Bloggang.com : albatross11 : ภาพเขียนภาพที่ 20 อดีต

ภาพเขียนภาพที่ 20 อดีต

คิมยุมบก
ภาพวาดภาพที่ 20 – อดีต

ทันวอน คิม ฮงโด กำลังมีงานเลี้ยงอาหารเย็นที่บ้านพักส่วนตัว มีคนมาร่วมงานไม่ขาดสาย มีเสียงพูดคุยดังเซ็งแซ่ หลายปีที่ผ่านมา ทุกคนรู้ว่าทันวอนพาเด็กวัย 8 ขวบคนหนึ่งกลับมาจากเปียงยาง โดยบอกทุกคนว่าเป็นลูกศิษย์คนใหม่ แต่คนส่วนใหญ่คิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่ฮงโดจะไม่มีหญิงใดในช่วงเวลาหลายปีที่เขาไปอยู่ภูเขาเมียวยาง บางทีเด็กคนนั้นอาจจะเป็นลูกนอกสมรสก็ได้ แต่พวกเขาก็ไม่ได้พูดเรื่องนี้กับฮงโด และทันวอนก็ดูเหมือนว่าจะไม่ใส่ใจกับเรื่องพวกนี้แม้แต่น้อย เขายังเปลี่ยนชื่อของเด็กคนนั้นเป็น คิม ยุมบก อีกด้วย

“ยุมบก เจ้าได้เข้าเรียนในสำนักศิลป์แล้ว ทำไมเจ้าจึงดูไม่มีความสุขเอาเสียเลย เจ้ามีปัญหาอะไรหรือ เจ้าบอกป้าได้ไหมนะ” ยออุน เดินเข้ามาในห้องวาดภาพในบ้าน สิบปีมาแล้ว นับตั้งแต่วันแรกที่ทันวอนพาเด็กคนนี้กลับมา ยี วูน มีหน้าที่ดูแลเขา วันนี้เป็นวันประกาศผลการสอบเข้าเป็นช่างเขียน เด็กคนนี้มีพรสวรรค์และขยันขันแข็งตลอดมาต้องได้คะแนนดีที่สุดในบรรดาช่างเขียนหนุ่มในพระราชวังอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ในตอนนี้ เด็กคนนี้กลับมานั่งเหงาในบ้านเพียงลำพัง ไม่ใส่ใจที่จะร่วมสังสรรค์กับผู้คนที่กำลังส่งเสียงดังอยู่ที่ลานบ้าน

“ท่านป้า ขอบคุณมากที่คอยดูแลข้ามาตลอด” เด็กหนุ่มก้มหัวลงโค้งคำนับให้กับ ยออุน

“ตายแล้ว หนุ่มน้อย ทำไมเจ้าพูดเช่นนี้” ยออุน ที่กำลังยินดียิ้มและลูบไหล่เขา “ถ้าเจ้ารู้ว่าการดูแลเจ้ามันยากเย็นเพียงไร เจ้าก็อย่ามานั่งเฉยๆ แล้วทำหน้าเศร้าอย่างนี้ มันทำให้ป้าเป็นห่วงมาก ทำตัวให้สดใส ร่าเริงเข้าไว้ เข้าใจไหม” นางมองดูเด็กหนุ่มที่มุ่งมั่นคนนี้ แล้วคิดว่า “แม่ของเด็กคนนี้คงจะมีความสุขแน่ๆ ถ้านางเห็นเขาในตอนนี้”

“อาจารย์เจ้าให้จดหมายอะไรแก่เจ้ารึ ทำไมเจ้าดูไม่มึความสุขเลยล่ะ” เฮ้อ ตลอดหลายปีที่มานี้ ยออุน ดูแลเด็กคนนี้ราวกับว่าเขาเป็นลูกของนางและทันวอน นางพอจะรู้ประวัติความเป็นมาที่วุ่นวายและน่าสงสารของเด็กคนนี้คร่าวๆ และนั่นก็ทำให้นางอยากจะเลี้ยงดูเขาให้ดียิ่งขึ้นไปอีก

“ท่านป้า ข้า...ข้าคิดถึงแม่และอาจารย์คนแรกของข้าจริงๆ” เด็กหนุ่มพูดติดขัดเหมือนมีก้อนอะไรจุกอยู่ที่ลำคอ

“ป้ารู้ แม่ของเจ้าและอาจารย์ของเจ้าก็ต้องคิดถึงเจ้าเช่นกัน” นางกอดปลอบใจเขา

“ท่านป้า ข้าอยากกลับบ้าน ไปหาพวกเขาสักหน่อยขอรับ” ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองอย่างอ้อนวอน

“ตกลง ตอนนี้เจ้าก็โตขึ้นมากแล้ว เจ้าก็ควรจะได้กลับไปเยี่ยมบ้านถ้าเจ้าต้องการ แต่เจ้าอย่าได้ทำอะไรให้ป้าและอาจารย์ของเจ้าเป็นห่วงนะ”

“เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วงขอรับ” หนุ่มน้อยพยักหน้าและให้สัญญา ไม่นานหลังจากที่ส่งแขกคนสุดท้ายกลับไปแล้ว ยออุน นั่งลงในห้องและบ่นกับฮงโด

“ท่านให้เขาอ่านจดหมายอะไรกันคะ ท่านเห็นหรือไม่ว่าเขาเศร้าขนาดไหน ขนาดสอบผ่านเข้าเป็นช่างเขียนหลวงได้ก็ไม่ดีใจ ท่านเป็น จริงๆ.........”

“ข้าไม่รู้ว่าในจดหมายเขียนถึงเรื่องอะไร แม่ของเขาฝากจดหมายนั่นไว้ บอกข้าว่าวันใดที่เขาสอบผ่านเข้าเป็นช่างเขียนได้แล้ว ก็ให้ข้าเอาจดหมายนี่ให้เขาอ่าน” ฮงโดวางภาพวาดในมือลงและถอดแว่นตาออกขณะที่พูด

“เด็กคนนี้มีปัญหามาตั้งแต่แรกแล้ว ทำไมท่านจึงไม่อ่านจดหมายก่อนที่จะให้เขาอ่านคะ แล้วถ้ามีเรื่องที่เขารับไม่ได้หล่ะ ข้าชักจะเป็นห่วงเขาขึ้นมาแล้วสิคะ” ยออุน เอามือทุบลงไปบนโต๊ะ รู้สึกโกรธเล็กน้อย

“จะมีเรื่องอะไรให้กังวลรึ แม้ว่าเด็กคนนี้จะมีปัญหาส่วนตัว แต่เขาก็ฉลาดพอที่จะแยกแยะได้ ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร ข้าคิดว่าจดหมายนั่นคงจะเกี่ยวกับอดีตของเขา เขาเป็นผู้ชาย เขาควรจะอ่านจดหมายนั่นด้วยใจที่เปิดกว้าง อย่าได้วิตกไปเลย” ฮงโดกล่าวหลังจากที่คิดอะไรบางอย่าง

“ข้าไม่สนใจ ถ้ามีเรื่องเลวร้ายเกิดกับเขา ข้าก็จะไม่ให้อภัยท่านค่ะ” ยออุนกล่าวแล้วเดินออกไปจากห้อง

“เจ้าจะไปไหน” ฮงโดพูดไม่ออกหลังจากที่โดนตำหนิและถามกลับอย่างรีบเร่ง เมื่อภรรยาของเขาเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

“ข้าจะไปจัดเสื้อผ้าให้เขาสักสองสามชุดค่ะ เด็กคนนั้นยืนยันจะกลับบ้านให้ได้ เป็นเพราะท่านคนเดียว อืม ไม่เห็นจะมีอะไรต้องห่วงเลย” ยออุน หันมาและพูดสองสามประโยคก่อนที่จะเดินไป

“โธ่เอ้ย ผู้หญิงคนนี้” ฮงโดได้แต่หัวเราะอย่างขมขื่นพร้อมส่ายหัว และคิดว่า ผ่านมาหลายปีแล้ว พวกเขาทั้งสองเป็นอย่างไรกันบ้าง ยุน ข้าไม่ได้เห็นภาพวาดของเจ้าในช่วงงานเรือมังกรเมื่อปีที่แล้ว เจ้าไปอยู่ที่ไหน เจ้ายังสุขสบายดีไหม แล้วปีนี้ข้าจะได้ข่าวคราวของเจ้าบ้างไหม

“พี่ยุมบก ท่านจะไปไหนหรือ” น้องชายที่อยู่อีกฝั่งของโต๊ะถาม โดยไม่เข้าใจว่าทำไมเขาจึงจัดเสื้อผ้า

“ข้าจะไปเยี่ยมแม่และอาจารย์ของข้า” พี่ชายตบไหล่น้องชายของเขา

“แม่ของท่าน แต่ท่านพ่อและท่านแม่เคยบอกว่า พวกท่านเคยเห็นแม่ของท่านครั้งสุดท้ายหลายปีมาแล้ว พี่จะไปหาแม่ที่ไหน แล้วพ่อข้าไม่ใช่อาจารย์ของพี่รึ แล้วพี่จะไปหาอาจารย์คนไหนอีกหรือ” เด็กน้อยไม่เข้าใจที่พี่ชายพูดมา

“เจ้ายังเด็ก เจ้าไม่เข้าใจหรอก ไม่ต้องห่วง ข้าไปไม่นานก็จะกลับมานะ ไม่ต้องกังวล”
ยุมบกหยุดจัดของและอุ้มน้องชายขึ้นมาเพื่อปลอบเขา

“พี่ต้องรีบไปรีบกลับนะ ข้าคิดถึงพี่” เด็กน้อยพูดและดึงแขนเสื้อพี่ชาย

“ตกลง พี่ให้สัญญาว่าจะรีบกลับ ดูนี่สิ” ชายหนุ่มทำมือเป็นรูปต่างๆให้เป็นเงาบนกำแพง

“ว้า ว้าว ผีเสื้อ นกน้อย..” เด็กชายตัวน้อยตบมืออย่างมีความสุข

“ฮ่าฮ่า อาจารย์ ข้าจำที่ท่านเคยสอนข้าเมื่อหลายปีก่อนได้ ท่านทั้งสองอยู่ที่ไหนกันแน่นะ ยุมบกจะได้พบเจอพวกท่านอีกไหมนะ” หัวใจของเด็กหนุ่มเอ่อท้นด้วยความหวังและความคิดถึง ในเย็นวันนั้น ด้านนอกของบ้านพักส่วนตัวของช่างเขียนคิม ฮงโด คู่สามีภรรยากับเด็กผู้ชายตัวน้อยออกมายืนส่งชายหนุ่ม

“ยุมบก จงเดินทางอย่างระมัดระวังตัว แล้วรีบกลับมาเร็วๆนะ” ยออุน ยังเป็นห่วง นางยึดสายบังเหียนไว้ไม่อยากให้ไป

“ท่านป้า ไม่ต้องเป็นห่วง ข้าจะดูแลตัวเองอย่างดี ข้ามีวันหยุดแค่สามวัน ข้าจะกลับมาให้ทัน” ยุมบกพูดเพื่อให้สร้างความมั่นใจให้กับป้าที่คอยดูแลเขาตลอดหลายปีที่ผ่านมา ราวกับว่าเขาเป็นลูกของนางจริงๆ

“ไปเถอะ ยุมบก จำไว้ว่าจะต้องกลับบ้านนะ” ฮงโดไม่รู้จะพูดอะไรมากกว่านี้ ประโยคที่ว่า “จำไว้ว่าจะต้องกลับมาบ้าน” คงทำให้หัวใจของเด็กหนุ่มอบอุ่นเพียงพอแล้ว

“ข้าทราบขอรับอาจารย์ ข้าไปก่อนนะขอรับ ไป๊!!!!” เด็กหนุ่มก้มศีรษะและขี่ม้าจากไป ในตอนเช้า นอกเมืองซองดูที่ที่สุสานเก่าตั้งอยู่ ยุมบกกำลังทำความสะอาดกำจัดวัชพืชและก้อนหินรอบๆ หลุมฝังศพ เขาจัดการปัดกวาดฝุ่นหนาเตอะที่ปกคลุมป้ายหินหน้าหลุมฝังศพออก และหลังจากที่ทำความสะอาดเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาสวมเสื้อและหมวกที่เขาวางไว้ข้างๆ คุกเข่าลงหน้าหลุมศพด้วยความเคารพอย่างสูงพร้อมก้มศีรษะลง “ท่านแม่ ลูกชายของท่านไม่ได้ทำหน้าที่เป็นลูกที่ดี ข้าเพิ่งรู้ความจริงเกี่ยวกับตัวข้า และทำให้ข้าเพิ่งมีโอกาสมาหาท่านที่นี่ ได้โปรดให้อภัยข้าด้วย” เขานั่งพิงป้ายหินหน้าหลุมฝังศพ มองขึ้นไปบนท้องฟ้าและกล่าวว่า “ท่านแม่ ข้าจำหน้าท่านไม่ได้ ข้าจำได้แต่หน้าแม่ผู้ที่เลี้ยงดูข้ามา ท่านอย่าโกรธข้านะ ขอบคุณที่ให้กำเนิดข้ามา อ้า แล้วแม่และอาจารย์ของข้าอยู่ที่ไหนกัน ข้าจะได้พบพวกท่านอีกหรือไม่ ข้าคิดถึง ข้าคิดถึงพวกท่านเหลือเกิน...”

*

“ลุย!!! วิ่งแล้วก็ขึ้นไปปีนต้นไม้!”

“คนสุดท้ายเป็นคนใช้ไม่ได้! รีบวิ่งเร็วเข้า!...”

เด็กผู้ชายเท้าเปล่ากลุ่มหนึ่งอายุราวสิบขวบ ถือดาบไม้ในมือวิ่งมาข้างๆ ยุมบกที่กำลังจูงม้าและเดินอย่างช้าๆ ออกนอกเมือง

“ฮ่าฮ่า ยังเหมือนเมื่อข้าเป็นเด็กเลย เมืองนี้เคยเป็นยังไงก็ยังเป็นอย่างนั้น แค่ข้าเติบโตขึ้นเท่านั้นเอง” ชายหนุ่มหันไปรอบๆ และมองดูเด็กๆ พวกนั้นและส่ายหัว

“เขาเป็นใครหรือ ดูดีมากเลย”

“ใช่ ใช่ เสื้อผ้าของเขาสะอาดสะอ้านและเรียบร้อย ช่างน่ามองจริงๆ เขาสวมรองเท้าด้วย ดูดีมากๆ” เด็กชายสองคนที่เหมือนกับเป็นหัวหน้ากลุ่มหยุดและมองตามหลังชายหนุ่มอย่างอิจฉา

บริเวณลานบ้านเล็กที่เก่าเและทรุดโทรม ประตูที่เริ่มผุไม่ได้ใส่กลอน สภาพบ้านบ่งบอกว่าไม่มีคนอยู่มานานปี ชายหนุ่มหยุดนิ่งอยู่หน้าประตูชั่วครู่ หลังจากที่พ่นลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เขาก็ผลักประตูที่ลานบ้านและเดินเข้าไปข้างใน

“บ้านก็ยังเหมือนเดิม อ่า นี่ไม้กวาดที่ท่านปู่เคยใช้ ฮ่าฮ่า” ชายหนุ่มเดินไปรอบๆ ลานบ้านหวนคิดระลึกถึงเรื่องราวเก่าก่อนเท่าที่เขาจำได้

“ไม่ใช่ตั่งนี่รึที่ท่านแม่มักมานั่งเล่น อ่า กี่ปีที่ผ่านไป กี่ครั้งที่ข้าฝัน ข้าฝันเห็นตัวเองได้กลับมาที่นี่ทุกครั้ง ได้เห็นท่านแม่นั่งอยู่ที่ชานบ้าน ในมือกำลังปักผ้ารูปผีเสื้อแสนสวย แล้วก็คอยหยอกล้อเล่นกับข้า” เขาเดินตรงไปยังตั่งนั้น ข้ามหน้าต่างไป เรื่องราวที่เขาระลึกถึงปรากฏชัดต่อหน้าเขาราวกับเพิ่งเกิดเมื่อวันวาน เขาจำได้ดีถึงเสียงอันอ่อนโยนนุ่มนวลของมารดา

“ระวังให้ดีอย่าให้ตกลงมานะ ดูสิ เจ้ามีเหงื่อออกมาเยอะมาก” จองฮยางดึงผ้าเช็ดหน้าออกมาเพื่อเช็ดเหงื่อให้ลูกชาย

“ท่านแม่ ท่านแม่รู้ไหมขอรับ ข้าเข้าโรงเรียนได้แล้วนะ ข้าสามารถเข้าเรียนได้แล้วและจะได้เรียนวาดภาพด้วย ต่อไปข้าไม่ต้องหลบๆ ซ่อนๆ คอยแอบฟังครูสอนอีกแล้วนะ”

“ฮ่าฮ่า ไม่ใช่ครูคนนั้นดอกรึที่บ่นว่าเจ้ายังเด็กเกินไป แล้วแม่จะเชื่อได้อย่างไรว่าเขายอมรับเจ้าเข้าเรียนได้แล้ว”

“ไม่ใช่ครูคนนั้นขอรับ ไม่ใช่ครูคนนั้น วันนี้ วันนี้ มีคน เอ่อ ไม่...”

“ท่านแม่ ยุมบกเชื่อฟังทุกสิ่งที่ท่านสอนและตอนนี้ข้าก็ได้เป็นช่างเขียนแล้ว แต่ท่านอยู่ไหน ท่านอยู่ที่ไหน” หนุ่มน้อยมีน้ำตาคลอเบ้า น้ำตาที่เขากลั้นไว้ไม่ให้ไหลออกมา

“ขอโทษนะขอรับ ครอบครัวปาร์คเคยอยู่บ้านนี้มาก่อนใช่หรือไม่ขอรับ” ชายหนุ่มแต่งตัวดียืนอยู่ที่สนามหญ้าหน้าบ้านกำลังเคาะประตูถามบ้านข้างๆ ชายคนที่ออกมาจากบ้านไม่รู้จักเขา จึงลังเลที่จะตอบอยู่พักหนึ่ง

“โอ้ อาจจะใช่ ข้าก็เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ได้ไม่นาน ก่อนหน้านี้ เจ้าของบ้านเล็กๆ หลังนี้แซ่ฮัน แต่พวกเขาก็ย้ายออกไปแล้ว พวกเขาไม่ได้แซ่ปาร์ค พวกเขาอาจจะซื้อต่อมาจากคนอื่นก็ได้ แต่ข้าขอถามหน่อยเถอะว่ามีเรื่องอะไรหรือ”

“โอ้ เอ่อ ขอบคุณมาก ไม่มีอะไรหรอก ข้าจะไปแล้ว” ชายหนุ่มหันหน้าออกไปทางอื่นผิดหวังเล็กน้อยแล้วเดินจากไป

“อ่า ข้าจะไปหาพวกเขาที่ไหนอีกดีนะ” เขาเหวี่ยงตัวขึ้นม้าและก็คิดได้ “ตกลง ลองไปดูที่นั่นกัน ไป๊!”

