|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
ตอนที่ 27.1
ตอนที่ 27 แผน (ร้าย) ของเฮอร์ไมโอนี่
ภายในเลขที่สิบสอง กริมโมลด์เพลซมืดและเงียบสงัด ซิเรียสมองไปรอบ ๆ ตัวอย่างพิศวง แปลก...ไม่มีเสียงพูดคุย...ไม่มีการเคลื่อนไหว...ไม่มีสิ่งใดบ่งบอกว่ามีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่ เขาค่อย ๆ ย่องเข้าไปในครัว นี่ก็ไม่มีใครอยู่ หายไปไหนกันหมดนะ กึก...กึก...เสียงแผ่ว ๆ ดังมาจากห้องนั่งเล่น แม้จะเสี่ยงเพราะว่าอาจจะมี อะไร บางอย่างอยู่ตรงนั้นและคอยจ้องที่จะทำร้าย แต่เขาก็เดินเข้าไปอย่างไม่เกรงกลัว เขาค่อย ๆ ชะโงกหน้าเข้าไปมอง มันมืดเหมือนส่วนอื่นของบ้าน แต่ที่หน้าเตาผิงนั้นมี ใคร บางคนนอนฟุบอยู่ตรงนั้น มันไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็น...รีมัส!!!
****************************************
ทำไมกลับช้าจังเฮอร์ไมโอนี่ รอนทักทันทีที่เห็นเฮอร์ไมโอนี่ที่โต๊ะอาหารในตอนเย็น พอดีชั้นคุยกับศ.จูเลียน่าอยู่น่ะ ขอโทษนะถ้าทำให้พวกเธอต้องรอ ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่คุยเรื่องอะไรกันเหรอ แฮร์รี่ถาม ก็...เรื่องเรียนนิดหน่อยน่ะ ถ้าสนใจล่ะก็... ไม่ต้องเลย รอนรีบห้าม เดี๋ยวมันทำลายต่อมความอยากอาหารของชั้นหมด เฮอร์ไมโอนี่ค้อนขวับ เธอหันไปทางแฮร์รี่ ว่าแต่เมื่อตอนบ่ายเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าแฮร์รี่ ชั้นเห็นเธอกับออโรร่าดู...แปลก ๆ มีเรื่องนิดหน่อยน่ะ เรื่อง?...เรื่องอะไร ก็...มีปัญหากับโชนิดหน่อยเท่านั้น ไม่มีอะไรหรอก เฮอร์ไมโอนี่ชักสีหน้าทันที
งั้นที่เขาพูดกันก็จริงน่ะสิ พูดอะไรเหรอรอน ออโรร่าถาม ก็ชั้นได้ยินเขาพูดกันว่าพวกนายทะเลาะกันกลางฮอกมี้ดน่ะ ทะเลาะเลยเหรอ ยัยนั่นคงเข้ามาหาเรื่องพวกเธอล่ะสิใช่มั้ย เฮอร์ไมโอนี่ถาม แฮร์รี่พยักหน้า ชั้นนึกแล้วสิ นี่คงจะตัดพ้อต่อว่าทำตัวให้คนอื่นสงสารล่ะสิ น่าเบื่อชะมัด!!! เธอกระแทกเสียงอย่างหงุดหงิด
ถ้าปล่อยไว้อย่างนี้คะแนนของแฮร์รี่ก็เสียหมดน่ะสิ รอนพูด คะแนนอะไรเหรอรอน ออโรร่าสงสัย ก็คะแนนนิยมไง...จริงสิ เธอเป็นเด็กใหม่ก็เลยไม่รู้ เมื่อปีที่แล้ว ศ.ดัมเบิ้ลดอร์เขาจัดให้มีการโหวตคะแนนให้ หนุ่มหล่อสาวสวยประจำฮอกวอตส์ น่ะ ฝ่ายชาย แฮร์รี่กับไอ้ซีดมัลฟอยได้ที่ 1 เท่ากัน ส่วนฝ่ายหญิง โชแชงได้ที่ 1 ส่วนที่ 2 เป็นของเฮอร์ไมโอนี่ที่มีคะแนนห่างกันแค่คะแนนเดียว จริงเหรอ เยี่ยมไปเลย!! แต่ปีนี้จะมีหรือเปล่าก็ไม่รู้ไม่เห็น ศ.ดัมเบิ้ลดอร์พูดถึงเลย มันก็ไม่แน่หรอกแฮร์รี่ ขนาดปีที่แล้วบอกปุ๊บโหวตปั๊บเลย จำไม่ได้เหรอ
