จุดเริ่มต้น...ของมิตรภาพ ตอนที่ 2 (จบ) จุดเริ่มต้น...ของมิตรภาพ ตอนที่ 2 (จบ) “ว้าว!!! น่ารักจังเลย!!!” เฮอร์ไมโอนี่หยิบตุ๊กตาหมีสีขาวตัวใหญ่มากอดไว้ “ดูสิมัลฟอย นุ้มนุ่ม” มัลฟอยมองเด็กสาวที่ยิ้มหน้าบานกอดตุ๊กตาไว้แน่น “นี่เธอ...อายุเท่าไหร่แล้วฮะยัยหัวฟู ทำตัวเป็นเด็ก ๆ ไปได้” เขาเท้าสะเอว “ไม่ได้ดูตัวเองเล้ย” เฮอร์ไมโอนี่หน้างอ “แหม...เธอนี่นะ พูดอะไรไม่ค่อยจะรักษาน้ำใจคนอื่นเขาเลย” เธอหยิบตุ๊กตาแบบเดียวกันแต่มีขนาดเล็กกว่าเป็นเท่าตัวขึ้นมา “ผู้หญิงน่ะนะ ต่อให้เด็กหรือผู้ใหญ่ ไม่ว่าใครก็ชอบตุ๊กตาทั้งนั้นแหล่ะ ไม่ได้รู้อะไรเอาซะเลย” เธอเหล่มองมัลฟอยที่ทำหน้าเบื่อหน่าย “อุ๊ยตายจริง ชั้นลืมไปว่าคนเย็นชาไร้ความรู้สึกอย่างเธอคงจะไม่เข้าใจเรื่องละเอียดอ่อนพวกนี้หรอก” มัลฟอยมองเด็กสาวที่แกล้งทำท่าทางใสซื่อกึ่งขบขันกึ่งโมโห “ปากดีนักนะยัยหัวฟู แล้วอย่าบอกนะว่าเธอตั้งใจจะซื้อมันจริง ๆ” “ก็อยากจะซื้อน่ะนะ แต่ตัวมันใหญ่ไปแล้วก็แพงเกินไปด้วย” เธอวางตุ๊กตาตัวใหญ่ลงอย่างเสียดาย แล้วเธอก็จับตุ๊กตาตัวเล็กขึ้นมาแนบกับแก้ม “ก็เลยตั้งใจว่าจะซื้อตุ๊กตาตัวเล็กนี้แทน เธอคิดว่ายังไงล่ะมัลฟอย” “เฮ้อ...ก็ตามใจเธอก็แล้วกัน” ******************************************** “หายไปไหนของเขาน้า” เฮอร์ไมโอนี่เขย่งตัวชะเง้อหาร่างสูงของมัลฟอยท่ามกลางฝูงชนที่เดินกันไปมาขวักไขว่ เมื่อครู่ที่ผ่านมาเธอกับเขาแยกกันไปเข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตาก่อนที่จะกลับไปรับของอีกครั้ง “เอ้...” “ทำอะไรของเธอฮะยัยหัวฟู” น้ำเสียงยานคางดังขึ้นด้านหลัง “นอกจากจะหัวฟูแล้วยังจะเตี้ยอีกแฮะยัยนี่” เฮอร์ไมโอนี่ค้อนขวับ “เธอนี่นะ ผีเจาะปากมาพูดหรือยังไง ไม่เคยพูดอะไรดี ๆ เลย” “ก็พอกันแหล่ะ” เขาสวนทันควัน “ถ้าผีเจาะปากฉันจริง ก็คงจะเจาะเธอด้วย ไม่งั้นเธอจะเถียงคำไม่ตกฟากอย่างนี้เรอะ” เฮอร์ไมโอนี่หน้างอ เธอเหลือบไปเห็นถุงที่อยู่ในมือเขาแล้วขมวดคิ้ว “นี่เธอไปซื้อของมาเหรอมัลฟอย” มัลฟอยยกถุงขึ้นมา “มีของจำเป็นต้องใช้นิดหน่อยน่ะ” เขาก้มหน้ามองนาฬิกาข้อมือ “เราไปกันเถอะ ป่านนี้ชุดของ ศ.