xxx ประวัติมหาวิทยาลัยสแตมฟอร์ดแบบสั้นๆ ที่คุณอาจไม่เคยรู้xxx สุภาพสตรีในชุดกระโปรงผ้าฝ้ายเรียบๆ กับสามีของเธอในชุดสูทเนื้อผ้าธรรมดาๆ ก้าวลงจากรถไฟในชานชาลาสถานีเมืองบอสตัน ทั้งคู่ยืนรออย่างสงบอยู่หน้าสำนักงานอธิการบดีมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด เลขานุการสาวดูออกในแว่บเดียวว่าสามีภรรยาซอมซ่อคู่นี้มาจากบ้านนอก และไม่น่าจะมีธุระอะไรในมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดแห่งนี้ หล่อนขมวดคิ้ว "เราต้องการพบท่านอธิการบดี" สามีกล่าวนุ่มนวล "ท่านติดนัดตลอดทั้งวัน" เลขาฯ สะบัดเสียงเล็กน้อย "งั้นเราจะรอ" ภรรยาตอบ เป็นเวลาหลายชั่วโมงที่เลขานุการทำเป็นไม่สนใจ โดยประมาณว่าทั้งคู่คงทนไม่ได้ และกลับไปเอง ...แต่หาเป็นเช่นนั้นไม่... เลขาฯ สาวเริ่มไม่แน่ใจจึงเข้าไปเรียนท่านอธิการบดี "พวกเขาคงแค่อยากพบท่านครู่เดียว แล้วก็จะกลับ" หล่อนอธิบาย ท่านอธิการบดีถอนใจด้วยความเบื่อหน่ายแล้วก็พยักหน้าแบบเสียไม่ได้ ความจริงแล้วคนสำคัญระดับท่านอธิการบดีจะมีเวลาพบคนระดับนี้ได้อย่างไร? ... แต่ก็เถอะนะ ท่านคิด ... ดีกว่าปล่อยให้คู่สามีภรรยาบ้านนอกป้วนเปี้ยนอยู่แถวนี้ให้ใครต่อใครมาเห็น ท่านเชิดหน้าอย่างทรงเกียรติใส่ทั้งคู่ ภรรยากล่าวขึ้น *"ลูกชายของเราเคยเรียนในฮาร์วาร์ด 1 ปี เขารักฮาร์วาร์ดมาก และเขาก็มีความสุขที่นี่อย่างยิ่ง แต่เมื่อปีที่แล้ว เขาได้ประสบอุบัติเหตุ และเสียชีวิต สามี กับดิฉันจึงอยากทำอะไรสักอย่างไว้เป็นที่ระลึกถึงเขาในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ ท่านอธิการไม่รู้สึกร่วมกับคำพูดเหล่านั้นแต่อย่างใด "คุณผู้หญิง เราไม่สามารถสร้างรูปปั้นให้กับทุกคนที่เคยเรียนฮาร์วาร์ดแล้วตายไปหรอกนะ ถ้าปล่อยให้เป็นอย่างนั้น ที่นี่คงดูไม่ต่างไปจากสุสานแน่" "โอ...ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ ท่านอธิการบดี" ภรรยารีบอธิบาย เราไม่ได้ต้องการจะสร้างรูปปั้น แต่เราคิดว่าเราจะสร้างตึกให้ฮาร์วาร์ดต่างหาก" ท่านอธิการกรอกตาไปมา เขามองไปที่ชุดผ้าฝ้าย กับสูทบ้านนอก "สร้างตึก! พวกคุณรู้ไหมว่าต้องใช้เงินเท่าไรในการสร้างตึกสักหลังหนึ่ง คุณรู้ไหม?...เราใช้เงินไปมากกว่า 7.5 ล้านดอลลาร์ในตอนเริ่มก่อตั้งฮาร์วาร์ดนี่" ภรรยาเงียบ ไปครู่ใหญ่ ท่านอธิการบดีรู้สึกโล่งอก ในที่สุดสามีภรรยาคู่นี้ก็จะต้องถูกกำจัดให้ไปเสียที แล้วภรรยาก็หันมาพูดกับสามีเบาๆว่า "ในการสร้างมหาวิทยาลัย ใช้เงินแค่นี้เองน่ะหรือ? แล้วทำไมเราไม่สร้างมหาวิทยาลัยของเราเองสักแห่งหนึ่งล่ะ?" สามีผงกศีรษะ สีหน้าท่านอธิการเต็มไปด้วยความงงงวยสุดขีด! จากนั้น...นาย และนาง ลีแลนด์ สแตนฟอร์ด ก็เดินทางไปยัง พาโลอัลโต ในแคลิฟอร์เนีย ที่ๆ ต่อมา...พวกเขาได้ก่อตั้งมหาวิทยาลัยภายใต้นามสกุลของครอบครัว เพื่อเป็นอนุสรณ์แก่ลูกชายที่ฮาร์วาร์ดไม่เคยเห็นคุณค่า ........................................................................... นี่คือ...