ถ้าอย่างนั้นเรามากันไว้ก่อนแก้ดีกว่ามั้ย เฮอร์ไมโอนี่กระซิบ ทำยังไงล่ะเฮอร์ไมโอนี่ รอนถาม ก็...เอางี้มั้ย เราก็พูดเรื่องที่ยัยนั่นเคยทำแย่ ๆ กับแฮร์รี่ไว้เป็นการปล่อยข่าวไงล่ะ พูดบ่อย ๆ เข้าเดี๋ยวก็ลือกันไปเองแหล่ะ มันจะดีเหรอเฮอร์ไมโอนี่ ถ้าทำยังงี้ทางโน้นจะเสียหายนะ ออโรร่าไม่เห็นด้วย เราไม่ได้แต่งเรื่องขึ้นมาเองนะออโรร่า เราแค่พูดความจริงเท่านั้น วันนี้ที่ฮอกมี้ดน่ะ เห็นเขาพูดกันว่าแฮร์รี่ก็พูดทำนองว่ามิสแชงเจ้าชู้ คบผู้ชายทีเดียวหลายคนด้วยไม่ใช่เหรอ รอนหันไปถาม ใช่ ก็สองคนนั้นอยากมาว่าออโรร่าก่อนทำไม แล้วชั้นก็พูดความจริงด้วย ไม่ได้กล่าวหาสักหน่อย งั้นตกลงเอาตามนี้แล้วกัน
เฮอร์ไมโอนี่แอบมองไปทางโต๊ะสลิธีริน เห็นมัลฟอยกำลังนั่งคุยอยู่กับเฮลีน่าและหัวเราะอย่างอารมณ์ดี นี่ชั้นมีเรื่องของเฮลีน่าจะบอกแหล่ะ ไม่อยากฟัง รอนสวน ก็อย่าฟังสิ!! ชั้นไม่ได้ก็คิดจะเล่าให้เธอฟังนี่ เฮอร์ไมโอนี่สวนกลับ รอนหน้าหงิก ชั้นรู้แล้วล่ะว่าเฮลีน่าเป็นใคร ใครล่ะ แฮร์รี่ถาม แม่ของเฮลีน่าเป็นคนตระกูลแบล็คล่ะ ตระกูลแบล็คเหรอ ออโรร่าสงสัย ตระกูลแบล็คน่ะเป็นตระกูลที่เก่าแก่ที่สุด แล้วคนในตระกูลนั้นก็เป็นเหมือนกับตระกูลมัลฟอย เป็นพวกหัวสูง...ภูมิใจในสายเลือดอันสูงส่งของตัวเอง รอนพูดลอย ๆ เฮอร์ไมโอนี่หมั่นไส้ ไหนว่าจะไม่ฟังแล้วตอบทำไมกัน!! ฮะ...แฮ่ม แฮร์รี่กระแอม เอ่อ...ยกเว้นอยู่คนหนึ่ง รอนรีบพูดต่อ ทำไมต้องยกเว้นด้วยล่ะ ออโรร่างง รอนกับเฮอร์ไมโอนี่มองหน้ากัน คนที่จะตอบคำถามนี้มีเพียงคนเดียวเท่านั้น
เธอจำได้มั้ยที่ชั้นบอกว่ามีพ่อทูนหัวอยู่คนหนึ่ง แฮร์รี่กระซิบ ออโรร่าสงสัย ทำไมต้องกระซิบด้วย? จำได้ เธอบอกว่าเขาเป็นเพื่อนสนิทของคุณพ่อเธอ เขาเป็นคนตระกูลแบล็ค เป็นทายาทคนสุดท้ายของตระกูล ก็ไหนเธอบอกว่าเขาเป็นเหมือนตระกูลมัลฟอยยังไงล่ะ ออโรร่างงหนักกว่าเดิม คนจากบ้านสลีธีรินเป็นพ่อทูนหัวของแฮร์รี่งั้นเหรอ? เขาเป็นเลือดบริสุทธิ์คนหนึ่งที่ได้อยู่กริฟฟินดอร์ ออโรร่าขมวดคิ้ว ก็เหมือนรอนน่ะออโรร่า ครอบครัวของรอนก็เป็นพวกสายเลือดบริสุทธิ์เหมือนกัน แต่ทุกคนในครอบครัวของรอนได้อยู่กริฟฟินดอร์กันหมด งั้นเหรอ ค่อยหายงงหน่อย ออโรร่าบอกกับตัวเอง แล้วก็ต้องตกใจเมื่อแฮร์รี่พูดขึ้น ตอนนี้เขาหนีคดีอยู่ เขาเป็นนักโทษที่กระทรวงเวทมนตร์ต้องการตัวมากที่สุด...แต่เขาไม่ได้มีความผิดอย่างที่คนอื่นคิดหรอก แฮร์รี่รีบบอกเมื่อเห็นเธอตกใจ เขาโดนปรักปรำน่ะ อ๋อ อย่าไปพูดเรื่องเขากับใครนะออโรร่า แฮร์รี่ขอร้อง ได้จ๊ะ ขอบคุณมาก
ว่าแต่ว่าเฮอร์ไมโอนี่ งั้นก็ไม่แปลกอะไรนี่ที่เฮลีน่าจะได้อยู่สลิธีริน แฮร์รี่บอก นั่นแหล่ะที่แปลก แปลกตรงไหนก็เฮลีน่าเป็นพวกเลือดบริสุทธิ์ แฮร์รี่งง เขาเริ่มหงุดหงิดเมื่อเห็นเด็กสาวอมยิ้มทำท่าเหมือนรู้ดีไปหมดทุกอย่าง โดยบอกรายละเอียดออกมาทีละนิดทีล่ะหน่อย ซึ่งนั่นทำให้เขาเป็นเหมือน คนโง่ ในสายตาของเจ้าหล่อน ถ้าอยากจะพูดอะไรก็พูดมาเลยเฮอร์ไมโอนี่ ถ้าไม่อย่างนั้นก็เงียบไปเลย เขาพูดเสียงขุ่น เฮอร์ไมโอนี่รีบชะโงกหน้าเข้ามากระซิบทันทีเหมือนเห็นแฮร์รี่ (กับรอน) ทำท่าจะทนไม่ไหว พ่อของเฮลีน่าเป็นมักเกิ้ลล่ะ!!!
