**We will be together forever in love**
Group Blog
 
<<
ธันวาคม 2552
 
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
29 ธันวาคม 2552
 
All Blogs
 

"การให้...เป็นเหตุให้มีความสุขยิ่งกว่าการรับ" หมายถึงอะไร…

เพื่อนส่งเมล์มาให้อ่าน พอได้อ่านแล้วรู้สึกดีมาก ๆ ลองอ่านดูนะคะ

พงษ์ ดนัย ชายหนุ่มผู้มีชีวิตอาจกล่าวได้ว่าสมบูรณ์แบบ...หน้าตาหล่อเหลา.... การศึกษาสูง...หน้าที่การงานมั่นคง...มีความก้าวหน้าในอนาคต คนรอบข้างต่างรักใคร่ ชีวิตแสนเพียบพร้อมของเขาทำเอาหลายคนต่างชื่นชมและแอบอิจฉา

วัน หนึ่งชีวิตที่สมบูรณ์แบบของเขา ก็ดูเหมือนจะสมบูรณ์แบบมากขึ้น เมื่อพี่ชายคนโตยินดีควักเงินก้อนใหญ่ ซื้อรถสปอร์ตคันงามให้เป็นของขวัญวันเกิด ไม่ต้องบอกว่าเจ้าตัวจะยินดีปรีดาเพียงใด เพราะรถสปอร์ตสุดหรูคันนี้ ชายหนุ่มฝันอยากได้เป็นเจ้าของมานานนัก

เมื่อ ความฝันเป็นจริง สิ่งที่เขาคิดทำอย่างแรกคือ ขับเจ้ารถสปอร์ตตระเวนไปตามที่ต่างๆ ให้สมอยาก ใจหนึ่งต้องการทดสอบแรงม้าที่ซ่อนตัวอยู่ในห้องเครื่อง ว่าจะมีเรี่ยวแรงเต็มกำลังสักเพียงไหนอีกใจหนึ่งนั้น เป็นที่แน่นอนว่า ลองใครที่มีรถสวยและแรงขนาดนี้ คงไม่เก็บเอาไว้ชื่นชมเพียงลำพังที่โรงรถในบ้านเป็นแน่... ชายหนุ่มขับรถโฉบเฉี่ยวไปยังที่ต่างๆ รอบเมืองพัทยา และยิ้มภูมิใจ เมื่อชำเลืองมองพบว่ามีสายตาหลายคู่ข้างทาง ต่างเหลียวหันมองตามรถคันสวยของเขา

เขาขับโฉบเฉี่ยวไปมาสักพัก จึงชะลอหาที่พักทั้งเครื่องและคน….แล้วปราดเข้าจอดข้างถนนที่ริมชายหาดจอมเทียน

ระหว่างกำลังพักผ่อนอิริยาบถและทอดสายตาออกไปชมทะเลรับลมยามเย็น เมื่อหันกลับไปมองที่รถ ซึ่งจอดชิดริมฟุตบาธ เขาเห็นเด็กชายอายุราว 10 ขวบ แต่งตัวมอซอแต่ดูสะอาด เดินลูบๆ คลำๆ รอบรถคันงามของเขา ด้วยกิริยาท่าทีชื่นชอบอย่างเห็นได้ชัด

ชายหนุ่มรู้สึกภาคภูมิใจในการเป็นเจ้าของ กับสิ่งที่หลายต่อหลายคนใฝ่ฝัน

เขาเดินยืด-อก มาที่รถ พร้อมกระแอม…แล้วเอ่ยทักทายเด็กคนนั้นด้วยน้ำเสียงมั่นใจ ดั่งขุนศึกผู้ชนะสงคราม

