*~ต้นไม้ กับ ก้อนเมฆ~*
"เขียนขึ้นโดย จอร์จ คอลลิน" ...............................
ต้นไม้แก่ ขอฝนจากเมฆก้อนน้อย เมฆก้อนน้อยตอบเพียงว่า น้ำฝนมีอยู่น้อย กลัวว่ามันคงจะไม่พอ ให้ต้นไม้แก่ได้ชื่นใจ
วันต่อมา เมฆก้อนน้อยก็ยังคงบอกเช่นเดิม มันน้อยไป จึงไม่พร้อมที่จะให้..!!
เมฆก้อนน้อยจึงเดินทางและพยายาม สะสมฝนเพื่อที่จะให้มันมีมากพอ...!! พอที่จะทำให้ต้นไม้แก่ได้ชื่นใจ
เมื่อมีปริมาณมากพอ เมฆน้อยจึงกลับมา.. แต่สิ่งที่พบข้างหน้า มีเพียงซากต้นไม้แก่ที่ตายแล้ว...!!
เมฆน้อยได้แต่รัองไห้ แล้วถามว่า...ทำไม ความพยายามของฉันไม่มีค่าเลยเหรอ..!?!
ชายหนุ่มที่นั่งใต้ต้นไม้ จึงได้แหงนหน้า..แล้วบอกเมฆน้อยไปว่า..
*การที่เราจะให้อะไรแก่ใครสักคนที่เรารัก.. มันไม่ต้องรอให้มากพอ หรือรอให้พร้อมหรอก ให้เท่าที่มี..ก็ทำให้รับชื่นหัวใจได้ ♥ ความพยายามเป็นสิ่งที่ดี แต่มันก็มีเวลาเป็นเงื่อนไข!!!
แล้วก่อนที่ต้นไม้แก่จะจากไป เขาฝากบอกเธอไว้ว่า.. ถ้าเห็นเธอผ่านมา ให้บอกเธอว่า "เขารักเธอ.."
เมฆน้อยได้แต่หลั่งน้ำตาออกมาเป็นเม็ดฝน อย่างไม่ขาดสาย ให้กับต้นไม้ที่ไม่มีวันแตกใบให้ได้เห็นอีกต่อไป...ตลอดกาล!!
*อ่านกี่ทีก็ชอบ เพราะเตือนสติได้ดีมาก ในสิ่งที่เรามองข้าม
บทความนี้เขียนขึ้นโดย จอร์จ คอลลิน ซึ่งเป็นดาราตลกที่โด่งดัง เขาเขียนขึ้นใน วันที่ 11 กันยายน 2001 (ตึกเวิรด์เทรดถล่ม) หลังจากที่ทราบว่า ภรรยาของเขาเสียชีวิตในตึกนั้นด้วย..
ทำ..ในสิ่งที่อยากจะทำ
ทุกวันนี้เรามีตึกสูงขึ้น แต่ความอดกลั้นน้อยลง เรามีบ้านใหญ่ขึ้น แต่ครอบครัวเรากลับเล็กลง เรามียาใหม่ ๆ มากขึ้น แต่สุขภาพกลับแย่ลง เรามีความรักน้อยลง แต่มีความเกลียดมากขึ้น เราไปถึงโลกพระจันทร์มาแล้ว แต่เรากลับพบว่า.. แค่การข้ามถนนไปทักทายเพื่อนบ้าน กลับยากเย็น เราพิชิตห้วงอวกาศมาแล้ว แต่แค่ห้วงหัวใจกลับไม่อาจสัมผัสถึง เรามีรายได้สูงขึ้น ศีลธรรมกลับตกต่ำลง เรามีอาหารดี ๆ มากขึ้น แต่สุขภาพแย่ลง ทุกวันนี้ ทุกบ้านมีคนหารายได้ไม่ถึง 2 คน แต่การหย่าร้างกลับเพิ่มมากขึ้น
อย่าเก็บของดี ๆ ไว้ โดยอ้างว่า เพื่อใช้โอกาสพิเศษ จงแสวงหา การหยั่งรู้
จงนั่งตรงระเบียงบ้านเพื่อชื่นชม กับการมีชีวิตอยู่โดยไม่ใส่ใจกับความอยาก
จงใช้เวลากับครอบครัวเพื่อนฝูง คนที่รักให้มากขึ้น กินอาหารให้อร่อย ไปเที่ยวในที่ ๆ อยากจะไป
ชีวิตคือ "โซ่ห่วงของนาทีแห่งความสุข" ไม่ใช่เพียงแค่การอยู่ให้รอด เอาแก้วเจียระไนที่มีอยู่มาใช้เสีย น้ำหอมดี ๆ ที่ชอบ จงหยิบมาใช้เมื่ออยากจะใช้ เอาคำพูดที่ว่า "สักวันหนึ่ง..." ออกไปเสียจากพจนานุกรม บอกคนที่เรารักทุกคนว่า เรา"รัก"พวกเขาเหล่านั้นแค่ไหน อย่าผลัดวันประกันพรุ่ง ที่จะทำอะไรก็ตามที่ทำให้เรา มีความสุขเพิ่มขึ้น
ทุกวัน..ทุกชั่วโมง..ทุกนาที มีความหมาย.. เราไม่อาจรู้เลยว่า..เมื่อไร? มันจะสิ้นสุดลง และเวลานี้ ถ้าคุณคิดว่าคุณไม่มีเวลาที่จะ forword ข้อความนี้ให้คนที่คุณรักอ่าน แล้วคิดว่า "สักวันหนึ่งค่อยส่ง" ละก้อ...! คุณอาจจะไม่มีโอกาสนั้นก็ได้..?!? ใครจะรู้..ใช่ไหม ?!?
Create Date : 01 กันยายน 2559 |
|
3 comments |
Last Update : 1 กันยายน 2559 10:12:21 น. |
Counter : 1947 Pageviews. |
|
|
|
แมกไม้ ได้อุ้มน้ำ เย็นชุ่มฉ่ำ ล้ำรุ่งเรือง
ก้อนกรรม กายก่อเกิด วิไลเลิศ เปิดเปล่าเปลือง
แมนมี มากมุมเมือง แน่นนองเนือง เชื่องเชื้อชาย
ต้นกล้า อาราดิน