ดองเรื่องเกาหลีทิ้งไว้นานม่วกกกก จนความจำเริ่มเลอะเลือน มาต่อๆๆๆ ก่อนจะลืมเลือนจากความทรงจำ (แอร๊ยยย สำนวนเน่าได้อีก)

หลังจาก พลาดจากรองเท้าส้นเข็มที่ทำเอาระบมตั้งแต่สุวรรณภูมิ จนถึงเกาหลี เวลา 2 วัน (นับจากเท้าแตะเกาหลี) คือการอยู่ในโรงงาน เดินๆๆๆ ยืนๆๆๆ จนเสร็จสิ้นภารกิจ ลัลล้าาา ....

คืนนี้ เจ้านายใจดี พาย้ายเข้ามานอนใน โซล กรี๊ดดดดด จะได้เห็นแสงสีเสียงกับเค้าบ้างแล้ว อิ๊อิ๊

เดินทางออกจากโรงงานมาถึงโซลก็ประมาณ 1 ทุ่ม เห็นเค้าว่าที่ๆไปอยู่เนี่ย ประมาณ สีลม บ้านเรานะ แต่ไม่รู้ว่าเรียกว่าย่านอะไร เจ้านายบอกมาแค่นี้ 555 หลังจากพาไปรับรองด้วยการกินหมูเกาหลีแท้ๆ อร่อย เริ่ด ก็เดินทางเข้าสู่ที่พัก เข้าซอยเล็กๆ แคบๆ มาซักแป๊บ ถึงแล้ว....

อ่ะห๊า ... ที่พักอยู่กลางดง ตึกสูง (ส่วนใหญ่ที่เห็นจะเป็นตึกออฟฟิศ) แต่ เอ๊ะ ทำไมมีม่านด้วยวะ (คุ้นๆ)

เจ้านายก็พาเช็คอิน ค่าห้องแพงจริง อะไรจริง ประมาณห้องละ 2พันกว่าบาทไทย เปิดไป 3 ห้อง พอเปิดประตูห้องพลั๊วะ... เปิดไฟโพละ โอ้ววว มายก๊อดดดด ไฟแมงดามากค่ะคู๊ณ สีฟ้า แถมมีไฟดิสโก้ให้ด้วย อีกทั้งหัวเตียง ยังมีโหล ถุงยางอนามัย จำนวน 8 ชิ้น (อุตส่าห์นับ และไม่ลืมเอากลับบ้าน 555) ภายในห้องน้ำ มีอ่างจากุชชี่ พอเปิดหน้าต่างห้อง ก็จะเจอ โถฉี่ของห้องน้ำชายของอีกตึกที่อยู่ตรงข้าม โอ๊ยจะเพอร์เฟคไปไหน (สรุป ปิดหน้าต่างไม่กล้าเปิดหรอก กลัวตากุ้งยิง) เออ เริ่ดอยู่ สรุป นี่คือม่านรูดเกาหลี ก็ไม่ได้เลวร้ายเลยนะ ... ไฮโซได้อีก

พอเอากระเป๋าเข้าที่ ก็โทรชวนเพื่อนร่วมงานอีกคนไปเดินชมหนุ่ม ชมสาว เกาหลีกัน และที่สำคัญ จะไปหาซื้อรองเท้า!!!

แหล่งที่ไปพักในคืนสุดท้ายนี้ เต็มไปด้วยร้านค้าขายของ (เริ่ดๆๆๆ) จะเรียกเป็นห้างได้หรือเปล่านะ แบบว่า เข้าไปตึกนี้ ทั้งตึก ก็จะขายรองเท้าอย่างเดียว อีกตึกก็จะขายเครื่องสำอาง อะไรแบบนี้

เอาล่ะ ตั้งใจจะซื้อรองเท้านี่นะ เอาแบบใส่สบายๆ กะว่าจะเอาผ้าใบสักคู่ แบบแฟชั่น ถ้าบ้านเราก็ 199 หรือ 299 อะไรแบบนั้น แต่หาไม่ได้อ่ะ รองเท้าที่นี่ แพงมาก ถูกๆก็ 3หมื่นวอนขึ้นไป (เกือบพันบาท) ขนหัวลุก ....

ได้ไปถามราคารองเท้าร้านนึงมา เห็นเค้าขายดีมาก รองเท้าก็สวยอยู่ เอาวะ ซื้อก็ซื้อ แต่เค้าไม่คุยด้วยอ่ะ ไม่บริการเลย เดินหนีไปขายคนอื่น ไอ้เราก็หน้าด้าน ก็กูจะเอาอ่ะ ก็พยายามสื่อสาร เพื่อถามหาไซส์รองเท้า ที่ Bigger กว่าที่ถืออยู่ ก็เล่นเอาเหนื่อย แถมพอเอามาให้ก็ใหญ่เว่อร์ใส่ไม่ได้ แต่คนขายก็จะใส่ถุงให้ท่าเดียวเลย แล้วยังมีแอบถอนหายใจใส่กรูอีกนะ ไอ้ตี๋นี่... เหนื่อยว่ะ ไม่ซื้อแม่งละ ไปดูที่อื่นต่อ -*-

จนไปเจอร้านข้างทาง ที่มีรองเท้าแบบที่ต้องการ อย่างที่บอกนะ บ้านเราขายไม่เกิน 199.- แน่นอน แต่คู่นี้ที่ซื้อมา 20,000 วอน แม่เจ้า!!! แต่ถูกที่สุดที่หาเจอแล้วล่ะ แล้วก็ได้ตุ้มหูคู่ละ 1,000 วอนมาอีกคู่นึง จบการช้อปปิ้งของวันนี้ แง่งๆๆ

ขากลับห้อง เลยซื้อเบียร์กระป๋อง นั่งข้างทาง แล้วมองดูหนุ่มสาวเกาหลีกันดีกว่า เพลินมาก อากาศเย็นๆ เบียร์อร่อยๆ เมาท์มอย พร้อมกับแกล้มเป็นผู้คนที่ผ่านไปมา สนุกดีเหมือนกัน

สาวๆที่นี่ในย่านธุรกิจ แต่งตัวกันเปรี้ยว เป๊ะ มาก ไม่มีนะ รองเท้าส้นเตี้ย ใส่ส้นสูงกันทั้งนั้น ถ้าใส่สั้นๆ ก็จะต้องเป็นถุงน่องดำ ถ้าใส่ขายาว ยีนส์ก็ต้องฟิตเปรี๊ยะ+บู๊ท เป็นแพทเทิร์นเลย หรือไม่ก็เป็นผ้าใบกันไป ไม่ค่อยเห็นคนอ้วนด้วย ทั้งหนุ่ม ทั้งแก่ คงเพราะเค้ากินผักกันเยอะ

นั่งจิบเบียร์+คุยกันเพลินๆ สักพัก พี่ที่มาด้วย ก็เกิดอาการพูดตะกุกตะกัก ไอ้เราก็นึกว่าเป็นอะไร ... เห็นแกว่า สาวที่เดินผ่านไป โอโม่มาก แล้วก็พึมพำ ... "มาถึงเกาหลีซะที" 555