“เอิ่ม ต้นไม้เก่าต้นนี้ยังอยู่ที่เชิงเขา ฮ่าฮ่า” เขาแตะแขนตัวเองที่มีแผลเป็นเล็กๆ ซึ่งบ่งบอกความดื้อซนในวัยเด็ก เขาเดินต่อไปเรื่อยๆ บ้านหลังเล็กตั้งอยู่ที่เชิงเขา สภาพเหมือนได้รับการดูแลอยู่เสมอ แต่ดูคล้ายกับไม่มีคนอาศัยอยู่ เพราะมีท่อนไม้ใหญ่ขวางอยู่ตรงประตูทางเข้า

“ข้าอยากจะเข้าไปดูข้างในจริงๆ” ชายหนุ่มผูกม้าไว้กับต้นไม้แล้วกระโดดข้ามรั้วเตี้ยๆ เมื่อผลักประตูเข้าไป ภายในบ้านไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปแม้แต่นิดเดียว ชายหนุ่มรู้สึกราวกับว่าอาจารย์ของเขายังนั่งอยู่ทีโต๊ะตรงหน้าและกำลังยิ้มให้เขา พร้อมกับโบกมือเรียกเขา “ยุมบก มานี่เร็วเข้า ข้าซื้อพู่กันชุดใหม่และหมึกจากตลาดมาให้เจ้า”

“อาจารย์ อาจารย์ ได้โปรด ท่านจะ ท่านจะช่วยข้าได้ไหม ” ชายหนุ่มกล่าวเบาๆ ราวกับว่าเขากำลังกลับไปคืนนั้นเมื่อหลายปีก่อน ตอนที่ไม่มีที่พึ่งและกำลังหวาดกลัว อาจารย์เป็นคนเดียวที่เขาไว้ใจและยึดเป็นที่พึ่ง เป็นคนเดียวที่ปกป้องเขาและมารดา แล้วตอนนี้อาจารย์อยู่ที่ไหน “ฮ่าฮ่า ในตอนนั้น ท่านแม่ก็ไม่รู้ว่าอาจารย์หน้าตาเป็นอย่างไร ส่วนอาจารย์ก็ไม่รู้ว่าท่านแม่หน้าตาเป็นอย่างไร” เขายิ้มเมื่อคิดถึงเรื่องนั้น

ชายหนุ่มเดินออกจากบ้านและนั่งลงใต้หลังคา คิดถึงอดีตที่ผ่านมา เขาจ้องไปที่ดอกไม้และต้นไม้ที่บริเวณลานบ้าน “บางที ณ จุดหนึ่งของเวลา คงเป็นข้านั่นเองที่นำพาพวกเขาให้มาพบเจอกันและได้อยู่ร่วมกันอีกครั้ง นี่คงเป็นสิ่งที่ชดใช้ให้กับการกระทำที่เลวร้ายของพ่อข้าที่เคยทำกับพวกเขา” ชายหนุ่มยิ้มนิดๆ เมื่อคิดถึงจดหมายที่แม่ของเขาทิ้งไว้ให้ เรื่องราวยืดยาวในจดหมายนั้นช่างน่าเวทนาจริงๆ

“เจ้าเป็นใคร มาทำอะไรที่นี่” เด็กหญิงตัวเล็กที่อยู่ด้านนอกรั้ว ส่งเสียงใสๆ เข้ามาขัดจังหวะความคิดของชายหนุ่ม

เขามองเด็กหญิงตัวเล็กอายุประมาณสิบขวบ แต่นางเลียนแบบวิธีพูดของผู้ใหญ่ นางไม่เหมือนกับเด็กผู้หญิงคนอื่นๆ ที่มักจะขึ้อายและพยายามหลีกเลี่ยงคนแปลกหน้า นางมีท่าทางเหมือนกับเด็กผู้ชาย ดวงตานางมีประกายของความจริงใจ เสื้อผ้าของนางเรียบกริบ นางสวมเสื้อคลุมตัวสั้นและรองเท้าหนัง มีแส้เหน็บอยู่ที่เอว ตอนนี้นางกำลังถือว่าวที่เก่าและขาด มันไม่ได้ขัดกับใบหน้าอันน่ารักของนาง แต่กลับไปเพิ่มท่าทางองอาจกล้าหาญให้นางเข้าไปอีก เขาจึงหยอกล้อนางกลับไป “ข้า ฮ่าฮ่า แล้วเจ้าหล่ะเป็นใคร มาทำอะไรที่นี่”

“อ่า นั่นคำถามที่ข้าถามท่านก่อนนี่นา ทำไมท่านจึงเอามาถามข้าล่ะ ข้าออกมาเล่นว่าว แต่ลมแรงทำให้เชือกขาด ข้าดึงว่าวไว้ไม่ไหว เลยต้องไล่ตามมาจนถึงที่นี่ แต่ว่าวมันตกลงพื้น ก็เลยขาดแบบนี้” เด็กผู้หญิงคนนั้นมีบุคลิกตรงไปตรงมา นางสั่นว่าวที่อยู่ในมือไปมาและพูดว่า “ผีเสื้อตัวนี้ปีกขาดแล้ว ข้าสงสัยว่ามันคงจะเจ็บ มันน่าสงสารมาก”

“โอ้ จริงรึ ดูๆ แล้วคงยากที่ซ่อมนะ ให้ข้าทำว่าวอันใหม่ให้เจ้าดีไม๊” ชายหนุ่มขำเรื่องที่เด็กหญิงตัวเล็กคนนี้พูด คิดแล้วก็ตรงเข้าไปหยิบว่าวมาจากมือนางอย่างรวดเร็ว

“โอ้ ท่านทำว่าวเป็นด้วยหรือ แล้วท่านวาดรูปผีเสื้อเป็นไม๊คะ” เด็กหญิงดีใจอย่างมากและเลิกเซ้าซี้ให้ชายหนุ่มตอบคำถาม ตอนนี้นางสนใจเรื่องว่าวเท่านั้น

“ฮ่าฮ่า ผีเสื้อ เมื่อก่อนข้าวาดรูปผีเสื้อไว้มากมายก่ายกอง” ชายหนุ่มเปิดกระเป๋าที่อยู่บนบ่า ซึ่งเต็มไปด้วยกระดาษและอุปกรณ์การเดินทางของเขา เขาแผ่กระดาษวาดภาพที่หน้าประตู หยิบพู่กันขึ้นมาและบอกกับเด็กหญิงว่า “อย่ายืนเฉยสิ เข้ามาข้างในแล้วเตรียมหมึกกับสีมาให้ข้า”

“โอ้ว ตกลง เรื่องนี้ให้เป็นธุระของข้าเถอะ” เด็กหญิงตกลงโดยไม่ต้องคิดซ้ำและม้วนแขนเสื้อขึ้นเพื่อช่วยเหลือ

มีเรื่องประการหนึ่งที่ชายหนุ่มยังไม่รู้ ถ้าพ่อแม่ของเด็กหญิงมาเห็นสิ่งที่นางทำในตอนนี้ พวกเขาอาจจะเข้าใจผิดไปว่าเขาเป็นเทวดา สำหรับเด็กหญิงที่ยากจะรับมือ การขอให้นางช่วยทำอะไรเป็นสิ่งที่แทบจะเป็นไปไม่ได้ และที่ยากไปกว่านั้นก็คือการขอให้นางทำตามคำสั่ง แต่เพราะนางเป็นเด็กน่ารักและมีใบหน้าที่งดงาม กอรปกับนางหาทางออกให้ตัวเองด้วยการพูดจาไพเราะ อ่อนหวาน จึงไม่มีใครใจร้ายกล้าตำหนินางได้

“ว้าว ภาพวาดของท่านช่างสวยงามจริงๆ วาดสวยกว่าญาติของข้าอีก” เด็กน้อยกล่าวขณะที่นางวางหมึกลงและมองผีเสื้อที่วาดอยู่บนกระดาษ นางไม่รู้สึกว่าเขาเป็นคนแปลกหน้าอีกต่อไป “โอ้ ใช่แล้ว ทำไมท่านจึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะคะ”

“อ่า ข้ามาที่นี่ เพราะข้ากำลังตามหาคนสองคน” ชายหนุ่มหยุดสักพัก

“คนสองคน พวกเขาเป็นใคร แล้วท่านตามหาพวกเขาทำไมคะ” เด็กหญิงเต็มไปด้วยความสงสัย

“เอาหล่ะ ข้าจะเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เจ้าฟัง” ชายหนุ่มไม่รู้ว่าทำไมเขาจึงดีกับเด็กน้อยคนนี้ขนาดนี้ แต่เขาก็เพียงต้องการจะเล่าให้นางฟัง เขายิ้มและเริ่มเล่าเรื่องราวอันแสนยาวให้นางฟังพร้อมกับวาดภาพลงบนว่าว

เรื่องที่ข้าจะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องราวของคนสองคน

ทั้งสองคนนี้ พวกเขาไม่ใช่พ่อแม่ของข้า พวกเขาเป็นศัตรูกับพ่อที่แท้จริงของข้า แต่พวกเขาเป็นคนดูแลข้าและเลี้ยงดูข้าจนเติบใหญ่

ทั้งสองคนนี้ ไม่ใช่สามีภรรยา แต่พวกเขามีความรักให้กันอย่างสุดหัวใจ พวกเขาไม่ยอมที่จะพรากจากกันแม้เมื่อต้องเผชิญหน้ากับความตาย

ทั้งสองคนนี้ คนหนึ่งสอนข้าให้เห็นคุณค่าของความเป็นคนดี และอีกคนสอนข้าให้วาดภาพ คนหนึ่งเป็นมารดาของข้า และอีกคนเป็นอาจารย์ของข้า

ทั้งสองคนนี้ พวกเขาเป็นคนที่สนิทกับข้าที่สุด เป็นคนที่ข้าเคารพที่สุด และเป็นคนที่ข้ารักมากที่สุด

ชายหนุ่มก้มหัวลงขณะที่เขาวาดรูป แล้วเขาก็เริ่มวาดผีเสื้อตัวใหม่ตรงสันกลางว่าว ขณะที่บอกเล่าเรื่องราวไปเรื่อยๆ ตอนนี้ว่าวเสร็จสมบูรณ์แล้ว เขาจึงเงยหน้าขึ้น เขารู้สึกตกใจและงุนงงมาก เมื่อเขาเห็นใบหน้าของเด็กหญิงตัวน้อยเปื้อนไปด้วยน้ำตา
เขาค่อยๆ พูดกับเด็กหญิง “เสร็จเรียบร้อยแล้ว นี่สำหรับเจ้า”

เด็กหญิงไม่พูดอะไรได้แต่กัดริมฝีปาก น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด

“เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า ตกลง ตกลง เจ้าคงจะเสียใจเรื่องว่าว แต่ข้ากำลังทำว่าวผีเสื้ออันใหม่ให้เจ้าแล้วนี่นา ตายล่ะ หรือว่าเรื่องที่ข้าขอให้เจ้าเตรียมหมึกและสี เจ้าร้องไห้เรื่องอะไรกันแน่” ชายหนุ่มค่อนข้างตกใจและไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดีกับเด็กหญิงที่กำลังร้องไห้

“ว้า!” เมื่อกี้นางยังไม่เป็นไรเลย แต่หลังจากที่ชายหนุ่มพยายามจะปลอบเด็กหญิงคนนี้ นางกลับร้องไห้ดังขึ้นอย่างยั้งไม่อยู่

“มีปัญหาอะไรหรือ เจ้าร้องไห้ทำไม ว่าวตัวใหม่ไม่สวยหรืออย่างไร” ชายหนุ่มเริ่มงงสับสน และเขาไม่เคยเจอปัญหาแบบนี้มาก่อน และเขาก็ไม่รู้ว่าทำไมเด็กหญิงน่ารักที่แต่งตัวคล้ายกับเด็กผู้ชาย ถึงได้ร้องไห้อย่างหนักเช่นนี้ เขายังคงหมุนว่าวไปมาเพื่อตรวจตรา เหมือนกับพยายามตรวจสอบว่าว่าวมีอะไรผิดปกติหรือไม่

“ไม่ ไม่ใช่เพราะว่าวหรอกค่ะ พี่ชาย ท่าน ท่านช่างน่าสงสารเหลือเกิน” เด็กหญิงร้องไห้และรีบตรงไปยังชายหนุ่มและกอดข้อมือเขาไว้ แล้วใช้แขนเสื้อเช็ดน้ำมูกน้ำตา

“ตายล่ะ มา ใช้ผ้าเช็ดหน้านี้เช็ดซะ” ชายหนุ่มค่อนข้างงง หลังจากที่ได้ยินนางอธิบาย เขาดึงผ้าเช็ดหน้าออกมาและยื่นให้เด็กหญิง “ตายแล้ว ทำไมเจ้าชอบร้องไห้มากขนาดนี้ นะ นี่เป็นผ้าเช็ดหน้าที่แม่ข้าให้ไว้ ข้ามักจะเก็บไว้กับตัว แต่ถนอมไว้ไม่เคยหยิบมาใช้เลยนะ”

“ท่าน ท่านไม่ได้เจอแม่ของท่านมาหลายปี รวมทั้งอาจารย์ที่รักท่านมากด้วย พี่ชาย ท่าน ท่านช่างน่าสงสารจริงๆ น่าสงสารจริงๆ” เด็กหญิงสะอื้น

“เจ้าร้องไห้เพราะเรื่องนี้หรอกหรือ ฮ่าฮ่า ข้าไม่ได้รู้สึกว่าข้าน่าสงสาร ตอนนี้ข้าเป็นช่างเขียนหลวงแล้ว ข้าทำให้ความฝันของแม่ข้าเป็นจริงได้แล้วล่ะ ข้ามีความสุขมาก และข้าก็มั่นใจว่า ข้าจะหาพวกเขาพบ ข้ามั่นใจว่าเราจะมีโอกาสกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้งหนึ่ง” ชายหนุ่มสัมผัสได้ถึงความอบอุ่น หลังจากที่ได้ยินสิ่งที่เด็กหญิงพูดออกมา เขาแตะหลังนางเพื่อปลอบใจ

“แม่ของท่าน แม่ของท่านเลี้ยงดูท่านมาเป็นอย่างดี” นางต้องเหนื่อยกับการร้องไห้เป็นเวลานานแน่ๆ เด็กหญิงจึงหยุดสะอื้น แต่ดวงตาทั้งคู่ยังคงแดงก่ำและน้ำตายังคงเกาะอยู่บนแก้มทั้งสองข้าง “และอาจารย์ของท่านก็ต้องเป็นคนดีจริงๆ แต่พวกเขายังมีชีวิตอยู่หรือไม่” เด็กหญิงถามอย่างเป็นกังวล

“พวกเขายังมีชีวิตอยู่สิ พวกเขาจะต้องยังมีชีวิตอยู่ เป็นเพราะข้ายังไม่ได้หาพวกเขา ถ้าข้าหาพวกเขาพบ ข้าจะดูแลพวกเขาอย่างดี ข้าจะตอบแทนคุณงามความดีและความเมตตาของพวกเขา” ชายหนุ่มผงกหัวอย่างมุ่งมั่น

“พวกเขาต้องมีชีวิตอยู่และสุขสบายดี พี่ชาย ท่านจะต้องหาแม่และอาจารย์ของท่านเจออย่างแน่นอน” เด็กหญิงตัวเล็กจับมือชายหนุ่มไว้ เหมือนกับจะให้ความช่วยเหลือเขา

“ฮ่าฮ่า ขอบใจนะ”

“สาวน้อย สาวน้อย เจ้าอยู่ที่ไหน” มีเสียงตะโกนแว่วมาไกลๆ

“โอ้ นั่นเป็นเสียงของญาติข้า เขาคงมาตามหาข้า พี่ชาย ข้าต้องกลับบ้านแล้วค่ะ” เด็กหญิงยึดชายเสื้อของชายหนุ่มไว้ นางยังไม่อยากจากเขาไป

“ฮ่าฮ่า กลับบ้านเร็วเข้า เริ่มจะมืดแล้ว เจ้าต้องเชื่อฟังพ่อแม่ การได้อยู่กับพวกเขาคือพรอันประเสริฐ” ชายหนุ่มยิ้มและยื่นว่าวให้เด็กหญิง

“โอ้ ใช่แล้ว ข้าชื่อ สาวน้อย แล้วท่านล่ะชื่ออะไร” เด็กหญิงซึ่งเดินออกไปสองสามก้าวหันกลับมาถาม

“สาวน้อยหรือ ชื่อเจ้าแปลกซะจริง”

“มันแปลกยังไงหรือ พ่อแม่ข้าเรียกข้าว่าสาวน้อย ดังนั้นข้าก็ชื่อสาวน้อย” เด็กหญิงตัวเล็กพูดอย่างมั่นใจ

“ฮ่าฮ่า ยุมบก คิม ยุมบก”

เด็กหญิงพยักหน้าด้วยความโล่งใจและวิ่งลงเนินไป นางไม่ลืมจะหันกลับมาเมื่อนางวิ่งไปได้ครึ่งทางของทางลาด “พี่ชาย บ้านของข้าอยู่ที่ บ้านหลิวเขียว ท่านจำเอาไว้นะคะและมาหาข้าในคราวหน้าด้วยนะ”

“ฮ่าฮ่า ตกลง ข้าจะมาหาเจ้าแน่นอน แน่นอน” ชายหนุ่มให้สัญญาโดยไม่ได้คิดทบทวน

“ขอบคุณมากสำหรับว่าวของท่าน มันสวยมากค่ะ จนกว่าเราจะได้พบกันใหม่” เด็กหญิงถือว่าวของนางด้วยความพอใจและวิ่งลงทางลาดไป

“บ้านหลิวเขียว ชื่อนี้คุ้นจังเลย” ชายหนุ่มคิด เหมือนกับว่ามันจะซ่อนอยู่ลึกๆ ในความทรงจำของเขา แต่ก็ค่อนข้างคลุมเครือและไม่แน่ใจ

ลมแรงพัดผ่านมาหนึ่งวูบ ใบไม้บนต้นไม้ปลิวตกกระจายไปทั่วบริเวณ ขณะที่ชายหนุ่มตกอยู่ในห้วงความคิด และในทันใดนั้นเขาก็เริ่มกลับมาตระหนักถึงสภาพโดยรอบที่เงียบสงัดเหลือเกิน เพราะการก่อกวนของเด็กหญิง ทำให้ความเศร้าของเขามลายหายไปและได้กำลังใจเข้ามาแทนที่

