เข้ามาอยู่ตรงกลางระหว่างผมกับไอ้เดย์กอดคอพวกผมแล้วพากันเดินลงบันไดไปชั้นล่าง
เดินไปก็พูดไป “พวกมึงคิดว่ากูกับมันจะทำอะไรกันง่ายปานนั้นเลยเหรอวะ ถ้ามันได้ง่ายๆอย่างนั้น
ป่านนี้กูคงไม่ต้องมานั่งเก็กซิมอย่างทุกวันนี้หรอกเว้ยไอ้พวกบ้า” ซีนมันบ่นแล้วส่ายหน้าดูเหนื่อยหน่าย

“แล้วมึงทำให้มันยากทำไมวะ แค่กลับขึ้นไปทำเสร็จแล้วก็ค่อยกลับลงมากินเหล้ากับพวกกูต่อไม่เห็นยาก”

ดู๊!!!! เชี่ยเดย์มันแนะนำไอ่ฟายนี่เลวจริงๆ “เชี่ยเดย์!” ผมถลึงตาใส่มัน มันขำคิกคักซะงั้น
แต่คนอย่างมันน่ะเหรอครับไม่มีคิดเล่นหรอกไอ่ห่านี่มันคิดจริงผมรับรอง

“กูไม่อยากให้กีต้าร์มันรู้สึกผิดกับแอ๋มไปมากกว่านี้พวกมึงเข้าใจป่ะ” ไอ้ซีนเอาแขนออกจากคอพวกผม
แล้วเดินนำไปหาไอ้พวกที่นั่งล้อมวงครื้นเครงกันอยู่ ไอ้เดย์ถึงกับเข้ามากระซิบข้างหูผมอย่างตื่นเต้น
“ทำไมมันเป็นคนดีจังวะ!?”
“แล้วใครเขาจะเลวเหมือนมึงล่ะไอ่ฟาย”
“กูเป็นคนเลว!?” เหอะยังจะมาถามเสียงสูง มันยังไม่รู้ตัวอีก
“เออ ไอ่คนเลว”
“ถึงจะเลวแต่ก็เป็นคนเลวที่รักเธอ เลวเพียงใดก็ยังมีเพียงเธอคนเดียวที่รักจริง นะจ๊ะ กิ๊วๆๆกริ๊วววตู้วู้!555”
“...............”

ผมตัดสินใจเดินหนีมุกเสี่ยวหักหลังหน้าตาของมันไปนั่งข้างไอ้ซีน ไอ้เดย์รีบตามมาประกบนั่งข้างๆผม
มันยังหัวเราะไม่เลิก จนเพื่อนๆถามไอ้เดย์เป็นอะไรเมากัญชามารึไง ผมเลยบอกว่ามันเป็นบ้า

“เฮ้ยพวกมึงเดี๋ยวพวกกูจะไปงานเทศกาลดนตรีที่พัทยาช่วงปีใหม่นี้ไปเคาน์ดาวน์ พวกมึงมีแผนกันยัง
ว่าไงไปด้วยกันมั้ยไปกันกลุ่มใหญ่กูว่าสนุกดี เวลาเจอตีนจะได้อุ่นใจ55555”
พี่อ๊อฟชวนพวกผม เราก็มองหน้ากันไปมาต่างบอกว่าก็ดีนะ แล้วเลยตัดสินใจกันไม่ยากว่าจะไปด้วย
เว้นแต่ไอ้ยู มันบอกว่าขอไปปรึกษาพี่บาสก่อน เลยโดนเพื่อนแซวว่าตกลงพี่บาสนี่แฟนรึพ่อมันขำๆ

“กูไม่ไปแล้ว!” จู่ๆพี่กานต์ก็โพล่งขึ้นมาทำหน้าไม่สบอารมณ์ พวกเราที่เหลือมองหน้ากันเลิ่กลั่ก

ไอ้มาร์คเลยพูดขึ้น “เอ่ออออ พี่อ๊อฟพี่สรครับผมว่า ถ้าพี่กานต์เขาไม่พอใจที่พวกผมจะไปด้วยก็...”

พี่กานต์ถอนใจส่ายหน้าโบกมือห้ามไอ้มาร์คไม่ต้องพูดต่อไว้ ทุกคนเงียบกริบ
พวกเรารอดูดอกพิกุลร่วงออกจากปากพี่กานต์สักพัก พี่กานต์ก็ทำดอกร่วงอย่างเสียไม่ได้
“กูแค่ไม่อยากเจอหน้าไอ้มี่ คอยดูกูจะเลิกคบแม่ง! พัทยากูก็ไม่ไปแล้ว ไม่เกี่ยวกับใครทั้งนั้นนอกจากไอ่หมามี่”

โอ้...เกือบลืมเลยว่าวันนี้พวกพี่เขาทะเลาะกันมา แต่กว่าจะถึงวันงานที่พัทยามันอีกตั้งนานนะครับ
ถึงตอนนั้นผมว่าพวกพี่เขาอาจจะดีกันแล้วก็ได้ คู่นี้น่าจะทะเลาะกันบ่อยจากที่เคยได้ยินเขาทะเลาะกัน
ในห้องน้ำร้านหมูกะทะเมื่อคราวที่ผมกับไอ้เดย์เคยแอบฟัง

“นี่ตกลงพวกมึงทะเลาะกันเรื่องอะไรวะไอ้กานต์ มึงถึงขนาดจะเลิกคบมันเนี่ยนะ มึงใจเย็นๆดิวะเพื่อนกันนะเว้ย”
พี่อ๊อฟชงเหล้ายื่นแก้วให้พี่กานต์พูดพลางตบไหล่เพื่อนเหมือนเตือนให้คิดดีๆ แกคงอยากให้พี่กานต์ระบาย
เริ่องที่ขุ่นข้องหมองใจออกมา แต่พี่กานต์กลับกระแทกเสียงใส่ “เพื่อนเชี่ยไร กูไม่ได้เป็นเพื่อนกับมัน”

ผมกับไอ้เดย์สะดุ้งโหยงมองหน้ากันแล้วรีบหันไปมองพี่กานต์ ทุกคนเองก็มองพี่กานต์เป็นตาเดียวดูอึ้งๆ
ที่เห็นพี่แกโมโหมากอย่างนี้ “...เอ่อออ ก็กูบอกพวกมึงแล้วไงจะเลิกคบแม่ง กูจะเลิกเป็นเพื่อนกับมัน”
พี่กานต์ยังมีสติพอที่จะนึกแก้ตัวได้ผมกับเดย์ก็โล่งใจแทน เพราะรู้สึกว่าพวกพี่เขายังไม่พร้อมเปิดตัวเท่าไหร่
แต่ก็น่าแปลกนะครับเพื่อนๆพี่แกไม่มีใครรู้สึกว่าเขาคบกันเกินเพื่อนบ้างเลยเหรอ หรือว่า...บางที....
คงอาจเป็นเพราะพี่โจวมี่แกยังเจ้าชู้ไม่เลิกกับผู้หญิงไปทั่วมั้ง

“กูไม่อนุญาตให้มึงเลิกเป็นเพื่อนกับไอ้มี่มัน ตราบใดที่มึงยังไม่ยอมบอกว่าทะเลาะกันเรื่องอะไร”
“เกี่ยวอะไรกับมึงวะไอ้อ๊อฟ”
“ถ้ามึงไม่บอกงั้นกูโทรบอกไอ้มี่ว่ามึงอยู่นี่ดีกว่า กูเห็นทะเลาะกันทีไรไอ้มี่แม่งตามตัวมึงให้ควักทุกทีอ่ะ
มึงมันชอบหนีนิสัยเสียนักสัด ต้องเจอกูรายงาน คึกๆๆๆ”
“เชี่ยอ๊อฟ!แม่ง! มึงหยุดเลยวางโทรศัพท์!!”
“กูจะโทรหาเพื่อนกูยังไงก็ได้มึงวุ่นวายไรเชี่ยกานต์”
“มึงจะโทรหาเพื่อนมึงคนไหนก็ได้! แต่ต้องไม่ใช่ไอ่ควายมี่อ่ะโว้ยยยย!!!”

พวกผมพากันนั่งกลั้นขำที่เห็นพี่อ๊อฟกวนตีนพี่กานต์ พอพี่อ๊อฟโทรไปบอกพี่โจวมี่เสร็จก็ลอยหน้าลอยตา
แลบลิ้นเยาะเย้ยพี่กานต์ที่ได้แต่นั่งหน้าหงิกกระฟัดกระเฟียดเหมือนเด็กๆโดนขัดใจ
“มึงไปบอกมันทำไม กูไปดีกว่า!”

พวกเรากำลังเหวอที่จู่ๆพี่กานต์ก็ลุกขึ้นจะเดินหนี แต่พี่อ๊อฟกับพี่สรไวมากเข้าจับตัวพี่กานต์ไว้
พี่อ๊อฟบอกพี่สรให้ล็อคตัวพี่กานต์แน่นๆ แล้วพี่แกก็ไม่สนใจเสียงโวยวายด่าของพี่กานต์ที่นานๆจะได้ยินที
พี่อ๊อฟเดินไปล็อคประตูบ้านเลยครับไม่ให้พี่กานต์ออกไปไหนได้ แล้วก็เดินมาเต้นๆดีดๆตรงหน้าพี่กานต์
พอพี่สรปล่อยตัวพี่กานต์เท่านั้นแหละครับพี่อ๊อฟที่มัวแต่เต้นไม่ทันระวังเลยโดนพี่กานต์ถีบตูดเข้าให้
พี่อ๊อฟหน้าทิ่มกลิ้งเอาหัวไปโขกกับขาโซฟา พวกผมทนไม่ไหวจริงๆมันตลกมากก็ขำก๊ากออกมากันทุกคน

“โอ๊ยยยยยยยย ไอ่ห่าสรมึงปล่อยมันทำไมไม่บอกกูก๊อนนนน โอ้ยเจ็บนะเว้ยถีบมาได้ฮึ๋ยยย~~~||||||*||”
พี่อ๊อฟแกโววายด่าพี่สรใหญ่ว่าปล่อยพี่กานต์ทำไม พี่สรแกล้งผงกหัวขอโทษไปก็ขำเพื่อนไป
ส่วนพี่กานต์ก็กลับมานั่งดื่มหน้าบูดเงียบๆ

“พี่กานต์ครับ ถ้าไม่คุยกันก็ไม่เข้าใจกันนะครับ คุยเถอะครับไม่ใช่หนี แล้วก็คุยนะครับไม่ใช่ด่ากัน”
ผมข้ามไอ้ซีนไปเสือะ เอ๊อะ..ไม่ใช่สิ ไปจับแขนพี่กานต์เพื่อปลอบแกเบาๆ เอาน้ำเย็นเข้าลูบไว้
แกก็นั่งนิ่ง สักพักถอนใจแล้วหันมาขอบใจผมที่เป็นห่วง ก่อนจะหันไปมองหน้าพี่ออฟที่เดินผ่านมา
พี่กานต์ยกเท้าถีบเข้าปลีน่องพี่อ๊อฟจนเซแท่ดๆๆหน้าจะทิ่ม พี่สรนี่ถลาไปคว้าไว้เกือบไม่ทันทั้งๆในมือ
ก็ยังไม่ปล่อยแก้วเหล้านะ ซุปเปอร์เซฟว่ะ (ปรบมือแปะๆ)
“มึงถีบกูทำไมอีกเนี่ยเชี่ยก๊านต์!?” พี่อ๊อฟไปนั่งตั้งหลักได้ก็หันมาโวยเลยครับ ผมกับเพื่อนๆก็ได้แต่ฮา
“จะว่าไปก็เป็นเพราะมึงแหละเชี่ยอ๊อฟ!!”
“เพราะกู!?..เรื่องอะไรของมึงห๊ะ?????? เชี่ยไรว้า|||||||”

ผมเข้าใจนะ ก็พี่อ๊อฟชอบชวนพี่โจวมี่กับพี่สรไปเที่ยวน่ะเซ่~~~~~

พี่อ๊อฟหนีพี่กานต์ไปนั่งห่างออกไปเอาพี่สรคั่นกลางไว้หน้ายังดูงุนงงไม่เข้าใจแต่พี่กานต์ไม่พูดอะไรครับ
พี่อ๊อฟถามว่ามาโทษแกทำไมพี่กานต์ก็ไม่ยอมพูดด้วย กลายเป็นว่าตอนนี้พี่กานต์งอนพี่อ๊อฟไปด้วยอีกคน