หา!!!!! แฮร์รี่กับรอนร้องเสียงดังลั่นทำเอาคนในห้องโถงต่างพากันหันมามอง มีอะไรหรือเปล่าพอตเตอร์ วีสลีย์ เสียงศ.มักกอนนากัลร้องถามมาจากโต๊ะอาจารย์ มะ...ไม่มีอะไรครับ แฮร์รี่รีบตอบ งั้นช่วยกรุณาลดเสียงลงหน่อย จะได้ไม่รบกวนคนอื่น ๆ ครับ ขอโทษด้วยครับอาจารย์
พูดเป็นเล่นไปเฮอร์ไมโอนี่ ชั้นไม่ได้พูดเล่นนะแฮร์รี่ ถ้าเด็กคนนั้นไม่ใช่พวกเลือดบริสุทธิ์แล้วจะได้ไปอยู่สลิธีรินได้ยังไงกัน รอนพูด เฮอร์ไมโอนี่เลิกคิ้วเหมือนจะถามว่า ลืมไปแล้วเหรอ รอนนึกขึ้นได้ จริงสิแฮร์รี่ นายเองก็เกือบจะได้ไปอยู่สลิธีรินนี่!!! แฮร์รี่ตาเขียว ทำไมพวกนี้ชอบมารื้อฟื้นอดีตของคนอื่นจังนะ
เอ๊ะ...เธอก็เกือบได้ไปอยู่สลิธีรินเหมือนกันหรือแฮร์รี่ ออโรร่าถาม ใช่ ส่วนชั้นก็เกือบได้ไปอยู่เรเวนคลอแน่ะ เฮอร์ไมโอนี่บอก ชั้นเองก็เกือบได้ไปอยู่สลิธีรินเหมือนกัน เอ๋? ทั้งสามหันมามองออโรร่าเป็นตาเดียว จริง ๆ นะ ชั้นไม่ได้โกหก ทำไมล่ะ รอนถาม ชั้นเองก็งงอยู่เหมือนกัน แต่หมวกคัดสรรบอกกับชั้นว่า แม่หนู...ในตัวของเธอมีสายเลือดของทั้งพ่อและแม่ไหลเวียนอยู่... (ของมันแน่อยู่แล้ว โอ้ย!!! รอนร้องเสียงหลงเมื่อโดนเฮอร์ไมโอนี่เขกหัวดังโป๊ก!!! อย่าพูดมากน่ารอน ฟังเงียบ ๆ)
สายเลือดของแม่เรียกร้องให้อยู่สลิธีริน แต่สายเลือดที่ดื้อดึงของพ่อต้องการให้อยู่กริฟฟินดอร์ ทั้งสามงง สายเลือดของพ่อและแม่เหรอ?
เดี๋ยวสิ!! พ่อกับแม่ของเธอเป็นสควิปไม่ใช่เหรอ รอนท้วง นั่นสิ แฮร์รี่เห็นด้วย เธอเคยบอกว่าทุกคนในครอบครัวของเธอเป็นสควิปทั้งหมด แล้วก็ไม่เคยมีใครมีเวทมนตร์เลยไม่ใช่เหรอ ใช่ ชั้นเองก็งงเหมือนกัน ไม่รู้ว่าหมวกคัดสรรหมายถึงอะไร คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก แล้วทำไมเธอถึงมาอยู่กริฟฟินดอร์ล่ะ เฮอร์ไมโอนี่ถาม ก็ก่อนหน้าที่จะคัดสรรน่ะ ชั้นได้คุยกับ ศ.ดัมเบิ้ลดอร์ แล้ว ศ.ดัมเบิ้ลดอร์บอกชั้นว่าตอนคัดสรรน่ะ อย่าปิดบังความคิดอะไรทั้งนั้น ถ้าต้องการอะไรก็ให้บอกไปตรง ๆ ตอนนั้นชั้นไม่รู้หรอกว่ากริฟฟินดอร์กับสลิธีรินต่างกันยังไง ตอนที่หมวกคัดสรรลังเลอยู่นั้นชั้นเองก็ใจไม่ดีเพราะไม่รู้ว่าชั้นทำอะไรผิดถึงทำให้หมวกคัดสรรตัดสินใจไม่ได้ พอชั้นมองไปที่ ศ.ดัมเบิ้ลดอร์ ศ.ดัมเบิ้ลดอร์เขาก็ยิ้มให้แล้วพยักหน้า ชั้นก็เลยคิดว่าเป็นไงเป็นกันลองเสี่ยงดู แล้วชั้นก็เลยบอกกับหมวกว่าอยากอยู่กริฟฟินดอร์ ทั้ง 3 อึ้ง นี่...มันหมายความว่ายังไงเหรอ รอนหันไปถามเฮอร์ไมโอนี่ที่นั่งงงอยู่ไม่แพ้กัน เฮอร์ไมโอนี่ส่งสายตาขุ่นเขียวมาให้ ถ้านายอยากรู้ก็ไปถามหมวดคัดสรรเอาเองสิยะ!!
งงแฮะ แฮร์รี่บอกพร้อมกับกุมขมับ พอได้ยินอย่างนี้แล้วชั้นชักสงสัยว่าหมวกคัดสรรเอาอะไรเป็นตัววัดว่าใครควรจะอยู่ที่บ้านไหน อย่างสลิธีรินที่ว่าเป็นบ้านสำหรับสายเลือดบริสุทธิ์เท่านั้น ยังมีเฮลีน่าที่เป็นเลือดผสมเข้าไปอยู่ได้เลย หรือว่าเขาไม่ได้วัดที่สายเลือดกัน รอนบอก แต่เขาวัดที่จิตใจของคน ๆ นั้น เป็นไปไม่ได้หรอกรอน เฮอร์ไมโอนี่รีบท้วง เฮลีน่านิสัยออกจะน่ารักขนาดนั้น ไม่มีทางที่เป็นคนไม่ดีไปได้หรอก ถ้าอย่างนั้นเธอลองบอกชั้นหน่อยสิว่าเป็นเพราะอะไร แม่คนรู้มาก ดวงตาของเด็กสาวเป็นประกายวาววับขึ้นมาทันที อย่าเรียกชั้นอย่าง-นั้น เธอเน้นหนักทุกคำพูดทำเอารอนต้องกลืนน้ำลายอย่างผวา ขะ...ขอโทษ
ว่าแต่...เธอเคยพูดเรื่องนี้กับใครมาก่อนหรือเปล่าออโรร่า เฮอร์ไมโอนี่ถาม ออโรร่าพยักหน้า ชั้นเคยบอก ศ.ดัมเบิ้ลดอร์ แต่ ศ.ดัมเบิ้ลดอร์ได้แต่ยิ้ม ๆ แล้วบอกว่าหมวกคัดสรรน่ะอายุมากแล้ว ก็เลยพูดจาเละเทะไปหน่อย รอนเบะปาก อายุมากเหรอ? งั้นก็คงเหมือนดัมเบิ้ลดอร์แหล่ะ เป็นตาแก่เจ้าเล่ห์ ไม่เคยพูดอะไรเลยทั้ง ๆ ที่รู้ เห็นพวกเราเป็นเด็กอยู่วันยังค่ำ คนอะไรหัวโบราณชะมัดยาก โอ้...งั้นเหรอ ชั้นจะถือว่านั่นเป็นคำชมนะมิสเตอร์วีสลีย์
