รู้สึกกินเยอะขึ้น แถมอึดอัดมาก ป้าแดงก้อไม่มาซักที เลยชักตะหงิดๆ
เลยบอกโต้จังว่ารู้สึกแปลกๆ ไม่รู้ว่าท้องรึเปล่านะ
โต้จังเลยพาไปซื้อที่ตรวจครรภ์ มาให้ตรวจดู
พอเห็นสองขีดขึ้นเท่านั้นแหละ พ่อเจ้าประคุณกระโดดโลดเต้นใหญ่
ใครอยู่ใกล้ๆ ไปเที่ยวโพนทะนาเค้าหมด
จนต้องบอกว่า คนไทยเค้าถือนะว่าถ้ายังไม่ถึงสามเดือนเค้าจะไม่บอกใคร
เพราะกลัวน้องจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงอะไรแบบนี้น่ะ
ถึงได้เงียบไป
สำหรับเรา อืมมมม รู้สึกจิตตกนิดหน่อย
เพราะรู้ว่าตัวเองเป็นไทรอยด์เป็นพิษอยู่ แถมหมอเคยบอกว่า ยังไม่ควรมีลูก
แถมเป็นห่วงความรู้สึกของลูกสาวคนโตด้วย
กลัวว่าแกจะคิดมากอะไรรึเปล่า
หลายเรื่องราวในสมอง ทำเอานอนไม่ค่อยหลับไปหลายคืนเลยเหมือนกัน
แต่พอมานั่งคิดไปคิดมา เอาเหอะ อะไรจะเกิดก้อต้องเกิดละมัง
สงสัยพระเจ้าท่านอยากให้ครอบครัวเรามีน้อง
แถมเพิ่งทำบุญเสร็จไป คงมีคนมีบุญมาเกิดด้วยกระมังเน๊าะ
ปลอบใจตัวเองเสร็จ ก้อโทรไปคุยกับลูกสาวคนโต
แรกๆ ก้อมีงอแงนิดๆ ก้อเข้าใจอ่ะนะ เพราะที่ผ่านมาก้อแทบไม่มีเวลาอยู่กับลูก
แถมตอนนี้จะมีน้องด้วย คงมีงอน มีกลัวแม่รักน้องมากกว่าบ้าง อะไรบ้าง
แต่พอคุยด้วยเหตุผล พี่ก้อเข้าใจนะ โล่งไปเปราะนึง
^_^
ค่อยรู้สึกดีใจ และโล่งใจหน่อย เอาละต่อไปก้อต้องไปหาหมอซะหน่อย
ครั้งแรกที่ไปหาหมอ คือตั้งใจจะไปหาหมอรักษาไทรอยด์เป็นพิษก่อน
เพื่อขอคำปรึกษากรณี ท้อง
หมอญี่ปุ่นนี่เค้าดูแลดีเหมือนกันนะ
เค้าก้อแนะนำว่าให้กินยา ตรวจเลือด และพูดให้เราสบายใจว่า
ถ้าเรากินยา และทำตามคำแนะนำเค้า โรคที่เป็นอยู่ก้อไม่มีผลกับเด็กนะ
เพราะเดี๋ยวนี้วิวัฒนาการทางการแพทย์ก้าวหน้ามาก
ไม่ต้องห่วง แถมหมอยังมีการซาวน์ให้ดูด้วย ว่าน้องตัวขนาดไหนแล้ว แบบฟรีๆๆ
เฮ้อออออออ โล่งไปอีกเปราะ
ต่อไปก้อ ไปหาหมอฝากท้องละนะ
..........
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [