Bloggang.com : albatross11 : ตอนที่1/3ระยะทาง หญิงสาว ความทรงจำ

ตอนที่1/3ระยะทาง หญิงสาว ความทรงจำ

Albatross 11รพ.มหาชนรับปรึกษารักไม่จำกัด

หญิงสาวที่รูปร่างสมส่วน สูงประมาณ160 เซนติเมตร ผิวขาว ผมยาวด้านหน้าเป็นหน้าม้าก่อนที่เธอคนนั้นค่อยๆหันมาทำให้เห็นใบหน้าได้เธอได้ชัดเจน ใบหน้ารูปไข่ ดวงตาสีดำดูสดใสรับกับรอยยิ้มที่น่ารักดึงดูดผู้คนให้หันมอง หญิงสาวยิ้มออกมาจนเผยให้เห็นฟันที่ขาวสวยดูเป็นระเบียบ บ่งบอกว่าเธอเป็นหญิงสาวอารมณ์ดี เธอคนนี้หรือที่อยากเจอทุกคน สาวยิ้มน่ารักอารมณ์ดีคนนี้ แม้จะมีหลายคนที่ไม่รู้จักแต่ว่าก็มีหลายคนที่เดียวที่รู้จักเธอดี เธอเดินมายืนข้างผอ.สุดหล่อ เธอขาวสวยดูดีแบบลูกครึ่งไทยจีน เธอสวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีฟ้าสดใสรัดรูปกับกางเกงยีนขาเดปพร้อมสวมรองเท้าแฟชั่นที่ดูเก๋ไก๋ ทำให้เธอเซ็กซี่เล็กๆ เธอยิ้มให้กับทุกคน ผอ.สุดหล่อมองดูทุกคนก่อนจะหันไปทางสามพีสาวหล่อตี๋
ผอ. - - “สามพีไม่ดีใจเหรอ เซอร์ไพรส์ค่ะทุกคน” เลขานกและสามพีดูเหมือนจะรู้จักเธอดีที่สุดเมื่อดูปฎิกิริยาของคนทั้งสอง โดยเฉพาะเลขานกที่ยิ้มกว้างพร้อมกับเดินกางแขนเข้าไปหาพร้อมกับส่งเสียงหวานแสดงความดีใจ
“กาก้าคนสวย ยินต้อนรับสู่ประเทศไทยจ๊ะ ดีใจจัง”หากแต่ยังเดินไปไม่ถึงตัวของหญิงสาวเลขานกก็โดนสามพีจับแขนลากออกมาซักถามเสียก่อน สามพีรู้สึกประลาดใจทั้งดีใจเมื่อคนที่อยากเจอสามพีและทุกคนนั้นแท้จริงคือกาก้า แต่ว่าอย่างไรงานนี้มีเคลียร์กับเลขานกก่อนเสียแล้ว สามพีสาวหล่อตี๋ยิงคำถามใส่เลขานกนกทันที
“นก หมายความว่าไง ไหนบอกว่าไม่รู้ว่าใคร แล้วทำไมตอนลงรายชื่อไม่มีชื่อของกาก้า ปิดทำไม มิน่าล่ะถึงบอกว่าห้ามพี่พีหาย”
เลขานก - -“พี่พี ฟังนะ นกรู้หลังจากคุยกับพี่และหมอนจ๋าจบอ่ะ ผอ.โทรมาบอกว่าสาวจากเมกาอ่ะนกที่อยากเจอทุกคน นกคิดว่าสุดท้ายก็มาเจอกันที่นี้อยู่ดีเลยคิดว่าไม่ต้องบอกก้อได้อ่ะพี่ เซอร์ไพรส์ดีไงพี่พี แล้วเซอร์ไพรส์ป่ะพี่พี”สามพีฟังเลขานกบอกพร้อมกับมองไปที่ผอ.สุดหล่อและหันมามองเลขานกที่ทำหน้ามึนใส่ เป็นการเซอร์ไพรส์ที่เรียกว่าเซอร์ไพรส์แบบสุดๆจริงๆ
“ อืม เซอร์ไพรส์มากเลยนก เข็มขัดสั้นเลย ผอ.เนี่ยสุดยอดจริงๆ นกก้อแสบไม่เบา”
ส่วนสาวสวยหมวยเซ็กซี่เองก็แปลกใจและดีใจไม่น้อยที่ได้พบทุกคนตามที่ต้องอยากพบ
“สวัสดีเจ้าค่ะ น่ารักกันทุกคนเลย ท่านสุผู้ใจดีของบล็อกตัวจริงน่ารักมากค่ะ พี่เฮคนสวยของน้องเมษาตัวจริงเนี่ยสวยยิ้มพิฆาตสมคำร่ำลือ ครูน้ำของอนุบาลหนูน้อยผิวใสที่สุด เก่งไหมค่ะคุงครูนู่เก็บเงินบินกลับมาสำเร็จแอบเสียใจนิดค่ะที่ต้องทุบกระปุกที่คุงครูน้ำฝากไปให้ น้องนัทหล่อ กุ๊กไก่มาดเท่ห์ หมอนจ๋าน่ารัก ไหมมาดผู้นำ สภาพบุรุษท่านยามควง วินดี้เด็กญี่ปุ่น กบน้อยสาวคิ้วเข้ม พี่หล่นขุนแผน พี่เติมกับครอบอันอบอุ่น หวานที่สุดคงเป็นบักขี้นก หล่อสุดๆๆต้องผอ.ขาของหมอนจ๋า เจ้าของฉายาหล่อน 360 องศา อาแป๊ะหล่อตี๋จริงด้วยๆ แป๊ะดีใจไหมที่เป็นเรา”สาวอารมณ์ดีพูดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า ทำเอาสาวหล่อทั้งหลายมองรอยยิ้มน่ารักที่เหมือนมีแม่เหล็กดึงดูดให้ผู้คนสนใจรอยยิ้มมีเสน่ห์นั้นอย่างเพลิดเพลิน แต่ที่มองเพลินกว่าเพื่อนก็คือสามพีจนไม่ได้ยินคำถามที่สาวเจ้าถาม จนผอ.สุดหล่อต้องย้ำอีกครั้งให้ได้ยิน
ผอ.- - “สามพี มองเพลินเลยนะ กาก้าถามสามพี่ว่าดีใจไหมที่ได้เจอนะค่ะ”
สามพี- - “ ดีใจสิ ดีใจกันทุกคนนั้นแหละใช่ไหมพวกเรา ”สามพีหันไปทางทุกคน ทุกคนต่างก็ยิ้มบางก็หัวเราะและตอบมาว่าใช่ เมื่อมากันครบแล้วทุกคนจึงจัดแจงเอาสัมภาระเข้าไปในบ้านพักซึ่งแบ่งเป็นหลังซึ่งเรียกว่าแยกโซนทีเดียว ระหว่างสาวๆกับบรรดาสาวหล่อ หลังจากที่แยกย้ายกันของของและว่าใครจะพักกับใครได้แล้ว ทั้งหมดจนมารวมตัวกันหน้าบ้านเพื่อรอไปกินข้าวกลางวัน ผอ.สุดหล่อที่มีความจำเป็นเลิศได้จัดการทวงถามสามพีเป็นคนแรก
“สามพี เหล้าที่บอกว่าจะเอาให้น้องๆ สี่เกลอ และวันนี้จะเลี้ยงอะไรกาก้าค่ะจำได้ว่าสามพีบอกว่าจะเป็นเจ้ามือเลี้ยงถ้ากาก้ากลับมาจากอเมริกาและมามิตติ้ง”สามพีหันไปมองผอ.สุดหล่อแต่ยังไม่ทันตอบอะไร บรรดาสี่เกลอต่างตอบเป็นเสียงเดียวกันพร้อมกับคำแซวที่จัดมากันคนละชุด2ชุดเริ่มจากนัทหนุ่มน้อย