ทั้งกลุ่มสะดุ้งเฮือกเมื่อผู้ที่ถูกเอ่ยถึงมายืนอยู่ข้างหลังตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ พวกเขาเงยหน้าขึ้นมองเห็น ศ.ดัมเบิ้ลดอร์ยืนยิ้มอยู่ข้างหลังรอนอย่างอารมณ์ดี (เหมือนเดิม) นานแล้วนะเนี่ยที่ชั้นไม่ได้ยินคนอื่น ชม ชั้นต่อหน้าอย่างนี้ รอนยิ้มแหย ในขณะที่คนอื่น ๆ ต่างพากันยิ้มไม่ออกไปตาม ๆ กัน ศ.ดัมเบิ้ลดอร์หันไปพูดกับออโรร่า มิสเดมมิ่ง เดี๋ยวถ้าเธอทานอาหารเสร็จแล้วล่ะก็ไปพบชั้นหน่อยนะ ได้ค่ะ ศ. ส่วนพวกเธอทั้ง 3 จะไปด้วยก็ได้นะ ชั้นไม่ห้าม ครับ/ค่ะ
****************************************
...มัส...รีมัส...รีมัส... เสียงเรียกอย่างห่วงใยทำให้รีมัสต้องค่อย ๆ ลืมตาอย่างยากลำบาก ซิ...เรียส... เขาเรียกอีกฝ่ายเสียงแผ่วทันทีที่เห็น ซิเรียสยิ้มอย่างยินดี ฟื้นแล้วเหรอ เป็นยังไงมั่ง รีมัสค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่งอย่างงง ๆ และเจ็บปวด เกิดอะไรขึ้นน่ะ นั่นชั้นต้องถามนายมากกว่า เขาบอก มือประคองให้อีกฝ่ายลุกนั่งอย่างระวัง ชั้นกลับมาก็เห็นนายนอนกองอยู่หน้าเตาผิงโน่น
เดี๋ยวชั้นไปหาอะไรร้อน ๆ มาให้นายดื่มหน่อยดีกว่า รอแป๊บนะ รีมัสยังคงงง เขาเดินไปนั่งที่โซฟาและพยายามนึกว่าเกิดอะไรขึ้นถึงทำให้เขาหมดสติ รีมัสซบหน้าลงกับฝ่ามือ เขาจำได้ว่าเขานั่งทำงานอยู่ในห้องตลอดบ่ายเลยนี่น่า จนกระทั่ง....ใบหน้าของรีมัสซีดเผือดลงทันทีที่นึกออก
ว่าไงล่ะตกลงนายเป็นอะไรไป ซิเรียสถามพลางยื่นแก้วน้ำให้ อ่ะ...ดื่มน้ำอุ่นหน่อยแล้วกัน เอ่อ...สงสัยชั้นคงหน้ามืดไปหน่อยน่ะ มือข้างหนึ่งค่อย ๆ ดึงเสื้อคลุมให้ปกปิดบาดแผลที่บนมืออีกข้างหนึ่งอย่างระวังไม่ให้อีกฝ่ายเห็น สงสัยชั้นคงทำงานหนักไปหน่อย ซิเรียสขมวดคิ้ว เนื่องจากว่าอีกฝ่ายเอาแต่ก้มหน้านิ่งเขาจึงไม่ทันสังเกตเห็นอาการผิดปกติที่เกิดขึ้น นายก็อย่าเอาแต่ทำงานสิ พักผ่อนซะมั่ง เขามองไปรอบตัว ว่าแต่ทำไมวันนี้ไม่มีใครมาเลยล่ะ ก็เห็นเขาว่าติดธุระกันน่ะ ก็เลยจะมาพรุ่งนี้ งานๆๆๆๆๆๆ เฮ้อ...น่าอิจฉาจังเล้ย ทำไมชั้นถึงไม่มีงานอย่างคนอื่นบ้างนะ ซิเรียสบ่นอย่างเซ็ง ๆ นายขึ้นไปพักผ่อนเถอะรีมัส เดี๋ยวจะเป็นหนัก ฮื่อ... รีมัสรับคำเบา ๆ สิ่งแรกที่จะทำทันทีที่เข้าไปในห้องนั่นคือเขียนจดหมายเล่าเรื่องทั้งหมดให้ดัมเบิ้ลดอร์รับทราบ แต่สำหรับซิเรียสแล้ว...ไม่ว่ายังไงก็พูดไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่ายังไงเขาก็จะไม่บอกซิเรียสเป็นอันขาด!!!
****************************************
นี่ชั้นต้องเข้าไปด้วยเหรอ รอนโอดครวญอยู่ที่ทางเข้าห้องอาจารย์ใหญ่ อย่าเรื่องมากหน่อยเลยน่ารอน เฮอร์ไมโอนี่ดุ มาถึงนี่แล้วนะ เข้าไปเถอะรอนไม่เป็นไรหรอก ถ้าดัมเบิ้ลดอร์เขาจะดุก็ต้องดุที่ห้องโถงใหญ่แล้วสิ แฮร์รี่ปลอบ แต่ว่า... รอนพยายามท้วง แต่ก็ไม่สำเร็จเพราะเฮอร์ไมโอนี่ลากเขาเข้าไป (โดยมีแฮร์รี่คอยช่วยดันด้านหลัง) ทันทีที่ประตูเปิด
****************************************
เพราะเป็นคนแรกที่เหยียบย่างเข้าไปในห้องอาจารย์ใหญ่ (หรือว่าเป็น หน่วยกล้าตาย ตามคำพูดอันแสนจะกลัวตายของรอน) แฮร์รี่จึงทันได้เห็นสีหน้าเคร่งเครียดที่นาน ๆ จะได้เห็นสักครั้งจากอัลบัส ดัมเบิ้ลดอร์ แว่บหนึ่งก่อนที่อาจารย์ใหญ่จะส่งยิ้มให้อย่างใจดี อ้าว...มาแล้วเหรอ เข้ามาสิ ศ.ดัมเบิ้ลดอร์โบกมือน้อย ๆ เก้าอี้ที่อยู่ในมุมหนึ่งของห้องลอยมาตั้งอยู่ที่หน้าโต๊ะทำงานอย่างรวดเร็ว นั่งก่อนสิ ขอบคุณค่ะ/ครับ ทั้ง 4 คนนั่งด้วยใจเต้นตุ้ม ๆ ต่อม ๆ จะเกิดอะไรขึ้นหนอ?
