Last Update : 5 กุมภาพันธ์ 2550 0:06:48 น. 555+

จำได้แต่ตอนเรียนอนุบาลผึ้งน้อยอ่ะ
มดตัวน้อยตัวนิด
มดมีฤทธิ์น่าดู ยู้ฮู้

ย้อนไปในวัยเยาว์จำได้ดีค่ะ
ตอนเป็นเด็กก็ท่องเพราะถูกบังคับ ท่องโดยมิได้ใคร่ครวญในความหมายของคำ
พอโตมาได้พิจารณาในเนื้อความจึงได้รู้ว่าเป็นคำสอนที่ดีมาก
ใช้ได้กับทุกยุคทุกสมัย

ยังจำได้แม่นค่ะ ส่วนวิชาเหมือนสินค้า ไม่ค่อยได้ยินเลย ดีใจที่คุณ จขบ เอากลับมาให้อ่านอีกค่ะ

จะจำก็คราวนี้แหละครับเต้ย เหอ ๆ

อันแรกจำได้คะ แต่อั่นที่สองเพิ่งได้อ่านเป็นครั้งแรกคะ

ยังจำได้ก็แค่ เด็กน้อยนี่ล่ะค่ะ นอกนั้นคืนคุณครูไปหมดแล้ว

จำได้ทั้งสองบทเลยคับ

อุ๊ย คิดถึงวัยเด็กขึ้นมาเลยนะเนี่ย

กลอนเด็กน้อยนี่โดน
บังคับให้ท่องตั้งแต่
เด็กๆ เลยค่ะ จำได้
ไม่ลืม เพราะท่องไป
ร้องไปเหมือนกัน ยากอ่ะ

มีความสุขมากๆ นะคะ
ราตรีสวัสดิ์

แวะมาเตือนความจำค่ะจำได้นะคะถึงแม้ว่าเวลามันจะนานไปมากพอดูค่ะ...ขอบคุณนะคะที่เอามาฝากค่ะฝันดีค่ะ

คุงพี่อยากกลับไปเป็นเด็กน้อย
ไม่อยากคิดอะไรเลยตอนนี้
อยากมีเด็กน้อยด้วย
แง ๆๆๆ

เด็กเอ๋ยเด็กน้อย นี่จำได้ขึ้นใจเลยค่ะ

แต่ว่าวิชาเหมือนสินค้านี่ท่องได้ไม่จบ

จำได้แต่บทแรกค่ะ บทที่สองนี่ดูเหมือนจะไม่เคยท่องเลยแฮะ แต่ยังไงก็ขอบคุณนะคะที่เอามาให้อ่านเพื่อระลึกถึงความหลังอีกครั้ง

แวะเข้ามาทักทายจ้า กลอนข้างบนยังพอจำได้ แล้วอันหลังเนี่ยยอมรับค่ะ ลืมจิงๆ อิอิ

รุ่นน้องเต้ยมีท่องอาขยานด้วยเหรอเนี่ย
นึกว่าเขาเลิกท่องไปแล้วซะอีก

จำได้ทั้ง 2 บท ค่ะ
แต่ว่ามัน
นานนนนนนนนนนนนน~~~~นนน มาแล้ว
..
ปล
มีใครจำบทนี้ได้มั่งอ่ะคะ

เห็นกวางย่างเยื้องชำเลืองเดิน
เหมือนอย่างนางเชิญพระแสงสำอางข้างเคียง
เขาสูงฝูงหงส์ลงเรียง
เริงร้องซ้องเสียงสำเนียงน่าฟัง.....

ที่เหลือ...จำไม่ได้แล้ว
แต่อยากได้ท่อนต่อไปค่ะ

พี่ดี.กลับมาอารมณ์เด็กๆเลยวันนี้ที่บล็อกก็อัพเรื่องตอนเป็นนักเรียน แต่โตกว่าของน้องเต้ยหน่อยอ่ะค่ะ

แม่โทรม หวัดดีกั๊บ

คิดถึงเลยแอบย่องมาหากั๊บ



โดย: หลานยายจุล


เออ คุณหลานคะ แม่โสมค่ะ ไม่ใช่ แม่โทรม

จำได้แต่บทแรกค่ะ แหะ แหะ

แหม
ครูเพิ่งสอนให้ท่องเมื่อวานเอง

ก็เรายังเด้กอยู่เลย
เอิ๊กๆ

แหะ ๆ จำได้แต่อกลอน ''เด็กน้อย '''

ส่วนกลอนข้างล่าง ไม่เคยอ่านค่ะ


พี่ขออนุญาตตั้งฉายาให้ใหม่ว่า ''หลานยายจุล เหลนลุงกล้วย'' อิอิ

วันหลังถ้าอัพบล็อกแล้วจะส่งหลังไมด์ให้นะ ถ้าสนใจค่อยแวะเข้ามาค่ะ
ถ้าคุณอัพบล็อกก็ส่งหลังไมด์ไปหาได้เช่นกันค่ัะ

