เรื่องของลูกบล็อกผีเสื้อเกษตรศิลป์ และดอกไม้บกน้อย ‘ตอนที่ 5 ความคิดถึง ตอนที่ 1-4 ท่านผู้ใดที่ยังไม่ได้อ่าน และต้องการอ่าน เขียนอีเมล์ขอรับเรื่องไว้ได้ที่คอมเม้นท์หน้านี้เลยนะคะ จะจัดส่งให้ค่ะ อ่านจบแล้วช่วยสละเวลาเขียนคอมเมนท์ ติชมเป็นกำลังใจให้ กบน้อย (บกน้อย) + เกษตรศิลป์ ด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ ‘ตอนที่ 5 ความคิดถึง BY กบน้อย ...... เมื่อยุนบกออกเดินทางไปแล้ว จองฮยางยังคงยืนอยู่ตรงนั้นเนิ่นนานจนมักนึนเอ่ยเรียกนาง “ คุณหนูคะคุณชายออกเดินทางไปแล้ว คุณหนูกลับบ้านเถอะค่ะ” จองฮยางตกใจเมื่อนางได้ยินเสียงมักนึน นางหันกลับมาเห็น มักนึนยืนอยู่ด้านหลังของนาง นางจึงกล่าวถาม “มักนึน เจ้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ข้าจำได้ว่าข้าให้เจ้ารออยู่ที่บ้านไม่ใช่เหรอ” “เอ่อ คุณหนูคะ ขอโทษค่ะ ที่ข้าขัดคำสั่งของคุณหนู เพราะข้าเป็นห่วงคุณหนู ข้ากลัวว่าจะเกิดอันตรายขึ้นกับคุณหนู ขณะเดินทางกลับข้าเลยแอบตามคุณหนูมาค่ะ อภัยให้ข้าเถอะนะคะ” จองฮยางรู้สึกโกรธ มักนึนมากที่ไม่เชื่อฟังคำสั่งของนาง แต่พอรู้ถึงเหตุผลที่มักนึนแอบตามนางมาก็ทำให้นางโกรธไม่ลง “อืม งั้นข้าจะกลับหล่ะ” จองฮยางกล่าวพลางเดินออกจากโรงงานกระดาษ มักนึนเดินตามหลังคุณหนูของนาง เมื่อทั้งคู่เดินออกมาได้สักพัก จองฮยางหยุดเดินแล้วหันกลับมาแล้วเอ่ยถาม “มักนึน เมื่อสักครู่เจ้าเห็นอะไรหรือเปล่า” มักนึนมีอาการตกใจที่คุณหนูของนางเอ่ยถามนางเช่นนั้น “คุณหนูค่ะ เอ่อ คือว่า” “ข้าถามเจ้า จงรีบพูดมา” จองฮยางทำเสียงดุ “เอ่อ คุณหนู ข้าไม่เห็นอะไรทั้งนั้นค่ะ เพราะข้ากลัวว่าคุณหนูจะทราบว่าข้าแอบตามมาข้าจึงเดินตามอยู่ห่างๆ ค่ะ” “เจ้าพูดจริงหรือเปล่ามักนึน” “จริงค่ะ คุณหนู” จองฮยางพลางถอนหายใจเมื่อได้ยินมักนึนกล่าวเช่นนั้น เพราะนางกลัวว่ามักนึนจะเห็นภาพที่ไม่เหมาะสม ตอนที่นางกับยุนบกเดินทางมาด้วยกันในตอนเช้า “งั้นเรารีบกลับกันเถอะ” จองฮยางกล่าว “เอ่อ คุณหนูคะ ข้าทำอาหารเช้าไว้แล้วนะคะ ตอนแรกข้าว่าจะจัดเตรียมให้คุณหนูกับ คุณชายทาน แต่ข้าเห็นท่านทั้งสองรีบเร่งจะไปโรงงาน ข้าก็เลยไม่ได้บอกค่ะ” “อืม ไม่เป็นไร ข้าต้องขอบใจเจ้ามากนะ มักนึน” จองฮยางหันกลับมาพูดกับมักนึน เป็นความบังเอิญที่มักนึนเหลือบมองไปเห็นที่ลำคอของนางมีรอยช้ำ แดงๆ อยู่ 2 จุด มักนึนทั้งแปลกใจและตกใจเมื่อเห็น “เอ่อ คุณหนูค่ะ ที่ลำคอของคุณหนูไปโดนอะไรมาค่ะ ทำไมถึงเป็นรอยช้ำแบบนั้น” จอง ฮยางตกใจ เมื่อได้ยินมักนึนกล่าวเช่นนั้น ทำให้นางนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนที่นางกับยุนบกมีอะไรกัน “ช่างเขียน” นางกล่าวเบาๆ“ช่างเขียน คุณชายทำไมหรือค่ะ” มึกนึนถามคุณหนูของนาง “เอ่อ ไม่มีอะไรรีบไปกันเถอะ” จองฮยางกล่าว ขณะนี้จองฮยางเกิดความกังวล นางรู้สึกอายคนรับใช้ของนาง อาจเป็นเพราะความรีบร้อนบวกกับความน้อยใจยุนบก จึงทำให้นางไม่ได้สังเกตที่ลำคอของนาง หรือว่านี้คือสาเหตุที่อาจารย์ซุกควอน กล่าวแซวนางกับยุนบก อาจเป็นเพราะว่าเขา เห็นรอยช้ำที่ลำคอของนาง “ช่างเขียน ท่านทำอะไรลงไป” นางคิดในใจ มักนึนเองก็สังเกตเห็นสีหน้าคุณหนูของนาง ที่ฉายชัดออกมาว่านางรู้สึกกังวลอะไรบางอย่าง ...... ขณะนั้นทางด้าน ยุนบกเองซึ่งกำลังเดินตามหลังอาจารย์ของเขา ยุนบกเดินใจลอยจนอาจารย์ซุกควอนหันมาต่อว่าเขา “ยุนบกเจ้าเดินให้มันเร็วกว่านี้ได้ไหม เดินเหมือนคนไม่มีแรงหรือว่าเมื่อคืนเจ้าไม่ได้นอนทั้งคืน เหอะ! มิน่าหล่ะเจ้าถึงได้ มาสาย ทั้งที่ข้าย้ำแล้วย้ำอีกว่าต้องรีบเดินทางแต่เช้ามืด” “เอ่อ” ยุนบกพูดไม่ออกเมื่ออาจารย์ตำหนิเขา แต่เขาก็ไม่ยอมรับกับคำ กล่าวของซุกควอน เขาแก้ตัวน้ำขุ่นๆ เขาตอบกลับไป “ข้าก็รีบเข้านอนแต่หัวค่ำแล้วนี่นา เป็นเพราะท่านใช้งานข้าหนักเกินไป ทำให้ข้าเหนื่อยมากเลยทำให้ข้าตื่นสาย” ยุนบกตอบตะกุกตะกัก “เหอะ! เจ้าหมอนี่ หลักฐานก็มีให้เห็นอยู่ตำตา เจ้ายังจะปากแข็งอีกนะ” “หลักฐาน หลักฐานอะไรของท่านกัน” ยุนบกยังคงเถียงอาจารย์ของเขาอย่างไม่ยอมแพ้ ซุกควอนอยากจะพูดออกไป แต่ด้วยความเกรงใจที่เห็นว่าจุนวานอยู่ด้วย เขาจึงไม่พูดออกไป “ช่างเถอะ” ซุกควอนกล่าวพลางคิดในใจ “ยุนบก สำหรับเจ้ายังมีอะไรที่น่าประหลาดใจกว่านี้ไหม ข้าแทบไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ข้าเห็นเลย เจ้ากับนางมีอะไรกัน เหอะ! ช่างเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อจริงๆ เจ้าสองคนสามารถก้าวข้ามกำแพงของธรรมชาติได้อย่างไม่น่าเชื่อ แต่ถึงยังไงเจ้าสองคนก็ดูเข้ากันได้ดีเป็นคู่ที่เหมาะสมกันมากทีเดียว” ซุกควอนยิ้มออกมาพลางหันมามองยุนบกที่เดินตามหลังเขา “ท่านซุกควอนขอรับ” จุนวาน ส่งเสียงเรียกเขา “ข้าว่านี่เราก็เดินมาไกลมากแล้วข้างหน้ามีโรงเตี๊ยม ยังไงเราพักทานอาหารเช้าที่นั่นก่อนดีไหมขอรับ” “ได้สิเอาตามนั้นเลย” ซุกควอนกล่าว เมื่อทั้งสามคนเดินทางมาถึงหน้าโรงเตี๊ยม พวกเขาก็เดินเข้าไปนั่งและสั่งอาหารทานกัน เมื่อนั่งทานอาหารไปสักพัก จุนวานกล่าวขึ้น “ท่านซุกควอน ดูท่านกับหลานชายของท่านสนิทสนมกันมากเลยนะขอรับ” “ เหอะ!เจ้าหมอนี่สมัยก่อนชอบหาแต่เรื่องปวดหัวมาให้ข้าเสมอ ช่วงนี้ดีขึ้นมากหน่อยตั้งแต่ข้าจับเขาแต่งงาน ดูจะเป็น ผู้ใหญ่ขึ้นมากทีเดียว” “เอ่อ คุณชายซอท่านเพิ่งแต่งงานหรอกหรือ แม่นางคนที่มาส่งท่านคงเป็นภรรยาท่านสินะ” ยุนบกยิ้มออกมา “อืม ใช่ นางเป็นภรรยาของข้า” “คุณชายซอท่านนี่ช่างโชคดีจริงๆ ภรรยาของท่าน นางเป็นหญิงที่งดงามมากช่างเป็นคู่ที่เหมะสมกันจริงๆ” ยุนบกยิ้มรับกับคำชมของจุนวาน ขณะนั้นซุกควอนชำเลืองมองยุนบกพลางคิดในใจ “เหอะ! เจ้าหมอนี่ถูกชมแค่นี้ทำเป็นยิ้มหน้าบาน” จากนั้นเขาตะโกนออกมา “เฮ้ ! ยุนบก เจ้ายังไม่รีบกินอีกมัวแต่นั่งยิ้มอยู่นั่นแหละ” “หึ อาจารย์ ทำไมท่านต้องดุข้าด้วยหล่ะ ข้าผิดด้วยเหรอที่มีภรรยาที่งดงามเช่นนาง” ยุนบกตอบกลับด้วยสีหน้าไม่พอใจอาจารย์ของเขา “ฮ่า ฮ่า ฮ่า ” จุนวานหัวเราะดังลั่น “ข้ารู้สึกถูกชะตากับท่านทั้งสองเข้าแล้วสิ” เมื่อสิ้นเสียงหัวเราะของ จุนวาน เขาจึงกล่าวขึ้น “ท่านซุกควอน ตอนนี้เราก็ทานอาหารเสร็จแล้ว ข้าว่าเรารีบเดินทางต่อกันเถอะ เราต้องเดินทางไปที่เมืองอีจู เพื่อไปขึ้นเรือที่นั่นหากช้ากว่านี้ เราอาจจะไปขึ้นเรือเที่ยวสุดท้ายไม่ทันขอรับ” ทั้งสามคนจึงรีบเดินทางเพื่อไปให้ทันเรือเที่ยวสุดท้ายที่ท่าเรือเมืองอีจู ....... ที่ลานหน้าบ้านพัก จองฮยางกำลังนั่งอยู่บนโต๊ะที่ใต้ต้นไม้ที่ยุนบกทำไว้สำหรับให้นางได้นั่งพักผ่อน นางนั่งเหม่อลอยอยู่คนเดียว “คุณหนูค่ะ” มักนึนส่งเสียงเรียกนาง จองฮยางยังคงนั่งเหม่อลอยมองไปยังหน้าบ้าน นางไม่ได้ยินที่มักนึนเรียก “คุณหนูค่ะ”มักนึน เรียกนางอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่ดังขึ้น จองฮยางสะดุ้ง “เจ้ามีอะไร มักนึน” “ เอ่อ ข้าเห็นคุณหนูนั่งตรงนี้นานมากแล้วก็เลยรู้สึกเป็นห่วงค่ะ” “มักนึน ข้า ข้าคิดถึงช่างเขียน” นางพูดพลางน้ำตาไหลอาบแก้ม “คุณหนู” มักนึนตกใจนางรีบเข้าไปจับมือคุณหนูของนาง “คุณหนูต้องอดทนนะคะ อีกไม่นานคุณชายก็จะกลับมาแล้ว” จองฮยางยิ้มปนเศร้าเมื่อได้ยินมักนึนพูดปลอบใจ “มักนึน เจ้าคงผิดหวังในตัวข้ามากใช่ไหมที่เห็นข้าอ่อนแอเช่นนี้” “เอ่อ คุณหนูค่ะ ข้าว่าคุณหนูควรหาอะไรทำนะคะจะได้ไม่มีเวลาคิดอะไรฟุ้งซ่าน” “แล้วเจ้าจะให้ข้าทำอะไรหละ มักนึน” “เอ่อ แล้วคุณหนูอยากทำอะไรเพื่อ คุณชายบ้างหละค่ะ ข้าว่าคุณหนูอย่าเพิ่งคิดอะไรเลยนะคะตอนนี้ข้าว่าคุณหนูเข้าไปพักผ่อนข้างในก่อนเถอะค่ะ ข้าจะจัดอาหารเย็นไปให้นะคะ” มักนึนพยุงคุณหนูของนางลุกขึ้นแล้วพาเดินเข้าไปยังห้องนอน จองฮยางนั่งมองไปยังรอบๆห้อง นางเห็นเงาลางๆของยุนบก นางจึงเอ่ยเรียก “ช่างเขียน ช่างเขียนค่ะ ท่านกลับมาแล้วใช่ไหมค่ะ” ไม่มีเสียงตอบรับ อาจเป็นเพราะนางคิดถึงยุนบกมากจนทำให้นางตาฝาดมองเห็นภาพจากความรู้สึกของนางเอง พอดีกับมักนึนที่เปิดประตูและถือถาดอาหารเข้ามา มักนึนได้ยินคุณหนูของนางเอ่ยเรียก “ช่างเขียน”หลายครั้ง “คุณหนู