่านกหวีดให้พักประจำชั่วโมง

พอรวมอาวุธเสร็จ แทบทุกคนจะนอนลงบนพื้นดินข้างถนนด้วยความเหน็ดเหนื่อยสุดหัวใจ

บางคนพอหัวลงถึงพื้นก็หลับผลอยไปเลย

พอถึงเวลาต้องออกเดินทางต่อ

บางคนทำท่าจะไปไม่ไหวจริง ๆ พรรคพวกก็ช่วยพยุงให้ทรงตัวยืนขึ้นทั้ง ๆ ที่ตายังหลับอยู่

พอมีคำสั่งว่า " เดินหน้า " ขาก็ก้าวไปได้เองโดยอัตโนมัติ

บางคนที่ไปไม่ไหวจริง ๆ ก็ต้องขออนุญาติเดินออกนอกขบวนตามไปทีหลัง

แต่ทั้ง ๆ ที่พวกเราเหน็ดเหนื่อยกันแทบจะขาดใจอยู่แล้วนี้ ทางโรงเรียนจะเห็นใจก็หาไม่

กลับประกาศว่า " ใครเดินไปไม่ถึงที่หมายจะไม่ได้เลื่อนชั้นขึ้นไปอยู่เตรียม 2 "

พวกเราก็ได้แต่กัดฟันทนเพราะไม่มีใครเขาขอร้องให้มาเป้นนักเรียนเตรียมทหารบก

พวกเราสมัครอยากเป็นกันเอง

ฉะนั้นเมื่ออยากเป็นก็ต้องกัดฟันทนไป 1015 วัน

ดังนั้นส่วนใหญ่จึงได้กระโผลกกระเผลกไปถึงวัดโพธิ์เตี้ย

... พวกเราก็ขาลากกันจนตัวเตี้ยไปเหมือนกัน ... ซึ่งจะเป็นที่พักของเราในวันนั้น

เพราะนักเรียนทุกคนต่างสะบักสะบอมเดินขาลากโขยกเขยก เหมือนคนตะโพกคราก

ผู้บังคับบัญชาคงเห็นว่าเหลือกำลังจริง ๆ

จึงตัดใจยอมให้พวกเราพักอยู่ที่วัดนี้หนึ่งคืนเต็ม ๆ กับอีกหนึ่งวัน

Create Date : 10 สิงหาคม 2553

Last Update : 28 พฤษภาคม 2560 14:30:07 น.

26 comments

Counter : 2434 Pageviews.

โอว..พี่ตุ๊กขา คุณพ่อสามีพี่ความจำดีมากๆเลยล่ะค่ะ

อ่านเรื่องเล่าวันนี้เพลินไปเลย

โดย: ตัดริบบิ้นค้า (nLatte

) วันที่: 10 สิงหาคม 2553 เวลา:15:19:14 น.

แค่อ่านอย่างเดียวยังเหนื่อยแทนเลยค่ะ
เพราะว่าการเดินทางนั้นไม่ได้ง่ายเหมือนสมัยนี้
เลยนะค่ะ เรียกว่าอ่านแล้วคิดถึงเรื่องเพชรพระอุมาเลย
ลำบาก เดินทางเยอะ หัวถึงหมอนก็หลับกันเป็นตาย
เรียกว่าเป็น ปสก. ควรค่าแห่งการจดจำเลยนะค่ะ

โดย: JewNid

วันที่: 10 สิงหาคม 2553 เวลา:15:55:15 น.

สวัสดีครับคุณตุ๊ก

โดย: ปลายแป้นพิมพ์

วันที่: 10 สิงหาคม 2553 เวลา:16:59:49 น.

แวะมาทักทายค่ะ มีความสุขมาก มาก นะคะคุณตุ๊ก

โดย: หนุ่มน้อยแห่งลุ่มแม่น้ำบางปะกง

วันที่: 10 สิงหาคม 2553 เวลา:17:02:08 น.

โดย: kapeak

วันที่: 10 สิงหาคม 2553 เวลา:17:11:40 น.

ไม่ได้เข้าไปบางคล้าค่ะ พี่ตุ๊ก

เป็นทางผ่านกลับบ้าน...

เค้าอยู่ติดริมถนนใหญ่เส้นทางสู่
อ.พนมสารคามเลยค่ะ

จากข้างบน...