ตอนนี้เป็นเวลาเย็นมากแล้วและพระอาทิตย์ก็กำลังจะตก ชายหนุ่มนั่งอยู่ตรงระเบียงหน้าบ้าน เขามองไปที่ผ้าเช็ดหน้า แล้วหยิบที่ห้อยหยกรูปผีเสื้ออกมากำเล่นในฝ่ามือพลางคิดว่า “ท่านแม่ ยุมบกไม่เคยลืมสิ่งที่ท่านบอก ข้าตั้งใจเรียนวาดภาพอย่างจริงจัง และในวันนี้ข้าก็เป็นคนที่มีเกียรติเหมือนกับอาจารย์ ข้าเก็บความลับเรื่องของเราสามคนมาโดยตลอด แต่ เมื่องานเทศกาลเรือมังกรปีที่แล้ว ข้าไม่ได้เห็นภาพวาดของอาจารย์ ท่านทั้งสองสบายดีหรือไม่ แล้วตอนนี้พวกท่านอยู่ที่ไหนกัน แล้วทำไมพวกท่านยังไม่มาหายุมบก ยุมบก คิดถึง คิดถึงพวกท่านทั้งสองเหลือเกินแล้ว” ชายหนุ่มนั่งนิ่งเงียบ อยู่ที่นั่น หวนคิดถึงเรื่องราวตลอดช่วงวัยเด็ก เขาคิดถึงมารดาที่ไม่เคยคิดใส่ใจกับปูมหลังของเขา และเลี้ยงดูเขาด้วยความรักและเอาใจใส่เป็นอย่างมาก เขาคิดถึงอาจารย์คนแรกของเขาที่คอยปกป้องและชื่นชมเขาเสมอ แต่ตอนนี้มีเพียงเสียงปลิดปลิวของใบไม้อยู่เป็นเพื่อน เพื่อนที่มาเติมความรู้สึกเคว้งคว้างหงอยเหงาให้กับเขา

# จบภาพวาดภาพที่ 20 #

เพิ่งรู้จากท่านสุเกียงนี่เองว่าหนังกำลังภายในไม่พูดคะ แหะ แหะ นี่ข้าแหกกฏสวรรค์รึเปล่าคะ เคยอ่านหนังสือกำลังภายในจริงจังอยู่เรื่องเดียวค่ะ เจาะเวลาหาจิ๋นซี

ตอนต่อไปเป็นตอนอวสานแล้วน๊าลูกบล็อก เจ๊เรียกเฮียด้วยคำที่ลูกบล็อกทั้งหลายต้องอยากได้ยินที่สุด ครั้งแรกที่อ่านทำเอาข้าอึ้ง ตะลึง ตึ๋งตึ๊ง ไปเลย

ตอนนี้สำนวนภาษาข้ามันไม่กลับมาเป็นภาษาปัจจุบัน คงต้องรอสักพัก เปิดบอร์ดให้แปะประโยคโดนใจนะคะ ผอ จะเก็บไว้อ่านเอง เมื่อเวลาผ่านไป 10/20 ปี 5555555555555

เมื่อเรื่องนี้จบแล้ว บล็อกก็ยังเปิดไว้แบบนี้นะคะ พวกท่านเข้ามาเมาได้ตามสบาย ถ้าเยอะมากข้าก็จะเปิดหน้าใหม่ให้พวกท่านเรื่อยๆ

สำหรับนิยาย ผอ คงไม่สามารถขนาด อาจหาญมาแต่งต่อท่าน Feng หรอกค่ะ แค่อยากแต่งอะไรขำๆ เรื่องของพวกเราชาวบล็อก แต่ตอนนี้งานมันยุ่งเหยิงมากค่ะ สมองซีกสร้างสรรค์ไม่บรรเจิดเลยค่ะ

พอจบสมบูรณ์จะรีไรท์อีกทีแล้วจะเอาไปลงไว้ที่เวปสองมูน ใครว่างๆก็ไปคุยกันที่นั่นได้อีกที่ค่ะ

ตอนที่แล้วมีคำว่า gown ที่แปลไม่ได้รบกวนคุณชื่อภาษาเกาหลีช่วยหน่อยค่ะ เป็นชุดอะไรสักอย่างนี่แหละ

ใครที่ซุ่มอ่านอยู่มาปรากฏตัวเขียนคอมเม้นท์เป็นค่าแปลหน่อยนะคะ แล้วถ้าจะกรุณาก็ขอให้เข้าห้องรายงานตัวด้วยค่ะ แค่ไล่ลำดับที่ลงมาแล้วก็บอกชื่อที่ใช้ในบล็อก แล้วก็ทายจำนวนผู้ที่จะเข้ารายงานตัวทั้งหมด แค่นั้นเองค่ะ ขอร้องงงงงงงง น๊า

Create Date : 06 มกราคม 2553

Last Update : 7 มกราคม 2553 12:08:35 น.

160 comments

Counter : 4007 Pageviews.

ฮ่าๆๆ ในที่สุด เราก็ได้อ่านเป็นคนแรก โอมเพี้ยง... ขอเพื่อนๆ จงปรากฏล้อมวงเข้ามาอ่านกัน ณ บัดเดี๋ยวนี้

๓๓๓๓๓๓๓๓๙
@^___^@/'')

โดย: เจ้าเงาะ IP: 124.120.188.224 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:12:31:11 น.

แง๊ๆๆ ไม่ทันจนได้

ขอตัวไปอ่านก่อน อิอิ

โดย: WoN NoN KuK IP: 158.108.231.91 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:12:33:22 น.

ข้าน้อยมาแล้วจ้า ตะกี๊ที่บ้านไฟดับด้วย ชานเมืองแค่นี้ทำเป็นบ้านนอกไปได้ เซ็งจิง

เดี๋ยวแอบไปอ่านก่อนนะแล้วจะมาเม้นท์ให้คร๊าบ

โดย: ยามควงกะ IP: 124.121.89.115 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:12:33:40 น.

ซุ่มอ่านมานาน ขอบคุณมากๆค่ะ

โดย: tereteru IP: 61.19.228.46 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:12:37:59 น.

^^
จับได้แล้วหนึ่ง โอม พ่วด พ่วด จงออกมาอีก

โดย: Won won (albatross11

) วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:12:40:52 น.

ใกล้จบแล้วสินะ! ข้ารู้สึกหายใจเอ้ยใจห๊ายหาย
วันเวลาช่างเร็วเสียนี่กะไร
ข้าขอตัวไปอ่านก่อนนะขอรับ

ท่านยามควง ทานข้าวกลางวันรึยังท่าน
มื้อนี้ไม่เห็นมีใครมาจัดเตรียมโต๊ะอาหาร ไว้เลย
ข้ากะว่าจะมาแอบกิน ฟรี เฮ้อ! ท้องร้อง จ๊อกๆๆๆ

โดย: N.K IP: 119.31.126.141 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:12:41:07 น.

มาจ่ายค่าเหนื่อยก่อน ขอบคุณครับ เดี๋ยวไปส่งแมวคืนท่ายามควงกะและท่านN.K เดี๋ยวไปส่งการบ้าน เจอกันเย็นครับ ขอบคุณท่านผอ. ข้าน้อยจะตามไปให้กำลังใจท่านทุกทีขอรับ เฮ้อ !ข้าขอจองคนที่เหมือนแชวอนครับ

โดย: เกษตรศิลป์ IP: 58.9.96.160 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:12:42:25 น.

T-T พรุ่งนี้ พรุ่งนี้ แล้วสินะ ที่จะถอนพิษออกจากร่างข้าน้อยจนหมดสิ้น ฮือๆๆๆ ไวจัง ท่าน ผอ. น่าจะวางยาต่อนะท่าน แต่เอาเป็นฟิคอีกอันได้ป่ะอ่ะ 555

โดย: Rev IP: 58.8.194.122 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:12:43:12 น.

สงสัยท่านยามควงกะจะอยูููููููููููููููุ่เขตเดียวกับเราไฟดับเหนือนกัน

โดย: ตกหล่น IP: 124.121.208.190 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:12:47:22 น.

โอ้ ท่านผอ. อัปเร็วจริงๆ ข้าน้อยขอคารวะ ขอบคุณคร้าบบบบ

โดย: ulwil IP: 222.155.101.225 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:12:49:00 น.

555 มีเพื่อนแล้วเรา ตอนนี้ฝนทำท่าตกหนักอีกแล้วด้วย นะท่านตกหล่น

อ่อ ข้าอาจจะหายไปเป็นช่วงๆนะขอรับ (ไม่เอาหลินฮุ่ยด้วยนะ ไม่ต้องส่งมาให้ข้าหรอก)

เหอๆ เนื่องด้วยฝนตก ข้ายังไม่ได้กินมื้อกลางวันเลย ว่าแต่วันนี้ท่าน wonwon จะรับอะไรดีหว่า มัวแต่เซ็งฝนตก ไฟดับอยู่ ไม่ได้นึกเมนูเลย เดี๋ยวมาจัดให้คร๊าบ

โดย: ยามควงกะ IP: 124.121.89.115 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:12:52:50 น.

ผู้แต่งเรื่องนี้เก่งมาก ผู้แปลก็เช่นกัน
ภาษาพาให้ผู้อ่าน น้ำตาคลอไปกับความเหงา ความเศร้า ความคิดถึง ตื้นตันตาม "สาวน้อย" ในภาพนี้ได้

...คิดถึงและเห็นชัดเจน ซินยุนบกและจองฮยาง... ทั้งที่ไม่มีทั้งคู่ในภาพนี้เลย

โดย: เจ้าเงาะ IP: 124.120.188.224 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:12:53:44 น.

สุดท้ายยุนบกน้อยก็เติบโตและตามหาอาจารย์และแม่จองฮยางของเขาแล้ว.....อยากรุ้จังว่าจะเจอกันอย่างไรและเด็กสาวผุ้นั้นเป็นใครกันแน่..อยากอ่านต่อจังเลย.
และอยากรู้ว่าจุดอวสานของเรืองนี้จะเป็นอย่างไร....
รออ่านอยู่นะจ๊ะคุณ won won...

โดย: ธารใส IP: 118.172.24.95 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:12:53:51 น.

^^
คุณธารใส ไม่รู้เหรอคะว่าเด็กคนนั้นเป็นลูกใคร

เอ้ามีใครรู้บ้าง ตอบหน่อยคุณ ธารใส หน่อย

มารออาหารกลางวัน ไม่มีไม่มา

โดย: albatross11

วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:13:04:51 น.

จ่ายค่าแปลแล้วนะ
ขอบคุณค่ะ อิอิ

โดย: nift13 IP: 58.8.23.199 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:13:05:44 น.

แอบแว๊บมาอ่าน ตอนพักเที่ยง... ขอบคุณมาก

โดย: taksila IP: 202.28.35.2 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:13:06:45 น.

โอ...นั่งอ้าปากค้างเลย กำลังลุ้นระทึกเชียว จะนอนหลับไหมเนี่ย .. ท่าน ผอ. ให้กลับไปคิดอีกว่าแม่นางจองฮยางจะเรียกเฮียบกว่าไงหนอ..darling..หรือว่า honey.. ดีน้า..แต่ที่แน่ ๆ เดาว่าทั้งสองจะต้องบอกกันและกันว่า " Dangsineul Saranghamnid..(I Love You) ..จุ๊บ..จุ๊บ

โดย: april (full moon) IP: 71.108.177.37 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:13:13:35 น.

เด็กน้อยหน้าใสเป็นลูกของน้องชาย จุงโฮ
ญาติที่ขายรูปสวยน้อยกว่า เคยเป็นเพื่อนเล่น
กับยุมบก ก็ลูกชาย จุงโฮ
ตอบมากไปมั๊ย...อยากรู้อะไรถามอับดุลก็ได้
อับดุลอยู่ไหน เข้ามาจ่ายเม้นท์ด้วยนะ

โดย: ppp IP: 115.67.45.203 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:13:13:36 น.

เป็นลูก คิมยูน กับ ซอนซังหรือเปล่าเดาเอา

โดย: ตกหล่น IP: 124.121.208.190 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:13:16:41 น.

สนุกมากค้าา...ขอบคุณที่แปลให้อ่าน

โดย: Vkkpa IP: 124.122.199.155 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:13:26:12 น.

โธ่ จะจบซะแล้ว
แล้วจะไปที่ไหนต่อได้เนี่ย
ก็ความรักที่ดีที่สุด อยู่ตรงหน้าเราแล้วนี่

โดย: ติดหนึบ IP: 58.8.233.143 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:13:26:58 น.

อีกตอนเดียวแล้วสิ เง้อ อ่านภาษาแปลของ ผอ. แล้วเคลิ้มซะได้ใจ ดีกว่าอ่านเองเป็นไฉน ขอบคุณหลายๆนะท่าน

โดย: มูนยุนบก IP: 180.180.2.31 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:13:28:12 น.

ตอกบัตรแรงๆๆ

แอร๊ยย ได้อ่านแล้วว

แต่จะจบละหรอ

แอบเศร้า

โดย: Adayz IP: 125.26.137.38 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:13:31:42 น.

ยายชา ขอเดาว่า เด็กผู้หญิงน่ารักคนนี้น่าจะเป็นลูก
ของซอนซัง กะ น้องยุน แน่ๆเลย(ดูจากการแต่งตัวและความซน)
ตอนนี้มีแต่บกน้อยล้วนๆๆ เฮ้ย ไม่มีเฮียกะเจ๊เลย เสียดายจัง รอลุ้นตอนจบ แล้วกันว่า เจ๊จะเรียก เฮีย ว่าจังได๋
ถ้าเป็นยายชา จะเรียกว่า...เฒ่า (เป็นภาษาอีสานที่สามี ภรรยาเรียกกันจ้า) อิ อิๆ
ปล.ไม่มีใครยอมเสียตัวให้ผู้พิพากษา(ยายชา)เลยหรอ
ติดคุกดีกว่า ใช่ป่ะ..(อดอีกตามเคย..ไปหาหญ้าอ่อนรองท้องดีก๋า..)

โดย: ยายชา IP: 113.53.160.67 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:13:38:29 น.

ขอบคุณค้าบ

^^

โดย: Faii IP: 119.42.68.236 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:13:43:21 น.

ทั้งดีใจและเสียดายในคราวเดียวกัน

"มิมีงานเลี้ยงใด ที่ไม่มีวันเลิกรา"

หวังว่าหลังจากจบภาคสองแล้ว พวกท่านจะยังคงแวะเวียนมาพูดคุยกันในบ้านหลังนี้ ให้ข้าได้ตามอ่านและมีส่วนร่วมในความรู้สึกดีๆ ที่มีต่อยุนบกและจองฮยางต่อไป

แม้ว่าจะไม่เคยได้พบหน้ากันแต่ตัวอักษรของพวกท่าน

ทำให้ข้าเ้ข้าใจตนตัวของแต่ละท่านได้อย่างแจ่มชัด

ขอบคุณทุกท่านมากจริงๆ

โดย: Takky IP: 124.120.17.208 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:13:53:12 น.

wow !!
ดักรอมาตั้งแต่เช้า แว๊บไปกินข้าวแค่แป๊บเดียวก็มาแล้ว ดีใจจัง

โดย: malee IP: 203.147.41.190 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:13:57:28 น.

อืม!!! ภาพที่ 20 อ่านจบแล้ว
สุดยอมมาก ท่นช่างแปล วอนวอน ไม่ทำให้ผิดหวังเลย
อ่านจุใจที่สุด สมใจอยากจริงๆ
สำนวนการเดินเรื่องของคนแต่งเรื่องนี้ช่วงนี้จะเหมือนกำลังภายในเลยนะ
ชอบมาก แต่เสียดาย จะจบแล้ว ซึ่งก็ทำให้คนอ่านคนติดตาม ใจค้าง อารมณ์ค้างเพิ่มขึ้นอีกแล้วสินะ

เฮ้อ...แล้วต่อไปจะทำอย่างไรล่ะเนี่ย..พวกเรา

ก็คงอัดอั้นตันใจยิ่งกว่าภาค 1 ล่ะคราวนี้
เรียกว่า พบกัน มิสู้อย่าพบกันดีกว่า อ่ะนะ
ใจมันโหวงเหวงไงชอบกลนะ
ตามประวัติเรื่องนี้ ก็ไม่อาจพิสูจน์หลักซานความเป็นไปของซินยุนบก ว่าหลังจากนั้นเป็นอย่างไร
ยี่แค่สร้างเป็นชิรี่ย์เรื่องราวก็หวือหวาชวนติดตาม แบบไม่ยอมให้จบลงง่ายๆ

มันมีเสน่ห์ตรงมีความลึกซึ้ง ผูกพัน มีเยื่อใยแห่งความรักที่ละเอียดอ่อน ให้ความอ่อนโยนทางด้านอารมณ์ที่เกาะเกี่ยวกับชีวิตครอบครัวดีมากๆ
คนแต่งเรื่องนี้ภาคแรกก็สุดยอดแล้ว ที่เข้าใจผูกเรื่องราวให้เดินมาได้ขนาดนี้ สมควรได้รางวัลเรื่องราวการเดินเรื่องดีเด่นจริงๆ

ส่วนคนแต่งภาค 2 นั้น ให้ความละเอียดอ่อนทางด้านความรักความผูกพันดีมากๆ
ความรักแบบนี้น่ายกย่องนะคะ และความผูกพันทางด้านการเลี้ยงดูก็ใช้ความอ่อนโยนที่ยืนอยู่บนพื้นฐานความเป็นจริงของจิตใจนั้น อ่านแล้วประทับใจมากๆ
ทำให้รู้สึกได้ถึงความผูกพันธ์ ที่หยิบยื่นให้ ซึ่งไม่จำเป็นเลยที่จะเป็นสายเลือดเดียวกัน หากแต่เกิดจากความรู้สึกภายในที่เกิดจากความเป็นแม่นี่เอง
คนแต่งภาค 2 นั้น คิดว่าท่านผู้นี้จะต้องเป็นคนงดงามมีน้ำใจที่อบอุ่น มีความเอื้อเฟื้อเป็นอย่างมาก
เพราะเขาได้เดินเรื่องราวโยงใยเหตุการณ์ต่างๆในระหว่างการคบมิตรสหายที่เปี่ยมล้นไปด้วยไมตรีที่ดี อ่านแล้วชอบมากๆ ทำดีย่อมมีคนดียกย่อง และมีความปรารถนาดีต่อการคบหา
แล..และเขาป้อนความกตัญญูรู้คุณในเนื้อหาได้อย่างนุ่มนวล อ่านแล้วอดชื่นชมไม่ได้

เกาะเกี่ยวหลายๆแง่มุมเยอะเลย ไม่ผิดหวังเลยที่ติดตามอ่านมาตลอด

** เจาะเวลาหาจิ๋นซี เป็นนักประพันธ์รุ่นใหม่ที่ตอนนี้กำลังโด่งดังแทนคนรุ่นเก่า
ชอบมากๆเหมือนกัน สนุกดี คนแต่งเรื่องนี้ก็คงเป็นคนที่มีไหวพริบพลิกแพลงดีมาก
สำนวนการแต่งว่องไว ลีลาการแต่งจะทันสมัย และคิดว่าเป็นคนเจ้าสำราญเหมือนกัน
เพราะตัวละครที่ผูกมากับเนื้อหาการเดินเรื่องนั้น หนีไม่พ้นนวลนางที่เลอโฉมตลอดทั้งเรื่อง

แล..คนอ่านก็ชอบนะ ที่ได้อ่านเรื่องนี้ เพราะกำลังภายในโดยมากจะเป็นผู้ชายแต่ง
เขาก็วาดตัวนางเอกไว้ซะเหมือนนางฟ้า ทั้งปราดเปรียวเฉลียวเฉลาดแก่งกล้า และน่ารักทุกคน
แต่สำนวนการแปลนั้น ก็มี2ท่านที่กล่าวมา แปลติดตลาดมากที่สุด ก็เป็นธรรดาที่คนอ่านจะจินตนาการเอา

