ขออย่ายอมแพ้ ....อย่าอ่อนแอ ...แม้จะร้องไห้ จงลุกขึ้นสู้ไป จุดหมายไม่ไกลเกินจริง
Group Blog
 
<<
มกราคม 2554
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
 
7 มกราคม 2554
 
All Blogs
 
หลายชีวิตในญี่่ปุ่น....******



เริ่มเรื่องเล่าปีกระต่าย ด้วยเรื่อง หลายชีวิตในญี่ปุ่น

คิดว่าคนไทยหลายคน อยากมาอยู่ญี่ปุ่น ไม่ว่าจะมาทำงาน มาแต่งงาน หรือมาทำมาค้าขาย

ป้าแต่งงานมาอยู่ญี่ปุ่นปีนี้เข้าปีที่ 16 พบเห็น รู้จักคนมามากมายหลากหลายอาชีพ

ไม่ว่าจะเป็นนักศึกษา ที่มาเรียนต่อ แม่บ้านที่แต่งงานกับคนญี่ปุ่น แม่บ้านที่แต่งงานกับคนไทยด้วยกัน

พ่อค้าแม่ขาย ที่มาทำมาหากินเปิดกิจการในประเทศญี่ปุ่น บางคนถูกอัธยาศัยกัน ก็คบหากันยาวนาน

ส่วนคนไหนที่เคมีไม่เข้ากัน ก็ต่างคนต่างอยู่ ....

คนไทยในญี่ปุ่น กระจายกันอยู่ไปทั่ว ไม่ว่าจะเป็นโตเกียว ไซตามะ อิราระกิ จิบะ นากาโน ฮอกไกโด คูมา นิกะตะ

ไม่น่าเชื่อว่า บางคน มาอยู่ญี่ปุ่นเป็นสิบปี แต่ไม่เคยเข้ามาเที่ยวโตเกียวเลย อยู่แต่ในป่าในเขา

สาวๆบางคน พอคนญี่ปุ่นที่ไปพบกันที่เมืองไทย หรือมีบริษัทจัดหาคู่ แนะนำให้

คิดว่าแต่งงานมาอยู่ญี่ปุ่นจะได้พบกับความเจริญของบ้านเมือง ที่เคยได้ยินว่าสวยงาม ทันสมัย

แต่ต้องไปอยู่ในป่าเขา ทำไร่ทำนา ไม่มีโอกาสได้เห็นแสงสีของเมืองกรุงอย่างที่ฝัน

อดทนได้ก็อยู่กันไป อดทนไม่ได้ ก็หนีกลับเมืองไทย หรือพบช่องทางดี เจอคนไทยแนะนำงานในเมืองให้

ก็หนีจากสามีเข้ามาทำงานในเมือง สามีโกรธก็ไม่ต่อวีซ่าให้ กลายเป็นคนไม่มีวีซ่าไป





เรื่องแรกที่จะเล่า เป็นเรื่องราวของ ติ่ง สาวสวยวัยสี่สิบหก สาวลูกสอง ที่ต้องผจญชีวิตในญี่ปุ่น

ติ่งเป็นสาวอีสาน เข้ามาอยู่ญี่ปุ่นครั้งแรกเมื่อยี่สิบปีที่แล้วพร้อมกับพี่สาวอีกคนหนึ่ง

อาชีพแรกๆของเธอจนถึงปัจจุบัน ก็คือ สาวนั่งดริงค์ เรียกว่า ระยะเวลายี่สิบปี เธอไม่เคยเปลี่ยนอาชีพเลย

ติ่งมักจะแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าที่ทันสมัย ทั้งสั้นทั้งรัด แม้อายุจะล่วงเลยไปมาก แต่เธอยังไม่ยอมแก่

เพราะอาชีพที่ต้องให้เป็นที่สะดุดตาของชายหนุ่มอยู่เสมอ

ติ่งมีลูกชายสองคน ที่เกิดจากสองพ่อ

ลูกคนแรกตอนนี้อายุ 17 ปี เกิดจากพ่อคนไทย แต่ได้กลับไปเมืองไทยแล้ว โดยไม่ได้ติดต่อกลับมาหาลูกอีกเลย

