I think you've done the right thing kha..

Is this girl stressed or just lack of enthusiasm?

หลินก็เคยผ่านการเป็นเด็กฝึกงานมาก่อน จริง ๆ ถ้าเป็นหลินเอง หลินคงจะกระตือรือร้นมากกว่านี้ล่ะค่ะ คืออย่างน้อยมันก็ส่งผลดีกับตัวเราเอง ทั้งได้ประสบการณ์ ทั้งได้เรียนรู้จากเรื่องจริง ถึงแม้ว่าหลินจะเรียนบริหารมา ตอนฝึกงานก้ฝึกด้านบริหาร หลินทำทุกอย่างเลยค่ะ พี่เค้าไม่ใช้หลินก็เสนอขอทำค่ะ พอฝึกงานเสร็จพี่เค้าก็เลยชวนให้ทำงานที่ฝคกงานต่อ รู้สึกดีมาก ๆ เลยค่ะ คุ้มค่ะกับความเหนื่อยทึสูญเสียไปสี่เดือนค่ะ

มาเอาใจช่วยคนวิชาชีพเดียวกันค่ะ สู้ๆ ค่ะ

สู้ๆค่ะ ถ้าเค้าทำไม่ดีก็ไม่ต้องให้ผ่านสิคะ (ถ้ามารักษาคนที่เราแคร์ก็แย่สิคะ)

โอ้วววว....อ่านแล้วไม่ไหวจะเคลียร์จริง ๆ ด้วย

น้องเค้าอยากทำอาชีพนี้รึเปล่าเนี้ย งง =..=?

พอเห็นเรื่องนี้แล้วคิดถึงตัวเองจังเลยค่ะ

เป็นกำลังใจให้คุณพี่นะคะ

อยากจะบอกว่าพวกหนูขึ้นวอร์ดก็มีเพื่อนแบบนี้เหมือนกันค่ะ

ไม่ยอมช่วยเพื่อนทำงานชอบไปแอบอยู่ในห้องเก็บของ

พอเก็บเคสตัวเองเสร็จก็ไม่ยอมช่วยทำอย่างอื่น

คนที่ทำงานเกือบตายไม่ได้เก็บเคสค่ะ

เพราะว่าได้แต่ซักประวัติ กับปูเตียงให้คนไข้

ส่วนหัตถการสูง ๆ ก็ไม่ค่อยได้เก็บ

แต่หนูก็ตอบคำถามพี่ไม่ค่อยได้เหมือนกันค่ะ โดนดุตลอด อิอิ(สมน้ำหน้า)

ดูน้องน่ากัว
อย่างงี้เหนื่อยแย่นะคะ

ขอบคุณแวะทักทายแจมค่ะ

น้องเค้าหูตึงป่าว..555

น้องคนนี้นี่มันยังไงเนอะ เป็นเรานะต้องรีบวิ่งไปส่องไปดูว่าต้องทำอะไรยังไง แล้วแบบนี้จะทำงานได้ไงคะเนี่ย เฮ้อ

สู้นะคะคุณครูพยาบาล 555 พึ่งส่งของให้คุณตูนวันนี้เองแบบว่ายุ่ง ๆ

เอ่อ

น้องเค้าคงกลัว หวัด 2009

น้องเค้าคง อยากสวยก่อนทำเคส เลยต้องเข้าห้องน้ำ

น้องเค้า คงไม่ได้แปรงฟัน เลยไม่กล้าอ้าปาก

น้องเค้า คงขี้เกียจ

น้องเค้า คงอยากกลับไปอยู่บ้านเฉยๆ

สู้ .. สู้ ..

นะตะเอง

ตูน..ช่วยบอกด้วยนะว่าน้องเค้าต้องไปทำงานที่ไหนถ้าเรียนจบ..
จะได้ไม่ไป รพ. นั้น...อ่านแล้วกลัวเลยอ่ะ..

ดู้หมือนน้องเค้าไม่มีกระจิตกระใจจะเรียนรู้อะไรเลย..
อกหัก รักคุด รึเปล่าเนี่ย..

เพื่อนคนหนึ่ง ก็บ่นเรื่องนี้อยู่พอดีเชียว
เรื่องน้องที่ทำงาน ที่ถูกเค้าประเมิน

อย่างว่า.......

ใจเค้าใจเรา อาจคิดต่างกันบ้าง

แต่น้องคนนี้ก็เกินไปนิดนึง

มีความสุขมากๆนะครับ

ขอบคุณมากนะคะน้อง พี่ขออวยพรให้มีบ้านไวๆๆๆ ค่ะ รีบๆ หาเจ้าบ่าวซิ (รวยๆๆ นะ อิอิอิ) รับรองได้มีบ้านสมใจแน่ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

จิ๊บว่านะ น้องเค้าลืมแคะหู 5555 5.