ศ. ดัมเบิ้ลดอร์ยิ้มเมื่อเห็นอาการกระสับกระส่ายของเด็ก ๆ เป็นยังไงบ้างมิสเดมมิ่ง เรียนทันเพื่อน ๆ หรือเปล่า เขาทำไม่รู้ไม่ชี้แล้วหันไปทางออโรร่า ออโรร่ายิ้ม ค่ะอาจารย์ ค่อนข้างหนักหน่อยแต่ก็ไม่มีปัญหาอะไร ดีแล้วล่ะ ถ้ามีปัญหาอะไรก็รีบปรึกษากับ ศ.มักกอนนากัลนะ ค่ะ แล้วเธอล่ะแฮร์รี่เรื่องชมรมไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม วุ่นวายหน่อยครับเพราะคนมากกว่าเก่า แต่ก็ไม่มีปัญหาอะไรเหมือนกัน ดีแล้ว แล้วหนังสือที่เอาไปคราวก่อนใช้ได้บ้างไหม แฮร์รี่ยิ้ม ช่วยได้มากเลยครับอาจารย์ โดยเฉพาะหนังสือของอาจารย์ทำให้ผมทำอะไรต่อมิอะไรสะดวกขึ้นเยอะเลย งั้น...ขอดูผลที่ได้หน่อยสิ
แฮร์รี่มองนิ่งไปยังด้านหลัง ศ.ดัมเบิ้ลดอร์ แล้วหนังสือเล่มหนึ่งลอยมาตกลงบนโต๊ะทำงานทำเอาเพื่อนอีก 3 คนถึงกับตาค้าง เก่งมากแฮร์รี่ ศ.ดัมเบิ้ลดอร์ชมดวงตาเป็นประกายอย่างยินดี สมแล้วที่เป็นเธอ แต่ชั้นคิดว่าเธอคงทำได้มากกว่าการเรียกของ แฮร์รี่ยิ้ม แล้วก็มีเสียงอุทานออกมาจากออโรร่าอย่างตกใจเมื่อจู่ ๆ ดอกกุหลาบสีแดงช่อใหญ่ก็ปรากฏอยู่บนตัก ดีมาก!!! ยอดมากแฮร์รี่!! ศ.ดัมเบิ้ลดอร์หัวเราะออกมาอย่างยินดี แล้วหันไปล้อออโรร่าที่หน้าแดงระเรื่อ เป็นยังไงบ้างมิสเดมมิ่ง ชอบมั้ย ดอกกุหลาบสีแดงช่อใหญ่จากใจของแฮร์รี่ ออโรร่าหน้าแดงกว่าเดิมเมื่อโดนล้อ
เยี่ยมไปเลยแฮร์รี่ นายทำได้เมื่อไหร่กันเนี่ยไม่เห็นบอกชั้นเลย รอนถามหลังจากหายตกใจแล้ว เขาไม่รู้ว่าแฮร์รี่แอบไปฝึกตอนไหนเพราะว่าไม่เคยเห็นแฮร์รี่หยิบหนังสือของ ศ.ดัมเบิ้ลดอร์มาอ่านเลย ขนาดเวลาพักยังแทบจะไม่มีเลยแต่นี่แฮร์รี่กลับใช้คาถาพวกนั้นได้แล้ว ก็ทำได้มาเกือบเดือนแล้วแต่ว่าได้แค่คาถาง่าย ๆ ตอนนี้ก็กำลังลองคาถายาก ๆ อยู่ แล้วมันยากมั้ยแฮร์รี่ เฮอร์ไมโอนี่ถามอย่างตื่นเต้น ตอนนี้ความสนใจในความรู้ใหม่กำลังเต้นระริกอยู่ในสายเลือดของเธอ ก็ยากเหมือนกันเฮอร์ไมโอนี่ ตั้งนานกว่าที่ชั้นจะจับจุดได้ว่าต้องเริ่มที่ตรงไหน ตอนแรกที่อ่านชั้นคิดว่าคาถาแต่ละคาถานั้นมันแตกต่างกันที่การขยับมือเหมือนกับการขยับไม้กายสิทธิ์แล้วไม่ว่าชั้นจะทำยังไงก็ทำไม่ได้สักที แล้วเธอทำได้ยังไงล่ะ ชั้นก็ลองอ่านไปเรื่อย ๆ จนเกือบหมดเล่มถึงได้รู้ว่ามันไม่สำคัญเลยว่าเราจะขยับมือยังไงแต่สิ่งที่สำคัญสำหรับการใช้เวทมนตร์แบบนี้ก็คือเราต้องใช้สมาธิมากกว่าปกติหลายเท่า แต่สำหรับเธอชั้นคิดว่ามันคงไม่ยากหรอกมั้ง เฮอร์ไมโอนี่ไม่แน่ใจว่าเธอกำลังโดนชมหรือประชดกันแน่ เราไม่จำเป็นต้องใช้คาถาอะไรเลยแค่คิดมันก็จะได้อย่างที่เราต้องการ
ฟังดูอาจจะเหมือนว่ามันง่าย แต่ถ้าพวกเธอคอยฝึกอยู่เสมอก็จะทำได้ ศ.ดัมเบิ้ลดอร์บอก พวกเธอทั้ง 3 คน ถ้ามีเวลาก็ลองฝึกดู มันถือว่าเป็นข้อได้เปรียบของเราเพราะว่าคู่ต่อสู้จะไม่สามารถคาดเดาได้เลยว่าเราจะทำอะไร ศ.ดัมเบิ้ลดอร์เปิดสมุดที่วางอยู่ตรงหน้า เอาล่ะ ครูมีธุระกับพวกเธอแค่นี้แหล่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็กลับได้
รอนทำท่าจะลุกขึ้นแต่โดนเฮอร์ไมโอนี่ดึงเสื้อคลุมไว้เสียก่อน เอ่อ...อาจารย์คะ หนูขอถามอะไรหน่อยได้มั้ยคะ เฮอร์ไมโอนี่เอ่ยอย่างเกรงใจ ได้สิมิสเกรนเจอร์ มีอะไรล่ะ คือ...หนูทราบมาว่าเฮลีน่า... ทำไมมิสเทเรียโคสถึงได้อยู่สลิธีรินทั้ง ๆ ที่ไม่ใช่สายเลือดบริสุทธิ์อย่างนั้นเหรอ ค่ะ เขาปิดสมุดแล้วเงยหน้าขึ้นมองเด็ก ๆ อีกครั้ง แล้วแฮร์รี่กับออโรร่า...