ลูกคนที่สอง ก็เป็นชาย อายุ 12 ปี ลูกคนนี้ เกิดกับคนญี่ปุ่น แต่เพราะสาเหตุอะไรก็ไม่ทราบ

พอเธอคลอดลูกคนนี้มาได้ไม่ถึงปี พ่อเด็กก็หนีหายไป ติ่งต้องเลี้ยงดูลูกชายคนเดียว ทั้งๆที่เธอไม่มีวีซ่า

เธอเคยตั้งความหวังไว้ว่า เมื่อเธอแต่งงานอยู่กินกับชายญี่ปุ่นพ่อของเด็กคนนี้ เขาจะทำวีซ่าให้เธอ

แต่ก็ไม่เป็นอย่างที่คิด เขามาหนีหายไป ซึ่งเธอก็ไม่รู้ว่าจะไปตามหาเขาที่ไหน ไม่รู้จักบ้านพ่อแม่เขา

เธอจึงต้องทำงานนั่งดริงค์ หาเงินมาเลี้ยงดูลูกทั้งสอง จนมีคนแนะนำให้เธอทำเรื่องขอวีซ่าติดตามลูกคนเล็ก

ที่เกิดจากสามีคนญี่ปุ่น เธอก็อดทนทำเรื่องจนได้รับวีซ่า ได้กลับไปเที่ยวเมืองไทยเป็นครั้งแรกหลังจากมาเกือบสิบห้าปี

เธอจึงรักและตามใจลูกชายคนเล็กนี้มากๆ ไม่เคยดุด่าว่าลูกคนนี้เลย จนกลายเป็นเด็กที่เกเร ร้ายกาจ

สร้างปัญหามาให้ตลอดเวลา และที่ร้ายแรงคือ จะโดนตำรวจเรียกตัวไปตักเตือนบ่อยๆเรื่องการลักเล็กขโมยน้อยของตามห้าง

แต่ติ่งก็ไม่ได้ดุด่าว่ากล่าวอบรมลูกอย่างจริงจัง ด้วยความรักลูกเกรงใจลูกคนนี้มาก

จนเกิดเรื่องร้ายแรงขึ้นเมื่อวันส่งท้ายปีเก่าที่ผ่านมา



ป้าได้รับโทรศัพท์แต่เช้าวันที่ 31 ว่า ห้องติ่ง ซึ่งเช่าอพาทอยู่ถูกไฟไหม้หมด ไม่เหลืออะไรเลย

ขอช่วยกันเรี่ยไรเงิน มาช่วยเหลือติ่งกันหน่อย

ป้าก็ตกใจ ไม่คิดว่าจะมาเกิดเรื่องร้ายแรงกับติ่งขนาดนี้ เพราะเพิ่งไปงานวันเกิดของเธอมาเมื่อเดือนก่อน

ไม่คิดว่าจะมาประสบเหตุร้ายขึ้นแบบนี้ ก็สอบถามไปว่า เหตุเกิดขึ้นได้อย่างไร

เขาก็เล่าว่า เกิดจากลูกชายคนเล็ก จุดไฟเล่น ทำให้เกิดไฟลุกลามไหม้ห้องที่อยู่จนหมด หนีออกมาได้แต่ตัวไม่มีสิ่งของอะไรเหลือเลย

ป้าก็บอกช่วยสมทบเงินช่วยเหลือไปพอกำลังของเรา ที่มีน้อยก็ช่วยได้น้อย เห็นใจคนไทยด้วยกัน

ซึ่งพอวันที่สองมกรา ป้าก็ได้ไปดูห้องที่เกิดเหตุ ปรากฏว่าไหม้หมดทั้งห้อง แต่ยังโชคดีที่ไม่ลามไปติดห้องอื่นๆ

เรื่องคดีความก็ยังไม่รู้ว่าจะเป็นไปอย่างไร ยังไม่เจอตัวของติ่ง มีแต่เพื่อนๆได้จัดงานหาเงินช่วยเหลือติ่งและครอบครัว