ไม่เอาไม่เครียดนะค่ะ น้องเค้าอาจจะไม่ค่อยตั้งใจเรียน หรือ มีปัญหาอะไรซักอย่าง แหะๆๆ

เด๋วเค้าก้อดีขึ้นเพราะเค้าจะรู้ว่าพี่หวังดี แต่ไม่รู้รู้ว่าน้องเค้าะสำนึกเมื่อไหร่นะ

แหะๆๆ ล้อเล่นนนะค่ะ เป็นอันว่าใจเย็นๆละกันค่ะ ^ _ ^


ขอบคุณนะค่ะ ที่แวะไปเยี่ยมบล็อค

เจอแบบนี้ ก้อไม่ไหวจะเคลียร์จริงๆเนอะ

เสียดายเวลาที่เรียนมา อิอิ


แวะมาเป็นเพื่อน เผื่อหายเหงา

ขอบคุณมากค่ะ ที่แวะมาทักทายกัน
เพิ่งเป็นมือใหม่หัดเขียน คะ
^^ ฝากเนื้อฝากตัว และ ขอคำแนะนำ ด้วยน่ะค่ะ
nice to meet u ka

หวัดดีจ้า

แวะมาเยี่ยม

รักษาสุขภาพด้วยนะ

อย่าเครียดมากนะคะ

ขอบคุณที่ไปเยี่ยมค่ะ เรื่องเคสน้องคนนี้อ่านแล้วสงสารคนไข้ในอนาคต เพราะงานแบบนี้ต้องเป็นคนใส่ใจและละเอียดกับการทำงานและการเรียนรู้

ฮ่าๆๆ เป็นเราก็คงจี๊ดเหมือนกันนะค่ะ ใจเย็นๆนะคะ แต่เราว่าคงต้องพูดกับเค้าตรงๆเหมือนกันอ่ะ บางทีเด็กเค้าอาจจะไม่รู้ตัว ก็ต้องคอยสอนกันต่อไป โชคดีนะค๊า

ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะค้าบบ


อ่านแล้วก็แอบโมโหเหมือนกันแฮะ

ของอย่างนี้ไม่สมควรจะโบ้ยความผิดไปให้กับอาจารย์เลย


คนผิดต้องแก้ไขคับ


กวดขันเอาให้หนักๆ เลยนะคับ


ชีวิตของคนไข้ไม่สามารถแก้ไขได้


วิชาชีพอย่างเราต้องเสียสละอย่างเต็มที่คับ

ขอบคุณสำหรับคอมเมนท์กำลังใจค่ะ
ขอบคุณมากมาย

มาเอากำลังใจช่วยครับ.....

มาให้กำลังใจด้วยอีกแรงคะ สู้ๆๆๆ

เห็นบล๊อกน่ารัก ทั้งน่ารักและน่ากินค่ะ น่ารักก็คือน้องหมี ที่น่ากินก็คือไอติมของโปรดไงคะ ยิ่งดูไป เอ้า ก็ให้บังเอิญเหลือเกินที่เราคงเป็นวิชาชีพเดียวกัน หรือไม่ก็ใกล้เคียงกัน เพราะแม้ว่า เราจะไม่ใช่ครูพยาบล แต่เราก็เป็นพี่พยาบาลที่ต้องสอนน้องๆเวลาขึ้นwardเหมือนกัน ขอเอาใจช่วยนะคะใจเย็นๆ ช่วยกันสอนน้อง น้องพยาบาลของเราจะได้เก่งๆ ไม่น้อยหน้าวิชาชีพอื่น และขออนุญาต safe เป็นfriend blog จะได้ไหม ตอบด้วยนะคะ เผื่อว่ามีอะไรจะได้แลกเปลี่ยนกัน

I think it is hard between trainee and trainer to understand eachother sometimes.

ขอบคุณที่แวะมาทักทายที่บล็อกนะคะ

.....หวัดดีคับ...

.....ไม่ได้เข้าเยี่ยมบ้านนี้ซะนานเหมือนกัน...

.....สบายดีนะครับ...

...^-^...