มิสเกรนเจอร์เธอคิดว่าอะไรเป็นตัวตัดสินว่าใครควรจะอยู่บ้านไหน ศ.ดัมเบิ้ลดอร์ถามขัดขึ้นมา สายเลือดอย่างนั้นเหรือ? ครับ รอนเห็นด้วยทันที เธอแน่ใจนะ ผมแน่ใจ เขารับคำอย่างหนักแน่นโดยไม่สนใจแฮร์รี่กับเฮอร์ไมโอนี่ที่พร้อมใจกันส่ายหน้า ทำไมเธอถึงแน่ใจอย่างนั้นมิสเตอร์วีสลีย์ ก็ถ้าไม่นับเด็กคนนั้นแล้ว คนที่ถูกคัดให้อยู่สลิธีรินต่างก็เป็นพวกเลือดบริสุทธิ์ทั้งนั้น
รอน...ชั้นว่านายคงจะลืมไปอย่าง... แฮร์รี่แย้งเสียงอ่อน โวลเดอมอร์น่ะไม่ใช่เลือดบริสุทธิ์ เฮอร์ไมโอนี่สะดุ้งเฮือกในขณะที่รอนตกใจจนแทบจะตกเก้าอี้ อะ...เอ่อ...โทษที...คือ...ชะ...ชั้นลืมไป เขาบอกเสียงสั่นแล้วหันไปบอกอาจารย์ใหญ่ที่นั่งนิ่งเฉยอย่างคาดหวัง งั้นก็เป็นที่นิสัยของแต่ละคนใช่มั้ยครับ รอน... เฮอร์ไมโอนี่เซ็งกับความหัวดื้อของเพื่อนชาย ...ปีเตอร์ เพ็ตติกรูส์น่ะอยู่กริฟฟินดอร์นะ รอนหันไปมองเพื่อนทั้งสองอย่างสิ้นหวัง (ออโรร่าได้แต่ทำตาปริบ ๆ เพราะไม่เข้าใจว่าพูดถึงใครกัน) แล้วหันไปถามอาจารย์ใหญ่อย่างยอมแพ้ หมวกคัดสรรใช้อะไรเป็นเกณฑ์ตัดสินอย่างนั้นหรือครับ
การที่หมวกคัดสรรนั้นจะตัดสินใจว่าใครจะอยู่บ้านไหนนั้น เขาไม่ได้ดูที่อดีตและอนาคตหรอกนะมิสเตอร์วีสลีย์ เขาไม่ได้ดูว่าคน ๆ นั้นจะเป็นใครมีชาติกำเนิดอย่างไร แต่เขาจะดูว่าในตอนนั้นคน ๆ นั้นเป็นยังไงต่างหาก รอนทำหน้างง ศ.ดัมเบิ้ลดอร์หันไปถามแฮร์รี่ ตอนที่คัดสรรนั้นเธอคิดอะไรอยู่หรือแฮร์รี่ กลัวครับ เขาตอบหลังจากทำท่าคิดแป๊บนึง จำได้ว่าตอนนั้นผมกลัวมากเลย เพราะตั้งแต่ยังเด็กแล้วผมมักจะเป็นคนที่คนรอบข้างพากันหลีกหนีแล้วก็คอยบอกว่าไม่เป็นที่ต้องการของที่ไหนอยู่เสมอ ผมก็เลยกลัวว่าถ้าเกิดหมวกคัดสรรเห็นว่าผมไม่มีความสามารถจนไม่สามารถหาบ้านให้ผมอยู่ได้เลยล่ะผมจะต้องทำยังไง ผมจะต้องกลับไปใช้ชีวิตอยู่ภายใต้การเยาะหยันของลุงกับป้าอีกใช่มั้ย เขากำหมัดแน่น ผมก็เลยคิดว่าผมอยากจะใช้ความสามารถทั้งหมดที่ผมมีพิสูจน์ให้คนอื่นเห็นว่าผมเองก็เก่งไม่แพ้ใคร ความทะเยอทะยาน!! เฮอร์ไมโอนี่โพล่งขึ้นมา ความทะเยอทะยาน? ทำไมเหรอเฮอร์ไมโอนี่ รอนกับออโรร่าสงสัย ความทะเยอทะยานของแฮร์รี่ทำให้หมวกคัดสรรอยากจะส่งเขาไปอยู่สลิธีริน และความกล้าที่พร้อมจะเผชิญทุกสิ่งทำให้หมวกคัดสรรเองก็อยากส่งเขาไปอยู่กริฟฟินดอร์
สิ่งเหล่านั้นบอกอะไรพวกเธอบ้างล่ะ สิ่งที่ตัดสินไม่ใช่หมวกคัดสรรแต่เป็นความคิดและความต้องการของเธอในตอนนั้นต่างหาก หมวกเพียงแค่อ่านมันออกมาเท่านั้น ศ.ดัมเบิ้ลดอร์เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าอย่างน้อยก็มีอยู่คนหนึ่งล่ะที่เข้าใจ สิ่งที่แฮร์รี่กับทอม ริดเดิ้ลมีเหมือนกันก็คือความทะเยอทะยาน ต้องการที่จะพิสูจน์ตัวเอง แต่เป็นเพราะแฮร์รี่ตัดสินใจว่าจะอยู่กริฟฟินดอร์จึงทำให้ต่างกับทอมที่ต้องการอยู่สลิธีริน ซึ่งก็ไม่ต่างอะไรกับมิสเทเรียโคส เธอเลือกสลิธีรินเพราะต้องการพิสูจน์ตัวเองเหมือนกัน พิสูจน์ตัวเอง? แล้วทำไมต้องอยู่สลิธีรินด้วยล่ะคะ อยู่บ้านอื่นก็ได้นี่ ออโรร่าถาม ศ.