ส่วนการแปลของช่างแปล วอนวอนนั้น จะหวานๆ อ่อนช้อย และออกจะเข้ากะเนื้อหาของเรื่องนี้เอามากๆ
การมีคะ ค่ะ อ่านแล้วมันเข้ากะเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ

เรื่องเจาะเวลาหาจิ๋นซี นั้น หากคนไม่เคยอ่านกำลังภายใน อ่านแล้วจะรับไม่ได้
มันติดเรท และออกจะไม่ให้เกียรติผู้หญิงเอาเสียเลย แต่คิดว่าคนยุคนั้นทำศึกสงคราม
จะข่มแหงรังแกเพศตรงข้ามมากที่สุด เนื่องจากเป็นสมัยที่เกิดก่อนสามก๊ก
หลังจากสามก๊ก จะค่อยๆมีวีรสตรีมากขึ้น ก็จะยกย่องให้เกียรติสตรีมากขึ้นในแต่ละยุค

เจาะเวลาหาจิ๋นวีนั้น ขนาดเราเป็นผู้หญิง แรกๆก็ไม่ชอบคนแต่งๆแบบนี้นะ
แต่พออ่านไปเราก็อยากรู้ว่า คนแต่งเขาจะเอาความรู้ของวิวัฒนาการยุคใหม่มาใช้อย่างไร
พออ่านๆไปก็สนุก ตัวเอกให้เกียรติสตรีรอบข้าง เลยดูดีและสนุก ทำให้เราพลอยเป็นพระเอกที่มีสตรีสวยงามห้อมล้อม

คนแต่งทำให้คนอ่านอินเข้าไปในเนื้อหา เลยลบข้อปลีกย่อยนี้ไปดดยปริยาย
เราดูชิรี่ย์เรื่องจิ๋นซีมาก่อน เลยพอลำดับเนื้อหาตัวเอกตัวละครที่ประกอบมากมาย อ่านเรื่องนี้แล้วก็ไม่ต้องจำอะไรมาก ก็เลยอ่านได้เรื่อยๆ เรื่องนี้สนุกตรงทำให้เราคิดถึงตำราพิชัยสงครามซุนวู

อ่านจบก็ไปเช่าตำราพิชัยสงครามซุนวู มาอ่าน เล่มใหญ่มากอ่าน 3 วันจึงจะจบ เรื่องนี้คนแต่งเข้าใจเอาข้อคิดของท่านซุนวูมาประกอบเรื่องและในนั้นก็มีกล่าวถึงตัวละครที่สำคัญนำมาสอดใส่เนื้อหาที่เข้ากะเหตุการณ์ด้วย สรุปคนแต่งท่านนี้เก่งมากๆ ชอบนะเรื่องนี้ อ่าน 2ครั้งหมดเงินค่าเช่าไปเป็นร้อย

แต่..** หลังจากนั้นเขาก็แต่ง 2ผู้กล้ากู้บัลลังก์ ใช่ชื่อนี้หรือป่าวจำไม่ได้
เอาเป็นว่า อ่านจบ แล้วมึน ตัวละครเยอะมากๆ พระเอกทั้ง2คนเก่งมากๆ
แต่ตัวประกอบเยอะจนสมกับเป็นตัวประกอบที่ให้ผ่านไปทุกๆฉากทุกๆตอน เอาเข้าไป แกล้งคนอ่านเล่นๆ
แล..นางเอก ก็คล้ายๆเทพธิดา กึ่งคนกึ่งเทพ อ่านแล้วพลอยใกล้หลุดพ้นไปด้วย
เฮ้อ..หนักหมองเอาเรื่อง ซูฮกคนแต่งก็เรื่องนี้แหละ

*** เรื่องที่ 3 -4 ของนักประพันธ์ท่านนี้เลยขอแปะฝากไว้ก่อน ขี้เกียจอ่าน
ยังไม่มีเวลาอ่านนวนิยายมาหลายๆปี

***/ มาถูกสะกดก็เว็บ ของช่างแปล วอนวอน นี่แหละ ***

พูดและพิมพ์ยาว ตัวเองก็งงเหมือนกัน พิมพ์มาทำไม?หว่า
คุยซะอย่างกะรู้จักกันมานานปีแหน่..

โดย: สุเกียง IP: 125.24.122.22 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:13:58:24 น.

แวบมาอ่านเหมือนกัน
อีกตอนเดียวจะจบแล้วหรือ คงเหงาน่าดู
สงสัยต้องกลับไปเปิด DVD ดูภาค1ใหม่อีกแล้วก็อ่าน
ภาค2ซ้ำอีกที เฮ้อ......

ขอบคุณมากนะคะท่านผอ.

โดย: ZIG_ZAG XL IP: 118.175.247.24 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:14:01:19 น.

คนแต่งช่างเก่งจิงๆเลย

แต่ที่สุดยอดเลยคือ คนแปล ของเรา

แปลออกมาได้สวยงามมาก

ข้าชอบหลายๆประโยคเลย

อ่านแล้ว ทั้งเห็นภาพชัดเจน

ทั้งรับรู้ได้ ถึงความรู้สึก และอารมณ์

ของตัวละครทุกๆคนในเรื่อง

..............................................................................

“บางที ณ จุดหนึ่งของเวลา คงเป็นข้านั่นเองที่นำพาพวกเขาให้มาพบเจอกันและได้อยู่ร่วมกันอีกครั้ง นี่คงเป็นสิ่งที่ชดใช้ให้กับการกระทำที่เลวร้ายของพ่อข้าที่เคยทำกับพวกเขา”

ทั้งสองคนนี้ ไม่ใช่สามีภรรยา แต่พวกเขามีความรักให้กันอย่างสุดหัวใจ พวกเขาไม่ยอมที่จะพรากจากกันแม้เมื่อต้องเผชิญหน้ากับความตาย

...............................................................................

เฮ้อ..ไม่อยากให้จบเลยอ่ะ

โดย: รัก..2มุน..หมดใจ IP: 114.128.53.187 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:14:07:59 น.

ถ้าตอนนี้ จอง ฮยาง กับ ยุนบก ยังอยู่ที่เมืองจีน
คงจะเรียก ยุนบก ว่าท่านพี่
และ บุนยก คงเรียก จอง ฮยาง ว่า น้องหญิง
แบบว่าเคยดูหนังจีนอ่ะ แต่ไม่รู้นะเดาเอา

โดย: บกน้อย IP: 58.136.8.204 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:14:20:34 น.

จาจบแล้วหรอเนี่ย แอบเศร้าจังเลย

นึกว่า ท่าน won won จะลงอีกฟิคนึงต่อซะอีก

เหงตามหาคนช่วยแปล

อยากอ่านของท่านผอ.ต่อไปอีกอ่ะ

เห็นใจลูกบล็อกด้วยเถอะ

โดย: snowprince IP: 161.200.69.91 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:14:25:42 น.

อ่า กว่าจะกลับมาได้ เหอๆที่แท้ breaker ที่บ้านมันตัดก๊าบ

นั่งรอไฟอยู่ตั้งนาน เซ็งนิ

ว่าแล้วยังไม่มีใครจัดอาหารกลางวันให้ท่านผอ.เลย ท่านรับอาหารง่ายๆนะครับวันนี้ เอาเป็นขนมจีนแกงเขียวหวานปลากรายนะขอรับ กับของหวานวันนี้เป็นลอดช่องครับ

เหอๆ คิดถึงช่างเขียนกับจองฮยาง แถมท่านช่างแปลอีกคน ไม่มี fic อ่านแล้วเราจะทำไงกันล่ะนี่

โดย: ยามควงกะ IP: 124.122.239.87 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:14:27:30 น.

เสือซุ่ม มาแล้ว...รายงานตัวก่อนจะจบ

โดย: Crossing Over IP: 10.20.62.126, 203.146.104.32 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:14:33:00 น.

ท่านผอ.ขอรับ ท่านจะแต่งนิยายสำหรับพวกเราเมื่อใดดีขอรับ ข้าน้อยรออ่านอยู่ เหอๆ...

จะได้เป็นตัวอะไรดี เห็นแต่ละท่านเลือกกันใหญ่ อยากเป็นด้ามพู่กัน เป็นพู่กัน เป็นฝาบ้าน ฯลฯ มากมายทีเดียว แล้วท่านจะให้ข้าเป็นอะไรเล่า อย่าลืมบอกข้าน้อยนะ จะได้เตรียมตัวถูก อิอิ

โดย: ยามควงกะ IP: 124.122.238.247 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:14:35:40 น.

^^

ท่านบกน้อย เรียกแค่นั้น ท่านพอใจแล้วเหรอ คะ ท่านพี่เนี่ยนะ

แปลต่อไม่ไหวแล้วค่ะ ขอเป็นรีไรท์เตอร์ เบื่อภาษาอังกฤษมาก นี่ใครคอมเม้นท์มาเป็นภาษาอังกฤษนี่ไม่อ่านเลยนะ อ่านไม่ออก อิอิ

ต้องขอพักซักหน่อยค่ะ แปลจนจะมีปัญหาครอบครัว ไม่เป็นอันทำอะไร ล้อเล่นค่ะ ขอไปอ่านเรื่องของคุณมาชูก่อนนะคะ ซักอาทิตย์เพราะมีงานด่วนจริงๆ รออยู่

โดย: Won won (albatross11

) วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:14:36:25 น.

ยินดีต้อนรับครับคุณ Crossing Over อย่างน้อยเป็นกำลังใจให้ช่างแปลของเรา

ขอบคุณที่แสดงตัวนะคร๊าบ

โดย: ยามควงกะ IP: 124.122.238.247 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:14:36:44 น.

ขอบคุณจ้าคุณวอนวอน อยากรู้จังเฮียเรียกเจ๊ว่ายังไง....

โดย: avatar IP: 124.157.148.240 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:14:39:23 น.

ฮวากง ที่รักของข้า

รึจะเรียก ฮวากงยอดรัก

สุดจะคาดเดา

อยากรู้แล้วอ่ะ

โดย: รัก..2มุน..หมดใจ IP: 114.128.53.187 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:14:43:03 น.

ยามควงกะ ท่านยอดเยี่ยมมาก มาช่วยกันต้อนรับเสือซุ่มกันนะคะ

อิอิ รัก..2มุน..หมดใจ อย่าเพิ่งแอบไปอ่านก่อนนะคะ เก็บไว้กรี๊ดดดดดด พรุ่งนี้ ยืนยัน กรี๊ดดดดด แน่

โดย: albatross11

วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:15:05:38 น.

อ่านตอนนี้จบแล้วทำให้นึกถึงชีวิตของเราเองในวัยเด็ก ช่างคล้ายยุมบกที่ต้องอยู่ในความอุปการะของคนอื่น ถึงแม้จะมีความสุขตามประสาเด็ก ๆ แต่ในส่วนลึกก็คิดถึงพ่อและแม่ อ่านตอนนี้ไปน้ำตาก็หยดแหมะ ๆ หวังว่าตอนจบคงไม่เศร้าเกินไปนะ ถ้าจบแบบ Happy Ending ก็จะดีไม่น้อย โปรดให้ลูกบล๊อก ได้มีความสุขใจบ้าง อย่าทรมานกันอีกเลย

โดย: maewmew IP: 124.120.17.144 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:15:18:29 น.

ผมเดาว่า น่าจะเรียก "สามีข้า...เค้า..." อือม.. ใช่ไม๊น๊ะ ^_^

โดย: ulwil IP: 222.155.101.225 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:15:25:26 น.

โดยมาก เรียก " ท่านพี่ " ถ้าช่างแปล วอนวอน แปล ก็ต้อง " ท่านพี่คะ "

พรุ่งนี้จะจบแล้ว มิน่าช่างแปลวันนี้คงเศร้าๆซึมๆเหมือนกะลูกบล๊อคนะ

โดย: สุเกียง IP: 125.24.122.22 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:15:31:41 น.

เค้าว่าถ้าเรื่องนี้มีต่อนะ

ยุมบกคงจะได้คู่กับสาวน้อยแน่ ๆ เลยอะ

เฮ้ออออ...ตอนนี้ไม่มีฮวางกุกกับจองฮยางเลยอะ

T^T คิดเถิงคิดถึง

โดย: ShaDow IP: 222.123.45.38 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:15:33:47 น.

ซุ่มมานานมากก จะจบแล้ว

มาให้กำลังใจ คุณ won won เหะๆๆ

โดย: Dotiko IP: 114.128.115.205 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:16:02:32 น.

^^
ดีใจมาอีกคนแล้ว 5555555 ยินดีต้อนรับ ไปห้องรายงานตัวด้วยนะคะ คุณ Dotiko

โดย: albatross11

วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:16:20:52 น.

อ้า ชื่นใจข้าเสียนี่กระไร ตอนหน้าข้าหวังว่าคงจบแบบ รักนี้ชั่วนิจนิรันดร นะคุณ wonwon ต้องขอบคุณท่านเสียจริงๆ เอ่อ ท่าน เวบสองมูนเข้าได้แล้วหรือ ข้าคงต้องลองเข้าไปดูเสียแล้ว บาย

โดย: ไก่ IP: 112.142.41.225 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:16:47:39 น.

มาทักทายก่อนอ่านน๊า

ทำไมคุณ won won ดูเหนื่อย ๆ นะเนี๊ยะ

ไม่รู้คิดมากไปป่าว

ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ

คุณ won won น่าเป็นนักแปลหนังรักนะคะ (หวานซะ)

โดยส่วนตัวชอบคะชอบ

ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจตลอดไป

ขอบคุณจริง ๆ ที่เสียสละเวลามาแปลเรื่องราวดีดีแบบนี้ให้อ่าน ขอให้มีความสุขกับทุก ๆ วันนะจ๊ะ

ถ้าเป็นไปได้..จะขอให้ คุณ won won คุยตอบกลับมาสักหน่อย....จะรอคะ

โดย: ใจเอย IP: 125.26.93.52 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:16:56:54 น.

จะจบแล้ววววว
ข้าคงคิดถึงทุกคนจริงๆ T-T
ปล.เจ๊เรียกเฮียว่าอะไรอยากรู้ๆๆไม่อยากเดารอพรุ่งนี้ดีกว่าาาา

โดย: Post Modern Girl IP: 114.128.141.62 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:17:04:50 น.

ปราฏกตัวก้อได้อ่านมาตั้งแต่บ้าน 2 moons แล้ว ติดตามมาตลอด

โดย: jui IP: 118.172.159.187 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:17:05:08 น.

ในที่สุดก็ยอมปรากฎตัวกันแล้ว แหมๆๆๆ ต้องรอให้ใกล้จบถึงจะแสดงตัวกันนะนี่

แต่ยังไงก็ขอบคุณแทนท่าน wonwon ด้วยนะคร๊าบ อย่าลืมไปเข้าห้องรายงานตัวกันด้วยนะคร๊าบ

โดย: ยามควงกะ IP: 124.122.238.247 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:17:39:34 น.

เจ๊เรียกเฮียว่า สามี ภาค 2 จะจบแล้ว แต่ข้าจะขอบ้าเฮียกับเจ๊ต่อไปเรื่อยๆ จนกว่าเราจะ.....กันไป เพราะข้ารักและขาดเจ้าไม่ได้

โดย: U IP: 180.180.71.74 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:17:55:24 น.

โอ้!!!! มันช่างให้ความรู้สึกเหมือนกับภาคแรกเหลือเกิด ที่พอเปิดเรื่องมาทำเอางงๆ ว่าจานมายืนร้องให้ทำไม นี่ก้เหมือนกัน ใครกันที่เป็นคนเล่าเรื่อง แล้วพอภาพมันหมุนวนมาที่จุดเดิม ทำเอาข้าน้อยน้ำตาซึมเลย ภาคแรกทำเอาเศร้าและเจ็บปวดแทนหากแต่ภาคสองนี้ทำเอาซาบซึ้ง เห็นใจและชื่นชมคนแต่งกะท่านวอนวอนเป็นอย่างมาก มันช่างประทับใจจิงๆ ข้าน้อยเข้าใจแล้วว่าทำไมท่านถึงอยากแปลเรื่องนี้นักหนา เพราะเพียงแค่ข้าได้อ่าน เรื่องนี้คงประทับอยู่ในใจข้าไปอีกนาน ขอบคุณท่านมากขอรับท่านวอนวอน

โดย: สาวก 2มุน IP: 202.12.97.100 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:17:58:40 น.

อืม ท่านช่างแปลดูเหน็ดเหนื่อยเหลือเกิน แต่ข้าชื่นชมท่านอย่างสุดหัวใจ ขอให้ท่านมีความสุขมากๆครับและสุขภาพแข็งแรง ถ้าแต่งนิยายข้าน้อยขอเป็นสายลม โอ้จบพรุ่งนี้แล้วหรือ อืม!ใจหายเหลือเกินตั้งวันแรกที่เข้ามาจนถึงวันนี้ความประทับจริงมันตราตรึงในใจมิเคยหายและลบเลือนไป ข้าน้อยเกษตรศิลป์จะจดจำทุกคนในที่แห่งนี้ตลอดไป สำหรับท่านที่ให้มาข้าจะส่งภาพที่ข้าน้อยชอบถ่าย และจะเลือกให้เหมาะกับท่านจากการจินตนาการเกี่ยวกับพวกท่านทั้งหลาย ท่านช่างแปลข้ามีภาพที่เหมาะกับท่านแล้ว พรุ่งนี้ข้าจะส่งในครบทุกท่านที่ข้าน้อยมีเมล์ของพวกท่านอยู่ วันนี้พวกท่านจะตั้งวงสนทนาหรือไม่ข้าอยากร่วมวงถ้าสวรรค์เมตตาให้น้องกลับมาไวๆพร้อมกับซิมอินเตอร์เน็ตและมือถือ ข้าขอท้าว่าฮยางน่าจะเรียก"ช่างเขียน ที่รักของข้า" สาวน้อยนั้นเป็นลูกของชอน ยูนและคิมยุนแน่ เพราะยุนบกเรียกคิมยุนตอนแรกที่เจอว่าแม่นางน้อย

โดย: เกษตรศิลป์ IP: 58.9.234.248 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:18:08:57 น.

อิอิ รายงานตัวคร่า
จะจบแล้ววววทำไงดีเนี่ยยย
ข้าน้อยยยไม่มีที่สิงสถิตย์
และอีกอย่างข้าน้อยยยจาเสพอักษรได้จากที่ใด
ได้อีกเล่า ในเมื่อเรื่องมันจะจบแล้วววววว
ขอความเห็นใจคุณ won won
ช่วยทำให้ version 2.1 ที่มีโปรเจคกะคุณมาซู
สำเร็จด้วยเถอะ เพรี้ยง ถือว่าเป็นของขวัญปีใหม่นะค่ะ
อิอิ ไม่รู้ขอมากไปป่าววววว
แบบว่าการมีความหวังที่จะได้รอการอัพเรื่องนี้มันมีความสุขจริงๆค่ะ
สุดท้ายท้ายสุดขอบคุณ คุญwon won มากค่ะ

โดย: pharN IP: 202.28.62.245 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:18:20:51 น.

