ครั้งแรกที่เราต้องแยกห่างกัน

บันทึกหน้านี้เป็นบันทึกย้อนหลังวันประวัติศาสตร์ของบ้านเราค่ะ เว่อร์มะ 555+

สืบเนื่องจากเมื่อปลายเดือนที่แล้ว เจ้านายแม่นกเรียกเข้าไปหาแล้วก็ถามว่า วันที่ 5-6 ก.พ. จะมีจัดอบรมให้ผู้จำหน่ายที่นครนายก เคยไปหรือยัง แม่นกก็บอกไปว่า เคยแต่เป็นสตาฟจัดค่ะ แต่ยังไม่เคยเข้าไปฟัง เพราะจัดต่างจังหวัดต้องไปค้างคืน เลยไม่เคยไป

เจ้านายถามต่อว่า แล้วคราวนี้ไปได้มั๊ย มีปัญหาเรื่องรับส่งลูกหรือเปล่า (คงเห็นว่านิ๊งหน่องก็โตขึ้นมากแล้ว ไม่น่ามีปัญหาอะไร) ซีพียูในสมองคำนวณอย่างด่วนจี๋ แล้วรีบตอบไปว่า "ไม่มีปัญหาค่ะ" อะนะ สภาวะเศรษฐกิจเยี่ยงนี้ ถ้าบอกว่าติดปัญหาเรื่องครอบครัว เกิดบริษัทต้องพิจารณาลดคน อะฮั้นคงโดนหมายหัวเป็นอันดับต้นๆ ไม่มีคนรับส่งลูกเรอะ ออกไปรับส่งตลอดเวลาเลยละกัน เหวอ ไม่อ๊าววว ไม่อาววววว

ให้คำตอบเจ้านายเสร็จ เลยมานั่งกุมขมับ เรื่องรับส่งนิ๊งหน่อง คาดว่าไม่มีปัญหา แต่คืนที่แม่นกต้องไปค้างที่นครนายกนี่สิ จะทำยังไงดี เพราะตั้งแต่คลอดนิ๊งหน่องมาก็นอนด้วยกันทุกคืน แม่นกไม่ได้ห่วงตอนเข้านอน เพราะก็มีบางคืนที่แม่นกติดธุระกลับดึก พ่อหน่อยก็เป็นคนพานิ๊งหน่องเข้านอนได้ แต่ตื่นเช้ามาจะต้องเจอหน้าแม่นกทุกวันนี่สิ

ถึงจะตื่นมาไม่เจอในห้องนอน แต่ก็รู้ว่าแม่นกลงมาอาบน้ำข้างล่าง นิ๊งหน่องจะบอกพ่อหน่อยให้พามาหาแม่นกข้างล่างอยู่ทุกวัน ถ้าแม่นกเข้าห้องน้ำอยู่ก็ต้องมาเรียกเช็คชื่ออยู่หน้าห้องน้ำเป็นประจำ

แต่นะ ตอนนี้นิ๊งหน่องโตขึ้นมากแล้ว รู้เรื่องมากขึ้น แม่นกเชื่อว่ายังไงพ่อหน่อยกับนิ๊งหน่องก็ต้องสามารถอยู่กัน 2 คนพ่อลูกได้อยู่แล้ว ชิล ชิล เอิ้กกกกก

แต่เพื่อความไม่ประมาท แม่นกเริ่มบอกนิ๊งหน่องไว้ทุกวันตอนนั่งรถไปด้วยกันว่าแม่นกต้องไปทำงานต่างจังหวัดนะครับ นิ๊งหน่องอยู่กับพ่อหน่อย 2 คนนะลูก ตอนเช้าวันพฤหัส แม่นกไปส่งที่เนอร์สฯก่อนนะ แล้วตอนเย็นพ่อหน่อยจะไปรับ แล้วพอเช้าวันศุกร์ ให้พ่อหน่อยไปส่งเนอร์สฯ แล้วแม่นกไปรับหนูตอนเย็นเองนะ

ย้ำอยู่แบบนี้ทุกวันจนถึงวันเดินทางค่ะ แม่นกปลุกนิ๊งหน่องไปแต่เช้าตรู่ เพราะต้องรีบออกแต่เช้า โชคดีที่งานนี้พ่อเบิร์ดกะแม่เล็กของเสฉวนก็ต้องไปเหมือนกัน นิ๊งหน่องเลยมีเพื่อนไปอยู่ที่เนอร์สฯตั้งแต่เช้า แม่นกย้ำอีกรอบ ว่าเย็นนี้พ่อหน่อยมารับนะครับ ไม่ดื้อนะครับ เย็นนี้แม่นกไม่กลับบ้านนะ นิ๊งหน่องก็พยักหน้ารับฟังเป็นอย่างดี

