กลับไม่ได้..ไปไม่ถึง

วันที่ 27 ของการออกจากงาน

กิจวัตรประจำวันคือพยายาม (เป็นอย่างยิ่ง) ปลุกตัวเองจากที่นอนก่อนเจ็ดโมงเช้าเพื่อไปเดินออกกำลัง

ที่จริงแล้วเราควรจะตื่นให้เช้ากว่านี้วันนี้เลยตื่นหกโมงครึ่ง เดินไปที่สนามหน้ากรมทหารข้างบ้านผ่านรถราที่เริ่มเยอะขึ้น และต้องคอยหลบรถมอเตอร์ไซค์ที่ขับย้อนศรบนทางเท้าเราเดินทำหน้าบึ้งๆใส่เพราะไม่ชอบใจเลยที่ต้องเป็นฝ่ายหลบรถ

ชีวิตยามเช้าเร่งรีบเหมือนเคยผู้คนไปโรงเรียนบ้าง ไปทำงานบ้าง เราเดินได้แค่ 2-3 รอบก็เดินไปที่ตลาดหาอาหารเบาๆกินยามเช้า

ชีวิตของเราสวนทางกับผู้คนอื่นเสียจริงภายในใจคิดอยู่ว่าวันๆเราทำอะไรที่มันคุ้มค่าแก่การหายใจเข้าออกบ้างมั๊ยนี่

หลังจากจบรายการเรื่องเล่าเช้านี้เราก็กินอาหารเช้า เข้าเน็ต หาข้อมูล ดูนั่นดูนี่ หลับไปบ้างวันนี้หลับและฝันไปว่าง่วงเหลือเกิน ฝันว่าง่วงนี่นะ!

วันนี้เอเยนต์โทรมาบอกว่าเราไม่ได้งานที่สัมภาษณ์ทางโทรศัพท์เมื่อหลายสัปดาห์ก่อนนู้น

นั่งนิ่งๆอยู่สักพัก

คิดกับตัวเองว่า"จะเอายังไงดีกับชีวิต"

เราเลือกที่จะเดินออกมาเองสละสถานภาพ ตำแหน่ง และเงินเดือนสูงๆมีเพียงเงินเก็บอันน้อยนิด

คิดไม่ตกเลยว่าจะทำอะไรดีคราวนี้เราแทบไม่อยากออกจากบ้านไปไหน ไม่เหมือนเมื่อครั้งออกจากงานปีก่อนนั้นใจอยากจะ save เงินให้ได้มากที่สุดนั่งคำนวณ ค่าบ้าน ค่ารถ ค่าบัตรเครดิตที่ยังคงค้าง(เพราะอยากเก็บเงินมากกว่าจ่ายหนี้ในตอนนี้) วางเป้าไว้ว่าประมาณ 6 เดือนนับจากนี้ ถ้ายังไม่มีรายได้เข้ามา คงต้องทำอะไรสักอย่างอาจขายทรัพย์สินเพื่อเป็นทุนสำรอง

อย่างน้อยก็มีข่าวดีอยู่หนึ่งพรุ่งนี้เราจะไปธนาคารเพื่อ re-financeค่าบ้าน ธนาคารอนุมัติแล้ว

เข้าไปดู website ว่าจะไปปฏิบัติธรรมช่วงต้นเดือนธันวาคมที่วัดสุนันทวนาราม ของหลวงพ่อมิตสุโอะ บรรยากาศร่มรื่น มีต้นไม้มากมายเราเองก็ชอบในคำสอนของท่านอยู่แล้ว

การไปปฏิบัติธรรมนั้นเป็นทางหนึ่งที่อาจทำให้จิตของเรานิ่งขึ้น อาจทำให้เราได้คิดอะไรดีๆออกมาบ้างยังไม่รู้ว่าจะมีใครไปด้วยมั๊ย หรือจะไปคนเดียวดีแต่ถ้าไม่ได้นอนรวมกันกับคนอื่นเราก็แหยงๆกับการนอนคนเดียวเหมือนกัน

วันๆผ่านไปไวเหมือนกันเราออกจากบ้านไปเดินออกกำลังอีก ช่วงสี่โมงเย็น ต่อด้วยซิทอัพ 6 เซ็ตๆ ละ 20 ครั้ง ยกเวท ถีบจักรยานบ้างอะไรบ้าง พยายามไม่กินข้าวเย็น

บางวันทำเต้าฮวยนมสดกินเองก็ทำแบบง่ายๆอ่ะนะ แค่ซื้อเต้าฮวยแบบแยกน้ำ เครื่องน้ำเต้าหู้และซื้อนมสด

อ่านข่าวน้องลูกนกแล้วอยากลดน้ำหนักให้ได้15 กิโล แต่อายุของเรานะซิมากกว่าน้องเค้ามากอยู่การเผาผลาญพลังงานมันน่าจะยากกว่าเด็กๆนะ

ตอนนี้บอกกับตัวเองให้ใจเย็นมีสติเข้าไว้ เราต้องทำอะไรสักอย่างให้ได้ซิที่แน่ๆเราจะไม่เอาเงินเก็บที่เรามีอยู่ทุกบาททุกสตางค์ไปลงทุนในสิ่งที่ไม่คืดก่อนแน่ๆ

การที่เราอยู่บ้านไปวันๆนั่งๆนอนๆ บางทีทำเอาจิตหลอนไปว่า ตัวเรานั้นยังมีค่าหลงเหลืออยู่บ้างมั๊ย

โธ่ชีวิต ที่เลือกเอง

เมื่อไหร่จะไปถึงซัมบาลา

Create Date : 27 พฤศจิกายน 2555		0 comments
Last Update : 27 พฤศจิกายน 2555 21:30:19 น.
Counter : 1045 Pageviews.
Share Tweet