๏ เช่นคีรีปฐพีรองประคองรับ
ไม่ขยับประทับแน่นแผ่นดินแข็ง
หากธรณินอ่อนล้าสิ้นเรี่ยวแรง
มหิธรก็เปลี่ยนแปลงทะลายลง ๚

๏ ประชาชนนั้นเปรียบเทียบแผ่นดิน
ผู้ปกครองดุจคีรินองค์อินทร์วงค์
สอดประสานเกื้อหนุนตระกูลพงษ์
จึงยืนยงอยู่ได้ไร้เทียมทาน ๚

๏ แม้พระพายพัดผ่านสะท้านอยู่
พิรุณลงยังยืนสู้อย่าง***มหาญ
มีคงคาผ่านกรองละอองธาร
พระสิงขรก็สำราญเบิกบานใจ ๚

๏ หากวันใดแผ่นดินร้อนสะท้อนกลับ
ไม่อาจรับภูผานานทานไม่ใหว
พระสิงขรจะคงอยู่ได้อย่างไร
พึ่งพาใครมารองรับประทับตรา ๚

๏ รักษาใว้ให้สำคัญนั้นแผ่นดิน
อย่าให้สิ้นด้วยอารมฌ์ปมโทสา
กระเษมสานต์ผ่านได้ไร้เวลา
โทมมนัสจะตามมาหากละเลย ๚

๏ น้องพิมเปรียบรากไม้คล้ายประชาชน
ดั่งต้นสนทนอยู่ได้ปลายเฉลย
มีรากแก้วรากฝอยคอยชดเชย
คำเปรียบเปรยเห็นภาพทราบความจริง ๚ะ๛