แอบอ่านในมือถือตอนอยู่ม.ตั้งแต่เที่ยง เพราะอดใจรอกลับถึงบ้านไม่ไหว เด็กผู้หญิงบ้านหลิวเขียวเป็นครายนี่
หรือว่าลูกน้องภรรยาจุงโฮป่าวหว่า กะใครนะที่ชอบยุนบกจำชื่อมิได้แล้ว
แล้วเจ๊กะเฮีย ไปจีนถึง10ปีเชียวหรือนี่
ขอบคุณ คุณ won won มากนะค่ะพอคิดว่าพรุ้งงี้ตอนสุดท้ายแล้วก็ใจหายจังเลย

โดย: งุงิ IP: 58.8.124.246 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:18:24:05 น.

ร่วมทายขอรับ
ท่านบกน้อย ให้เจ๊เรียกเฮียว่า "ท่านพี่" หากท่านวอนวอนก็ตอบกลับว่า แค่นี้ท่านบกน้อยพอใจแล้วรึ แสดงว่านี่ยังไม่พอใช่มั้ยขอร้าบ ท่านวอนวอน^^
ท่าน รัก..2มุน..หมดใจ จึงส่งกลับมาให้เจ๊เรียก"ฮวากง ที่รักของข้า หรือ ฮวากงยอดรัก" ท่านวอนวอนก็ตอบกลับว่าพรุ่งนี้ได้กรี๊ดแน่นอน ว๊าย แสดงว่าพรุ่งนี้ข้าน้อยต้องอ่านตอนอยู่คนเดียวใช่มั้ยนี่ กลัวคนอื่นจะหาว่าข้าบ้า
ท่าน ulwil ก็ให้เรียก "สามีข้า"

งั้นถ้าเจ๊อยู่ในสมัยปัจจุบัน และอยู่จีน คงเรียกเฮียว่า "อาเฮีย"(เรียกแบบเสียงหวานหยด) แน่เลย ฮ่าๆ^^

โดย: สาวก 2มุน IP: 202.12.97.100 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:18:34:03 น.

ซึ้ง เส้า เหงา ใจ T^T

ขอให้เจอกันเร็วๆน๊า

เปนกำลังใจให้ค่ะ อิอิ

โดย: jameza17 IP: 114.128.5.165 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:18:35:58 น.

เดี๋ยวขอดูอิลจิแมทางช่องสามสักครู่นะขอรับ เดี๋ยวแวะมาคุยด้วยใหม่ พรุ่งนี้จะจบแล้ว รู้สึกใจหายชอบกล ไม่นึกเลยว่ามิตรภาพในบ้านนี้ช่างอบอุ่นเหลือเกิน

โดย: สาวก 2มุน IP: 202.12.97.100 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:18:39:47 น.

มารายงานตัวเข้ากะเย็นคร๊าบ

โห ทายกันใหญ่เลย เอามั่งดีกว่า เอาเป็นลูกของชอนซังกับคิมยุนละกาน

ส่วนที่จองฮยางจะเรียกช่างเขียนว่าไงนี่ เอ... เดี๋ยวไปนึกก่อนนะ

โดย: ยามควงกะ IP: 124.122.238.247 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:18:46:24 น.

มารายงานตัวก่อน

เด๋วขึ้นไปอ่าน

โดย: Pww IP: 202.12.73.7 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:18:53:13 น.

ภาษาสวยงามจนน่าหลงไหล มองตัวตนผ่านภาษาของท่านผอ.คงจะบอกได้ว่า โรแมนติคออ่นหวาน มากเพียงใด ข้าพเจ้าหลงเสน่ห์ท่านซะแล้ว คารวะท่านผอ. หนึ่งจอก......ค่ะ( พอมั้ยเอ่ย...หากยังไม่... ต้องหลังจากภาพวาดหน้านะคะ....)

โดย: jz IP: 10.0.1.87, 61.7.171.100 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:19:48:16 น.

ไปอ่านบ้านblike แอบฮาคอมเม้นที่ว่า

แซวอน ในหนังเป็นผู้หญิงของกิมยอง แต่นอกจอเป็นผู้หญิงของ HHJ แล้วกิมยองใจจอเป็น หญิงบวกชาย ของ แซวอน แล้วนอกจอเป็นผู้หญิงของใครหรือเปล่า มีใครรู้บ้าง แล้วเจ้า HHJ จะมาเมืองไทยบ้างหรือเปล่า ถ้ามาจะได้ไปคอยดักตีหัว ที่สุวรรณภูมิ เก็บร่างฝังดินไว้ที่เมืองไทยนี่เสียเลย แซวอนจะได้เป็นผู้หญิงของกิมยองคนเดียว

HHJ ซวยเลยงานนี้เพราะไปเปนกิ๊กผู้หญิงของกึนยอง

โดย: งุงิ IP: 58.8.124.246 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:19:51:41 น.

จะเห็นได้เลยว่าส่วนใหญ่เข้ามารายงานตัวก่อน....ถึงกลับไปอ่านกัน (เราก็คนนึง)

นี่แสดงว่าพวกเรามีความคิดถึงท่าน ผอ. และเพื่อนร่วมบล๊อก...ไม่น้อยไปกว่าความใคร่รู้เรื่องราวของบกกะฮยางเลย

ความรักของทั้งคู่...ก่อให้เกิดความผูกพันธ์ขึ้นในบล๊อกนี้
โอ....มันช่างยิ่งใหญ่อะไรอย่างนี้..ข้าน้อยขนลุกไปหมดแล้ว

โดย: รัตน์ IP: 203.144.220.241 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:19:52:20 น.

รายงานตัวต่อจากเมื่อคืนเกือบแย่คนงามของข้าที่ไม่ใช่ของเฮียบกเล่นงานซะ.....บอกว่าในบล๊อกมีแต่หนุ่มน้อยผีเสื้อรุ่นกะเตาะกะแตะทั้งนั้น เจ๊ไม่เชื่องอแงใหญ่เลยข้าไม่รู้จะทำไงชวนเล่นคายากึมก็แล้ว เจ๊ก็บอกเล่นไม่เป็นจะเล่นแต่ดนตรีไทยท่าเดียว(ดนตรีเกาหลีเค้าไม่ถนัด) เลยชวนวาดรูปบอกเดี๋ยวตัวเองไปโล้หัวเตียงให้เค้าวาดรูปหน่อยพรุ่งนี้จะแปะลิงให้ won wonและเหล่าลูกบล็อกดู...เผลอแป๊บเดียวคนงามของข้าคว้าคายากึมประจำห้องนอนไล่ข้าออกมานอนเลี้ยงยุงนอกห้องเลยบอกว่าหลงรักบล๊อกนี้นักหนาก็ไปอยู่ด้วยกันซักคืนเป็นไง นี่ถ้ารู้ว่าพรุ่งนี้จบแล้วคงมีเฮ แต่ตัวข้าคงเศร้าเพราะอะไรก็ไม่รู้ทำไมเหมือนตอนที่ใกล้จะจบมหาลัยก็ไม่รู้มันโหวงๆ ซึม เศร้า หงอยๆในใจ คิดถึงมันคงไม่พอกับความรู้สึกนี้จะเรียกว่าอะไรดีล่ะเฮ้อ

โดย: oui IP: 58.9.61.81 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:20:05:45 น.

อ่า...เอาเป็น สามีของข้าละกาน

โดย: ยามควงกะ IP: 124.122.238.247 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:20:07:42 น.

อะฮ๊า...ท่านผอ..ข้าบังเอิญเจอประโยคนี้

"แต่ เมื่องานเทศกาลเรือมังกรปีที่แล้ว ข้าไม่ได้เห็นภาพวาดของอาจารย์ ท่านทั้งสองสบายดีหรือไหม"

มันน่าจะเป็น "สบายดีหรือไม่"

ไม่น่าเชื่อตัวเอง ฮี่ๆ
ปกติเป็นคนอ่านอะไรผ่าน ๆ วันนี้จะหาเจอด้วย...อิอิ

โดย: รัตน์ IP: 203.121.167.243 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:20:09:42 น.

Hello !! มีใครอยู่แถวนี้บ้าง วันนี้ดูเงียบเหงาจัง หรือเป็นเพราะว่าสายฝนชุ่มฉ่ำ อากาศเย็น ยามทั้งหลาย (ยามควง ยามสา ยามเกษตร ยามรัก 2 มุน และอีกหลายคนที่ไม่ได้เอ่ยชื่อ) แอบอู้กันหมด..อะๆ เดี๋ยวจะฟ้องผอ. รพ.นะ วันนี้ข้าน้อยมีไวน์องุ่น รสดี หอม นุ่ม ติดมือมาด้วย อยากจะตั้งวงแต่ก็ยังขาดคนร่วมวงด้วย ใครว่างขอเชิญนะคะ

อ่านภาพวาดภาพนี้แล้ว ชอบ ให้ความรู้สึกว่าเหมือนกับว่าสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นตั้งแต่ภาพวาดภาพแรกจนถึงภาพนี้ กำลังจะคลี่คลาย เหมือนเมฆดำกำลังลอยออกไป ให้เห็นท้องฟ้าที่สดใส (ก็แหงล่ะ จะจบแล้วนี่นา) ก็ลุ้นนะว่ายุนบกจะเจอแม่และอาจารย์หรือไม่ แต่น่าจะเจอนะเพราะผอ. บอกว่ามีกรี๊ด งั้นต้องเตรียมตัว เตรียมหัวใจให้พร้อมสำหรับวันพรุ่งนี้ ขอให้จบแบบ Happy ending เถิด สาธุ

โดย: haewonny IP: 125.24.102.219 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:20:10:11 น.

วิ้วๆๆ ลาภปาก งั้นข้าน้อยร่วมวงด้วยนะท่าน

haewonny

จะว่าไปบ้านก็เงียบจริงๆๆ

สงสัยไปแอบร้องให้กันเพราะเหลืออีกตอนเดียวก็จบแล้ว
เฮ้อ!เศร้า

โดย: N.K IP: 180.183.117.116 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:20:13:50 น.

อ่านภาพวาดนี้แล้ว มีความสุขจริงๆ

จองฮยางจะเรียกยุนบกว่าอะไรในภาพวาดต่อไปนั้น พอรู้มาบ้าง จำได้เมื่อตอนที่อ่าน เวอร์ชั่น ภาษาอังกฤษ

แต่จะมีคำไหนที่ ผอ จะใช้แปลให้พวกเราได้กรี๊ดกันอีกเล่า นอกจากจะเป็นอย่างที่คิดไว้ เอ หรือว่ามีนะ?

จะใช้คำตรงๆ หรือ อ้อมๆ หรือ คำอื่นๆ ที่มันเร้าหัวใจกันแน่หนอ?

หึหึ

รอๆ รออ่านขอรับ

อันนี้จากใจจริง ช่วง ท้ายปีจนนาทีนี้บล็อคนี้เป็นที่ที่ข้ายึดไว้ เป็นยาใจและที่พึ่งพิงให้ข้าได้ผ่อนคลายหายเหนื่อยและลืมเศร้าได้ชะงัดนัก

ขอบคุณที่นำความสุขใจมาให้พวกเรา

โดย: ชอง เฮฮี IP: 115.67.206.241 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:20:22:55 น.

ช่ายเงียบจริงๆเพราะข้าน้อยนี้เฝ้าบล็อกนี้ตังแต่ หกโมงเย็น
เพิ่งจะมีคนมาเม้นแค่ไม่กี่คน สงสัยคนอื่นๆที่ไม่ปรากฏตัวเพราะกำลังเศร้าที่เรื่องจะจบแล้ว ไม่รู้จะทำไงดีเหมือนตัวข้าน้อย ณ ตอนนี้ที่เหมือนกับเคว้งคว้างกลางอากาศ ไม่รู้ว่าจะได้มีเรื่องดีอย่างนี้อ่านอีกหรือไม่ ได้โปรด ท่าน won won หรือลูกปล็อคคนอื่นๆช่วยตอบทีจบจากนี้ไปเราจามีไรดีๆได้พบเจอกันอีกหรือไม่ เฮ้อ...............

โดย: pharN IP: 202.28.62.245 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:20:24:23 น.

ไม่เอา ไม่ให้จบ จบแบบนี้ข้ารับไม่ได้ไม่อนุมัติโครงการท่านwon wonเซ็นสัญญาใจกับเหล่าลูกบล๊อกว่าจะลาพักไปเคลียงานให้เสร็จแล้วจะกลับมาแต่งนิยายต่อนะขอรับเอ้าใครอยู่แถวนี้ช่วยกันออดอ้อน ออเซาะ ท่านผอ.หน่อย

โดย: oui IP: 58.9.61.81 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:20:27:57 น.

เห็นด้วยกับคุณ oui อย่างแรง ท่านผอ.จะทิ้งลูกบร็อค ตาดำๆ ได้ลงคอเหรอคะ (ทำตาปริบๆ บีบน้ำตา อย่างน่าสงสาร) ได้โปรดมาแต่งนิยายให้พวกเราได้อ่านต่อเถิดค่ะ เพื่อความสุขของชาวไทยนะคะ..พวกเราช่วยกันอ้อน ผอ.หน่อยเร็ว!!

คุณ N.K ..ชนคะ ค่อยๆ จิบนะคะ อมไว้สักครู่ให้รู้รสชาติของไวน์ แล้วค่อยๆกลืนนะคะ ให้ได้กลิ่นของไวน์ด้วยค่ะ

โดย: haewonny IP: 125.24.102.219 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:20:41:57 น.

จะจบแล้วค่ะเหลืออีกตอน ตอนที่ 21 อดใจหายไม่ได้ ที่จะไม่ได้อ่านต่อ ฮือๆๆๆ คงคิดถึงยุนบกกะชองฮยางเป็นแน่แท้ คุณ wonwon ค่ะ มาอัพให้จบเร็วๆนะคะ อยากรู้ตอนจบจนใจจะขาดแล้วค่ะ ยุนบกกะฮยางคงจะต้องแฮปปี้เอนดิ้งแน่่ 555+

ขอบคุณมากๆค่ะ

โดย: tanjang IP: 58.8.166.236 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:20:45:17 น.

อ๋า วันนี้ได้ชิมไวน์รึนี่ ลาภปากโดยแท้ งั้น ข้าเริ่มล่ะนะ เป็นพระคุณยิ่งคร๊าบท่านhaewonny

โดย: ยามควงกะ IP: 124.121.89.253 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:21:05:52 น.

อ้าวชนแก้วกันหน่อยค่ะ ท่านยามควงกะ ท่านoui ท่านtanjang ท่านpharN ท่านชอง เฮฮี ท่านยามสา ท่านเติมเต็ม ท่านเกษตรศิลป์ ท่านรัก..2มุน..หมดใจ เอ๋ วันนี้ท่าน Rosaline ไปไหนนะ และทุกท่านที่อยู่แถวนี้ ขอเชิญดื่มให้กับความสำเร็จของท่านผอ.รพ. ดื่มให้กับความรักของพวกเรา อ้าว !! ไช โย

โดย: haewonny IP: 125.24.102.219 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:21:23:30 น.

เย่..โย่.. ชนแก้วขอรับ ฮิ้ว..

โดย: ยามควงกะ IP: 124.121.89.253 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:21:30:36 น.

ขอดื่มด้วยคนนนนนน ดื่มเลี้ยงส่งก่อนถึงบทสุดท้ายนะค่าาาา T-T
แอบเศร้า วันนี้เต็มที่ เหล้า เบียร์ เพียบ!.....-*-

โดย: Post Modern Girl IP: 114.128.141.62 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:21:38:34 น.

เหมือนได้กลับไปร่วมก๊วนกับเพื่อนๆ สมัยเริ่มหัดถ่ายรูปใหม่ๆ มีตั้งวงร่ำสุรา ถกปัญหาของเหล่าผีเสื้อราตรี หันซ้ายก็มีเฮวอนนี่ หันขวาก็มีเกษตรศิลป์ มองไปข้างหน้าก็มาชู เสียบหลังอยู่งุงิ นั่งอยู่ในใจก็Won Won ในอกขวาก็ชอง เฮฮี ตักซ้ายว่างๆ ยกให้คุณรัตน์ ตักขวาแข็งแรงเก็บให้ยามควงกะ โอลืมยายชาคนดีไว้ไหนดีล่ะเราหลังจากจบตอนที่21 แล้วดอกไม้จะเฉาตายไหม ผีเสื้อจะโบยบินจากไปทีละตัวรึเปล่า งั้นถ้าเราไม่อ่านตอนที่21 ล่ะจะเกิดอะไรขึ้น เฮ้อนี่ความทรมานกำลังจะสิ้นสุดหรือกำลังจะเริ่มต้นกันแน่นะ คนงามของข้าช่วยตอบที

โดย: oui IP: 58.9.73.33 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:21:41:52 น.

อ๊ะ อ๊ะ วันนี้ดูจะได้เมากันเละแน่ๆ ท่านPost Modern Girl จัดมาให้ขนาดนี้

วันนี้ดูจะเป็นวันสังสรรค์ แต่ทำไมแต่ละคนดูเศร้าเยี่ยงนี้นะ

ไม่เอาน่า fic จบเราก็เข้ามาได้นี่นา จะเข้ามาทำไรบ้างก็แล้วแต่อ่ะคับ แค่อยากให้มิตรภาพยังคงอยู่ตลอดไป (เป็นไปได้ไม๊เนี่ย หวังไว้ว่าจะเป็นไปได้)

โดย: ยามควงกะ IP: 124.121.89.253 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:21:41:54 น.

นำข่าวมาฝากจ๊ะ ข่าวนิชคุณ(เอามาทำไมเนี่ย ยังไงก็เป็นคนไทยอ่ะนะ T T)
นับว่าเป็นละครเพลงยอดฮิตในช่วงนี้อย่างมาก สำหรับ "You’re Beautiful" ที่นำแสดงโดย "จาง กึนซุก" และ "ปาร์ก ชินเฮ"

ล่าสุด ยังถูกหนุ่มๆ 2PM เอามาเล่นเป็นละครล้อเลียน โดยคาดว่าจะออกฉายเป็นตอนพิเศษในรายการ Gayo DaeJun ทางช่องเอสบีเอส วันที่ 29 ธันวาคมนี้ เวลา 21.55น. (เวลาเกาหลี) โดย "นิชคุณ" จะรับบทเป็น "โก มินัม" (ที่ปาร์ก ชินเฮ แสดงในต้นฉบับ) และ "อูยอง" จะรับบทเป็น "ฮวางเทคยอง" (ที่จาง กึนซุก แสดงในต้นฉบับ)นับว่าเป็นการรวมกันของสุดยอดวงการบันเทิง โดยได้นักแสดงของสุดยอดวงการเพลงมาเล่นสุดยอดละครฮิต

เดี๋ยวจะไปหาดูก่อนถ้าเจอเดี๋ยวเอามาแปะจ๊ะ หนับหนุนคนไทยด้วยกัน^^

โดย: สาวก 2มุน IP: 202.12.97.100 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:21:42:09 น.

จะจบแล้วหรือเนี่ยยยย ใจหายจัง แต่เจ๊ เฮีย ลูกบล็อกทั้งหลายและคุณWonwonจะอยู่ในใจเราตลอดไป ขอบคุณจริงๆ

โดย: FC 2moons IP: 58.147.23.211 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:21:42:33 น.

