ฉีดวัคซีน & เพื่อนกัน นานแค่ไหนไม่ต่อก็ติด

เสาร์ 17/10/09

ตอนเช้าอยู่บ้านกันค่ะ นั่งเล่น นอนเล่นกันไปตามเรื่อง ยิ่งฝนตก อากาศยิ่งเย็นสบายจริงๆเลย จนตอนบ่ายๆ พ่อหน่อยพาออกไปเอ็มโพเรี่ยม เพราะแม่นกบอกพ่อหน่อยว่ามีงาน King of the Jungle น่าจะมีสัตว์ให้นิ๊งหน่องดูหลายชนิด

อ่า ผิดคาดค่ะ รู้สึกว่าไม่คุ้มกับการฝ่ารถติดอันเนื่องมาจากน้ำท่วมตรงถนนเอกมัยเลย ถ้าบ้านอยู่แถวนั้นอยู่แล้วก็โอเคเนาะ แต่ถ้าตั้งใจมาเพื่อดูแบบนี้ แม่นกว่าไม่คุ้มอย่างแรง กลับไปดูสัตว์ที่ซาฟารีเวิล์ดถิ่นเดิมของเราดีกั่ว เอิ้กกกกก

แถมเด็กเริ่มง่วง เลยออกอาการเซ็ง

ออกจากเอ็มโพเรี่ยม พ่อหน่อยพานิ๊งหน่องไปหาคุณย่าที่บ้านพี่สาวพ่อหน่อยแถวๆบางแคต่อ นิ๊งหน่องได้เจอ พี่มุก กับพี่ไมค์ก็เล่นกันกระจาย ลืมหิว ลืมง่วงกันเลยทีเดียว กว่าจะได้ออกจากบ้านป้าเจี๊ยบก็ 3 ทุ่มกว่าแล้ว เด็กหลับยาวมาในรถเพราะเพลียจัด 555

อาทิตย์ 18/10/09

เรื่อยเปื่อยกันตอนเช้าเหมือนเมื่อวานเช๊ะ แต่ตอนสาย นิ๊งหน่องต้องไปฉีดวัคซีนรวม 4 ขวบที่ รพ. แม่นกลืมไปแล้วนะเนี่ย ดีนะ ที่อาทิตย์ก่อนนู้น เห็นแม่น้องน้ำพาน้องน้ำไปฉีดวัคซีน เลยถามว่าวัคซีนรัยหว่า พอบอกว่าวัคซีนรวม 4 ขวบปุ๊บ แม่นกรีบกลับไปดูสมุดบันทึกของนิ๊งหน่องอย่างเร็ว

มีบัตรนัดฉีดวัคซีนเหน็บอยู่จิงล่วย เป็นวันที่ 17/10/09 ถอนหายใจอย่างโล่งอก ลูกชายสุดที่รักยังมิพลาดวัคซีน 555+ แม่ขอโต๊ดนะคร๊าบบบบ คราวหน้ารับรองไม่ลืมแน่นอน แม่นกสัญญา ฮี่ ฮี่

ฉีดวัคซีนครั้งนี้ ไม่มีเสียน้ำตาซักหยดเหมือนเดิม แบบว่า บิวท์อารมณ์กันมาเป็นอย่างดี ฮ่า ฮ่า พี่พยาบาลเลยให้สติ๊กเกอร์ติดมือกลับมาหลายดวงเลย

กลับมาถึงบ้านอีกทีตอนเที่ยงกว่าๆ แม่นกจัดการเตรียมข้าวกลางวันไว้ให้ 2 คนพ่อลูก แล้วก็รีบซิ่งออกจากบ้าน เพราะมีนัดกินข้าวกลางวันกันกับเพื่อนที่ Crystal Park ค่ะ

คบกันมาตั้งกะเรียน ปี 1 เมื่อ พ.ศ. 2533 นู่นนน ผ่านมานานโขแล้วโนะ เกือบ 20 ปีแระ กร๊ากกกกกก

4 ปีที่เรียนด้วยกัน กิจกรรมต่างๆที่เคยทำร่วมกันยังจำได้ชัดในความทรงจำ แม่นกว่ามิตรภาพที่เริ่มต้นในวัยเรียน เป็นสิ่งที่สวยงาม จริงใจ เพราะชีวิตในตอนนั้นยังไม่มีเรื่องราวอะไรให้รับผิดชอบมากมาย ไม่มีผลประโยชน์ทับซ้อน

ปิดเทอมทีก็หาที่เที่ยว ไปค่าย ไปรับน้อง ไปต่างจังหวัด เรียกว่าเฮไหนเฮนั่น สนุกสนานกันไปวันๆ

แค่รับผิดชอบหน้าที่ในการเรียนของตัวเองให้จบแบบไม่น่าเกลียดก็ถือเป็นความรับผิดชอบอันสูงสุดของวัยแล้วเนาะ 555

เรียนจบ แยกย้ายกันไป โอกาสที่จะได้เจอกันก็น้อยลง มีโทรคุยกันบ้าง หรือไม่ก็เจอกันตามงานต่างๆ ช่วงวัยนั้นคงไม่พ้นงานฮิต "งานแต่งงาน" ของเพื่อนๆแต่ละคนนั่นเอง

ยิ่งเริ่มมีครอบครัว มีลูก ภาระหน้าที่ต่างๆมากขึ้นทั้งเรื่องงานและครอบครัว ทำให้โอกาสที่จะเจอกันแบบ full team ก็น้อยลงกว่าเดิม ได้แต่ติดต่อกันทางโทรศัพท์ เมล์ หรือหลังๆก็ FB นี่แหล่ะ ฮี่ ฮี่

เพื่อนกัน ไม่ได้เจอกันนานแค่ไหน ก็ไม่มีอะไรทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนเปลี่ยนแปลงได้ อย่างที่เค้าพูดกันว่า "เพื่อนกัน ไม่ต่อก็ติด" ใช่ป่ะคะ???

กินกันไป คุยกันไป ทั้งเรื่องในอดีตที่อยู่ในความทรงจำของทุกๆคน ไถ่ถามสารทุกข์สุกดิบในปัจจุบัน แป๊บๆผ่านไป 2 ชั่วโมง แหม๊ เวลานี่มันผ่านไปไวจริงๆเลย

อิ่มแล้วก็แยกย้ายกันกลับ บ้านใครบ้านมัน กลับไปทำหน้าที่ของแต่ละคนต่อ...

หน้าที่ของแม่นกคือ กลับไปกกนิ๊งหน่องหลับ กร๊ากกกกก จริงๆคือนิ๊งหน่องยังไม่ตื่นจากนอนกลางวัน แม่นกเลยเข้าไปนอนกกลูกต่อซะเลย ก็นะ หนังท้องตึง หนังตาหย่อน เป็นเรื่องทำมะชาดดดดด ฮี่ ฮี่

นิ๊งหน่องตื่นมาอีกที 4 โมงกว่าๆ ก็เลยพากันออกไปเดินซื้อของ กินข้าวเย็นกัน วันนี้เด็กมีความประพฤติดีเด่น เลยได้ของเล่นกลับบ้านเป็นรางวัล 1 ชิ้น ^^

รักนิ๊งหน่องนะครับ

แม่นก

Create Date : 19 ตุลาคม 2552		3 comments
Last Update : 19 ตุลาคม 2552 21:53:33 น.
Counter : 1099 Pageviews.
Share Tweet