ง่ายนิดเดียว เอาใจเราไปใส่ใจเขาสิ ถ้าเราเป็นเขา เราอยู่จุดนั้น เราต้องการอะไรเราถึงจะพอใจ บางทีเราคิดว่า 1+1 ต้องเท่ากับ 2 จริงๆแล้วมันไม่ใช่นะสำหรับเรื่องธุรกิจ มันไม่มีตรรกะตายตัวที่มีแค่ทางเลือกที่ 1 กับทางเลือกที่ 2 แค่นั้น...คิดๆดู

รักษาสิวจำเป็นหรอ พอเป็นสิวจะต้องใช้ยารักษาสิว ครีมรักษาสิว สบู่โฟมรักษาสิว ถ้าเราอยากใช้โคลนภูเขาไฟล่ะ ได้มั้ย ได้!! ติดตรงไหน ติดตรงเราจะไปหามาได้ยังไง กลับมาที่เงินมีมั้ย ไปจ้างเขาให้เอามาให้สิ...แล้วถ้าไม่มีเงินล่ะ คิดสิ เราเอาอย่างอื่นแลกแทนได้มั้ย สินค้า บริการ ความรู้ความสามารถ อะไรที่เรามีบ้าง

เอาสิ่งเหล่านี้แลกมา

กลับมาต่อที่ว่าให้เอาใจเราไปใส่ใจเขา ฉันไม่เอาใจเขามาใส่ใจเรานะ มันเหมือนยึดติดกับตัวเอง ในเมื่อคิดจะคิดแทนเขาเเล้ว ต้องเอาตัวเองเข้าไป พอคล้ายๆกับว่าจับทางออกว่าเขาต้องการอะไร ทีนี้มาคิดต่อว่า เราให้ได้มั้ย ยืดหยุ่นได้ขนาดไหน

สมมุติคนไข้รักษาสิวมาโวยวายกับหมอว่า เอายารักษาสิวหมอไปทาแล้วแพ้เต็มหน้าเลย คิดสิ คนไข้ต้องการอะไร

• ต้องการเคลมสินค้า ซึ่งก็คือ ยารักษาสิว? งั้นหรอ
• หรือต้องการรักษาฟรี เพิ่มเติมคือแถมคอร์สให้ด้วย