“ซีน ไหนมึงว่าจะปรึกษากูเรื่องยัยโฟร์ไม่ใช่เหรอ” ผมนึกได้ก็รีบหันไปกระซิบถามไอ้ซีนเบาๆ
ซีนมันเลยแกล้งชวนผมไปต้มมาม่า แต่พอเดินไปถึงห้องครัว ไอ้ซีนก็มองเลยไปข้างหลังผมอย่างเซ็งๆ
พอผมหันมองไปทางด้านหลังตัวเองตามสายตาไอ้ซีนบ้าง ก็เจอไอ้บ้าเดย์ มันเดินตามมานี่เองครับ
ไอ้เดย์ไม่รอให้ผมรึไอ้ซีนไล่ มันเข้ามากอดตัวผมจากด้านหลังเอาหัวเอนมาซบกับหัวผมเบาๆแสยะยิ้ม
“กูจะอยู่กับแฟนกูที่ไหนก็ได้ มีอะไรมั้ย แบร่” ดูไอ้บ้าเดย์ทำทะเล้นใส่เป็นเด็กๆ
ซีนมันส่ายหน้าด่าไอ้เดย์ว่าขี้เสือกอ่ะ

“ถ้ามันเกี่ยวกับกีต้าร์ด้วยก็พูดเถอะซีน ยังไงไอ้เดย์มันก็รู้อยู่แล้ว”
“อึก....เชี่ยลูก มึงรู้ได้ไงว่ามีกีต้าร์มาเกี่ยวด้วย” ไอ้ตาแคบมันเบิกตาโพล่งเลยครับ
“ก็มันจะมีเหตุผลอะไรที่มึงไม่บอกคนอื่นนอกจากกู ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้ต้าร์อ่ะ”
“..........เฮ้อ กูจะคิดเข้าข้างตัวเองได้มั้ยวะ ว่าที่มันเมาวันนี้เพราะกูอ่ะ พวกมึงว่าไง”

“ชัวร์” ผมพูด ไอ้เดย์มันก็เสริมว่า “ล้านเปอร์เซ็นต์”

ซีนมันเม้มปากชั่งใจคิดอีกนิดหน่อยถึงค่อยพูดออกมาได้ “คือโฟร์อ่ะ มาขอให้กูช่วยแกล้งเป็นแฟนหลอกๆ
โฟร์บอกว่าอยากให้คนที่โฟร์ชอบมาเห็น มันอยากรู้ว่าเขาจะรู้สึกกับมันยังไง แล้วก็ขอร้องกูไม่ให้บอกใคร
พวกมึงอย่าเพิ่งเอาเรื่องนี้ไปบอกคนอื่นนะเว้ย เดี๋ยวยัยโฟร์มันจะว่ากูไม่รักษาคำพูด”

“นั่นงะ!!! กูว่าละต้องมีอะไร!” เดย์ยิ้มแล้วชี้หน้าไอ้ซีน ผมกับคนอื่นๆก็คิดไว้ไม่ต่างกัน
ผมรีบพยักหน้ารับปากไอ้ซีน
“เออได้ๆ นี่หมายความว่าโฟร์แค่มาขอให้มึงช่วยเหรอ ไม่ได้ชอบมึงจริงๆว่างั้น”
ซีนมันขำเบาๆแล้วส่ายหน้า “ตลกละจะมาพิศวาสกันตอนไหนวะ”
“พวกกูก็คิดว่างั้นแหละ” ไอ้เดย์พูดแล้วดูเหมือนว่ามันจะเนียนขยับกอดเอวผมแน่นขึ้น เอาคางเกยไหล่ผมด้วย
เดี๋ยวนะ...มึงจะรวมร่างกับกูเหรอกูไม่ใช่หุ่นยักษ์ในขบวนการเรนเจอร์นะไอ่หอกนี่
ผมหยิกหลังมือมัน มันก็สะดุ้งถูมือตัวเองแต่ยังกอดผมจากด้านหลัง คราวนี้มันจับมือผมกันโดนหยิกไว้ด้วยครับ
ไอ้ซีนมองบนแล้วมองบนอีก อีกนิดลูกตามันอาจลอยทะลุหลังคาบ้านขึ้นไปได้..

“เฮ้อ..ตอนแรกกูก็ไม่คิดว่าเรื่องนี้มันจะทำให้กีต้าร์มันคิดมาก จนมากินเหล้าเมาขนาดนี้หรอกนะ”
ซีนมันพูดแล้วยิ้ม แต่ผมดูออกว่ามันไม่ได้อยากยิ้มเศร้าๆแบบนี้เลย
“แล้วมึงจะเลิกช่วยโฟร์มั้ย” ผมถามไอ้ซีนก็ยักไหล่พูด
“ไม่จำเป็นต้องเลิกนี่ โฟร์มันว่าถ้าได้คำตอบแล้วจะบอกให้เลิกเล่นเป็นแฟนเอง
มันบอกจะเลี้ยงข้าวกลางวันกูทุกวันตลอดเวลาที่คบกัน ยัยนี่ท่าจะสายเปย์เว้ยสบายเป๋าเลยกู555”
ไอ้เดย์แซว “โห มีค่าช่วยด้วยเหรอวะยัยโฟร์มันทุ่มเว้ย”
“กูบอกว่าช่วยฟรีก็ได้ แต่โฟร์บอกไม่ได้มันไม่สบายใจ ก็เลยตกลงกันที่เลี้ยงข้าวแล้วกัน”

อย่างนี้ไอ้กีต้าร์มันต้องเข้าใจผิดไปอีกพักใหญ่เลยสินะ
“แล้วมึงต้องทำยังไงบ้างอ่ะซีน” ผมอยากรู้หน้าทีแฟนของมันจริงๆครับ
“ก็กินข้าวกลางวันด้วยกันทุกวัน ไปส่งบ้าน แค่นี้แหละ โฟร์บอกทำแค่ต่อหน้าคนที่มันชอบก็พอว่ะ”
“แล้ววว........มึงจะเอาไงเรื่องกีต้าร์วะซีน จะบอกมันมั้ย”
“ทำไมกูต้องบอก?”
ผิดคาดที่ไอ้ซีนตอบผมด้วยคำถามกลับแล้วหน้าหมางงแบบนี้
“ทำไมกูต้องเอาไงด้วยวะไอ้ลูก หึ55 มึงลืมไปรึเปล่า ไอ้ต้าร์มันก็มีแอ๋มแล้วไง กูอ่ะโสดดดดดดดดเว้ย!
จะคบกับใครก็เรื่องของกูป่ะ พรุ่งนี้มันก็ลืมเรื่องกู....เองแหละ”

ได้ยินเสียงเหอะดังมาจากหลังหูครับไอ้เดย์คงหมั่นไส้เชี่ยซีนพอๆกับผม ทำเป็นไม่แคร์ โถใครวะ
มาถึงก็รีบแจ้นพาไอ้ต้าร์ไปดูแลอย่างดี ผมถาม “นี่มึงไม่ได้ประชดใช่มั้ยวะซีน” ไอ้ซีนยักไหล่ตอบอีกหน
“ไม่ ไม่ได้ประชดใคร แล้วพวกมึงคิดว่าไงเหมือนกูประชดเหรอ กูแค่อยากช่วยโฟร์เท่านั้นเว้ย”

“ดูเหมือนมึงไม่ลังเลที่จะช่วยโฟร์นะ แล้วมึงจะมาปรึกษากูทำไมวะ” ผมอดเอียงคอถามอย่างสงสัยไม่ได้
“คือกูอึดอัดอยากเล่าอ่ะ เลยเลือกมึง เพราะมึงอ่ะ น่าจะเก็บความลับได้สุดละเหมือนที่เก็บเรื่องกูกับไอ้ต้าร์”
ผมกับเดย์หันมองตากันแล้วส่ายหน้าพร้อมกัน เหนื่อยหน่ายกับมันครับมึงจะมีความลับอะไรนักหนาวะ
พวกกูขี้เกียจเก็บนะโว้ยยยย
“แล้วคนที่โฟร์ชอบนี่ใครวะ พวกกูรู้จักมั้ย”
“รู้จักดิ”
“ใครวะ”
“ก็ไอซ์”
“ไอซ์? ไอซ์ไหนวะไม่คุ้นเลยวะ ไอ้ไอซ์นี่มันห้องไหนวะ พวกกูรู้จักแน่เหรอ???”
ผมหันไปถามไอ้เดย์ว่าเรารู้จักผู้ชายชื่อไอซ์ด้วยเหรอ เดย์ก็ส่ายหน้าว่าไม่

“ห้องสิบ ไอซ์ห้องสิบ”
“ห้องสิบ?..... กูก็รู้จักแต่ไอซ์ อาทิชา ซี้อิแจ๋วแหว๋วอยู่ไอซ์เดียว”
ขอขยายความก่อนนิดนึงครับ ผมลืมเล่าไปเรื่องที่เปลี่ยนมาเรียกทิชาว่าไอซ์ เมื่อก่อนพวกเราก็เรียกทิชาๆ
แต่ต่อมาทิชาบอกให้เรียกไอซ์เถอะเธอมีชื่อเล่นแต่ไม่เคยมีเพื่อนคนไหนเรียกเลย ฟังแล้วก็ตลกดี
ปกติมีแค่คนที่บ้านเรียก พวกเราก็เลยหันมาเรียกชื่อเล่นทิชาแทนชื่อย่อของเธอแทน
ยัยโฟร์น่ะนำเรียกคนแรกเลย ไอซ์จ๋า ไอซ์อย่างงู้น ไอซ์อย่างงี้ กระดี๊กระด๊าร่าเริงล้นโลกครับ

“ก็มีไอซ์เดียว” เชี่ยซีนพูดพร้อมยิ้มแหยๆเล่นเอาทั้งผมทั้งไอ้เดย์ตาโตแทบถลนออกจากเบ้ากัน
“พวกกูถามมึงดีๆกวนตีนกูทำไมซีน” คือผมยังไม่อยากปักใจเชื่อครับ เดี๋ยวนะมันอำผมรึเปล่า
“โฟร์มันชอบไอซ์นั่นแหละ มันไม่ชอบผู้ชายเว้ย แต่ไอซ์เป็นพวกความรู้สึกช้า มันก็เลยอยากรู้
ว่าถ้ามันคบคนอื่นไอซ์จะเป็นยังไง มันบอกกูว่าทำแบบนี้เพราะอยากรู้ว่าไอซ์ชอบมันบ้างมั้ย
ให้มันถามตรงๆมันก็ไม่กล้า มันกลัว”

“ห๊ะ! เชี่ยยยยยยยย!!!!!!!! จริงดิ!!!!” ผมกับไอ้เดย์เหวอพอๆกันไอ้ซีนมันขำน่าดู
โฟร์บอกว่าซีนเป็นเพื่อนผู้ชายคนเดียวที่ดูเหมือนจะโสดสนิท...แบบที่แม้แต่สาวที่กำลังคุยด้วยก็ไม่น่าจะมี
นี่ก็เป็นเหตุผลที่มันเลือกมาขอให้ไอ้ซีนช่วย ฟังเหตุผลโฟร์แล้วผมสงสารเชี่ยซีนเลยครับ

โธ่เอ๊ยกีต้าร์ คนที่ควรร้องไห้ต้องเป็นไอ้ซีนมากกว่า มึงยังมีแอ๋มไอ่ห่านี่ก็ยังคงไม่มีใครเหมือนเดิม

……………………..
…………
…….