ดัมเบิ้ลดอร์ยิ้ม การที่มิสเทเรียโคสเลือกอยู่สลิธีรินนั้นเพราะต้องการพิสูจน์ให้บรรดาญาติพี่น้องของเธอเห็นว่าแม้ว่าพ่อของเธอจะเป็นเพียงแค่มักเกิ้ลธรรมดาแต่เธอก็ยังสามารถอยู่สลิธีรินได้เหมือนกัน แล้วออโรร่าล่ะคะอาจารย์ สิ่งที่หมวกคัดสรรพูดหมายถึงอะไรกัน เฮอร์ไมโอนี่ถามอย่างอยากรู้ แต่ศ. ดัมเบิ้ลดอร์ก็ยังคงเป็น ศ.ดัมเบิ้ลดอร์อยู่ดี เขาเอาแต่ยิ้มไม่ได้ตอบอะไรที่ให้ความกระจ่างกับพวกเขาเลยแม้สักนิดเดียว
****************************************
เออ...จริงสิเฮอร์ไมโอนี่ ชั้นว่าจะถามเธอตั้งแต่เมื่อเย็นแล้วก็ลืม รอนนึกขึ้นได้ขณะที่กำลังเดินขึ้นบันไดไปยังหอนอนชาย เฮอร์ไมโอนี่ชะงักอยู่หน้าบันไดหอนอนหญิง เรื่องอะไรล่ะ เธอไปเอาเรื่องเด็กคนนั้นมาจากไหนกัน เรื่องสำคัญอย่างนี้คงไม่มีใครอยากเล่าให้คนอื่นฟังสักเท่าไหร่หรอก ชั้นก็มี สาย ของชั้นสิ สาย? สายอะไรกัน รอนทำหน้างง เฮอร์ไมโอนี่เขาหมายถึงสายสืบน่ะ แฮร์รี่ที่เพิ่งผ่านรูปภาพสุภาพสตรีอ้วนได้ยินพอดีบอก (ตั้งแต่ออกจากห้อง ศ.ดัมเบิ้ลดอร์แล้วเขาก็เอาแต่เดินคลอเคลียมากับออโรร่าไม่ยอมห่างจนรอนกับเฮอร์ไมโอนี่นึกกลัวว่าจะเป็นเบาหวานจากน้ำตาลที่ตกเกลื่อนตามทางเดินเสียก่อน เลยเดินนำหน้ามาก่อน)
อ๋อ...แล้วใครเป็น สาย ของเธอกันล่ะ ถ้าชั้นบอกว่าใครเป็น สาย แล้วเขาจะเป็น สาย ได้ยังไงกันล่ะ เฮอร์ไมโอนี่ตอบกวน ๆ บอกเธอคนเดียวก็ไม่ต่างอะไรกับบอกคนทั้งโรงเรียนหรอกรอน รอนทำหน้างงก่อนจะเบิกตากว้าง นี่เธอกำลังจะบอกว่าชั้นปากบอนงั้นสิ!!! เปล่านี่ ชั้นไม่ได้พูดสักหน่อย เธอทำหน้าใสซื่อ ราตรีสวัสดิ์นะ!! เฮอร์ไมโอนี่!!!
****************************************
เธอหายไปไหนมาน่ะ นายท่านถามหามาตั้งแต่บ่ายแล้วนะ!!! เสียงแหลมสูงดังขึ้นอย่างโกรธจัดทันทีที่เห็นหญิงสาวในชุดคลุมสีดำตัวโคล่งโผล่พ้นประตูเข้ามา หญิงสาวคนนั้นเหลือบมองคนถามอย่างไม่ใส่ใจ ชั้นจะไปไหนมาไหนจำเป็นต้องรายงานเธอด้วยเหรอเบลลาทริกซ์ ถามอย่างเย็นชา เธอก็รู้นี่คาร่าว่านายท่านจะต้องถามหาเธอทันทีที่เธอพ้นสายตา แล้วเวลาเธอหายไปคนที่ถูกลงโทษก็เป็นพวกเรานะไม่ใช่เธอ!! คาร่า ทำหน้าเบื่อหน่าย ทำเอาเบลลาทริกซ์ เลสแตรงส์แทบเต้นด้วยความโกรธ อ้อ...ปีเตอร์ มาพอดี คาร่าทักเมื่อเห็นร่างเตี้ยของปีเตอร์ เพ็ตติกรูส์ผ่านมา มะ...มีอะไรเหรอคาร่า เดี๋ยวหานกฮูกให้ชั้นสักตัวนะ ชั้นต้องใช้มันส่งของให้สักหน่อย
****************************************
ชั้นล่ะเกลียดยัยนั่นจริง ๆ!!! เบลลาทริกซ์พูดเสียงสั่นด้วยความโกรธและเกลียดชังหลังจากที่คาร่าเดินพ้นไปแล้ว มันเป็นใครมาจากไหนกัน อยู่ ๆ ก็มาเป็นคนโปรดของนายท่าน ได้รับความไว้วางใจจากนายท่านมากกว่าใคร!!! ตวัดตามาที่ปีเตอร์ที่ยืนตัวสั่น พวกไม่ได้ความ ไม่เคยทำอะไรสำเร็จเลย!!!