นัท - - “พี่ผอ.ครับพี่พีเขาให้แล้วครับพี่ชาย แถมมีโจ๊กมาเป็นลังบอกว่าเอามาเผื่อนะครับ”
วินดี้ - - “พี่พีซื้อเหล้าแถมโจ๊ก แต่วินอยากแถมหัวใจให้ใครบางคน คนที่คุณก็รู้ว่าเป็นใคร”
เลขานก - - “กาก้าพี่พีเคยบอกว่าจะเลี้ยงข้าวกาก้า และพาเที่ยว ส่วนนกจะเกี่ยวแขนหมอนจ๋ากินขนมห่อล่ะบาท”
ผช.โกะ - - “ไปได้อีก หวานไม่มีหมดเลยนะ ให้พี่พีเขาหวานบ้างเถอะ”
กาก้าดูภาพการพูดหยอกล้อที่เธอเองได้แต่สัมผัสกับตัวอักษร ทุกครั้งที่ได้แต่นึกภาพทุกคนโพสต์ผ่านคอมเมนท์ถ่ายให้ฟัง แต่บรรยายกาศจริงๆช่างสนุกและให้รู้สึกว่าทุกคนน่ารักและอบอุ่นกันเองมากมาย แม้แต่ละคนจะแตกต่างกัน แต่ก็เข้ากันได้ดี เธอมีความสุขที่มาในครั้งนี้ ภาพการหยอกเหย้ากัน ทำให้เธออดใจไม่ไหว จึงโดดเข้าไปร่วมด้วยพร้อมกับรอยยิ้ม
กาก้า - - “แป๊ะเลี้ยงข้าวเราจริงอ่ะ ดีใจจังได้กินข้าวฟรีหนึ่งมือ”
สามพี - - “เลี้ยงจริง จริงๆกะเลี้ยงคนเดียว อยากกินอะไรก้อสั่งเลยนะ สังสัยงานนี้จะเลี้ยงคนเดียวไม่ได้อ่ะคงต้องเลี้ยงทุกคน งั้นรอบนี้เป็นเจ้ามือเลี้ยงกันทุกคนเลย”สามพีบอกกลับทุกคน ก่อนที่จะโดนสกัดดาวรุ่งโดยพ่อบ้านเติมคนเนียนเก่ง
พี่เติม- -“โห กะเลี้ยงกาก้าคนเดียวไม่ลำเอียงไปหน่อยเหรอค่ะพี เพื่อนมากันเยอะแต่เลี้ยงคนเดียวหมายความว่าไงกันนะ เอ่อลืมไปว่าเจ้ามือกินอย่างอื่นไม่ได้นอกจากโจ๊กเนี่ยค่ะ ทำไมเอาโจ๊กถุงมาเหมือนคราวนครนายกล่ะค่ะ เอาโจ๊กถ้วยมาไปข้างนอกแล้วจะมีน้ำร้อนเหรอค่ะพี ไม่เหมือนโจ๊กถุงนะค่ะ เอาออกจากตู้เย็นวางบนโต๊ะดังโป๊กอย่างมากแค่หาที่อุ่น เอ่อ ขอโทษค่ะพีลืมไปค่ะว่าโจ๊กสำเร็จแค่เติมน้ำร้อนก็กินได้พกได้ดูเท่ห์ไม่ต้องอายใคร แต่โจ๊กขนนานแท้ของสามพีต้องโจ๊กที่แช่แข็งวางทีดังโป๊กค่ะกาก้า ที่สำคัญต้องมาจากระยองที่อื่นสามพีไม่ทานค่ะ”
นัท - - “พี่กาก้าครับ ต้องเห็นภาพตอนที่ไปมิทติ้งนครนายก พี่พีเขาหิ้วโจ๊กถุงจากระยองไปสามถุง อย่างห่วงเลยนะเชื่อไหมไม่ยอมให้ใครอุ่นให้ ทำเองเลยครับแล้วยิ่งท่าตอนวางโจ๊กบนโต๊ะจะบอกว่าท่านี้อย่างเท่ห์”
กาก้า - - “ แป๊ะ จริงเหรอ ชอบโจ๊กมากขนาดนั้นเลย นอกจากมุขที่เป็นโจ๊กในคอมเมนท์ ไม่คิดว่าจริงๆแล้วชอบโจ๊กขนาดนี้ แบบนี้คงเป็นผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับโจ๊ก แบบนี้หน้าเปิดร้านโจ๊ก เป็นอาแป๊ะโจ๊กราชา”
วินดี้ “ พี่กาก้า ชื่อเหมาะมาก พี่กาก้าเป็นลูกคค้าประจำรับรองเจ้าของให้กินฟรี”
นัท - - “ลูกค้าประจำ ประจำใจดีไหมพี่พี”
สามพี - - “นัท อย่ามาแซวพี่เลย พี่ว่าเอ็งเก็บแรงไว้วัดดวงวงดาวกระจายกับพี่ดีกว่าอย่าให้เป็นนัทลืมดวงแบบนครนายก ว่าไงคราวนี้พกดวงมาหรือเปล่า’สามพี่ตอบโต้คนช่างแซว ทำเอากบน้อยที่มามิทติ้งเป็นครั้งแรกถึงกับขำสหายของตัวเอง ก่อนที่จะถามด้วยรอยยิ้ม
กบน้อย - - “ท่านนัท ลืมพกดวงไปจริงเหรอ งั้นคราวนี้ลองเล่นคู่ดีไหมเผื่อจะดีขึ้น แต่กบน้อยช่วยดูและซัดให้นะแต่ท่านนัทจ่าย แต่ถ้าท่านนัทลืมพกดวงมาอย่ามากันน่า”
นัท - - “โห ท่านกบอ่ะ พอเลยไม่ต้องแซวนัทเลย พี่พีได้เลย คราวนี้มั่นใจท่านกบมาด้วยมีคู่หูDUOแหละ ไม่พลาดแน่นอนรับรองไม่ลืมดวง”
ส่วนช่างภาพกุ๊กไก่ได้ทำหน้าเก็บบันทึกภาพได้อย่างดี โดยกดซัตเตอร์รัวพยายามที่เก็บเอาแต่ภาพที่คนเผลอไว้เป็นที่ระลึก จนวินดี้เมื่อท่าทางการถ่ายภาพไม่ว่าจะกี่ครั้งก็ดูเป็นเอกลักษณ์เสมอ
“โห เท่ห แมนมากเลยพี่กุ๊กท่าถ่ายรูปเนี่ย แต่ว่าไม่ไปหิวข้าวเหรอทุกคน แซวกันไปแซวกันมาจนอิ่มแล้วว่างั้นเถอะ” ผอ.สุดหล่อและทุกคนมองหน้ากันยิ้มขำๆกับคำพูดของวิน ก่อนที่ผอ.จะบอกกับวินว่า
“วินดี้ หิวกันทุกคนจ๊ะ งั้นเราไปกันเถอะค่ะ แล้วจะได้เดินเที่ยวตลาดอัมพวากันต่อ”
หลังจากอาหารกลางวันผ่านไป ทุกคนเริ่มออกเดินชมตลาดน้ำอัมพวากัน ส่วนใหญ่จะเดินเป็นกลุ่มมีแต่สามพีกับกาก้าเท่านั้นที่เดินด้วยกันสองคน ซึ่งเรียกว่าโดนจับคู่ถึงจะถูกเพราะคนอื่นๆๆต่างจับกลุ่มเดินแต่อยู่ไม่ไกลมากนัก ขณะที่ทั้งสองเดินคุยกันและเดินชมตลาดน้ำอัมพวาอย่างสนุกนั้น
สามพี - -“ ทำไมไม่เห็นชื่อกาก้าในรายชื่อคนมามิทติ้งเลย แล้วนกไม่บอกอะไรเลย นอกจากพี่พีห้ามหายนะพี่”
