เล่าเรื่องเก่าๆ..รึเราจะเริ่มแก่??..มันก็ไม่แน่..คนเราไม่ได้แก่..แค่เพียงเพราะเก่า..?
..วันนี้...
เมื่อสองปีกว่าๆที่ผ่านมา..
เป็นวันที่เจ้าของบ้านนี้ ปลดประจำการจากการรับราชการทหาร..
บรรยากาศในวันนั้น..จากไดอารี่สีเทาที่บันทึกไว้..
บอกว่า..
"วันที่ฟ้าหม่นๆ..
เดินสวนสนามอำลาธงชัยเฉลิมพล..กับฟ้าหม่นๆ...
เดินตามจังหวะกลองตามที่เคยฝึกมา..
ขึงขัง และจริงจัง..
ที่จริงวันนี้..
อยากจะแหกกฏกองทัพ ลองเอากลองยาวและฉิ่งฉาบ..
มาตีประกอบการเดินสวนสนาม ซักครั้ง..
เผื่อว่าบรรยากาศ จะครึกครื้นขึ้น..
พอถึงตอนเดินผ่านผู้บังคับบัญชา..
จากที่ปกติ ต้องสะบัดหน้าแสดงความเคารพ..
ก็อยากจะลองตะโกนบอกว่า 'ไปล่ะนะลุง!!' ...
ลองดูซักที.. *************
สวนสนามเสร็จ มายืนเรียงแถว...
ผู้กองที่เคยเข้มงวด..
กลับกล่าวคำอำลาที่กินใจ และ แสนเศร้าศร้อย..
ปกติ..
ลูกผู้ชายชาติทหาร เค้าไม่ร้องไห้กันง่ายๆ..
แต่ก็มีหลายคนที่ร้อง..
น้ำตาของลูกผู้ชาย ร้องอย่างไม่อาย โชคดีที่มีแต่ไอ้ถึกด้วยกัน..
ไม่งั้นเสียฟอร์มแย่..
******************
กองพันข้างๆ..
บ้างก็โยนหมวกไบเร่ขึ้นฟ้า...ประมาณว่าอารมณ์ตอนเรียนจบปริญญา..
บ้างก็ตะโกนว่า 'กูเป็นอิสระแล้วโว้ย!!!'..
หลายคนคุยกัน ถึงอิสระภาพจากกฏเกณฑ์ที่เพิ่งได้รับ..
หลายคนแยกตัวออกไปอย่างเงียบๆ..
บางคนแหงนมองดูฟ้า อย่างไร้จุดหมาย..
ราวกับคาดหวัง..
ว่าอนาคตคงจะไม่โหดร้ายเกินไปนัก...
อ้อ..
รวมทั้งหมอนี่ด้วย...
..ฉันอง..^_^
*****************************
..เพื่อนๆหลายคน..
กล่วคำอำลากัน ..
เราจากกันด้วยถ้อยคำง่ายๆ..
และช่างดูไม่คู่ควรกับมิตรภาพ ที่เรามีให้แก่กัน เอาซะเลย..
กลับมากองร้อย..
ผู้กองธีรภักดิ์ เลี้ยงเบียร์..
ปกติถ้าแอบกินกันเอง คงโดนต่อย..
เป็นวันที่เราอยากกินเบียร์ที่สุดในโลก..
แต่ติดที่คำสาบาน..
ที่ให้ไว้กับคุณตาสุดที่รัก ก่อนแกจะสิ้นใจ
ว่าฉัน ..จะไม่ดื่มเหล้าตลอดชีวิต..
จะถอนก็ไม่ได้ แกตายไปแล้ว..
เง่อ...คุณตารักเรา..แกเลยขออะไรที่มันยากๆ..
ก็เลยได้แต่ดื่มน้ำใจ ของกันและกัน..
อืมห์..
น้ำใจก็รสดีนะ..
รสคล้ายๆละมุดปั่น...
>
...จากวันนั้น..ถึงวันแรงงานนี้..
เวลา ได้กัดกร่อนส่วนที่เป็นความจริงไปจนอดีตนั้นขาดวิ่น..
สมอง จึงเติมแต่งส่วนที่หวิ่นแหว่งนั้น ด้วยจินตนาการ...
โดยที่เราไม่ได้ตั้งใจ..
และโดยที่ตับและซี่โครงอ่อน ไม่ได้เต็มใจ...
ทุกคครั้งที่เรามองกลับไปยังอดีต..
มันจึงมักสวยงามเกินความเป็นจริง เสมอ..
มันอาจจะเป็นมุกตลกร้ายของโลก..
ที่เอาสิ่งที่เราโหยหา แต่มิอาจได้มา มายั่วยวนให้เราปวดใจเล่นๆ...
เหมือนโคโยตี้ ที่เต้นยั่วยวน อยู่ในกรงที่ไม่มีทางเปิดออกได้...
***********************************
สิ่งที่เป็นรูปธรรม ได้แปรเปลี่ยนไป แทบจะหมดสิ้น..
เหลือเพียงภาพถ่ายไม่กี่ภาพ..
เป็นเครื่องยืนยัน ว่าเหตุการณ์เหล่านั้น..
ได้เกิดขึ้นจริง..
แต่สิ่งที่เป็นนามธรรมอย่างหนึ่ง ที่ยังคงหลงเหลือออยู่...
ซึ่งธารอันเชี่ยวแห่งวันเวลา ไม่อาจพาพัดได้..
นั่นคือ มิตรภาพ..
มิตรภาพอันก่อเกิด จากการร่วมทุกข์ แบ่งสุข..
จากการร่วมเป็นร่วมตาย และจากการบาดหมางแล้วปรับความเข้าใจ..
