20130814 ณ ราตรีหนึ่ง .. เมื่อได้ไปถึง .. ที่กลางกรุงเทพฯ ..

ศิลปะบนความไม่เป็นระเบียบของ Pattern (โปรดมองให้เป็นศิลปะนะจ๊ะ .. 555+)

กลับจากเมืองกาญจน์ยังไม่ได้อาทิตย์ ก็มีเรื่องให้ต้องไปทำธุระแถวๆ สีลมตามเวลานัดในช่วงเย็น ไอ่ครั้นจะขับรถไปสู่ใจกลางเมืองในช่วงเวลาแบบนี้คงไม่ใช่ความคิดที่ดีสักเท่าไหร่ ดูจะเป็นการเสียพลังกายพลังใจ เสียสุขภาพจิตและสิ้นเปลืองพลังงานโดยใช่เหตุ และเพื่อเป็นการช่วยกันประหยัดและลดมลพิษให้กรุงเทพฯ ของเรา เลยตัดสินใจเอารถไปจอดไว้ที่ลาน Park & Go ในบริเวณสถานี MRT ลาดพร้าว แล้วใช้บริการ MRTไปต่อ BTS น่าจะสะดวกกว่า ซึ่งทำให้ผมใช้เวลาเดินทางจาก MRT ลาดพร้าวถึงสีลมในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง (ถ้าหากขับรถไปเองคงใช้เวลาราวๆ 1.5 – 2 ชั่วโมงเป็นอย่างต่ำ) อยากแนะนำให้คนที่มีรถหันมาใช้บริการระบบขนส่งมวลชนสาธารณะกันเยอะๆ ครับ

ขอบคุณภาพจาก //news.mthai.com (คลิ๊กเพื่อขยายดูภาพใหญ่)

เสร็จจากภารกิจก็เข้าไปนั่งจิบกาแฟยามเย็นเล่นเน็ตเพลินๆ ในร้านกาแฟของผู้ให้บริการโทรศัพท์มือถือเจ้าดัง เฝ้าดูชีวิตผู้คนที่กลุ่มหนึ่งทำงานมาทั้งวันกำลังทยอยเดินทางกลับบ้าน สวนทางกับอีกกลุ่มที่กำลังเริ่มต้นชีวิตประจำวัน(คืน) ที่มาตั้งร้านขายของบริเวณบนทางเดินเท้าของสองฝั่งถนนสีลมกันอย่างขะมักเขม้น หนทางชีวิตที่แต่ละคนเลือกเดินมันก็เป็นไปตามจังหวะ โอกาสและความถนัดของตน

สองทุ่มเศษแล้วสินะ ผมเดินเรื่อยๆ ผ่านร้านรวงต่างๆ ที่เริ่มคึกคักขึ้นตามเวลา เหมือนว่ายิ่งดึกก็ยิ่งมีคนมาเดินซื้อของกันมากขึ้น สินค้าที่วางขายส่วนใหญ่ก็เป็นของกิน ของที่ใช้ ของที่ระลึก เพราะนอกจากจะมีคนหนุ่มสาวที่ทำงานออฟฟิศในย่านธุรกิจของสีลม/สาธรแล้ว อีกกลุ่มเป้าหมายที่สำคัญก็คือนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติที่ชื่นชอบบรรยากาศและบริการความบันเทิงในยามค่ำคืนของพัฒน์พงศ์ที่มีชื่อเสียงกระฉ่อนไปทั่วโลกนั่นเอง

ด้านหนึ่งกำลังกลับบ้าน .. / อีกด้านหนึ่งกำลังเริ่มชีวิตของวัน(คืน)นี้ ..

ทั้งสองด้านของชีวิตที่โคจรมาบรรจบกันได้โดยมีเจ้ารถไฟฟ้าขบวนนี้ช่วยเป็นสื่อกลาง ..

ผมเดินย้อนกลับไปสู่หัวถนนสีลมบริเวณทางลงสถานี MRT สีลม ที่อยู่ใกล้ๆ กับโรงแรมดุสิตธานีซึ่งเป็นจุดเชื่อมต่อของรถไฟฟ้าที่สองสายเพื่อขึ้นไปยังสถานี BTS ศาลาแดง แล้วเดินทางไปยังสถานีต่อไปที่สถานีช่องนนทรีอันเป็นจุดเชื่อมต่อกับ BRT ซึ่งจริงๆ แล้วผมไม่ได้มีธุระอะไรที่นั่นหรอก แค่อยากจะออกไปแตะขอบฟ้า ออกไปยืนดูแสงดาววาววับประดับประดาบนท้องฟ้าสีเทาเข้มของยามค่ำคืนที่ฉาบทาบทับอยู่เบื้องหลังตึกสูงเสียดฟ้าที่กำลังเปล่งประกายนวลตาจากแสงนีออนสีขาวอมฟ้าแข่งกับแสงดาวที่กำลังพร่างพราวริบหรี่ที่ดินแดนอันไกลโพ้น

ตึกสูงเสียดฟ้า กำลังยืนหยัดท้าทายเมฆดำที่ลอยทะมึนอยู่เบื้องหลัง .. /  เส้นทางนี้ที่พาคนกลุ่มหนึ่งกลับสู่รังนอน ..