ท่องไม่ได้แล้วอะ เอิ๊ก ....
ส่วนบทที่สองไม่รู้จักก๊าบ

ไปเรียนก่อนนะกั๊บ
มีข้อความอันใดทิ้งไว้ได้นะ
เดี๋ยวเย็นๆจะมาดู^^

หลานเอ๊ย ปู่ดำจำได้แต่ว่า

ป.ปลานั้นมีค่า
ต้องลำบากออกเรือไป
ขนส่งแต่แดนไกล
เปลืองน้ำแข็งกินน้ำมัน

(โฆษณา อาเม้ง ป.ปลาน่ะ จำได้มะ)

อันแรกเฉย ๆ ไม่ค่อยมีความหลังฝังใจค่ะ
แต่อันหลังชอบมาก ๆ ค่ะ

เมื่อก่อนมีหนังสือดรุณศึกษานะคะ
แล้วก็มีกลอน ไม่ก็เรื่องสอนใจดี ๆ เต็มไปหมด
แต่หลัง ๆ ไม่เห็นแล้ว
คิดถึงจังนะคะ

จำได้ครับ แต่งท่องได้แค่บันทัดแรก

สวัสดีครับคุณเต้ย ขอบคุณมากครับ ลุงกล้วยก็เลือนๆไปนะครับ พอวันนี้ได้มาอ่านอีกครั้งความแจ่มชัดก็กลับมาครับ

จำได้ทั้งสองบทเลย

เอ... ป๋าจำได้แต่แบบนี้นะ

"เด็กเอ๋ยเด็กน้อย
ความรู้เจ้ายังด้อยเร่งศึกษา
เมื่อเติบใหญ่จะได้มีภรรยา
เป็นเครื่องหาเลี้ยวชีพสำหรับตน"

เป็นเหมือนหลายๆ คนแฮะ
ประมาณว่าเคยท่องแต่บทแรกจ้ะ

แวะมาย้อนอดีตคะ อิอิ

เด็กน้อยก็พอท่องได้คะ

จำอันแรกได้อันเดียวอ่ะ

แสดงว่ายังไม่แก่มากใช่มะ

จำได้ขึ้นใจเลยน้องเต้ย

ปล. ขยัน up blog จังเลยนะคะ

อันแรกจำได้ครับ
อันที่สองเคยอ่าน แต่ไม่จำ
ถ้าเอามาโฆษณาท่าจะจำได้แม่น เหมือนกลอนปอปลา ของอาเม้งไงครับ
ที่ว่า
ปอปลานั้นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป.......

ว้า มีเราคนเดียวสิเคยท่องทั้งสองบท ก็เด็กเรียนโรงเรียนประชาบาลนี่เนาะ โรงเรียนวัดบ้านนอกน่ะ จำได้ว่าชื่อโรงเรียนวัดโพธิ์ศรี (รร.ป.สห.3)ท่องตอนอยู่ประถม 1 ท่องตอนเย็นก่อนกลับบ้านน่ะค่ะ

เคยท่องสมัยเด็กๆครับ

เคยท่องอันแรกอ่ะ อันที่สองจำไม่ได้ ไม่น่าจะเคยนะ

อันแรกจำได้ แต่อันหลังจำไม่ได้แล้วค่ะ แหะๆ




กลับมาแล้วค่า

มารายงานตัวง่ะ อิอิ

พรุ่งนี้จะอัพบล็อกค่ะ

อาจมีรูปประกอบ รอรูปจากลูกทัวร์อยู่ค่ะ

อันแรกจำได้แม่นเลยค่ะ...

พอจำได้เลือนๆ น้องเอ๊ย แบบมันนานมากอ่ะนะ .เอิ๊กกส์ๆ..

ผมเป็นนักศึกษาปริญญาโท กำลังทำงานวิจัยเกี่ยวกับเว็บบล็อกอยู่
จึงใคร่ขอความร่วมมือจากท่านเจ้าของเว็บบล็อกนี้ ถ้าไม่เป็นการรบกวนกรุณาติดต่อกลับมาที่ greentea_sp@hotmail.com
ถ้าขอความนี้เป็นการรบกวนท่าน ผมก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับ และก็ต้องขอขอบคุณล่วงหน้าสำหรับท่านที่ให้ความร่วมมือครับ

จำได้ จำได้

แล้วจำกลอนสระไ,ใ ได้ป่าว

อันแรกรู้จัก อันที่ 2 ไม่เคยเห็นเลยนะจ๊ะ

เมื่อกี้ลองนั่งท่องดู
บทแรกจำได้แม่นยำ
ส่วนบทที่สอง ... ข้ามไปข้ามมาครับ
แต่ก็นับว่ายังจำได้มากพอควร
ทั้งๆ ที่ผ่านมาตั้ง ... เกือบสี่สิบปีแล้วอ่ะ

นานแล้วครับ ตั้งแต่แก้ผ้าอาบน้ำ อิอิ

แหม ความจำปู่ก็ปูนนี้ จะให้สู้หลานยายจุลได้ไงล่ะ

ป.ปู่ นั้นลืมง่าย
ต้องลำบากหามโลงไป...