ดัมเบิ้ลดอร์น่าจะเสร็จแล้ว” ******************************************** ในเวลาอาหารเย็น ห้องโถงใหญ่ฮอกวอตส์ รอนกับแฮร์รี่เหลียวหาเฮอร์ไมโอนี่ที่ควรนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารด้วย แต่กลับไม่มีแม้แต่เงา “นี่เขาหายไปไหนของเขากันนะแฮร์รี่ จนป่านนี้แล้วก็ยังไม่โผล่มาอีก” รอนถามอย่างหงุดหงิด “จะไปไหนมาไหนก็น่าจะบอกกันบ้าง” “น่า ใจเย็นน่ารอน บางทีเขาอาจจะมีเรื่องสำคัญก็ได้” แฮร์รี่ปลอบอย่างเซ็ง ๆ ก็วันนี้เขาใช้ประโยคนี้ปลอบไอ้เพื่อนรักมาหลายต่อหลายครั้งแล้วนี่ มันก็ฟังอยู่หรอก แต่เดี๋ยวก็เอาอีก บ่นอีกละ “พี่พอตเตอร์คะ” “อ้าว เบเนดิศ มีอะไรเหรอ” “พี่เฮอร์ไมโอนี่ไม่อยู่เหรอคะ” “ไม่อยู่หรอก นี่เขาหายไปไหนก็ไม่รู้ หายังไงก็หาไม่เจอ” “งั้นเหรอคะ” มาเรียเหลียวมองไปที่อีกฟากหนึ่งของห้องโถง ที่ฝั่งนั้นก็ไม่มีร่างสูงนั่งอยู่ในที่นั่งประจำเช่นกัน “มีอะไรหรือเปล่า” “อ๋อ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ งั้นชั้นขอตัวก่อนเลยนะคะ” ******************************************** ครืน...ปัง!!! “อ๊ะ!!” เฮอร์ไมโอนี่ผวาตื่นด้วยความตกใจเมื่อได้ยินเสียงดังสนั่น “อ้อ...ตื่นแล้วเหรอยัยหัวฟู ขี้เซาจริง ๆ เลยนะเธอ พออิ่มปุ๊บก็หลับปั๊บเลย ที่บ้านเธอนี่เลี้ยงดีจริง ๆ” เธอมองเด็กหนุ่มที่นั่งถากถางอยู่ด้านตรงข้ามตาขุ่น “มีเพื่อนร่วมทางที่ไร้มนุษยสัมพันธ์ก็อย่างนี้แหล่ะ อย่างกะหุ่น ไร้ความรู้สึก!!” เธอเอ่ยอย่างไม่ยอมแพ้ มัลฟอยหรี่ตา เขาลุกขึ้นแล้วกระชากถุงที่วางด้านข้างขึ้นมา “รถไฟกำลังจะเข้าสถานี เตรียมตัวได้แล้วยัยเลือดสีโคลน” มัลฟอยเอ่ยย้ำด้วยน้ำเสียงเย็นชา แล้วเปิดประตูห้อง เฮอร์ไมโอนี่แทบเต้นเธอรีบลุกขึ้นยืน แต่ยังไม่ทันได้โต้ตอบ ร่างสูงก็เดินพ้นไปจากห้องแล้ว เฮอร์ไมโอนี่คว้าถุงขึ้นมาเดินตามเขาออกไปด้วยความขุ่นเคืองใจ ******************************************** “เฮอร์ไมโอนี่...