เป็นใคร..เจออย่างงี้ก็เซ็งนะคะ
ไม่ชอบเหมือนกันค่ะ คนที่เฉยๆ ไม่กระตือรือร้น

ยิ่งทำให้เราเครียด .. จิกต่อไปค่ะ ..จนกว่าจะรู้สึก..อิอิ



ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมนะคะ

....นานๆจะเห็นคุณโยเกริต์มะนาวแวะไปหาสักทีหนึ่ง.....ขอบคุณนะคะที่แวะไปชมหนุ่มลูกครึ่งที่หน้าตาออกไปทางศรีสะเกษมากเกินไป...ฝากแม่นกน้อยแล้วว่าโตขึ้นจะไปเป็นพระเอกหมอลำ....แข่งกับปอยฝ้าย...
......นี้คุณโยเกริต์มะนาว....อีชั้นก็จะไปรีเทริน์..เอาความฉลาดกลับคืนมาคือสอบผู้ช่วยพยาบาลไม่ผ่านเมื่อปีที่แล้ว....ครูเขาไล่ลงมาเรียนภาษาก่อน..สอบภาษาผ่านแล้วปีนี้ถ้าจะเรียนพยาบาลเขาเอาเกรด ๑๒ ขึ้นไป..ค่าเฉลี่ยสอบออกมาอีฉันได้๑๒.๗ ....ชัมเมอร์ไปเอาใบสมัครมากรอก...จะเรียนผุ้ช่วยทันตะ..หรือพยาบาลวิชาชืพ...ยังมึนอยู่...ที่มึนนะค่าเทอมคะ....
......อายุไม่เป็นปัญหา...แก่สุดที่เรียน..นะห้าสิบห้า..อีชั้น ๔๑ ถือว่ายังเด็ก..
....นี้ถ้าบุญพาวาสนาส่ง..ขอไปเป็นลูกศิษย์คุณด้วยนะ..ได้ชื่อว่า.จบจากนอกเหมือนกันนะ....แต่ประสบการณ์ไม่มี...ไม่ได้จบยูเหมือนเขาหรอกคะ...ถ้าจะเที่ยบก็โรงเรียนฝึกวิชาชืพ....
....ปล.นะคะกรุณาปรับตัวหนังสือที่อีชั้นคอมเมนต์ให้มันใหญ่ขึ้นได้ไหมคะ?โปรดเห็นใจผู้สูงอายุด้วยเถิด..จะขอบคุณ...

ฮ่าๆๆ อ่านแล้ว เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ
เด็กนักศึกษาอิชั้นบอกว่า วันไหนอิชั้นไม่บ่น ไม่จู้จี้ พวกเค้าคงนอนไม่หลับ

เป็นคุณครูต้ออดทน เพื่อชาติ
สู้ๆนะคะ

สวัสดีจ๊ะพี่แวะมาเอาของหวานมาเป็นกำลังใจให้จ๊ะ

เด็กสมัยนี้เป็นแบบนี้กันเยอะนะคะ

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่ะ

ู^_^

หวัดดีค่ะ ขอบคุณนะคะที่แวะไปทักทายกัน
ทำบล็อกกับพี่สาวน่ะค่ะ มือใหม่หัดเขียน อิอิ
แล้วแวะไปเยี่ยมกันบ่อยๆนะค้าา ^^

สวัสดีครับ



อ่านบล็อกจบ
ผมสงสัยว่าระบบการศึกษาของประเทศเรามีปัญหามากๆแน่ๆเลยครับ

แวะมาให้กำลังใจเพื่อนร่วมวิชาชีพเดียวกันค่ะ
เคยมีน้องไปฝึกห้องคลอดเหมือนกันค่ะตอนทำงาน มีหลายรูปแบบมาก ไม่แอ็ทเทนเคส หลับในเวร ลักไก่ทำงาน เฮ้อ เห็นแล้วปรี๊ดแตก วิญญาณนางมารร้ายเข้าสิงเลยค่ะ แถมบอกว่าจบไปหนูก็ไม่ไปอยู่หรอกห้องคลอดน่ะ ฟังแล้วยิ่งอยากกรี๊ดหนัก เลยไม่รู้ว่าเป็นที่ตัวน้องหรือเป็นเพราะระบบหรือเป็นเพราะพี่เลี้ยงอย่างเรา (วะ)

ไงก็เอาใจช่วยนะคะ สู้ ๆ นะ

หวัดดียามเช้าครับตูน..

อย่าไปดุน้องเค้ามากนะครับ..ถ้าน้องเค้าน่ารัก..
แต่ถ้าหน้าตาบ้านๆ ดุให้หนักๆ..เลย..อิอิ

งานกับคน เจอกันปนไปจนปวดหัว

สู้เน้อ งานต้องเรียนรู้ แต่คนนี่จะทำให้เราแกร่งขึ้น

ขอบคุณสำหรับกำลังใจ และ คำทักทายนะคะ

มาทักทายตอนเช้าๆจ้า ถ้าน้องเขาไม่รัก ที่จะเรียนรู้ ก็ต้องปล่อยให้น้องเขาแก้ปัญหา ภายหน้าเอาเองล่ะหน่ะ

ก็พี่หมูปิ้งม่ายยอมร่วมมือซะทีอ่ะค่ะ แต่สำหรับพี่ยังมีคู่หมั่นให้หายเหงาถึงแม้จะ 28 แย้วอ่ะ แต่ข้าวเหนียวอ่ตัวคนเดียวโลดดดดด.....

เอาใจช่วยด้วยคนคับ สู้ๆ
ตอนนี้เด็กเค้าอาจจะไม่เข้าใจ แต่พอไปทำงานจริงๆ แล้ว เค้าต้องนึกขอบคุณคุณ โยเกิตมะนาว แน่ๆ จ้า

Kittyตะก่อนก็ดุมากเลยค่ะแต่เดี๋ยวนี้ลดลงละ พอดีงานไม่ค่อยเครียดด้วยค่ะ ยังไงก็ตามนะคะ ตั้งใจทำงานต่อไปสู้ๆๆๆนะคะ

ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันค๊าาา

สู้ๆ เช่นกันนะค๊าาา ^^

อ่านแล้ว...ไม่ไหวจะเคลียร์เหมือนกันค่ะ

สุดยอดเลยน้องคนนี้ จบไปแล้วจะทำอะไรได้มั้ยเนี่ย


ปล. ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมนะคะ หวังว่ารอบนี้จะเขียนได้นานๆๆ กิกิ