ร่าเริงเข้าไว้สิขอรับ เศร้าไปไยกัน

ท่าน wonwon เปิด blog นี้ไว้ให้พวกเราต่อนี่ แต่อาจจะมีคนเข้าน้อยลงก็ไม่เป็นไร ยังไงก็ยังมีคนเข้ามาอยู่ดีแหล่ะ เพราะท่าน wonwon ท่านMachu Pichu ท่านรัตน์ ก็ยังเข้ามาร่วมแปล fic ใหม่กันอยู่ (ถ้ากระผมตกหล่นชื่อใครไป ต้องขออภัยด้วยนะขอรับ)

สู้..สู้.. สู้ต่อไปช่างแปลทั้งหลาย พวกเราจะมาเป็นกำลังใจให้ท่านเอง

โดย: ยามควงกะ IP: 124.121.89.253 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:21:46:12 น.

จบเเล้ว จบเเล้ว !!!

ไม่อยากให้จบเลย

โดย: killer IP: 118.172.187.180 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:21:46:37 น.

ข่าวนี้เผื่อใครชอบจะได้หาดู(ข้าน้อยคนนึงที่จะตามล่าหาดูให้ได้ ฮ่าๆ)
เปิดภาพแรกของ ลี ดาแฮ ในละครแนวพีเรียดเรื่องใหม่ ชูโน (Chuno) ซึ่งนับเป็นละครอีกเรื่องที่นางเอกปลอมเป็นชาย ซึ่งเป็นบทที่กำลังได้รับความนิยมในขณะนี้ (ก่อนหน้านี้มี ยุน อึนเฮย์ จากคอฟฟี่ ปรินซ์ มุน กึนยอง จาก ซิน ยุนบก และ ปาร์ก ชินเฮ จากยู อาร์ บิวตี้ฟูล)

ลี ดาแฮ รับบทเป็นหญิงสาวผู้ที่เกิดในครอบครัวทาส แต่ถูกครอบครัวขุนนางรับเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม กระทั่งตัดสินใจสละซึ่งความเป็นคนชั้นสูง เนื่องจากผิดหวังในรักจากพระเอก (รับบทโดย จาง ฮยุค) และตัดสินใจปลอมตัวเป็นชายหนีออกจากบ้านไป ทั้งนี้ คาดว่า ชูโน จะเริ่มออกอากาศได้ในวันที่ 6 มกราคมนี้ทางช่องเคบีเอส

ขอบคุณข้อมูลและภาพจาก มติชนออนไลน์ (matichon.co.th)

โดย: สาวก 2มุน IP: 202.12.97.100 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:21:47:10 น.

กรี๊ด....คุณสาวก 2 มุน ขอบคุณมากค่า อยากดูๆอะ นิชคุณเหมาะกับบทนี้สุดแล้วแหละ ยังไงแวะมาบอกข่าวอีกเรื่อยๆนะค่ะ(หายเศร้าไปแปบนึง)

(กลัีบเข้าโหมดเดิม)ท่านยามควง ยังไงข้าจะรอพวกท่านอยู่ที่นี่ หวังว่าท่านจะตามข้ามา ต่อให้นานแค่ไหนขอก็จะรอ อึ้กๆๆๆ เสี่ยวเอ้อ...ขออีกจอก...เอิ้ก!

โดย: Post Modern Girl IP: 114.128.141.62 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:21:51:26 น.

ได้เวลาวงสุรา เริ่มตั้งมาให้ได้ร่ำกันอีกแล้ว รับหนึ่งจอกที่รินส่งมาให้เสียล้นปรี่มา แล้วกระดกอย่างรวดเร็วลงคอไป ดีกรีความแรงบาดคอจนร้อนผ่าว พาลให้ต้องทำหน้าตาเหยเกไปชั่วนาที...อ่า ไอกูๆ ข้าห่างหายไปจากวงสุราเป็นนาน ปากคอยังไม่คุ้นชินกับน้ำเมาเท่าเมื่อครั้งเป็นหนุ่มรุ่นกระทง ฮ่าๆ

ฝากชมคลิป นี้กันด้วย

//www.youtube.com/watch?v=hK-KDEGvepQ

รวมคลิปงานพรมแดงของ แม่นางจองฮยาง แชวอนนี่

You make me feel 'So Beautiful' จริงๆ

^^'

โดย: ชอง เฮฮี IP: 115.67.206.241 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:21:55:18 น.

ใจหาย พรุ่งนี้จะจบแล้วเหรอ สงสัยต้องกลับมาอ่านซ้ำไปซ้ำมาอีกหลายหลายรอบแน่ ว่าแต่เจ๊เค้าจะเรียกเฮียว่าอะไรดีน๊า ......สามีข้า ......
โหยแค่คิดก็กรี๊ดบ้านแตกแล้ว

โดย: lucky IP: 119.31.126.141 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:21:58:26 น.

ข้าไม่ได้หายไปไหนนะ ท่านPost Modern Girl ข้าก็จะสิงอยู่ที่นี่แหล่ะ รอท่าน wonwon แต่งนิยายของพวกเราไง เอิ๊ก..อ๊าก..

ข้าจะเฝ้ารอวันที่ข้าจะได้เป็นตัวละครซะที เหอๆ แล้วท่านล่ะ อยากเป็นอะไร

โดย: ยามควงกะ IP: 124.121.89.253 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:21:58:38 น.

ข่าวกึนยอง ไม่รู้ว่าทราบกันยัง
11 กันยายน 2552 เวลา 18.30 น. งานประกาศผลรางวัล 'Seoul Drama Awards 2009 ครั้งที่ 4'

ถึงแม้ว่า คิมฮยอนจุง จะไม่ได้เข้าร่วมงานแต่เขาก็ยังสามารถคว้ารางวัล 'Netizen Popular Awards' กับสาขาฝ่ายชายไปได้ ในขณะที่ฝ่ายหญิงนั้นตกเป็นของ มุนกึนยอง (Moon Geun Young) น้องสาวชาวเกาหลีนั่นเอง

อนึ่ง ในงาน 'Seoul Drama Awards 2009 ครั้งที่ 4' ประจำปีนี้ มีผลงานละครที่ส่งเข้าร่วมประกวดในงานจากกว่า 37 ประเทศ จำนวนรวม 169 เรื่อง โดยมีผู้เข้ารับผ่านการคัดเลือกจำนวน 26 เรื่อง (17 ประเทศ) ภายในสาขารางวัลต่างๆประกอบไปด้วยประเภทผลงาน รางวัลแดซัง และเรื่องสั้น, รางวัลเรื่องยาว, มินิซีรียส์ ในขณะที่ประเภทของผู้เข้ารับรางวัลนั้นประกอบไปด้วย นักแสดงยอดเยี่ยม, นักแสดงดีเด่น รวมถึงในประเภทสาขานักแสดงนำชาย-หญิง, โปรดิวเซอร์, ผู้เขียนบท และอื่นๆ

เฮ้อ!!! ไม่รู้จะคุยอะไรกันดี ก็เลยหาข่าวมาให้อ่าน ไม่อยากให้ถึงพรุ่งนี้เลย(ว๊าย ใครปารองเท้ามาเนี่ย ฮ่าๆ) พรุ่งนี้ไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเศร้าใจดี
"สุขที่จะได้อ่านภาพสุดท้าย เศร้าที่จะเป็นภาพสุดท้าย บ้านนี้ให้ทั้งความเศร้า บ้านนี้ให้ทั้งความทุกข์(แทบใจสลาย) บ้านนี้ให้ทั้งความสุข(จนล้นใจ) บ้านนี้ให้ทั้งมิตรภาพ(ที่หายากยิ่งในโลกนี้) คุ้นๆมั้ยเนี่ย^^

โดย: สาวก 2มุน IP: 202.12.97.100 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:21:59:54 น.

ข้าไม่หวังว่าจะได้เป็นหนึ่งในตัวละครหรอก
ข้าน้อยต้อยต่ำนัก ขอเป็นเพียงสีฝุ่นที่พวกท่านลงหมึกแต้มแต่งภาพวาดให้มีชีวิตชีวาแค่นั้นก็พอแล้ว ......กรี๊ด คม

โดย: Post Modern Girl IP: 114.128.141.62 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:22:14:39 น.

ไม่อยากให้จบเลย

งี้คงขาดใจแน่เลย

แต่ยังดีน๊าที่ คุณ won won จะแต่งบ้าง

จะได้ไม่ลงแดงตาย 555

โดย: 2moonlover IP: 114.128.59.82 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:22:19:31 น.

บอกว่าในบล๊อกมีแต่หนุ่มน้อยผีเสื้อรุ่นกะเตาะกะแตะทั้ง นั้น เจ๊ไม่เชื่องอแงใหญ่เลยข้าไม่รู้จะทำไงชวนเล่นคายากึมก็แล้ว เจ๊ก็บอกเล่นไม่เป็นจะเล่นแต่ดนตรีไทยท่าเดียว(ดนตรีเกาหลีเค้าไม่ถนัด) เลยชวนวาดรูปบอกเดี๋ยวตัวเองไปโล้หัวเตียงให้เค้าวาดรูปหน่อยพรุ่งนี้จะแปะ ลิงให้ won wonและเหล่าลูกบล็อกดู...เผลอแป๊บเดียวคนงามของข้าคว้าคายากึมประจำห้องนอน ไล่ข้าออกมานอนเลี้ยงยุงนอกห้องเลยบอกว่าหลงรักบล๊อกนี้นักหนาก็ไปอยู่ด้วย กันซักคืนเป็นไง

..................................................................................

ฮ่า ฮ่า ท่าน oui อ่านแล้วขำอ่ะ

เห็นภาพท่าน กะ แม่นาง เลย

555

โดย: รัก..2มุน..หมดใจ IP: 114.128.53.187 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:22:20:48 น.

ข้าไม่ถนัดเลย ไวน์น่ะ ท่านhaewonny

เมาแล้วแฮงค์ ทู๊กที

อิอิ แพ้ของแพง

แต่ก้อ นะ ของฟรี

เอ๊า โหมดแก้ว

ท่านยามควงด้วยนะ

ย๊กกกกกกก อีกหนึ่งแก้ว

โดย: รัก..2มุน..หมดใจ IP: 114.128.53.187 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:22:26:51 น.

Thanks 2 much K.wonwon
take care

โดย: Reader IP: 125.24.109.233 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:22:31:29 น.

พรุ่งนี้แล้วสินะจาถึงตอนจบ
รู้สึกใจหายนิดหน่อยแต่สัญญาว่าจาแวะมาคุยกันบ่อยๆๆ
สาวกทั้งหลายรู้สึกเหมือนกันมั๊ยว่าคนที่แต่งเรื่องนี้เก่งมากๆๆอยากให้เค้าสร้างเป็นซีรีย์ภาคต่อจัง
แม้ความหวังจาริบหรี่แต่ทั้งหมดทั้งมวลเรื่องนี้จาไม่สนุกเลยถ้าไม่มีwonwonคนเก่งของพวกเราเหล่าสาวกที่คอยแปลเรื่องนี้ให้พวกเรา
ขอบคุณนะwonwon

โดย: bababo IP: 119.31.126.141 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:22:33:34 น.

ขอบคุณท่าน ชอง เฮฮี มากมาย

^
^

รวมคลิปงานพรมแดงของ แม่นางจองฮยาง แชวอนนี่

^
^
ข้าขออนุญาต โหลด นะขอรับ

โดย: รัก..2มุน..หมดใจ IP: 114.128.53.187 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:22:40:20 น.

ไม่น่าเชื่อว่าพวกเราจะมีความรู้สึกตรงกันเน๊อะ
รู้สึกหดหู่ นั่งไม่เป็นสุขซะงั้น
แปลกจริงๆ
และคิดว่าคนที่มีความรู้สึกนี้คนแรก ก็คือ คุณ วอนวอน นะ
เพราะท่าทางจะหงอยๆ อ่านจากข้อความก็รู้..

เรียกว่ามิตรภาพเกิดได้จากการได้สัมผัสจากตัวอักษร
ดูไปก็ไม่น่าเชื่อนะ ว่าเป็นไปได้ขนาดนี้
ใจหาย...เหมือนกัน ที่รู้ว่าอีกเพียงแค่ตอนเดียวก็จะจบแล้ว
ทุกๆคนต่างคิดว่า แล้ววันเวลาต่อจากนี้ จะมีอะไรให้เกิดความอยากรู้อยากเห็น จนเกิดความกระตือรือร้นแบบนี้

บอกตามตรง หลายๆอาทิตย์ที่ผ่านมา ทุกๆคนคงมีความสุขกับการได้แวะมาอ่านที่บล๊อคนี้นะ
แรกๆก็อ่านอย่างเดียว สนุกดี ไม่กล้าเข้ามาคุยหรอก
แก่แล้ว คุยภาษาวัยรุ่นไม่เป็น
แต่คุณ วอนวอน ซึ่งคิดว่าตัวจริงก็คงเป็นคนอารมณ์ดี น่ารัก ให้เกียรทุกๆคน คำพูดคำจาน่ารักเป็นกันเองดีมาก

เลยทำให้นึกสนุกเข้ามาคุยได้เรื่อยๆ เหมือนกับรู้จักกันกระนั้นแหละ
ที่จริง..ไม่รู้จักใครเลยแม้แต่คนเดียว
ก็ตลกดี ที่ทำให้ชีวิตร่าเริงแจ่มใสขึ้นอ่ะนะ
ปกติเป็นคนไม่คุย ดูเว็บเรื่อยเปื่อยไปเรื่อยๆ
จะคุยกับเพื่อนๆที่คุ้นเคยทางหลังไมค์เท่านั้น
แต่..ที่นี่ ตลกมาก และแปลกดี

ซึ่งต่อไปไม่รู้จะได้อ่านสำนวนการแปลของคุณ วอนวอน ได้อีกหรือเปล่าก็ไม่รู้
เพราะคุณ วอนวอน ก็เหมือนพวกเรา ชอบเรื่องซินยุนบก เหมือนกัน เลยคอเดียวกันเห็นใจกันจนสละเวลาแปลจนจบ
เรื่องอื่นๆหรือชิรี่ย์อื่นๆก็ไม่อินซะด้วยสิ

อาจเป็นเพราะดารา 2 มุนก็ได้ที่ทำให้เกิดกระแส เกิดความนิยมชมชอบในตัวบุคคล
จึงครองใจแฟนละครเอามากๆ คู่2มูนเค๊ามีเสน่ห์มาก ไม่ว่าหนุ่มๆสาวๆล้วนหลงเสน่ห์คู่นี้กันทุกคน
จะคุยและแซวตามประสาติดดาราคนโปรดที่ตัวเองชื่นชอบกันอย่างกันเองแบบนี้
ซึ่งหนุ่มๆสาวๆแต่ละยุคจะเป็นอย่างนี้กัน ชอบคนสวยๆงามๆเป็นธรรมดา ก็น่ารักจริงๆค่ะ

ไปดูลิ้งค์ดูคลี๊ปก็พลอยชื่นอกชื่นใจไปด้วย เห็นคนสวยและมีกิริยาน่ารักก็ประทับใจไปด้วย

แถมแสดงเก่งก็เลยกลายเป็นแฟนคลับไปซะแล้ว
แค่ได้อ่านเนื้อเรื่องแล้วจินตนาการเอาคู่นี้แสดง ก็ทำให้ทุกคนได้สานฝันให้เป็นจริงได้ในที่สุด
บวกกับมาเจอนักแปลที่มีความชื่นชอบในเนื้อหา และชอบดาราที่ชื่นชอบเหมือนๆกัน
อุตส่าห์สละเวลาแกะและเรียบเรียงขัดเกลาจนกลายเป็นเรื่องราวที่น่าอ่าน

ความพยายามนี้ ได้สร้างความผูกพันให้กับคนแวะมาอ่านบล๊อคนี้ ต่างชื่นชมและรักคุณ วอนวอน มากนะคะ

พวกเราทุกๆคนจะไม่ลืมคุณเลย

ขอให้สิ่งดีๆที่คุณมอบให้กับเพื่อนๆนี้
จงกลายเป็นกำลังใจ ให้ผ่านพ้นอุปสรรคทั้งปวงไปได้ด้วยดี
คุณงามความดีนี้ จะเป็นผลบุญที่คอยปกป้องคุ้มครองคุณตลอดเวลา
หน้าที่การงานเจริญรุ่งเรืองสมดังหวัง เพราะคุณเป็นคนทำอะไรแล้วมีความตั้งใจจริงและจริงใจกับทุกคน

ขอบคุณมากนะคะ

โดย: สุเกียง IP: 125.24.122.22 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:22:42:38 น.

เห็นด้วยกับคุณพี่สุเกียง ทุกประการเลยค่ะ รู้สึกเหมือนกันจริงๆ :)

โดย: haewonny IP: 125.24.102.219 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:22:54:07 น.

อ่า ท่านสุเกียงทำข้าซึ้งอีกแล้ว เดี๋ยวข้าก็น้ำตาซึมหรอก

ส่วนท่านรัก..2มุน..หมดก็สู้ไม่ถอยเลย ว่าแล้วข้าต้องสู้กับท่านซักยกแล้วล่ะ

ข้าขอล่ะนะท่าน haewonny 555

โดย: ยามควงกะ IP: 124.121.89.253 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:22:55:50 น.

อ่านท่านสุเกียงโพสต์แล้ว ใจหายงัยไม่รุ

เหมือนพรุ่งนี้ฟิคจบแล้ว จะลาจาก

อย่าเป็นเช่นนั้นเลย นะ ท่าน ท่าน ท่าน และอีกหลายๆท่าน

งัยๆ ข้าก็จะขอเกาะติดบ้านนี้

เป็นจิ้งจกแปะข้างฝา ก้อได่

บ้านนี้อบอุ่น เป็นบ้านแรกที่ข้าน้อย เข้ามาเม้นท์

เป็นบ้านที่ต้องแอบเข้ามา ทุกโอกาสที่อำนวย

ท่านผอ. ต้องรับผิดชอบแล้วล่ะ

ทำข้าน้อย กลายเป็นเช่นนี้

โดย: รัก..2มุน..หมดใจ IP: 114.128.53.187 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:23:11:00 น.

อ่า ตกลงนี่ ทั้งบลอคมีแต่ผีเสื้อบินว่อนดอมดมกันเองเรอะนี่ แล้วดอกไม้ไปไหนหมดละ

๓๓๓๓๓๓๓๓๙
@^____^@/'') เจ้าเงาะ แมงกุ๊ดจี่

โดย: เจ้าเงาะ IP: 124.120.188.224 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:23:16:30 น.

ดูท่า ท่านwonwon คงต้องรับผิดชอบหลายชีวิตในนี้เลยนะนี่ ไม่ใช่แค่ท่านเลขาโคที่ถูกท่านwonwon .... ไปก่อนหน้านี้

เหอๆ... ยังจะแซวอ่ะนะ

ท่านจะรับไหวไม๊เนี่ย ถ้าไม่ไหวข้าน้อยมีทางเลือกให้ท่านนะ
1. แต่งนิยายมาเพื่อลูกบล็อก จะได้ไม่เหงาและไม่ว้าเหว่ จนเกินไป
2. แปล fic ใหม่ให้เร็วขึ้นอีกนิด (จะเร่งกันไปไหนน๊า)
3. แวะเวียนมาหาลูกบล็อกให้มากขึ้นอีกนิด จะได้ไม่เฉากันไปซะก่อน ก่อนที่ท่านจะเลือกทำข้อ 1 และ/หรือ ข้อ 2 ต่อไป

5555 ท่านก็รู้ว่าข้าพูดจริง (ล้อเล่นนะท่าน อย่าคิดมาก)

ว่าแล้วก็เมาดีกว่า อิอิ

โดย: ยามควงกะ IP: 124.121.89.253 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:23:19:42 น.