นี่เฮอร์ไมโอนี่ตื่นเถอะ” ปาราวตีเขย่าเพื่อนที่นอนนิ่งไม่ยอมขยับเบา ๆ นี่ก็เลยเวลาตื่นของเฮอร์ไมโอนี่มากแล้ว แต่เพื่อนเธอก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมาเลยสักนิด “เฮอร์ไมโอนี่” “อือ...” เฮอร์ไมโอนี่ขยับตัวน้อย ๆ เธอพยายามฝืนลืมตาที่หนักอึ้งให้เปิดขึ้น แต่มันก็ไม่มีทีท่าว่าจะเป็นไปได้ ก็แหง๋ล่ะ เมื่อคืนนี้กว่าเธอจะกลับมาถึง กว่าเธอจะได้ล้มตัวลงนอนก็เกือบตี 3 แล้ว “ตื่นเถอะเฮอร์ไมโอนี่ รอนกับแฮร์รี่รออยู่ข้างล่างแหน่ะ” เฮอร์ไมโอนี่พลิกตัวซบหน้าลงกับหมอน “บอกให้รอนกับแฮร์รี่ไปกันก่อนเถอะปาราวตี ฉันจะนอน” “จะนอนได้ยังไง แล้ววันนี้เธอมีเรียนเช้าไม่ใช่เหรอ” “วันนี้ชั้นไม่เข้า” เฮอร์ไมโอนี่ดึงผ้าห่มที่ปาราวตีดึงไปกลับมา “ไม่เข้า!? แต่เช้านี้เธอมีเรียนกับศ.มักกอนนากัลนะไม่เข้าเดี๋ยวก็โดนลงโทษหรอก” ปาราวตีตกใจ เรื่องโดดเรียนนี่เธอแน่ใจว่าเฮอร์ไมโอนี่ไม่เคยทำแน่ แล้วยังเป็นวิชาของศ.มักกอนนากัลอีก นี่เธอหูฝาดไปหรือเปล่าเนี่ย “เฮอร์ไมโอนี่... “ “อื้อ...ไม่เป็นไรหรอกปาราวตี ศ.มักกอนนากัลรู้แล้ว” “เหรอ แล้วเมื่อวานนี้เธอหายไปไหนกันเฮอร์ไมโอนี่ รอนกับแฮร์รี่เขาเป็นห่วงมากนะ” “ไปทำธุระให้ ศ.ดัมเบิ้ลดอร์กับ ศ.มักกอนนากัลมาน่ะ กว่าจะกลับมาก็ดึกมากแล้ว” เฮอร์ไมโอนี่คลุมโปง “ฝากบอกรอนด้วยนะปาราวตี” “ได้ เดี๋ยวชั้นจะบอกให้” ******************************************** แม้จะได้นอนเพียงไม่นาน แต่หลังจากนั้นไม่ถึงชั่วโมงเฮอร์ไมโอนี่ก็ลุกขึ้นแต่งตัว “เอ...หนังสือหายไปไหนน้า” เธอหาหนังสือที่ใช้เรียนในวันนี้ จริงอยู่ว่าเธอได้รับอนุญาตจาก ศ.มักกอนนากัลว่าไม่ต้องเข้าเรียนในเช้านี้ แต่วิชาต่อไปที่เป็นของ ศ.สเนปนั้น เธอไม่ได้รับอนุญาตเช่นนั้น “อ๊ะ...อยู่นี่เอง” เธอคว้าหนังสือปรุงยาขั้นสูงมาวางไว้กับหนังสือเล่มอื่นที่วางอยู่บนโต๊ะ “ครบหรือยังน้า” เธอเช็คอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ เมื่อเห็นว่าหนังสือทุกเล่มและอุปกรณ์ที่อย่างที่ต้องใช้ในวันนี้มีอยู่ครบแล้วเธอก็หันไปหยิบถุงใบใหญ่ที่วางอยู่ข้างโต๊ะขึ้นมา ถุงใบนั้นก็คือถุงใส่ตุ๊กตาที่เธอซื้อมาเมื่อวานนี้เอง “เอ...ทำไมมันแปลก ๆ ไปนะ” เธอพลิกถุงไปมาด้วยท่าทางงง ๆ “เหมือนมันจะ...ใหญ่กว่าเดิม...