Bloggang.com : atruthoflife10 : Life&Family(44)...พ่อแม่ควรสอนอะไรแก่ลูกก่อน

Life&Family(44)...พ่อแม่ควรสอนอะไรแก่ลูกก่อน

ท่านพ่อแม่ที่นับถือทั้งหลาย...ในเรื่องเกี่ยวกับลูก...ยิ่งเป็นเรื่องสำคัญที่สุดอนาคตของเด็กจะมืดมัวหรือเศร้าหมองอยู่ที่การกระทำของพ่อแม่เป็นส่วนใหญ่ หน้าที่อันสำคัญในชีวิตของท่านทุกคน คือ การเป็นพ่อแม่ที่ดี และทำให้ลูกของท่านเป็นคนดีของชาติบ้านเมืองต่อไป

พ่อแม่ที่ดีควรทำตนเพื่ออนาคตอันแจ่มใสของลูกๆ ดังนี้ คือ

1. ห้ามกระทำความชั่ว
2. ให้ตั้งอยู่ในความดี
3. ให้ศึกษาศิลปวิทยา
4. หาคู่ครองที่สมควรให้
5. มอบทรัพย์ให้ในสมัยอันควร

กิจที่ควรทำทั้งห้าประการนี้ เป็นกิจที่พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้มีความเมตตากรุณาต่อชาวโลกได้ประกาศไว้แล้ว เราผู้เคารพนับถือพระองค์ท่านจึงควรสนใจปฏิบัติตามหลักนี้ไว้เสมอ ในการเตรียมพื้นฐานสำหรับเด็กเพื่อเป็นคนดีต่อไปในกาลข้างหน้านั้น ปัญหาอาจเกิดขึ้นว่า...เราควรทำอย่างไรก่อน ควรสอนเขาด้วยเรื่องใด

ในเมื่อเด็กนั้นโตพอพูดกันรู้เรื่องได้แล้วข้าพเจ้ามีความเห็นว่า...เรื่องสำคัญที่จะต้องฝึกสอนก่อนเรื่องใดทั้งหมดคือเรื่อง....ความเชื่อฟัง...ความเชื่อฟังเป็นคุณธรรมอันแรกที่พ่อแม่ต้องฝึกก่อนสิ่งใดทั้งหมด

อันว่าความอ่อนน้อมเป็นเหตุให้เกิดความเชื่อฟัง

ในสมัยปัจจุบันนี้มีอะไรเกิดขึ้นหลายอย่าง อันเป็นเรื่องที่ทำลายระเบียบอันดีงามของชาติ เด็กๆ ทั่วไปตื่นตัวกันในเรื่องเสรีภาพที่ไม่ถูกหลักเกณฑ์ สำคัญผิดคิดเสียว่าการกระทำทุกอย่างตามที่ตนอยากเป็นเสรีภาพ ถ้าถูกห้ามจากผู้ใหญ่ในเรื่องที่ตนใคร่จะทำ ก็มักกล่าวว่าตัดเสรีภาพกันเกินไป ความกระด้างกระเดื่องระหว่างผู้น้อยกับผู้ใหญ่ก็จึงเกิดขึ้น ระเบียบในสังคมมนุษยชาติไทยของเราเริ่มแปรผัน และได้นำความยุ่งยากมาสู่พวกที่หวังในความสงบมิใช่น้อย

คำสอนของพระพุทธเจ้าบอกเอาไว้ว่า...สิ่งทั้งหลายเกิดจากเหตุ ไม่มีเหตุ...ผลจะปรากฏขึ้นไม่ได้เป็นอันขาด การขาดความเชื่อฟังของเด็กๆ ในที่ทั่วไปนั้น นอกจากเหตุภายนอกบ้านชักจูงแล้ว เหตุอันเกิดจากภายในบ้านก็คงมีอยู่บ้างเหมือนกัน ที่ใดมีความเป็นธรรม อธรรมย่อมไม่เกิดขึ้น แต่ที่ใดมีอธรรมอยู่...ที่นั้นย่อมมีความไม่เป็นธรรมเกิดขึ้นได้ หลักนี้เป็นความจริงที่พอจะพิสูจน์ได้อยู่เสมอ ฉะนั้นในเรื่องการปกครองเด็กจึงต้องใช้ความเป็นธรรมให้มากที่สุด

