~ ถึงเวลาแล้ว ที่เราต้องอยู่ไกลกัน ~
กลับมาแล้วค่า มาอัพบล็อกแล้ว
หลังจากบล็อกที่แล้ว เอาลูกชายมาให้ดู
ตอนนี้ก็จอดไว้เฉยๆอ่ะค่ะ
เนื่องจากอยู่เวรยาว ไม่ได้ไปไหนกะเค้าเล้ย เฮ้อออออ วัยรุ่นเซ็ง
ช่วงนี้ยุ่งๆกะชีวิตค่ะ
เนื่องจากคุณคู่หมั้นเปลี่ยนงาน จากหนุ่มแบงค์ ไปเป็นครู
เนื่องจากคุณคู่หมั้นจบครูมาค่ะ แต่สอบบรรจุขึ้นบัญชีไว้
ระหว่างรอเรียกบรรจุ ก็ไปทำงานแบงค์
ตอนนี้ เค้าเรียกบรรจุแล้วอ่ะค่ะ
แต่ต้องไปเป็นครูดอย อยู่ต่างอำเภอกัน
ระยะทางก็ห่างกัน 100 กว่ากิโลค่ะ
แต่ก็ไปค่ะ เป็นโรงเรียนประถม เป็นเด็กกะเหรี่ยงเกือบทั้งโรงเรียน
ดูรูปละกันค่ะ..........
โรงอาหารค่ะ ด้านหลังเป็นภูเขา ธรรมชาติมาก
ถนนระหว่างทางค่ะ ภูเขาล้อมรอบตลอด
ศูนย์อพยพค่ะ ส่วนมาเป็นกะเหรี่ยง อยู่กันตามขั้นภูเขาเลยค่ะ
วันนี้เราก็ไปดูโรงเรียนกันค่ะ ก็ดีนะคะ
ระยะทางไกล แต่ถนนสี่เลนตลอด ทางดี
น้ำ ไฟ พร้อม คลื่นโทรศัพท์เต็ม ก็วางใจได้
ตอนนี้ก็เลยต้องมานั่งแบ่งสมบัติกันค่ะ
ว่าใครจะเอาอะไรไป เพราะตอนอยู่ด้วยกันก็ซื้อไว้
ตอนนี้ก็ต้องมาแบ่ง ใครจะเอาไมโครเวฟ กะทะ หม้อ ไห
แบ่งกันให้ลงตัว เดี๋ยวมาแย่งกัน
ที่สำคัญ อย่าแบ่งใจให้กับคนอื่นละกัน
เห็นหน้าตายิ้มๆแบบนี้.....
ถ้าทิ้งตรู เมิงตายยยยยยยยยยย
Create Date : 08 กรกฎาคม 2552 |
|
84 comments |
Last Update : 8 กรกฎาคม 2552 22:27:57 น. |
Counter : 1102 Pageviews. |
|
|
|