สงสัยเหมือนกัน แค่สงสัยว่าเค้าคิดไรอยู่ของเค้าเนี่ย แค่เป็นห่วงว่าถ้าใจไม่รักงานที่จะทำเนี่ย คงจะไม่มีความสุขเท่าไหร่เนอะ

พี่ทนแวะมาทักทายค่ะ ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมนะคะ

เหมาเอาก่อนว่าตัวเองเป็นพี่แน่ ๆ

อ่านแล้วดูเหมือนน้องเค้าไม่เต็มที่กับวิชาชีพที่เรียนเลยนะคะ

ต้องเคี่ยวกันหนักหน่อย เพราะถ้าปล่อยจบออกมา

แล้วยังไม่เลิกพฤติกรรมชาเฉย

มีหวังคงตกหนักกับคนไข้ที่โคจรไปพบกับเธอแน่เลยค่ะน้องโยเกิต

สวัสดีค่ะ คุณโยเกิร์ตมะนาว

ชื่อน่ากิน บล็อกก็(มีรูป) น่ากิน เข้ามาเยี่ยมค่ะ คึกคักดีจัง จู้จี้น่ะดีแล้วค่ะ เป็นครู เป็นหัวหน้าคน หรือเป็นพี่ใหญ่ ถ้าไม่จู้จี้ คนไม่กลัว จริง ๆ นะคะ ไม่กลัวไม่ว่า ไม่เกรงใจเอาด้วย

เอาใจช่วยค่ะ สู้ สู้

อยากกินโยเกิร์ตรสมะนาวอ่ะ

อ่านแล้วก็แอบเหนื่อยแทนนะค่ะ
แต่สักวันเค้าจะรู้ว่าที่เราทำไปเพราะหวังดีค่ะ

อาจารย์ไม่สอนหรือน้องไม่ใส่ใจกันนี่

ขอบคุณที่แวะไปที่บล็อกค่ะ คงต้องบอกปฏิเสธทั้งสามสำนักพิมพ์ค่ะ เพราะไม่อยากให้ตัวเองลนลานเร่งต้นฉบับค่ะ มันเป็นงานที่บังคับไม่ได้ค่ะ

ขอบคุณที่แวะไปที่บลอคนะคะ

อย่างงี้ไม่นามาเรียนเป็นหมอเลยอะค่ะ

แวะมาทักทายเช่นกันคะ

เพราะว่าเพิ่งเขียนครั้งแรก

ยินดีมากๆที่ได้ได้รู้จักนะคะ

ขอบคุณนะคะ ที่แวะไปเยี่ยมที่บล๊อก
ไว้จะมา เที่ยวใหม่นะคะ ^____^

ขอบคุณนะคร้า ที่แวะไปเยี่ยมบ้าน

โห คอมเม้นเยอะแล้วนิครับ ไม่รู้จะได้อ่านเม้นของผมรึป่าว??

ผมก็เข้าใจพี่นะครับ ว่าหวังดีต่อน้องที่ทำไป

แต่ก็ลองมองในมุมของน้องบ้างสิครับ สิ่งที่เราเห็น อาจไม่เป็นอย่างที่คิดก็ได้นะครับ

เค้าอาจจะรู้สึกกลัว หรือ ไม่มั่นใจก็ได้นะครับ

อันนี้ไม่ได้เข้าข้างใคร หรือว่าตัดสินแทนนะครับ เพราะผมก็ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์

แต่ผมว่าลองคุยกันดูสิครับ ว่าน้องมีปัญหาอะไรรึป่าว?

ก็ไม่ได้สอนอีกนะครับ เพราะผมอายุน้อยกว่า แค่อยากช่วยเคลียร์อ่ะครับ

ผมว่าอย่าเพิ่งตัดสินใจแทนน้องเค้าเลยครับ ว่าน้องเค้าคิดอะไร

ตราบใดที่เราไม่ได้ถามเค้า และไม่ได้เป็นเค้า

เราก็ไม่มีทางรู้หรอกครับ

เอาใจช่วยนะครับ คิดว่าคนเราถ้าได้คุยกัน ลงเอยก็มีแค่สองอย่างอ่ะครับ

ผิดใจกันไปเลยกับเข้าใจกัน แต่ผมว่าอย่างนี้น่าจะออกกรณีหลังมากกว่านะครับ

ผมว่าลองถามน้องเค้าก่อนดีกว่าครับ ยังไงก็ไม่เสียหาย

สู้ๆครับ

สอนแล้วไม่ปรับปรุงก็ต้องได้คะแนะการฝึกสอนไปน้อยๆ ตามความพยายามนั่นแหละค่ะ อิอิ ให้กำลังใจนะคะ ขอให้น้องดีขึ้นตามคนสอนไปติดๆ สู้ๆ ค่ะ

อดทนน้า...ต่อไปน้องเค้าจะเข้าใจที่เราจู้จี้เน้อ
สู้ต่อไปทาเคชิ อิอิ

แวะมาทักทายฮะ...