คืนนี้ใครอยู่ปิดกล้องบ้างเอ่ย...

เด๋วจะไปเตรียมอุปกรณ์สำหรับคืนนี้มาก่อน

แล้วมาเจอกันที่วงเดิม..ทุกๆท่าน

โดย: Rosaline IP: 202.149.25.234 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:23:24:54 น.

เจ้าของเรา มาล่ะ

อ่อ ข้าเว้นวรรคผิดไป

เด่วท่านrosaline จาเข้าจายผิด

เอิ๊กๆ ยังม่ายมาว

เจ้า ของเรา มาแล้วล่ะ

เตรียมอุปปากอนมาพร้อม

ยังไม่ครบขานิ

โดย: รัก..2มุน..หมดใจ IP: 114.128.53.187 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:23:30:21 น.

ท่านใดที่โพสในบ้านไร่ได้ ช่วยโพสลิ้งค์นี้ให้ข้าน้อยทีขอรับ ข้าโพสไม่ได้ด้วยจำรหัสผ่านไม่ได้T T
อยากให้ท่าน내문뽕구 แปลที่กึนยองพูดอ่ะว่าจะเกี่ยวกับฉากสัมผัสตัวจองฮยางรึป่าว
//www.youtube.com/watch?v=Xy9pA7JvFcc&feature=related

แล้วนี่ก็ลิ้งค์บ้านไร่ที่ท่าน내문뽕구อยู่ขอรับ
//forums2.popcornfor2.com/index.php?showtopic=21911&st=615
ฝากขอบคุณท่านด้วยนะขอรับ ^^และขอบคุณท่านที่ช่วยด้วยขอร้าบ
ปล. ท่านเจ้าเงาะเป็นแมงกุ๊ดจี่เหรอ แล้วเมื่อไหร่จะเป็นผีเสื้อล่ะท่าน ใก้จบแล้วน้า ฮ่าๆ

โดย: สาวก 2มุน IP: 202.12.97.100 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:23:32:11 น.

คุณสุเกียงทำเอาน้ำตาซึม บรรยากาศเหมือนจะจบมัธยมยังไงไม่รู้(ผ่านมานานเหมือนกัน) -*-
จะหาเพื่อนคุยภาษาเดียวกันได้สนุกอย่างนี้จะมีไหมเนี่ย

ว่าแล้วก็ ....อีกจอก

โดย: Post Modern Girl IP: 114.128.141.62 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:23:43:20 น.

คิดถึงจัง ไม่ข้ายังคิดถึงพวกท่านอยู่ แม้แต่ตอนอ่านตอนรองสุดท้าย T_T

ไม่อยากให้จบเลยยยยย มันเศร้าไงไม่รู้ ที่แห่งนี้ทำให้หลายคนมาสิงสถิตและแบ่งปันสิ่งดีๆให้แก่กัน อุ๊ย เปลี่ยนเรื่องดีก่า ไม่งั้นคงน้ำตาแตกได้ ฮ่าๆๆๆ

ขอเดาว่า บกเรียก ฮยางว่า "เมียจ๋า" 55555555 ส่วนฮยางเรียกบกว่า "ท่านพี่" ค่ะ อิอิ ^O^

โดย: machu pichu IP: 118.172.80.40 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:23:46:27 น.

อุปกรณ์หรับคืนนี้พร้อมรึยังคะท่านRosaline..จัดมา อย่าให้เสีย เอิ๊ก!!

ชอบทางเลือกของท่านยามควงกะ ท่านผอ.จะเลือกทางไหนก่อนคะ

โดย: haewonny IP: 113.53.180.225 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:23:49:28 น.

อ่า..ยกให้เป็นหน้าที่ข้าก็แล้วกัน สาวก 2 มุน
เดี๋ยวข้าเอาไปแปะให้ ณ บ้านไร่จ้า

โดย: รัตน์ IP: 115.67.16.162 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:23:50:34 น.

มาแระทุกๆท่าน...เหล้าป๊อกของท่านเฮวอนนี่

วันนี้เอาอุปกรณ์เหล้าปั่นมาด้วย...ใครช่วยมาปั่นให้ที

แล้วคืนนี้มีวงอะไรอีกไหมเนี้ย..

โดย: Rosaline IP: 202.149.25.234 วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:23:59:00 น.

อ่าฮะ วันนี้มีเหล้าปั่นด้วย ท่าทางจะหลายขนานนะนี่

โดย: ยามควงกะ IP: 124.121.89.253 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:0:14:18 น.

ขอบคุณคุณ wonwon มากสำหรับการแปลบทนี้ค่ะ

เราเองขาดการติดตามไป 1 วันเต็ม ๆ พอมีโอกาสได้จับคอมก็รีบเข้าบล็อคมาอ่านทันที 2 ตอนรวดพร้อม comment ของเพื่อน ๆ ร่วมชะตากรรมทุกท่าน สำหรับตอน 20 นี้มันให้ความรู้สึกเหงาได้ใจจริง ๆ ค่ะ และยังรู้สึกไปถึงความผูกพันของแม่-ลูก ศิษย์-อาจารย์ ที่ช่างเหนียวแน่น แม้เวลาจะผ่านไปนานเพียงใดก็ตาม

สวัสดียามดึกทุกท่านนะคะ ถึงเราจะเป็นขาจร ไม่ได้มาประจำ แต่ก็ติดตามอ่าน comment อยู่สม่ำเสมอ และแอบฮา เศร้า ซึ้งไปกับทุกท่านตลอดมา

และต้องขอชมว่า จินตนาการของแต่ละท่าน สุดยอดดด..

โดย: รักอินเตอร์เน็ต IP: 119.42.85.130 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:0:40:35 น.

ขอบคุณ ท่านรัตน์มากขอร้าบ
ฮือๆ อัดอั้นตันใจมานาน จะสมหวังแล้วสิ T T
อุปกรณ์ปั่นเหล้า ข้าน้อยขอปั่นเสริฟเองขอรับ เป็นเสี่ยวเอ้อคอยรับใช้พวกท่านๆเอง
เถ้าแก่Rosaline คอยเก็บตังค์แล้วกันนะขอรับ จอกละกี่อีแปะดี ฮ่าๆ พรุ่งนี้เฮียจะเที่ยวจีน เราคงต้องเรี่ยรายอีแปะให้เฮียหน่อย เพราะเฮียมีแค่ 5 ฮยาง สกุลเงินไม่เหมือนกัน เดี๋ยวจะพาเจ๊ไปลำบาก ^ ^ ทุกท่านยินดีจ่ายน้า

โดย: สาวก 2มุน IP: 202.12.97.100 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:0:51:29 น.

ข้าน้อยจ่ายก่อนเลย เอามาให้ข้าก่อน 2 จอก เพราะข้าเมาแล้ว เดี๋ยวจะตามไม่ทันทุกท่าน 555

โดย: ยามควงกะ IP: 124.121.89.253 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:0:57:58 น.

อา... ชื่นใจนัก

ข้าน้อยต้องขอตัวก่อนนะทุกท่าน ข้าจะไปนอนแอบอยู่แถวๆนี้ล่ะ ไม่ไหวแล้ว วันนี้โดนไปหลายขนาน

เดี๋ยวพรุ่งนี้ข้าจะมาร่วมวงกับท่านใหม่นะ

ข้าฝากบ้านด้วยนะท่านหัวหน้ายามสา...คร่อก...ฟี้...

โดย: ยามควงกะ IP: 124.121.89.253 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:1:03:54 น.

อ้าว เฮ้ย!! เผลอแป๊บเดียวท่านยามควงแอบหนีเวรไปซะได้ แต่ไม่เป็นไรขอรับ ข้าจะเฝ้าให้เต็มที่เชิญท่านหลับยามให้สบายนะขอรับ(ยังแอบจิก) ฮ่าๆ
การบ้านท่านวอนวอนก็ยังไม่ส่ง T T

โดย: สาวก 2มุน IP: 202.12.97.100 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:1:17:32 น.

ท่านสาวก 2 มุน
จะมาบอกว่า คุณ내문뽕구 แปลให้เสร็จแล้วนะคะ
ตอนนี้ดิฉันกำลังรอให้คุณ 내문뽕구 อนุญาตว่าจะให้นำข้อความมาแปะไว้ที่บล๊อกนี้ค่ะ

รับรองว่าต้องถูกใจคุณสาวกแน่ๆ ค่ะ...ตอนนี้ดิฉันจะลอยแล้ว

โดย: รัตน์ IP: 115.67.16.162 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:1:40:06 น.

โอ้!!! ข้าน้อยได้คำตอบจากลิ้งค์ที่ท่านรัตน์นำส่งแล้วท่าน ขอบคุณมากๆ ใครอยากรู้อีกตามลิ้งค์นี้เลยนะคะ
//forums2.popcornfor2.com/index.php?showtopic=21911&st=630
กลับไปหาการบ้านส่งต่อก่อนดีกว่า ^ ^ สุขใจแล่ว

โดย: สาวก 2มุน IP: 202.12.97.100 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:1:50:44 น.

คุณเนมุน อนุญาตแล้วจ้า

เอาไปเลยขาขนานเอกของวันนี้......รับแล้วเข้าคิวขึ้นสวรรค์กันไปเลย

------------------

โอ้ว อ่านตัวหนังสือไม่ค่อยออกเลย มัวมาก ถ้ามีผู้รู้มา ก็ช่วยดูอีกทีนะจ๊ะ

Q. ความรู้สึกเกี่ยวกับความรักแบบโฮโมที่อยู่ในการแสดง?
Q. 동성과 사랑에 빠지는 연기에 대한 부담은?

"ทำไมถึงต้องเกลียด ฉันไม่เคยมีความคิดอย่างนั้นเลยนะคะ
ก็มีแค่เรื่องที่น่าประหลาดใจนิดหน่อยตรงที่ฉันต้องถ่ายฉากแบบนั้นกับผู้หญิง
แต่ฉันก็ยังสั่นๆแล้วก็ประหม่าอยู่เหมือนกัน"

แต่เรา (คุณ내문뽕구)
ไปเจอบทสัมภาษณ์อักอัน ที่ใกล้เคียงกันอันนี้แต่ยาวกว่านิดหน่อย
พูดถึงความรู้สึกต่อรักต้องห้ามนี้เหมือนกัน

나 여기서 말하면 또 문제가 되겠죠?^^;
조금 많은 시간을 거쳐서 생각을 하면서 바뀐건데
나이가 많건 적건, 남자건 여자건, 외국인이건 한국사람이건
음..사랑에 빠지는거에 대해서는 크게 문제될게 없다고 생각해요

กึนยอง "ถ้าฉันพูดไปตรงนี้ จะเกิดประเด็นอะไรตามมาอีกรึเปล่าคะ^^?;
พอเวลาผ่านไป ความคิดก็เปลี่ยนไป
ไม่ว่าจะเป็นคนอายุมากแล้ว หรือยังอายุน้อยๆ จะเป็นผู้ชาย หรือผู้หญิง
จะเป็นคนต่างชาติ หรือเกาหลีก็ตาม
อืม..ฉันคิดว่าสิ่งเหล่านั้นมันไม่ใช่ประเด็นหลักกับการที่คนจะตกหลุมรักหรอกค่ะ"
----------------------------------

โดย: รัตน์ IP: 115.67.16.162 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:1:51:55 น.

ขอบคุณอีกครั้งขอรับ ข้าน้อยแทบลอยแล้วตอนนี้
คืนนี้สงสัยได้ขอบคุณกันไป ขอบคุณกันมา แน่ๆ ^^
เฮ้อ เคลิ้ม จัง ยุนบกฮยอง จองฮยางนูน่า พี่ทั้งสองเกิดมาเพื่อกันและกันจริงๆขอรับ (เมาบทแปล ฮ่าๆ)

โดย: สาวก 2มุน IP: 202.12.97.100 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:1:59:03 น.

ขอตัวไปเพ้อในฝันต่อก่อนนะขอรับ
ราตรีสวัสดิ์ค่ะทุกคน^^

โดย: สาวก 2มุน IP: 202.12.97.100 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:2:04:45 น.

มีแก้นิดหน่อยจ้า...จากท่าน내문뽕구 คนดีเหมือนเดิม

Q. ความรู้สึกเกี่ยวกับความรักแบบโฮโมที่อยู่ในการแสดง?
Q. 동성과 사랑에 빠지는 연기에 대한 부담은?

"ทำไมถึงต้องเกลียด ฉันไม่เคยมีความคิดอย่างนั้นเลยนะคะ
ก็มีแค่เรื่องที่น่าประหลาดใจนิดหน่อยตรงที่ฉันต้องถ่ายฉากแบบนั้นกับผู้หญิง
แต่ฉันก็ยังสั่นๆแล้วก็ประหม่าอยู่เหมือนกัน"

แต่เราไปเจอบทสัมภาษณ์อักอัน ที่ใกล้เคียงกันอันนี้แต่ยาวกว่านิดหน่อย
พูดถึงความรู้สึกต่อรักต้องห้ามนี้เหมือนกัน

나 여기서 말하면 또 문제가 되겠죠?^^;
조금 많은 시간을 거쳐서 생각을 하면서 바뀐건데
나이가 많건 적건, 남자건 여자건, 외국인이건 한국사람이건
음..사랑에 빠지는거에 대해서는 크게 문제될게 없다고 생각해요

กึนยอง "ถ้าฉันพูดไปตรงนี้ จะเกิดประเด็นอะไรตามมาอีกรึเปล่าคะ^^?;
วันเวลาผ่านพ้นไปมาก พอคิดดูแล้ว มันก็มีความเปลี่ยนแปลง
ไม่ว่าจะเป็นคนอายุมากแล้ว หรือยังอายุน้อยๆ จะเป็นผู้ชาย หรือผู้หญิง
จะเป็นคนต่างชาติ หรือเกาหลีก็ตาม
อืม..ฉันคิดว่าสิ่งเหล่านั้นมันไม่ใช่ประเด็นหลักกับการที่คนจะตกหลุมรักหรอกค่ะ"
----------------------------------

เหมือนความสุขดรอปลงมา 1 ขีด (เหมือนกะลังจะลอยแต่ ถูกหญ้าเกี่ยวไว้ซะงั๊น....) แต่ข้อความโดยรวมก็ยังทำให้มีความสุขอยู่ดี ..ต้องเพิ่มพลังจิ้นด้วยอีกหน่อย....อึ๊บๆ จงลอยๆ

โดย: รัตน์ IP: 115.67.16.162 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:2:27:08 น.

โดย: รัตน์ IP: 115.67.16.162 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:2:33:26 น.

ข้ายังดื่มอยู่นะพวกท่าน ละอ่อนกันจริงๆเลย
เพราะข้าเมามายกับความรักของทั้งสอง และ เมามายกับการพรากจากกันของหลายๆคนในที่นี้ สัญญาสิว่าจะติดต่อกัน ข้าคิดถึงพวกท่านทุกคน เราจะได้คุยกันอีกใช่ไม๊ (ที่พล่ามนี้เมาไปนานแล้ว)
ข้าอยากมีmeetimgจริงๆเลย ยังไง เป็นไปได้ไม๊ที่จะมีเพื่อนแบบพวกท่านคุยกันไปตลอด
ท่านวอนๆขอรบกวนบล็อกท่านนี้แล้วกัน

ข้า Post Modern (ข้ารู ้สึกชื่อข้ายาวไป)จะขออยู่ที่นี้เพื่อคุยกับพวกท่านนะไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม
รักพวกท่านทุกคน

โดย: Post Modern Girl IP: 114.128.141.62 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:2:38:31 น.

ข้าน้อยมาช้าไปหรือนี่ มีใครอยู่บ้าง

คงไปหลับกันหมดแล้วสินะ

ข้าน้อยเพิ่งเดินทางกลับมา จากการเดินทางที่แสนไกล

คิดถึงบ้านนี้มากมาถึงก้อรีบเปิดเข้ามาเลย

ท่านยามควงกะ ท่านคงทำหน้าที่ยามที่ดี ใช่มั้ย

คืนนี้ข้าน้อยคงได้มาตั้งวง กะท่านได้แล้ว เสียดายที่มาไม่ทันไวน์ ในวันนี้ อิอิ

ข้าน้อยยังไม่ได้อ่านภาพวันนี้เลย คงต้องขอตัวไปอยู่ใต้ผ้าห่มก่อนแล้วหละ

ตื่นมาคงได้อ่านสมใจ พร้อมกับภาพวาดสุดท้าย

เพราะตอนนี้ข้าน้อย เมาาา ดอย เหลือเกิน ทำไมโค้งเยอะขนาดนี้นะ

ท่านwonwon ข้าน้อยเมาารถ จนไม่ได้เก็บสตอเบอรี่มาฝากท่านเลย เสียใจ

ตอนนี้ขอเข้าทักและลาไปพร้อมกันนะท่าน

เฮ้อออออ ภาพสุดท้ายแล้วสินะ เศร้าาาาา จัง

โดย: okk IP: 112.142.130.11 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:4:00:23 น.

เอ..อ่านมายังไม่เจอเพื่อน ๆ จะทายว่า " สาวน้อย " เด็กผู้หญิงคนนี้เป็นลูก (เลี้ยง) ของ เฮียบก กับ เจ๊จองฮยาง
บ้างเลยหรือ..หรือข้าน้อยรู้สึกคนเอียว..ไม่แน่นา..อาจจะเป็นเด็กที่ทั้งสองเอามาเลี้ยงเป็นลูก เหมือนกับที่จองฮายางเลี้ยงยุนบกน้อย..ก็ได้นะ..แล้วก็อาจจะให้ชื่อว่า..ซอฮยาง..ซอจองฮยาง...แล้วท่านขอให้
ท่าน ผอ.wonwon แต่งตอนต่อไป ว่า..เด็กสองคนนี้..เปรียบเสมือนตัวแทนของยุนบกและจองฮยาง (ในส่วนที่ขาดหายไป) ..แล้วก็ได้แต่งงานกัน ..จินตนาการไปโน่น..อิอิ ..ฟันธง..(ตรา2moon)

โดย: april (full moon) IP: 71.108.177.37 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:6:59:10 น.

สวัสดีตอนเช้าๆ นะ ท่านapril และทุกๆท่าน

คงยังอยู่ใต้ผ้าห่มกันสินะ

ข้าน้อยเตรียมกาแฟร้อนๆ หอมกรุ่น

พร้อมไข่กะทะ ปาท่องโก๋

เชิญทุกท่านเลยนะคร๊าบบบบ

โดย: รัก..2มุน..หมดใจ IP: 114.128.53.187 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:7:17:52 น.