" ระวังหน่อยน้อง...เดี๋ยวเป็นรอย" ว่าพลางยิ้มมุมปาก

เด็กน้อยหันมองจ้องชายหนุ่มเจ้าของเสียง ก่อนตอบ

"รถของพี่เหรอ.. สุดยอด!" เอ่ยพลางตาโตชื่นชม

" แน่นอน" เขาตอบ พร้อมระบายยิ้ม

"พี่ซื้อมาราคาเท่าไหร่กันเนี่ย" เด็กน้อยถาม

"อืมม์…คนอื่นอาจต้องควักสตางค์ซื้อเองแหละนะ...แต่พี่ไม่ต้อง…เพราะพี่ชายของพี่เพิ่งซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดเมื่อไม่กี่วันนี้เอง" ตอบพลางยิ้มปลื้ม

" โอ้โห! ดีจัง ผมอยาก...." เด็กน้อยตะกุกตะกัก ชะงักในตอนท้าย

ชาย หนุ่มคิดในใจว่า เด็กคนนี้คงไม่กล้าพูดต่อ เพราะที่อยากจะพูด แต่ ยั้งปากยั้งคำไว้นั้น คงจะต้องการบอกว่า อิจฉา และอยากจะเป็นอย่างเขาบ้างล่ะสิ ที่มีพี่ชายแสนดีซื้อรถสุดหรูให้เป็นของขวัญ...

ทว่าหาได้เป็นอย่างที่ชายหนุ่มคิด...

"ดีจัง ผมอยาก..อยาก เป็นอย่างพี่ชายของพี่จังเลย…ผมจะได้ซื้อรถให้น้องชายผมนั่งบ้าง" ชายหนุ่มฟังแล้วถึงกับจุกที่คอ…



ใน สังคมทุกวันนี้ ใครต่อใคร ต่างตั้งหน้าตั้งตาเพียงแต่จะรับ หรือบางคนไม่ยอมรอ...ต่างใช้กำลังความได้เปรียบ แย่งชิงของคนอื่นมาเป็นของตัวเองแต่เด็กคนนี้กลับคิดสวนทางใครๆ...ที่อยากจะ เป็นผู้ให้ มากกว่าเป็นผู้รับ......

ชายหนุ่มมองเด็กชายด้วยความรู้สึกทึ่ง และแปลบปลาบในใจ แล้วเอ่ยถาม...


"อยากนั่งรถเล่นกับพี่มั้ย"
"ครับ อยากมากเลย" เด็กชายตอบแทบจะทันที


หลังจากขับรถเล่นกินลมไปตามถนนเลาะเลียบชายหาดอยู่พักหนึ่ง เด็กน้อยหัน มาพูดกับเขาด้วยดวงตามีประกายว่า…

"พี่ครับ...ช่วยขับรถไปทางหน้าบ้านผมหน่อยได้มั้ยครับ"

ชายหนุ่มยิ้มบางๆ เขาคิดว่าน่าจะเดาไม่ผิด และรู้ดีว่าเด็กน้อยต้องการอะไร...คงอยากจะอวดให้เพื่อนบ้านเห็นว่าได้นั่งรถหรูหราคันโตกลับบ้านล่ะสิ…ทว่า…

"พี่ช่วยจอดตรงหน้าบ้านหลังข้างหน้านั้นนะครับ"เมื่อรถจอดนิ่ง เด็กน้อยรีบลงจากรถ แล้ววิ่งขึ้นบันไดหายไปบนบ้านชั้นเดียว ซึ่งปลูกแบบง่ายๆ ยกพื้นเตี้ยๆ มีระเบียงแคบๆ ด้านหน้า


สัก ครู่จึงกลับออกมา แต่ไม่ได้วิ่ง เขาอุ้มน้องตัวเล็กๆ ที่พิการขาลีบทั้งสองข้างมาด้วย แล้ววางน้องลงที่บันไดขั้นแรก กอดน้องไว้ที่ด้านหลัง แล้วชี้มาที่รถ