กาก้า- - “อืม เราเองก็ไม่เห็นชื่อของแป๊ะนะ ยังคิดอยู่นะว่าแป๊ะไม่ว่างเพราะเห็นผอ.คุยกับนกตอนนั่งรถมานะ จริงที่ผอ.ไม่ให้บอกใครเพราะว่าอยากจะเซอร์ไพรส์ให้ทุกคนตื่นเต้น แต่ก็เซอร์ไพรส์จริงๆที่เห็นแป๊ะมา ดีใจมากเลยนะ เพราะปกติมิทติ้งที่ไหร่แป๊ะไปเกือบทุกรอบ”
สามพี - - “ผอ.กับนกเนี่ยแสบจริงๆ แล้วกาก้าล่ะพอได้เจอทุกคนดีใจไหม ที่อยากเจอนะครบหรือเปล่า”
กาก้า- - “ดีใจสิได้เจอคนที่อยากเจอทุกคนเลย ทุกคนดูเป็นกันเองมากเลยนะเห็นแล้วอบอุ่นดีเหมือนคบกันมากนาน น่ารักทุกคน สนุกมากเลย แล้วแป๊ะล่ะเห็นมามิทติ้งออกจะบ่อยรู้สึกไงเหรอ” กาก้าถามด้วยรอยยิ้มที่สดใสจนคนที่โดนถามจ้องมองเจ้าของรอยยิ้มอย่างลืมตัว รอยยิ้มที่สดใสของกาก้าสาวสวยที่เรียกว่าทำให้โลกดูสดใสทีเดียว
สามพี - - “ อืม ครั้งนี้เกือบจะไม่มา นกโทรไปบอกล่วงหน้าแถมออกแนวอ้อนแกมบังคับให้มาให้ได้ เล่นเอาต้องรีบเคลียร์งาน สนุกดีนะมาทีไหร่ก็สนุกทุกครั้งมีเรื่องขำๆที่พวกนี้เขาจะมีเรื่องเปิ่นๆหลุดกันออกมาให้ขำนะ”
“เหรอจ๊ะ อยากเห็นจัง วันนี้จะมีไหมที่ทำอะไรเปิ่นกันนะ”
สาวหล่อหน้าตี๋ยิ้มรับให้กับสาวสวยอารมณ์ดีที่มีรอยยิ้มน่ารักพร้อมกับคำตอบ
สามพี - - “มีสิ คอยดูตอนกลางคืนนี้นะมีแต่เรื่องขำๆ” ทั้งสองคนเดินคุยกันอย่างสนุกสานโดยไม่รู้ตัวว่าถูกมองอยู่ นัทหนุ่มน้อยมองคนทั้งคู่ก่อนจะยิ้มพร้อมกับความคิดบางอย่าง
นัท - - “วินครับ นี้ช่วยอะไรหน่อยสิ วินไปเดินกับพี่กาก้านะ ส่วนนัทจะไปเดินกับพี่พี เดียวจะมาอธิบายทีหลัง ไปขอให้ท่านกบกับพี่ยามช่วยด้วยดีกว่า” วินดี้ได้แต่งงกับคำบอกของนัทหนุ่มน้อยก่อนที่จะดึงแขนแล้วถามให้หายข้องใจ
วินดี้ - - “ นัท เดียวก่อน อะไรพูดให้ชัดเจนหน่อยสิ งงอ่ะตรงจะให้ทำอะไรนะ บอกก่อนสิ”
นัท - - “เอ่อ จริงสิคืองี้นะวิน แบบนี้อ่ะ………...”เมื่อบอกวินให้เข้าใจแล้วนัทหนุ่มน้อยก่อนเดินไปหาผช.โกะกับกบน้อยสหายคนเก่งทันที ก่อนที่ลากเอาทุ้งคู่ที่ยังไม่เข้าใจรายละเอียดมาร่วมด้วย
วินดี้ - - “พี่กาก้า วินเดินด้วยคนนะ”วินเดินมาอยู่ข้างๆๆกับสาวสวยอารมณ์ดี ส่วนหนุ่มน้อยเจ้าความคิดก็เดินมาทางฝั่งของสามพี
นัท - - “พี่พี ขอนัทเดินด้วยคนนะ”
สามพี - -“ ใครห้ามล่ะ ตามบายเลยนัท แต่ไหมไม่อยากไปเดินกับนก กุ๊ก แล้วพวกเฮนี่ กบน้อยล่ะ”
นัท - - “ เดียวค่อยไปก็ได้ครับ ตอนนี้อยากเดินกับพี่พีมากกว่า”นัทบอกด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะมองไปทางวินดี้
ทันใดนั้นเอง
วินดี้ - - “โอ๊ะ ขอโทษค่ะพี่กาก้า” วินดี้เบี่ยงตัวหลบเด็กสองคนที่กำลังวิ่งไล่กันอย่างสนุกสนาน จนทำให้ไปกระแทกกาก้า แต่ด้วยความที่ไม่ทันระวังตัวจึงทำให้เธอเสียหลัก นัทหนุ่มน้อยเมื่อเห็นว่าผิดแผนจึงตกใจเมื่อหญิงสาวเซถลาแล้วดูเหมือนจะล้ม
นัท - - “เฮ้ย!!!!!!!! พี่กาก้า” สามพีหันไปมองเมื่อเห็นนัทหนุ่มน้อยมีสีหน้าตกใจ เป็นจังหวะที่กาก้าที่เสียหลักจะล้มพอดีด้วยการที่จะกลัวตัวเองล้ม กาก้าจึงยื่นมือไปจับแขนของสามพียึดไว้กันไม่ให้ตัวเองล้ม ส่วนสาวหล่อหน้าตี๋กลัวว่าสาวสวยอารมณ์จะได้ล้มและบาดเจ็บ จึงยื่นมือไปประคองเอาไว้ทำให้ภาพของคนทั้งคู่ ดูเหมือนกอดกันอยู่แถมใบหน้าใกล้กันมากจนแทบจะชิดกัน พร้อมกับเสียงซัตเตอร์ที่ดังขึ้น นัทหนุ่มน้อยเจ้าความคิดที่หลุดหัวเราะออกมาเพราะความโล่งใจ
นัท - - “ตกใจเลยแฮะ ผิดแผนแต่ว่าต้องยกความดีให้คนถ่ายรูปหล่ะ ทันเสียด้วยภาพสวยมากพี่พี พี่พีแมนมากเลยนะครับเนี่ย”
วินดี้ - -“พี่พีอย่างแมนเลยอ่ะ แต่พี่พีไม่คิดจะปล่อยพี่กาก้าเลยเหรอ มือนะปล่อยได้แล้วนะ ประคองนานไปแล้วล่ะวินดี้พูดยิ้มๆพร้อมกับคำแซว
ในขณะที่ทั้งคู่เดินมาดูรูปต่างก็หันไปแซวสามพีสาวหน้าตี้อย่างสนุกสนาน จนท่านสุที่จึงต้องตักเตือนทั้งคน
ท่านสุ - - “ นัทกับวิน แกล้งพี่เขาทำไมกัน เด่วเกิดพลาดไป ท่านกาก้าเจ็บตัวพอดี ดีนะว่าท่านสามพีรับไว้ทัน ไม่งั้นได้แผลแน่ ทีหลังอย่าเล่นนะอันตรายนะรู้ไหม” ทั้งนัทหนุ่มน้อยและวินดี้โดนเทศนาชุดใหญ่ก่อนที่จะอธิบายเรื่องทั้งหมดให้ท่านสุฟัง ก่อนที่จะไปขอโทษกาก้าและรับปากว่าจะไม่เล่นแบบนี้อีก
“ขอโทษครับพี่กาก้า นัทจะไม่ทำอีกแล้วครับ วินกับพี่ยามและท่านกบไม่รู้เรื่องอะไรหรอกครับ นัทเป็นคนต้นคิดเอง ขอโทษจริงๆครับ คราวหน้าจะไม่ทำอีกครับ”
