อุทยานแห่งชาติน้ำหนาว

อาทิตย์กำลังจะผ่านยอดสนขึ้นมาที่ อช. น้ำหนาว

เจ็ดโมงกว่าๆที่น้ำหนาวยังเห็นท้องฟ้าสลัวๆอยู่ อุณหภูมิตอนนั้นอ่านได้ 15 องศาพอดี เราลงไปเก็บภาพเห็นไอน้ำเย็นแบบเดียวกับที่ปางอุ๋ง ตะวันกำลังจะโผล่ปลายสนเราจึงโชคดีได้เห็นภาพสวยงามแบบนั้น (สวยกว่าที่ถ่ายมาอีก)

ไอเย็นที่อ่างน้ำไกล้จุดชมสัตว์ที่ อช.น้ำหนาว

พระอาทิตย์ผ่านยอดสนใกล้ที่ทำการ อช.น้ำหนาว

พอเราเลยที่ทำการ อช.น้ำหนาวไป ก็จะเป็นจุดชมพระอาทิตย์ขึ้น แต่เราไม่ได้เข้าไปถ่ายตรงนั้น เพราะท่านสุริยันโผล่ขึ้นมาก่อน เลยจอตรงข้างทางถ่ายเอาเสียตรงนั้น... พอไปถึงที่จอดรถสำหรับเดินขึ้นไปดูพระอาทิตย์ขึ้น ก็เห็นรถจอดจนล้น ผู้คนกำลังเดินลงมาคะเนว่าน่าจะเกือบๆพันคน...

อีกภาพ ที่โผล่ให้เห็นเต็มดวง

เราผ่านเขาค้อ วังทอง และเข้าบายพาสพิษณุโลก เพื่อออกไปทางอุตรดิตถ์ รู้สึกว่ารถเราวิ่งเลื้อยไปมา เลยเข้าร้านเช็คศูนย์ซะเลย...เสร็จก็ออกเติมพลังแถวๆปั๊ม เพราะมีหลายที่ให้เลือก มื้อเช้าแบบสบายๆของเราคือก๋วยเตี๋ยวร้อนๆ เพื่อกระตุ้นพลัง เพราะจุดหมายต่อไปคือเด่นชัย จ.อุตรดิตถ์

ระหว่างทางสาย 11 อุตรดิตถ์-เด่ยชัยก็เจอเขากำลังทำถนน 4 เลนส์อยู่เช่นกัน แต่ช่วงพิษณุโลก - อุตรดิตถ์ ถนน 4 เลนส์เสร็จเรียบร้อย ทำให้เราทำเวลาช่วงนี้ได้ค่อนข้างดี....

ถึงสามแยกเด่นชัย เราเลี้ยวซ้ายไปทางลำปาง ตามทางหมายเลข 11 เพื่อแวะไหว้พระที่วัด "พระธาตุสุโทนมงคลคีรีสามมัคคีธรรม" ซึ่งไม่ไกลากจากสามแยกเด่นชัยนัก เราเคยผ่านวัดนี้บ่อยมาก แต่ไม่มีโอกาสแวะซักครั้ง..

วัดพระธาตุสุโทนมงคลคีรีสามัคคีธรรม

วัดพระธาตุสุโทนมงคลคีรี หรือ วัดพระธาตุสุโทนมงคลคีรีสามัคคีธรรม เป็นวัดสร้างขึ้นใหม่ในปี พ.ศ. 2520 ตั้งอยู่บนถนนสายแพร่-ลำปาง ช่วงอำเภอเด่นชัย จังหวัดแพร่ มีจุดเด่นคือเป็นวัดที่รวบรวมศิลปกรรมล้านนาประยุกต์ที่สวยงามมากที่สุดแห่งหนึ่ง ภาพจิตรกรรมบนฝาผนังระเบียงคตเป็นเรื่องราวของชาดกพื้นบ้านและภาพพุทธประวัติ ในบริเวณวัดมีเจดีย์ทรงล้านนากว่า 30 องค์ ด้านหน้าบันไดทางขึ้นทิศตะวันออกมีรูปปั้นสิงห์ขนาดใหญ่ มีอาคารพิพิธภัณฑ์ไม้สักทรงล้านนา ที่เก็บรวบรวมเรื่องราวของล้านนาและเมืองแพร่ จัดแสดงเครื่องใช้ อาวุธของนักรบโบราณ รวมทั้งภาพถ่ายของเจ้านายฝ่ายเหนือและภาพเหตุการณ์ต่าง ๆ ในล้านนา