สวัสดีท่าน..รัก..2มุน..หมดใจ..ท่านน่ารักม๊าก..มาก
ข้าน้อยขอกาแฟยกล้อมีไหมท่าน (ยกขามะเอา..ล้อเล่นนนนน...) พร้อมปาท่องโก๋ 2 คู่
ตามด้วยโจ๊กใส่ไข่ มีไหมท่าน ของไข่สุก ๆ นะ ด้วยข้าน้อยเป็นคนที่มีกระเพาะลำไล้ เนื้อที่กว้างพอประมาณ..อิอิ..

โดย: april (full moon) IP: 71.108.177.37 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:7:35:53 น.

ท่าน april

ได้รับรึยัง

เมนูที่ท่านสั่ง

ข้าจัดส่งไปให้แล้ว

ทานเยอะๆ นะท่าน

โดย: รัก..2มุน..หมดใจ IP: 114.128.53.187 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:7:41:27 น.

โอ..อาหร่อย...ฝีมือท่านเยี่ยมจริง ๆ ท่านใส่ซีอิ้วตราแม่จองฮยางหรือป่ะ ..ข้าน้อยสามารถลิ้มรสและจำกลิ่นนั้นได้..ฮ่า..ฮ่า..ท่านมีอีกไหม..แต่อย่าตามใจข้าน้อยมากนะ..ป่ะเดี๋ยวเพื่อน ๆ คนอื่นตื่นมาแล้วจะว่าท่านได้..อิอิ

โดย: april (full moon) IP: 71.108.177.37 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:8:13:36 น.

ขอบคุณ คุณ WON WON ตอนนีติดมากๆๆๆๆ ต้องเสพตลอดเลยคับ จะจบแล้ว ไม่อยากให้อวสานเลยเพราะติด กลัวพอจบแล้วจะต้องลงแดงตายแน่ๆๆ อยากให้มีต่อไปเรื่อยๆๆคับสนุกมากๆๆๆ ขอบคุณอีกครั้งคับ

โดย: ซุนยองพี IP: 203.114.107.75 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:8:24:15 น.

อ่า ท่านapril

คนงามของข้า ไปขายซีอิ้วที่เมืองจีนรึ

โอ้ นางคงลำบากมากสินะ

มัยเฮียไม่ดูแลนางเลย

โดย: รัก..2มุน..หมดใจ IP: 114.128.53.187 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:8:39:23 น.

น่าจะเรียกว่าท่านพี่ กะฮูหยินนะ อิอิ

โดย: kapi IP: 125.26.188.66 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:9:04:52 น.

ป่าวเลยท่าน..รัก..2มุน...แม่นางของท่านกับอาเฮียสุขสบายดี ตอนนี้แม่นางเป็นเถ้าแก่เนี้ย สบายไปแล้ว เพราะอาเฮียหลังจากย้ายมารักษาตัวที่เมืองจีน..หายดีก็เลิกวาดภาพ..มาเปิดโรงงานทำซีอิ้ว (ตราแม่นางจองฮยาง)และเต้าเจี้ยว
(ตราเฮียบก) รสชาติเป็นที่ร่ำลือในยุทจักร..เลยละท่าน..ฮ่า..ฮ่า..

โดย: april (full moon) IP: 71.108.177.37 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:9:08:03 น.

ไม่อยากให้จบเลยเจงๆๆๆๆๆๆๆๆ
ท่านผอ. โปรดแถลงการณ์ด่วนถึง
ภาวะฉุกเฉินนี้ค่ะ อิอิ

โดย: pharN IP: 202.28.62.245 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:9:09:13 น.

หวดดีครับทุกท่าน ต่อจากนี้คงคิดถึงทุกท่านมาก

โดย: เกษตรศิลป์ IP: 58.9.102.41 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:9:26:00 น.

ซีอิ้วขาว ยี่ห้อ จองฮยาง ..... เอาไปจดสิทธิบัตรเลย แฮวอน เดี๋ยวไม่ทันพ่อค้าหน้าเลือด...

โดย: taksila IP: 202.28.35.2 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:9:32:28 น.

ท่านสุเกียงท่านว่าท่านแก่ เรากับท่านไม่รู้ว่าใครแก่มากกว่ากันตอนแรกก็มาขโมยอ่าน ไม่กล้าคุยด้วยแต่พออ่านไปเห็นเป็นกันเองดีก็เลยกล้ายินดีที่ใด้รู้จักกับทุกท่าน คนที่ไม่สมหวัง เรื่องความรักเราขอเป็นกำลังใจให้นะอย่าท้อ สักวันท่านจะเจอคนที่รักท่านจริงความรักมีองค์ประกอบหลายอย่าง คนที่อายุยังน้อยค่อยๆเรียนรู้ไป เราอยู่กับแฟนมา12ปีแล้วมีทั้งสุขและเศร้าผ่านอะไรมามากมายมุมมองของเราเลยมองอะไรลึกซึ้ง

โดย: ตกหล่น IP: 124.122.158.243 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:9:51:36 น.

มาแว้ว มารับมื้อเช้าด้วยคน อิอิ

อูย...ปวดท้อง สงสัยข้าจะรีบไปหน่อย จุกซะละ

ว่าแต่เราจะมาคุยกันที่นี่ทุกวันเหมือนเดิมไม๊อ่ะท่านทั้งหลาย

โดย: ยามควงกะ IP: 124.121.95.108 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:10:20:02 น.

^^

ที่นี่ไม่มีอายุค่ะ ทุกคนเป็นเพื่อนกันหมด อย่าพูดเรื่องอายุค่ะ ในนี้เครียดได้เรื่องเดียว อย่าพิมพ์ผิด เพราะ พิสูจน์อักษรยุ่บยั่บไปหมด

คุณรัตน์เก่งมาก หาเจอ เยี่ยม

คุณใจเอยขอบคุณมากค่ะ ที่ติดตาม จริงๆ ชอบแปลเฉพาะเลิฟซีนค่ะ มันเข้าทางแล้วก็ลื่นปรื้ดเลยค่ะ และที่สำคัญมีความสุขมาก

เขียนแซวเจ้ฮยางไว้ในบอร์ดแปะประโยคเด็ด ถ้าใครเข้ามาว่างๆ ก็ลองเข้าไปอ่านดูนะคะ เด๋วขอไปเขียนคำอำลาลูกบล็อกก่อน

โดย: Won won (albatross11

) วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:10:20:12 น.

ลัน ลั่น ลัน ลา สวัสดีเจ้า..(มาเสียงหวานๆแบบสาวเหนือ.) สบายดีกันทุกท่านไหมค่ะ ลัน ลั่น ลัน ลา วันนี้ตอนสุดท้ายแล้วสินะ ลัน ลั่น ลัน ลา (ยายชา..จะอารมณ์ดีไปถึงไหนกัน คนอื่นเขาเศร้ากันดูคนรอบข้างบ้างยาย.
หมุกมุ่นกะวุ่นวายพูดทัก) อ้าวหรอ..แล้วทุกท่านไม่ดีใจ
หรอ วันนี้จะได้อ่านตอนจบ แย้ววว เย้ๆๆๆๆ หลังจากเฝ้าติดตามมานาน..จะได้รู้แล้วรู้แร๊ด เอ้ย รอด กันไปเลยว่าจะจบแบบไหน จะซึ้งจนน้ำตาร่วงกันอ่ะป่าว
แต่สมาชิกในบ้านทุกท่านก็มีความทรงจำดีๆร่วมกันไม่รู้ลืม
และยังคงแวะเวียนเข้ามาพูดคุยกัน เหมียนเดิมใช่ไหม
ปล.ถ้ามีกุหลาบ 100 ดอก คุณจะให้ใครเท่าไร
สีขาว แทน คนที่รักเรา
สีแดง แทน คนที่เรารัก
สำหรับยายชา จะให้กุหลาบสีขาว 99 ดอก แก่คน 99 คน
ที่รักเรา (ยิ่งมีคนรักเราเยอะๆๆยิ่งดี อิๆๆ)
และจะให้ดอกกุหลาบสีแดง 1 ดอก กับคนที่ เรารัก ซึ่งจะมีแค่ 1 คนเท่านั้น (นางเอ๊ก นางเอก เหมือนเจ๊ฮยางเลย หุๆๆ)

โดย: ยายชา IP: 125.26.156.166 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:10:27:53 น.

....โอ้โห ยายชา คมได้อีกอะค่ะ ชอบๆๆ

อ้าาา....วันนี้แล้วสินะ รู้สึกเกิดสองอารมณ์ไปในคราเดียวกัน ดีใจที่จะได้อ่านตอนจบเสียที เสียใจที่มันเป็นบทสุดท้าย เพราะจะไม่มีให้อ่านอีกแล้วว...

โดย: Post Modern Girl IP: 114.128.141.62 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:10:41:32 น.

อารมณ์ดีไปแล้วนะยายชา ว่าแต่ไปทำไรมาล่ะนิ ถึงได้อารมณ์ดีขนาดนี้ ส่วนเรื่องดีใจน่ะ เค้าก็ดีใจกันทุกคนล่ะยาย แต่มันก็เศร้าด้วยนี่นา จบแล้ว แล้วพวกเราล่ะ ก็เหงาอ่ะดิ

หรือเราจะเปลี่ยนประเด็นดี เป็นเอาพวกเรามาเผากันเอง อิอิ ท่านผอ.กะเลขาโคต้องเป็นประเด็นเด่นให้พวกเราแหง๋ๆ

หรือท่านว่าไงกันบ้างสมาชิก...ก

โดย: ยามควงกะ IP: 124.121.95.108 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:10:41:32 น.

แหม..ท่าน Post Modern Girl เราใจตรงกัน post เวลาเดียวกันเลยนะนี่ แอบแซว 555

โดย: ยามควงกะ IP: 124.121.95.108 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:10:52:21 น.

ท่านยามควงกะ ข้าน้อยตื่นแล้วนะท่าน

เมื่อคืนไม่ได้ร่วมก๊วนกะท่านเลย ที่บ้านเป็นไงบ้าง

เห็นมีเหล้าปั่นกะไวน์องุ่นด้วยหรอ

เมื่อกี้แอบเข้าห้องรายงานตัว รู้สึกว่าท่านยามยังมิได้รายงานตัวเลยนะท่าน เพราะข้าน้อยก้อด้วยยังมิได้ไปรายงานเลย

ตอนนี้เมาค้างอะ

ดอยอะไรช่างมีโค้งเยอะเสียเหลือเกิน

คืนนี้คงต้องดื่มแก้สักหน่อยแล้ว อิอิ

โดย: okk IP: 202.129.32.226 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:11:04:07 น.

ฮึ่มๆๆ ท่านยามควง ข้าน้อยเห็นนะท่านจะทำอะไร ถึงข้าน้อยจะโฉบมานานๆครั้ง แต่สายตาเฉียบดุจยุงไม่(ยุงเนี๊ยะนะ ยี้..) X)))

จาก ถ้ามีกุหลาบ 100 ดอก คุณจะให้ใครเท่าไร ***ของยายชา
เสียงฉิ่ง ฉาบ เริ่มบรรเลง...
'อะแฮ่ม ข้าน้อยมีเพียง 59 คนเท่านั้นที่อยากให้กุหลาบแดง.. ทั้งหมดนั้นคือผู้ที่เข้าไปแสดงตัวในห้องรายงานตัวของผอ. :D ในตอนนี้มีเท่านี้คาดว่าจะได้แจกเพิ่มอีก จริงไหมคะ' ว่าแล้วก็หันไปจิกสายตาดุจยุงให้กับผู้หลบๆซุ่มๆอยู่
กล่าวจบก็หันไปแจกจ่าย 59 ดอก

'แต่สำหรับกุหลาบขาวมีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ข้าน้อยต้องการให้เป็นใครอื่นไม่ได้นอกจากผอ.wonwon' และแล้วยังไม่ทันจะเอื้อมมือส่งกุหลาบขาวไป

กรี๊ดดดดด หนามกุหลาบแดงทั้ง 59 ดอกกำลังพุ่งมาทางนี้ กรี๊ดๆๆ

โดย: kola IP: 113.53.180.225 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:11:13:26 น.

"ท่านผอ. เขียนคำอำลาลูกบล็อค"
อ่านแล้วเจ็บจี๊ด สมาธิในการทำงานกระเจิงหมด
แวะเข้าไปอ่านตามคำบอก ก็อีกอารมณ์
รู้สึกสับสนยังไงก็ไม่รู้ ตอนนี้ต้องต้อนน้องธิกลับ
ม้อง...ปวดหัวตึ๊บตึ๊บ

โดย: ppp IP: 115.67.16.191 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:11:14:12 น.

555 ท่านโคลา

พรุนรึยัง โดนหนามซะขนาดนั้น

โดย: รัก..2มุน..หมดใจ IP: 222.123.48.33 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:11:16:11 น.

อ๊ะ..อ๊ะ.. ท่านokk ท่านเมาดอยรึนี่ โธ่.. น่าสงสารจิง งั้นข้ามีกระแช่มาให้ท่าน เอาไว้ถอนตอนเที่ยงนะ ค่อยๆดื่มล่ะ เดี๋ยวจะเมา แล้วทีนี้จะแย่ไปใหญ่

ว่าแต่ข้าไปรายงานตัวมาทีนึงแล้วนะ ตอนนั้นข้ายังเป็น read only อยู่เลย แต่เดี๋ยวไปรายงานตัวด้วยชื่อใหม่ก็ได้ อิอิ เบิ้ลไปเลย ก๊าก....

อย่าลืมคืนนี้นะท่าน เอาให้หัวทิ่มกันไปเลย กิ๊ว..

โดย: ยามควงกะ IP: 124.121.101.130 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:11:16:31 น.

เอ้า! ท่านokkยังไม่ได้ไปรายงานตัวหรือคะ แหมๆคุยกันอยู่ตั้งนาน ไปเร้ว ผอ.นั่งนับนิ้วแล้ว สงสาร ว่าแต่ท่านไปดอยไหนมาคะ เผืือเคยไปมาแล้วบ้าง ^^

ถึงคุณรัก2มุนหมดใจ พรุนทั้งตัวเลยค่ะ XD

โดย: kola IP: 113.53.180.225 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:11:24:33 น.

ข้าน้อยต้องขออภัยท่าน ยามควงกะด้วย

ข้าไม่ทราบจิงๆว่าท่านรายงานตัวแล้ว

ตอนนี้ข้าน้อยขอกินกระแช่ ที่ท่านเตรียมไว้ให้ก่อนนะ เผื่อจะได้ดีขึ้น เพราะต้องออกไปทำงานแล้วอะ

คืนนี้เจอกันนะท่าน ขอกับแกล้มเยอะๆเลยนะท่าน

โดย: okk IP: 202.129.32.226 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:11:34:08 น.

อ๊ะ ท่านkola ท่าน... ท่าน... คิดอะไรน่ะ ข้าอ่านแล้วไม่เข้าใจเลย จิงๆนะ (ทำเป็นเฮียเลย อ่อนตลอด ไม่เคยรู้เรื่องอะไรซักอย่าง) 555

อ๊ะ...อ๊ะ... ท่านอื่นๆ อย่าคิดเป็นจริงเป็นจังนะ ข้าก็อารมณ์ดีของข้าแบบนี้แหล่ะ

โดย: ยามควงกะ IP: 124.121.101.130 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:11:34:26 น.

555 ข้าเปลี่ยนชื่อใหม่มานานแล้ว ตั้งแต่เริ่มเผยตัวออกมาจากฝาบ้านนั่นแหล่ะท่าน

จะให้ข้าใช้ชื่อ read only ได้เยี่ยงไร ในเมื่อข้าปรากฎตัวซะถี่ขนาดนี้ ก็เลยขอเป็นยามที่นี่ซะเลยไง เข้าทีดีไม๊ท่าน

โดย: ยามควงกะ IP: 124.121.101.130 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:11:36:16 น.

ขอบคุณท่านผอ.คะ ผ่านมาหลายปีป่านนี้ทั้งเฮียและเจ๊อายุก็ราวๆเฉียด40แล้วมั้งเนี่ย

gown ไม่รู้จริงๆคะว่าเป็นอะไร

โดย: 한효린 IP: 118.173.101.79 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:11:41:43 น.

ท่านยามควง หรือข้าน้อยอ่อนจริงๆ เพราะไม่เข้าใจที่ท่านพูด 555 จริงๆนะ :P

จากread onlyมาเป็นยามขนาดนี้ พลิกโผจริงๆค่ะ

โดย: kola IP: 113.53.180.225 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:11:44:15 น.

ข้าก็แปลกใจเหมือนกันนะท่าน ปกติชอบอ่านเฉยๆ แล้วก็นั่งขำเวลาเห็นคนอื่น post กันเป็นเรื่องเป็นราว

ตอนนี้สิ กลายเป็นเราเอง งงดี เป็นไปได้ ถ้าเพื่อนรู้คงแซวกันสนุกอ่ะ ส่วนฮูหยินข้าก็แค่ถามว่าวันนี้เข้ากะรึยัง (ไม่ได้ถามบ่อยหรอก พักนี้ไม่ได้นอนด้วย เหอๆ ก็ข้าหลับที่เก้าอื้ตลอด ไม่ได้นอนในห้องซะที มัวแต่ควงกะอยู่นั่นล่ะ)

หรือข้าจะติดบ้านนี้ไปแล้ว ทำไงดี ข้าหาทางกลับบ้านเองไม่ได้แล้ว คงต้องวานท่าน kola ไปส่งข้าแล้วล่ะ

เออ... วันนี้อารมณ์ดีแฮะเรา หว่านไปทั่วเลย เดี๋ยวท่านจะแซวข้าอีกไม๊เนี่ย 55555

โดย: ยามควงกะ IP: 124.121.101.130 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:11:54:06 น.

ท่านwonwon เปิดห้อง แลกเมลเพิ่มได้อีกมั้ยท่าน

ท่านยามควงกะอารมณ์ดีเชียวนะท่าน ไปกินไรมาป่าว ไม่แบ่งกันเลยนะ

ท่าน kolaข้า ไปดอยเดียวกะที่ท่านอยู่นั้นแหละ

ตอนนี้ขอตัวไปทำงานก่อนนะ ท่านยามกะท่านkola บายบาย

โดย: okk IP: 114.128.41.33 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:11:58:40 น.

สงสัยข้าจะเพ้อน่ะท่าน

อ่านเอกสาร feature ระบบภาค eng เข้าไป บ้าไปเลย

นี่ยังอ่านไม่จบเลย เดี๋ยวต้องสรุปงานให้ฮูหยินเป็นภาษาไทยด้วย คิดแล้วเพลีย...

เลยมาทำตัวอารมณ์ดีแถวนี้ อิอิ

โดย: ยามควงกะ IP: 124.121.101.130 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:12:03:46 น.

ตอกบัตร แวะมารอคำเรียกของเฮียขอร้าบบบ
เตรียม กรี๊ด!!!! ตุนมะนาวไว้เพียบ มีเผื่อทุกท่านด้วยนะขอรับ ^^ ลูกละ 1 อีแปะ สำหรับให้เฮียใช้เที่ยว ส่วนโรงเตี๊ยม ข้าน้อยให้เข้าพักฟรีไม่คิดตังค์ ขอแค่อย่าลงกรอนห้องเป็นพอ ฮ่าๆ คิดไรอยู่นี่

โดย: สาวก 2มุน IP: 202.12.97.100 วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:12:10:09 น.