กาก้า - - “นัทอย่าคิดมากจ๊ะ ไม่เป็นไหร่จ๊ะ พี่ไม่ได้เป็นอะไรเสียหน่อย ช่างเถอะ ทุกคนค่ะเดินเที่ยวชมตลาดต่อดีกว่าค่ะ คนเยอะดีนะค่ะที่นี้ คึกคักดีจริงๆ” ทุกคนยิ้มออกมาพร้อมกับดูบรรยากาศตอนบ่าย ยิ่งเวลาผ่านไปเร็วเท่าไหร่ยิ่งดูเหมือนผู้คนยิ่งหลั่งไหลมากันมากขึ้น ทุกคนพากันดูชมตลาดจนเย็นท่ามกลางเสียงหยอกล้อและสียงหัวเราะที่ดังไม่ขาดสาย ทุกคนหยุดบริเวณริมน้ำที่มีเรือนับสิบจอดเรียงกันดูงดงาม พระอาทิตย์เริ่มค่อยต่ำลงเริ่อยๆ แสงพระอาทิตย์ยามอัสดงจับต้องผิวน้ำสะท้อนให้ผิวน้ำดูงดงามเป็นประกายระยิบระยับตัดกับท้องฟ้าที่มีเฆมสีขาว พระอาทิตย์ดวงโตสีแดงค่อยต่ำลงเหมือนกำลังจะหายไปในแม่น้ำ สายลมยามเย็นพัดผ่านมาเบาๆภาพของผู้ที่อาศัยในแม่น้ำเริ่มเด่นชัด เรือแจวมากมายเริ่มมากขึ้น แม่ค้าพ่อค้าต่างส่งเสียงร้องบอกสินค้าในเรือของตน บางคนพายเรือไปยังบ้าน บ้างลงเรือโดยสารข้ามฝั่งไปยังที่อื่น บางคนลงโดยสารก่อนที่จะลงเดินไปตามทางที่มีข้าวของวางค้าขายทั้งสองฟากทาง ช่างเป็นบรรยากาศที่คักคักมากมาย แสงไฟนีออนเริ่มส่องแสงสว่างแทนพระอาทิตย์ที่ลับขอบฟ้าไป ผอ.สุดหล่อจึงชวนทุกคนกลับไปยังที่พัก เมื่อไปถึงยังที่พักหลังจากทุกคนได้ทำธุระส่วนตัวแล้ว ปาร์ตี้เล็กหลังอาหารเย็นได้ถูกจัดขึ้นภายในห้องโถงของบ้านที่เป็นโซนขอเหล่าบรรดาสาวหล่อทั้งหลาย เป็นปาร์ตี้ที่ผสมผสานงานวันเด็กเลี้ยงรุ่นหรือปีใหม่รวมกัน ประธานของงานคือผอ.สุดหล่อได้เปิดไวท์ส่งให้กับนักดื่มไวท์ทั้งหลายพร้อมกับเสียงเชิญชวนที่ทำให้สาวๆต้องรีบตอบรับ
ผอ. - -“งานนี้มีใครสนใจคล้องแขนดื่มไวท์ด้วย กาก้าคล้องดื่มไวท์กับผอ.หน่อยสิ ดีใจที่กาก้ามามิทติ้งครั้งนี้มากๆ”
เฮนี่ - -“น้องเม ของพี่เฮ เรามาคล้องแขนกันนะค่ะ”
ไม้หมอน - - “ขอดื่มด้วยคนค่ะ อยากดื่มกับผอ.กับเฮนี่ และกาก้า”
พ่อบ้านเติม - - “โหคนเยอะจังค่ะ จริงๆพี่เติมก็อยากคล้องแขนดื่มด้วยนะค่ะ แต่คนเยอะแล้ว งั้นพี่เติมคล้องกับกบน้อย ป้าอุ้และไหมขาดีกว่าค่ะ ส่วนกาก้าพี่เติมขอเป็นคล้องแขนกันสองคนนะค่ะ” ความครื้นเครงก็เพิ่มขึ้นตามลำดับเมื่อผอ.สุดหล่อคล้องแขนกระชับสัมพันธ์กับสาวๆ ด้วยการดื่มไวท์พร้อมเหล่าตากล้องและช่างภาพที่เก็บภาพความสนุกพากันกดชัตเตอร์เป็นมือระวิง เมื่อมีการคล้องแขนดื่มไวท์ ด้านสี่เกลอเองมีหรือจะน้อยหน้า
วินดี้ - - “เฮ้ย ! นัทยอมได้ไง เขาคล้องดื่มกัน พวกเราไม่ชนแก้วบ้างเหรอ”
นัท - - “ได้สิ วิน เริ่มเลยดีกว่า ใครจะชงอ่ะหรือเพียวๆแบบครั้งก่อน”
ผช.โกะ - -“เดียวพี่ชงเองดีกว่านะ เพียวแบบคราวก่อนไม่ไหว ค่อยๆดื่มดีกว่าจะได้สนุก” ผช.โกะผู้น่ารักพูดด้วยรอยยิ้ม ส่วนอาร์ทติกส์สาวมองด้วยสายตาที่เยิ้มๆพร้อมกับบอกกับเลขานก
กุ๊กไก่ - - “พี่นก ของเขาเข้มๆนะ’
เลขานก - - “กุ๊ก คือกุ๊กบอกจารย์เอาแล้วกันนะ คือตอนนี้พี่อยากคล้องแขนดวลไวท์อ่ะจ๊ะ หมอนจ๋านกขอด้วยกับหมอนจ๋าสองคนได้ป่ะ”
สามพี- - “อ้าว กบเงียบเลย ดื่มไวท์ไปแก้วสองแก้วมึนหรือเปล่า พี่หล่นๆดูน้องหน่อย น้ำอย่าทำมือแบบนั้น พี่นึกถึงซาลาเปา”สามพีพูดหยอกล้อด้วยรอยยิ้มก่อนที่จะหันไปแซวสี่เกลอที่ผลัดกันยกแก้วแบบไม่มีใครยอมใคร
“อ้าว สี่คนนั้นเบากันหน่อย ไม่ต้องรีบน้องราตรีนี้ยังอีกยาวไกล กินเหล้าไม่ใช่ให้เหล้ากินโว้ยเสียดายของเปล่าๆ”
นัท - - “พี่พีไม่ต่องห่วงครับ พี่ยามชงบางขนาดนี้ รับรองไม่เมาเรื่อยๆครับแค่ยกบ่อยเอง รอบนี้เปลืองโซดา พี่พีเมาไม่ได้เดียวอดดูหิ่งห้อย ไหนจะต้องบริหารมือซัดดาวกระจายกับวงบิงโกอีก”
ผช.โกะ - -“อืม บางๆดีแล้วล่ะ คราวก่อนโดนฮูหยินมาปลุกถึงตัวเลย ปลุกให้ไปทำงานแทบไม่อยากตื่น”
ผอ.สุดหล่อ - - “กาก้ามีของขวัญด้วยนะทุกคน แต่รู้สึกจะครบคนหรือเปล่าไม่แน่ใจ”
พ่อบ้านเติม “ในเมื่อของขวัญเราต้องมีเกมจะให้กันฟรีก็ไม่สนุกที่สำคัญของขวัญ ที่กาก้าเตรียมมาจะไม่ครบคน เพราะฉะนั้นเราต้องเล่นเกมกัน แล้วคนไหนชนะก้อเอาของขวัญไป เกมแรกคือเกมจับคู่ คู่แรกคือสามพีกับกาก้า คู่ที่สองคือนกกับหมอน โดยเกมนี้จะเริ่มจากคู่สามพีก่อน”
สามพี - - “เฮ้ย เกมจับคู่แบบนี้ เล่นจับกันมัดมือชกเลยเนี๊ยนะ ไม่ถามคนเล่นสักคำ” สามพี่พูดขึ้น ในขณะคนอื่นต่างเห็นด้วยกับความคิดคิดของพ่อบ้านเติม
เลขานก - - “พี่พีเหมาะมาก เหมาะดีจริงๆเชื่อนกพี่พี”