นอกจากความเป็นธรรมแล้ว ผู้มีอำนาจบังคับบัญชาเด็กต้องมีใจเที่ยงธรรม มีเหตุผลในใจ ไม่ทำอะไรตามอารมณ์ของตนเป็นอันขาดเพื่อให้คำสั่งคำเตือนของท่านศักดิ์สิทธิ์ และเป็นประโยชน์แก่เด็กๆ ท่านควรถือหลักของพระพุทธองค์ที่สอนไว้ว่า "จะสอนผู้อื่นด้วยเรื่องใด ควรทำเรื่องนั้นให้เกิดขึ้นในตนเสียก่อน ผู้สอนจึงเป็นนักสอนที่ไม่ยุ่งเหยิง"

การทำให้ดูเป็นตัวอย่างเป็นการสอนที่มีค่ายิ่ง ถ้าท่านจะสอนให้เด็กของท่านเชื่อฟังท่าน แต่ท่านทั้งสองคือพ่อแม่มีเรื่องทะเลาะกันบ่อยๆ แม้ในเรื่องเล็กๆน้อยๆ และลูกของท่านได้มองเห็นการทะเลาะการโต้เถียงกันด้วยโทสะเสมอๆ เด็กก็คงรับสิ่งต่างๆ เอาไว้ในใจของเขา โดยเขานึกว่าการกระทำเช่นนั้นเป็นเรื่องที่ควร เด็กของท่านจะเสียคนไปได้โดยง่าย พ่อแม่จึงควรเป็นแบบอย่างที่ดีของลูกตลอดเวลา มิใช่แต่ท่านต้องการให้ลูกของท่านเชื่อฟังท่านเท่านั้น

ในบางครั้งท่านก็ต้องฟังเสียงของลูกท่านบ้างเหมือนกัน ในเมื่อเขาได้แสดงอะไรออกมา และสิ่งนั้นมีเหตุผลพอจะเชื่อฟังกันได้ ถ้าเราต้องการให้คนอื่นเชื่อฟังคำพูดของเรา เราต้องเชื่อฟังคำพูดของผู้อื่นด้วยเสมอ คนที่ไม่ยอมรับฟังใครเลยนั้น จะให้คนอื่นมาเชื่อฟังตนย่อมเป็นการยากเป็นธรรมดา

ในการสั่งสอนเด็กให้เชื่อฟังนั้น ผู้สอนต้องพยายามสำเหนียกเรื่องของเด็กให้มาก ต้องใกล้ชิดกับเด็กไว้เสมอ เพราะว่าการใกล้ชิดกันนั้นทำให้ทราบถึงความเคลื่อนไหวของเด็กได้ทุกขณะ ในเวลาที่ท่านบอกให้เด็กทำอะไร ท่านจะต้องคิดเสียก่อนว่าเด็กของท่านพอจะทำได้ไหม หนักใจเด็กไหม คำสั่งที่เด็กไม่สามารถทำได้นั้นอาจทำให้เด็กฝ่าฝืนได้ง่าย เมื่อเด็กฝ่าฝืนได้ครั้งหนึ่งแล้วก็จะฝ่าฝืนต่อไปอีก นิสัยขัดขืนคำสั่งก็จะตั้งมั่นในใจของเด็ก ผู้สั่งให้เด็กทำอะไร...จึงต้องคิดก่อนเสมอ และเมื่อจะสั่งก็เหมือนกัน โปรดพูดให้เด็กได้ยินและเข้าใจถึงเรื่องที่ท่านสั่งเป็นอย่างดี บางทีเราก็สั่งเด็กให้ไปทำกิจบางอย่าง เด็กไม่ได้ยินก็นั่งเฉยเสีย ผู้สั่งก็นึกว่าไม่ฟังคำสั่งของตนก็เลยโกรธทุบตีเขา ซึ่งในความจริงแล้วเป็นความผิดของผู้สั่งต่างหาก มันมิใช่เป็นความผิดของเด็กเลย...

หนูน้อยกำลังเพลินอยู่กับงานของเขา กำลังมีสมาธิอยู่ในเรื่องที่เขาสนใจ ใครพูดอะไรเขาจึงไม่ได้ยิน ผู้ใหญ่เราก็มีบ่อย ขณะขลุกอยู่กับงานบางอย่าง มีอะไรเกิดขึ้นก็หารู้ไม่ยิ่งเขาเป็นเด็กด้วยแล้ว เขายิ่งไม่สามารถทราบได้เลยในเมื่อเขามีสมาธิอยู่ด้วยเรื่องหนึ่ง ก่อนที่ท่านจะลงโทษว่าเด็กเฉยเมยต่อคำสั่งของตน โปรดคิดเสียก่อนว่าตนได้สั่งอย่างถูกต้องแล้วหรือยัง เพื่อให้เรื่องนี้ไม่เป็นปัญหาแก่เด็ก และก่อนที่ท่านจะสั่งให้เด็กทำอะไร...จงปฏิบัติแบบทหาร ในขณะที่ผู้บังคับบัญชาจะบอกให้ทหารทำอะไร เขาก็บอกดังๆ ก่อนว่า ทหารเตรียม เป็นการเรียกร้องความสนใจก่อนแล้วก็ออกคำสั่งต่อไป

