ประเพณีแจกของ ม.เชียงใหม่ เรื่องราว ณ วันที่ 23-5-2545      คำ ๆ นี้ผมได้ยินครั้งแรกจากพี่รหัสของผมเอง ผมพึ่งเข้าเรียนปีหนึ่งตอนนั้นพี่นุ๊ก ( เกียร์ 29 ) พาน้องรหัสซึ่งก็คือผมและน้องเทคจังหวัดเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ชื่อออย ( Med'tech ) รูปร่างผอมบางไว้ผมบ๊อบ เราไปกินข้าวด้วยกันที่ร้าน Lemon tree แถว ๆ ห้วยแก้ว .. ก็คุย ๆ กันเรื่อย ๆ เปื่อย ๆ นั่นแหล่ะ แล้วพี่นุ๊ก ก็เป็นพี่ที่ดีที่คอยแนะนำสิ่งดี ๆ ให้กับรุ่นน้อง ... " อาร์ม แกอยู่หอในมอ. เนี้ยถ้าไฟดับแกก็อย่าลืมออกไปแจกของให้ไอ้ออยมันด้วยล่ะ " " แจกของ? เอาของไปให้ที่หอเนี้ยนะ? " " บ๊ะ ไอ้นี่ ... ก็ไปหาที่หอสิแล้วตะโกนว่า... ออย!!! รับของด้วยยยย.. " " อ้อ.. เหรอ? " ในใจก็คิดว่า... แค่ไปพูดแค่นี้ไม่เห็นจะได้ให้อะไรเลยนี่หว่า?      ผมจดจำคำสอนของพี่รหัสเป็นอย่างดี.. และค่ำคืนที่เหล่าบรรดานักศึกษาหอใน (บางกลุ่ม) รอคอยก็มาถึง.. ตอนนั้นเวลาก็ราว ๆ สี่ทุ่มห้าทุ่ม ผมกำลังนอนกลิ้งอยู่ในห้องพักแล้วจู่ ๆ ไฟฟ้าในมหาลัยก็เกิดดับเข้าให้ ... วูบ ... เสียงห้องตรงข้ามก็ตะโกนมาเลย "-วยยยยย" ..      อะไรวะไฟดับแค่นี้มึงหัวเสียขนาดนี้เลยเหรอ? แต่มันไม่ใช่เสียงเดียวเนี้ยสิ ยังมีอีกสาม - สี่เสียงตะโกนรอบทิศทาง.. โอวว... เกิดอะไรขึ้นเนี้ย.. ในใจก็พลันนึกถึงคำแนะนำของพี่รหัสได้.. ใช่!.. แจกของ!!.. แจกของดีกว่า!!!.. แล้วผมก็วิ่งไปเรียกเพื่อนมาเลย... " เฮ้ย.. ไปแจกของกันเร้วว.. ก่อนที่ไฟจะมาซะก่อน " เย้ ๆ ๆ      แทบจะกลายเป็นประเพณีไปแล้วสำหรับการ " แจกของ " สภาพการณ์ภายในรั้วมหาวิทยาลัยเกิดการครึกครื้นเฮฮากัน หนุ่ม ๆ ต่างพากันลงมาจากหอแล้วก็ออกไปควบมอเตอร์ไซค์ หรือไม่ก็ยกพวกกันขึ้นรถปิกอัพ เสียงสตาร์ทรถดังมาจากทุกหนทุกแห่ง เสียงเครื่องยนต์เร่งขับเคี่ยวกันเป็นขบวน แสงไฟจากรถนับร้อยคันทำให้ถนนดูสว่าง ระหว่างทางก็เกิดการทักทายเพื่อนคันข้าง ๆ ด้วยอวัยวะส่วนเดียวกันซ้ำ ๆ ส่วนบางคนที่ไม่มีรถก็ตะโกนแลกเปลี่ยนอวัยวะกับเพื่อนหอฝังตรงข้ามจนเจ็บคอกันไปข้างนึง ( แหงสิตะโกนไกลนิ )      เพราะเป็นที่รู้กันว่าเมื่อเวลาสี่ทุ่มผ่านไปแล้วสาว ๆ ก็จะถูกขังอยู่ในหอพักไม่ให้ออกไปไหนได้ คงจะทำได้เพียงแต่ถือไฟฉายแล้วออกมายืนข้างนอกระเบียง หรือไม่ก็มายืนเอามือเกราะลูกกรงมองเหล่าบรรดาหนุ่ม ๆ ที่ขี่รถผ่านอย่างหิวกระหายตรงบันไดหนีไฟ หนุ่ม ๆ ก็ชอบนักล่ะที่จะไปทักทายพวกผู้หญิงที่หอพัก... ก็เคยเห็นอยู่บางพวกที่มันยืนตะโกนอยู่หน้าหอชายด้วยกันแล้วเกือบมีเรื่องหัวแตก .. สรุปแล้วหอหญิงเนี้ยแหล่ะเป็นที่ ๆ เหมาะสมที่สุดสำหรับการแจกของเพราะให้ตายยังไงผู้หญิงก็คงจะไม่วิ่งออกมาข้างนอกหรอก (เพราะจะติดรั้วติดลูกกรง ฮ่า ๆ ๆ )      ผมควบรถขาบะกะว่าจะไปหาเพื่อนรหัสข้าง ๆ ที่เป็นผู้หญิง.. มันพักอยู่ที่หอแปดหญิง (เออ ถ้าพักอยู่หอชายก็แปลกล่ะ) นั่นแหล่ะ มีผู้หญิงคนเดียวที่พอจะสนิทในช่วงนั้น พอไปถึงหน้าหอก็ทำตามคำแนะนำของพี่รหัสอย่างอย่างดี.. " เพชร 340 รับของด้วยยยยย...."       