นัท - - “ฮ่า ฮ่า นั่นสิพี่เติมเห็นด้วยแล้วกติกาล่ะครับคืออะไร”
“กติกา คือเห็นนี้ไหม ลูกอมใช่ปะ จะให้อีกคนคาบแล้วอีกคนต้องใช้ปากแกะเปลือกลูกอม จากนั้นต้องเอาปากคาบลูกอมไปวางไว้ในจานที่อยู่ตรงนั้นที่กำหนดไว้นะ
สามพี - - “เกมนี้ผ่าน ไม่เล่นไม่เอาใส่เหล็กดัดฟันอยู่เล่นไม่ได้”สาวหน้าหน้าตี๋โวยวายอย่างหนัก เมื่อฟังกติกาของเกม ในขณะที่มีหลายคนที่สนใจเล่น โดยเฉพาะเลขานก วิน และนัทหนุ่มน้อย
เลขานก - - “โห น่าเล่น เล่นๆหมอนจ๋า หมอนเป็นคนยืนคาบนะ เด่วนกเป็นคนแกะเองโอเคนะ”
วินดี้ - - “ อืมน่าสนใจจัง วินอยากเล่นอะ”
นัท - -“น่าสนใจนะครับ”
แต่เหมือนบรรดาสาวๆจะไม่ยอมเล่นเกมนี้เพราะคิดแล้วท่าทางจะขาดทุน เลยขอเปลี่ยนไม่เล่นเกมกันและใช้วิธีจับฉลากเอาของขวัญกันไปจากนั้นทุกคนเลยตั้งวงซัดดาวกระจายกับวงบิงโก ซึ่งวงดาวกระจายมีสามพีเป็นคนซัดดาวกระจาย ด้านวงบิงโกเป็นป้าอุ้สาวตาคมสุดที่รักของพ่อบ้านเติม ซึ่งทั้งสองวงแข่งกันส่งเสียงเฮกันสนุกสนาน เพราะลุ้นกันว่าใครดวงเฮงแล้วใครลืมดวง
นัท - -“ท่านกบดูหน่อยสิ โหท่านกบนี้สุกดยอดเลยอะ ของนัทก้อโอนะ หงายกันเถอะ ฮ่า ฮ่า ฮิ้ว พี่พีจ่ายให้ทุกคนรอบวง”หนุ่มน้อยพูดด้วยความสะใจที่รอบนี้มากับดวงจริงๆที่ไม่โดนกินเรียบเหมือนคราวนครนายกแถมคราวนี้ดูเหมือนสาวหล่อตี๋จะเป็นฝ่ายลืมดวงแถมโดนกินอยู่คนเดียว
กุ๊กไก่ “พี่พี ยาดมหน่อยไหม ไม่สบายเหรอเป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ
ผช.โกะ “รอบนี้สนุกนะ คราวก่อนเสมอตัว คราวนี้ได้กำไรจริงๆ”ก่อนจะยกแก้วชนกับนัทวินและกุ๊กไก่ที่ต่างถือแก้วรอชนพร้อมกับรอยยิ้มพราวใบหน้าอย่างมีความสุขและสนุก
ด้านวงบิงโกก็ส่งเสียงขานกันสนุกสนุกสนาน
เลขานก - - “ 30 แต่ขอ 31 ได้ปะแบบว่ามี”
ไม้หมอน - - “ อืม บิงโก”
เลขานก - - “หมอนจ๋าบิงโกอีกแล้วคนน่ารักเนี่ยทำอะไรดูดีไปหมดเลยอ่ะ พี่อุ้ค่ะ นกยังไม่ได้บิงโกกับเขาเลยนะเนี่ย ”
ป้าอุ้ - - “พี่เองยังไม่ได้บิงโกสักรอบเลยค่ะ บิงโกสนุกนะค่ะ ไม่บิงโกไม่เป็นไหร่ได้ล้นสนุกกว่าซัดดาวกระจาย พี่อุ้ชอบค่ะ เสียไม่เป็นไหร่สนุกดีค่ะ พี่อุ้ขอเลือกใบใหม่ก่อนค่ะ” ป้าอุ้พูดด้วยรอยยิ้มก่อนจะเลือกแผ่นบิงโกอันใหม่ ส่วนสาวหล่อหน้าตี๋ได้แต่ยิ้มไปส่ายหน้าไปที่วันนี้โชคไม่เข้าข้างเอาเสียเลย ก่อนที่พูดและแซวนัทหนุ่มน้อย
“ อะไรกัน เซ็งจริงๆทำไมวันนี้ไม่ได้กินตังค์นัทเลย คราวนนี้พกพระมาเหรอนัทหรือว่าวันนี้พกดวงล้วนๆ”แม้จะซัดดาวกระจายจนโดนเต็มๆโดนน้องกินเรียบแต่สามพีดูสนุกสนานและท่าทางมีความสุข
นัท - -“พี่พี นกเห็น นัทคล้องพระเดิมนะ แต่ที่พี่พีคงสะดุดอะไรแถวนี้นะเลยไม่มีแรงซัดดาวกระจาย”เลขานกแซวมาจากวงบิงโก ก่อนจะปิดท้ายด้วยผอ.สุดหล่อนและแก๊งสี่เกลอ
ผอ.สุดหล่อ - -“สามพีหิวไหมค่ะ เด่วให้กาก้าต้มโจ๊กให้เอาไหมค่ะ จะได้มีแรงนะค่ะ”
วินดี้ - - “พี่ผอ. วินว่าพี่พีคงอิ่มแล้วล่ะอิ่มอกอิ่มใจ”
นัท – - “พี่พีเขาแพ้ทาง แพ้ใจ วั นนี้เลยแพ้เลยไม่กินใรใครสักคน แพ้เกมไม่เท่าไหร่แพ้ใจเนี่ยสิต้องคอบลุ้นกันว่าจะชนะได้เปล่านะ”นัทหัวเราะอย่างสนุกสนานเมื่อสบโอกาสที่นานจะได้แซวสาวหล่อหน้าตี๋จอมหลบขั้นเทพ
ผช.โกะ - - “อากาศเย็นๆน่าฟังเปิดเพลงฟังนะ อืมเปลี่ยนเปลี่ยนร้องคาราโอเกะบ้างไหม ไม่ร้องนะขอฟังอย่างเดียว”ผช.โกะเสนอขึ้นและทุกคนต่างก็เห็นด้วยว่าน่าจะเปลี่ยนมาร้องเพลงคลายอาการเมื่อยจากการนั่งลุ้นดวงกันดัวยการร้องคาราโอเกะสักเพลงสองเพลงก่อนที่จะไปนั่งเรือชมหิ่งห้อย เพลงแรกเริ่มต้นโดยพ่อบ้านคนเก่ง
พ่อบ้านเติม - - “ พรหมลิขิตบันดาลชักพา ดลให้มาพบกันทันใด
ก่อนนี้อยู่กันแสนไกล พรหมลิขิตดลจิตใจ
ฉันจึงได้มาใกล้กับเธอ
เออ ชะรอยเธอเป็นเนื้อคู่ ควรอุ้มชูเลี้ยงดูบำเรอ
แต่ครั้งแรกเมื่อพบเธอ ใจนึกเชื่อเมื่อแรกเจอ
ฉันและเธอคือคู่สร้างมา เนื้อคู่ถึงอยู่แสนไกลคงไม่คลาดคา”
หลังจากพ่อบ้านเติมได้กล่อมทุกคนด้วยเสียงนุ่มฟังสบายเข้าบรรยากาศที่เย็นๆ เพลงที่สองที่จัดขึ้นโดยสามพีที่โดยนัทและวินลากไปร้องโดยมีกองเชียร์เป็นผช.โกะ เลขานก กุ๊กไก่
สามพี นัท วิน - - “ไม่เอาอีกแล้ว ฉันพอทีกับความรัก
ทุ่มเทกี่ครั้ง ฉันก็ยังต้องผิดหวัง
กี่ทีกี่ครั้งที่เสียน้ำตา
เจ็บจนอ่อนล้าฉันซ้ำเกินไป

