ฉันยังคงเชื่่ออยู่เสมอ ว่าโลกนี้มีปาฏิหาริย์ เพียงแต่ฉันไม่แน่ใจ ว่ามันจะเพียงพอสำหรับมนุษย์ทุกคน ฉันเพียงอยากดิ้นรนด้วยตัวเองบ้าง ....เผื่อว่าวันใดโลกนี้ไม่หลงเหลือปาฏิหาริย์อีกแล้ว ฉันจะได้รู้จัก วิธีที่จะก้าวเดินต่อไป....โดยไม่มีมัน
เธอจะให้ฉันแบกไปถึงไหน?

วันนี้ผมได้รับข้อความจากเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง..

เธอบอกเล่าถึงความคาดหวังของผู้คนรอบข้างที่มีต่อเธอ...

สิ่งที่เธอต้องทำเพื่อให้คนเหล่านั้นพอใจ..

และนั่นทำให้เธอเหนื่อย...

การมีชีวิตอยู่โดยแบกความคาดหวังของคนอื่นไว้เต็มบ่า..

ทั้งที่ตัวเราเองก็ไม่ได้วิเศษเลิศเลอมาจากไหน...

เป็นเพียงแค่มนุษย์..เหมือนๆกับคนที่ตั้งความหวังกับเราเหล่านั้น..

เป็นสิ่งที่หนัก..

มนุษย์คนหนึ่งควรจะแบกความหวังและทำให้มันสำเร็จมากเท่าไหร่?..

หัวใจของเราถูกออกแบบมาให้ทานน้ำหนักของสิ่งเหล่านี้..

มากแค่ไหน?..

ตอนที่เราเรียนหนังสือ..

เราแบกความหวังของคุณพ่อคุณแม่...

ซึ่งบางครั้งก็เบียดบังความคาดหวังของเราต่อตัวเองจนตกขอบ...

ตอนทำงาน..เราแบกความหวังของนายจ้างและเพื่อนร่วมงาน..

ตอนมีความรัก..เราแบกรับความคาดหวังของคนรัก..

ซึ่งขยันหาสิ่งที่อยากให้เราเปลี่ยนแปลงตัวเองอยู่เสมอ (ซึ่งตอนแรกก็ดูเหมือนว่า่จะรับตัวเราได้ทุกอย่าง)

เวลาผู้หญิงขึ้นรถเมล์..ก็ยังโยนความคาดหวังที่จะได้ที่นั่ง

มาให้ผู้ชาย

จริงๆแล้วการคาดหวังในตัวมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง..

เราคงต้องเตรียมใจรับความผิดหวังไว้ให้มาก..

เพราะการคาดหวังในตัวมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง..

เป็นสิ่งที่น่าสิ้นหวัง..

ธรรมชาติของคน..ล้วนต้องการอิสระเสรี

แม้จะถูกกักอยู่ในกรอบของคำว่า..กตัญญู หน้าที่ ความรัก และมารยาท..

แต่ถ้ากรอบเหล่านั้น คับแคบ ไม่อบอุ่น และขัดแย้งต่อความคาดหวังต่อตนเอง

มันอาจจะกลายเป็นความกดดันอย่างยิ่ง...

ที่สุดแล้วคนเราจะเลือกทำตามธรรมชาติของตัวเอง..

ในทุกครั้งที่มีโอกาส...

แต่บางคนก็มีความอดทนจำกัดกว่านั้น..

แต่ก็..ต้องแลกกับการทำผิดต่อกรอบทางศีลธรรมและจริยธรรมข้างต้น

มีคำน่าคิด จากภาพยนตร์เรื่องหนึ่งกล่าว่า

"จงเป็นตัวของตัวเอง..เพราะชีวิตนั้นสั้น.

เกินกว่าที่จะเป็นคนอื่น.."

การโยนก้อนความหวังก้อนโตไปให้คนอื่นช่วยทำให้มันเป็นจริง...

บางครั้งก็ดูเป็นการเห็นแก่ตัวอยู่กลายๆ

เพราะกว่าเขาจะทำให้มันกลายเป็นจริง...

อาจต้องใช้เวลาทั้งชีวิตเลยก็ได้..


...................................................................................

วันนี้ที่กรุงเทพฯเมืองขอบฟ้าหยัก

ลมพัดลมเพ ฟ้าหรัว และจั๊กจั่นรองเป็นวันแรก...

นั่นแปลว่า..ฤดูหมาหอบ..มาถึงแล้ว..


จะว่าไปก็น่าสงสารตูบนะครับ..ไม่มีรูขุุมขนกับเขา..

ร้อนทีไร..ต้องทำลิ้นห้อย ต่องแต่ง..