ประวัติความเป็นมาของมหาวิทยาลัย Stanford *ในสหรัฐฯ ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยชื่อดังคู่แข่งของมหาวิทยาลัย Harvard * จะเห็นได้ว่า...มันสะท้อนให้เห็นถึงค่านิยมของคนที่ชอบตัดสินคนอื่นเพียงแค่ **เปลือกนอก** อีกประเภทคือคนมีอันจะกิน มีเงินทองเหลือเฟือ ใช้จ่ายแต่ของแพงๆไม่ว่าจะเครื่องสำอางค์ จิกกระเป๋าไฮแบรนด์ รวมไปถึงเฟอร์นิเจอร์เครื่องประดับหรูๆ อันนี้ก็เรื่องของเค้าอ่ะนะเค้ามีปัญญาที่จะใช้ไม่เดือดร้อนใคร และหากจะเอามาอวดนั่นก็เป็นเพราะจริตที่มีดีก็ต้องอวด....แต่จะสังเวชกับเหล่าปถุชนที่ลุ่มหลงยกย่องคนเหล่านี้ว่าเป็นนางฟ้า เทพบุตร โอ๊ววพี่สวยจัง โอ๊ววกระเป๋าสวยหนูอยากด๊ายยยย หนูรักพี่เพราะพี่ใช้ของแพง....หนูอยากได้ของๆพี่ แต่อิพี่อาจจะไม่อยากจะคบกับน้องก็ได้นะ เพียงแต่ภูมิใจที่มีคนมายกยอสรรเสริญตัวเอง... ไม่ว่าอิคุณพี่คนนี้จะเดิน จะขี้เยี่ยวยังไง เหล่าบรรดาน้องหนูผู้ยากไร้(แต่รสนิยมสูง)ก็จะติดตามเทิดทูน ยกยอได้ทุกกระผีก วันดีคืนดีมีผู้บริสุทธิ์คิดเห็นต่าง ทำอะไรขัดหูขัดตานางฟ้าของพวกหล่อน บรรดาลูกล่อก็จะรุม ตีรุม จิก พาประนามหยามหมิ่น ทั้งๆที่สตรีผู้นี้อาจจะเป็นฝ่ายถูกและสวยน่ารักกว่าอิคุณพี่นางฟ้าของพวกหล่อนก็เป็นได้ เพียงแต่เธอผู้สวยงาม หน้าใหม่ไม่อิน...ไม่ได้เอาของแพงๆมาโชว์มาอวด ทั้งๆที่อาจจะมีใช้อยู่แต่ไม่มีจริตชอบที่จะโชว์....นี่แหละสังคมเมือง สังคมไทยที่วัตถุนิยมกินสมองและกลายพันธ์สปีชี่ฝังรากลึกลงในคนยุคนี้ เฉกเช่นเดียวกับคนที่มีความรู้มาก รู้จริงมั่งไม่จริงมั่ง แต่มองเห็นคนอื่นโง่ไปซะหมด คิดว่าตัวเองเก่ง ตัวเองถูกอยู่คนเดียว ถามหน่อยเหอะว่า.. ในชีวิตนี้จะรู้อะไรไปหมดซะทุกอย่างและรู้ลึกรู้จริง.. คงเป็นไปไม่ได้ สิ่งที่คนอื่นพูดหรือแสดงความคิดเห็นนั้น นั่นอาจจะเป็นเพราะเค้ารับรู้และสัมผัสมาแล้วกับตัวเอง อาจจะรู้มากกว่าคนดูข่าวอ่านหนังสือด้วยซ้ำ เพียงแต่ไม่ใช่คนแสดงภูมิหรืออวดรู้ และดูภายนอกอาจจะกะโหลกกะลาบ้าๆบอๆ แต่ใครจะรู้ดีเท่ากับตัวเค้าเอง คำพูดที่ว่าอย่าดูถูกคน อย่าดูคนแค่ภายนอก คงสอนไปได้อีกทุกยุคกาลสมัย จะมีสักกี่คนที่ยอมรับว่าตัวเองไม่รู้ คนไม่รู้ไม่ผิด แต่คนที่ไม่รู้แล้วยังหลงผิด ไปสั่งสอนคนที่เค้ารู้กว่า ทั้งที่รู้ไม่จริง ขอเรียกกว่าน้องกวดลิ้นแหลม..สอนจรเข้ให้ดำน้ำ... ขออภัย หากความคิดเห็นด้านบนจะไม่ถูกใจใครบางคน แต่ต้นอ้อเกลียดการดูถูกคนและ ตัดสินคนแค่วัตถุภายนอก...ไม่มีแล้วอยากมี มันไม่ผิด แต่คนไม่มีไม่ได้แปลว่าต่ำต้อย ไร้ค่า ไม่มีความรู้...ดูกันที่ความดี ความเป็นคนดีกว่าค่ะ   Create Date : 30 กันยายน 2552 18 comments Last Update : 6 ตุลาคม 2552 18:52:26 น. Counter : 4001 Pageviews. Share Tweet