หรือเปล่านะ” เฮอร์ไมโอนี่เปิดถุงและก็ต้องตาโตเมื่อเห็นของที่อยู่ด้านใน “นี่มัน...” เธอดึงตุ๊กตาที่อยู่ในถุงออกมา ไม่ใช่เพียงแค่ถุงเท่านั้นที่แปลกไป แม้แต่ตัวตุ๊กตาเองก็แปลกไปด้วย แม้จะจำได้ว่าตุ๊กตาตัวที่ดึงออกมานี้จะมีขนาดเดียวกันกับตัวที่เธอต้องตัดใจไปเพราะจำนวนเงินที่ต้องจ่ายไปนั้นไม่ใช่น้อย ๆ แต่เธอแน่ใจว่าตัวที่เธอซื้อมาไม่ใช่ตัวนี้แน่นอน “ใส่ถุงผิดเหรอ ก็ไม่น่าจะใช่นะ เพราะเราหยิบไปจ่ายเงินเองนี่” เธอวางถุงลงอย่างไม่ค่อยใส่ใจนัก เธอเพ่งมองตุ๊กตาตัวนั้นแล้วก็เห็นกระดาษใบเล็ก ๆ ที่อยู่ในมือตุ๊กตาหมี กระดาษใบเล็ก ๆ ที่มีคำเพียงแค่ 2 คำ ‘แลกกัน’ เฮอร์ไมโอนี่เลิกคิ้ว ถึงจะไม่มีการลงชื่อ แต่เธอก็จำได้อย่างแม่นยำว่าเป็นลายมืดใคร อืม...มัลฟอยคงจะเห็นเธอทำท่าเสียดายตุ๊กตาตัวนั้นสินะก็เลยซื้อมาคงจะแอบเอามาเปลี่ยนตอนที่เธอผล็อยหลับไปบนรถไฟซิท่า เธอยกตุ๊กตาขึ้น ย่นจมูกใส่ตาสีดำใหญ่ “เชอะ...แล้วมาทำเป็นว่าเราเป็นเด็ก” เธอยิ้มที่มุมปาก “เอาเถอะ ชั้นก็ไม่รู้หรอกนะว่านายทำอย่างนี้ทำไม เอาเป็นว่า ถือเป็นของที่ระลึกที่ได้ไปเที่ยวห้างกับนายแล้วกันนะมัลฟอย” เธอหวนนึกไปถึงตุ๊กตาตัวเล็กที่ตั้งใจจะซื้อมาตั้งโชว์ที่โต๊ะเขียนหนังสือแล้วอมยิ้ม “ว่าแต่ไอ้ตัวที่ชั้นซื้อมานี่ นายจะเอาไปทำอะไรนะ จะเอาไว้ให้ยัยหมาจูแฟนนายงั้นเหรอ หรือว่า...” เธอปล่อยคิกออกมาเมื่อนึกภายโต๊ะเขียนหนังสือของมัลฟอยที่มีตุ๊กตาของเธอตั้งอยู่ “คนขี้เก๊กอย่างนายคงจะไม่ทำอะไรอย่างนั้นหรอกจริงมะ” เธอวางตุ๊กตาลงบนมุมหัวเตียงอย่างบรรจง “อยากรู้จริงจริ๊งว่านายจะทำยังไงกับตุ๊กตาของชั้นกันนะ เดรโก มัลฟอย” The End ขอเม้าท์นิดส์นึงนะจ๊ะ จบไปอีกตอนสำหรับชุดของ 'เดร/เฮอร์' พอดีเห็นว่ามันนานมากแล้วสำหรับฟิคเรื่องนี้ แถมเรื่องอื่นมันก็ตันจนไม่ขยับซะอีก ก็เลยลองจับมาปัดฝุ่นดูค่ะ ยังที่เคยบอกไปตั้งแต่ 'จุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลง' ว่าฟิคชุดนี้มีเป็นตอน ๆ แล้วจะทยอยแต่งออกมาเป็นระยะ แต่ก็ยังไม่รู้เลยว่าตอนต่อไปก็เข็นออกมาได้เมื่อไหร่ สำหรับชื่อเรื่องในครั้งต่อไปคิดเอาไว้แล้วค่ะ 'จุดเริ่มต้น...ของหัวใจ' แล้วพบกันใหม่นะคะ   Create Date : 10 พฤษภาคม 2550 14 comments Last Update : 10 พฤษภาคม 2550 15:18:47 น. Counter : 3536 Pageviews. Share Tweet