ถ้าคนเราเป็นอย่างนี้มั่ง..คงสนุกดีพิลึก..


...พระเอกกับนางเอก..วิ่งหนีผู้ร้าย..

นางเอกเหนื่อยจนลิ้นห้อย ..ต่องแต่ง..น้ำลายหยด แหมะ ..

โดนมือพระเอก..

เขาเลียแผล็บอย่างไม่นึกรังเกียจ ขยะแขยง หรือรู้สึกว่ามันอุบาทว์เลย..

นางเอกเลยตกหลุมรักพระเอก..

พระเอกดีใจจนเผลอทำลิ้นห้อยออกมา..ต่องแต่ง..

นางเอกยิ่งรักเข้าไปใหญ่..เพราะความเป็นธรรมชาติของเขา...จบ


ระยะนี้อาจจะมีฝนฟ้าคะนองและฝนตกนะครับ..

ใครอยู่แถวๆดาวคะนอง ก็อย่าลืมเก็บพริก กระเทียม ที่ตากไว้นะครับ..

อันที่จริงอยากให้ฝนแวะไปตกที่ เชียงใหม่ แม่ฮ่องสอนบ้าง...

เพราะได้ข่าวว่ามีหมอกควันปกคลุม กลายเป็นเมืองดาวดึงส์ไปแล้ว..

เดี๋ยวหมีแพนด้าเราจะพาลไม่ตกลูกซะฉิบ..หงิบๆ

ช่วยๆกันลดปริมาณการสูบบุหรี่ลงหน่อย ก็น่าจะดีขึ้น

/font>

เอาเพลงเก่าๆมาให้ฟังกัน..

จำได้ว่าตอนตัวเล็กๆ เคยดูมิวสิควีดีโอของเพลงนี้..

นางเอกเป็นพยาบาล ถูกข่มขืนแล้วจะโดดตึกตาย..

พระเอกผู้แสนดีต้องคอยเกลี้ยกล่อม

กลัวหนี้ที่นางเอกค้างอยู่จะกลายเป็นหนี้เอ็นพีแอล..

เพลงนี้ พี่ดี้แต่ง..

หนึ่งในแรงบันดาลใจของผมเอง


ฟังเพลงใหม่ล่าสุด พร้อม โค้ดเพลงhi5 Click ที่นี่


Create Date : 05 มีนาคม 2552
Last Update : 6 มีนาคม 2552 0:56:49 น. 11 comments
Counter : 1042 Pageviews.

 
สวัสดีค่ะ ยามดึกนะคะ

วันนี้ครัวเปิดแล้วนะคะ มากับ สตอบอรี่ Daifuku ขนมญี่ปุ่นค่ะ


*ผนังบ้านนี้รูปสีเยอะมาก เลยทำให้อ่านยากเลย




โดย: praewa cute วันที่: 5 มีนาคม 2552 เวลา:1:23:01 น.  

 
แวะมาทักทายตอนดึกคับผม


โดย: phaclam วันที่: 5 มีนาคม 2552 เวลา:1:23:08 น.  

 
เวอะมาทักทายค่ะ


โดย: CrackyDong วันที่: 5 มีนาคม 2552 เวลา:2:30:15 น.  

 

อ่านแล้วรู้สึกเหนื่อยตามไปด้วยค่ะ
เราก็เป็นคน 1 ที่วิ่งตามคนหมู่มากเมือนกัน
ต่ไร้สึกเหนื่อย
เพราะว่า
เราจะเป็นเหมือนจิ้งจกที่เปลี่ยนสีตามเพดานที่เกาะ
แต่ตัวเองก็รู้ว่าตัวเองเป็นจิ้งจก
เพราะยังเกาะเพดาน
แม้จะตามน้ำตามกระแสบ้าง
แต่ก็ยังมีความเป็นตัวของตัวเองเสมอ
เพลงนี้ก็เป็นเพลงโปรดของเรา
ใช้บอกเล่าตัวเองได้ดีค่ะ


โดย: อุ้มสี วันที่: 5 มีนาคม 2552 เวลา:4:38:51 น.  

 
บางทีพ่อแม่ก็หวังให้ลูกได้ดีซะจนไปกดดันเด็กเล็กๆคนหนึ่ง เกิดมาด้วยความกดดันจากคนรอบข้างโดยแท้

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมกันนะคะ


โดย: KOok_k วันที่: 5 มีนาคม 2552 เวลา:5:12:40 น.  

 
อ่านแล้วชอบจังเลยค่ะ


โดย: Love_NooEarnEarn วันที่: 5 มีนาคม 2552 เวลา:8:36:53 น.  

 
ชอบเพลงนี้เืหมือนกันค่า


โดย: แมวเอิง วันที่: 5 มีนาคม 2552 เวลา:10:14:09 น.  