ถือมาม่าที่เพิ่งออกจากเวฟกลับไปนั่งกินที่กลุ่มได้ไม่นาน ทุกคนก็ตกใจ พี่โจวมี่มาครับ !
มาถึงพี่แกก็เขย่าประตูที่ล็อคไว้ “เปิดๆๆ!!! กานต์! มาคุยกันก่อน!”
ร้องเรียกพี่กานต์ที่นั่งเมาแต่ทำคอแข็งทื่อไม่ยอมหันไปมองหน้าสักนิด เป็นพี่อ๊อฟที่รีบไปเปิดประตูให้
ก่อนที่ประตูบ้านจะโดนแรงควายของพี่โจวมี่พังเอาซะก่อน “ใจเย็นดิสัดมี่!|||||||ประตูบ้านกูนะโว้ย”

พอพี่โจวมี่หลุดเข้ามาในบ้านได้เท่านั้นแหละครับแกรีบตรงดิ่งมานั่งข้างพี่กานต์ “กานต์กลับเหอะขอโทษ~”
ผมนี่อึ้งเลยครับพี่แกอ้อนแฟนน่าดู พี่สรพี่อ๊อฟมองตากันล่อกแล่กๆไปมาแล้วทำเป็นยกแก้วเหล้าชนกัน
ดื่มแล้วเติมดื่มแล้วเติม เหมือนพยายามไม่สนใจเพื่อนแต่ผมว่าพวกพี่แกกำลังรอฟังหูผึ่งมากกว่า55

พี่กานต์นิ่งมากครับดื่มเงียบๆไม่หันไปมองพี่โจวมี่ด้วย ผมรู้สึกอย่างกับมีลมเย็นยะเยือกพัดผ่านรอบตัว
หนาวเลยครับ||||||||
แต่อะไรก็เกิดขึ้นได้ครับ ไม่รู้ว่าพี่โจวมี่พยายามกระซิบบอกอะไรพี่กานต์ จู่ๆพี่กานต์ก็ตาโตสะดุ้งตกใจ
หันไปมองหน้าพี่โจวมี่ “ว่าไง จะเอาไง” คำถามของพี่โจวมี่ทำให้พี่กานต์ถอนใจแล้วถอนใจอีกก่อนตอบ
“เออ! กลับ!”
ผมนี่งงแดกเลยครับ ดื้อหัวชนฝาบทจะยอมก็ยอมกลับง่ายๆเงี๊ยะนะ ผมได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจ
ไม่แพ้ใครอีกหลายคนในกลุ่มที่ได้แต่มองพวกพี่แกลาวงเหล้า แยกตัวกลับไปกับพี่โจวมี่ง่ายๆ

พี่โจวมี่พาพี่กานต์กลับไปแล้วแม้ว่าพี่สรกับพี่อ๊อฟจะพยายามรั้งให้เข้าวงเหล้ากระชับมิตร
ผมก็หันไปพยักหน้าให้เดย์ชวนมันกลับก่อนที่จะดึกไปมากกว่านี้ พี่อ๊อฟบ่นใหญ่ว่ามีแต่คนจะกลับ
ไอ้ยูก็จะกลับ มันโทรหาพี่บาสบอกให้มารับได้แล้ว
ไอ้น็อตเห็นไอ้ยูเพิ่งวางสายที่โทรหาพี่บาสไปก็มีความเผือก “อ้าวยู มึงดีกับพี่บาสแล้วเหรอ”
“ดีกะผีอ่ะดิงอนกูอยู่นั่นแหละ ถึงต้องโทรหาตลอดนี่ไง แล้วถ้าขืนไม่บอกให้มารับต้องสวดกูอีกยาว”

“555555คนไม่โสดก็งี้แหละโว้ยยยย55555”
โถไอ้สองหน่อ(มาร์ค น็อต) มันหัวเราะร่วนเยาะเย้ย พี่อ๊อฟก็พลอยร่วมวงโห่ไปด้วย พอพี่สรจะโห่บ้าง
พี่อ๊อฟแกรีบเบรกเพื่อนตัวโก่ง “เฮ้ยๆๆๆๆมึงอ่ะมีเมียแล้วห่า55555555” พี่อ๊อฟเห็นไอ้ซีนนั่งเหม่อก็แซว
“แหมๆๆๆๆๆมึงเงียบเชียวนะไอ้ซีนนนนน ซุ่มนะมึงๆมีแฟนกับเขาแล้วนี่หว่า ฮิ้วววววววววว”
ซีนมันยิ้มแกนๆแล้วกระดกหมดแก้วครับ... ผมหันไปถามมัน “คืนนี้มึงนอนไหนซีน”
“แถวนี้แหละ”

.......................................
..........................
...............

++++++++++++++++++++++

หลายวันต่อมา.. เช้าที่โรงเรียน
ผมนั่งลอกงานทำชีสวิชาอิ้งค์เขียนอาจารย์แกตรวจละเอียด ผมเลยต้องเปลี่ยนคำตอบที่ไอ้กีต้าร์มันทำมา
เยอะพอสมควรไม่อย่างนั้นไอ้ลูกคิดลอกเสร็จไปนานแล้วครับ
กะว่าทำเสร็จจะลงไปโรงอาหารซื้อซาลาเปาไส้หมูแดงกิน..อืมมมมมแล้วก็ว่าจะซื้อไปเผื่อไอ้คุณเดย์ด้วย
มันงอนตุ้บป่องกลับห้องเรียนตัวเองไปเพราะผมมัวแต่ปั่นงานไม่ยอมฟังที่มันโม้เรื่องรถ ไม่ใช่อะไรหรอก
มันขอเบิกเงินไปซื้อของแต่งรถแล้วผมแกล้งทำเป็นก้มหน้าก้มตาเขียนไม่สนใจมันครับ

ไม่รู้มันจะแต่งอะไรนักหนาของมันนะ มอเตอร์ไซค์มันก็มีอยู่อีเท่านั้น ไม่เปลี่ยนล้อก็เปลี่ยนท่อ
ทำสีติดนู่นเติมนี่ไม่ได้หยุด นี่ขนาดมันบอกทำเป็นงานอดิเรกนะ

ผมอาจจะประหลาดเองก็ได้ที่ไม่สนใจเรื่องแต่งรถเตะบอลเหมือนผู้ชายคนอื่นๆ แต่จะให้ไปสายนุ่มนิ่ม
สนิมหงิมๆเย็บปักถักร้อยทำครัวแต่งตัวอะไรผมก็ไม่ไหวอีกเหมือนกันครับ สรุปผมอยู่สายแดกแล้วนอน

ตั้งแต่ตอนที่บังคับให้เดย์เลิกเล่นไพ่ มันกลัวผมโกรธหลังจากนั้นมามันเลยเอาบัตรเอทีเอ็มบัตรเครดิตร
มาให้ผมเก็บ ผมจะได้สบายใจว่ามันไม่ได้แอบเอาเงินไปเล่นพนันที่ไหนหมด เวลาพ่อแม่ให้เงินมันมา
มันก็เอาไปหยอดใส่กระปุกออมสินเกลี้ยง......ถามว่าอ้าว แล้วมันเอาเงินที่ไหนใช้ล่ะ โธ่ ก็เงินผมนี่ไงครับ!

เฮ้อ.. แต่ผมด่ามันไม่ลงหรอก.........อ่า.......อ่า//////// คิดแล้วผมก็ยังเขินนนน
เพราะมันบอกว่าถ้าเก็บเงินจนเต็มกระปุกเมื่อไหร่ มันจะยกเงินในนั้นให้ผมทุกบาททุกสตางค์...แหะ
ผมก็รีบปฏิเสธมันเลยนะ แต่มันบอกให้ผมรับไว้ไม่อย่างนั้นมันจะเอาเงินไปใช้ให้หมดเลย
เพราะอย่างนี้พอเวลาเดย์มันอยากได้อะไรแพงๆทีก็มาขอเงินของมันจากผม

“เฮ้อ เสร็จละรอดไปกู ขอบใจเว้ย อ่ะต้าร์ เอาชีสมึงคืนไป......กีต้าร์...ชีสมึงอ่ะ....ต้าร์ ?..ไอ้ต้าร์”
ทำเสร็จส่งชีสคืนกีต้าร์ แต่เชี่ยต้าร์แม่งหลับในรึเปล่าไม่รู้ครับ ไอ้หอกนี่นั่งเหม่อไปถึงไหนต่อไหน
จนผมต้องเขย่าตัวเรียกมันถึงจะรู้สึกหันมามองหน้าผมงงๆ มันรับชีสของตัวเองคืนไปแล้วถอนใจ
“เป็นไรมึง?” ผมยื่นหน้าไปถามมันอย่างสงสัยดันโดนผลักหน้าออกมา “เปล่า กูก็คิดไรไปเรื่อย”
“แล้วมึงคิดเรื่องอะไรของมึงอ่ะ”
“เรื่อง..............เรียน”
เชื่อมันมั้ย?
“กูไม่เชื่อมึง” ผมทำหน้าจริงจังใส่มัน มันก็ยกมือมาดึงแก้มผมซะยืด “กูไม่ได้เป็นอะไรเว้ยไอ้ลูกคิดดดด”
มันแกล้งผมเสร็จก็ขำนิดๆแล้วหันไปนั่งทำตัวเหมือนพระเอกเอ็มวีเพลงอกหักต่อ...

ชิ ผมไม่สนมันละถามก็ไม่บอก แต่ถึงไม่บอกผมก็พอจะเดาออกว่ามันเป็นอะไร มันก็หงอย
เพราะไอ้ซีนไปไหนมาไหนทำตัวติดกับโฟร์มากกว่ามันน่ะซี๊~~~~~~~~
เมื่อก่อนไอ้ห่าซีนแทบจะสิงร่างไอ้กีต้าร์ทุกเวลานาที พอตอนนี้มีแฟน(ถึงจะหลอกๆก็เถอะ)
ซีนมันก็ต้องเปลี่ยนไปสิงแฟนมันแทนก็ถูกต้องแล้วครับ แต่ใครบางคนแถวนี้ดูท่าจะทำใจไม่ค่อยได้
ซึ่งผมไม่ปลอบมันหรอก เพราะอยากให้มันคิดได้ว่าเวลาที่ไอ้ซีนต้องทนเห็นมันอยู่กับแอ๋มทุกวันๆน่ะ
มันต้องอยู่กับความรู้สึกยังไง...

นี่โฟร์ก็ขยันชวนไอ้ซีนไปห้องโฮมรูมไอซ์ทุกเช้า ไปทำไมรู้มั้ย ก็ไปจู๋จี๋กันให้ไอซ์ดูน่ะสิครับจะมีอะไร
แต่ขอโทษทีเถอะผมได้ข่าวว่าไอซ์..หรืออาทิชา..แต่ผมว่าเรียกยัยคนเฉยชาเหอะจะเหมาะกว่า!
ไม่แสดงอารมณ์อะไรใดๆให้รู้เลยครับว่าหึงหวง เป็นห่วง รึแคร์... ห่าซีนเล่าว่าไอซ์นั่งเฉยและชิวมาก
แต่ทำไมยัยโฟร์ไม่ตัดใจทั้งที่อีกฝ่ายเขาไม่เห็นสนใจอะไรกับการที่มันจะมีแฟนเลยก็เพราะ

(กูรู้สึกได้!ว่าไอซ์ไม่ค่อยชอบมองเวลาที่กูคุยกับซีนสองคนให้เห็นอ่ะมึ๊งงง เป็นแบบนี้หลายครั้งแล้วนะ !
ไอ้ที่เฉยใส่กูอ่ะ ไม่รู้ว่าเขาไม่ได้ชอบกู หรือว่าแค่ไม่รู้ตัวว่าชอบกู แค่แกล้งทำเป็นโอเคหรือความจริงแล้ว
................กูไม่ได้สำคัญอะไรเลย กูขอเวลาให้แน่ใจมากกว่านี้อีกหน่อยเหอะซีน)
…ซีนมันบอกว่าโฟร์พูดแบบนี้จะให้มันทำไง จะไม่เล่นด้วยแล้วก็สงสาร
ปกติแล้วยัยโฟร์คนอวบมันเป็นผู้หญิงที่ร่าเริงฉอเลาะมากครับ บางครั้งก็คล้ายคนบ้าบางทีก็พูดมากไปหน่อย
แต่หมู่นี้ผมกลับรู้สึกว่า มันแค่แกล้งทำเป็นร่าเริงเท่านั้น

เลิกสนใจเรื่องชาวบ้านชั่วคราวแล้วลงไปซื้อซาลาเปาหมูแดงที่อยากกิน ของผมลูกนึงของไอ้เดย์ลูกนึง
แต่ทุกขณะที่ก้าวเดินทั้งขาไปขากลับ ผมรู้สึกได้ว่ากำลังโดนแอบมองตลอดทาง พอผมหันไปมองกลับ
ใครๆก็พากันหันหน้าหนีและหลบตา ผมเลยงงหนักมาก จริงอยู่ที่ว่าปกติเดินไปไหนคนก็ชอบมองประจำ
แต่วันนี้ไม่เหมือนทุกวัน เหมือน....เหมือน....เหมือนผมกำลังโดนนินทายังไงไม่รู้อ่ะ||||||||

เดินงงๆไปจนถึงห้องไอ้เดย์ ไอ้บ้านี่เห็นผมมาหาก็ทำขมวดคิ้วหน้านิ่วถามว่ามาทำไม
ผมก็ชูซาลาเปาให้มันดู แล้วหยิบออกจากถุงลูกนึงส่งให้มัน “ของมึงอ่ะ เผื่อจะหายงอน”
เพื่อนไอ้เดย์พากันโห่แซว ไอ้เดย์หลุดยิ้มดึงมือผมให้นั่งข้างมัน
“ไม่หายงอนง่ายๆหรอกจนกว่ามึงจะให้กูซื้อท่อใหม่” ไอ้หอกนี่กินซาลาเปาผมแล้วยังไม่วายตื้อ
“ท่อที่มึงร้องจะเอาใช่ถูกๆนะเชี่ยเดย์ตั้งหลายพัน”
“มึงอ่า~~~~~ตังค์กูอ่า”
“ตังค์มึงแต่มึงให้กูเก็บถูกมั้ย ถ้ากูให้มึงง่ายๆแล้วมึงจะได้เก็บมั้ย”
“อย่าขัดใจเดย์ได้ป่ะ”
“งั้นมึงเอาของมึงคืนไปให้หมดเลย ทั้งเงินทั้งบัตรแล้วอยากซื้ออะไรก็ตามใจมึงไม่ต้องมาคอยขอกูอีก”
“....................ไม่อ่ะ มึงก็เก็บไว้ดิ แต่นานๆกูขอทีก็ให้กูมั่งก็ได้หรอก”
“ท่อมึงอ่ะ เงินเดือนคนบางคนที่เขาทำงานแล้วทั้งเดือนเลยนะเว้ยเดย์”
“กูไม่ได้หมายถึงท่อ กูหมายถึง...ทิ่ม” มันทำตาหวานส่งจุ๊บให้ผม กวนตีนจริงๆกามได้ตลอดเวลา
ผมเลยชูนิ้วกลางให้มัน มันหัวเราะแล้วแบมือ “งั้นเอาตังค์มา” ยังครับมันยังไม่ยอมแพ้

“เอางี้นะ กูให้มึงก็ได้ แต่..” พูดยังไม่ทันจบเชี่ยเดย์แหกปากดีใจตะโกนลั่น เพื่อนมันหันมาด่ากันใหญ่
บอกว่าตกใจหมด ผมรีบปิดปากมันก่อนจะเข้าใจผิดยิ่งกว่านี้ “กูยังพูดไม่จบเลยไอ้บ้าฟังก่อนดิ!”
“มึงห้ามกลับคำด้วยไอ้ลูกมึงว่าจะให้กูซื้อท่อแล้วอ่ะ”
“เอ้อให้ ให้จริงๆ แต่มึงต้องลดราคาลงมาอย่างน้อยครึ่งนึงโอเคป่ะ”
“เฮ้ยยยยยย ได้ไงวะ”
“ต้องได้ดิ ไม่งั้นมึงก็ไม่ต้องเปลี่ยน เข้าใจป่ะ”
“โหยยยยย เซ็งเลยแม่ง” แล้วมันก็บ่นอิดออดอุบอิบไปเรื่อยครับ แถมยังโดนเพื่อนในห้องแซว
ว่าไม่น่าเชื่อที่คนอย่างไอ้เดย์จะหงอขนาดนี้

ผมนั่งขำหน้าบูดๆของมันอยู่สักพัก ไอ้น็อตกับไอ้มาร์คก็วิ่งเข้ามาในห้องครับ ตรงมาเกาะหน้าโต๊ะ
ที่ผมนั่งอยู่กับเดย์ มันสองคนหอบแฮกแย่งกันพูด

“เฮ้ยพวกมึงไปแอบมีอะไรกันที่ห้องพักครูมาเหรอวะ!?” ไอ้น็อตขยับแว่นถามผมกับเดย์แบบโคตรตกใจ
แต่ผมกับเดย์สิตกใจยิ่งกว่า เพื่อนในห้องไอ้เดย์ก็หันมามองกันพรึบ แล้วไอ้มาร์คก็ว่าไอ้น็อต
“ไอ้บ้าไม่ใช่ห้องพักครูเว้ย” แล้วมันก็หันมาถามผม “เฮ้ยเชี่ยลูก! มึงแอบได้กับเชี่ยเดย์ที่ห้องสมุดเหรอวะ!?”

“เชี่ยไรของพวกมึงเนี่ยยยย!!??” ผมน่ะร้องเสียงหลง ไอ้พวกบ้านี่เอาที่ไหนมาพูด
“ก็เขาลือกันไปทั่วอ่ะ แต่ที่กูได้ยินมามันห้องพักครูนะเว้ยเชี่ยมาร์ค” ไอ้น็อตมันพยักหน้าจริงจังเถียงไอ้มาร์ค
ไอ้มาร์คมันก็เถียงกลับจริงจังว่าของมันได้ยินเป็นห้องสมุด แล้วพวกมันก็หันมาถามพวกผมพร้อมกัน
สรุปได้กันที่ไหนแน่ ไอ้เดย์เลยเขกมะเหงกใส่หัวมันสองคนคนละทีร้องโอยกันไป

“ไร้สาระไอ้พวกบ้า กูขอมันยิกๆทุกวันเนี่ยยังไม่ได้สักดอกมาห้องพักครูห้องสมุดเชี่ยไร บ้านกูมีห้องกูก็มีห่า
วิ่งหน้าตั้งหูตั้งมากูก็นึกว่ามีเรื่องอะไร พวกมึงไปฟังใครเขามาโดนหลอกแล้ว โห่ฟาย
ใครแม่งเอาเรื่องกูไปนินทาวะสัด”
เดย์เค้นเอาคำตอบทำหน้าไม่พอใจ แต่มาร์คกับน็อตมันส่ายหน้าบอกฟังเขาพูดๆกันมาหลายต่อ
ไอ้เดย์คงไปไล่ชกไม่ไหวหรอก ลือกันทั้งโรงเรียนแล้วมั้งป่านนี้
ผมก็นั่งหน้ามุ่ยเลย รู้แล้วว่าทำไมตอนเดินไปไหนมาไหนมีแต่คนแอบมองแล้วซุบซิบกันเยอะมากกว่าปกติ
ใครมันมาปล่อยข่าวลือบ้าๆแบบนี้วะ

ยังไม่ทันไรไอ้ยูกับไอ้คิมก็วิ่งทะเล่อทะล่าเข้ามาหาพวกผม ไอ้ยูรีบแย่งไอ้คิมพูด
“อยู่นี่เองเชี่ยยยยยยยยยย มึงรู้มั้ยไอ้ลูก! ไอ้เดย์! เขาลือกันให้แซดว่ามึงสองคนไปแอบมีอะไรกัน
ที่สนามบาสตอนกลางคืนอ่ะ! ใต้แป้นบาสเลยมึงใต้แป้น! จริงเหรอวะ!? ลมโกรกมึงไม่หนาวกันเหรอ?”

“ห๊ะ!?”
นี่ไม่ใช่แค่ผมนะครับที่ตกใจแล้วงงกับสถานที่ที่เปลี่ยนไป คนอื่นๆยังร้องห๊ะตามผมเลย บ้ากันไปใหญ่
ไอ้คิมมันส่ายหน้าผลักไอ้ยูให้เซถอยไป “มึงบ้าป่ะยูสนามบาสที่ไหน ที่กูรู้มามันหน้าเสาธงไม่ใช่เหรอวะ?”

“ห๊า!!??” ผมกุมขมับเลยครับใครมันจะไปทำอะไรกันในที่แบบนั้นวะไอ้พวกห่านี่มึงคิดว่ากูเป็นคนยังไงเนี่ย

แล้วเชี่ยซีนก็วิ่งหน้าตื่นมาเลยครับ “เฮ้ยๆๆพวกมึงรู้กันยัง เขาลือกันไปทั่วโรงเรียนเลยว่า..”
ไอ้มาร์ครีบพูด “ว่าไอ้ลูกกับไอ้เดย์แอบมีอะไรกันที่ห้องสมุดใช่ป่ะ”
ไอ้น็อตรีบแย้ง “ห้องพักครูเว้ย”
ไอ้ยูก็รีบค้าน “เฮ้ยบ้าดิใต้แป้นบาส”
ไอ้คิมขึ้นเสียงเถียงทุกคน “มึงยังจะเถียงอีกกูบอกว่าหน้าเสาธง”
แต่ไอ้ซีนยืนทำหน้างงเกาหัวหลังจากฟังคนอื่นได้แค่อึดใจ มันก็ท้าวเอวพูดเสียงดังฟังชัด
“ตลกละสัด มีคนบอกกูว่าพวกมันขึ้นไปมีอะไรกันบนหลังคาโรงเรียนนู่นนนนนน”

“เชี่ยยยยย!!!???” สะดุ้งกันเป็นแถบครับเจอข่าวจากไอ้ซีนเข้าไป ไอ้เดย์แม่งขำก๊ากจากจะขึ้นๆมันไม่ขึ้นละ
นั่งขำแทน ไอ้บ้าเอ๊ยข่าวลือส้นกีบอะไรวะเนี่ย ทำไมผมต้องมาเจอเรื่องบ้าบอคอแตกอะไรแบบนี้แต่เช้า
ของเชี่ยซีนนี่หนักสุด มึงจะให้กูห้อยโหนโจนทะยานมานะบากบั่นปีนขึ้นหลังคาโรงเรียน
เพื่อไปชะลาล่ากันแข่งกับนกพิราบเหรอ โอ้ควายแท้ๆเพื่อนกู||||||||||*||

ผมส่ายหน้าถอนใจ พวกมันยังจะหันมารุมถามอย่างตื่นเต้นว่าผมกับเดย์ขึ้นไปทำกันบนหลังคาได้ยังไง
“กูก็วาร์ปกันไงสัด555555กูเก่ง เคี๊ยกกก55555555”
ไอ้เดย์มันขำท้องแข็ง ผมก็จัดการด่าไอ้พวกนั้น “พวกมึงเชื่อได้ไงวะ คิดบ้างดิมันเป็นไปได้เหรอ
กูสองคนไม่เคยมีอะไรกันที่โรงเรียน!”

“อ้าวแล้วงั้นปกติได้กันที่ไหนอ่ะ” ไอ้คิมยังไม่วายกวนติงผมครับ
“คิม”
“จ๋า”
“เอาหูมาใกล้ๆกูนี่ กูจะกระซิบบอกมึง”
ไอ้คิมตาโตมันรีบเอียงหูมาหาขำคิกคัก ผมก็ป้องปากกระซิบใส่หูมัน “เสือก” สั้นๆได้ใจความครับ

ไอ้คิมมันสตั๊นไปสามวิก่อนจะมองค้อนผม แล้วมันก็เดินหนีออกจากห้องไป ไอ้พวกที่เหลือเลยงงใหญ่
มันอยากรู้ว่าผมบอกไอ้คิมว่าอะไร ผมเลยกระดิกนิ้วเรียกเรียงตัวให้เอียงหูมาแล้วบอกพวกมันทีละคน
“เสือก” ไอ้ยูได้ยินแล้วหน้าหุบ มันเดินคอตกออกจากห้องไป
“เสือก” ไอ้มาร์คชะงักแล้วถอยไปยืนรอไอ้น็อต
“เสือก” ไอ้น็อตมันกัดฟันเม้มปากแล้วด่าไอ้มาร์คที่กลั้นขำรอ “เชี่ยมาร์คมึงนี่แม่งงงง-*-”
ไอ้มาร์คก็ขำก๊ากแล้วกอดคอไอ้น็อตชวนกันลงไปข้างล่างตึก ปล่อยไอ้ซีนให้ยืนงง