แวะมาแอบกินไอติม ขโมยน้องหมี

นึกถึงตัวเอง ที่จำได้แค่ตอนสอบ พอออกจากห้องสอบก็คืนไปด้วย ฮ่าๆ

อย่างนี้ต้องจับน้องฉีดยาครับ..

ย้าบ้า..

จะได้ขยันๆ..

ล้อเล่นๆๆ....


เล่น..

?


ผมอยากจะเป็นไข้หวัดหมูมั่ง..กำลังฮิต

แต่ช่วยรักษาให้ทีนะ..

ไม่งั้นไม่ยอมเป็น..

กลัวตาย..

แฮ่..

สวัสดีคะ

แวะมาทักทายและขอบคุณที่ครั้งหนึ่ง

เคยไปมอบกำลังใจและทักทายทิ้งคอมเมนท์ไว้

วันนี้เลยตามมาขอบคุณและทำความรู้จักค่ะและขอแอดเป็นเพื่อนหน่อยนะคะ

สวัสดียามเช้าค่ะ

อ่ะนะ

คริคริอาจารย์ สอนแร่ะ แต่ ลุกศิษย์ม่ะจำมากว่า

เก่งจังนะค่ะ นู๋อ่ะกลัวเลือดเห็นที่ไร เป็นลมทุ๊กที อิอิ


รักษาสุขภาพ ทางความเหงา และ ทางร่างกาย ดีดีนะค่ะ

เห็นด้วยนะคะ

สำหรับคำถามที่ฝากไว้ที่บล็อก ก็...เป็นบริษัทด้านการผลิตสื่อโฆษณาประชาสัมพันธ์ค่ะ เป็นบริษัทที่เคยวางแผนโปรโมทให้ค่ายเพลงดัง ๆ และสินค้าอิมพอร์ตหลาย ๆ ยี่ห้อ ประมาณว่าแบรนด์เนมดัง ๆ น่ะค่ะ อยู่ย่านสุขุมวิทเลยค่ะ

ยินดีที่ได้รู้จักนะ
สู้สู้..นะจ๋ะ
อย่าเครียดมากล่ะ ดูแลคนอื่น อย่าลืมดูแลสุขภาพตะเองด้วย

สวัสดีตอนบ่ายค่ะ

น้องคนนั้นเป็นไงบ้างคะ ปรับปรุงตัวหรือยัง

เรื่องสอนคนนี่ไม่ใช่ง่ายๆเลยนะครับ
ขนาดสอนการบ้านให้ลูกหลานเด็กยังว่าบ่อยๆ ลุงแอ๊ดดุจัง

สวัสดีตอนเช้าของ เนเธอร์แลนด์ จ้า



คิดถึงเธอไม่มาก
คิดถึงเธอไม่น้อง
คิดถึงเธอบ่อยๆ
เลยไม่น้อยจะห่วงใยเธอ


ขอให้มีความสุขและสุขภาพแข็งแรงนะจ้า

เป็นอรายที่ยากเกินกว่าจะคิดเลยนะเนี่ย

คนเราไม่เหมือนกันคับ ต่างกรรมต่างวาระ

เราซวยที่เจอกับคนอย่างงี้

ว่าไปก็สงสารอนาคตเค้าเหมือนกันเนอะว่าจะอยู่รอดต่อไปยังไง

อ่านแล้ว เราก็อยากจะผสมโรงเริ่มต้นบ่น ด้วยต้นประโยคว่า..เด็กสมัยนี้นี่.่..จุดจุดจดุ...บลาบลาบลา..

แต่ก็นะ..เด๊วเค้าหาว่าแก่อิก อิอิ

โอ๊ะ โย๊ะ โหยววววววว

น้องเค้าเป็นไรไปคะ...มีปัญหาอะไรรึป่าวคะเนี่ย???

ก็น่าหงุดหงิดนะคะหากว่าเราเจอน้องฝึกงานแบบนี้อ่ะ

แต่ถ้าน้องเค้าไม่อยากเป็นพยาบาลก็ไม่น่าจะฝืนใจตัวเองนะคะเนี่ย...สงสารคนที่จะมาเป็นคนไข้ของน้องเค้าในอนาคตจังเลยอ่ะ