แถวนี้คงไม่มีนักเลงนะครับ วันนี้อัพบล็อกด้วยกลอนอีกบทครับ เสนอตอน... "นักเลงกลอน"   โดย: ลุงแว่น 6 ตุลาคม 2552 13:59:37 น.

สวัสดียามบ่ายวันสีชมพูครับ บังเอิญ หรือว่าตั้งใจครับ ต้นอ้อ....เรื่องในบล็อกนี้ กับเรื่องที่เขียนที่บล็อก ดูสอดคล้องกันจังเลย มีความสุขมาก ๆ รักษาสุขภาพ นะครับ   โดย: เซียน_กีตาร์ 6 ตุลาคม 2552 15:34:45 น.

คงใช่ครับต้นอ้อ รสนิยม และ ความคิดเห็นคล้ายคลึงกัน   โดย: เซียน_กีตาร์ 6 ตุลาคม 2552 16:14:10 น.

สวัสดีค่ะน้องต้นอ้อ ชอบจังเลยค่ะ โดนๆๆๆๆที่สุด มีอยู่ทุกที่จริงๆนะคะคนจำพวกนี้ บางคนชอบสร้างภาพว่ามีเงินด้วยเครื่องประดับและเสื้อผ้าแบรนด์เนม อยู่ที่นี่ดีหน่อยที่ไม่ค่อยได้ไปสุงสิงมากมายกับคนพวกนี้ บางทีไปวัดไทยนะก็จะเจอเหมือนกับตู้เครื่องเพชรเคลื่อนที่อ่ะ ดูจากที่เค้ามองเราที่มีแค่ทองเคเส้นจิ๋วติดคอแล้วทำท่ารังเกียจเราแฮะ พูดเธอจะคุยแต่เรื่องทรัพย์สินความร่ำรวยที่คุณเธอมี อิคุณแฟนนี่ยิ่งแล้วใหญ่ถ้าชวนไปวัดไทยนี่เธอส่ายหน้าลูกเดียวค่ะ พาไปนับครั้งได้ แต่ก็ไม่ทุกคนหรอกค่ะ คนดีๆน่ารักๆที่นี่ก็มีเยอะ พี่กบเลยอยู่แบบมีเพีื่อนน้อยดีกว่าสบายใจสบายหูดี กั้กๆๆๆๆ เรื่องกล้วยที่ออกดำพี่กบว่าเค้าอาจจะใช้กล้อยงอมมาก(จะหอมมากเลยนะถ้าใช้กล้อยงอมจัดๆ)หรืออาจจะอบนาน หรือไม่ได้บีบมะนาว ฮู๊ยยย พี่กบก็สันนิฐาณเอาค่ะ5555 ไม่ได้รู้จริงหรอก แต่ก็มีส่วนนะคะเรื่องอบนานกับบีบมะนาวใส่เนี่ย ทานข้าวเย็นหรือยังคะน้องสาว ทานอะไรเอ่ย พี่กบคิดถึงคุณเหมี่ยวที่ซู้ด ทีนี้ต่อไปนี้เราก็จะอดดูภาพสวยๆจากแคนาดาแล้วเนอะ เศร้าจัง   โดย: กบ (TungTan ) 6 ตุลาคม 2552 18:09:43 น.