ข้าจะทำยังไงกับท่านดีนะ” มักนึนได้แต่นั่งถอนหายใจที่เห็นคุณหนูของนางเป็นแบบนี้ “คุณหนูค่ะ ทานอาหารเถอะค่ะ” “ข้ายังไม่หิว มักนึนเจ้าเอาไปเก็บเถอะ” “แต่ว่าคุณหนูยังไม่ได้ทานอะไรเลยตั้งแต่เช้านะคะ ทานสักหน่อยเถอะค่ะ ถ้าคุณชายรู้ว่าคุณหนูทุกข์ใจเพราะคุณชาย ข้าคิดว่าคุณชายคงไม่สบายใจเป็นแน่” เมื่อได้ยินเช่นนั้น จองฮยางเงยหน้าขึ้นมองมักนึน นางเงียบไปสักพักแล้วจึงเอ่ยขึ้น “เจ้าพูดถูก มักนึน ข้าไม่ควรทำตัวเช่นนี้ ข้าช่างโง่นัก เอาหล่ะ ข้าจะทานอาหารที่เจ้าทำ แต่ว่าเจ้าต้องทานเป็นเพื่อนข้านะ” “ได้ค่ะคุณหนู” มักนึนจับมือคุณหนูของนางด้วยความดีใจที่คุณหนูของนางเริ่มมีสติขึ้นมา มักนึนรีบตักอาหารให้คุณหนูของนางทั้งคู่นั่งทานอาหารด้วยกัน แม้จองฮยางจะยอมทานอาหาร แต่ในใจของนางยังคงเป็นกังวลเรื่องยุนบก นางคิดในใจ “ข้าต้องอยู่ให้ได้ ช่างเขียน อีกไม่กี่วันท่านก็จะกลับมาแล้วนี่นา” เมื่อทั้งคู่ทานอาหารเย็นเสร็จ มักนึนจึงกล่าวขึ้น “คุณหนูค่ะ ท่านรอข้าสักครู่นะคะ ข้าจะเอาถาดอาหารไปเก็บแล้วจะกลับมาเตรียมน้ำให้คุณหนูอาบนะคะ” เมื่อมักนึนจัดแจงเก็บถาดอาหารแล้วนางจึงรีบกลับมา เตรียมน้ำให้คุณหนูของนางอาบ เมื่อมักนึนเตรียมน้ำเสร็จ จองฮยางจึงถอดเสื้อผ้าแล้วเดินลงไปในอ่างอาบน้ำ “มักนึน เจ้าช่วยอาบน้ำให้ข้าที” ( กบน้อยอยากเป็นมักนึนเจงๆให้ตายสิ ) “ได้ค่ะคุณหนู” มักนึนค่อยๆใช้น้ำชะโลมร่างกาย จองฮยาง หัวใจของจองฮยางขณะนี้ได้นึกถึงภาพที่นางกับยุนบกอาบน้ำด้วยกัน นางยิ้มบางๆออกมา รอยยิ้มของนางหาได้หลุดพ้นสายตาของมักนึน “คุณหนูคิดถึงคุณชายหรือค่ะ” จองฮยางหลุดหัวเราะออกมา “อืม เขามักจะแกล้งข้าเวลาอาบน้ำด้วยกัน” “คุณชายคงจะรักคุณหนูมากนะคะ” จองฮยางยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อได้ยินมักนึนกล่าวเช่นนั้น “ใช่ ช่างเขียน เขารักข้ามาก ข้าเองก็รักเขามากเช่นกัน” ทันใดนั้นจองฮยางนึกอะไรบางอย่างได้ “จริงสิ มักนึน ข้านึกออกแล้วว่าข้าจะทำอะไร” “คุณหนูคิดจะทำอะไรค่ะ” “ก็อย่างที่เจ้าบอกว่าข้าควรหาอะไรทำจะได้ไม้คิดฟุ้งซ่านนะสิ”“อะไรหรือค่ะ” นางไม่ตอบเพียงแต่กล่าวบอกมักนึน “พรุ่งนี้เช้าเราจะไปตลาดด้วยกัน” “ ไปตลาด” มักนึนอุทาน“ใช่” จองฮยางตอบเบาๆ มักนึนทำสีหน้าสงสัยแต่นางไม่กล้าเอ่ยถามคุณหนูของนาง ........ บัดนี้ทั้งจุนวาน ซุกควอนและยุนบกได้เดินทางมาถึงที่ท่าเรือเมืองอีจู ทั้งสามคนรีบเดินทางจนมาทันเรือเที่ยวสุดท้าย ทั้งสามคนรีบเดินลงเรือก่อนเรือจะออกจากท่า ซุกควอนกล่าวออกมา “เฮ้อ.. เกือบไม่ทันซะแล้ว เพราะเจ้านั่นแหละยุนบก” “อะไรกัน นี่ท่านยังไม่เลิกหาเรื่องข้าอีกเหรออาจารย์” “ข้าจะหยุดก็ต่อเมื่อเจ้ายอมรับผิดว่าเจ้าขี้เกียจจนทำให้เจ้านอนตื่นสาย” “เหอะ ไม่มีทางหรอก” ทั้งคู่ยังคงถกเถียงกันตลอดทาง จริงๆแล้วที่ ซุกควอนหาเรื่องตำหนิยุนบกเพราะว่าเขาไม่อยากให้ยุนบกเป็นกังวลเรื่องจองฮยาง ซุกควอนรู้ดีว่าทั้งคู่ผูกพันกันมากแค่ไหนมีวิธีเดียวที่จะทำให้ยุนบกไม่ซึมเศร้า ก็คือหาเรื่องตำหนิเขาเพื่อที่ยุนบกจะได้ไม่เป็นกังวล แต่ในขณะที่เรือแล่นอยู่ในน้ำ ยุนบกมองไปยังฝั่งท่าเรือเมืองอีจู พลางคิดถึง จองฮยาง “ตอนนี้เจ้าจะทำอะไรอยู่นะ จองฮยาง ข้าคิดถึงเจ้าเหลือเกิน” ยุนบก กล่าวออกมาเบาๆ พลางสอดมือเข้าไปในเสื้ออีกตัวที่เขาสวมใส่ ยุนบกหยิบผ้าผูกผมของนางออกมาดู เขาค่อยๆ เลื่อนมือที่ถือผ้าผูกผมของนางเข้ามาแนบที่แก้มแล้วค่อยๆเลื่อน ลงมาแนบที่หัวใจของเขา “ ยอดรักของข้า ข้าขอโทษที่ทิ้งให้เจ้าอยู่คนเดียว หากข้ากลับไปหาเจ้า ข้าจะใช้เวลาที่มีเพื่อชดเชยเวลาของเราที่หายไปให้เจ้าทั้งหมด โปรดรอข้านะ จองฮยาง” ยุนบกนั่งเหม่อลอย จนเรือแล่นมาถึงท่าเรือเมืองซองตู ซุกควอนเดินมาตบไหล่ยุนบก “เฮ้ เจ้าหลานชายเรือถึงท่าแล้ว มัวแต่นั่งเหม่ออยู่นั่นแหละ” ยุนบกสะดุ้ง “เอ่อ ถึงแล้วเหรอครับอาจารย์” “ก็ใช่นะสิ” “รีบไปกันเถอะขอรับ” จุนวาน กล่าว ทั้งสามคนเดินผ่านตลาดที่มีพ่อค้าและผู้คนมากมายกำลังค้าขายกันอย่างอลหม่าน “ตลาดที่นี่ดูครึกครื้นจริงๆ” ซุกควอนกล่าว “ใช่ขอรับ ที่ ซองตู ถือว่าเป็นย่านการค้าที่ใหญ่ที่สุดใน โชซอน” จุนวานกล่าว “เราเดินไปอีกซักพักก็จะถึง ห้างซงซาง แล้วขอรับ” “แต่นี่มันเย็นมากแล้วนะครับอาจารย์ เราควรจะหาโรงเตี๊ยมที่จะพักคืนนี้ก่อนนะครับอาจารย์ “ ยุนบกกล่าว “เอ่อ เรื่องที่พักนายห้างของเราได้จัดเตรียมไว้แล้ว พวกท่านอย่าได้เป็นกังวล”ในขณะที่ทั้งสามคนเดินคุยกันและบังเอิญเดินผ่านหน้าร้านขายผ้าไหม ขณะนั้นได้มีหญิงสาวคนหนึ่งกำลังเอื้อมมือขึ้นไปหยิบ ผ้าไหมที่วางอยู่ชั้นบน เพราะความไม่ระวังของนางจึงทำให้ผ้าไหมจำนวนมากที่พับเก็บไว้ด้านบนหล่นลงมาขณะนั้นยุนบกเหลือบมองไปเห็น เขาตะโกนสุดเสียง “ แม่นางระวัง ” ด้วยความเร็วของยุนบกทำให้เขาสามารถเข้าไปดึงร่างของหญิงสาวออกมาจากจุดนั้นได้อย่างปลอดภัย แต่ถึงแม้จะช่วยหญิงสาวจากตรงนั้นได้แต่ ยุนบกก็เสียหลักล้มลงจึงทำให้เขาดึงร่างหญิงสาวล้มลงมาทาบทับร่างกายของเขา จึงทำให้ใบหน้าของคนทั้งคู่ประชิดกันโดยไม่ได้ตั้งใจ หญิงสาวจ้องมองยุนบกด้วยความตกใจและรู้สึกประทับใจในตัวชายหนุ่ม “ เขาช่างเป็นสุภาพบุรุษและสง่างามอะไรเช่นนี้” บัดนี้หัวใจของนางเต้นระรัว นางรู้สึกร้อนวูบไปทั้งตัวเมื่ออยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มผู้นี้ “ เหตุใดข้าจึงรู้สึกเช่นนี้นะ” แชยุนพลางคิดในใจ ขณะนั้นจุนวานได้เปล่งเสียงเรียกนาง “ แชยุน เจ้าเป็นอะไรหรือเปล่า ”เมื่อได้ยินเสียงจุนวาน แชยุนรีบผละตัวออกจากอ้อมกอดยุนบก “เอ่อ พี่จุนวาน ข้าไม่เป็นไร ข้าต้องขอบคุณท่านมากนะคะคุณชาย” “ไม่เป็นไรหรอกแม่นางเจ้าปลอดภัยก็ดีแล้วข้าแค่บังเอิญผ่านมาเห็นก็เลยช่วย” “คุณชายซอ ข้าต้องขอบคุณท่านอีกครั้ง” จุนวานกล่าว พี่จุนวาน นี่พี่รู้จักคุณชายท่านนี้ด้วยเหรอคะ รู้จักสิทำไมข้าจะไม่รู้จักหล่ะก็ข้าเป็นคนพาเขามาที่นี่เพื่อมาพบนายห้าง เมื่อได้ยิน จุนวาน กล่าวเช่นนั้น แชยุน ยิ้มออกมาด้วยความดีใจเป็นที่สุด ที่นางจะได้มีโอกาสรู้จักกับยุนบกมากกว่านี้ เอ่อ ถ้ายังไงข้าต้องขอตัวพาท่านซุกควอนและคุณชายซอไปพบนายห้างก่อนนะ แชยุน ป่านนี้นายห้างคงกำลังรออยู่ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่อยู่ในสายตาของ ซุกควอนเขาพลางคิดในใจ เจ้าหมอนี่เสน่ห์แรงจริงๆ หาเรื่องใส่ตัวชัดๆ เพราะเขาเห็นแววตาของ แชยุน ที่จ้องมองยุนบก ผู้หญิงคนนี้จะนำความยุ่งยากมาให้เจ้า เจ้าเตรียมหาคำแก้ตัวกับจองฮยางให้ดีเถอะ เอ่อ แม่นางข้าต้องขอตัวก่อนนะ ยุนบกกล่าว แชยุนโค้งตัวคำนับเขา เราคงมีโอกาสได้เจอกันอีกแน่นอนค่ะคุณชาย ยุนบกยิ้มให้นางแล้วเดินตามจุนวานกับซุกควอน แชยุนยืนมองยุนบกเดินออกไปจนลับตา หัวใจของนางเต้นแรงมากขึ้น ทั้งสามคนเดินมาสักพักก็มาหยุดอยู่ที่หน้าห้างซงซาง ถึงแล้วขอรับ จุนวานกล่าว และเดินนำเข้าไปในห้างซงซาง ขณะนั้นหัวหน้าใหญ่ของกลุ่มการค้าซงซางเดินออกมาเห็นจุนวาน เขารีบเดินเข้ามาทัก มาแล้วเหรอ จุนวาน ขอรับ หัวหน้าใหญ่ เอ่อ นี่คือ ท่านซุกควอนและหลานชายของท่าน คุณชายซอยุนบกและนี่คือ หัวหน้าใหญ่ของกลุ่มการค้าซงซาง ท่านวังแดโฮ ทั้งสามคนต่างโค้งตัวคำนับซึ่งกันและกัน งั้นเชิญท่าน ซุกควอนและคุณชายซอตามข้า เข้าไปข้างในเถอะ ตอนนี้นายห้างของเรากำลังรอพวกท่านอยู่ ส่วนเจ้า จุนวาน เจ้าเดินทางมาเหนื่อยๆ เจ้าไปพักผ่อนเถอะ วังแดโฮ กล่าว ทั้งซุกควอนและยุนบกเดินตามวังแดโฮเข้าไปยังข้างใน และเดินมาหยุดที่หน้าห้องทำงานของนายห้าง ท่านนายห้างครับ ตอนนี้ท่านซุกควอนมาถึงแล้วครับ วังแดโฮกล่าว เชิญเข้ามาได้ วังแดโฮเปิดประตู เชิญครับท่านซุกควอน เมื่อซุกควอนและยุนบกเดินเข้าไปทำให้ยุนบก ถึงกับตะลึงเมื่อเขาเห็นนายห้างของกลุ่มการค้าซงซาง เป็นผู้หญิง ซึ่งผิดกับซุกควอน เขาไม่รู้สึกตกใจสักนิด เพราะเขาพอรู้มาบ้างว่านายห้างกลุ่มซงซาง เป็นผู้หญิง เอ่อ นายห้างครับ นี่คือท่านซุกควอนและคุณชายซอหลานชายของท่านซุกควอนครับและ นี่คือนายห้างของเรา คุณหนู ปาร์กดานุง ทั้งสามคนต่างก็โค้งตัวคำนับซึ่งกันและกัน