....ถ้าภาษาธรรมะเขาเรียกว่า...โปรดสัตว์ไม่ขึ้น...คุณอาจาร์ยโยเกิตคะเมื่อสามสี่ปีก่อนไปทำงานคลีนบ้าน...เอาเพื่อนไปช่วย...สองคนจบปริญญาคงไม่ต้องสอนนะกฎของการปฎิบัติงาน..แต่ขอเพิ่มนะตอนเรียนมันนานมาแล้ว...เพิ่มอีกข้อ..ห้ามคุยโทรศัพท์มือถือตอนทำงาน.......มีน้องคนจบป.หกอันนี้คนสอนจำได้แค่สามถึงสี่ข้อ.......ยังไม่พอนะ...ดิฉันกับน้องได้ไปเรียนภาษากันแต่คุณโยเกิตไม่ต้องอินตามนะ
.....น้องสาวดิฉันได้ไปถามพี่คนหนึ่งชึ่งเป็นคนไทย...ตอนที่เรียนภาษาในห้องแค่จะถามสองสามคำ..ท่าทางพี่เขาไม่อยากพูดด้วย....กิเลสตัวร้ายในใจดิฉันก็ว่า..."พวกเราเรียนสูงมากกว่าแกทำไมจะรู้มารยาทในห้องเรียนนะ"...แค่จะถามเอาความรู้เพราะไหนๆพี่เขาก็มีประสบการณ์มาก่อนพวกเรา..ถามเพื่อเอาประสบการณ์ก็แค่นั้น...คนมันไม่รู้นี้
......พอตอนนี้พี่เขาเป็นคนไล่ถามดิฉันกับน้องสาว...ขั้นตอนทำอย่างไร..ในการเรียนวิชาชีพต่อไป นิสัยชอบบอกมาเลยพี่จะเป็นไกค์ให้สบายมากเปิดเทอมเจอกัน..

เอ่อ ยังดุน้องไม่จบเหรอ

น้อง ง๋อย ไปแล้วดิ

ตะเอง ขอบคุณนะที่มาเม้นให้เปนคนที่สอง แล้วจะแวะมาถามอะไรเกี่ยวกับทำ blog มั่งเน้อ

ขอบคุณที่แวะมาเม้นท์ให้กันนะจ๊ะ

แนะนำกล้องตัวนี้นะค๊า ราคาไม่แพงแต่ดีมากค่ะ ^^ เลนส์ Nikon ดีกว่ารุ่นอื่นที่ราคาเท่ากันตอนนี้นะเราว่า

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมบล็อกนะคะ ^_^

เพื่อนเราเป็นพยาบาลหลายคนเลยค่ะ แต่นาน ๆ เจอกันที 5555

แวะมาเยี่ยมค่ะ

สู้ๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ..

*** ขอบคุณที่ไปเยี่ยมนะคะ

ส่วนในเคสของเด็กๆ ฝึกงานแบบนี้
รู้จนซึ้งเลยค่ะ
มิหนำซ่ำ คนไข้แอบมากระซิบบอก ตรึมบิ่งกว่าเราเจออีกค่ะ
เรียกว่า รับอินเทิร์นมาเพื่อหูชา เพื่อปากเปียกโดยเฉพาะเล้ยยย

~ ถ้าพี่ดุน้องแค่นี้ แล้วทนไม่ได้ ต่อไปจะทำงานได้หรอ ~

จากชื่อเรื่องบล็อค...อ่านจบแล้วถอนใจเหนื่อยใจ
ต้องทำใจ อย่างน้ำเย็นเชียว

แต่ถ้าตอบจากชื่อบล้อค เค้าคงทำงานได้ แบบ
น่าสงสารคนไข้อ่ะ...

คุณพยาบาลคนสวย ต้องเคี่ยวเข็ญน้องๆ เหล่านี้
ขอส่งกำลังใจให้นะคะสู้ๆ
ว่างๆ ไปดูหน้าหนุ่มน้อยๆ ที่บ้านได้เสมอค่ะ

ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณพยาบาลคนสวย

สู้ๆนะคะ คุณพยาบาล
เป็นกำลังใจให้ค่ะ

หวัดดีตอนเที่ยงค่ะน้องโยเกิต

แวะมาทักทายพร้อมของฝากค่ะ

ตอนบ่าย ๆ จะได้มีแรงทำงานตรวจคนไข้เยอะ ๆ

ขอบคุณมากนะคะ ที่เข้าไปเยี่ยมเยียนบล็อค
เอาไว้คุยกันนะคะ

เจอเคสแบบนี้เข้าไป ก็น่าเหนื่อยใจแทนนะคะ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ ..

เอาใจช่วยค่ะ ปัญหาย่อมมีทางออก เอาตำถั่วมฝากกินแก้เคลียดค่ะ

เข้าใจอารมณ์เลยค่ะ

เด็กสมัยนี้ ดื้อเงียบค่ะ ไม่ใช่เฉพาะเคสเฉพาะที่คุณสอนนะคะ เด็กส่วนใหญ่ที่ฝึกงานเลยล่ะค่ะ จะเอาสบายเข้าว่า


เคยไปเยี่ยมอาจารย์ที่เคยสอนในมหาวิทยาลัย ท่านบอกว่า เด็กสมัยนี้ มันต้องการสบาย เงินเยอะๆ แต่ไม่ยอมลำบาก พาไปดูงานนอกสถานที่ ต้องตากแดด มันไม่เดิน มันหลบเข้าร่ม ให้อาจารย์กับเจ้าหน้าที่เดินดูงาน ไม่เหมือนสมัยก่อน เด็กจะลุยกว่านี้ เข้าใจการเรียนและการทำงานมากกว่านี้


เฮ่อ

ดุอีกค่ะ เชียร์สุดชีวิต
เพราะบางทีไปเจอแบบว่า... หนูนั่งเลือกไหลจะหมดตัวแล้วนะคะ พี่จะให้หนูทำบัตรก่อนจริงๆ เหรออออออออออออออ