“มึงจะฟังมั้ยซีน”
“อ่า........กูรู้สึกไม่ค่อยปลอดภัยยังไงไม่รู้ว่ะ มึงพูดอะไรกับไอ้พวกนั้นวะเชี่ยลูก”
“กูด่าพวกมันว่าเสือกอ่ะ”
ทั้งไอ้เดย์กับไอ้ซีนขำก๊ากพร้อมกัน ก่อนไอ้ซีนจะชะงักสงสัย “อ้าวแล้วทำไมมึงถึงไม่ด่ากูวะ”
“กูจะพูดความจริงกับมึงแค่คนเดียวไอ้ซีน ถ้ามึงอยากรู้ก็เอาหูมึงมานี่มา” .
ผมกวักมือเรียกมันให้ก้มมาหาใกล้ๆ มันก็ยิ้มแฉ่งเอียงหูให้ ผมก็กระซิบ
“ด่ามึงว่าเสือกไม่ได้ มึงแม่งเชี่ยกว่าใครเลยสัดซีน ไอ่เชี่ยยยยยยยยยยยย55555555555555555555”
“โห่!!!!!!|||||||||||||*|| ไอ่ฟายลูกคิด!!!!! สึดเอ๊ยหลอกให้กูฟังไอ้ห่าไม่สนมึงแล้ว”
ไอ้ตาตี่มันงอนผลักผมแล้วสะบัดหน้าหนีออกจากห้องไปอีกราย ผมก็หัวเราะร่าขำไอ้บ้าพวกนั้น

“มึงด่าไอ้ซีนไม่ได้เบาเลยนะกูได้ยินชัดแจ๋วอ่ะ555” ไอ้เดย์ยังขำค้าง
“สมควรละไอ้พวกบ้า” ผมก็บ่นไปเรื่อยไม่รู้มันมีข่าวบ้าๆแบบนี้เกิดขึ้นได้ยังไง ใครแกล้งพวกผมนะ
“มึงจะให้กูไปจัดการไอ้พวกปากหมาที่มันปล่อยข่าวมั้ยล่ะ”
“ไม่ต้องเลยเดย์ ข่าวมั่วขนาดนี้มีแต่คนบ้าอ่ะแหละเชื่อ เดี๋ยวก็กลายเป็นเรื่องตลกไปเอง ขนาดมึงยังขำเลย”
“เออ ก็จริง555”
“................อืมมม กูกลับห้องก่อนนะ แต่ว่า....ก่อนไปกูมีอะไรจะบอกมึงอ่ะ”
“ไม่ต้องมาด่ากูเลย”
“สัญญาไม่ด่า เอาหูมานี่ดิ”
“อะไรวะ”
“อย่าลีลาน่าเดย์บอกให้เอียงหูมา”
“........”
ไอ้เดย์มันอิดออดหาว่าผมจะแกล้งมัน มันบอกถ้าผมด่ามันมันจะจับผมจูบจริงๆด้วย
ผมเลยต่อยต้นแขนมันเบาๆไปหนึ่งทีแล้วยื่นหน้าไปป้องปากกระซิบที่ข้างหู
“รักมึงอ่ะ”
พูดแล้วผมก็เขินรีบลุกเดินหนีไปเลยครับ แต่ก่อนพ้นประตูแอบหันกลับไปดู เห็นมันยังยิ้มค้าง
มองตามผมอยู่เลย ผมเลยแลบลิ้นใส่มันซะ เขินนะเว้ยมองไรฟะ >////<

………………………………
………………..
……….
…..

วันนี้ชมรมคหกรรมที่ผมอยู่ทำคุ้กกี้ครับ พอทำเสร็จก็แบ่งกันเอากลับบ้าน ผมก็ได้มาถุงนึง
หลบไอ้คิมแอบย่องไปหาไอ้เดย์ที่ห้องดนตรีไทย ไปถึงหน้าห้องรอจังหวะเหมาะผมก็กวักมือเรียกไอ้เดย์
มันเดินออกมายิ้มๆถามผมว่าทำกิจกรรมเสร็จแล้วเหรอ คือชมรมผมเนี่ยถ้าทำเสร็จส่งอาจารย์แล้วช่วยกัน
เก็บล้างเรียบร้อย ก็กลับบ้านได้เลยครับ วันนี้ชมรมผมเลิกเร็วกว่าของเดย์ก็เลยกะว่าจะมานั่งรอมัน
อาจารย์ชมรมไอ้เดย์มักจะสั่งให้ซ้อมเพลงเตรียมสอบแล้วก็ไปที่อื่นจนใกล้ได้เวลาเลิกนั่นแหละ
แกถึงจะโผล่มาอีกที
“มึงลองกินดูว่าอร่อยมั้ย กูเอาใส่ถุงเองกับมือเลยนะเว้ย” ผมแกะถุงใส่ขนมหยิบคุ้กกี้ชิ้นนึงยื่นให้มัน
“เอาใส่ถุงเองเลยเหรอวะโอ้โห! อร่อยแน่ๆ555” มันอ่ะกวนตีนทำแอคติ้งใหญ่ตาลุกวาวล้อผม
“มึงอ่า!” ผมทำหน้าบู้ใส่เดย์มันก็ขำไปกินไปแล้วบอกอร่อยดี ผมก็ยื่นให้มันทั้งถุงเลยบอกเอาไปแบ่งเพื่อน

“เดย์ กูอยากไปดูหนังอ่ะ”
“หนัง เรื่องอะไร”
“เรื่อง...น่ะ มีแต่คนบอกว่าสนุก”
“เพิ่งเข้าด้วยนี่คนเยอะอย่าไปเลย”
“เห๊อะ! ทีเมื่อก่อนล่ะชอบลากกูไป กูไม่อยากไปก็บังคับให้ไปนะ”
“อย่างอนดิ เราไปเช่าหนังมาดูด้วยกันสองคนที่ห้องไม่ดีกว่าเหรอครับ”
“ไม่ต้องมาพูดเพราะใส่กูเลย กูรู้นะมึงคิดอะไรอยู่อ่ะ”
“รู้ได้ไง แสดงว่ามึงก็คิดเหมือนกูใช่ป่ะ”
“ไอ้บ้า”
ผมเดินหนีไปนั่งรอที่ระเบียงหน้าห้อง เดย์มันก็ขำๆเดินกลับเข้าไป ยังไม่ทันได้เอ่ยปากชวนดี
ฝูงแร้งกาแม่งก็แห่มารุมทึ้งถุงคุ้กกี้หมดภายในชั่วพริบตา ผมมองเข้าไปในห้องนี่ขยี้ตาแทบไม่ทัน
แล้วก็มองเลยไปเห็นไอ้กีต้าร์มันเอาแต่มองไปทางไอ้ซีน สองคนนี้แปลกครับ หมู่นี้ผมเห็นพวกมัน
ชอบแอบมองอีกฝ่ายบ่อยๆ แต่พอคนที่โดนจ้องหันไปหาไอ้คนที่เอาแต่มองเขาอยู่ก็ทำไม่รู้ไม่ชี้ซะงั้น


********************


ที่บ้านผม กลับจากโรงเรียนมาแล้วผมก็เปลี่ยนเสื้อนักเรียนเป็นเสื้อยืดสีดำ แต่ยังใส่กางเกงนักเรียนขาสั้น
สีน้ำเงินอยู่ ขากลับบ้านเดย์มันลากผมไปร้านเช่าดีวีดีจริงๆครับสงสัยมันกลัวผมงอนมัน แต่ก็ดีครับ
ได้หนังมาหลายเรื่องเลย แล้วเราก็เลยนั่งดูหนังด้วยกัน
“เดย์ มึงจะสิงกูเลยมั้ย” ไอ้เดย์มันกระแซะมาจนตัวติดกับผม เราสองคนนอนคว่ำท้าวแขนกับหมอน
นอนดูหนังจากจอคอม หนังผีมันน่ากลัวผมเข้าใจที่มันเบียดผมซะขนาดนี้ แต่ผมไม่เข้าใจตรงที่มันกลัวผี
แต่ดันเช่าหนังผีมาตั้งสามเรื่อง คนบ้าป่ะครับนี่ “มึงกลัวแล้วเอามาทำไมวะเดย์”

“กูไม่ได้กลัว กูลุ้น” แม่งโคตรปากแข็งเลยครับไอ้หมานี่ ปากบอกไม่กลัวมันกอดแขนผมแน่นแล้วเนี่ย
ผมขำท่าลุ้นดูหนังหรี่ตาของมันจัง คว้าพวกขนมกรอบๆมาแกะถุงนึงก็หยิบจากในร้านคุณลูกเกดนี่แหละ
เอาขึ้นมากินข้างบน ผมยื่นถุงขนมให้ไอ้เดย์มันก็กระซิบบอกให้ป้อนหน่อย อ้อนเหลือเกินนะมึง
เห็นว่ามันกำลังกลัวก็เลยป้อนมันไป แต่สงสัยจะป้อนไม่ค่อยทันใจไอ้ตัวเขมือบครับมันเลยมาแย่งกินเอา
จากปากผม “อื้ออออออ เดย์!/////*//” กลายเป็นว่าไม่ต้องได้กินครับผมเอาเข้าปากมันก็มาไล่แย่งกิน
หนังเหนิงก็ไม่เป็นอันได้ดูเพราะมัวแต่เล่นกัน เล่นไปเล่นมาไอ้บ้านี่จูบจริงเฉย พอได้จูบกันแล้ว
ทีนี้เลยจูบกันยาวเลยครับนัวเนียวนเวียนอยู่แต่กับปากผมเนี่ย////

“ตรื้ดดดดดดดดดด”
โทรศัพท์ดังไอ้เดย์อารมณ์เสียที่ขาดตอนบ่นดัง “โห่ใครวะแม่มเอ๊ย!!!”
“เออ แม่กูเองอ่ะ”
“อ้าว จ๋าเหรอ ให้มันได้งี้ดิทำไมจ๋าชอบโทรมาตามมึงเรื่อย วันหลังไปบ้านกูกันนะ นะ นะ”
“บ้านมึง”
“เออ”
“คิดดีๆเชี่ยไปบ้านมึงล็อคประตูห้องตัวเองเหมือนบ้านกูยังไม่ได้เลย เดี๋ยวแม่มึงก็น้อยใจหาว่ามีความลับ
หาว่ามึงแอบเล่นยาอีกซวยอีก”
ไอ้เดย์นั่งทำปากยื่น ผมก็รับสายแม่ ได้ความว่ามีไอ้เพื่อนมารมาหา

“เชี่ยซีน” ผมเปิดประตูห้องเจอไอ้หอกซีนยืนทำหน้ามู่ทู่อยู่หน้าประตูห้องแล้วครับ
สภาพยังอยู่ในชุดนักเรียน ท่าทางจะยังไม่ได้กลับบ้านกลับช่อง ผมเดินนำมันเข้ามานั่งในห้อง
“อ้าว อยู่ด้วยเหรอ ติดเมียไม่ห่างเลยนะมึง” ไอ้ซีนทักไอ้เดย์ทันทีที่เห็นหน้า ทักดีเหลือเกินนะไอ้หอก

ผมนั่งที่เก้าอี้หน้าโต๊ะคอม ไอ้ซีนเลยไปนั่งที่เตียง แต่ไอ้เดย์ที่อยู่บนเตียงถีบมันให้ลงไปนั่งกับพื้นแทน
“มึงมาทำไมไม่มีอะไรก็กลับไปป่ะ”
“โห่เชี่ยเดย์! ให้กูพูดอะไรก่อนดิฟายรีบไล่ไปไหนวะ ทำไม กูมาขัดจังหวะอะไรพวกมึงเหรอ”
“อ้าวไม่โง่นี่หว่า”
ผมหยิบถุงขนมที่วางบนโต๊ะปาไอ้เดย์ ไอ้ซีนมันขำ “กูดูหนังกันอยู่เว้ยมึงไม่แหกตาดูวะเนี่ยๆๆนี่อ่ะเห็นมั้ย”
ชี้หน้าจอคอมที่ยังเปิดหนังผีค้างไว้ให้ไอ้ตี่มันดู ไอ้เวรนี่ทำหน้าไม่เชื่อนะ ผมหยุดหนังไว้แล้วหันมาถามมัน
“อ่ะ มีอะไรก็ว่ามาอย่าลีลา เอาแต่เนื้อๆน้ำมึงไม่ต้องเอามาเสียเวลากู”
“ไอ้คนใจร้ายกูคิดถูกคิดผิดวะที่มาหามึงเนี่ย|||||||||ห่วงกูบ้างก็ด๊ายยย”
“ซีน......มึงจะเล่าไม่เล่า”
“ก็....เออ.............ก็กู กูมีเรื่องอยากถาม มึงว่า.....เอ่อ...ลูกคิด เดย์...มึงสองคนว่า ถ้า..ถ้า..ถ้าเกิด”

ผมกับไอ้เดย์จ้องไอ้ซีนกันเขม็งลุ้นปากเกร็งๆของมันว่าจะพูดอะไรกันแน่
“ห๊ะ! มึงอย่าบอกนะ!! รึว่ามึงเกิดชอบยัยโฟร์มันขึ้นมาจริงๆอ่ะ!!!” ผมตกใจนึกได้ก็ตาโตชี้หน้าไอ้บ้าซีน
ไม่อยากจะคิดเลยว่าเรื่องมันจะยิ่งวุ่นวายตายหอกไปกว่าเดิมสักแค่ไหน แล้วไอ้เดย์ก็สะดุ้งชี้หน้าถามไอ้ซีน
“เฮ้ยยยยย!!! รึว่ามึง! มึงทำโฟร์ท้อง!!!!!”