เชิญท่านทั้งสองนั่งก่อนค่ะ ข้าได้ยินมาว่านายห้างกลุ่มซงซาง เป็นผู้หญิง และวันนี้ข้าเพิ่งได้พบตัวจริง ข้ารู้สึกยินดีที่ได้มาพบกับ คุณหนูปาร์ก ดานุง ” ซุกควอนกล่าว “ข้าเองก็ทราบมาว่าโรงงานกระดาษของท่านได้ผลิตกระดาษที่ได้คุณภาพอย่างมาก ดังนั้นข้าจึงอยากพบท่าน เพื่อพูดคุยเรื่องการสั่งซื้อกระดาษเพราะทางห้างซงซางของเรา ได้รับสัมปทานจากวังหลวงให้จัดเครื่องบรรณาการให้กับทางวังหลวง ข้าทราบมาว่าทางวังหลวงได้จัดให้มีการสอบเพื่อคัดเลือกช่างเขียนหลวง ทางเราจึงต้องจัดเตรียม กระดาษที่มีคุณภาพเพื่อใช้ในงานนี้ค่ะ” ถ้าอย่างนั้นก่อนที่ “คุณหนูดานุง จะตัดสินใจสั่งซื้อกระดาษจากโรงงานของข้า ข้าอยากจะเชิญคุณหนูดานุงไปเยี่ยมชมและดูกระบวนการผลิตกระดาษที่โรงงานของข้าก่อน แล้วคุณหนูดานุงค่อยตัดสินใจอีกทีดีไหมครับ เพราะข้าไม่อยากเอาเปรียบท่าน” ซุกควอนกล่าว “ท่านซุกควอน ข้าเชื่อใจท่านว่าท่านต้องจัดส่งกระดาษที่มีคุณภาพดีให้ข้าแน่นอน แต่ถ้าท่านเอ่ยปากเชิญข้าก็ยินดีรับคำเชิญค่ะ” ขณะนั้นเมื่อยุนบกได้ยินคำว่าศูนย์ศิลปะ เขายิ้มออกมาเมื่อนึกถึงตอนที่เขาเป็นนักเรียนที่ศูนย์ศิลปะ เขานึกถึงเพื่อนๆของเขาที่นั่นจึงทำให้เขารู้สึกมีความสุขเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ขณะนั้นเอง คุณหนูดานุงเงยหน้าขึ้นจ้องมองใบหน้ายุนบก นางสะดุ้งเพราะความตกใจ “เอ๊ะ!เด็กหนุ่มคนนี้” นางรู้สึกเหมือนเคยเห็นยุนบก “ทำไมข้าช่างคุ้นหน้าเด็กหนุ่มคนนี้นะ เหมือนเคยเห็นที่ไหน” นางพลางคิดในใจ ยุนบกเองเมื่อเห็นดานุงจ้องมองมาที่เขา เขารีบก้มหน้าไม่กล้าสบตานาง เพราะเขาเองก็รู้สึกเหมือนเคยเห็นนางเช่นกัน แม้เขาจะหลบสายตาของดานุงที่จ้องมองเขา แต่สายตาของเขาก็มองไปรอบๆห้องทำงานของดานุง และสายตาของเขาก็ไปหยุดลง เมื่อเขาเหลือบไปเห็นภาพเขียนที่แขวนไว้ที่ด้านข้างของดานุง ยุนบกอุทานออกมาเบาๆภาพวาด..คู่รักใต้แสงจันทร์..เขาตกใจมากที่ภาพนี้มาอยู่ที่ห้องทำงานของคุณหนูดานุง เขามองไปยังภาพแล้วยิ้มออกมา เขารู้สึกดีใจที่ภาพนี้ถูกจัดเก็บและดูแลเป็นอย่างดี เมื่อดานุงและซุกควอนตกลงเรื่องการไปเยี่ยมชมโรงงานกระดาษกันเรียบร้อยแล้ว นางจึงกล่าวเชิญคนทั้งสองไปที่ห้องรับรองเพื่อร่วมทานอาหารเย็นที่นางให้คนของนางจัดเตรียมเอาไว้เพื่อต้อนรับ “วันนี้ท่านทั้งสองเดินทางมาเหนื่อยเอาไว้วันพรุ่งนี้ ข้าจะพาท่านทั้งสองไปดูร้านค้าของ ..กลุ่มซงซาง.. ที่อยู่ในเมืองซองตู” เมื่อดานุง กล่าวจบ นางจึงลุกขึ้นและเดินไปยังหน้าประตู จากนั้นวังแดโฮจึงรีบเดินมาเปิดประตู ทั้งหมดเดินออกจากห้องเพื่อเดินไปยังห้องรับรอง ขณะเดียวกันแชยุนเองก็ยืนรอที่หน้าห้องรับรองเช่นกัน พอนางเห็นดานุงเดินมาถึงนางก็รีบเดินเข้าไปหาดานุงทันที “คุณหนูค่ะ” “อืม แชยุนเจ้ามาพอดี เรื่องที่ข้าให้เจ้าจัดเตรียมเป็นยังไงบ้าง” “ข้าจัดเตรียมเรียบร้อยแล้วค่ะ คุณหนู” แชยุนกล่าวออกมาแม้นางจะยืนอยู่ใกล้กับดานุง แต่สายตาของนางกลับจ้องมองไปที่ยุนบก เมื่อดานุงเห็นแชยุนจ้องมองไปที่ยุนบก นางจึงกล่าวแนะนำ “ แชยุน นี่คือท่านซุกควอนและคุณชายซอเขาทั้งสองเป็นแขกของเรา เอ่อ และนี่คือ แชยุน นางเป็นผู้ช่วยของข้าและนางยังเป็นลูกสาวของหัวหน้าใหญ่วังแดโฮค่ะ” เมื่อได้ยินเช่นนั้นแชยุนจึงกล่าวออกมา “เจอกันอีกแล้วนะคะคุณชายซอ” ยุนบกยิ้มให้นาง ดานุงได้ยิน เช่นนั้น นางจึงเอ่ยถาม “แชยุน นี่เจ้ารู้จักคุณชายซอด้วยเหรอ” “เอ่อ คุณหนูค่ะ ข้าเองก็เพิ่งจะเจอคุณชายซอก็วันนี้เองค่ะ เพราะความไม่ระวังของข้าจึงเกือบทำให้ผ้าไหมกองโตหล่นลงมาทับข้า หากตอนนั้นคุณชายซอไม่เข้ามาช่วยข้า ป่านนี้ข้าเองก็ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงบ้าง” เมื่อวังแดโฮได้ยินเช่นนั้น เขาจึงรีบกล่าว “ข้าต้องขอบคุณท่านจริงๆคุณชายซอ ที่ช่วยลูกสาวของข้า” “เอ่อ ไม่เป็นไรหรอกครับ ข้าเดินผ่านมาพอดีนะครับก็เลยช่วยได้ทันพอดี ท่านวังแฮโดอย่าได้คิดมากเลยครับ” เมื่อได้ยินยุนบกกล่าวเช่นนั้น แชยุนจึงยิ้มออกมาด้วยความประทับใจในตัวชายหนุ่ม “เขาช่างสง่างามเหลือเกินจะทำยังไง ดีนะ ข้าถึงจะได้อยู่ใกล้ชิดกับคุณชายซอ” นางจ้องมองยุนบกอย่างไม่ละสายตาพลางคิดในใจ พอนางได้สติกลับมา นางจึงรีบกล่าว “เอ่อ คุณหนูค่ะ เชิญคุณหนและทุกท่านที่ห้องรับรองได้เลยค่ะ” กล่าวจบ นางจึงเดินนำเข้าไปห้องรับรอง ขณะที่เดินเข้าไปยังห้องรับรอง ยุนบกยังคงนึกถึงภาพคู่รักใต้แสงจันทร์ที่อยู่ในห้องของคุณหนูดานุง เขาไม่ได้สนใจแชยุนที่แอบชำเลืองมองเขาอยู่ตลอดเวลา เมื่อทุกคนนั่งลงตามจุดที่ได้จัดไว้ก็ลงมือทานอาหารกันทันที เมื่อซุกควอนและยุนบกทานอาหารเย็นเสร็จแล้ว แชยุนจึงพาทั้งสองคนไปยังห้องพักที่ถูกจัดเตรียมไว้ “ท่านซุกควอนพักที่ห้องนี้นะคะ ส่วนคุณชายซอเชิญทางนี้ค่ะ” ยุนบกเดินตามแชยุนไปยังห้องพัก “คุณชายซอ เชิญท่านพักที่ห้องนี้นะคะ หากท่านต้องการสิ่งใดเพิ่มเติม ขอให้ท่านบอกข้าได้ไม่ต้องเกรงใจนะค่ะ” “ อืม ขอบใจเจ้ามากนะ แม่นางแชยุน” ยุนบกยิ้มให้นาง เมื่อเห็นรอยยิ้มของยุนบกหัวใจของนางเต้นแรงกว่าทุกครั้ง “นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับข้า เหตุใดข้าจึงเกิดความรู้สึกแบบนี้เมื่อข้าอยู่ใกล้คุณชายซอ” แชยุนคิดพลางจ้องมองชายหนุ่ม “เอ่อ แม่นางแชยุน ข้าขอตัวเข้าไปพักผ่อนก่อนนะ พอดีข้ารู้สึกเหนื่อยเหลือเกิน” “ งั้นเชิญคุณชายพักผ่อนตามสบายเถอะค่ะ” แชยุนกล่าว เมื่อได้ยินเช่นนั้นยุนบกจึงเปิดประตูและเดินเข้าไปในห้อง ยุนบกวางห่อผ้าลงเขาเดินดูรอบๆ ห้องพัก เมื่อเขาแน่ใจว่า แชยุนเดินไปแล้ว เขาจึงรีบออกจากห้องแล้วเดินตรงไปยังห้องพักของซุกควอน เมื่อเดินไปถึงเขาเอ่ยเรียก “อาจารย์ครับ” “ใคร” เสียงของซุกควอนถามกลับมา “ ยุนบกขอรับ อาจารย์ข้าขอเข้าไปหน่อยได้ไหมครับ” “อืม เจ้าเองรึเข้ามาสิ” เมื่อได้ยินเช่นนั้นยุนบกจึงรีบเปิดประตูเข้าไป ซุกควอนจึงจ้องมองไปที่ยุนบก เขาสังเกตุเห็นใบหน้าที่ฉายชัดออกมาของยุนบก ว่าเขากำลังกังวลอะไรบางอย่าง “ว่ามาสิ เจ้ามีเรื่องอะไร ดูรีบร้อนมาหาข้าแทนที่จะพักผ่อน” “เอ่อ อาจารย์ ข้ามีเรื่องไม่สบายใจครับ อาจารย์ข้าสังเกตุเห็นแววตาคุณหนูดานุง เวลาที่เขาจ้องมองข้า อาจารย์ท่านคิดว่านางจะรู้จักข้าหรือเปล่าครับ ท่านว่านางจะจำข้าได้ไหมครับ อาจารย์ ข้ากลัวว่านางจะรู้จักข้า และรู้ว่าข้าคือใครนะครับ” “อืม เจ้าอย่าเพิ่งกลัวไปเท่าที่ข้าได้ยินมาคุณหนูดานุง นางเป็นคนที่มีคุณธรรมถึงแม้ว่านางจะจำเจ้าได้ แต่ข้าว่านางคงไม่คิดร้ายต่อเจ้าแน่นอน นี่คือสิ่งที่เจ้ากังวลเหรอ ยุนบก เหอะ! ข้านึกว่าแม่นางแชยุนเขาทำอะไรเจ้าซะอีก เจ้าถึงได้รีบวิ่งมาหาข้าแบบนี้” “อะไรนะ อาจารย์ท่านพูดอะไร ข้าไม่เห็นรู้เรื่องเลย” “ เหอะ! หรือว่าไม่จริง ยุนบกนี่เจ้าไม่เห็นแววตาของนางที่จ้องมองเจ้าเหรอ เฮ้อ.. นางช่างเป็นผู้หญิงที่กล้าแสดงออกเสียจริง ข้าคิดว่าพ่อของนางคงตามใจนางมากจนเกินไป เจ้าเองก็จงระวังตัวไว้ให้ดีเถอะ อย่าใกล้ชิดกับนางมากจนเกินไป อย่าลืมว่าเจ้าไม่ได้อยู่คนเดียวแล้วนะ ถ้าจองฮยางรู้เรื่องนี้เจ้าเตรียมคำตอบไว้ให้ดีเถอะ” “ข้ารู้แล้วน่า ท่านไม่ต้องเป็นห่วงข้าหรอกน่า เหอะ อาจารย์ ข้าว่าท่านเข้าใจผิดแล้วหละ นางไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นกับข้าหรอก และอีกอย่างจองฮยาง นางเองก็เป็นคนมีเหตุผล” “เหอะ! เจ้ารู้ได้ยังไงผู้หญิงเวลาหึงขึ้นมามักทำอะไรที่เราไม่คาดคิดเสมอ ข้าขอเตือนเจ้าไว้ก่อนนะ ยุนบกอยู่ห่างๆแชยุนไว้เป็นดีที่สุด” “ ข้าไม่คุยกับท่านแล้ว อาจารย์ข้าไปหล่ะ” “เฮ้! เจ้าหมอนี่นึกอยากจะมาก็มา นึกอยากจะไปก็ไป” เมื่อยุนบกเดินออกมาจากห้องซุกควอน เขากำลังเดินไปยังห้องพักของตัวเองและบังเอิญเหลือบมองไปเห็น ดานุงยืนอยู่คนเดียว เขามองแววตาของนางช่างเศร้านัก “อะไรที่ทำให้นางเศร้าขนาดนี้นะ” ยุนบกจึงตัดสินใจเดินเข้าไปหา ดานุง “เอ่อ คุณหนูดานุงครับ เหตุใดท่านจึงมายืนอยู่คนเดียวเช่นนี้” เมื่อได้ยินเสียงยุนบก ดานุงจึงหันมา นางใช้มือเช็ดน้ำตาที่แก้มของนาง “คุณชายซอ ท่านยังไม่นอนอีกหรือ” “ข้ากำลังจะไปนอนแต่พอดีผ่านมาเห็น คุณหนูดานุงยืนอยู่ข้าก็เลยเดินเข้ามา ข้ามีเรื่องบางอย่างอยากถามคุณหนูครับ ข้าเห็นในห้องทำงานของคุณหนู มีภาพวาดของ เฮวอน เอ่อ คุณหนูดานุงภาพนี้ท่านได้มายังไงครับ” “คุณชายซอ ท่านรู้เรื่องศิลปะด้วยเหรอค่ะ” ดานุงจ้องมองยุนบกด้วยความสนใจในตัวชายหนุ่ม “เอ่อ ข้าก็แค่พอรู้บ้างนิดหน่อยครับ” “ข้าว่าคงไม่นิดหน่อยกระมังแค่ท่านเห็นภาพวาด ท่านก็ดูออกว่าเป็นภาพวาดของเฮวอน แค่นี้ก็ทำให้ข้าแปลกใจแล้วหล่ะ ถ้าคุณชายซออยากรู้ว่าข้าได้ภาพนี้มายังไงงั้นข้าจะเล่าให้ท่านฟัง สมัยก่อนข้าเป็นคนหนึ่งที่ชื่นชอบภาพวาดแต่ข้าก็ไม่ได้แสดงออกมากนัก หากมองแต่เพียงผิวเผินจะไม่มีใครรู้ มีอยู่วันหนึ่งข้าได้ตามท่านพ่อไปเมืองฮันยาง และที่นั่นได้มีการจัดประมูลภาพวาดที่ศูนย์ศิลปะเอกชนของท่านคิมโจนึนครั้งแรกที่ข้าเห็นภาพนี้ ข้ารู้สึกเจ็บปวดแทนคนทั้งคู่ที่อยู่ในภาพยิ่งนัก ภาพนี้สื่อถึงอารมณ์ของคนวาดอย่างชัดเจน คู่รักใต้แสงจันทร์ ช่างน่าเศร้านักไม่ต่างอะไรกับข้า” “คุณหนูดานุง ท่านมีเรื่องทุกข์ใจอะไรงั้นหรือ” ดานุงหันมาส่งยิ้มให้ ยุนบก นางรู้สึกถูกชะตากับยุนบกแววตาของเขาช่างอ่อนโยนและดูอบอุ่นยิ่งนัก “คุณชายซอ นี่ก็ดึกมากแล้วข้าว่าท่านไปพักผ่อนเถอะค่ะ” “ เอ่อ คุณหนูก็เช่นกันนะครับ ควรไปพักผ่อนตอนนี้ก็ดึกมากแล้วครับ” ยุนบกกล่าวจบ เขาก็เดินกลับยังห้องพักและเปิดประตูเข้าไป ยุนบก จัดแจงถอดเสื้อคลุมแล้วเดินไปยังห้องอาบน้ำในใจของเขาคิคถึงจองฮยาง ยุนบกนึกถึงภาพที่เขาหลอกนางให้ลงมาอาบน้ำพร้อมกับเขา ชายหนุ่มจึงมีรอยยิ้มออกมา “เจ้าทำอะไรอยู่นะ จองฮยาง เจ้าคิดถึงข้าบ้างหรือเปล่านะ เจ้าจะรู้บ้างไหมว่าข้าคิดถึงเจ้าเหลือเกิน” เขาพูดเบาๆ ด้วยน้ำตาคลอเบ้า เมื่อยุนบกอาบน้ำเสร็จ เขาจัดแจงใส่เสื้อผ้าและเดินไปที่เตียงนอน ทันทีที่ล้มตัวลงนอนชายหนุ่มก็แทบหลับทันที อาจเพราะการเดินทางไกลจึงให้เขาเหน็ดเหนื่อยเป็นอย่างมาก แต่ชายหนุ่มก็ไม่อาจข่มตาให้หลับลงได้ เขารำพึงออกมาเบาๆ “จองฮยาง ข้าคิดถึงเจ้า ข้าอยากกอดเจ้า” ยุนบกนึกอะไรบางอย่าง เขารีบลุกขึ้นแล้วเดินไปหยิบห่อผ้าและรีบเปิดออก เขายื่นมือไปหยิบผ้าผูกผมของนางขึ้นมาแนบที่แก้มของเขาพลางสูดดม ยุนบกค่อยๆเดินไปที่เตียงนอนเขาล้มตัวลงนอน พลางเอาผ้าผูกผมของนางมาแนบที่อกของเขา “จองฮยาง ตอนนี้ข้ารู้สึกเหมือนเจ้าอยู่ข้างๆและอยู่ในอ้อมกอดของข้า” ยุนบกพูดเบาๆ แล้วยิ้มออกมา เพราะความเหนื่อยที่ได้เดินทางทั้งวันเขาจึงเผลอหลับไปอย่างง่ายดาย ....... ที่บ้านพักของยุนบก จองฮยางเมื่ออาบน้ำเสร็จ นางรีบจัดแจงใส่เสื้อผ้าและนั่งลงมองไปรอบๆห้องซึ่ง ขณะนี้มีแต่ความว่างเปล่า นางลุกขึ้นเดินไปที่เตียงนอนและล้มตัวลงนอน นางใช้มือลูบไล้ที่นอนที่เป็นของยุนบกเบาๆ พลางน้ำตาไหล “ช่างเขียน ท่านทำอะไรอยู่นะ ข้าคิดถึงท่านเหลือเกิน” นางพูดเบาๆด้วยเสียงสั่นเครือ นางพยายามข่มตาให้หลับ แม้จะพยายามเท่าไหร่ นางก็ไม่สามารถข่มตาหลับได้เลย ขณะนั้นนางจึงลุกขึ้นและเดินไปยังตู้ใส่เสื้อผ้าของนางและยุนบก นางเอื้อมมือไปหยิบเครื่องประดับผี้เสื้อที่ยุนบก มอบไว้ให้นาง เมื่อตอนนางถูกขายให้คิมโจนึน มันเป็นของแทนใจของยุนบก นางหยิบออกมาแล้วเดินไปที่เตียงนอน นางล้มตัวนอนลง สายตาของนางจ้องมองที่เครื่องประดับหยกรูปผี้เสื้อ นางค่อยๆเลื่อนมือที่ถือเครื่องประดับหยกเข้ามาแนบที่ลำตัวและจับมาวางไว้ใกล้บริเวณอกซ้ายด้วยความรักสุดหัวใจ นางค่อยๆ เลื่อนมือที่ถือเครื่องประดับหยกขึ้นมาแนบที่แก้มของนาง “ช่างเขียน ข้าจะนอนกอดท่านนะคะ” นางนอนกอดเครื่องประดับหยกที่ยุนบกมอบให้จนเผลอหลับไปจนถึงเช้า เมื่อถึงตอนเช้าอากาศวันนี้นับว่าเป็นวันที่อากาศดีมากไม่หนาวเหมือนทุกวัน จองฮยางตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้ามืด นางออกมานั่งสูดอากาศตอนเช้าที่หน้าบ้าน “คุณหนูค่ะ วันนี้คุณหนูตื่นแต่เช้าเลยนะคะ” มักนึนกล่าวทักทายจองฮยาง “อืม ข้านอนไม่ค่อยหลับก็เลยออกมานั่งสูดอากาศ” “คุณหนูคงคิดถึงคุณชายมากใช่ไหมค่ะ” “ ข้าคงเคยชินกับการนอนอยู่ ในอ้อมกอดของเขา ข้าคงต้องบังคับตัวเองไม่ไห้ยึดติดกับการที่ต้องนอนในอ้อมกอดของเขา ถ้าหากอาจารย์ของเขา ทำสัญญาค้าขายกระดาษกับกลุ่มการค้าที่ใหญ่ที่สุดในซองตู อาจเป็นไปได้ที่เขาต้องเดินทางไปกับอาจราย์ของเขาบ่อยขึ้น ข้าต้องทำให้ได้มักนึน” “คุณหนูต้องทำได้แน่นอนค่ะ” จองฮยางหันมายิ้มให้มักนึน “ขอบใจเจ้ามากนะมักนึน” “ คุณหนูค่ะ โปรดนั่งรอสักครู่นะค่ะ ข้าจะเข้าไปจัดเตรีมอาหารเช้าให้คุณหนูค่ะ” ‘อืม เจ้าไปเถอะมักนึน” ... ณ. บ้านพักรับรองของกลุ่มซงซาง ยุนบกยืนสูดอากาศตอนเช้าอยู่ตามลำพัง สักพักก็มีเสียงของหญิงสาวดังขึ้น “คุณชายซอ ท่านตื่นแต่เช้าเลยนะคะ” เสียงแชยุนกล่าวทักทายยุนบก “อ้อ แม่นางแชยุนเองหรือ เจ้าเองก็ตื่นแต่เช้าเช่นกัน” “ข้าตื่นของข้าแบบนี้ทุกเช้าอยู่แล้วค่ะ ดูใบหน้าของคุณชายหมองๆนะคะ ดูไม่สดชื่นเอาเสียเลยเหมือนท่านไม่ได้นอน” ‘เอ่อ คือว่าข้านอนไม่ค่อยหลับอาจเป็นเพราะแปลกที่กระมัง” ขณะนั้นจุนวานเดินเข้ามาในห้างซงซาง เขามองเห็นยุนบก กับแชยุนที่กำลังยืนคุยกัน จุนวานดูออกว่าแชยุนชื่นชอบและประทับใจในตัวยุนบกอย่างมาก เขาส่ายหน้าและถอนหายใจ จุนวานไม่รู้ว่า วังแดโฮยืนอยู่ข้างหลังเขา “ เจ้าถอนหายใจทำไม จุนวาน” “เอ่อ ท่านหัวหน้าใหญ่” “ว่ายังไงล่ะ เจ้ายังไม่ตอบ ข้าเลยนะจุนวาน ว่าเจ้าถอนหายใจเพราะอะไรกัน” เอ่อ.. ไม่มีอะไรครับท่านหัวหน้าใหญ่ “ เจ้าแน่ใจนะ จุนวาน “ ครับท่าน จุนวาน ได้แต่คิดในใจ เขาไม่กล้าบอกในสิ่งที่เขาเห็น เพราะเขากลัวว่าขเอาจจะคิดไปเองก็เป็นได้ บางที แชยุน อาจจะไม่ได้คิดอะไรกับ ยุนบก ก็เป็นได้ แต่ถ้าหากสิ่งที่เขาคิดเป็นความจริง คนที่จะสียใจที่สุดก็คือนาง เพราะเขารู้ว่า ยุนบก รักภรรยาของเขามากขนาดไหน .. .. ขณะนั้น ปาร์กดานุง เดินออกมาจากห้องทำงานของนาง นางมองเห็น จุนวาน และ วังแดโฮ ยืนคุยกันนางจึงเดินเข้ามาเพื่อ กล่าวอะไรบางอย่างกับพวกเขา ท่าน หัวหน้าวัง ท่านกำลังคุยอะไรกันอยู่เหรอค่ะ เอ่อไม่มีอะไรครับ แค่กล่าวทักทายกันครับ คุณหนู อืม.” ไม่มีอะไรก็ดีแล้วค่ะ ข้าเห็นสีหน้าพวกท่านไม่ค่อยสู้ดีนักก็เลยถาม เมื่อ แชยุน เห็น ดานุง ยืนอยู่ตรงนั้นนางจึงรีบเดินเข้ามา คุณหนูค่ะ แชยุน ส่งเสียงเรียก อาหารเช้า ข้าจัดเตรียมเรียบร้อยแล้วนะคะ “ ถ้าอย่างนั้น งั้นท่านหัวหน้า ..วัง.. ข้ารบกวนท่านไปเชิญ ท่านซุกควอน และคุณชายซอ มารับอาหารเช้าด้วยกันนะคะ “ ได้ครับคุณหนู ทันใดนั้นประจวบเหมาะกับที่ ซุกควอน เดินเข้ามายังห้างซงซาง เมื่อ ดานุงเห็น ซุกควอน นางจึงโค้งตัวคำนับ ท่านซุกควอน ท่านไปไหนมาเหรอค่ะ ดานุง เอ่ยถาม “ อ้อ ข้าไม่มีอะไรทำก็เลยออกไปเดินเล่นดูอะไรในตลาด ถ้าอย่างนั้น ข้าขอเชิญท่าน ซุกควอน เข้าไปรับอาหารเช้าพร้อมกันที่ห้องรับรองค่ะ ดานุง กล่าว ได้งั้นข้าขอตัวไปตามเจ้าหลานชายตัวดีของข้าก่อนนะครับ ซุกควอน กล่าว เมื่อสิ้นเสียงซุกควอน แชยุน จึงรีบเอ่ยขึ้น ข้าขอรับอาสาไปตามคุณชายซอให้เองค่ะ แชยุน กล่าว พลางยิ้มออกมา ทั้งหมดสีหน้าตกใจกับคำกล่าวของ แชยุน เมื่อ แชยุน เห็นสายตาของทุกคนต่างจ้องมองมาที่นาง เอ่อ.. คือว่าข้าพอจะรู้ว่าคุณชายซออยู่ที่ไหนค่ะ ข้าก็เลยรับอาสาไปตามเขาค่ะ ดานุง สังเกตุเห็น แชยุน หน้าแดงนางพอจะดูออกว่า แชยุน มีใจให้กับ ยุนบก ถ้าอย่างนั้น เจ้าจงรีบไปตามคุณชายซอเถอะ แชยุน ดานุง กล่าว ขณะนั้นเอง วังแดโฮ ก็สังเกตุอาการหน้าแดงของลูกสาว ของเขาตอนนี้ วังแดโฮ รู้สึกหนักใจกับการแสดงออกของ แชยุน เมื่อทั้งหมดร่วมทานอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว ดานุง จึงเอ่ยปากขึ้น ท่านซุกควอน และคุณชายซอ ข้าจะพาท่านทั้งสองไปเยี่ยมชมร้านค้าของกลุ่มซงซางใน ซองตู ว่าเรามีการค้าขายกันยังไงเผื่อว่าท่านมีอะไรอยากจะแนะนำข้าบ้างค่ะ ยินดี ครับ คุณหนู ดานุง ซุกควอน กล่าว   Create Date : 20 เมษายน 2553 72 comments Last Update : 4 พฤษภาคม 2553 12:00:13 น. Counter : 2862 Pageviews. Share Tweet