เฮ่อ... สู้ๆ นะคะ

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมนะค๊า
ใจเย็นเย็นน๊าอาจารย์

สวัสดีจ้ะ พี่ปลาคิดว่า หมอและพยาบาลเดี๋ยวนี้ คุณภาพลดลงๆๆๆๆ
คนไข้ที่ไปเจอหมอดี พยาบาลดี ดูแลเอาใจใส่ ก็ต้องถือว่า ทำบุญมาดี เอิ๊กๆ อ้างไปถึงบุญ ถึงกรรมเลย น้องก็ไม่ต้องเกรงใจจ้ะ เขี้ยวไปเล้ย ดุไปเล้ยยย คนแบบนี้ ถือว่าไม่รักในอาชีพของตัวเองนะ น่าให้เปลี่ยนงาน เปลี่ยนสายอาชีพซะ โน๊ะ เฮ้อ ไม่ไหวจะเม้นต์ เหมือนกันจ้ะ อิอิ

ขอบคุณมากครับที่แวะไปทักทาย แถมยังเป็นคนแรกด้วย 555

หวัดดีค่า

เจอเด็กฝึกงานอย่างนี้ไม่ปรี๊ดแตกก็แปลกละนะคะ

^^

อ่านแล้วรู้สึกว่าน้องเค้าไม่ค่อยสนใจ ใส่ใจอะไรเลยอ่ะค่ะ
เป็นเราเจอเค้าก็คงหงุดหงิดเหมือนกัน
คุณครูเข้มงวดกับน้องเค้าก็ดีแล้วล่ะค่ะ ยิ่งเป็นอาชีพที่เกี่ยวข้องกับชีวิตคนด้วยแล้ว ยิ่งควรจะต้องเข้มงวดและมีมาตรฐานที่สูงนะคะเพราะผิดพลาดขึ้นมาเนี่ยบางทีอาจแก้ไขเรียกกลับมาไม่ได้เลยทีเดียว

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

อ่านจบแล้ว นึกถึงน้องที่บ้านเลย อาการเดียวกับน้องฝึกงานเลย ไม่รู้จะแก้ใขอย่างไง ถามอะไรก็ใบ้กิน เข้าใจหรือไม่เข้าใจก็ไม่ตอบ เข้าใจหัวอกเดียวกันเลยค่ะ

ขอบคุณที่ ment มาค่ะ

หวัดดีค่ะ ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมที่บ้านค่ะ ปรี๊ดบ้านโน้น มาปรี๊ดบ้านนี้อีก เข้าใจอารมณ์จริงๆ จากที่สงสารและเกลงใจ กลายเป็นทำให้เค้าเฉย เฉื่อยไปเลย พอพยายามจะให้ทำ ก็ไม่พอใจคิดว่าเรืองมากเจ้ากี้เจ้าการ แล้วจะมาทำงานเพื่ออะไรหรือ..ทำใจค่ะ และขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีนะคะ

ดุ แล้วได้ีดี
ผมยอมให้ดุครับ
อิอิ

น้องเค้าฟังดูเหมือนพวกนำ้เต็มแก้วเลยค่ะ ไม่ฟังแล้วจะเก่งไงเนี่ย

แค่ไหน แค่นั้นค่ะ อย่าเครียด

ขอบคุณที่วันนี้มาเม้นท์ให้นะจ๊ะ
อ่านเรื่องนี้แล้วถ้าเป็นเหมียวนะ จะเรียกคุยเลยว่าเป็นไรหรือเปล่า พี่สังเกตุเราว่าเราจะไม่่ค่อยสนใจอยากจะเีรียนรู้เลย ที่พี่สอนและอยากให้เราได้ทำเป็น (เพราะดูเหมือนว่าเค้าอาจจะคิดว่าให้ทำอยู่ได้ ทำเองบ้างซิรึป่าวนะ คิดแบบเด็กที่ไม่เคยทำงานไง) เพราะถ้าปล่อยไว้ ตัวเองก็ลำบากใจ หรืออีกทางอย่างทีคห.อื่นบอก เราก็ทำเต็มที่เค้าไม่สนใจก็ไม่ต้องสนใจเค้าเลย ทำหน้าที่ของเราต่อไป ก็ประเมินไปตามที่เค้าได้ทำ เกรดน้อยเด๋วก็รู้ตัวเองแหละ สู้สู้นะคะ

ใจเย็นๆจ้า

ขอบคุณมากคะ ที่แวะไปเยี่ยมที่บล้อก

แบบนี้ไม่ไหวคะ

เข้ามาเรียนสายนี้ได้ยังไง!!!!! ทั้งๆที่ไม่มีใจรักที่จะช่วยเหลือคนอื่น
ไม่ไหวคะ
แถมไม่มีความเอาใจใส่ในรายละเอียดที่ร่ำเรียนมาเลย

