อยู่ๆ ก็ได้เข้ามาอ่าน..(เพราะจะหาสูตรทอดมันกุ้ง ให้ลูกชายทาน) เลยบังเอิญได้มาอ่านบทความนี้...

ซึ้งใจจังคะ ยังไงก๋ขอให้คนป่วยนั้นหายไวไว

ฝากส่งกำลังใจถึงผู้ป่วยด้วยนะคะ จากคนไทยไกลบ้านคนนึง ขอให้เข้มแข็งนะคะ

คุณป้าขา หนูคิดถึงคุณป้า

คุณป้าทำดีที่สุดแล้วจริงๆค่ะ ในฐานะคนไทยคนนึง อยู่ต่างเมืองอย่างนี้น้ำใจที่มีให้กัน ความจริงใจที่มีให้กัน มีค่ามากมายกว่าเงินทองสะอีก ญาติเขาทางไทยคงคลายความเป็นห่วงไปได้บ้าง และคุณป้าคงมีความสุขในการทำดีครั้งนี้ด้วย หนูรู้

รักค่ะ

ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาคุยและให้กำลังใจ

การทำความดี ถ้าเราหมั่นทำ ก็จะทำให้เราสะสมความดีไปเรื่อยๆ
แม้ไม่มีใครรู้ใครเห็น แต่เรานั่นเองที่รู้
แต่ที่นำมาเล่าไม่ใช่อยากอวดว่า เป็นคนดี ไม่อยากให้คนคิดว่าเป็นการสร้างภาพ

แต่คิดว่า อยากทำ อยากไป สมัยอยู่เมืองไทย
เวลาญาติพี่น้องคนไหน ป่วยไข้ได้เจ็บอยู่โรงพยาบาล ป้ามักไปเยี่ยมและเฝ้าไข้
แต่มาอยู่ญี่ปุ่น การเดินทาง บางทีไม่ใช่ประเทศเรา บางพื้นที่เราก็ไม่รู้จัก ต้องอาศัยสามีให้พาไป

รถส่วนตัวเราก็ไม่มี ไปไหนมาไหนก็ต้องอาศัยรถไฟ
ป้าเคยคิดอยู่เสมอว่า ถ้าเราเจ็บป่วย เดินไม่ได้
เราคงรอให้มีคนมาเยี่ยม เขาที่ป่วยอยู่ตอนนี้ก็คงเช่นกัน

จับพลัดจับผลูมาอ่านบล๊อกคุณป้าได้ไงไม่รู้ รู้แต่ว่าประทับใจค่ะคุณป้าน่ารักมาก ยังไงขออนุญาตไล่อ่านไดย้อนหลังของคุณป้านะคะ ^^

ไล่อ่านเกือบหมดแล้วค่ะขอบอกว่าประทับใจป้ามาก(โดยเฉพาะความซิ่ง อิอิ).. สรุปว่าขอสมัครเป็นแฟนบล๊อกป้าอีกคนนะคะ ^^

อ่านแล้วถึงกลับน้ำตาคลอเลยค่ะ คุณป้า
เป็นน้ำตาแห่งความทราบซึ้ง ค่ะ เพราะ บีส เอง ก็เคยผ่าตัด ต้องนอนโรงพยาบาลตั้ง 10 วัน สองวันแรก แทบจะขยัยตัวไม่ได้เลย เจ็บแผลมาก ๆ ก็มีเพื่อนที่สนิทและ เพื่อนของสามีกับภรรยาไปเยี่ยม ดีใจมาก เขาก็คงดีใจที่คุณป้า ไปเยี่ยมเหมือนกันค่ะ