กราบสวัสดีเพคะ ~   โดย: yosita_yoyo 20 เมษายน 2553 13:38:11 น.

เข้ามาเจิมก่อนนะ อ๊าก อ่านเร็วๆไปแล้วรอบนึง ตอนนี้ยังเขียนไม่ถูก ร้องได้ก่อนคำเดียว ขอเวลาอีกนิด   โดย: ppp IP: 111.84.70.225 20 เมษายน 2553 14:03:59 น.

มาแล้ว ๆ มาขอบคุณล่วงหน้านะค่ะ ท่านเกษตรศิลป์ และ กบน้อย แล้วจะมาจ่ายเม้นท์(เยอะๆ) ทีหลังนะ่ค่ะ ไปอ่านก่อน ฟิ้ววววว^_^   โดย: ไม้หมอน IP: 118.175.64.80 20 เมษายน 2553 14:14:01 น.

เจี๊ยกกก แค่ได้อ่านตอนแรกก้อ................อะนะ O_O" ตาโต ตาลุก วู้วู้วู้ววว ท่านเกษตรศิลป์นะท่านเกษตรศิลป์ ไม่น่าจะทำกันได้เล้ยยยยย หมด หมดตัว.. (เลือด)หมดตัวแล้ว อิอิอิ ขอบคุณมากมากนะค่ะ ^_^ เด๋ว ตอน 2 3 4 จาตามมาเม้นท์ให้อีกรอบนะค่ะ   โดย: ไม้หมอน IP: 119.31.121.90 20 เมษายน 2553 22:54:01 น.