เรื่องแบบนี้ก็ต้องช่วยๆกันไป เป็นการส่งท้ายปีที่ไม่สนุกเลยสำหรับเพื่อนคนแถวบ้าน

ชีวิตของติ่ง จะเป็นไปอย่างไร สี่สิบหกปีแล้ว ติ่งก็ยังต้องทำงานนั่งดริงค์ เลี้ยงลูกไป

ความสาวความสวย จะอยู่กับติ่งไปอีกสักกี่ปี เป็นห่วงติ่งและลูกๆ แต่ก็ต้องเฝ้ามองอยู่ห่างๆ

เพราะยังมีอีกหลายชีวิตในญี่ปุ่นที่ต้องดิ้นรนเพื่อความอยู่รอด



ส่วนเรื่องที่สอง เป็นเรื่องที่ทำความสลดใจให้ป้าเป็นอย่างมาก เรียกได้ว่า ซึมไปหนึ่งวัน

พอวันที่ 3 ของปีใหม่ ป้าก็ได้รับข่าวจากผู้ส่งข่าวคนเดียวกับคนที่แล้ว โทรมาหาแต่เช้าอีกเช่นเดิมว่า

พี่...พี่อย่าตกใจนะ มีข่าวไม่ดีมาบอก

เราก็ใจคอไม่ดี จะเป็นข่าวอะไรอีก เพราะครั้งก่อนก็เป็นข่าวไฟไหม้ห้องติ่ง มาคราวนี้จะเป็นข่าวใครอีก

เขาก็บอกว่า มาม้า (ตำแหน่งที่ใช้เรียกเจ้าของร้านเหล้าที่ญี่ปุ่น) ม่าม้าเดือนผูกคอตายเมื่อคืนนี้

ข่าวนี้ทำเอาเราตกใจไปได้อีกข่าวหนึ่ง เพราะเคยรู้จักพบเห็นม่าม้าคนนี้ เรียกว่าเป็นดนดังคนเด่นประจำถิ่น

เธอจะคิดสั้นผูกคอตายไปได้อย่างไร ในเมื่อใครๆก็บอกว่า ฐานะเธอดี มีเงินมีทองเยอะแยะ

น่าจะมีความสุข ทำไมมาคิดสั้นในวัยที่ยังไม่สมควรตาย ม่าม้าเดือนอายุสี่สิบเจ็ดปี

ผู้ส่งข่าวก็ขยายความต่อไปว่า ม่าม้าเดือน ผูกคอตายเมื่อคืนวันที่ 2 มกราคม ซึ่งเป็นวันเกิดของเธอเอง

เธอผูกคอตายที่ร้านเสน็กของเธอ มีคนไปพบศพตอนเช้าวันที่ 3

ส่วนสาเหตุที่ทำให้เธอคิดสั้นผูกคอตาย เพราะโดนแย่งสามีจากสาวไทยด้วยกัน

ซึ่งทำให้เธอแค้นและเสียใจมาก

และคงเป็นคราวที่เธอจะจบชีวิตด้วย เพราะไม่มีใครมาหาเธอเลยก่อนหน้านั้น ถ้ามีคนมาเห็นเธอทัน คงไม่เกิดเหตุน่าเศร้าสลดแบบนี้

ชิวิตคนเรา บทจะตายก็มาจากไปอย่างง่ายๆ ไม่ทันได้สั่งเสียเพื่อนฝูงญาติมิตร

การมาอยู่ญี่ปุ่น บางครั้งก็ต้องยอมรับว่า เกิดความว้าเหว่ รู้สึกเศร้า เหงา

เพราะบางครั้งนอกจากสามีแล้ว เราก็ไม่รู้ว่าใครเขารักและจริงใจกับเรามากน้อยอย่างไร

หันไปทางไหน ก็มีแต่คนอื่น จะสุขจะทุกข์ก็ต้องอยู่กับตัวเองให้ได้

ยิ่งอากาศหนาวก็เป็นสาเหตุุให้เกิดความหดหู่ เศร้าหมองได้ เมื่ออยู่คนเดียว

ถ้าสามีที่เรารักและมอบความไว้วางใจให้ ทรยศต่อเรา ไม่รักเราแล้ว โอกาสที่จะคิดสั้นก็คงเป็นไปได้ด้วยอารมณ์ชั่ววูบ

ชีวิตไม่แน่นอน วันนี้สุข พรุ่งนี้ทุกข์ อย่าติดสุขจนเกินไป และอย่าทุกข์จนเกินไป

เดินสายกลาง ทำแต่ละวันให้ผ่านไปด้วยความรอบคอบ อะไรจะเกิดขึ้นมาเมื่อไหร่ก็ไม่อาจจะรู้ได้




Create Date : 07 มกราคม 2554
Last Update : 7 มกราคม 2554 9:26:46 น. 32 comments
Counter : 3273 Pageviews.