ปัจจุบันวัดพระธาตุสุโทนมงคลคีรี มีครูบาน้อยหรือพระอธิการมนตรี ธมฺมเมธี (พระครูวิฑิตพิพัฒนาภรณ์) เป็นเจ้าอาวาส

ที่มา : วิกิพีเดีย

วัดพระธาตุสุโทนมงคลคีรีสามัคคีธรรม

ภาพพระธาตุ ถ่ายในบริเวณวัด

พระประธานในโบถส์

โบถส์ทรงล้านนาสวยงามมาก

เสาภายในโบถส์

พญานาคสามเศียรที่ตรงบันไดโบถส์

พิพิธภัณฑ์

หอกลองที่สร้างอย่างสวยงาม

ออกจากวัดพระธาตุสุโทนมงคลคีรีสามัคคีธรรม เรากลับไปทาง อ.เด่นชัย เพื่อเข้าสู่ แพร่และร้องกวาง ตามเส้นทางหมายเลข 101 ซึ่งไปสิ้นสุดที่น่านถนนช่วงนี้ 4 เลนส์ วิ่งฉิวครับ ข้างทางชาวบ้านเก็บเกี่ยวกันแล้ว กองฟางใหม่กองตามทุ่งนาเต็มไปหมด นี่ถ้าผ่านยามค่ำอาทิตย์กำลังอัสดง คงได้ภาพสวยๆมาฝากเป็นแน่..

เราถึงร้องกวางแล้วเลี้ยวซ้ายตรงสามแยกตามเส้นทางหมายเลข 103 ซึ่งเป็นทางสองเลนส์ วิ่งสวนกัน รถจะขึ้นเขาเสียเป็นส่วนมาก แตไมสูงชันนักทางเส้นนี้จะไปบรรจบกับทางหลักหมายเลข 1 (พหลโยธิน) ที่บ้านโป่ง ก่อนที่จะเข้า อ.งาว เราแวะเติมพลังกันที่นั่น เอาแบบฟาสท์ฟู๊ดไทย คือก๋วยเตี๋ยว และขนมจีนน้ำเงี้ยว ก่อนเดินทางต่อ..

พะเยา วัดศรีโคมคำ

ถึงพะเยา เราแวะเข้าไปเยี่ยมกว๊านพะเยากันหน่อย แวะมาดูความเปลี่ยนแปลงของที่นี่ ก่อนที่จะไปไหว้พระที่วัด "ศรีโคมคำ" ซึ่งเป็นวัดคู่บ้านคู่เมืองของที่นี่..

กว๊านพะเยายามบ่าย

โคมไฟริมกว๊าน..สวยดี

ท่าเรือริมกว๊านพะเยา

วัดศรีโคมคำ

วัดศรีโคมคำ หรือวัดพระเจ้าตนหลวง เป็นพระอารามหลวงชั้นตรี ชนิดสามัญได้สร้างมานานพร้อมกับการสร้างพระเจ้าตนหลวง เมื่อประมาณ พ.ศ.2034 โดยอยู่ในความอุปถัมภ์ของพระเมืองแก้ว เจ้าผู้ครองเมืองเชียงใหม่ และพระยาเมืองตู้ เจ้าผู้ครองเมืองพะเยา ในสมัยนั้นเจ้าอาวาสองค์แรกที่ปรากฎในตำนาน คือ พระธรรมปาล ท่านผู้นี้ได้ทำประโยชน์อันยิ่งใหญ่คือ ได้เขียนตำนานพระเจ้าตนหลวงออกเผยแพร่แก่ประชาชน

อยู่ต่อมาอีกประมาณ 404 ปี จุลศักราช 1219 (พ.ศ. 2400) พระกัปปินะ เป็นเจ้าอาวาสอีกครั้งหนึ่ง มีบันทึกหนังสือสมุดข่อยไว้ว่า แสนทักษิณะเยนดวงชะตาพระเจ้าตนหลวง มีพระธรรมปาลเขียนไว้มาให้ท่านได้รับทราบว่าวัดศรีโคมคำเป็นวัดมาแต่โบราณกาล แต่มาในยุคหลังๆ บ้านเมืองตกอยู่ในภาวะสงคราม ทำให้บ้านเมืองอยู่ไม่เป็นปกติสุขต้องอพยพโยกย้ายไปอยู่ตามหัวเมืองที่ปลอดภัยจากข้าศึก ทำให้บ้านเมือง วัดวาอารามรกร้างว่างเปล่าไป ต่อมาภายหลังได้สถาปนาเมืองพะเยาขึ้น บ้านเมืองก็ดี วัดวาอารามก็ดี ก็ได้รบการบูรณะปฏิสังขรณ์ขึ้นใหม่ตามลำดับ