****************************************
กลับมาแล้วหรือคาร่า น้ำเสียงและแววตาที่มักจะมองและพูดอย่างเย็นชานุ่มนวลลงทันทีที่เห็นคนก้าวผ่านประตูเข้ามา คาร่าเดินไปทรุดตัวลงนั่งกับพื้นข้าง ๆ เก้าอี้ขนาดใหญ่ เธอก้มลงจุมพิตที่หลังมือใหญ่ที่ยื่นมาหาอย่างนอบน้อม เห็นเบลลาทริกซ์บอกว่าคุณตามหาหนู ชั้นแค่สงสัยว่าเธอหายไปไหน เขาลูบผมสีบลอนด์ยาวอย่างอ่อนโยน หนูเบื่อก็เลยออกไปเดินเล่น ระวังว่าจะมีคนจำได้ โธ่...ไม่มีใครจำหนูได้หรอกค่ะ ขนาดปีเตอร์เองยังจำหนูไม่ได้เลย เยาะหยันในความโง่เขลาของอีกฝ่าย
คุณยังจำที่เคยให้สัญญากับหนูได้ไหมคะ เธอทวงถามถึงคำพูดที่เขาเคยบอกเมื่อหลายเดือนก่อน จำได้สิ เธอต้องการจัดการกับคนกลุ่มหนึ่ง คุณอนุญาติให้หนูทำได้มั้ยคะ ได้สิ แต่เธอยังไม่ได้บอกชั้นเลยว่าคนพวกนั้นเป็นใครกัน ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ หนูไม่ยุ่งกับแฮร์รี่ พอตเตอร์แน่ เธอซบหน้าลงกับตักของเขา หนูแค่อยากจะสะสางกับอดีตเท่านั้น
****************************************
ภายในโต๊ะอาหารกริฟฟินดอร์วันนี้ครึกครื้นเป็นพิเศษต่างโต๊ะอื่นทำเอาเหล่านักเรียนโต๊ะอื่นต่างพากันมองอย่างสนใจ สิ่งที่เป็นสาเหตุก็เนื่องจากว่าเมื่อเช้านี้นักเรียนหญิงหลายคนเห็นดอกไม้ช่อใหญ่ที่หัวเตียงของออโรร่าจึงพากันชื่นชมและเมื่อเข้าถึงหูเหล่านักเรียนชายเข้า ก็ต่างพากันล้อเลียนแฮร์รี่ (ผู้ที่ไม่เคยให้ดอกไม้ใครมาก่อน) เป็นการใหญ่ทำเอาสองหนุ่มสาวต่างพากันหน้าแดงด้วยความอาย แต่แล้วความสนุกสนานก็จบลงเมื่อจู่ ๆ เสียงอุทานอย่างเจ็บปวดและเสียงสบถด้วยความโกรธและตกใจดังมาจากโต๊ะอาหารของเหล่าศาสตรจารย์ทุกคนหันไปมองตามเสียงอย่างรวดเร็วก็เห็นความโกลาหลเกิดขึ้นที่โต๊ะ
เด็กที่นั่งอยู่ทางด้านหัวโต๊ะพากันหวีดร้องด้วยความตกใจเมื่อเห็นแขนข้างหนึ่งของศาสตรจารย์ประจำวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืดเต็มไปด้วยเลือด ใกล้ ๆ ตัวเธอนั้นมีตัวพิกซี่ฝูงหนึ่งกำลังรุมล้อมเธออยู่ พี่ชายของเธอพยายามขับไล่มันออกไปแต่ดูเหมือนว่ามันจะทนทานจนไม่รับรู้ถึงคาถาที่เขาใช้จนผิดปกติ จูเลียน่ายกมือขึ้นปิดหน้าเมื่อพิกซี่ตัวหนึ่งพุ่งเข้าไป ส่วนอีกตัวหนึ่งก็กัดที่แขนเธอไม่ยอมปล่อย ส่วนที่เหลือก็บินวนไปมาทำเหมือนจะกันไม่ให้ศาสตรจารย์คนอื่นเข้ามาใกล้
จูเลียน่า!!! ศ.สเนปร้องเรียกน้องสาวด้วยความตกใจเมื่อเห็นเธอลงไปกองกับพื้น ถอยไปให้พ้น!!! เขาตวาดไล่ตัวพิกซี่ที่บินวนอยู่ตรงหน้า แต่ไม่ว่าจะทำยังไงมันก็ไม่ยอมหนี แถมตัวอื่น ๆ ก็พากันรุมเข้าไปทำร้ายเธอ หลบไปเซเวอรัส เสียงอาจารย์ใหญ่ที่ดังขึ้นด้านหลังทำให้เขาถอยหนีไปทันที ศ.ดัมเบิ้ลดอร์ตวัดไม้กายสิทธิ์ที่อยู่ในมือขึ้นทำให้เหล่าพิกซี่ต่างพากันร้องลั่นก่อนจะร่วงลงไปกองกับพื้น ศ.สเนปรีบเข้าไปประคองน้องสาว จูเลียน่า...จูเลียน่า!!! เขาเรียกเสียงสั่น รีบพาไปห้องพยาบาลดีกว่าเซเวอรัส ศ.มักกอนนากัลบอกด้วยใบหน้าซีดเผือด
มิเนอว่าเดี๋ยวคุณช่วยพาพวกพิกซี่ไปที่ห้องทำงานผมด้วย ศ.ดัมเบิ้ลดอร์บอกเสียงเรียบ ศ.มักกอนนากัลรับคำ ศ.ดัมเบิ้ลดอร์หันไปมองนักเรียนที่อยู่ในสภาพตื่นกลัว พรีเฟ็คพาลูกบ้านของพวกเธอกลับไปที่หอพักเช้าวันนี้จะงดการเรียนการสอน ส่วนช่วงบ่ายจะเรียนตามปกติ
Create Date : 22 พฤษภาคม 2549 |
Last Update : 23 พฤษภาคม 2549 12:03:45 น. |
|
0 comments
|
Counter : 370 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|