วันนี้ท่านผอ.ส่งมาให้อ่าน ทีแรกเปิดผ่านๆ พอดีเป็นเวลางาน ผ่านตาไปแว๊บนึง เอ่อ... ทำเอาอึ้ง !! เลยอ่านอย่างตั้งใจไป 1 รอบ โห.. มาแนวนี้เลยเว้ยเฮ้ย ได้ใจอย่างแรง 555 จากนั้นก็อ่านรวดเดียว 4 ตอน อา..... ขนลุก ว่าแต่ ประสบการณ์บางส่วนจากชีวิตท่านเกษตรเองป่าวเนี่ย เล่นซะเห็นเป็นภาพเคลื่อนไหวเลย โหย... พูดแล้วก็ไปอ่านอีกดีกว่า 555 อ่อ ตอน 4 ก็ดีนะ 555 การใช้ภาษาต่างกันนิดหน่อย แต่ก็ให้อารมณ์ได้อยู่ อ่านยากนิดนึง แต่ไม่เป็นปัญหาขอร๊าบ อีกนิดนะ ท่านไปแต่ง fic นี้ด้วยกันได้ไงน่ะ สงสัย..สงสัย..   โดย: ยามควงกะ IP: 124.122.10.193 21 เมษายน 2553 1:49:57 น.

555 ท่านยามควงกะ เห็นเป็นภาพเคลื่อนไหวเลยหรอ อันตรายนะเนี่ย อิอิอิ ก้อฟิคเค๊าเคลื่อนไหวได้จริงๆ นี่นะ (แซวเล่นนะค่ะ^_^)   โดย: ไม้หมอน IP: 118.175.64.80 21 เมษายน 2553 9:03:51 น.

ท่านเกษตที่แสนสุภาพ แต่คุณภาพคับแก้วเลยอิอิ ตอนแรกแค่ฟังคิดว่าเด็กๆ พอได้ไปอ่านร้องโหหหห คำเดียวเลย เหมือนเปิดหนังดูเลยเน้อ กบน้อยจ๋าเจ๊ลุยเองเลย สงสารเฮียน่ารักจิงๆเลย สุภาษิต อยู่ด้วยกันต้องช่วยเหลือกัน ตอนนี้เข้าใจแระ อิอิ   โดย: ตกหล่น IP: 183.89.163.154 21 เมษายน 2553 19:27:57 น.

++บกน้อย++ ทำให้ ผอ เห็นหน้าอกเฮียบก ที่ ผอ ใฝ่ฝันถึงมานาน ขอบคุณมากนะคะ รออ่านตอนต่อไปจ้า ++เกษตรศิลป์++ เขียนได้เห็นภาพเลยค่ะ ชื่นชมนะคะ แนวนี้เป็นแนวที่ ผอ ไม่มีทางเขียนได้จริงๆ (ประสบการณ์น้อย)ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆ ให้อ่านค่ะ **บกน้อย+เกษตรศิลป์** ว่าแต่ว่า บกน้อยไม่ได้ไปหลงคารม หรือล่อลวงเกษตรศิลป์ใช่ไม๊คะ   โดย: วอนวอน (albatross11 ) 22 เมษายน 2553 11:10:09 น.

ขอบคุณทุกท่านนะค่ะ สำหรับกำลังใจที่ส่งมาให้ กบน้อย + ท่านเกษตร ตอนนี้มีกำลังใจเขียนตอนต่อไปแล้วค่ะ   โดย: บกน้อย IP: 58.136.8.209 22 เมษายน 2553 13:53:57 น.

มารอตอนต่อไปคร๊าบ อย่าลืมส่งให้กระผมด้วยนะขอร๊าบ.... แน่ะ ฮูหยิน2 ของข้า อย่างท่านน่ะรึ ประสบการณ์น้อย ไม่จริงล่ะม๊าง... 555   โดย: ยามควงกะ IP: 125.27.211.253 22 เมษายน 2553 19:05:12 น.

อ่านตรงไหนอ่าคะ หาไม่เจอ T_T แงแง   โดย: Humoristisch IP: 58.8.248.26 22 เมษายน 2553 19:18:36 น.

ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนท์ครับ ขอบคุณท่านผอ.มากครับ จริงๆแล้วท่านบกน้อยไม่ได้ล่อลวงหรอกครับ พอดีอ่านตอนจบของท่าน3พีตอนที่ยุนบกกับฮยางแต่งงานกันเลย ลองจินตนาการต่อด้วยการเขียนลงกระดาษ พอดีวางไว้บนโต๊ะทำงานเพื่อนมาอ่านแล้วบอกว่าเข้าขั้นบ้านะครับ พอดีตอนกลางวันเห็นท่านกบน้อยออนอยู่เลยไปคุย และก้อบอกว่าเขียนแต่งแนวฮีโรติก แต่เพื่อนขำ เพราะหน้าตาไม่ให้นะครับท่านบกน้อยเลยให้ส่งในอ่านนะครับ ท่านยามควงกะขอรับจากบางส่วนของประสบกราณ์ใช่ไหมครับ อย่างดีนะครับสรุปว่าแล้วแต่จะคิดดีกว่านะครับ555 ขอบคุณมากครับ จะพยายามแต่งให้ดีขึ้นกว่าเดิมครับ   โดย: เกษตรศิลป์ IP: 58.9.101.99 23 เมษายน 2553 12:53:38 น.

ข้าไม่กล้าอ่าน กลัวๆๆๆๆๆ หัวใจจะทำงานไม่ปกติ แก่แล้ว ต้องวางภาพลวงตา ยับยั้งสิ่งยั่วยุ...อิอิ ขอเอาใจช่วยท่านเกษตรศิลป์และบกน้อย(กบน้อย) แต่งฟิคให้สมใจอยากให้สำเร็จนะ   โดย: สุเกียง IP: 125.24.102.253 23 เมษายน 2553 20:41:24 น.

มันอ่านตรงไหนอ่าคะ หาไม่เจอบอกที ค่ะ   โดย: ฟฟฟฟ IP: 58.8.38.137 23 เมษายน 2553 21:23:59 น.

มาเป็นกำลังใจให้นะคะ^^   โดย: น้ำ^^ IP: 125.24.178.199 24 เมษายน 2553 8:36:36 น.

หากท่านใดสนใจอยากอ่าน ฝากเมลล์ไว้นะคะ จะส่งไปให้อ่าน เพราะไม่สามารถนำ fic มาลงได้ค่ะ มัน อีโรติก เกินไป ขอบคุณนะคะที่สนใจอยากอ่าน กบน้อยขอน้อมรับทุกคำ ติ ชม ด้วยใจ บางฉากอาจโจ่งแจ้งไปหน่อยต้องขออภัยทุกท่านด้วยนะคะ   โดย: กบน้อย IP: 58.136.8.134 24 เมษายน 2553 8:55:07 น.

อยากอ่านบ้างอ่ะส่งมาให้อ่านบ้านนะ I_amview@hotmail.com ขอบคุณจ้า.......   โดย: อินจัด IP: 124.121.123.39 24 เมษายน 2553 12:04:35 น.

อยากอ่านมั่งจัง ขอมีส่วนร่วมด้วยคนน่ะ ขอบคุณนะขอรับ   โดย: kannikar_nan@hotmail.com IP: 115.67.113.180 24 เมษายน 2553 13:52:21 น.

sillys19@hotmail.com ขอบคุณล่วงหน้านะ   โดย: joonha IP: 202.28.27.3 24 เมษายน 2553 15:26:43 น.

ขอบคุณสำหรับฟิคว้านหวาน นะคะ ท่านกบน้อย - ท่านเกษตรศิลป์ หวานหวามซะใจเต็นไม่เป็นจังหวะเลยนะ แล้วตอนต่อไปจะเป็นไงบ้าง ยุนบกจะไปปล่อยเสน่ห์ให้สาวมาหลงรักอีกรึเปล่าเนี่ย จะรอนะคะ   โดย: mai.ka IP: 222.123.160.27 24 เมษายน 2553 19:05:58 น.

ขออ่าน+ ติดตามผลงานด้วยคนนะคะ ขอบคุณมากคะ   โดย: nae_panthong@hotmail.com IP: 117.47.65.246 24 เมษายน 2553 22:10:37 น.

ท่านกบน้อย - ท่านเกษตรศิลป์ อยากอ่าน อยากอ่าน........น ขออ่าน+ ติดตามผลงานด้วยคนนะ ขอบคุณมากล่วงหน้าด้วยคน..ขอรับ   โดย: pookpook182@hotmail.com IP: 180.180.2.63 25 เมษายน 2553 9:07:47 น.

ตามที่ขอมาส่งไปให้ทุกท่านแล้วนะคะ ขอให้อ่านอย่างมีความสุขนะคะ   โดย: กบน้อย IP: 58.136.8.236 25 เมษายน 2553 9:28:38 น.

ช่วยส่งมาให้อ่านด้วยนะขอรับ   โดย: bew_wise_april@hotmail.com IP: 117.47.176.188 25 เมษายน 2553 15:58:57 น.

ส่งมาให้อ่านหน่อยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ nongnu3@hotmail.com   โดย: Nz'Noo IP: 58.8.248.228 25 เมษายน 2553 21:13:34 น.

ตะลึงๆ ๆ สุดยอดเลยอาจารย์ ข้าน้อยขอยอมเป็นศิษย์ รับใช้ท่านทั้งสอง ขอบคุณมากค่ะที่ส่งเรื่องให้อ่าน จะติดตาม ไม่ให้ขาดเลยจ้า   โดย: nae_panthong@hotmail.com IP: 222.123.92.25 25 เมษายน 2553 21:51:34 น.

ขออ่านมั่ง ซิ LOZOCITY@YAHOO.COM ขอบคุณม๊ากๆๆๆๆๆๆจะเป็นกำลังใจให้ตลอดปาย   โดย: น้ำลายศอ IP: 165.208.150.3, 203.154.146.54 26 เมษายน 2553 11:15:52 น.

อยากอ่านบ้างรบกวนหน่อยนะคะ takkey_03@hotmail.com   โดย: คนอยากอ่าน IP: 118.173.27.129 26 เมษายน 2553 15:53:37 น.

ขอบคุณมากๆค่ะ ได้ใจจริงๆ จะติดตามต่อไปค่ะ   โดย: Nz'Noo IP: 58.8.37.55 26 เมษายน 2553 18:28:31 น.

วันก่อนขอไว้ที่ห้องแชทยังไม่ได้เลย ขออีกทีนะ kprawassa4@gmail.com   โดย: luckyD IP: 119.31.34.82 26 เมษายน 2553 18:55:05 น.