แค่เนี้ย... สาว ๆ กรี๊ดสลบกันไปหลายราย ตั้งแต่เกิดมาเป็นคนอยู่ได้สิบเก้าปีก็มีครั้งเนี้ยแหล่ะที่สาว ๆ มากรี๊ดให้เราถล่มทลายอย่างงี้ .. น่าปลื้มใจจริง ๆ กระซิก ๆ ๆ พอขี่รถวนหอสาว ๆ ได้ครบหนึ่งรอบก็กะว่าจะวนเข้าไปรอบสองเพื่อตอกย้ำความรู้สึก แต่...พรึ่บ!!! .. ไฟในมหาวิทยาลัยก็ดันสว่างขึ้นมาซะได้.. ทำให้เหล่าบรรดาหนุ่ม ๆ ต่างปิดหน้าปิดตาบิดรถหนีสายตาสาว ๆ กันเป็นแถว ... เอาน่าคราวหน้าค่อยมาอีกก็ได้ แฮ่ ๆ ๆ ๆ       เคยมีพี่คนนึงเล่าว่า.. เมื่อก่อนมันมีกระเทยคนนึงที่หาลำไพ่พิเศษด้วยการแสดง Cabaret หลังมอ. แล้ววันนึงเกิดไฟดับ กระเทยตัวนั้นเลยรีบจัดแจงเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็วแล้วเจ้แกก็โผล่ออกจากห้องมาระบำเพลิงอยู่ตรงทางเดินนั่นเอง.. ต๊ะ ตึ่ง นง.... อะไรทำนองนั้น แต่ก็โดนต่อต้านด้วยการขว้างปาสิ่งของให้กลับเข้าห้องในเวลาไม่นานนัก.. สมน้ำหน้า      บ่อยครั้งที่ไฟมักจะดับในช่วงที่พายุโหมกระหน่ำเมืองเชียงใหม่ แต่ถึงแม้ว่าฝนจะตกหนักแค่ไหนบรรดาหนุ่ม ๆ ทั้งหลายก็ยังจะยินดีไปแจกของอยู่จนได้ แต่ไอ้บางคนนั่นดิ แจกอย่างเดียวไม่พอมันดันถอดเสื้อผ้าแล้วกระโดดขึ้นไปขย่มประตูหอพักพร้อม ๆ กับเหวี่ยงผ้าเล่นไปมา.. (สงสัยเปียกแล้วคึก) และในคืนเดียวกันนั้นก็มีชายหนุ่มนำเอาไฟกระพริบที่ต่อสายตรงเข้าแบตเตอร์รี่มอเตอร์ไซค์มาพันรอบตัวแล้วพี่แกก็ขี่ร่อนหอหญิงเลย คน ๆ นั้นก็คือรุ่นพี่คณะผมเอง.. เชื่อเค้าเลย (พี่แกยังภูมิใจอยู่ที่มีคนมาประกบข้าง ๆ แล้วบอกว่า.. "เจ๋งมาก" ... ไม่โดนไฟช๊อตตายก็ดีแล้ว)      เรื่องราวเล่าขานเกี่ยวกับกับการแจกของที่น่าจดจำในมหาวิทยาลัยมีมากมายให้นั่งคุยกัน .. นั่งหัวเราะกับกิจกรรมคลายเครียดอย่างนี้.. แต่น่าเสียดายนะที่ทางมหาลัยได้ออกระเบียบมาไม่ให้นักศึกษาทำแบบนี้อีก.. ประเพณีเก่าแก่ที่เราสืบทอดกันมาก็เป็นอันต้องปิดฉากลง.. และก็คงจะกลายเป็นเพียงแค่ตำนานให้เล่าขานกันต่อไปว่า.. " ครั้งหนึ่ง.. เราเหล่านักศึกษาได้เคยร่วมแจกของด้วยกันเมื่อยามไฟดับ "ว้า.. น่าเสียดายจังเน๊อะ..   Create Date : 08 พฤษภาคม 2549 3 comments Last Update : 15 มีนาคม 2559 14:52:48 น. Counter : 2424 Pageviews. Share Tweet

แจกของยังมีอยู่ครับ ล่าสุดก็วันจันทร์ ที่ 6 ม.ค. 57 ที่ผ่านมา   โดย: จ๊างน้อย 44 IP: 49.230.164.25 11 มกราคม 2557 13:26:27 น.

แจกของยังมีอยู่ครับ ล่าสุดก็วันจันทร์ ที่ 6 ม.ค. 57 ที่ผ่านมา   โดย: จ๊างน้อย 44 IP: 49.230.173.183 11 มกราคม 2557 14:06:22 น.

แจกของปี 45 ผมก็อยู่ในเหตุการณ์นะ ตอนนั้นผมอยู่หอ 3 ชาย ทำรองเท้าหลุดหน้าหอ 4 หญิง ตอนไฟมาด้วย   โดย: ED 4402xxx IP: 49.229.104.111 23 เมษายน 2559 22:25:38 น.