เล่นว่าวใกล้สายไฟจะนำภัยน่ากลัวเกรง

อย่าคิดว่าตัวเก่งไฟจะดูดชีวาวาย

ของแปลกอย่ารีบเปิดอาจระเบิดตูมตามได้

คนแปลกอย่าไว้ใจบอกผู้ใหญ่ไม่หูเบา

ปล.เฮียจำได้แต่อันนี้อ่าคับน้องเต้ย น่าจะอยู่ในหนังสือ สปช

...สวัสดีค่ะ เจนนี่แวะมาทักทายค่ะ ...เจนนี่ขอบคุณมากน่ะคะที่แวะไปทักทายเจนนี่ที่บล็อค ไว้เจนนี่ว่างๆ เจนนี่จะเข้ามาเยี่ยมใหม่น่ะคะ...

ยินดีที่ได้รู้จักด้วยน่ะคะ

...ขอบคุณไมตรีดีดี ที่มอบให้เจนนี่ด้วยน่ะคะ...

...ขอให้วันนี้และวันต่อๆไป เป็นวันดีดี ของคุณค่ะ...

จำได้ขึ้นใจเลยค่ะ เพราะเพิ่งผ่านมาไม่กี่ปีนี้เอง หุหุหุ

ชอบเพลงอ่า เพราะว่าเธอน่าร๊ากกก ทุกๆวัน ...

ถูกต้องแล้วครับ
วัดหินหมากเป้ง และหลวงปู่เทสก์ เทสรังสี
ผมเคยเขียนเรื่องวัดหินหมากเป้งไว้นิดหน่อย ลองไปอ่านดูซิครับ
วัดหินหมากเป้ง

คุ้นๆ ค่ะ แค่ คุ้นๆ
5555

ฮ่าๆๆๆ พี่ส่งคุณครูไปตั้งแต่พี่เดินออกจากโรงเรียนประถมแล้วละเต้ย...
จำไม่ได้สักกลอนเลยอ่ะ เศร้าเนอะ

พี่เป็นเด็กดีไงเต้ย...
เค้าให้อะไรมาก็ต้องคืน
ครูให้ความรู้มาพี่ก็เลยคืนไปซะหมดเลยอ่ะ
ตอนนี้ก็เลยกลายเป็นคนไม่มีความรู้ ฮ่าๆๆๆ

จำได้ค่ะ ท่องเสียงดังเลยสมัยนู้นแน่ะ

ไม่คุ้นเลย กลอนอะไรคับน้องจุล
เกิดมะทัน

อันแรกนี่จำแม่นอยู่...เพราะเอาไปท่องเล่นกันเพื่อนอยู่บ่อยๆ

แต่อันที่สองนี่ไม่เคยอ่านมาก่อน เพิ่งเคยอ่านก็ที่นี่นั่นแหล่ะค่ะ

อันแรกจำได้ อันที่สอง ไม่เคยเรียนนะ

นานมากๆ แล้วค่ะ ...

ไม่อยากจะคิดเลย..ว่ามันผ่านมากี่สิบปีแล้ว

เก่งจังค่ำ

จำได้ไงเนี่ย

ตอนเด็กๆ เคยท่องแต่อันแรกค่ะ กลอนที่ 2 ที่เพิ่งจะได้ยินที่นี่เป็นครั้งแรกค่ะ

อ่านแล้วคิดถึงความหลังเมื่อครั้งยังเด็กจัง

จะจำได้ก็ครานี้แหละค่ะ

จำได้ค่ะ นานมากๆ เลยนะเนี่ย

เข้าท่าครับ ต้องเอาไปให้เจ้าบีมท่องบ้างแล้ว

สวัสดีค่ะ หลานยายจุล
ท่องอะไรกันน่ะ
ไม่เห็นรู้จัก เราเกิดไม่ทันอ่ะ
555555

ง่า.....ลืมไปแล้ว
น้องเต้ย ยังจำได้อยู่นิ

วิชาเหมือนสินค้า

วิชาเหมือนสินค้า อันมีค่าอยู่เมืองไกล
ต้องยากลำบากไป จึงจะได้สินค้ามา
จงตั้งเอากายเจ้า เป็นสำเภาอันโสภา
ความเพียรเป็นโยธา แขนซ้ายขวาเป็นเสาใบ
นิ้วเป็นสายรยางค์ สองเท้าต่างสมอใหญ่
ปากเป็นนายงานไป อัชฌาศัยเป็นเสบียง
สติเป็นหางเสือ ถือท้ายเรือไว้ให้เที่ยง
ถือไว้อย่าให้เอียง ตัดแล่นเลี่ยงข้ามคงคา
ปัญญาเป็นกล้องแก้ว ส่องดูแถวแนวหินผา
เจ้าจงเอาหูตา เป็นล้าต้าฟังดูลม
ขี้เกียจคือปลาร้าย จะทำลายให้เรือจม
เอาใจเป็นปืนคม ยิงระดมให้จมไป
จึงจะได้สินค้ามา คือวิชาอันพิสมัย
จงหมั่นมั่นหมายใจ อย่าได้คร้านการวิชา