วัดศรีโคมคำ

วัดศรีโคมคำได้เริ่มก่อสร้างพระวิหารครั้งหลังสุดเมื่อ พ.ศ. 2465 พระครูศรีวิราชวชิรปัญญา เจ้าคณะแขวงเมืองพะเยา เป็นประธานฝ่ายสงฆ์ ทางฝ่ายบ้านเมืองคือ พระยาประเทศอุดรทิศ เจ้าผู้ครองเมืองพะเยา และหลวงสิทธิประศาสน์ (คลาย บุษบรรณ) นายอำเภอเมืองพะเยา คนแรกร่วมกันไปอาราธนาท่านครูบาศรีวิชัย จากจังหวัดลำพูนมาเป็นประธาน นั่งหนักในการก่อสร้างพระวิหารหลวงและเสนาสนะต่างๆ จำสำเร็จบริบูรณ์ โดยพระครูศรีวิราชวชิรปัญญา ดำรงตำแหน่งเป็นเจ้าอาวาสวัดศรีโคมคำ เป็นองค์แรก ปัจจุบันพระธรรมวิมลโมลี (ปวง ธมฺมปญฺโญ) ได้ดำรงตกแหน่งเจ้าอาวาส ตั้งแต่วันที่ 25 พฤษภาคม 2511 และพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าพระราชทานยกฐานะขึ้นเป็นพระอารามหลวง เมื่อวันที่ 17 เมษายน 2523

พระเจ้าตนหลวง เป็นพระพุทธรูปศิลปเชียงแสนที่ใหญ่ที่สุดในล้านนา ขนาดหน้าตักว้าง 14 เมตร สูง 16 เมตร สร้างขึ้นในปี พ.ศ. 2034-2067 ชาวพะเยาถือเป็นพระพุทธรูปคู่บ้านคู่เมือง ในเดือนหก (ประมาณพฤษภาคม) จะมีงาน นมัสการพระเจ้าตนหลวง หรือเทศกาล "เดือนแปดเป็ง” จะมีประชาชนในจังหวัดพะเยาและจังหวัดใกล้เคียงมาร่วมงานเป็นจำนวนมาก

โบถส์ทรงล้านนาที่สวยงาม (ถ่ายจากด้านหลัง)

พระเจ้าตนหลวง

ลวดลายที่ตกแต่งด้านหน้า

เชียงราย หอนาฬิกา


ออกจาพะเยา เรามุ่งตรงสู่เชียงราย ตามทางหลวงหมายเลข 1 การเดินทางสะดวกสะบายมาก แม้ว่าหน้าเทศกาลท่องเที่ยว ผู้คนสันจรไปมาจะมากไปหน่อย แต่เราก็ไปไม่เร็วนัก ปฏิบัติตามป้ายจราจรที่บอก เช่นทางโค้งอันตรายลดความเร็วแบบนี้เป็นต้น...

เราถึงเชียงรายประมาณห้าโมงเย็น ขับวนเพื่อหาทำเลที่พัก แต่เรายังติดใจบางแห่งที่เราเคยมาพักเมือ่หลายปีที่แล้ว... แต่ก็ช่างเถอะ เรามาเที่ยวแบบไปเรื่อยๆ เหนื่อยก้พัก จึงไม่เน้นตรงนั้นนัก..เอาพอพักได้ ซึ่งก็หมายตาเอาไว้แถวๆริมน้ำแม่กก.... แต่สิ่งแรกที่นึกได้ว่าต้องการไปดูยามค่ำเช่นนี้คือ "หอนาฬิกา" ซึ่งออกแบบโดยศิลปินชื่อดังแห่งเมืองเชียงราย คือ อ.เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์

หอนาฬิกาที่เชียงราย เวลา 19.08 น.

