บัญญัติของพระพุทธเจ้า จากพระไตรปิฎกชุด 91 เล่ม ของมหามกุฎราชวิทยาลัย เล่ม 3
(ปกสีแดง หน้า 887 ปกสีน้ำเงิน หน้า 940)

พระบัญญัติ อนึ่ง ภิกษุใด รับก็ดี ให้รับก็ดี ซึ่ง ทอง-เงิน หรือยินดี ทอง-เงิน อันเขาเก็บไว้ให้ก็ดี เป็นนิสสัคคียปาจิตตีย์
(นิสสัคคียปาจิตตีย์ 1 ตัว ต้องตกโรรุวนรก 1 ชั่วอายุ คือ 4,000 ปีของนรกขุมนี้ เท่ากับ 840,960,000 ล้านปีมนุษย์)

พระราชบัญญัติคณะสงฆ์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ.2535 ภูมิพลอดุลยเดช ป.ร.ให้ไว้ ณ วันที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2535
เป็นปีที่ 47 ในรัชกาลปัจจุบัน พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ ให้ประกาศว่า
โดยที่เป็นการสมควรแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายว่­าด้วยคณะสงฆ์ จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้า ให้ตราพระราชบัญญัติขึ้นไว้
โดยคำแนะนำและยินยอมของสภานิติบัญญัติแห่ง­ชาติ ทำหน้าที่รัฐสภาดังต่อไปนี้ มาตรา 15 ตรี มหาเถรสมาคมมีอำนาจหน้าที่ดังต่อไปนี้
...(4)รักษาหลักพระธรรมวินัยของพระพุทธศาส­นา

**หยุดทำร้ายพระพุทธศาสนา(โยมควรเรียนรู้) ทำบุญแล้วเป็นบาป ตกนรกทั้งพระและโยม
1.ตักบาตรด้วยเงินและทอง
2.ตักบาตรด้วยสิ่งของที่ต้องห้าม
3.ทำบุญกับพระทุศีล(ผิดศีลธรรมและไม่ปฏิบั­ติตามพระธรรมวินัย)รับเงิน รับทอง มีบัญชีเงินฝากธนาคารเป็นของตนเอง
มีบัตรเอทีเอ็ม มีบัตรเครดิต
4.ฯลฯ

Nissaggiya 18
A monk is not to accept money.
Buddhist monks are not allowed to accept money for themselves, nor are they permitted to tell a
trustworthy layperson to receive it on their behalf and keep it for them (e.g. keeping a personal bank
account). Such practices are explicitly prohibited by the 18th rule.
If a monk accepts or receives gold or silver it must immediately be relinquished. This entails a pácittiya
(usually a fault committed deliberately caused by letting oneself go - often owing to a lack of
attention).
Gold or silver includes all precious metals, coins, bank notes, cheques, credit cards, or all other
monetary means enabling one to purchase or acquire something.
The main reason the Buddha forbade a monk to possess money is stated in SN 42.10 where the Buddha
said, " ... for whoever money is allowable, then for him the five sense pleasures are also allowable; for
whoever the five sense pleasures are allowable, you can be certain he is not of the nature of a
monk...."
Nissaggiya 19
A monk is not to use money to buy and sell things for himself.
If a monk uses gold or money or other monetary means to proceed in the exchange of anything
whatsoever, he must abandon all that obtained by these means. This also entails a pácittiya.
Nissaggiya 20
A monk is not to exchange things or barter.
A monk may not barter directly with lay people and if a monk proceeds in an exchange, to a purchase or a
sale, the object purchased in this way must be abandoned. This also entails a pácittiya.

ขอบคุณที่นำมาลงให้อ่านค่ะ

ขอบคุณสำหรับสิ่งดีๆๆเจ้าค่ะ