 
หลากหลายจริงๆค่ะ....ถ้าโชคดี เจอคนดีๆ มีความสุขก็ดีนะคะ แต่ถ้าเจออะไรที่ไม่โชคดีเท่าไหร่ก็ลำบากหน่อยนะคะ....


โดย: auau_py วันที่: 7 มกราคม 2554 เวลา:8:45:56 น.  

 
สวัสดีคุณ auau_py รอฟังเรื่องคนอื่นๆอีก ยังมีอีกหลายชีวิต ขอบคุณที่เข้ามาทักทายกัน


โดย: พนอจัน (พนอจัน ) วันที่: 7 มกราคม 2554 เวลา:9:09:15 น.  

 
สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณป้าพนอจัน ดีใจที่ได้รับพรจากคุณป้าในบล๊อกวิสกี้นะคะ วิสกี้ก็ขอให้คุณป้าและครอบครัวมีความสุข สดใส แข็งแรงตลอดไปค่ะ


โดย: วิสกี้โซดา วันที่: 7 มกราคม 2554 เวลา:9:17:59 น.  

 
ขอบคุณ คุณวิสกี้โซดา ขอให้พรนั้นสำเร็จและย้อนกลับไปหาคุณด้วย


โดย: พนอจัน (พนอจัน ) วันที่: 7 มกราคม 2554 เวลา:9:31:33 น.  

 
ชีวิตมีหลากหลายแบบมากเลยนะคะ
ฟังเรื่องเล่าก็พลอยให้ได้ย้อนคิดถึงตัวเองว่าวันนี้เรามีความสุข วันไหนจะทุกข์ก็ไม่รู้ ต้องรู้จักปลงให้เป็นจริงๆ ค่ะคุณป้า

ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ (ของผู้อื่น) ที่นำมาแชร์กันนะคะ


โดย: จุ๋ม (โอก้าจัง) IP: 121.119.213.193 วันที่: 7 มกราคม 2554 เวลา:10:13:46 น.  

 
ประสบการณ์ที่คุณป้าพบเจอ แต่ละเรื่อง น่าติดตาม และน่าคิดมากค่ะ ขอบคุณค่ะคุณป้า


โดย: rin IP: 59.129.252.252 วันที่: 7 มกราคม 2554 เวลา:11:28:31 น.  

 
..ชีวิตไม่แน่นอน วันนี้สุข พรุ่งนี้ทุกข์ อย่าติดสุขจนเกินไป และอย่าทุกข์จนเกินไป..
ชอบคำนี้จังค่ะ เก็บไว้เตือนตัวเองเสมอเลย


โดย: มาม่าธัญญา IP: 94.212.237.68 วันที่: 7 มกราคม 2554 เวลา:13:19:59 น.  

 
ยังคงต้องดิ้นรนกันไปมั้งค่ะ คนเรา ต่างคน ก็ต่างต้องเจอเหตุการณ์ที่ต่างกัน แล้วแต่ว่าใจใครจะแข็ง จะเด็ด จนสามารถผ่านไปได้ กับคุณติ่ง เธอใจเด็ดมากค่ะ เลี้ยงลูก สองคน ด้วยความยากลำบาก เลือกเผชิญหน้า ไม่ตัดช่องน้อยแต่พอตัว
ทั้งสองกรณี ก็ต่างโหดร้ายต่อชีวิตของผู้หญิงเหมือนกัน


โดย: javee วันที่: 7 มกราคม 2554 เวลา:16:53:11 น.  