เรื่องของเด็กก็ควรจะเป็นเช่นนั้น ท่านจงเรียกเขาเข้ามาใกล้ๆ ท่านเพื่อแสดงความรักความเห็นใจแก่เขา แล้วบอกเขาให้ทำอะไรสุดแต่ท่านปรารถนา ก่อนให้เขาไปต้องซ้อมความเข้าใจกันก่อนเสมอ เมื่อเห็นว่าเด็กเข้าใจความหมายแล้วก็ปล่อยไป เด็กของท่านก็คงทำอะไรให้ท่านอย่างเรียบร้อย ภายหลังที่เขาได้ทำอะไรที่สั่งแล้วท่านควรบอกให้เขามารายงานถึงผลที่ทำแล้วเสมอ ถ้าเขาทำบกพร่องท่านก็ช่วยแก้ไขให้ดีขึ้น ถ้าทำดีแล้วโปรดให้รางวัลแก่เขา...แม้ถ้อยคำชมเชยก็ยังดี ท่านอย่าทำตนเป็นคนไม่สนใจในผลงานที่ลูกของท่านได้กระทำไปเป็นอันขาด

อีกประการหนึ่ง ท่านอย่าได้ออกกฎเกณฑ์บังคับลูกของท่านให้หยุมหยิมเกินไป เพราะกฎมากความผิดก็มากการเพิ่มกฎหมายของบ้านเมือง คือการเพิ่มนักโทษนั่นเอง จะออกกฎอะไรก็จงทำเมื่อได้มีความผิดเกิดขึ้นเพื่อเป็นรั้วป้องกันมิให้เขาเกิดกระทำความผิดต่อไปอีกแล้วท่านเองก็ต้องจำไว้ด้วยว่า ท่านได้ห้ามเขามิให้กระทำอะไรบ้าง ท่านจงคอยเตือนเมื่อเขาทำผิดระเบียบนั้นเสมอ อย่าได้คิดว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อยเป็นอันขาด

มีเด็กเป็นจำนวนไม่น้อยที่เสียคนไปเพราะความเพิกเฉยของพ่อแม่จึงขอให้พ่อแม่ทั้งหลาย...ได้โปรดระวังสักหน่อย

ถ้าหากท่านได้ฝึกฝนลูกของท่าน ให้มีระเบียบวินัย เป็นคนเชื่อฟังคำสั่งคำเตือนของท่านอยู่เสมอแล้วนั้น ก็นับว่าท่านได้ช่วยชาติบ้านเมือง ช่วยรักษาพระศาสนาไว้เป็นอย่างดี เพราะว่าเด็กดีภายในหลังคาบ้าน ก็จะเป็นเด็กดีที่โรงเรียน เป็นเด็กดีบนถนน แล้วก็เป็นพลเมืองดีที่เคารพต่อกฎหมายของบ้านเมือง

ประเทศใดมีคนเคารพต่อกฎหมายเป็นอย่างดี บ้านเมืองนั้นย่อมมีความเจริญในทางใจ ความเจริญในทางใจนี่แหละอาจสร้างสรรค์ความเจริญในทางวัตถุต่อไปได้ถ้าเรามีความเจริญทางวัตถุ...แต่ความเจริญในทางใจไม่มีวัตถุนั้นๆ ก็กลายเป็นสิ่งไม่มีราคาแก่ชุมนุมชน ถ้าเราต้องการความเจริญทั้งด้านในด้านนอก ใครจะช่วยได้เล่าในเรื่องอย่างนี้? พ่อแม่ทั้งหลายนั่นแหละสามารถช่วยได้

ขอให้ท่านฝึกฝนอบรมลูกของท่าน...ให้เป็นคนที่เชื่อฟังคำสั่งของท่านอยู่เสมอทุกเวลาเถิด

^_^

เรื่องและภาพจาก หนังสือพิมพ์ข่าวสด

Create Date : 11 มกราคม 2554

Last Update : 11 มกราคม 2554 12:28:55 น.

0 comments

Counter : 684 Pageviews.