“ห๊า! จริงรึเปล่าเชี่ยซีนนนนนน!!!! มึงทำอย่างนี้ได้ไงวะไอ้ๆๆๆ!!!!!”
ผมยังอยากด่ามันอีกเยอะ แต่ไอ้ซีนโวยวายใส่ผมกับเดย์ก่อน
“ไอ้พวกบ้า!!!!! ไอ้พวกชิปหายยยยยยย หัดฟังกูบ้างดิวะ ฟังกูก๊อนนน กูไม่ได้พิศวาสยัยโฟร์โว้ยยย!!!”
“อ้าว” ผมลุกไปนั่งข้างไอ้เดย์แล้วรอฟังไอ้ซีนพูดต่อ

“แล้วมึงบ้าป่ะเดย์ยัยโฟร์จะท้องกับกูได้ไงแกล้งคบกันยังไม่ทันถึงเดือนเลยควาย
มึงอ่ะหลอนเพราะโดนหญิงจะจับทำผัวอ้างว่าท้องซะเคยอ่ะดิห่า”
ซีนมันก็พูดมีเหตุผลนะ ..ผมหันมองไอ้เดย์ควับ ไอ้หอกนี่ไม่กล้าสบตาผมครับ เมื่อก่อนมันน่ะร้ายนัก
คอยดูนะถ้ามันแอบไปมีใครที่ไหนอีก ผมจะเทมันใส่ถุงดำเอาไปทิ้งถังขยะเปียกจริงๆด้วยคอยดู! ฮึ่มม

“มะ มองเดย์ทำไมครับลูก มองเพื่อนซีนสิครับ”
“เออใช่ สนใจกูหน่อยเชี่ยลูก ผัวมึงมันไม่หายไปไหนหรอกจ้องหน้ามันอยู่ได้”
ไอ้ซีนปากหมาผมเอาหมอนปาหน้ามัน
“ก็บอกว่ายังไม่ได้กันไงโว้ย! ทำไมไม่เชื่อกันบ้างวะ/////*//”
ไอ้เดย์ลูบแขนผมบอกให้ใจเย็น “ไม่เป็นไรหรอกลูก เดี๋ยวอีกหน่อยก็ได้กันปล่อยให้มันพูดไปเถอะ คึคึ”
“ไอ้บ้า!/////*//มึงอ่ะแหละต้องเป็นเมียกู!” ผมทุบไอ้เดย์ไปพูดไปมันกลับหัวเราะชอบใจ
“โหยๆๆ อย่างนี้ต้องสู้กันหน่อยแล้วววว มึงจะสู้กูเหรอๆๆเคี้ยกกก5555555”
ไอ้เดย์มันล้มทับกดผมจี๋นู่นจี๋นี่ผมก็ดิ้นไปขำไป

“โว้ยยยยยยยยยยย!!! พวกมึงเห็นกูม๊ายยยยยยฮัลโหลลลลลลลล กูยังอยู่ตรงนี้โว้ยยย!!!”
เสียงไอ้ซีนโวยวายขึ้นมาเพราะเหลือทนกับพวกผมที่เล่นกันแหย่กันไปมาสองคนไม่เห็นหัวมัน
พวกเราสะดุ้งนึกขึ้นได้ว่าลืมไอ้ซีนไป เลยผละออกจากกันนั่งหอบเล็กน้อยยังขำๆ

“เฮ้อ เมื่อวันก่อนอ่ะ กูเห็นกีต้าร์มันชอบเหม่อ กูเลยถามมันว่าเป็นอะไร”
ซีนมันรีบเปิดเรื่องก่อนที่พวกผมจะเลิกสนใจมันอีกรอบ พอได้ยินผมก็รีบยืนยันอีกคน
“ใช่ๆๆ มึงก็เห็นเหมือนกันใช่ป่ะว่าหมู่นี้ไอ้ต้าร์มันชอบเหม่อมาก”
เดย์มันพูดแค่เหรอ ไอ้บ้านี่มันอยู่คนละห้องกันคงไม่ค่อยได้สังเกตอะไร
“ใช่ กีต้าร์มันใจลอยนะบ่อยเลย พอกูถามว่ามันเป็นอะไร มันก็บอกว่ามีเรื่องให้คิดนิดหน่อย กูถามอีกว่า
เรื่องอะไร ถามตั้งนานกว่ามันจะยอมหลุดปากออกมาได้ว่าเรื่องแอ๋ม”

“ห๊ะ?” ผิดคาดครับ ผิดจากที่ผมคิดไว้
ผมคิดว่ากีต้าร์มันคิดเรื่องไอ้ซีนซะอีก ก็ผมเห็นมันชอบแอบมองไอ้ซีนออกบ่อยไป หรือว่านี่
ไอ้ซีนจะไม่รู้ตัวจริงๆว่าไม่ใช่แค่มันที่แอบมองกีต้าร์บ่อยๆ ไอ้กีต้าร์น่ะชอบแอบมองมันบ่อยกว่าอีก

ภายใต้ทุกอย่างที่เหมือนเดิม มันไม่มีทางเหมือนเดิมไปได้หรอก ในเมื่อคนมันไม่ได้คิดกันแค่เพื่อน
ผมส่ายหน้าถอนใจ ไม่รู้ไอ้พวกห่านี่จะว่ายวนอย่างนี้อีกนานมั้ย ปากพวกมันก็บอกว่าแค่เพื่อนๆ
แต่การกระทำมึงไม่ใช่เลย เรื่องนี้คิดว่าผมต้องมองบนไปจนทะลุหลังคามั้ยครับ..

“แอ๋มทำไมเหรอ” ไอ้เดย์ถามอย่างขี้เสือกขณะที่ผมยังนึกด่าความโง่ของไอ้ซีนอยู่ในใจ
“มันว่าช่วงนี้แอ๋มแปลกๆไม่ค่อยมีเวลาให้มันชวนไปไหนก็ไม่ไปเอะอะก็บอกจะอ่านหนังสืออยู่บ้าน
หรือไม่ก็ไปเรียนพิเศษ ติดเรียนๆๆๆ แต่...มันเคยจับได้ว่าแอ๋มโกหก แอ๋มไม่ได้ไปเรียนพิเศษ
ไม่ได้อยู่บ้าน แล้วก็ไม่ได้ไปกับเพื่อนคนไหนเลย ต้าร์มันเลยคิดว่าแอ๋มอาจจะมี...คนอื่นว่ะ”

“เฮ้ย!!” ผมกับเดย์ตกใจเหมือนกันนะที่ได้ยินอย่างนี้ แอ๋มออกจะรักไอ้ต้าร์ถึงจะทะเลาะกันบ่อย
แต่ก็แค่ง๊องแง๊งใส่กัน ผู้หญิงก็แบบนี้แหละ ไม่คิดว่าจะมีคนอื่นเข้ามาแทรกเลย

“คือกูก็เป็นห่วงไอ้ต้าร์มันอ่ะ ตอนนี้มันยังไม่เลิกกันก็จริง แต่ไอ้ต้าร์บอกกูว่าถ้าแอ๋มยังทำกับมันแบบนี้
คงไม่รอดแล้วว่ะ..........ถ้ากีต้าร์เลิกกับแอ๋มขึ้นมา แล้วกูยังเป็นแฟนโฟร์อยู่กูก็มาดูแลมันไม่ได้มาก
กูเลยว่าจะเลิกช่วยโฟร์แล้ว กูเลยอยากมาปรึกษาว่าถ้าเกิดกูอยากเลิกช่วยโฟร์กูควรไปบอกโฟร์ว่าไงดีวะ”

ทีแท้ก็แบบนี้เอง ผมกับเดย์เหล่ตามองหน้ากันเหนื่อยใจไอ้ซีน ในใจของมันก็มีแต่ไอ้ต้าร์เสมอ

“ซีน....ถึงกูจะชอบด่ามึงว่าชั่ว เลว ไร้สาระ มีแต่เรื่องสาระเลว เสือก..”
“พอก่อนลูก|||||||||ถ้ามึงคิดจะชมกูช่วยชมกูมาเลยดีกว่า นะ”
“อื้ม กูคิดว่าถ้าใครได้มึงเป็นแฟนอ่ะ โคตรโชคดีเลย มึงไม่มีทางทิ้งไปไหนแน่”
ซีนมันได้ยินผมพูดก็ก้มหน้ายิ้มๆแล้วส่ายหัว “แน่นอน........ถ้ากูเลิกชอบกีต้าร์ได้นะ”

ผมกับเดย์อึ้งแดกอยู่พักใหญ่ไม่รู้จะพูดยังไง เห็นพวกผมเอาแต่เงียบซีนก็พูดขึ้นขำๆ
“พวกมึงไม่ต้องห่วงหรอก กูไม่ได้หวังอะไรมากไปกว่าคอยอยู่ข้างๆมัน เป็นเพื่อนรักกันนี่แหละดีแล้วเว้ย”

มึงจะพูดให้เจ็บทำไมวะไอ้ซีน ผมก็ได้แต่พูดในใจอีกไม่อยากจะตอกย้ำซ้ำเติมมัน เรื่องทุกอย่าง
ไม่ได้ขึ้นอยู่กับมันหรอก นู่นนนนนน มันอยู่ที่ไอ้คุณชายเชี่ยต้าร์นู่นครับ ต้าร์มันไม่อยากทำให้พ่อแม่ผิดหวัง
ผมก็เข้าใจ แต่ทรมานไอ้ซีนให้อยู่ข้างตัวเองไว้แบบนี้ไม่ดีเลย มันไม่ยุติธรรมที่กีต้าร์มีคนอื่นได้ แต่ไอ้ซีน
มันมีใครไม่ได้เพราะยังรักกีต้าร์ ผมไม่เข้าใจว่ากีต้าร์มันรักสองคนในเวลาเดียวกันได้ยังไง

“มึงอย่าโง่ไปหน่อยเลยลูกคิด มึงเชื่อว่ามันรักทั้งสองคนจริงๆเหรอ”
พอลองถามไปแล้วไอ้เดย์เล่นพูดแบบนี้ทำเอาผมอึ้งนะ ไอ้ซีนกลับไปแล้วพร้อมขนมของผม
ที่มันฉกติดมือไปด้วยสองถุงไอ้เลว เราแนะนำว่าให้มันพูดกับโฟร์ตรงๆว่าไม่อยากโกหกไอซ์นานๆ

“มึงพูดเหมือนมึงรู้ดี หมายความว่าไงวะเดย์” กำลังจะดูหนังกันต่อผมเลยยั้งมือที่จะเปิดเล่นต่อไว้ก่อน
“มีแค่คนเดียวเท่านั้นแหละที่มันรักอ่ะ”
“ใครวะ!?” ผมตาลุกวาวมากขยับไปนั่งใกล้มันถามอย่างตื่นเต้น
“ตัวมันเองไง”
“หา?......มึงหลอกด่ามันนิ” โธ่เอ๊ยนึกว่ามันจะรู้จริงๆ
“ตอนนี้คนที่มันรักก็คือตัวมันเองเท่านั้น นี่รักแบบคนรักนะมึงแบบแฟนอ่ะ มันรักสองสามคน
เวลาเดียวกันไม่ได้หรอกเว้ย ถ้ามีหลายคนก็คือเห็นแก่ตัวนั่นแหละ คนที่รักมันมีได้แค่คนเดียวเท่านั้น
ที่เหลือมันคือความเห็นแก่ตัวบ้าง ความสงสารบ้าง อาจจะความผูกพัน หรือไม่ก็ความเสียดาย”