วิ่งตามแค่ไหนก็ได้เพียงเงา
กับความเหงาใจ แค่เท่านั้น
ได้เจอกับเธอ ก็เริ่มเข้าใจในความรัก
คนที่บอบซ้ำ ได้มาเจอกับความหวัง

จากสิ่งที่คิดว่ามันว่างเปล่า
ที่เราไขว่คว้าไม่เคยมีจริง
เธอนำความรักแท้จริงเข้ามาผูกพันในหัวใจ
และวันนี้ฉันเปลี่ยนไป

ตั้งแต่เมื่อฉันรู้จัก และฉันได้มาพบเธอ
มันทำให้ฉันต้องเปลี่ยน
เปลี่ยนแปลงหัวใจฉันไป
ได้เรียนรู้สิ่งใหม่ ที่ฉันไม่เคยพบเจอ

เพราะสำหรับฉันแต่ก่อน
ความรักคือการคว้ามา
แต่ในวันนี้ฉันเปลี่ยนความรักคือการให้ไป
เพิ่งจะรู้และเข้าใจ เมื่อฉันได้มารักเธอ

ตั้งแต่เมื่อฉันรู้จัก และฉันได้มาพบเธอ
มันทำให้ฉันต้องเปลี่ยน
เปลี่ยนแปลงหัวใจฉันไป
ได้เรียนรู้สิ่งใหม่ ที่ฉันไม่เคยพบเจอ

เพราะสำหรับฉันแต่ก่อน
ความรักคือการคว้ามา
แต่ในวันนี้ฉันเปลี่ยนความรักคือการให้ไป
เพิ่งจะรู้และเข้าใจ เมื่อฉันได้มารักเธอ

ตั้งแต่เมื่อฉันรู้จัก และฉันได้มาพบเธอ
มันทำให้ฉันต้องเปลี่ยน
เปลี่ยนแปลงหัวใจฉันไป
ได้เรียนรู้สิ่งใหม่ ที่ฉันไม่เคยพบเจอ

เพราะสำหรับฉันแต่ก่อน
ความรักคือการคว้ามา
แต่ในวันนี้ฉันเปลี่ยนความรักคือการให้ไป
เพิ่งจะรู้และเข้าใจ เมื่อฉันได้มารักเธอ

เพิ่งจะรู้และเข้าใจ เมื่อฉันได้มารักเธอ

เสียงปรบมือพร้อมกับเสียงแซวทำเอาสามพีถึงกับเขิน แต่ในขนาดเดียวกันที่สองเกลอจากสี่เกลอดูเฉยๆอาจจะเพราะฤทธิ์แอลกฮอลล์ ซึ่งทั้งสองคนต่างร้องขอให้สาวๆที่เล็งเอาไว้แล้วเป็นคนร้อง
นัท - - “ พี่กาก้า พี่หมอน เฮนี่ ครับ เชิญครับ ห้ามปฎิเสธนะครับ”
กาก้า ไม้หมอน เฮนี่ - -“ไม่ร้องได้ไหม ร้องไม่ค่อยเป็นนะ”
วิน - -“เฮนี่ร้องคลอตาม พี่หมอนด้วย ให้พี่ก้าร้องนำเพลงหยดน้ำนะ พี่กาก้าร้องได้อยู่แล้ว”
กาก้า ไม้หมอน เฮนี่ “เพียงวันละเล็ก ละน้อย ให้มันเป็นไปอย่างนี้ทุกวัน
ให้เหมือน หยดน้ำที่มันหยดลงที่เดิม...เสมอ
รักน้อย ๆ แต่มาคงที่เถอะเธอ ก็พอชื่นใจ

ให้เป็นแค่น้ำ หยดน้อย หยดลงเบาๆ ที่พื้นหัวใจ
ให้รัก ซึมซับลงไปประจำทุกวัน..เสมอ
รู้ว่ารัก แต่อย่าใจร้อนเลย...นะเธอ

ให้วันพรุ่งนี้ช่วยพิสูจน์ความรัก
ให้วันเวลารวบรวมรักที่ได้จากเธอ
ทางอีกแสนไกล ที่เราต้องเจอะเจอ
ค่อยๆ ไปเถอะ จะดีไหม

ทำทีละนิด ละน้อย และคอยดูแลให้รักงดงาม
หยดน้ำ ไม่นานจะเป็นดั่งธารน้ำเย็น...สดใส
และให้รู้ว่าเป็นความรักจากใจ เพียงไม่ช้าไม่นาน

ให้วันพรุ่งนี้ช่วยพิสูจน์ความรัก
ให้วันเวลารวบรวมรักที่ได้จากเธอ
ทางอีกแสนไกล ที่เราต้องเจอะเจอ
ค่อยๆ ไปเถอะ จะดีไหม

ให้วันพรุ่งนี้ช่วยพิสูจน์ความรัก
ให้วันเวลารวบรวมรักที่ได้จากเธอ
ทางอีกแสนไกล ที่เราต้องเจอะเจอ
ค่อยๆ ไปเถอะ จะดีไหม