หอนาฬิกาเชียงราย

หอนาฬิกาเชียงราย หอนาฬิกาเปลี่ยนสี ที่ออกแบบสร้างสรรค์โดยอาจารย์เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ ศิลปินแห่งชาติชาวเชียงรายหรือผู้ที่สร้างความวิจิตรงดงามของวัดร่องขุ่นนั่นเอง หอนาฬิกาแห่งนี้สร้างเพื่อเฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถและเพื่อร่วมสมโภชเมืองเชียงราย หอนาฬิกาพุทธศิลป์หรือหอนาฬิกาเปลี่ยนสีแห่งนี้ สร้างแทนที่หอนาฬิกาอาคารเดิมซึ่งปัจจุบันได้ย้ายไปที่ตลาดสดเทศบาลแทน ใกล้กับโรงรับจำนำอยู่ห่างกันเพียง 500 เมตร เท่ากับว่าที่เชียงรายมีหอนาฬิกาถึง 2 แห่ง

หอนาฬิกาอาคารใหม่นี้มีความวิจิตรอลังการ มีสีเหลืองทองเปล่งประกายระยิบระยับตามแบบฉบับการก่อสร้างโดยฝีมืออาจารย์เฉลิมชัย ใช้เวลาในการก่อสร้างนานถึง 5 ปี ปัจจุบันหอนาฬิกาเปลี่ยนสีแห่งนี้กลายเป็นจุดท่องเที่ยวและเป็นไฮไลท์ในยามค่ำคืนของนักท่องเที่ยวที่ได้มาเยือนเชียงราย ทุกวันเวลา

คนที่เชียงรายบอกว่า เวลา 20.00 และ 21.00 น. หอนาฬิกาแห่งนี้จะเปลี่ยนเป็นสีชมพู หรือน้ำเงิน ไฟจะส่องมาจากดอกบัวที่ออกแบบไว้ตรงฐานของหอนาฬิกา สะท้อนแสง สี เข้ากับหอนาฬิกาอย่างดงาม พอเสร็จก็จะมีเสียงเพลง เชียงรายรำอออกมาให้ได้ฟัง...

เสียดายที่วันนั้นจำเวลาผิด เห็นไฟส่องสีทอง พอถ่ายภาพได้ก็เผ่นเลย กอรปกับรถมีปัญหาที่แอร์ เลยต้องหาช่างซ่อมให้เสร็จภายในค่ำนั้น กลัวจะเสียเวลาเดินทาง...

อีกภาพครับ

ใกล้เข้าไปอีก

ดูที่ยอดเลย

โคมไฟใกล้หอนาฬิกา

วันนั้นพอขับออกจากหอนาฬิกา ปรากฏว่าเห็นควันขึ้นที่ฝากระโปงรถ...ไอ๊ย๋า รถเราเพิ่งเข้าอู่มานี่นา ตัดใจปิดแอร์ พัดลม ขับผ่านห้าแยกพ่อขุนฯไปที่สะพานข้ามแม่น้ำกกอีกฝั่ง (ฝั่งไปทาง อ.แม่จัน) พอรถจอดติดไฟแดงยังเห็นควันอีก เลยจอดแถวๆรถเข็นขายส้มตำ และลาบ...

มีน้องๆชายหญิง ชาวเชียงรายที่นั่งทานอาหารอยู่มาถามว่ารถเป็นไร บอกได้แต่เพียงว่าแอร์ไม่เย็น สงสัยน้ำยาแอร์มีปัญหา พวกเขาเลยโทรตามช่าง ซึ่งปกติจะเปิดร้านอยู่ข้างๆกันให้ แต่โทรยังไงก็ไม่ติด น้องผู้หญิง (น่าจะเป็นเจ้าของร้าน) เลยขับไปตามที่บ้านให้ คืนนั้นเลยได้ช่างทำแอร์ที่ปั๊มเชลล์เชียงรายทำให้จนเสร็จ..สาเหตุมาจากน้ำมันพาวเวอร์ตรงนัตปิดไม่แน่นและ O-ring แตก เลยรั่วออกไปโดนพูลเล่ย์ (Pulley) ครัทช์แอร์เลยไหม้..ต้องเปลี่ยนใหม่ กว่าจะเสร็จก็ปาเข้าไปสามทุ่มเศษ..

ยังไงต้องขอขอบคุณน้ำใจน้องๆที่ช่วยเหลือวันนั้น แม้เราจะตอบแทนน้ำใจก็ไม่ยอมรับ ขอบคุณอีกครั้งด้วยใจจริง...ถ้าไม่ได้พวกเขาและช่างแอร์ เราคงต้องเสียเวลาเที่ยวอีกหนึ่งวันเป็นแน่...

สามทุ่มแล้วเราไม่ไปไหนต่อดีกว่า ทั้งๆที่อยากลุยราตรีที่เชียงราย แต่ด้วยอะไรหลายอย่างไม่เป็นใจ เลยถอดใจพักผ่อนที่บ้านล้านนาริมแม่น้ำกกซะตั้งแต่ราตรียังเยาว์..

ลาบล๊อกนี้ด้วยภาพนี้ครับ