ทรหดอดทนกันจริงๆ

โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ

วันที่: 10 สิงหาคม 2553 เวลา:17:14:04 น.

เข้ามาอ่านเรื่องเล่าวันนี้ครับ

โดย: wicsir

วันที่: 10 สิงหาคม 2553 เวลา:17:31:16 น.

ทักทายสวัสดีคุณตุ๊กๆ ยามเย็นๆ ครับ
เรื่องราวอ่านแล้วสมบุกสมบันกันมากมายเลยครับ

โดย: ถปรร

วันที่: 10 สิงหาคม 2553 เวลา:17:46:24 น.

สวัสดีตอนค่ำ ๆ ค่ะ

โดย: namfaseefoon

วันที่: 10 สิงหาคม 2553 เวลา:19:08:50 น.

นึกถึงยายค่ะพี่ตุ๊ก
ตอนยายยังอยู่ก็ชอบเล่าความหลังให้ฟัง
ฟังแล้วก็เพลินดีเหมือนกันค่ะ
ได้รู้อะไรที่ไม่เคยรู้ด้วย

โดย: biotech_girl

วันที่: 10 สิงหาคม 2553 เวลา:19:23:13 น.

สวาทดีจ้าตุ๊ก ๆ
อืม ดีจังเลยได้รับรู้เรื่องราวของ
นักเรียนทหารบกสมัยสงครามโลก
ผมเคยผ่านการฝึกทหารและเดินป่า
แค่ช่วงเช้าไปเย็นถึงที่หมาย ยังสบัก
สบอม หิวน้ำจนคอแห้งเป็นผงเลยครับ
ยังจำได้ ครั้งนั้น เราตะกละกินน้ำจนจุก
อิอิ เรื่องหิวน้ำครั้งนั้น ยังเล่าไว้ในบล็อค
เชิญ คลิก ตามไปดูเด้อ ตุ๊ก ๆ เด้อ
Click

โดย: smack

วันที่: 10 สิงหาคม 2553 เวลา:20:32:08 น.

มาย้อนอดีตด้วยคนอีกครั้งครับพี่ตุ๊กครับ

เมื่อคืนนอนตีสี่

ตอนนี้ กำลังจะสลบครับ

แฮ่ๆ

โดย: ชายผู้หล่อเหลา...กว่าแย้นิดนึง. (เป็ดสวรรค์

) วันที่: 10 สิงหาคม 2553 เวลา:20:59:43 น.

มานั่งฟังเรื่องเก่าๆ อยู่ท้ายห้องค่ะ
ไม่กล้าส่งเสียงดัง
ขอนั่งฟังเงียบๆ ก็แล้วกันนะคะ

โดย: addsiripun

วันที่: 10 สิงหาคม 2553 เวลา:22:03:52 น.

ขอบคุณครับ ที่ถ่ายทอดเรื่องราว และช่วยเผยแพร่ น่าสนใจมากครับ มันเป็นประวัติศาสตร์

รอดูภาพปราสาทพิมายครับ ลงแล้วสะกิดไปดูด้วยนะครับ

โดย: แมวหง่าว (chaiwatmsu

) วันที่: 10 สิงหาคม 2553 เวลา:22:07:35 น.

เป็นบันทึกประวัติศาสตร์ที่หน้าสนใจมากเลยครับ

โดย: กลิ่นดอย

วันที่: 10 สิงหาคม 2553 เวลา:22:52:40 น.

แวะมาทักทายยามดึกค่ะพี่ตุ๊ก

โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด

วันที่: 11 สิงหาคม 2553 เวลา:0:35:37 น.

แวะมาทักทายค่ะ สบายดีนะคะ

โดย: teansri

วันที่: 11 สิงหาคม 2553 เวลา:0:58:11 น.

โชคดีมากครับที่ได้รับฟัง...เหตุการณ์จากอดีตนะครับ
..........................................................................
"อบอุ่นรัก ใดเล่า เท่าอกแม่
รักแน่แท้ แม่ให้ ด้วยใจมั่น
ใครรักเรา เท่าไร ไม่มีวัน
จะเทียบทัน รักแท้ แม่ให้เรา"

โดย: panwat

วันที่: 11 สิงหาคม 2553 เวลา:2:50:15 น.