เด็กวัยนี้ส่วนใหญ่ชอบกินขนม

แต่มีเด็กบางคนซึ่งไม่ชอบขนมหวาน

จำพวกขนมต้มน้ำตาลหรือขนมเค้ก

และอยู่ได้โดยไม่ต้องกินขนมเลย

ที่จริงขนมเป็นเพียงสิ่งที่เพิ่มความสุขให้เด็ก

และให้พลังงานระหว่างมื้ออาหาร

ถ้าเด็กไม่ชอบเราก็ไม่ต้องให้

ให้นมระหว่างมื้อแทนก็ได้

เด็กเล็กๆไม่สามารถกินข้าว

เพียงวันละ3มื้อได้ทีละมากๆ

เพื่อตุนไว้จนถึงมื้อต่อไปได้

เพราะฉะนั้นเด็กซนซึ่งเคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลา

จึงต้องการขนมระหว่างมิ้ออาหาร

และเนื่องจากน้ำตาล

เป็นสิ่งที่ให้พลังงานง่าย

ขนมจึงมักเป็นของหวาน

เด็กที่ตื่นตั้งแต่เช้าตอน7โมง

และกินอาหารตอน8โมงเช้า

กว่าจะถึงมื้อเที่ยง

คงต้องการขนมนิดหน่อยตอนสายๆ

ส่วนเด็กที่ตื่นตอนสาย9โมง

และกินมื้อเช้าตอน10โมง

คงไม่ต้องการขนมในช่วงเช้า

ส่วนเวลาของว่างในช่วงบ่าย3-4โมงนั้น

จำเป็นสำหรับเด็กส่วนใหญ่

เรื่องที่ว่าเราควรให้ขนมเด็กแค่ไหนนั้น

ขึ้นอยู่กับว่าเด็กกินอาหารมากแค่ไหน

สำหรับเด็กที่ปกติกินอาหารน้อย

แม่ไม่ควรบังคับให้กินข้าว

น่าจะเน้นที่กับข้าว

และให้ขนมระหว่างมื้อเพื่อเป็นพลังงาน

แม่บางคนคิดว่า

การที่เด็กกินขนมพวกของหวานระหว่างมื้อ

ทำให้เด็กรู้สึกอิ่มไม่ค่อยยอมกินข้าว

จึงงดขนมหรือลดปริมาณ

ลงเหลือเพียงนิดเดียว

แต่เด็กก็ยังไม่ยอมกินอาหารมากขึ้นอยู่ดี

และถ้าฝืนบังคับให้กินข้าว

แกจะไม่กินอาหารพวกโปรตีนจากสัตว์

ดังนั้นจึงควรให้ขนมเด็กบ้าง

เพราะขนมเป็นของอร่อย

แต่ต้องให้อย่างเป็นเวลาไม่พร่ำเพรื่อ

และให้เด็กกินของชอบ

ดีกว่าบังคับให้กินข้าวซึ่งแกไม่ชอบ

สำหรับเด็กที่กินเก่ง

กินข้าวมื้อละ2ถ้วย

และกินกับข้าวมาก

ควรงดขนมหวานระหว่างมื้อ

มิฉะนั้นจะทำให้แกอ้วนเกินไป

น่าจะให้ผลไม้แทน

ลูกอมหรือท็อฟฟี่เป็นของที่ทำให้ฟันเสีย

แต่เป็นของที่เด็กชอบและอมอยู่ได้นานกว่าจะหมด

มีน้อยบ้านที่สามารถห้ามลูก

ไม่ให้กินลูกอมได้สำเร็จอย่างเด็ดขาด

และสำหรับคนรายได้น้อย

ลูกอมจะเป็นขนมราคาถุกที่สุด

และทำให้เด็กสุขใจอยู่ได้นาน

กว่าขนมอื่นๆซึ่งราคาแพงกว่า

สำหรับเด็กที่ไม่ชอบขนมหวาน

ก็ให้ขนมที่ออกรสเค็ม

ซึ่งทำจากแป้งและให้พลังงาน

เช่นเดียวกับน้ำตาล

ถ้าแม่อยากให้ลูกกินนมวันละ3ขวด

คงต้องให้นมขวดหนึ่งในมื้ออาหารว่าง