“มึงโคตรเท่อ่ะเดย์~~~~~!!///////” ผมนั่งปรบมือให้มันอย่างทึ่งๆ เรื่องความรักมันรู้อะไรดีๆมาสอนผมเสมอ
“วันที่กูรักมึงอ่ะ กูมีใครไม่ได้อีกเลย เพราะมึงทำให้กูรู้สึกรักได้แค่มึงเท่านั้น”
“เดย์”
ใจผมเต้นตึกตักแทบออกมานอกอกเลยครับ ไอ้คนปากหวานมันทำตาเยิ้มมองผมจนเคลิ้ม

“แล้วน้องโม น้องแพน กั้ง แอร์ เอ....คนนั้นชื่ออะไรน้าที่นมใหญ่ไม่แพ้น้องแตงโมของมึงอ่ะ แล้วยังมี..”
“โธ่ลูกคิดดดดดด เขามากันเองกูไม่ได้ชอบเลยยยย”
“เหรออออออออ”
โดนผมรื้อฟื้นความหลังไอ้เดย์ถึงกับกุมขมับครับ สาวที่ไหนเคยคุยแชทกับมันบ้างผมรู้ก็ตามบล็อคให้หมด
ก็มันเคยบอกผมเองถ้าผมไม่ชอบใจใครให้บล็อคเองได้เลย ผมก็บล็อคเลยสิครับรออะไร
ตอนนี้เพื่อนคุยแชทไอ้เดย์มีแต่เพื่อนที่ห้องมันกับเพื่อนที่ห้องผม แล้วก็ญาติๆมันกับเพื่อนเก่าแค่ไม่กี่คน
อย่างคราวน้องสาวของเพื่อนรุ่นพี่ที่เปิดร้านก๋วยเตี๋ยวคนนั้น รู้แล้วว่าผมกับมันเป็นแฟนกัน
ก็ยังหน้าด้านทักมานะครับทำเป็นเล่นไป แต่ขอโทษครับทักมาตอนผมกำลังเล่นมือถือไอ้เดย์พอดี
บล็อคแม่งสิครับสะใจ5555555

“มึงนั่นแหละ อย่าให้กูรู้นะว่ามีหมาที่ไหนมายุ่งกับมึงอีกอ่ะ”
อุ๊......||||||| เดี๋ยวจะเข้าตัวครับไอ้เดย์มันหรี่ตาชี้หน้าผม ผมเลยหนีไปเปิดหนังดูต่อดีกว่า
ดูหนังผีไอ้เดย์มันก็ยังเบียดผมแทบตกเตียงเหมือนเดิม ผีออกมามันก็หลับตาปี๋สะดุ้งกอดผมเล่นเอาขำ
“เดย์555 เดย์มึงกลัวอ่า เปลี่ยนเรื่องมั้ย เดี๋ยวกูดูตอนอยู่คนเดียวได้ มึงดูหนังตลกมั้ย”
“ไม่เอาอ่ะ พี่เจ้าของร้านบอกกูว่าถ้าเช่าไปดูกับแฟนต้องหนังผีนี่แหละดี”
“ทำไมวะ มึงไปแอบคุยกับเขาตอนไหนเนี่ย”
“เออน่า ตอนแรกกูก็งงนิดหน่อย พี่เขาบอกเปิดดูก็รู้เอง ตอนนี้กูก็ว่า.....ดีแล้วแหละ”
“ดียังไง กลัวจนกอดกูกลมดิ๊ก”

ผมมองหน้าเดย์ มันยิ้มหล่อแล้วกอดผมแน่นขึ้นอีกกระซิบ “แล้วมึงว่าอย่างนี้ไม่ดีเหรอ”
ผมคิดไปคิดมาก็ชักเข้าใจ อ๋อ...อย่างนี้นี่เอง
พี่เจ้าของร้านเขาคงคิดว่าจะมีสาวที่ไหนมากอดมึงน่ะสิ เขาจะรู้มั้ยว่ามึงมาไล่กอดผู้ชายอย่างนี้
ไอ้บ้า//////



++++++++++++++++++++++++++


……..

…

เวลาผ่านไปไวเสมอครับ ทั้งเรียนทั้งติว ทั้งสอบ ทั้งกิจกรรมโรงเรียน
ในที่สุดก็มาถึงวันที่นัดกันไปเที่ยว ปลดปล่อยความเครียดส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่กันครับ
เรื่องเครียดอะไรโยนทิ้งไปวันนี้พวกเรามาสนุกกันครับ วู้~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!


“พวกมึงคอยดูนะ สักวันกูจะขึ้นเวทีใหญ่อย่างนี้ให้ได้”
พี่อ๊อฟมองไปบนเวที มีวงดนตรีไอดอลพี่แกเตรียมตัวเล่นอยู่ คนดูก็ส่งเสียงต้อนรับกรี๊ดกันดังลั่น
รวมทั้งพวกเราด้วย ผม ไอ้เดย์ กีต้าร์ ซีน น็อต มาร์ค ยู คิม ดุ๊กดิ๊ก แจ๋วแหว๋ว โฟร์ ไอซ์ แมวเหมียว
ยืนกันเป็นกลุ่มก้อนเกาะรั้วดูถัดจากกลุ่มพี่อ๊อฟ พี่โจวมี่ พี่กานต์ พี่สร พี่นุ่ม

“พี่อ๊อฟครับวันนี้พี่ไม่ควงสาวมาเป็นไปได้ยังไงครับเนี่ย” ไอ้มาร์คทำหน้าทะเล้นถาม พี่แกก็กวาดสายตา
มองไปรอบตัวทำสีหน้ากรุ้มกริ่มยักคิ้วตอบ “มาหาเอาแถวนี้แหละเว้ย5555555”
ไอ้เสือไม่ทิ้งลายจริงๆครับแถมยังกอดคอพี่โจวมี่ชี้ชวนให้ดูสาวสวยๆ นำไอ้พวกตัวดีทั้งหลาย ทั้งไอ้มาร์ค
ไอ้น็อต ไอ้คิม ไอ้ซีน ไอ้พวกนี้ระรี้ระริกกันใหญ่ แต่พี่โจวมี่สงสัยจะกลัวพี่กานต์โกรธเอาดูพี่แกเกร็งๆนะครับ(สม)
ส่วนพี่สรไม่ต้องพูดถึงครับไม่มีสิทธิ์ชายตาแลมองใครครับงานนี้พี่นุ่มมาคุม55


ผมแอบเหล่มองไอ้เดย์อยากรู้ว่ามันจะแอบเหล่สาวเหมือนคนอื่นๆมั้ย ปรากฏว่ามันกำลังกอดอกทำหน้าเข้ม
เหมือนไม่ค่อยสบอารมณ์มองไปอีกทางอยู่ อดสงสัยแปลกใจไม่ได้ผมก็ค่อยๆไล่มองตามสายตาไอ้เดย์ไป
ทางนั้นมีกลุ่มผู้ชายยืนห่างจากกลุ่มเราไปไม่มาก ผมเห็นพวกนั้นยิ้มให้ขยับปากเหมือนจะพากันพูดว่า
สวัสดีครับโบกไม้โบกมือให้

เสียงดนตรีดังขึ้นแถมยืนห่างกันผมไม่ได้ยินหรอกแต่คิดว่าน่าจะใช่ ก็.....ดูเป็นมิตรดีนี่หว่า
ไม่น่าจะอยากมาหาเรื่องตีกับกลุ่มพวกผมหรอก แล้วทำไมไอ้เดย์มันต้องทำหน้าปวดขี้ด้วยหว่า
เขาส่งยิ้มมากัน ผมก็เลยพยักหน้ายิ้มให้บ้าง เท่านั้นแหละครับเชี่ยเดย์มันจับผมหันหน้ากลับซะคอแทบหัก
ตกใจหมดไอ้บ้า|||||| “โอ้ยเดย์! เบาๆ!! อะไรของมึงวะเจ็บนะ คอกูหักไปทำไง”

“มึงอ่อยเขาเหรอเชี่ยลูก!” ไอ้เดย์เสียงดังใส่ผมแถมมันตบหัวผมดังป้าบ ผมนี่งงมึนเอ๋อแดกไปเลยครับ

พวกเพื่อนชะงักหันมามองผมสองคนกันเป็นตาเดียว แล้วไอ้เดย์ก็หันไปทำหน้าโหดใส่ไอ้กลุ่มข้างๆนั่น
พวกนั้นทำเป็นมองไปทางอื่นแล้วซุบซิบกันใหญ่

“มึงบ้าป่ะเดย์ นั่นมันผู้ชายทั้งนั้นอ่ะ ถ้าเขาจะชอบเขาก็ชอบยัยพวกนี้ป่าววะ”
ผมลูบหัวตัวเองชี้มือไปทางพวกสาวๆที่มาด้วยกัน ยัยพวกนั้นทำหน้าระรี้ระริกเลยครับ
ถามผมเหมือนนกกระจอกแตกรังว่าจริงเหรอ แต่ไอ้เดย์ก็ทำเสียงโหดด่าผมดับฝันพวกมันครับ
“กูเห็นพวกเชี่ยนั่นมองมึงตั้งแต่เดินเข้ามาแล้ว ไม่เห็นจะเหล่มองยัยพวกนี้เลยสักนิด คนอื่นแม่งก็ไม่มอง
เสือกมามองแฟนกู ถ้าใครแหยมหน้ามายุ่งกับมึงกูไม่เอาไว้แน่ ”

ผมเหวอเลยนะแถมยังโดนอิแจ๋วแหว๋วกับอิดุ๊กดิ๊กรุมหยิกด้วยความหมั่นไส้ส่วนตัวของพวกมัน
แมวเหมียวก็เชิดหน้าบ่นว่าผู้ชายสมัยนี้กินกันเองหมดแล้วจะเหลืออะไรไว้ให้มันกินบ้าง
ถึงมันจะชอบดูผู้ชายจู๋จี๋กันแต่เหลือไว้ให้มันบ้างก็ได้ แล้วมันก็เริ่มพร่ำเพ้อถึงอปป้าของมัน
ไอ้คิมมันแทรกเข้ามาโบกไม้โบกมือว่าให้เพื่อนๆพี่ๆเลิกสนใจพวกผมดีกว่า
“ไอ้ผัวเมียคู่นี้แม่งก็หึงหวงกันทั้งปีกูละเบื่อ มึงไปหวานกันไกลๆคนโสดหน่อยได้ป่ะ”
ไอ้คิมพูดแล้วดุ๊กดิ๊กมันหันมองควับ ไอ้ดำปากหมารีบเปลี่ยนเรื่องพูดแทบไม่ทัน
“โห! เพลงมันส์มากเลยเนอะๆ555วู้!” คิมมันตะโกนแหกปากร้องเพลงตามคนอื่นไปเต้นไป
เพื่อนคนอื่นๆก็พลอยหันไปสนใจบนเวทีเลิกมองผม

ไอ้เดย์มันถึงกับดันให้ผมไปยืนอีกฝั่งแล้วมันก็มายืนบังผมจากสายตาไอ้ผู้ชายกลุ่มนั้นไว้แทน
“เดย์! เดย์!” ตอนนี้เพลงดังมากผมเลยเรียกมันหลายรอบ เพราะมันน่ะเอาแต่จ้องจะแดกหัวไอ้พวกนั้น
ไม่ยอมหันมา ผมต้องดึงหูมันให้หันมาแล้วพูดใส่หูมัน “เขามองมึงรึเปล่าเหอะ กูอยู่กับมึงตลอดอ่ะ
เขามองตามมึงรึเปล่า ไม่ใช่กูมั้ง กูมีอะไรน่ามองวะ”

“ถ้าพวกมันมองกู ทำไมไม่มีใครยิ้มให้กูเหมือนที่พยายามจะเรียกร้องความสนใจจากมึงวะ”
“อ่า....เขินมึงมั้ง”
ผลั๊วะ! น่าน กูโดนตบกะโหลกอีกดอกแล้ว|||||||||ผิดไรวะ
“มึงนั่นแหละที่พวกเชี่ยนั่นเล็งอ่ะ คนเดียวเลยด้วย แม่ง หันไปทางนู้นเลย ไม่ต้องไปมองใคร”
“ค้าบบบ”
ก่อนที่ไอ้เดย์จะเส้นเลือดในตาแตกตายเพราะถลึงตาแทบถลนอย่างหนักหน่วง ผมก็ยอมเชื่อฟังมัน
หันไปสนใจเต้นเย้วๆกับพวกเพื่อนๆแทน แปลกนะตั้งแต่มาคบกับไอ้เดย์ ทำไมชอบมีผู้ชายมองผม
ไม่เห็นเข้าใจเลย ส่วนใหญ่ผมก็ไม่ค่อยรู้ตัวหรอกจะรู้ก็ตอนที่โดนไอ้เดย์มันด่านี่แหละครับ