ชะแว๊บมาอย่างไว กั้กๆๆๆ ตอนนี้ที่นี่บ่ายสองพอดีเป๊ะค่ะน้องต้นอ้อ พี่กบเพิ่งหม่ำข้าวเสร็จจ้า วันนี้ตำน้ำพริกมะม่วง ต้มผัก และก็ปลาทู(ขาดไม่ได้)ทอด อิอิ เจ็บคอมากๆแต่ก็พยายามกระเดือกมันลงไป เด๋วจากินทิฟฟี่ตามจากนั้นคาดว่าจะสลบเพราะฤทธิ์ยา อิอิ เมื่อตอนสายพาลัคกี้ไปเดินหนาวมากๆอาจเป็นเพราะตัวเราไม่สบายด้วยเลยรู้สึกแย่มากๆ นี่อิคุณแฟนพี่กบก็เป็นนะ เจริญละพี่น้องพากันป่วยหมดเลย แต่เค้ายังต้องแบกสังขารไปทำงาน สงสารเหมือนกันแต่ก็ผลักให้ไปทำงาน5555 พี่กบใจดำเนอะ อิอิ   โดย: กบ (TungTan ) 6 ตุลาคม 2552 19:03:19 น.

โห อ่านเพลินเลยฮะ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ (อ่านต่อลงมา...) อ้าว แล้วคุณมาว่าอะไรผมเนี่ย เงินทองเหลือเฟือแล้วผิดตรงไหน วู้ๆๆ ไปเระ (เดินเชิดออกไปจากกระทู้... ด้วยท่าเดิน Hi So สุดๆ)   โดย: พี่เฮฮา (พี่เฮฮา ) 6 ตุลาคม 2552 19:04:58 น.

แวะมาอ่านเรื่องราว สนุกๆครับ   โดย: ป๋อหลาง 6 ตุลาคม 2552 20:00:10 น.

พี่เฮฮา เดี๋ยวน้องผู้โลโซแต่สง่างามจะตามไป....   โดย: ต้นอ้อท้าลม 6 ตุลาคม 2552 20:11:37 น.

สังคมเมืองไทยตอนนี้เป็นแบบนี้ค่ะ วัดกันแค่สิ่งที่เห็นภายนอก...คำพูดเหมือนกันชอบกันที่คำพูดหวานๆ เยินยอสรรเสริญกันไป คนไหนพูดไม่เข้าหูเข้าตาก็ไม่อยากคบทั้งที่คนนั้นเค้าพูดอย่างตรงไปตรงมาและมีความจริงใจให้...เค้าว่ากันว่าคนเราเป็นแบบนี้มานานแล้ว แต่ยกเว้นพี่คนหนึ่งล่ะ ที่ปากกับใจตรงกันคิดอย่างไรพูดอย่างนั้นเขียนอย่างนั้น...คนอย่างพี่ก็เลยไม่ค่อยมีใครรักใครชอบสักเท่าไรมักคะ เค้าหาว่า วาทะหาเรื่องอะไรแบบนั้น...แต่พี่ก็สัมผัสความรักความจริงใจจากที่นี่ได้ค่ะ...พี่รู้ว่าต่อให้พี่พูดไม่ดีแต่เป็นความจริงน้องสาวคนนี้ก็ยังรับความเป็นพี่ของพี่ที่ปากกับใจตรงกันได้ใช่ป่ะคะ...คิดถึงน้องสาวและน้องกีตาร์เสมอนะคะ ฝากความคิดถึงถึงน้องกีตาร์ด้วยค่ะ...   โดย: deeplove 6 ตุลาคม 2552 20:27:50 น.

นั่นแน่ ถึงแม้จะเป็นคนละหัวข้อเรื่อง แต่โดยสรุปแล้วมีจุดประสงค์ไปในทิศทางเดียวกัน วันนี้ใจตรงกันเลยคร๊าบพี่น้อง เราก็เดินเข้าเดินออกระหว่างโลโซและโมโซ นี่ล่ะเนาะน้องต้นอ้อ สองเผ่านี้เป็นมิตรกัน แต่อีกเผ่าที่สูงกว่าเขาคงไม่ค่อยอยากนับญาติกับสองเผ่าแรกเท่าไหร่ อ้อ...ไม่ใช่เผ่า ไม่ใช่คนกลุ่มน้อย แต่เป็น สังคมพอปะมาณ ค่าของคนอยู่ที่เครื่องประดับ 555 ... รับไม่ได้ค่ะ   โดย: You're My SunshinE 6 ตุลาคม 2552 20:30:14 น.