และจะรักหมดใจ

เมื่อเพลงจบลงเสียงปรบมือดังขึ้นทั้งสามสาวร้องเพลงได้ดีมาก จนทุกคนรู้สึกทึ่ง
ผอ.สุดหล่อ -- “โห ร้องเพราะนะเนี่ยไหนบอกว่าร้องไม่เป็นกันไง”
ท่านสุ - -“แหมเพลงเพราะ เก่งกันจริงๆ ฟังเพลงแล้วรู้สึกสบายเพลงช้าๆแบบนี้ ร้องได้ทั้งท่านสามพีและท่านกาก้าเลย”
ผอ.สุดหล่อ - - “ได้เวลาแล้วล่ะ พวกเราเก็บของให้เรียบร้อยกันเถอะแล้วไปดูหิ่งห้อย กลับมาจะได้พักผ่อนกัน”
เมื่อเก็บของกันเรียบร้อยแล้วทุกคนพากันไปนั่งเรือไปชมหิ่งห้อย เมื่อทุกคนมาครบเจ้าหน้าที่ได้แจกเสื้อชูชีพให้กับทุกคนเมื่อทุกคนฟังเจ้าหน้าที่บอกถึงรายละเอียดเป็นที่เรียบร้อย ทุกคนจึงลงเรือก่อนที่เรือจะค่อยเคลื่อนตัวออกไปอย่างช้า เรือค่อยล่องไปตามลำน้ำกลองแม่คืนนี้เป็นคืนข้างแรมจึงทำให้มืดซึ่งเจ้าหน้าที่บอกว่าเหมาะแก่การชมหิ่งห้อย ทุกคนต่างพากันเงียบและพากันชมบรรยากาศกลางแม่แม่น้ำแม่กลองและสองฝั่งของแม่น้ำที่มีบ้านเรือนตั้งอาศัยอยู่ แสงไฟตามบ้านเรือนค่อยปิดลงบ่งบอกถึงการพักผ่อนของชาวบ้านก่อนที่พรุ่งนี้พวกเขาต้องตื่นขึ้นมาเพื่อออกไปทำหน้าของพวกเขา เรือนักท่องเที่ยวที่พากันไปชมหิ่งห้อยในคืนนี้มีมากมาย ผู้คนในเรือแต่ละลำต่างพากันพร้อมใจที่จะไม่ส่งเสียงดังหากมีเพียงเสียงพูดกันพูดกันเบาๆเท่านั้น
พี่ไหม - - “นัทเป็นอะไร ทำไมดมยาดมล่ะ ไหวไหมเรา”
นัท - - “อืม เมาเรือนิดหน่อยครับ กลัวน้ำด้วย ไม่เป็นไรครับพี่ไหม ไม่มองลงไปทีน้ำ นัทยังโอเคอยู่ ขอบคุณครับที่เป็นห่วง”
เรือลำที่ทุกคนนั่งไปได้มายังจุดที่มีหิ่งห้อยเยอะที่สุดนับว่าโชคดี บรรยากาศกลางแม่น้ำแม่กลองตอนนี้ทุกคนพากันเงียบและพากันชมหิ่งห้อยที่ส่องแสงวับๆแวมๆเต็มไปทั่วพื้นที่ตรงที่ทุกคนอยู่พร้อมกับเรืออีกหลายลำ บรรยากาศของแม่น้ำที่มืดเพราะเป็นคืนแรมไอน้ำระเหยขึ้นจางจนดูเป็นหมอกบางๆ สายลมพัดโชยมาเบาๆ ต้นลำพูสั่นไหวเบาๆแสงของหิ่งห้อยดูระยิบระยับเต็มต้นลำพูราวกับมีใครมาบนประดับหลอดไฟเล็กที่ใช้ประดับต้นสนในเทศกาลศริตมาสอยู่เต็มไปหมด เมื่อสายลมพัดมาอีกระลอกแต่แรงกว่าครั้งแรกเหล่าหิ่งห้อยต่างขยับปีกบินกันออกมาจนต้นลำพูและบินอยู่เหนือแม่น้ำ เป็นภาพที่งดงาม
เรือค่อยๆล่องมาใกล้กับต้นลำพูนและหยุดนิ่งทุคนนั่งมองแสงที่กระพริบจากตัวหิ่งห้อยอย่างเพลินเพลิด
สายลมเย็นๆพัดมาเป็นระยะจนทำให้ผมที่ยาวสลวยพลิ้วตามสายลม กาก้าและสามพีนั่งคู่กัน สามพีมองภาพเบื้องที่งดงามกับสาวสวยที่นั่งข้างๆทำให้สาวหล่อหน้าตี๋ระบายยิ้มออกมาอย่างมีความสุขโดยที่สาวสวยที่นั่งข้างและไม่รู้ตัวว่ากำลังโดนมองอยู่นั้น ได้หันมากลับมามองรู้สึกตัวว่าโดนจ้องแล้วพบกับว่าคนที่นั่งข้างกำลังมองอยู่ เธอส่งรอยยิ้มกับคืนมาก่อนที่คุยเบาๆ
กาก้า - - “แป๊ะสวยมากเลยนะ ธรรมชาตินี้ดีจริงๆเมืองไทยเนี่ยดีจริงเลยนะ มีความสุขมากจริงๆกับมิทติ้งนี้นะทุกคนน่ารักอบอุ่นสนุกสนาน ถ้ากลับอเมริกาคงคิดถึงทุกคนมากๆเพิ่งแค่วันนี้ที่ได้เจอเหมือนกลับเจอกันมานานมาก ประทับใจจริงๆ”แม้ว่าจะมืดแต่สาวหล่อตี๋ก็มองเห็นรอยยิ้มที่น่ารักสดใสชวนหลงใหลนั้นพร้อมกับมีหิ่งห้อยบินมาแกะที่มือของสาวหล่อหน้าตี๋พอดี สาวหล่อหน้าตี๋ค่อยๆเลื่อนมือไปจับมือของหญิงสาวก่อนที่นำมือข้างที่มีหิ่งห้อยวางลงบนมือเธอและเลื่อนมือที่จับมือของเธอออกพร้อมกับค่อยใช้นิ้วเลื่อนตัวหิ่งห้อยบนมือตัวเองไปวางบนมือของหญิงสาว พร้อมกับพูดเสียงเบาๆ
สามพี - - “เมืองไทยสวยงามจริงๆ ที่สำคัญการได้เที่ยวกับเพื่อนๆที่เราอยากเที่ยวด้วยนะมันทำให้เรามีความสุขอาจจะมีงอนกันบ้างหรือพุดแรงใส่กันแต่ว่าดุเหมือนจะทำให้ทุกคนสนิทกันขึ้น อืม คราวหน้ากลับมาไปทะเลไหม เด่วจะเป็นคนพาเที่ยว”หญิงสาวล่ะสายตาจากหิ่งห้อยในมือก่อนจะยิ้มออกมาพร้อมกับแซว
กาก้า - - “อยากไปสิ แล้วแป๊ะจะพาเที่ยวฟรีไหมที่พักฟรีอาหารฟรีหรือเปล่า ถ้ามีก้อโอเคนะ น่าสนใจ”
สามพี - - “มีสิ ถ้าไปจริงๆจะเป็นเจ้ามือพร้อมไกด์และขับรถพาเที่ยวแถมเลย ถ้าไปเที่ยวทะเลที่ระยอง”
กาก้า - - “อืม จริงเหรอ งั้นตกลงไปนะ อุ้ย ไปเสียแล้ว หิ่งห้อยตัวเล็ก”
เมื่อดูหิ่งห้อยกันจนถึงเวลากลับ เมื่อถึงที่พักทุกคนต่างพากันแยกย้ายกันไปพักผ่อน
เช้าวันที่ 3 ตุลาคม 9.00น. ทุกคนเตรียมตัวเดินทางกลับกันหลังจากอาหารผ่านไป ทุกคนลงมารวมตัวกันที่หน้าบ้าน
ผช.โกะ - - “ไม่อยากกลับเลย มิทติ้งรอบนี้สนุกมากจริงๆ”ผช.โกะสาวหล่อมาดดีพูดขึ้นด้วยความรู้สึกว่าเวลาอันแสนสุขนั้นช่างผ่านไปรวดเร็ว
นัท - - “นั่นสิครับ สนุกมากจริงๆไม่อยากกลับเลยเวลานี้เร็วจริงๆ”นัทหนุ่มน้อยพูดอย่างเสียดายเวลา
เลขานก - - “งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกราน้อง แต่พี่นะไม่มีวันเลิกชอบพี่หมอนแน่นอน หมอนจ๋าเมื่อไหร่จะยอมเป็นแฟนนกเสียทีล่ะจ๊ะ”เลขานกผู้น่ารักได้จัดคำหวานเสริฟให้สาวสุดโหดที่ยืนนิ่งเงียบพร้อมปลายตามองเท่านั้น แต่คำพุดนั้นได้เรียกเสียงหัวเราะจากทุกคน
ผอ.สุดหล่อ - - “ถือว่าเป็นการพักสมองชาร์จพลังไปเติ่มพลังเพื่อทำงานกัน จะได้ทำงานได้อย่างเต็มประสิทธิภาพไง” ผอ.สุดหล่อพูดขึ้นกับทุกคนด้วยรอยยิ้มสดใส

