Bloggang.com : atruthoflife10 : โศลกธรรม(10)...ความสุขที่หาค่าไม่ได้

โศลกธรรม(10)...ความสุขที่หาค่าไม่ได้

คนผู้สุขที่สุด และจะเป็นผู้มี "ค่า" มีความประเสริฐแท้ ก็คือ ผู้ได้ "ให้" ได้ "เสียสละ" เท่านั้น แม้ได้ให้-ได้เสียสละแค่ "วัตถุทรัพย์สิน" ก็สุขจริง แต่อาจจะมี "ค่า" เป็นลบหรือยังไม่มี "ค่า" ถูกแท้ถูกจริงก็ได้ ต้องพิจารณาวัตถุทรัพย์สินที่จะเสียสละกับผู้จะได้รับให้ดีๆ เถิดว่าเหมาะสมหรือไม่?

ยิ่งกว่านั้น ได้ให้-ได้เสียสละ "แรงกาย" ได้ให้-ได้เสียสละ "แรงสมอง" ก็ยิ่งแสนสุข แต่ก็อาจจะมี "ค่า" เป็นลบ หรือยังไม่มี "ค่า" ถูกแท้ถูกจริงอีกก็ได้ ต้องพิจารณา "แรงกาย แรงสมอง" ของเราที่จะเสียสละลงไปนั้นๆ ให้เหมาะสมดีงามยิ่งแท้ให้ได้อีก และยิ่งกว่านั้นขึ้นไปอีก ผู้ให้ได้-เสียสละได้ แม้กระทั่ง เรางด "โทสะ" หรือลด "ความชัง" เลิก "อารมณ์ไม่พอใจ" ของเราที่มีต่อคนผู้นั้น ต่อสิ่งๆ นั้น ต่อรูป-รส-กลิ่น-เสียง-สัมผัส นั้นๆ ได้แท้

ก็นั่นแหละยิ่งเป็น "วูปสโม สุโข" ความสุขอันประณีตสุขุมสงบ ยิ่งแท้ทั้งมี "ค่า" แท้ ประเสริฐแท้และยิ่งๆ กว่านั้นขึ้นไปๆ อีก ผู้เสียสละได้จนกระทั่ง เรางด "ราคะ" หรือ "ความรัก" เลิก "อารมณ์ปิติ" ของเราที่มีต่อคนผู้นั้นต่อสิ่งๆ นั้น ต่อรูป-รส-กลิ่น-เสียง-สัมผัสนั้นๆ ได้จริง ก็นั่นแหละยิ่งเป็น"วูปสโม สุโข" ความสุขอันประณีตสุขุมสงบเยี่ยมยิ่งจริงกว่าขึ้นไปอีก ทั้งมี "ค่า" แท้ประเสริฐแท้เยี่ยมขึ้นไปอีก

และสุดท้ายผู้ให้ได้ ผู้สละได้แม้ความสงบที่ตนติด ความเฉยที่ตนเป็นตนมีมากเกินไป ความว่างที่เรายึดว่าเราจะต้องเป็นต้องมีก็ไม่ต้องมี ไม่ต้องเป็นเสียก็ได้จริงๆ และท้ายสุดแห่งท้ายสุดจริงๆ เป็นผู้ให้ได้-เสียสละได้ แม้ความสุขอันประณีตสุขุมสุดของตนแท้ๆ ไม่ต้องหลงสะสม กระทั่งไม่ต้องหลงว่านิพพานเป็นของตัวของตน

เมื่อเรา "ทำ" นิพพานเป็นแล้วอย่างแท้จริงสุขุมสุดสนิทเนียน ไม่ต้องห่วงนิพพาน ไม่ต้องสะสมนิพพาน แต่เป็นผู้แจกนิพพานแก่มวลมนุษยชาติอย่างขยันขันแข็งและชาญฉลาดไม่ประมาทอย่างที่สุด ผู้นั้นแหละคือ ผู้ "ปรมัง สุขัง" คือ ผู้ถึงแล้วซึ่งสภาพ "ยิ่งกว่าสุข" ทั้งหา "ค่า" บ่มิได้ สุดยอดแห่งความประเสริฐ

โศลกธรรม จากครูอาจารย์

Create Date : 16 ธันวาคม 2553

Last Update : 24 ธันวาคม 2553 17:47:37 น.

0 comments

Counter : 916 Pageviews.