Bloggang.com : อาโฮเฮะ - เด็กชาย...ซึ่งตายแล้ว

เด็กชาย...ซึ่งตายแล้ว

ฉันชอบบทกลอน

ท่วงทำนองสัมผัส อักขระ และความหมายที่ซ่อนอยู่

Upon a time, upon a stair,

I met a man who wasn't there

He wasn't there again today,

I wish I wish he'd go away.

ครานั้น เหนือบันไดนั่น

ฉันพบชายผู้ไม่ได้อยูที่่ตรงนั้น

เขาไม่อยู่ที่นั่นอีกครั้งในวันนี้

ฉันหวัง ฉันหวังให้เขาไปเสียที

บางที มันก็หลอน...นะ

บางที มันก็ non-sense

Ladies and gentlemen, hobos and tramps,

I stand before you and sit behind you

to tell you something I know nothing about!

Admission is free, you must pay at the door;

So pull up a chair and sit on the floor.

The show is over, but before you go,

let me tell you a story I don't really know :

ท่านสุภาพบุรษและสุภาพสตรี คนจรและคนเร่ร่อน

ฉันยืนอยู่ข้างหน้าท่าน และนั่งอยู่ข้างหลัง

เพื่อที่จะกล่าวบางสิ่งที่ฉันไม่รู้เรื่อง...เกี่ยวกับมัน

ค่าเข้าชมไม่มีการเก็บ แต่ต้องจ่ายให้เสร็จ ตรงทางเข้า

ดึงเก้าอี้เข้ามาใกล้ แล้วนั่งลงไปบนพื้น

การแสดงนั้นสิ้นสุด แต่ก่อนทื่ท่านจะผลุดลุกไป

ได้โปรดให้ฉันเล่าเรื่องเรื่องหนึ่ง ที่ฉันเองก็ไม่เข้าใจ

One bright day, in the middle of the night

two dead boys got up to fight

back to back; they faced each other;

drew their swords and shot each other.

A deaf policeman heard the noise

He came and shot those two dead boys.

If you don't believe this lie is true...

just ask the blind man; he saw it too!

วันที่อากาศแจ่มใส ในกลางดึกคืนนั้น

เด็กชายสองคน ได้ลุกขึ้นมาห้ำหั่น

แต่อนิจจาพวกเขาไร้ลมหายใจ

แผ่นหลังชนแผ่นหลัง ทั้งคู่ประจันหน้า

ชักดาบออกมา แล้วยิงกระสุนเข้าใส่

ตำรวจหูหนวกได้ยิงเสียงต่อสู้

เขาเข้าไปยิงเด็กชาย...ทั้งคู่

ถ้าพวกท่านไม่มั่นใจว่าความเท็จนี้เป็นเรื่องจริง

ลองถามคนตาบอดดู เขาก็เห็นตำรวจยิง!

----------------------------------------

The famous speaker who no one had heard of said:

Ladies and jellyspoons, hobos and tramps,

cross-eyed mosquitos and bow-legged ants,

I stand before you and sit behind you

to tell you something I know nothing about.

Next Thursday, which is Good Friday,

there's a Mother's Day meeting for fathers only;

wear your best clothes if you haven't any.

Please come if you can't; if you can, stay at home.

Admission is free, pay at the door;

pull up a chair and sit on the floor.

It makes no difference where you sit,

the man in the gallery's sure to spit.

The show is over, but before you go,

let me tell you a story I don't really know.

ผู้บรรยายที่โด่งดังซึ่งไม่มีใครรู้จักกล่าวไว้:

สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ คนพเนจร คนร่อนเร่

เหล่ายุงตาเข และมดขาโก่ง

ฉันยืนอยู่ข้างหน้าท่าน และนั่งอยู่ข้างหลัง

เพื่อที่จะกล่าวบางสิ่งที่ฉันไม่รู้...เกี่ยวกับมัน

พฤหัสถัดมาซึ่งคือวันศุกร์ก่อนวันอีสเตอร์

มีงานวันแม่ ที่มีแต่เหล่าพ่อมาพบเจอ

หากท่านไร้เสื้อผ้า ให้สวมชุดตัวเก่งมา

โปรดมาถ้าไม่สามารถ แต่ถ้ามาได้โปรดอยู่บ้าน

ค่าเข้าชมไม่มีการเก็บ แต่ต้องจ่ายให้เสร็จ ตรงทางเข้า

ดึงเก้าอี้เข้ามาใกล้ แล้วนั่งลงไปบนพื้น

ไม่สำคัญว่าท่านจะนั่งที่ใด ชายชั้นบนก็จะถ่มน้ำลายใส่

การแสดงนั้นสิ้นสุด แต่ก่อนทื่ท่านจะผลุดลุกไป

ได้โปรดให้ฉันเล่าเรื่องเรื่องหนึ่ง ที่ฉันเองก็ไม่เข้าใจ

One bright day in the middle of the night,

two dead boys got up to fight.

(The blind man went to see fair play;

the mute man went to shout "hooray!")

Back to back they faced each other,

drew their swords and shot each other.

A deaf policeman heard the noise,

and came and killed the two dead boys.

A paralysed donkey passing by

kicked the blind man in the eye;

knocked him through a nine-inch wall,

into a dry ditch and drowned them all.

If you don't believe this lie is true,

ask the blind man; he saw it too,

through a knothole in a wooden brick wall.

And the man with no legs walked away.

วันที่อากาศแจ่มใส ในกลางดึกคืนนั้น

เด็กชายสองคน ได้ลุกขึ้นมาห้ำหั่น

แต่อนิจจาพวกเขาไร้ลมหายใจ

เพื่อจะชมการละเล่น ชายตาบอดจึงไป

ส่วนหนุ่มใบ้ ไปเพื่อร้องตะโกน ฮุเร่ย์

แผ่นหลังชนแผ่นหลัง ทั้งคู่ประจันหน้า

ชักดาบออกมา แล้วยิงกันอย่ารอช้า

ตำรวจหูหนวกได้ยิงเสียงต่อสู้

เขาเข้ามาและยิงเด็กชายที่ตายแล้ว...ทั้งคู่

เจ้าลาขาอ่อนเปลี้ย เดินผ่านมา

ใช้ขาเตะชายตาบอดเข้าที่ตา

ชนเขาทะลุกำแพงเก้านิ้วในความหนา

ตกลงไปในคูน้ำที่แห้งผาก

ชายตาบอดได้จมน้ำ รวมทั้งเจ้าลา

ถ้าพวกท่านไม่มั่นใจว่าความเท็จนี้เป็นเรื่องจริง

ลองถามคนตาบอดดู เขาเห็นทั้งคู่จมดิ่ง

เขามองดูผ่านรูผนังอิฐที่ทำด้วยไม้

จากนั้นชายไร้ขาก็เดินจากหาย