"นั่น ไงหนุ่ย...รถคันที่พี่เล่าให้ฟัง พี่ชายของเขาซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิด เขาไม่ต้องเสียตังค์เลยนะ......เอาไว้พอหนุ่ยโตขึ้น แล้ววันหนึ่งพี่จะซื้อให้หนุ่ยบ้าง แต่พี่จะขับให้เองนะ...หนุ่ยจะได้ไปดู ไปเห็นของสวยๆ กับตาของหนุ่ยเอง เหมือนที่พี่เคยเล่าให้ฟังไง"

ชายหนุ่มได้ยินทุกถ้อยคำชัดเจน ....เขาลงจากรถ แล้วเดินไปหาเด็กทั้งสอง ก้มลงอุ้มน้องคนเล็ก แล้วนำมานั่งบนเบาะหน้า ฝ่ายพี่ชายรีบปีนตามขึ้นมานั่งใกล้


แล้วทั้งสามก็เริ่มออกเดินทาง…


บัดนี้ชายหนุ่มเข้าใจลึกซึ้งแล้วว่า...


"การให้...เป็นเหตุให้มีความสุขยิ่งกว่าการรับ" หมายถึงอะไร…




 

Create Date : 29 ธันวาคม 2552
2 comments
Last Update : 29 ธันวาคม 2552 20:13:04 น.
Counter : 993 Pageviews.

 

ลาทีปีที่ผ่านมา
ไม่อยากย้อนวันเวลาเหมือนเก่า
ก่อนนั้นเป็นเหมือนดังเงา
บัดนี้แสนเศร้าเดียวดาย

ก่อนที่เธอมาบอกลา
ฉันไม่รู้ว่าเพรราะอะไร
มารู้เธอกลับเปลี่ยนไป
ทำไมจึงมาทิ้งกัน

ช่วยบอกเหตุผลกันหน่อย
อย่าปล่อยให้คอยร่วมฝัน
จากกันแค่เพียงสั้นๆ
ทำไมเธฮพลัยเปลี่ยนไป

ฉันยังคอยอยู่ตรงนี้
ไม่เคยหลบลี้หนีหาย
ยังคงยึดมั่นมิคลาย
ยังจำความหมวยทุกคำ

ขอเพียงอยากรู้คำตอบ
รู้กรอบที่ทำเธอเปลี่ยน
อย่าตอบวกวนแวะเวียน
ทำใมใยจึงเปลียนพลัน

ไม่มีเรื่องราวขัดใจ
ไม่มีสิ่งใดขัดสน
ไม่เคยนอกใจสักหน
ไม่ขออดทนต่อไป

ไม่บอกก็ไม่อยากถาม
เบื่อกับท่าทางยักย้าย
ไม่เจอกันฉันคงไม่ตาย
สักวันจะหายไปเอง

ขอเพียงจดจำกันไว้
เราเคยมีกันวันเก่า
ไม่เจอกันอีกแล้วเรา
ความเศร้าาบอกลาจากกัน

ผลัดเปลียนสิ้นกันพอ
ไม่มีปีที่ก่อนเก่า
ทุกย่างก่าวของเรา
ไม่เคยมีเงาเมื่อวาน

จักเจ็บขอเพียงแค่นี้
ลาทีปีที่เคยเหงา
ปรที่มีเธฮดั่งเงา
ที่ทำฉันเศร้าเดียวดาย

ผ่านไปอีกแล้วหรือนี่
ปี้รปี้นี้ยังคงไม่สาย
คนอย่างฉันไม่เคยเดียวดาย
ยังคงเรียบง่ายเหมือนที่ผ่านมา

 

โดย: chabori 29 ธันวาคม 2552 20:18:30 น.  

 

เคยอ่านแล้ว ..

แต่อ่านอีก ..

ก็ปลื้มและตื้นตัน ..

จนน้ำตาคลออยู่ดี ..

การ "ให้" มีความสุข

มากกว่าการ "รับ" จริงจริง



 

โดย: VickY IP: 180.180.2.90 31 ธันวาคม 2552 11:07:33 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


ชีวิตที่ผูกพัน
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add ชีวิตที่ผูกพัน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.