ข้าน้อยขออ่านด้วยคนสิขอร้าบบบ ท่านบกน้อย ท่านเกษตรศิลษ์ ^ ^// ขอบคุณมากมายขอรับ ฟัจากคอมเม้นแล้ว คงต้องเตรียมทิชชูไว้เยอะแน่เลย 55 nong_chem25@hotmail.com ^___^   โดย: สาวก 2มุน IP: 202.12.97.125 26 เมษายน 2553 22:49:50 น.

คารวะๆๆ ท่านเกษตรและท่านบกน้อย ( ก้มหัวโขกพื้น ) โปรดรับข้าน้อยเป็นศิษย์ด้วย...อิอิ ( ข้าน้อยไร้เดียงสา ) บอกได้คำเดียวว่า ...สุดยอด... ( ชอบออกหน้าออกตาเกินไปป่าวเรา...55555 ) ก็ชอบอ่ะนะ ก็บอกว่าชอบ อ่านแล้ว สูบฉีด...สูบฉีด...สูบฉีด เลือดพุ่ง...เดือดร้อนหาที่เติมเลือดอีกแล้ว รอๆๆๆๆนะ ตอนต่อๆไป มาไวไวนะจ๊ะ   โดย: รัก..2มุน..หมดใจ IP: 112.142.97.21 27 เมษายน 2553 10:18:45 น.

ยังไม่เหนได้เลย อยากอ่านมากๆๆ I_amview@hotmail.com   โดย: อินจัด IP: 124.122.50.253 27 เมษายน 2553 12:42:35 น.

เพิ่งอ่านตอนแรกไป น้ำตาลที่ว่าหวานยังแพ้ ท่านเกษตรฯ แต่งได้น่ารักดี อิอิ ภาษาก็งดงามสละสลวย ขอบคุณที่สละเวลามาแต่งและแบ่งปันความรู้สึกดีๆๆให้กัน   โดย: น้ำลายศอ IP: 165.208.150.3, 203.154.146.54 27 เมษายน 2553 16:02:26 น.

อ่านแล้ว แบบว่า วาบหวาม มากอะ 555 ยุนบก นี่ เจ้าเล่ห์ จริงๆเลย ฮยางง น่ารักเป็นที่สุดด   โดย: Nz'Noo IP: 58.8.39.233 27 เมษายน 2553 20:57:14 น.

5555 ข้าน้อยขอด้วยคนขอร้าบบบบ ptslprae@hotmail.com ขอบคุณล่วงหน้านะขอรับ ^^   โดย: Fc 2moons IP: 118.174.17.169 27 เมษายน 2553 22:21:20 น.

สุดยอดเลย ท่านพี่ท่านเกษตรและท่านบกน้อย อ่านแล้วเห็นภาพมาก..ก อย่างนี้ขั้นเทพเลย....ย ปล. ข้าน้อยขออิโรติกเยอะๆนะ ลุ้น ลุ้น ตอนต่อไป... ขอบคุณม๊ากๆๆจ้า   โดย: หมาขาซ่าส์...ส์ IP: 125.24.1.67 28 เมษายน 2553 11:45:23 น.

ขอบคุณมากที่ส่งฟิคมาให้อ่าน สุดยอดมาก ชอบๆๆอ่ะ จะติดตามผมงานท่านเกษตรและท่านบกน้อย ต่อไปนะก๊าบ......   โดย: อินจัด IP: 124.121.128.69 28 เมษายน 2553 12:07:19 น.

โอ้โห ตอน 5 สุดยอดไปเลยค่ะ ยุนบก ฝากรอย ไว้ด้วย 555   โดย: Nz'Noo IP: 58.8.38.202 28 เมษายน 2553 18:59:59 น.

รบกวนด้วยคนนะคะ tu_narak_175@hotmail.com   โดย: too IP: 124.121.129.18 28 เมษายน 2553 21:17:21 น.

เพิ่งเข้ามาอ่านวันนี้ สนุกมาก รบกวนช่วยส่งตอน 1-4 ให้หน่อยค่ะ nuiphuket@hotmail.com   โดย: nui IP: 125.27.163.229 29 เมษายน 2553 0:30:44 น.

เพิ่งจะเช็คเมล์วันนี้ ได้ตอนที่1-4 แล้ว ขอบคุณท่าน ผอ ท่านเกษตรศิลป์ ท่านกบ เดี๋ยวจะรีบอ่านจะได้มาอ่านตอนที่ 5 ต่อ   โดย: luckyD IP: 58.9.7.79 29 เมษายน 2553 12:14:17 น.

อ่านของท่านเกษตรศิลป์ + บกน้อย wow wow ได้ใจๆจิงๆ อ่านแล้วคึกคัก(ยิ้มที่มุมปาก)เหมือนเฮียบก อิอิ วันๆๆไม่อยากทำอะไร นอกจากอาบน้ำอย่างเดียว อิอิ ท่านเกษตรฯ + ท่านบกน้อย (ฝีมือไม่น้อยเลย)สุดยอดๆๆๆๆๆๆๆ ปล. ข้าน้อยขออิโรติกเยอะๆนะ เหมือน ..ท่าน หมาขาซ่าส์...ส์ อิอิ   โดย: น้ำลายศอ IP: 165.208.150.3, 203.154.146.54 29 เมษายน 2553 17:15:04 น.

ข้าน้อยได้รับตอนที่ 1 - 4 เดี๋ยวอ่านเสร็จ ข้าน้อยจะมาแจ้งอาการว่าอยู่ในขั้นใด   โดย: too IP: 124.121.133.173 29 เมษายน 2553 21:31:51 น.

สนุกมากเลยค่ะ อาการของข้าน้อย อยู่ในขั้นโคม่า เพราะเลือดหมดตัว   โดย: too IP: 124.121.133.173 29 เมษายน 2553 22:16:07 น.

ขออ่านด้วยคน -ติดตามมาโดยตลอด Alwaysfollow@yahoo.com ขอบคุณมาล่วงหน้าค่ะ   โดย: Alwaysfollow IP: 203.151.17.34, 203.150.14.122 30 เมษายน 2553 12:25:23 น.

คุณผีเสื้อเกษตรศิลป์ และคุณดอกไม้บกน้อย ขอรับ เพิ่งเข้ามาอ่านครับ สมคำล่ำลือจริงๆ ขอร่วมอ่าน ตอน 1-4 ด้วยขอรับ jediknok@gmail.com ขอบคุณคร้าบบบบบบบบ   โดย: skywalker IP: 192.168.20.143, 210.1.3.164 30 เมษายน 2553 13:14:54 น.

สวัสดีครับ คุณผีเสื้อเกษตรศิลป์ และคุณดอกไม้บกน้อย อ่านครั้งแรกก็ตอนที่ 5 แล้ว ยอดเยี่ยมมากๆครับ ไม่อยากพลาดตอน 1-4 นะครับ โปรดส่งให้ผมด้วยนะขอรับ kirkpatrick.mac@gmail.com ขอบคุณครับผม   โดย: kirk IP: 192.168.20.143, 210.1.3.164 30 เมษายน 2553 14:35:58 น.

เข้ามาอ่านฝีไม้ลายมือของท่านเกษตรศิลป์และท่านบกน้อย ที่ช่วยกันบรรเลงเรื่องราวตอนต่อไปของแฟนคลับนักแต่งฟิคชาวจีนต่อ ซึ่งเป็นตอนต่อจากยุนบกและจองฮยางแต่งงานกัน ท่านหลวงแพ่งแปลเรื่องที่แต่ง1/1 แล้วก็หายจ้อย ลืมไปสนิท ท่านหลวงแพงอยู่ณ.แห่งหนตำบลใด ยากติดตามทวงฟิค ได้แต่วนเวียนหาเรื่องฝอยไปวันๆอยู่ในห้องแชท ฝอยมากไปก็มีสะดุด เพราะฝอยๆปกินขนมขบเคี๊ยวไป อ้วยขึ้น 3กก. คุณหมอดุ และเตือนน้ำตาลในเลือดสูง ไขมันสูง ห้ามเล่นคอมฯนาน เพราะเผลอตามใจปากตลอดเวลา กินเชื้อโรคขี้มือคนอื่นที่ทิ้งอยู่บนแป้นพิมพ์ไม่รู้ตัว เพลาๆเล่นแชทได้ไม่ถึง3วัน แวะเวียนดูแต่ไม่คุย ก็ดีเหมือนกัน สงบปากสงบคำไปหลายหมื่นตัวอักษร ได้อ่านฟิคย้อมใจตอนที่ 5 อ่านแล้วค่อยๆอินเรื่องราวที่เดินต่อจากความเดิมตอนที่แล้ว ท่านทั้งสองแต่งได้ลงตัวดี เหมือนกับได้ดูเรื่องราวตอนต่อไป ซึ่งการเล่าเรื่องราวไปได้เรื่อยๆ ความคิดการคำนึงคนึงหาของทั้งสองละเอียดนุ่มนวนกว่าแฟนคลับชาวจีนแต่ง ตัวประกอบของเรื่องราวกลมกลืนดี เล่ารายละเอียดได้ดีมากนะ อ่านแล้วไม่ติดขัดเข้ากับเนื้อหาใจความเดิมตอนที่แล้วไม่ผิดเพี๊ยน เข้าใจวางบุคลิคของอาจารย์ซุกควอน ที่มีมุขตลกและมีอารมณ์ขันอยู่ครบถ้วน อันนี้สำคัญมากๆ ทำให้เรื่องราวสนุกสนาน จารย์ซุกควอนเป็นตัวชูโรงของเรื่องเลยล่ะ อ่านแค่ตอน 5 ก็รู้ว่าเรื่องราวตอนต่อไปจะไปได้ดี เพราะแนวการเดินเรื่องชวนติดตาม ภาษาที่สื่อละเอียดนุ่มนวน และเหมาะสมกับเรื่องราวที่ถ่ายทอดจริงๆ การเรียงเนื้อหาราบรื่นชวนให้อ่านตอนต่อไปนะคะ หากเว้นช่วงไฟ และเว้นวรรควางขั้นตอนบทสนทนา ให้ห่างเป็นคนละบรรทัดก็จะดีมาก ฮาๆๆ ไม่ได้อ่าน1-4 ก้คิดว่าได้บรรเลงเรื่องราวที่ผ่านไปหลายๆฉากสมใจท่านทั้งสองแล้วล่ะ ข้าไม่กล้าอ่าน เพราะกลัวต้องเติมเลือดในตัวใหม่ ใจไม่แข็งแรงพอ เลยอดอ่านของดีไปอย่างน่าเสียดาย วัยรุ่นก็งี้แหละ แต่งเรื่องราวตามจินตนาการให้โลดแล่นออกนอกกรอบ ตามใจตัวเองบ้างจะเป็นไรไป แค่พาฝันให้เป็นจริงในใจ สมกับตกอยู่ในโลกส่วนตัว แถมยังเผื่อแผ่ สื่ออกมาให้เพื่อนๆได้อ่านกัน เหมือนชวนกันตามล่าประสานรักให้เฮียกะเจ๊สมใจท่านได้จริงๆ นับถือและชื่นชมผลงานท่านเฝ้ามอง ท่านยามสาฯ ที่สานฝันให้เป็นจริงได้สำเร็จ แล้ว..ยังมาเจอท่านเกษตรศิลป์และท่านบกน้อยร่วมกันแต่งฟิค เพิ่มอีก2ท่าน ถือว่าบล๊อคนี้เป็นบล๊อคสร้างคนให้มีผลงานออกมามากมายจริงๆ ส่วนเรื่องขุนบกนั้น รออ่านคณะผู้ร่วมแต่งให้จบ จะอ่านทีเดียวไปเลย ขอชื่นชมและขอบคุณทุกๆท่านที่มาแต่งเติมสีสันให้กับชีวิต ให้สดใสมากขึ้นเรื่อยๆค่ะ   โดย: สุเกียง IP: 125.24.150.84 1 พฤษภาคม 2553 1:03:19 น.