ขอบคุณสำหรับความรู้เรื่อง ประวัติของมหาวิทยาลัยสแตมฟอร์ดด้วยนะคะ   โดย: You're My SunshinE 6 ตุลาคม 2552 20:35:28 น.

หวาดดีจ้ะ ..อ้อจัง ป่านนี้คงกลับบ้านไปแระ เราไม่ชอบคนวัตถุนิยมค่ะ หรือเรียกอีกอย่างว่าบร้าวัตถุ ทั้งๆ ที่ก้อไม่ได้หนักหัว.. สังคมบ้านเราสร้างค่านิยมผิด ๆ ให้กับเยาวชนอย่างฝังรากลึก ตัวอย่างไม่ดีมีให้เห็นทั่วไปจนแยกไม่ออก สงสารอนาคตของชาติ ฝันดีหลับสบายนะคะ..อ้อจัง คิดถึงตะเองเช่นกัน   โดย: อิ่ม_Aim 6 ตุลาคม 2552 21:12:16 น.

เห็นด้วยทุกอย่างครับ อยากรู้ประวัติมหาลัยออกฟอดจัง สอนประชาธิปไตยยังไง มาร์คถึงได้ออกพรบ. กันเสื้อแดงชุมนุมทุกทีเลย   โดย: รมย์รวินท์ 7 ตุลาคม 2552 2:38:11 น.

ฮายยยยยยยยยยยย.. ต้นอ้อท้าลม ผมเป็นลอนๆ.. พี่กลับมาแล้วจ้า.. ตัวดำปึ๊ดเลย.. ฮิๆๆ.. พี่ไม่ค่อยได้ถ่ายรูปเล้ยยยยย.. เดี๋ยวรอรูปจากเพื่อนๆก่อนนะ.. ชอบภาพในกล่องเนี่ย.. ฮิๆ.. ------------------- พี่เคยอ่านเรื่องนี้จ้ะ.. แต่รู้สึกมันจะจริงแค่ครึ่งนึง.. อะไรทำนองนี้..   โดย: ต๊ายตาย!!!..นี่มัน... (อสัญแดหวา ) 7 ตุลาคม 2552 11:30:50 น.

หวัดดีจ้าต้นอ้อ อ่านแล้วโดน...เลือดสาด อิอิ...ภาพประกอบน้องกวดตบท้ายได้แหล่ม ............ พี่อัยย์เฉลยแล้ว ถึงน้องต้นอ้อจะตอบผิดแต่ในฐานะเด็กเส้น พี่อัยย์ให้จุ๊บด้วยเช่นกัน สมัยนี้ มันมีเส้นทุกวงการ..ว่ามะ? รักน้า จุ๊บๆ   โดย: นักล่าน้ำตก 7 ตุลาคม 2552 13:45:58 น.

หวาดดียามบ่ายจ้ะ ..อ้อจัง เดี๋ยวนี้ระบบเน็ตเค้าไม่ดีแร้ว ฟังเพลง กะโหลดรูปไม่ได้ เหงาหูอ่ะ อัพบล๊อกก้อมะด้าย เซร็ง รักษาสุขภาพด้วยเน้อ หาเวลาออกกำลังกายมั่งน๊า เค้าอะบายดีไม่เป็นไข้เป็นหวัดจ้ะ เป็นแต่โรคคิดถุง (อย่าแหว๊ะนะ)   โดย: อิ่ม_Aim 7 ตุลาคม 2552 15:02:25 น.

ดุจัง...   โดย: พี่เฮฮา (พี่เฮฮา ) 7 ตุลาคม 2552 15:10:45 น.

รีบแวะมาทักทายน้องต้นอ้อจ๊ะ ไม่ได้อ่านบล็อกของเพื่อนๆเลย รีบๆไปทักทายหลายๆคน ไม่ค่อยได้แวะมาน่ะจ๊ะ ตอนนี้น้องแปงแปงหลับอยุ่ ใกล้จะตื่นแล้ว ยังทักทายเพื่อนๆน้องๆไม่ทั่วถึงเลยพี่ สบายดีนะน้องต้นอ้อ   โดย: พี่แป๊ว (แม่น้องแปงแปง ) 7 ตุลาคม 2552 15:56:00 น.