 
สวัสดีค่ะป้าพนอจัน

ขอบคุณที่แชร์ประสบการณ์

ญี่ปุ่นเมืองในฝันของใครหลายๆคน การไปอยู่จริงๆไม่ง่ายเลยนะคะ


โดย: กรุ๊ปบีราศีสิงห์ วันที่: 7 มกราคม 2554 เวลา:18:30:50 น.  

 
ชีวิตเราไม่สิ้นก้อดิ้นกันไปค่ะพี่...

ขอให้พี่และลุงสุขภาพแข็งแรงมีแรงใช้ตังค์ค่ะ


โดย: ฟ้าคงสั่งมา วันที่: 7 มกราคม 2554 เวลา:19:00:56 น.  

 
สวัสดีปีใหม่ป้าพนอจัน บ่อยครั้งเข้ามาอ่านบล็อคป้าก็ได้คิดกับหลายแง่มุมของชีวิตคนอื่น น่าเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นนะคะ แล้วก็เพิ่งเริ่มปีเอง ชีวิตทางโน้นคงกดดันมากมาย จนเรานึกไม่ออกสำหรับบางคน


โดย: Nok (nokjeffus ) วันที่: 8 มกราคม 2554 เวลา:9:26:37 น.  

 
คุณป้า เจอเรื่องตื่นเต้นบ่อยจังค่ะ
บีส ไม่ค่อยคบคนไทยมากนัก ที่สนิทมีแค่ สองคน เพราะ ไม่อยากมีเรื่องรบกวนใจ เคยคบเยอะ ๆ แล้วมากคน มากความ เลยลองอยู่เงียบ ๆ คนเดียว สบายใจดี ค่ะ เพราะเป็นแม่บ้าน ไม่ได้สังคมเท่าไร เวลาส่วนมากก็อยู่กับสามีค่ะ


โดย: Beeze IP: 219.126.144.18 วันที่: 8 มกราคม 2554 เวลา:17:12:05 น.  

 
เข้ามาอ่าน เรื่องที่คุณป้าเล่า ก็ได้ความรู้ ข้อคิดดีค่ะ จะรออ่านเรื่องต่อไปนะคะ


โดย: Beeze IP: 219.126.144.18 วันที่: 8 มกราคม 2554 เวลา:17:14:18 น.  

 
นึกว่าจะไม่ยอม up blog
ซะแล้วค่ะ
ต้องบอกว่าสัตว์มีเวรมีกรรม
ต่างกรรม ต่างวาระ
ตัวเราก็เหมือนกันนะคะ
ไม่รู้มันจะมาตามเราทันเมื่อไร
เพราะฉะนั้นควรทำวันนี้
ให้ดีที่สุด
ขอบคุณค่ะที่เล่าเรื่องชีวิตคน
จะได้หันมาดูตัวเอง


โดย: kim_tiger วันที่: 10 มกราคม 2554 เวลา:12:52:59 น.  

 
คุณป้า จะไปร่วมงานศพใหมคะ ถ้าไปเล่าให้ฟังด้วยนะคะ เพราะเป็นเรื่องบังเอิญมากเลย ที่ วันที่ 9 บีส ไป ปาตี้ร์โอเมะเดโต ที่หลานสาวเพื่อนรุ่นพี่ ที่พึ่งแต่งงาน มาอยู่ญี่ปุ่น รุ่นพี่บอกว่า ที่จริงน้า พี่ก็จะมานะวันนี้ แต่ ไปร่วมงานศพ คนรู้จักกัน ผูกคอตาย บีส ก็ตกใจว่า เอ๊ะ ใช่คนเดียวกะคนที่ คุณป้า เล่าใหมน๊า เพราะ บีส อ่านตอนคืนวันที่ 8 ตอนเช้าก็ไป รุ่นพี่ก็รู้คร่าว ๆ ไม่รู้ชื่อด้วย แต่บีส คิดว่า คงใช่ แหล่ะ ไม่น่าจะมีคนผูกคอตาย พร้อม ๆกันหลานคนหรอกมั้ง


โดย: Beeze IP: 219.126.187.115 วันที่: 10 มกราคม 2554 เวลา:18:43:46 น.  