สงสารคนไข้ในอนาคตที่จะต้องมารักษากับคุณเธอคนนี้

อ่านแล้วเหนื่อยแทนค่ะ

เด็กสมัยนี้ ไม่ไหวเลย

(แพรเองก็อาจะนับว่ายังเป็นเด็กสมัยนี้อยู่นะคะ
แต่ตอนฝึกงานนี่ทำทุกอย่างที่พี่เคาให้ทำเลยค่ะ ^^)


สู้ๆค่ะ เืพื่อคนไข้คนต่อๆไป(ที่อาจจะโชคร้ายได้มารักษากับน้องคนนี้)นะคะ
จะเป็นกำลังใจให้ค่ะ

ที่เขาว่ามานั้น จริงมั้ยหนอ

กว่ามีดจะคมได้
ก็คงต้องผ่านการลับมาหลายครั้งคะ

กว่าดาบจะใช้งานได้
ก็ต้องผ่านการทุบ ตี นับร้อย นับพัน

น้องคนนั้น
แอ๋วว่า ที่เขาต้องการ
คือการลับ... การทุบตี...
เพื่อต่อไป จะสามารถใช้งานได้ดีคะ

have a beautiful sunday ค่ะ หลานคนเก่งของอาม่า ปัญหาแค่นี้เคลียร์ได้สบายบรื๋อส์ ลุยเลยแมะ อาม่ายกล้อชนให้ 555+

อดทนนะ แล้วอะไร ๆ ก็จะดีเองแหละ จ้า

กำลังฝึกงานเทอมนี้พอดีเลยค่ะ
แต่พอดีเป็นคนพูดมาก เลยไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องนี้
แต่คงมีปัญหาเรื่องพูดซะจนพี่สอนงานฟังไม่ทันมากกว่า ^^
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
สักวันนึงเค้าคงเห็นประโยชน์ในสิ่งที่พี่สอนเค้ามั้งค่ะ

สวัสดีครับ

แวะมาทักทายครับผม

แวะมาเยี่ยมเยียนครับผม

ขอบคุณนะคะที่แวะไปทักทายกัน

ยินดีที่ได้รู้จักจ้า....

เหอๆๆ นิเทศน์ เด็ก มันมะง่ายเลย

โห คอนเม้นท์เพียบ เลยเข้ามาแจม ด้วยคน แค่ฟังเรื่องเย็บแผลก็ น่ากลัวแล้ว ค่ะ หรือน้องเขากลัวเลือด ....ไม่น่าจะเกี่ยว เน้อะ

แวะมาเยี่ยมจ้าาา

จะพยามอ่านหนังสือทบทวนก่อนไปฝึกให้มากขึ้นคะ




กลัวโดนดุ




ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ

มีน้องฝึกงานแบบนี้ประเมินตกอย่างเดียว หุหุ ใครจะว่าใจร้ายไม่สน เคยมีน้องฝึกงานแบบนี้ 2-3 คนค่ะ แต่คนละงานนะคะน้องคนนี้สวยมาก น่ารัก (หน้าตานะคะ) ประมาณว่าเป็นพริตตี้จากม.เอกชนชื่อดังจากทางเหนือค่ะ มาวันแรกๆเราก็แนะนำว่าสไตล์การทำงานของพี่อย่างนี้ๆๆๆๆนะ น้องฝึกกับพี่ก็ไม่ต้องเครียดมาก มีอะไรสงสัยให้ถาม ไม่ต้องเกร็ง แต่ตั้งใจก็พอแล้ว เราบอกไปอย่างนี้ ปรากฎว่าหล่อนผลุบโผล่ๆมามั่งไม่มามั่ง มาก็สายตลอด เราก็พยายามมองผ่าน


ทนไม่ไหวเรียกมาคุยว่าเป็นอะไรมีปัญหาการเดินทางเหรอ เค้าบอกไม่มีแต่ตื่นสาย (ดูสิคะคุณว่ามันน่ามั้ย) บางทีก็บอกว่าแฟนมาหาบ้าง ขอกลับก่อนบ้าง สารพัดที่คุณเธอนำมาอ้าง


เราบอกให้ทำอะไรก็ไม่ทำ วันๆเมาธ์กับน้องฝึกงานด้วยกัน แต่งหน้าทางปาก เราเตือนแล้วไม่ฟัง ประเมินไม่ผ่านอาจารย์มาประเมินเราก็พูดไปตามจริง (อดแขวะอาจารย์ไม่ได้ว่าลูกศฺษย์อย่างนี้ไม่น่าได้ขึ้นถึงปี 3 นะคะเขียนข่าวไม่เป็นสักข่าว) แถมไม่ตั้งใจมาฝึก พอประเมินไม่ผ่านอาจารย์ก็ต่อรองให้ฝึกใหม่ เราบอกฝึกได้แต่เราไม่รับ สุดท้ายก็ทำเรื่องไปแผนกอื่น...ฝึกงานห้องสมุดของออฟิศเราค่ะ ทีนี้ได้ว่างสมใจอยากเลยค่ะ

แอบกลัวค่ะคุณ โยเกิร์ต..


คนเงียบนี่น่ากลัวที่สุด ไม่รู้เค้าคิดอะไรเนอะ