ยังไม่ได้อ่านเลยขอรับ แต่ได้รับไฟล์แล้ว มาเม้นก่อนด้วยความตื่นเต้น 55 ขอบคุณมากนะขอรับ ^___^   โดย: สาวก 2มุน IP: 202.12.97.125 1 พฤษภาคม 2553 1:24:00 น.

ขอบคุณท่านสุเกียงและทุกท่านที่คอมเมนท์ให้นะครับ ตอนนี้กำลังคิดว่าจะแต่งภาคพิเศษแบบดราม่า มาเรียกน้ำตาของแฟนยุนบกกับจองฮยางเป็นการตอบแทนครับ กำลังวางพล็อทเรื่องให้เศร้าสุดตอนที่6 ท่านบกน้อยกำลังทำงานอยากขมักเขม้นครับ ข้าน้อยน้อมรับคำติชมของท่านทั้งหลาย เพื่อจะสามารถปรับปรุงการแต่งให้ดีขึ้น เพื่อไม่ให้แฟนๆยุนบกต้องผิดหวังในการรอคอย ข้าน้อยจะพยายามให้สุดฝีมือเลยนะขอรับ ท่านใดอยากให้เนื้อเรื่องเป็นแบบไหนสามารถลงคอมเมนท์ไว้ได้เลยครับ ข้าน้อยจัดให้ตามที่ต้องการครับ   โดย: เ้กษตรศิลป์ IP: 61.90.65.141 1 พฤษภาคม 2553 9:36:36 น.

ได้รับตอนที่1-4แล้วนะขอรับ ขอบคุณมากๆเลยนะท่านผอ ท่านเกษตรศิลป์และท่านบกน้อย ^^ เดี๋ยวกลับมาเมนท์ใหม่นะท่านว่าจะเลือดกระฉูดเหมือนท่านๆที่อ่านกันแล้วรึป่าว หุๆ   โดย: FC 2moons IP: 118.174.32.69 1 พฤษภาคม 2553 13:57:09 น.

ฮ่าๆๆๆ สุดยอดไปเลยท่าน แต่งได้เยี่ยมมาก ^_^ ขอบคุณมั่กมากๆๆๆๆ ตอนต่อไปก็ สู้ๆๆๆนะขอร้าบบ   โดย: FC 2moons IP: 222.123.41.56 1 พฤษภาคม 2553 15:45:31 น.

ท่านบกน้อยกับท่านเกษตรศิลป์จะแต่งภาคพิเศษแบบดราม่า จะรอคะ แต่ขอได้ไหมคะว่า สุดท้ายแล้วขอให้มีความสุขทั้ง ยุนบก+จองฮยางและคนอ่านเถอะ ได้โปรด ขอบคุณคะ   โดย: nonae_panthong IP: 222.123.92.167 1 พฤษภาคม 2553 20:40:16 น.

เพิ่งเข้ามาอ่านวันนี้ สนุกมาก รบกวนช่วยส่งตอน 1-4 ให้หน่อยค่ะ unchana@live.com ขอบคุณล่วงหน้านะคะ สนุกมากๆๆ เลยค่ะ สุดยอด   โดย: คุณนายนานา 1 พฤษภาคม 2553 22:45:24 น.

ขอติดตามอ่านด้วยนะ อ่าแล้วน่ารัก น่าติดตาม duangjai-k@hotmail.com ขอขอบคุณล่วงหน้า   โดย: JJ IP: 125.25.132.154 1 พฤษภาคม 2553 23:05:31 น.

ขอมั่งจิ อยากอ่าน juikey@windowslive.com   โดย: jui IP: 118.172.156.40 2 พฤษภาคม 2553 11:26:51 น.

โอ้ แค่สองตอนแรก ก็หวานจนมดตอมเลือดกำเดาข้าน้อยแล้วนะขอรับนี่ อิอิ ชอบมากๆเลยขอร้าบบ ท่านบกน้อย ท่านเกษตรศิลป์ ถ้าตอนต่อไป แต่งแบบเศร้าเคล้าน้ำตา ขอเพิ่มให้เคล้าเลือดกำเดา ด้วยได้มั้ยอ่ะ ขอร้าบบ 55 สู้ๆนะขอรับ   โดย: สาวก 2มุน IP: 202.12.97.125 2 พฤษภาคม 2553 16:29:34 น.

ขอรับfic1-4 ด้วยคน ramintra58@gmail.com ขอบคุณหลาย   โดย: เบื้องหลัง IP: 124.120.74.193 2 พฤษภาคม 2553 18:21:16 น.

กี่วันได้ค่ะ เช็คเมลล์ทั้งวันไม่มีเข้าเลย อยากอ่านอ่ะ   โดย: juikey IP: 118.172.156.191 2 พฤษภาคม 2553 21:22:06 น.

รออ่าน ตอน 1-4 จนเลือดกำเดาจะแห้งแล้วอ่ะ อย่าช้านักนะ ช่วยส่งไวๆ หน่อยนะ unchana@live.com ขอบคุณมากมาย   โดย: หมีน้อย555 2 พฤษภาคม 2553 22:22:42 น.

รออ่าน ตอน 1-4 จนเลือดกำเดาจะแห้งแล้วอ่ะ อย่าช้านักนะ ช่วยส่งไวๆ หน่อยนะ unchana@live.com ขอบคุณมากมาย   โดย: หมีน้อย555 2 พฤษภาคม 2553 22:22:55 น.

ไม่ว่างเข้ามาเดือนนึง เพราะติดภาระกิจการบ้านการเมืองนิดหน่อย กลับมาอีกทีโอ้ววว แม่เจ้ามี update เพิ่มเติม ..วาบหวามซ้าาา ต้องขอขอบคุณ คุณเกษตรศิลป์ และดอกไม้บกน้อย มั๊กมากนะขอรับ ที่มาช่วยเติมความสุขให้ แฟนๆ เฮียกะเจ๊ ได้หายคิดถึง .. จะตั้งตารอตอนต่อไป รีบ up นะคร้าบผม .. แต่ว่าก่อนอื่น ขอตอน 1-4 ให้ทีดิ นะ นะ น๊าาา ช่างเขียนผู้ใจดี :D .. รอรับอยู่นะขอรับ ^_^ iam_perfectrman@yahoo.com   โดย: Superman IP: 180.210.216.68 3 พฤษภาคม 2553 1:19:08 น.

ต้องขออภัยนะค่ะที่ส่งช้า คือว่า วันเสาร์ - อาทิตย์ ติดภารกิจค่ะเลยไม่ได้เข้ามา วันนี้จัดไปเรียบร้อยตามคำขอแล้วนะคะทุกท่าน ขอให้มีความสุขกับการอ่านนะคะ   โดย: กบน้อย+เกษตรศิลป์ IP: 58.136.8.156 3 พฤษภาคม 2553 9:07:09 น.

ได้รับแล้วจ้า ขอขอบคุณ คุณเกษตรศิลป์ และบกน้อย มั๊กมากนะขอรับ ขอไปอ่านก่อน เด๋วจะมาเม้นท์นะขอรับ   โดย: หมีน้อย555 3 พฤษภาคม 2553 21:14:45 น.

ยังไม่ได้รับเลยอ่ะ ท่านเกษตรศิลป์และท่านบกน้อย อยากอ่านอ่ะ ตอน 1-4 ช่วยส่งไปอีกครั้งนะนะนะนะะะะะ Alwaysfollow@yahoo.com ขอบคุณมากอ่ะ   โดย: Alwaysfollow IP: 112.142.63.242 3 พฤษภาคม 2553 22:51:45 น.

ได้รับสาร 1-4 แล้วนะขอรับ ขอบพระคุณมั๊กมั่ก .. _/\\_ ต้องขอตัวไปชื่นชมอักษรศิลปฺ์ก่อนนะขอรับ แล้วจะแวะมาเมนต์ทีหลัง ไปแระ ... ฟิ้วววววว   โดย: Superman IP: 180.210.216.68 3 พฤษภาคม 2553 23:44:38 น.

คุณผีเสื้อเกษตรศิลป์ และดอกไม้บกน้อย ขอรับ ขอบคุณนะครับได้รับตอน1-4 รวดเร็วทันใจดีมากภายในวันที่ขอเลย โอ้โฮ.....ขอคำนับท่านทั้งสอง 3 รอบ ยอดเยี่ยมมากๆครับ แทบหาคำมาบรรยายไม่ได้ เก่งจริงๆนะครับ การร้อยเรียงเนื้อหาดีชวนให้ติดตามและจินตนาการเหมือนมีภาพอยู่ตรงหน้า (จิ้นได้ไกล) โรคเก่า(เลือดกำเดา)ของข้าน้อยกลับมากำเริบอีกแล้ว เอาอีก เอาอีก.....ถ้าจะเศร้าก็อย่ามากนะขอรับ สงสารพลพรรคยุนบก และจองฮยางด้วยนะครับ ขอให้มีฉากหวานๆให้เฮียกับเจ๊อยู่ด้วยกัน สองต่อสองมากๆนะครับ อย่ากระชากหัวใจตอนจบนะครับ ขอแบบ Happy Ending นะขอรับ จะติดตามเป็นแฟนท่านต่อไปครับ   โดย: kirk IP: 192.168.20.143, 210.1.3.164 4 พฤษภาคม 2553 8:54:59 น.

อยากอ่านตอนที่ 1-4 ค่่ะ รบกวนช่วยส่งมาให้ด้วยนะคะ thitirat.eg@gmail.com ขอบคุณมากค่ะ   โดย: Hybrid IP: 114.128.242.153 4 พฤษภาคม 2553 9:58:03 น.

เปิดห้องใหม่ ขอเชิญทุกท่านที่ห้องนี้นะคะ ขอปิดคอมเม้นท์ห้องนี้นะคะ https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=toetae&month=04-05-2010&group=13&gblog=1   โดย: วอนวอน (albatross11 ) 4 พฤษภาคม 2553 11:59:21 น.

ถึงท่าน Alwaysfollow กบน้อยส่งเมลล์ไปให้แล้วนะ แต่ รีเทิร์น กลับมา Alwaysfollow@yahoo.com เมลล์ที่ให้มาอ่ะ ผิดป่ะ   โดย: กบน้อย IP: 58.136.8.181 4 พฤษภาคม 2553 12:00:16 น.

ท่านผีเสื้อเกษตรศิลป์ และดอกไม้บกน้อย ขอรับ อยากได้ตอน 6 แบบว่า เจ๊ตามไปดูพฤติกรรมของเฮีย เจ้าชู้ ดีนัก หรือ มีคนมาจีบเจ๊บ้างก็ดีนะ +++อยากได้แบบ เวลาต่อสู้ / มีปัญหา/ต้องวางแผน อะไรแบบเนี่ย อยากให้เจ๊มีส่วนร่วม ได้เห็นเหตุการณ์ ด้วย ไม่ใช่อยู่บ้าน ร้องไห้อย่างเดียว(เจ๊ปลอมตัวไปก็ดีนะ) ลุ้นD:   โดย: น้ำลายศอ IP: 165.208.150.3, 203.154.146.54 4 พฤษภาคม 2553 12:07:02 น.