 
สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณป้า พอดียุ่งฯเพิ่งนึกขึ้นมาได้ เลยแวะเข้ามาในบล๊อกของป้าหน่อยนึง มาหวัดดีคุณป้า คุณลุง
คงจำกันได้เนาะค่ะ


โดย: por IP: 75.120.46.55 วันที่: 11 มกราคม 2554 เวลา:0:16:00 น.  

 
ยังคิดถึงเสมอค่ะ


โดย: por IP: 75.120.46.55 วันที่: 11 มกราคม 2554 เวลา:0:25:13 น.  

 
รู้สึกหดหู่ใจเป็นที่สุด สงสารและเข้าใจทุกชีวิตในต่างแดน ขอเป็นกำลังใจให้กับทุกๆคน
พระเจ้าอวยพร


โดย: mangokoi IP: 83.226.224.44 วันที่: 11 มกราคม 2554 เวลา:3:23:50 น.  

 
ชีวิตต้องสู้ ต้องเรียนรู้และอดทน

ประสบการณ์จะเป็นบทเรียน

สู้ สู้ ขอรับ


โดย: แดนขอรับ IP: 223.206.210.141 วันที่: 12 มกราคม 2554 เวลา:9:35:39 น.  

 
สวัสดีค่า ขอบคุณมากๆ เลยนะคะที่เขียนเรื่องราวที่ญี่ปุ่นให้ได้อ่าน ฝนชอบจัง ไว้จะเข้ามาติดตามอ่านบ่อยๆ นะคะ


โดย: น้องฝน ❤ (CeciLia_MaLee ) วันที่: 13 มกราคม 2554 เวลา:2:58:22 น.  

 
เรื่องต่อไปค่ะป้า รออยู่ค่ะ


โดย: Boo IP: 119.240.148.200 วันที่: 13 มกราคม 2554 เวลา:18:52:43 น.  

 
ขอบคุณทุกท่านมากที่มาเป็นกำลังใจ พอดีป้ามัวไปติดละคร ไม่ได้เข้ามาอัพบล็อก
ป้าไม่ได้ไปงานศพเขา เพราะพอดีติดธุระ แต่เพื่อนคนส่งข่าวเขาไปมาค่ะ ยังไม่ได้เจอเขาเลย รอให้เขามาเล่ารายละเอียดให้ฟังอยู่เขาก็เงียบไป


โดย: พนอจัน (พนอจัน ) วันที่: 15 มกราคม 2554 เวลา:11:00:11 น.  

 
หวัดดีค่ะ คุณป้าพนอจัน..
ขอบคุณมากเลยที่นำเรื่องราวดีๆ
และคำสอนมาสอนพวกรุ่นน้องๆ
ที่มา(และกำลังจะมาอยู่ญี่ปุ่น)
ได้อ่านไว้เตือนใจกันค่ะ. . .

หนูเองก็เพิ่งมาอยู่. . ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ
ชอบคำสอบของคุณป้ามากๆ เลย. . จะเก็บเอาไว้
เตือนใจเสมอๆค่ะ

ปล.ขอบคุณที่เข้าไปให้กำลังใจในบล็อกด้วยนะคะ
ดีใจมากเลยค่า


โดย: coco-wine วันที่: 20 มกราคม 2554 เวลา:12:29:43 น.  

 
สวัสดีปีใหม่ค่ะป้าต้อย
ขอบคุณที่เอามาเล่าให้ฟังค่ะ
ไก่อยู่ที่เมกาไม่มีเพื่อนก็อาศัยอ่านในนี้ค่ะ
ขอบคุณนะค่ะ


โดย: ไก่อเมริกา IP: 24.6.62.187 วันที่: 21 มกราคม 2554 เวลา:13:40:20 น.  

 
สวัสดีค่ะคุณป้า ฟ้าเป็นแฟนตัวเล็กคนนึงของป้ามาซักพักแล้ว เห็นแล้วโดนใจ ชอบอ่ะ แล้วได้ตามรอยเที่ยวป้ามาแล้วหลายรอบ เจ๋งจิงค่ะ จะขอรบกวนถามคุณป้าหน่อยค่ะว่าพอทราบมั้ยว่าวันมาฆบูชาที่ 18 กพ.นี้ ที่วัดปากน้ำมีจัดทำบุญมั้ยค่ะ แล้วคุณป้าจะไปป่ะค่ะ อยากเจอตัวจิงๆจัง
ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ
ขอบคุณค่ะ


โดย: ฟ้า SIT IP: 172.30.4.25, 202.18.64.31 วันที่: 22 มกราคม 2554 เวลา:12:33:08 น.  