 
เพลงกับเนื้อหาช่างเข้ากันได้ดีจริง ๆ

.............................................

เม้นไม่ออก.......


โดย: แม่นู๋มี่ วันที่: 5 มีนาคม 2552 เวลา:10:16:23 น.  

 
ซาหวัดดีค่ะ วันนี้ได้อ่านข้อความด้านบนของคุณ ก็เห็นด้วยตามนั้น

บางทีมนุษย์เราลืมไปว่าเวลานั้นแสนสั้น จะแบกอะไรกันหนักหนา

เราไม่สามารถทำตามความต้องการ หรือความคาดหวังของใคร ๆ ได้ทั้งหมด

ตามใจตัวเองบ้างคงไม่ผิดนักหนา.....อาจผิดในความรู้สึกคนอื่น (ก็ช่างเถอะ)

คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...


โดย: นางฟ้าในโลกไซเบอร์ วันที่: 5 มีนาคม 2552 เวลา:16:26:49 น.  

 
ถูกต้อง

แต่กว่าเรามาถึงจุดนี้ได้ พ่อแม่ยิ่งกว่าแบกหามอุ้มชู มากมาย

เปนกะลังจัยให้ จ๊ะ


โดย: บ้าได้ถ้วย วันที่: 5 มีนาคม 2552 เวลา:18:43:50 น.  

 
คนที่อยู่บนความหวังของคนรอบข้าง
ของพ่อแม่บางทีก็เหนื่อยหัวใจนะค่ะ
แต่ทำให้พ่อแม่คนที่เรารักมีความสุข
เหนื่อยอย่างไร ...ก็แลกกับความสำเร็จ
กับ...รอยยิ้มด้วยความภาคภูมิใจ
ของคนที่เรารักค่ะ So Happy ka
.



โดย: มัททะนะ (mastana ) วันที่: 6 มีนาคม 2552 เวลา:23:03:06 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

อสัญแดหวา
Location :
บ้านโคกอีโด่ย/กรุงเทพ/ต้นมะเดื่อต้นที่สอง.. Ethiopia

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




เป็นมนุษย์
คลั่งไคล้การใช้ชีวิต
จริงจังในความฝัน
ยิ้มรับโลกของความจริง
บินไม่ได้ ถูกใครทำร้ายก็เจ็บ
ไม่เก็บเอาไปแค้น
แต่จำไว้นะเอ็ง..

ตอนเด็กๆเคยกินแมว
โตขึ้นมาเลยออกจะเพี้ยนๆ
ชอบพูดจาที่บางทีฟังดูเลี่ยนๆ
จนใครบางคนต้องร้องแหวะ

บางทีก็ปากมอม รู้จักคำหยาบพอๆกับผู้หญิงปากจัดทั่วไป
เป็นผู้ชายที่พยายามจะเป็นคนดี
แต่โดยสันดานเป็นเจิร์ก
เถื่อน บ้า อัตถิภาวนิยม เต็มพิกัด
ชอบดนตรี ชอบศึกษาสันดานมนุษย์

ไม่ชอบกรอบทุกชนิด
ที่สร้างขึ้นอย่างไร้เหตุผล
โดยพวกคนที่อยู่ในกรอบ

ไม่ชอบตามกระแส
แต่ไว้ผมทรงคล้ายนักร้องเกาหลี
ชอบอะไรก็ตามที่มันดูขัดแย้งกัน
เพราะมันเหมือนตัวเองดี

ใช้ชีวิตอยู่บนกฎข้อเดียว
คือความเป็นมนุษย์

กลัวผี
เคยเป็นฝี
รักจริง

อย่างไรก็ตาม
จะพยายามเป็นคนปกติ
ถึงแม้มันจะไม่ค่อยสนุกก็เถอะ..

"จ ง ใ ช้ ชี วิ ต..ข ณ ะที่ ยั ง มี ชี วิ ต"

จำ ไ ว้..

"ถ้ามีใครถามว่าฉันคือใคร?..

ฉันจะตอบอย่างภูมิใจ..

ว่าฉัน..

คื อฉั น.."

เป็นเอกเทศ..

ไม่ขึ้นตรงต่อใคร..

และมีตัวเดียวในโลก...

..................T.Potter.....
Creative Commons License
ความบ้าคลั่งชนิดต่างๆ โดย www.toofarorfear.bloggang.com อนุญาตให้ใช้ได้ตาม สัญญาอนุญาตของครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกัน 3.0 ประเทศไทย.
ลิงจอมเพี้ยน
หัวหอมจอมติงต๊อง
กระต่ายติสแตก
X
X
X
Group Blog
 
<<
มีนาคม 2552
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
5 มีนาคม 2552
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add อสัญแดหวา's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.