ออกเดินทาง เตรียมตัวเดินทางได้เลยค่ะเดี๋ยวทางเจ้าหน้าที่จะติดต่อกลับไป เสียงใส ๆของเจ้าหน้าที่หน้าห้องสอบสัมภาษณ์ขอรับทุนเรียนภาษาที่เมลเบิร์น ออสเตรเลียลอยเข้าหูผม จากนั้นหัวใจดวงเล็กมันพองโต นี่คือการเดินทางไปเรียนเมืองนอกครั้งแรกในชีวิตของเด็กบ้านนอกที่ไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะมีโอกาสได้ไปแบบนี้กับเค้า เมื่อก่อนผมคิดว่าการไปเรียนเมืองนอกเป็นเรื่องยากมาก เพราะอันดับแรกคือ คุณต้องรวย สิ่งสำคัญต่อมาคือต้องเรียนเก่ง พูดภาษาอังกฤษได้ และมีเส้นสาย ผมไม่มีอะไรแบบนี้เลยให้ตาย ผมเข้ามาทำงานในสถานที่ราชการแห่งนี้เมื่อประมาณ8 ปีที่แล้ว สอบติดขึ้นบัญชีอันดับท้าย ๆ ด้วยซ้ำ และไม่เคยคิดว่าจะได้มาทำงานในองค์กรระดับนี้ ตอนแม่เห็นจดหมายจากสำนักงานส่งมาที่บ้าน แม่ตื่นเต้นระคนกับสงสัย มันจะดีมั้ยนะ เพราะก่อนหน้านี้ผมเป็นอาจารย์สอนในมหาวิทยาลัยราชภัฏต่างจังหวัดแห่งหนึ่งอยู่ เงินก็ดีรายได้งาม แต่มันไม่ค่อยมั่นคง เพราะเค้าให้เป็นลูกจ้าง พอถูกเรียกตัวไปเป็นข้าราชการเท่านั้นแหล่ะก็ย่อมดีใจเป็นธรรมดาแต่ก็มิวายสงสัยว่าที่ที่เราจะไปนี่มันจะดีเหมือนที่ที่เราอยู่ตอนนี้มั้ย พอได้เข้ามาก็ได้ทราบเรื่องทุนไปเรียนภาษาตัวนี้ พออ่านคุณสมบัติแล้วก็เฮ้ย เราก็มีสิทธินี่หว่า ต้องขอวัดดวงกันหน่อย เลยวัดมาเกือบ 8ปีนี่แหล่ะ จากความพยายามหลายครั้งสุดท้ายก็ได้ไป คนเรามักท้อแท้กับความคาดหวังในครั้งแรกๆ จนกลายเป็นความเฉยชา ไม่ต่อสู้ แต่ถ้าเราก้าวข้ามความผิดหวังครั้งแรกไปได้และสู้ต่อไปเรื่อยๆ ซักวันมันต้องเป็นของเรา ว่าแล้วก็โทรไปบอกแม่ที่ต่างจังหวัดทางโน้นก็ดีใจที่ลูกชายเป็นคนแรกในบ้านที่ได้ไปเรียนเมืองนอก คือระดับผมนี่แค่สอบเอนทร๊านซ์ติดก็ว่าดีใจกันแบบจะปิดซอยเลี้ยงแล้ว นี่ยิ่งจะไปเรียนเมืองนอกด้วย ของแบบนี้ไม่มีใครคาดฝันกับผมมาก่อนรวมทั้งตัวผมเอง ก็ได้ให้คุณนายเค้าเอาไปคุยกับชาวบ้านร้านตลาดบ้าง แม้จะเป็นการไปเรียนภาษาแค่7 เดือน แต่ก็ถือว่าเป็นประสบการณ์ครั้งยิ่งใหญ่ของชีวิต ผมเคยไปออสเตรเลียมาครั้งหนึ่งตอนไปศึกษาดูงานกับคณะผู้บริหารเมื่อ 2 ปีที่แล้ว ตอนนั้นไปแคนเบอร์ร่าและซิดนีย์ มันเป็นธรรมดากับความตื่นตาตื่นใจที่ได้ไปต่างประเทศ เราได้เห็นบ้านเมืองในอีกรูปแบบหนึ่งได้เห็นผู้คน ชีวิต และวิธีคิดของคนประเทศนั้นผ่านสิ่งแวดล้อมต่าง ๆ แต่ไม่เคยนึกว่าจะได้ไปอยู่นานๆ เหมือนครั้งนี้ เมลเบิร์น บอกตรง ๆว่ารู้จัก แต่ไม่รู้อะไรมาก ไม่รู้จักเท่าซิดนีย์คือที่นั่นยังมีโอเปร่าเฮ้าส์ที่ขึ้นชื่อ แต่เมลเบิร์น นึกไม่ออกว่ามีอะไร เพื่อนที่เคยได้รับทุนนี้รุ่นก่อนก็ได้แชร์ให้ฟังว่า นี่เป็นเมืองที่กาแฟและช็อกโกแลตมีชื่อเสียงที่สุดที่หนึ่งของโลกเลยนะ บ๊ะ กาแฟ ช็อกโกแลต จะช้าอยู่ใย ว่าแล้วก็รอเวลาที่จะได้บินไปเหยียบแผ่นดินจิงโจ้อีกครั้ง คราวนี้ไปแบบจริงจัง7 เดือน ไม่ได้คิดอะไรล่วงหน้าว่าจะต้องไปเจออะไร แค่คิดเตรียมตัว เผลอ ๆก็ไม่ได้เตรียมตัวอะไรด้วย แค่ทำเอกสารขออนุมัติไปเรียนกับทางต้นสังกัดก็หมดไปเป็นเดือน ไม่มีเวลามานั่งคิดเรื่องอื่นแล้ว ไหนจะต้องรีบเคลียร์งานที่ค้างอยู่คนข้างหลังจะได้ไม่ก่นด่าอีก เวลาก็กระชั้นเข้ามาเต็มที เมลเบิร์น เมลเบิร์น ก็ยังนึกไม่ออกว่าบ้านเมืองเค้าเป็นยังไง ฝรั่งออสเตรเลียกับฝรั่งอเมริกายุโรป รูปร่างหน้าตาก็คล้าย ๆ กัน เอาเป็นว่ารอวันเดินทาง แล้วไปตามหาคำตอบกัน ชีวิตเริ่มต้นใหม่ได้เสมอ แม้อายุจะ 30กว่าแล้วก็ตาม
Create Date : 08 สิงหาคม 2560 |
Last Update : 8 กันยายน 2560 10:17:19 น. |
|
1 comments
|
Counter : 563 Pageviews. |
|
|