มิตรภาพ ต่อติดเสมอ..
แม้ว่าเราจะไม่ได้พบกันบ่อยๆเหมือนคืนวันเก่าๆ..
เป็นสิ่งที่ดีที่สุดอย่างหนึ่ง..
ที่โลกบรรจงสร้างขึ้นมา...
*************************
ในวันนี้..
เพื่อนบางคนอยู่ดีกินดี..
มีเมีย มีครอบครัวที่อบอุ่น..
เพื่อนบางคน อยู่ในมุ้งสายบัว และกินข้าวแดงฟรีๆ..
ข่าวในหนังสือพิมพ์บอกว่า...
มันอยากทดสอบฝีเท้า เลยไปวิ่งราวทรัพย์ฝรั่ง..
เห็นชัดๆ ว่ามันวิ่งได้ช้ามาก..
เลยโดนจับติดคุก..
ข้อหา วิ่่งช้าแล้วไม่เจียมตัว..
เพื่อนๆหลายคน..
กลับเข้าสู่วงการ รับแสดงบทบู๊แบบไม่ใช้สลิง..
อยู่ที่สมรภูมิแห่งความหลัง..
ทั้งรักทั้งชัง ทั้งต้องสู้..
เพื่ออุดมการณ์ของตนเอง และ เพื่ออนาคตของอีกหลายชีวิต..
ที่นั่น หากนักรบตายหนึ่งคน นั่นหมายถึง..
อีกหลายอนาคตที่บริสุทธิ์ ต้องจบสิ้นด้วยเช่นกัน..
..เราใช้โทรศัพท์ พูดคุยถามไถ่..
ถึงความเป็นไปในปัจจุบันของกันและกัน..
เรียกกันด้วยสรรพนามที่เคยคุ้น..
ชื่อของเราในวงการ คือ "มหา"..
แต่ลึกๆแล้วนึกอดสูใจนัก...
ที่พระธรรมที่ร่ำเรียนมา...
ไม่อาจชำแรกผ่านกำแพงแห่งอคติระหว่างกลุ่มชน ได้เลย..
และเราเอง ที่ต้องคอยจับปืน และพร้อมจะเข่นฆ่า่อยู่ตลอดเวลา..
นี่ก็คงเป็นมุกตลกร้ายอีกมุกหนึ่งของโลก กระมัง?..
การสนทนาระหว่างเพื่อน เต็มไปด้วยความชื่นมื่น..
ตลอดเวลานั้น ประโยคแห่งวันที่เราจากลาประโยคหนึ่ง..
ยังคงดังก้องอยู่ในใจ สะท้อนไปมาเป็นเสียงแอคโค่ อยู่ในปอดทั้งสองข้าง..
" สงครามเกิดแล้วจบ สหายร่วมรบ ไม่มีวันตาย.."
อิมมมห์์...ใครก็ได้ ลดเสียงแอคโค่ลงหน่อย ฟังไม่รู้เรื่อง!!...
...............อสัญแดหวา..30-01/04-05/09 แบนแต๊ดแต๋..
******************************************
..ช่วงนี้ กระแสความปั่นป่วนชองอินเตอร์เน็ตที่ห้อง..
ยังคงดำรงอยู่ต่อไป...
ขออภัยที่ไม่ค่อยได้ไปเยี่ยมใครนะครับ..
หวังว่าคงไม่ลืมกันง่ายๆนะขอรับ..
วันที่หนึ่งนี้ เป็นวันแรงงาน..
ขอให้มีความสุขกับการไม่ต้องทำงาน...
วันแรงงาน เป็นวันพระด้วย..
แต่ไม่ต้องชวนพระไปดูคอนเสิร์ตสนามหลวงนะครับ...
เศรษฐกิจอย่างนี้ ต้องอาศัยกำลังใจในการทำงานอย่างมากโข..
ยังไงก็อย่าไปยอมแพ้ต่อุปสรรคนะครับ...
เพราะถ้าเรายกมือยอมแพ้เมื่อไหร่..
มันจะได้ใจ และไม่นานมันจะกลับมารีดไถพลังชีวิตเราไปอีก...
มีความสุขมากๆ มีความทุกข์น้อยๆๆๆ นะครับ..
เน็ตหายเอ๋อแล้วเจอกัน..
ลา ลั้ล ลา..
ขอบคุณโลกที่สร้างภาพสวยๆ และเพลงเพราะๆนี้ ขึ้นมา...
...ฮี่ๆๆ..
เดี๋ยวนี้บ้านเค้ามีหนังให้ดูแล้วนะ..
เพลงเพราะมั้ย?..
ชอบเมโลดี้เพลงนี้จัง..
หาดูเนื้อเพลงกันเอาเองนะ..
ดี๊ดี..
***********
อยู่ร้านเน็ตหน้าปากซอย..
ตรงร้านที่สามนะ..
ใครผ่านมาฝากซื้อโอวัลตินปั่นด้วย...
ใกล้วันพระอีกแล้ว..
ไปเวียนเทียนที่ไหนกันหนอ?..
ใครว่างๆเจอกันที่วัดปทุม ข้างพารากอนนะครับ..
สองทุ่มกำลังดี..
ลา ลั้ล ลา..
Create Date : 30 เมษายน 2552 |
|
45 comments |
Last Update : 3 พฤษภาคม 2552 23:39:52 น. |
Counter : 1257 Pageviews. |
|
|
|
๙๙
๙๙๙
๙๙๙๙
๙๙๙๙๙
๙๙๙๙๙๙
๙๙๙๙๙๙๙
๙๙๙๙๙๙๙๙
๙๙๙๙๙๙๙๙๙
มาเจิมให้นะคะ...