น่ารักมากเลยค่ะ จะรออ่าน จุดเริ่มต้น .... ของหัวใจ นะค่ะ   โดย: mirror IP: 58.9.108.16 19 กรกฎาคม 2550 4:14:36 น.

ชอบอะ น่ารักมากเลยอะ ชอบจิงๆเลย ฮิฮิ   โดย: เจิน IP: 124.120.128.221 17 สิงหาคม 2550 22:17:14 น.

แต่งเองหรอคะเก่งจังค่ะเราแต่งเองได้แค่2บรรทัดก็เบื่อและ ชอบมัลฟอยหรอค่ะถามดูนะคะอย่าว่ากัน   โดย: นิกกี้ IP: 58.10.158.92 24 กันยายน 2550 18:30:59 น.

ตามมาอ่านตอนจบคะ   โดย: nan IP: 124.121.209.220 3 พฤศจิกายน 2550 16:18:15 น.

น่ารักอ่ะ ชอบๆๆ เพิ่งเคยอ่านฟิกของแฮรี่นะนิ ติดใจซะแล้วซิ   โดย: AsaHii IP: 125.26.164.10 3 พฤศจิกายน 2550 22:27:38 น.

ดีใจค่ะที่เห็นเพื่อน ๆ ชอบกัน งานนี้มีกำลังใจแต่งขึ้นเยอะเลย   โดย: นักเดินทาง (s_sut ) 22 พฤศจิกายน 2550 11:54:14 น.

แล้วเดรดก ทำยังไงกะตุกตาล่ะคะ หุหุ แต่งตอนต่อไปด้วยน้า รออยุ่ ชอบมากๆ   โดย: win3 IP: 58.9.127.121 23 มกราคม 2551 14:07:31 น.

อัพต่อรึยังจ๊ะ กำลังสนุกเลย ฮุๆๆๆ   โดย: henna_neko 25 กุมภาพันธ์ 2551 23:07:14 น.

รักนะ   โดย: แนน IP: 118.173.55.67 25 พฤษภาคม 2551 12:25:24 น.

สนุกดีค่ะ ชอบมากเลย   โดย: princess meeare IP: 222.123.195.83 19 พฤศจิกายน 2551 16:26:37 น.

♪ เดรโก ฉันรักเธอ เดรโก ที่ร้ากกกกกก ใจฉันมีแต่เธออออออ~♪   โดย: NIGHT~KAHNON IP: 202.149.25.234 4 เมษายน 2553 20:59:22 น.

ฉันรักเธอนะ เดรโก อยากจ๊บสัที   โดย: เฮอร์มายโอนี่ IP: 125.27.223.145 4 กันยายน 2553 18:03:13 น.

ไม่อัพแล้วหรอ เรากำลังติดเลยอ่ะ   โดย: แทนคุง IP: 223.204.43.58 24 เมษายน 2554 6:20:17 น.

รออ่านเรื่องต่อไปของซีรีส์ชุดนี้ของเดรเฮอร์นะคะ เขียนได้ดี น่ารักมากๆ เลย   โดย: Latte IP: 10.0.1.39, 58.9.49.63 9 ธันวาคม 2554 2:30:56 น.