“ยูๆแล้วพี่บาสเมื่อไหร่จะมาล่ะ” ผมถามไอ้ยูที่โดนไอ้บ้าคิมเต้นแรงจนโดนดันมายืนข้างๆ
“เมื่อกี้กูแชทไปบอกพี่บาสแล้วว่าอยู่ตรงนี้ พี่แกบอกว่าเดี๋ยวมาหาเอง”
“น่ารักเนาะ ไม่ไปเที่ยวเขากับเพื่อน แต่ตามแฟนเด็กมาเที่ยวพัทยา55” ผมแกล้งแซวไอ้ยูมันส่ายหน้า
“ตามมาเฝ้าอ่ะดิ”
“ห๊วงหวงเนอะ555”
“ไม่เท่าแฟนมึงหรอก บอกมันเลิกทำหน้าเหมือนยักษ์กินคนแล้วเต้นมันส์ๆได้แล้ว555”
ไอ้ยูพูดอย่างนี้ผมก็หันไปมองไอ้เดย์ มันยังดูหงุดหงิดไม่หาย ผมเลยชวนมันเต้น
ก็เต้นหันหน้าไปหามัน ยิ้มให้มัน บอกให้มันเต้นตาม แต่คนด้านหลังเบียดมันขึ้นมาก มันเลยผวามาหา
กลายเป็นว่าผมโดนมันหอมแก้มแบบไม่ตั้งใจ เพื่อนที่เห็นก็โห่แซวกรี๊ดกันใหญ่ อายสิครับผม
แต่ไอ้เดย์อมยิ้มได้ผมก็ดีใจ ชวนมันเต้นใหม่คราวนี้มันสนใจแต่ผมที่อยู่ตรงหน้าแบบนี้ดีกว่าเป็นไหนๆ
เราสนุกกับคอนเสิร์ตกันมาก ยิ่งช่วงเพลงแรพออกมานี่มันส์มากจริงๆครับ

มัวแต่เพลินจนหันไปเห็นไอ้กีต้าร์.......มันยื่นเหม่อมีไอ้ซีนคอยสะกิดชวนคุยเป็นระยะ
อาการกีต้าร์ท่าจะหนัก มันคิดอะไรในใจไม่มีใครรู้ แต่ที่รู้ๆวันนี้มันชวนแอ๋มมาด้วย แต่แอ๋มไปรับเพื่อน
บอกจะตามมาทีหลัง ผมก็ไม่มีปัญหาหรอกเพราะรู้สึกจะไม่ใช่พวกยัยกั้ง

“ไอ้ต้าร์ มึงไหวป่ะเนี่ย” ผมถามไอ้บ้าต้าร์มันก็ทำยิ้มยักไหล่บอกว่ามันไม่ได้เป็นอะไร เชื่อตายห่าล่ะมึง
“แล้วนี่ทำไมป่านนี้แอ๋มยังไม่มาอีกวะ จนพี่บาสมาแล้วเนี่ย เหลือแต่แฟนมึงอ่ะ เขามาแน่นะ?”
ผมถามได้แค่นั้นกีต้าร์ก็หยิบมือถือขึ้นมาดูมีข้อความจากแอ๋มส่งมาพอดี
กีต้าร์มันบอกขอออกไปรับแอ๋มก่อน ผมก็มองตามมันก่อนจะรู้สึกว่ามีคนมายืนซ้อนด้านหลัง
หันไปเห็นเป็นไอ้ซีนที่ยืนมองตามหลังกีต้าร์แหวกฝูงคนเดินออกไปเหมือนกัน

“เดี๋ยวกูมานะไอ้ลูก กูหิวน้ำ” ซีนมันพูดแล้วเดินตามกีต้าร์ไป ต่อมเผือกผมทำงานอย่างแรงครับ
ผมคว้ามือไอ้เดย์ให้เดินตามไอ้ซีนไป “เหนื่อยแล้วมึง ออกไปหาน้ำกินกันดีกว่าเดย์” เดย์มันก็เดินตามมา

แต่.........ผมไม่คิดเลยว่าจะมีคนอื่นตามมาอีกนอกจากไอ้เดย์ ตามมากันทั้งโขยงเลยครับ! มากันหมด!!
ผมหันมาเห็นเพื่อนๆตามกันมาเป็นหางว่าวแล้วจะบ้าตาย||||||||
“เฮ้ยยยย ตามออกมากันทำไมเนี่ย!?” ไอ้ซีนหันมาเห็นมันตกใจยิ่งกว่าผมอีก กุมหัวส่ายหน้า

“เต้นเหนื่อยแล้วพวกกูก็อยากหาไรกินเหมือนกันบ้างสิวะ”
ไอ้น็อตเสยผมเช็ดเหงื่อแล้วท้าวเอวมองหาร้านขายของกิน คนอื่นๆก็กำลังจะกระจายตัวกันไป แต่แล้ว
ทุกคนก็ต้องชะงักเพราะเสียงไอ้คิม “เฮ้ยนั่นแอ๋มนี่หว่า มากับผู้ชายที่ไหนวะ ไอ้ต้าร์ก็อยู่นั่น
เออน้ำปั่นร้านนั้นน่ากินดีว่ะ เราไปซื้อกันดีม๊ะ” ทุกคนก็เลยเดินไปที่ร้านนั้นเพราะมีน้ำหลายอย่างขายด้วย

“มันว่าจะพูดวันนี้...” ไอ้ซีนมาพึมพำข้างๆผม มองไปทางพวกกีต้าร์กับแอ๋มที่เห็นอยู่ไกลๆ
“พูดอะไรวะ” ผมกำลังจะถามเลยแต่ไอ้เดย์รู้ใจมันถามแทนผม
ซีนมันนิ่งไปพักก่อนจะพูดแล้วเดินนำหน้าผมกับเดย์ไป “มันว่าจะบอกเลิกแอ๋มวันนี้”

ผมนี่อ้าปากค้างพอๆกับไอ้เดย์รีบตามไปสะกิดหลังไอ้ซีนที่รีบเดิน “เฮ้ยจริงเหรอซีน! มันจะดีเหรอวะ
นี่มันเคาน์ดาวน์เลยนะเว้ย มันนัดแอ๋มมาถึงนี่เพื่อมาฟังคำบอกเลิกเนี่ยนะ!”

ซีนชะงักไปเล็กน้อยก่อนมันจะรีบจ้ำเดินต่อ “กูไม่ได้เป็นคนบอกเลิกนะไอ้บ้า ไอ้ต้าร์นู่นเป็นคนบอก
บอกวันนี้อาจจะดีแล้วก็ได้...... ยังไงแอ๋มก็มีเพื่อนมา...” มันทำสายตาให้ผมมองเพื่อนแอ๋มที่มาด้วยกัน
มองไปที่ผู้ชายคนนั้น..

“ว้ายย!!”
“โอ๊ะ เป็นไรมากมั้ยโฟร์”
“มะ ไม่ ไม่เป็นอะไรจ้ะไอซ์”
ยัยโฟร์ซุ่มซ่ามสะดุดคั่นถนนจะล้ม ดีที่ไอซ์ที่เดินตามมาจับไว้ทัน แหม นี่มิวสิคเพลงอะไรครับ
ผมที่เดินผ่านพวกสาวๆไปยังได้ยินเขาคุยกัน
“อีกหน่อย ถ้าเราไปเชียงใหม่แล้ว ใครจะมาคอยจับโฟร์ให้อย่างนี้น้า555”
“.........”
ตกใจหมด ผมหันหลังไปมองเห็นยัยโฟร์ร้องไห้น้ำตาร่วงแหมะเลยครับ ไอซ์ก็ท่าทางตกใจทำอะไรไม่ถูก
ถามใหญ่ว่าโฟร์เป็นอะไร “โฟร์เป็นอะไรอ่ะบอกเราสิ เราใจไม่ดีเลย อยู่ๆโฟร์ร้องไห้ทำไม หรือว่า...
จริงๆแล้ว...ยังเสียใจที่ต้องเลิกกับซีนใช่มั้ย?”

“ไอซ์......ไอซ์แม่ง...ฮือออออ”
โฟร์มันเดินหนีครับ ให้มันได้อย่างนี้สิโว้ย นี่ผมต้องตามใครดีเนี่ย
ทางนั้นก็มีเรื่อง ทางนี้ก็มีเรื่อง แล้วไอ้ยูกับพี่บาสก็มาทะเลาะกันใกล้ๆอีก

“ยู อย่าคิดว่าพี่ไม่เห็นนะ”
“อะไรของพี่บาสอีกเนี่ย”
“ก็ไอ้เด็กกลุ่มนั้นมันมองยูตลอดเลย แล้วยูก็หันไปมองด้วย!”
“ไม่ใช่พี่ไปกันใหญ่แล้ว พี่บาสฟังผมก่อนนะ”

คู่นี้ก็เดินแยกไปอีกทางครับทำไงดี ไอ้เดย์มันบอกว่าน่าจะเป็นเพราะผม ผมต้องตามไปอธิบาย
อธิบายอะไรกันวะผมยังไม่รู้เรื่องเลย||||||||เขามาทะเลาะกันเพราะผมทำไม

ส่วนเรื่องโฟร์ เดย์มันรีบไปบอกพวกดุ๊กดิ๊ก แจ๋วแหว๋ว แมวเหมียว ที่เดินอยู่ข้างหน้าให้รู้เรื่อง
พวกนั้นพอรู้ก็รีบตามไป ไอซ์ที่ยืนอึ้งอยู่ก็โดนลากให้ไปด้วยกัน

“ละ แล้ว แล้วๆแล้วเรื่องไอ้ต้าร์ล่ะเดย์”
ผมถามไอ้เดย์ที่เอาแต่ลากผมให้ตามพี่บาสกับไอ้ยูไป มันไม่ตอบแต่ชะงักครับมันหยุดเดินจ้องไปข้างหน้า
ผมก็มองตาม เห็นไอ้สองแฝดวิ่งนำมาก่อนเลย
“หยุดนะซีน่อน ปืนอันนั้นมันของซีโน่น๊าเอาคืนมาเลยของตัวพังแล้วมาแย่งเค้าทำไม ฮืออมัมดูซี่”
“แบร่ๆๆ5555555555ของเค้าหรอกแดดดี๊ซื้อให้เค้าคนเดียวววซีน่อนไม่เกี่ยว555”
นั่นมันน้องๆผมนี่มากับแม่แหม่มแพทริเซีย แล้วคนที่เดินตามมานั่น!

“.....พ..พ่อจ๋า!”

ไอ้เดย์มันรีบดึงมือผมไปหลบร้านข้างๆอย่างไว
“เดย์! มึงจะหลบทำไม!?”
“ถ้าเขารู้ว่ากูพามึงมาเที่ยวไกลถึงพัทยา แถมไม่ได้กลับบ้านด้วย มึงคิดว่าเขาจะด่ากูมั้ย”
“ก็ขอแม่จ๋าแล้ว”
“เผลอๆแม่มึงจะโดนด่าด้วย”
“อึก...ไม่หรอกมั้ง กูโตแล้วนะไม่ใช่เด็กๆเหมือนไอ้ซีน่อนซีโน่”
“ถ้าเจอมึงมีหวังพ่อมึงลากให้มึงกลับไปกับเขาด้วยชัวร์ เขาเกลียดกูอย่างกับอะไรดี”
“...........แล้วมึงเกลียดพ่อกูมั้ย”
“..................”

ไอ้เดย์มองหน้าผม เหมือนมันลำบากใจที่จะตอบคำถาม






tsktonight…

*** ขอโทษที่มาช้ามากๆเลยนะคะ ยอมรับผิดว่าไม่ได้แตะคอมเลย
วิแต่งเพิ่มให้ยาวกว่าเดิม แล้วของเดิมก็แต่งใหม่ด้วยค่ะ
มีส่วนที่แก้ไขเพราะพลาดไป คิดว่าถ้าใครจำเรื่องได้ต้องรู้แน่ว่าวิพลาดอะไรไป
ขอโทษจริงๆค่ะ

ขอบคุณทุกคนที่รออ่านนะคะ ขอบคุณมากจริงๆ

อ่านแล้วขอให้สนุกมีความสุขจ้า แฮบปี้นิวเยียร์ค่ะ