แต่สงสัยจะอยู่ไกลเกินไปถ่ายรูปออกมาเลยไม่เห็นดาวสักดวงเลย มีแต่เมฆใหญ่น้อยลอยกระจายอยู่เรี่ยๆ ยอดตึก สักพักก็มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของสถานี BTS ช่องนนทรีเดินมาบอกผมอย่างสุภาพว่าห้ามใช้ขาตั้งกล้องนะ เราจึงควรต้องให้ความร่วมมือกับเจ้าของสถานที่ เพราะกฎไม่ได้มีไว้แหกแต่มีไว้เพื่อความสงบเรียบร้อยและความปลอดภัยของผู้ใช้สถานที่นั้นๆ ร่วมกับเรา โปรดท่องเอาไว้ให้ขึ้นใจนะครับว่า “คนที่ถือกล้องอยู่ในมือไม่ได้ถือว่ามีอภิสิทธิ์พิเศษใดๆ ที่จะไม่ปฏิบัติตามกฎระเบียบของสถานที่ที่ไปเยี่ยมชม” และยิ่งควรที่จะต้องระมัดระวังให้มากขึ้นกว่าคนอื่นๆ ด้วยซ้ำเพราะไม่รู้ว่าอุปกรณ์ที่เรานำไปนั้นจะไปกีดขวางหรือรบกวนบุคคลอื่นที่เข้าใช้สถานที่นั้นหรือไม่ (สงสัยผมจะอารมณ์ค้างจากทริปนอนแพ .. แลสะพานฯ)

ท้องฟ้าคืนนี้ที่ไร้ดวงดาว .. / เมฆลอยพริ้วปลิวละล่องตามกระแสลม .. / ดังจะขาดกันไม่ได้ .. หากแม้นไร้ซึ่งสายลม เจ้าปุยเมฆคงเศร้าซม ดั่งขาดคนที่คุ้นเคย .. ฮิ้ววววว .. 555+

สรุปงานนี้ต้องเก็บขาตั้งกล้องอันเล็กๆ ของผมเข้ากระเป๋า หันมาเร่ง ISO และกลั้นหายใจให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ หรือไม่ก็ต้องหาเอาเสาสถานี, ผนังหรืออะไรก็ได้ที่จะอาศัยพิงตัวกลมๆ ของผมเพื่อทิ้งน้ำหนักไปพักเอาไว้ให้อยู่นิ่งๆ ได้สักยี่สิบ-สามสิบวินาที ไม่เช่นนั้นคงไม่มีทางได้ภาพมาประกอบบล็อคนี้เป็นแน่แท้ แต่ละภาพแต่ละชัตเตอร์ที่กดลงไปแต่ละทีนั้นต้องกลั้นหายใจกันจนหน้าเขียวหน้าแดงแต่ก็ยังได้ภาพมาแค่เนี๊ยะ มีสั่นมีเบลอบ้างตามประสาพอรวมๆ กับ Noise ที่ตามมาพร้อมกับ ISO ที่สูงปรี๊ดแบบนั้นเลยต้องอาศัยโปรแกรมรีทัชภาพช่วยเกลี่ยๆ Pixel เข้าหากันสักหน่อยมันก็พอจะช่วยกล้อมแกล้มไปได้บ้างเหมือนกัน

ดึกดื่นสักแค่ไหน ถนนสายนี้ก็ไม่มีวันหลับ .. / ธุรกิจบนทางเท้า .. ชีวิตที่ต่อสู้ เพราะคนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เราเลือกที่จะเป็นคนดีได้ ..

ค่ำคืนนี้ก็ได้เวลาบอกลาสถานีรถไฟฟ้า BTS ช่องนนทรีกันแล้วเพราผมต้องไปต่อ MRT ที่ศาลาแดงกลับไปลานจอด Park & Go ของสถานีลาดพร้าว เพื่อจะไปพาน้องแจ๊สที่จอดทิ้งไว้ตั้งแต่เย็นกลับบ้านไปนอนพักผ่อนกันเสียที ในยามที่สิ้นแสงทิวา ณ ราตรีหนึ่ง เมื่อได้ไปถึง ที่กลางกรุงเทพฯ ..

เขียนโดย : Tombass
เขียนเมื่อ : วันพุธที่ 30 กันยายน 2558 เวลา 20:44 น. GMT+7 TH

Create Date : 30 กันยายน 2558		0 comments
Last Update : 30 กันยายน 2558 23:00:36 น.
Counter : 1243 Pageviews.
Share Tweet