ผช.โกะ - - “กาก้า คิดถึงน้องหมาบ้างหรือเปล่ามาหลายวันแบบนี้ เอ่อ จริงนี้ไงน้องหมาที่เลี้ยงไว้เมื่อวานจะเอารูปให้ดูลืมเลย แล้วกลับอเมริกาวันไหนเหรอ”
กาก้า - - “น่ารักจริงๆ เห็นแล้วคิดถึงน้องหมาที่เลี้ยงไว้เลย อืม กลับอาทิตย์หน้าค่ะ ขอบคุณทุกคนมากเลยนะค่ะเป็นการต้อนรับที่อบอุ่นน่ารักมาก กลับไปคงคิดถึงทุกคนและช่วงเวลาที่แสนสนุกและสุข”
เมื่อทุกคนฟังกาก้าพูดจบต่างก็พากันยิ้มและพยักหน้า แล้วภาพที่ทุกคนต่างกันร่ำลากันได้เกิดขึ้น บ้างคนไปสวมกอดบางคนตบไหล่ บ้างการยกมือไหว้เป็นการร่ำลา ทุกคนจากกันด้วยรอยยิ้มต่างเก็บเอาความทรงจำให้ช่วงเวลาที่แสนประทับใจไว้ในความทรงจำ ผอ.สุดหล่อบอกกับสามพี
ผอ.สุดหล่อ- - “สามพีไปส่งกาก้าทีนะ ส่วนหมอนกับไหมเดียวไปส่งเอง ตามนี้นะ”
เสียงรถยนต์ดังขึ้นพากับเคลื่อนสู่จุดหมายปลายทางของแต่ละคน วันเวลาผ่านอย่างรวดเร็วแต่มีสิ่งหนึ่งที่ทุกคนจะจดจำไว้คือภาพความสนุกสนาน โดยเฉพาะหญิงสาวอารมณ์ดีที่มีรอยยิ้มน่ารักเธอจดจำเรื่องราวในครั้งนี้ตลอดไปกับเพื่อนในโลกไซเบอร์ที่ตอนนี้กลายเป็นเพื่อนที่ได้พบเจอและมิตรภาพนี้จะไม่มีลบเลือนจากความทรงจำ

Create Date : 12 ตุลาคม 2553

Last Update : 12 ตุลาคม 2553 18:36:05 น.

11 comments

Counter : 2296 Pageviews.

ฮ่า ฮ่า บอกแล้วว่า พี่ทายถูก

โดย: albatross11

วันที่: 12 ตุลาคม 2553 เวลา:18:38:52 น.

ขอบคุณครับพี่ชาย ตอนนี้มีคำผิดเยอะเหมือนกันครับ พี่ชายสุดหล่อของผมเก่งมากครับทายถูก ว่าสาวคนนั้นเป็นใคร เก่งสุดยอดเลยคนหล่อขั้นเทพของบล็อก

โดย: เกษตรศิลป์ IP: 58.9.236.157 วันที่: 12 ตุลาคม 2553 เวลา:18:40:36 น.

555 สาวน้อยกาก้าในจินตนาการของน้องนัทสุดเลิฟนี่ น่ารักจริงจริ๊ง คิคิ...อย่างนี้สาวน้อยกาก้าก็หากิ๊กกับกั๊กไม่ได้แล้วซิเนี่ย ...โอ ๆ น่าสงสารสาวน้อย อิอิ..ตกลงแป๊ะจะต้องเสียค่าผีให้สาว(เหลือ)น้อยไหมละนี่ ก๊ากกกกกก

โดย: april snow IP: 71.189.218.218 วันที่: 13 ตุลาคม 2553 เวลา:10:39:51 น.

โห..อ่านจนตาลาย น้ำลายยืด อ้าปากค้าง...อ่ะ
เดาในใจแต่แรกแล้ววว ว่า เดาไม่ออก เธอครือใคร..อิอิ..
อ๋อ..กาก้า น่ะเอง อืมๆ
ผ่านไปอีกงาน มีตติ้งฯนี้ ดูเหมือนไปดูพระจันทร์ตกน๊ำ..

โดย: สุเกียง IP: 125.24.112.173 วันที่: 14 ตุลาคม 2553 เวลา:23:31:23 น.

แขกคนพิเศษ แท้จริงคือ กาก้า เองเหรอนี่
ท่านนัทบรรยาย มิทติ้งนี้ซะเห็นภาพเลยอ่ะ
ยังกะได้ไปกันจริงๆๆเลยอ่ะ
ยอดเยี่ยมจริงๆๆสหายของข้าน้อย

เปงกำลังใจให้นะ สำหรับตอนต่อๆๆไป
สู้ สู้

โดย: กบน้อย IP: 58.136.8.246 วันที่: 18 ตุลาคม 2553 เวลา:12:22:33 น.

ได้อ่านเต็มอิ่ม สมกับที่รอคอยเลยคะ
วันนี้ ขอตอบแทนด้วย น้ำ ส้ม แอปเปิ้ล เพิ่มวิตมินซีให้ จะได้ไม่เป็นหวัดนะคะ

โดย: ท้้อแดง (LoLiMoMo

) วันที่: 23 ตุลาคม 2553 เวลา:1:08:23 น.

โอ้ มาแล้วคนแก้มแดง งั้นขอรับน้ำส้มแอปเปิ้ลเพิ่มวิตามินซีนะครับ หายหวัดทันใดพร้อมกับอาการปวดตา คุณแก้มแดงรักษาสุขภาพด้วยนะครับ จะได้ไม่เป็นหวัด ขอบคุณสำหรํบน้ำมะนาวครั้งก่อนด้วยครับ

โดย: เกษตรศิลป์ IP: 58.11.62.206 วันที่: 23 ตุลาคม 2553 เวลา:18:59:57 น.

ตอนหน้าที่จะถึงคงนานหน่อยนะครับ ส่วนเหตุผลที่นานนั่นคำตอบอยู่ในฟิคนะครับ

โดย: เกษตรศิลป์ IP: 58.9.248.120 วันที่: 7 พฤศจิกายน 2553 เวลา:22:24:31 น.

งงๆอ่ะ คิดภาพไม่ค่อยออก แต่มีคำถามว่า พี่กาก้า งามขนาดนั้นจิงหรือ? เราพลาดได้ไงเนี่ย ยังงี้ต้องลงแข่งกะพี่พีสะละมั้ง

โดย: windy IP: 183.89.67.14 วันที่: 7 ธันวาคม 2553 เวลา:14:39:21 น.

เอาง้านหรอวิน.....คิดว่าจะสู้ไหวเหรอ

ระดับเฮียสามขา วินสู้ม่ะหวายหรอก หล่อขนาดนั่น อิอิ

โดย: phenixepp IP: 58.9.212.115 วันที่: 7 ธันวาคม 2553 เวลา:20:23:22 น.

สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้มีความสุขมากๆๆนะครับทุกคน

โดย: เกษตรศิลป์ IP: 110.168.150.15 วันที่: 31 ธันวาคม 2553 เวลา:22:07:50 น.