 
คนไทยแย่งสามีกันเองมันเจ็บปวดมากกว่าคนญี่ปุ่นแย่งสามีอีกนะค่ะ เป็นเหมียวถ้าคิดจะตายแล้วเหมียวจะเอาให้ตายตามกันไป ทั้งสามคนเลยค่ะ ไว้อาลัยผู้เสียชีวิตด้วยนะค่ะ


โดย: CherryBlossom669 วันที่: 23 มกราคม 2554 เวลา:7:15:23 น.  

 
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาทักทายกัน ชีวิตยังมีอะไรที่ต้องเรียนรู้อีกมาก ยังไม่สิ้นก็ดิ้นกันไป
ตอบคุณ ฟ้า วันมาฆบูชา ป้าคงไม่ได้ไปค่ะ ไว้เจอกันโอกาสหน้า ขอบคุณที่อยากเจอป้า


โดย: พนอจัน (พนอจัน ) วันที่: 23 มกราคม 2554 เวลา:10:19:09 น.  

 
ขอบคุณค่ะ และสวัสดีปีใหม่ ขอให้มีสุขภาพแข็งแรง และร่ำรวยนะค่ะคุณพี่พนอจันทร์..( ช้าไปหน่อยแต่ก็อยู่ในเดือน มกราคมอยู๋นะค่ะ)อ่านแล้วก็เศร้าไปเลยนะค่ะ กว่าจะเกิดมาและพ่อแม่เลี้ยงโตมา ทำไมถึงได้คิดสั้นฆ่าตัวตาย...คุณลุงสาหร่ายสบายดีนะค่ะ


โดย: พิม IP: 86.31.123.79 วันที่: 23 มกราคม 2554 เวลา:17:22:09 น.  

 
ขอบคุณที่นำประสบการณ์ต่างๆมาแบ่งปันกันนะคะ
ได้ความรู้เกี่ยวกับชีวิตคนไทยในญี่ปุ่นหลายๆอย่างเลย..


โดย: tempurafamily วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:10:23:49 น.  

 
เล่าเรื่องเพื่อเตือนสติ เพื่อสอนคนเห็นด้วยนะคะ แต่ถ้านำชื่อจริง ถึงจะเป็นชื่อเล่นของผูเสียชีวิตไปแล้วมาเล่า ไม่สมควรเลยค่ะ ด้วยความเคารพนะคะคุณป้า


โดย: ไม่มีเสียงตอบรับ IP: 114.142.181.198 วันที่: 2 มีนาคม 2556 เวลา:8:17:52 น.  

 
คุณไม่มีเสียงตอบรับ เรื่องที่เล่าเป็นชื่อสมมุติ ไม่ใช่ชื่อจริง ไปกระทบใครขอโทษด้วยแล้วกัน ชื่อสมมุติก็คือชื่อสมมุติ


โดย: พนอจัน (พนอจัน ) วันที่: 3 มีนาคม 2556 เวลา:9:01:01 น.  

 
สุขสันต์วันเกิดจร้า ป้าพนอจัน ขอให้มีความสุขมากๆๆและมีสุขภาพแข็งแรงนะคะ อัพบล็อกใหม่เร็วๆๆนะคะ ตามอ่านอยู่จร้า.


โดย: คิดถึง IP: 180.29.203.101 วันที่: 2 พฤษภาคม 2556 เวลา:17:35:58 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

พนอจัน
Location :
กรุงเทพฯ Japan

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 291 คน [?]




ป้าพนอจัน เกิด วันที่ ๒ พฤกษภาคม ๒๔๙๔

เป็นคนกรุงเทพ เกิด ที่ เขตดุสิต ถนนสุโขทัย

ชอบทำอาหาร ชอบดอกไม้ ชอบท่องเที่ยว

ตอนนี้แต่งงาน มาอยู่ประเทศญี่ปุ่น ได้ 16 ปี
New Comments
Friends' blogs
[Add พนอจัน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.