จนตอนเย็นๆค่ำๆ พ่อหน่อยกริ๊งกร๊างมาหา บอกว่าเล่นของเล่นกันอยู่ที่แฟชั่น เสียงนิ๊งหน่องคุยแจ๋วๆ ถามพ่อหน่อยว่าคุยกะแม่นกเหรอ หน่องกำลังเล่นอยู่ อืมมม แม่มานฟังแล้วสบายใจ ไปแดนซ์ เอ๊ย ไปทำหน้าที่ประสานงานต่อได้

จนเกือบๆ 4 ทุ่ม พ่อหน่อยโทรมาอีกที บอกว่านิ๊งหน่องหลับไปเรียบร้อย พร้อมทั้งเล่าให้ฟังว่าพอกลับถึงบ้าน พ่อหน่อยก็ถอยรถเข้าจอด แต่ลืมไป มาจอดที่จอดรถของแม่นก นิ๊งหน่องรีบทักท้วงทันที

นิ๊งหน่อง - พ่อหน่อยอ่ะ ทำไมมาจอดที่จอดแม่นกหล่ะ

พ่อหน่อย - อ้าว ก็วันนี้แม่นกไม่กลับบ้านไงลูก แม่นกไปต่างจังหวัด นิ๊งหน่องอยู่กับพ่อ 2 คนไง

นิ๊งหน่อง - จะหาแม่ จะหาแม่

พ่อหน่อย - กรำ (พร้อมทั้งคิดในใจ รู้งี้ตรูจอดรถที่เดิมให้มันเหมือนปกติดีกว่า ไม่น่าไปกระตุ้นต่อมหาแม่มานเล้ยยยย)

พ่อหน่อยพานิ๊งหน่องเข้าบ้าน อยากเล่นอะไรเล่น อยากกินอะไรกิน อยากทำอะไรทำ เรียกว่าตามใจทุกอย่าง กลัวเด็กงอแง 555+

จนนิ๊งหน่องเริ่มง่วง พ่อหน่อยเลยพาไปนอนเกาหลังกัน นิ๊งหน่องเริ่มถามหานมแม่อีกรอบ พ่อหน่อยเลยพยายามเบี่ยงเบนความสนใจไปทางอื่น แต่ไม่วาย นิ๊งหน่องยังมารำพันประโยคที่แม่นกฟังจากพ่อหน่อยแล้วต้องนั่งน้ำตาซึม

"ป่านนี้แม่นกจะเป็นยังไงมั่งน๊า"

น้ำตาซึมจริงๆค่ะ ไม่ได้เว่อร์ ฟังประโยคนี้แล้วอยากแล่นกลับไปกอดลูกแน่นๆ นอนกอดกันไปจนเช้าเลยพับผ่าสิ

คืนนั้นผ่านไปอย่างเรียบร้อย จนถึงตอนเช้า ตื่นมาปุ๊บ หันซ้ายหันขวา นิ๊งหน่องถามพ่อหน่อยทันที

"แม่นกยังไม่กลับมาอีกเหรอ"

พ่อหน่อยเลยบอกว่า เดี๋ยวเย็นนี้แม่นกก็ไปรับนิ๊งหน่องที่เนอร์สฯแล้ว เดี๋ยวพ่อไปส่งเองนะวันนี้ นิ๊งหน่องก็โอเคแต่โดยดี

แถมเดี๋ยวนี้เค้าเป็นเด็กโตแล้วนะคะ เวลาไปส่ง ไม่ต้องให้พ่อกับแม่อยู่ป้อนข้าวแล้ว เพราะเค้าบอกว่าเค้าเป็นเด็กโต กินข้าวเองได้แล้ว เดี๋ยวตอนเย็นแม่ก็มารับ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก พูดปลอบใจตัวเองเสร็จสรรพ 555+

แม่นกถือว่า ครั้งแรกของการต้องแยกกันของแม่นกกับนิ๊งหน่องผ่านไปได้ด้วยดี ถ้ามีเหตุจำเป็นให้แม่นกต้องไปต่างจังหวัดอีก แม่นกก็เชื่อว่าพ่อหน่อยกับนิ๊งหน่องจะสามารถจัดการกันและกันได้อย่างแน่นอน

แต่ทางที่ดี ไม่ต้องแยกกันดีกว่าเนาะ ฮี่ ฮี่

รักนิ๊งหน่องกับพ่อหน่อยทู๊กวัน

แม่นก

Create Date : 14 กุมภาพันธ์ 2552		2 comments
Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2552 9:59:40 น.
Counter : 823 Pageviews.
Share Tweet