|
ตอนที่ 14 จุดจบเพื่อเริ่มต้น ผู้แปล PPP
ยุนบกรู้สึกดีที่ได้ออกมาสูดอากาศข้างนอก ตั้งแต่การต่อสู้ที่บ้านพักตระกูลฮาน ซุกควอนสั่งห้ามไม่ให้เขาออกจากบ้านมาเกือบอาทิตย์แล้ว เพราะมันเป็นการดีที่ยุนบกหายไปสักพัก ไม่มีใครคิดหรอกว่ามันแปลกที่เขาจะใช้อาการบาดเจ็บเป็นการข้อแก้ตัว ยุนบกคิดว่าอาการบาดเจ็บที่เป็นเรื่องอุปโลกนี้คงติดตัวเขาไปอีกนาน
การเอาแต่ซุกตัวอยู่แต่ในบ้าน เกือบทำให้เขาบ้าเพราะเขาไม่ได้สัมผัสไอแดดและไม่ได้ทำงาน ดนตรีของชองฮยางและการวาดรูปช่วยให้เขาผ่อนคลายได้บ้างแต่มันก็ยังไม่เหมือนกับการใช้ชีวิตนอกบ้าน เขาตรวจดูระดับน้ำก่อนที่จะเดินลงไปที่ลำห้วย ชางซูและน้องของเขาทักยุนบกในขณะที่กำลังตักน้ำใส่ตะกร้า
คุณชายซอครับ ท่านแข็งแรงและสดชื่นดีหรือไม่
ท่านพร้อมจะมาสนุกกับพวกเราแล้วใช่ไหมครับ
การพักฟื้นเป็นอย่างไรบ้างครับ
พวกเขาดีใจมากที่เห็นยุนบกฟื้นจากอาการป่วย ส่วนหนึ่งก็คือพวกเขาคิดว่าการปรากฏของหญิงสาวที่ซุกควอนพูดถึงน่าจะเป็นคู่หมั้นของคุณชายซอ หญิงสาวบริสุทธิ์แสนสวยที่น้อยนักจะออกมาข้างนอก
ทุกๆคนประหลาดใจและเห็นพร้องกันว่าคุณชายซอช่างโชคดีเสียยิ่งกระไร คงไม่มีความคิดอะไรแม้เพียงน้อยนิดเกิดขึ้นในความรู้สึกในใจของพวกเขาหรอก ยุนบกยิ้มให้กับความขี้อายของพวกเขา
อ้า...อาจารย์ซุกควอนคงคิดไปว่า ข้าควรพักฟื้นให้นานขึ้น อีกอย่างหนึ่ง ชางซู ข้ายังไม่ได้ขอบคุณ ท่านเลยที่ช่วยชีวิตข้าไว้ในวันนั้น
อย่าได้คิดอะไรเช่นนั้นเลย คุณชายซอ ก็แค่ตอบแทนในสิ่งที่ท่านทำให้กับข้า ให้กับเราสองพี่น้องครับ พี่น้องอีกคนพยักหน้าเห็นด้วย
ยังไงข้าต้องเลี้ยงเหล้าพวกท่านที่โรงเตี๊ยม เพื่อเป็นการขอบคุณอยู่ดีนั้นล่ะ
โอ๊ะ..ไม่จำเป็นเลยคุณชายซอ เอาไว้ให้ถึงวันมงคลแล้วพวกเราค่อยดื่มฉลองกันก็ได้ครับ ชางซันพูดอย่างมีนัย พร้อมทั้งขยิบตาให้กับยุนบก วันมงคลหรือ? ยุนบกมองไปยังพวกเขาด้วยความงุนงง ซุกควอนผ่านมาและเห็นทั้งสามคน
โอ้ว...ไอ้ตัวขี้เกียจอยู่ที่นี่เอง เขาเรียก พี่น้องชางทั้งสองรีบยกตะกร้าและกลับไปตามทางเท้า พวกเขายิ้มใส่กันราวกับแบ่งปันเรื่องตลก
ทำไมเจ้าถึงมายืนอยู่นี่ล่ะ ซุกควอนถลึงตาใส่ขณะที่ยุนบกเดินมาหาเขา
ข้าบอกแล้วไง ให้อยู่แต่เพียงในบ้าน!
ข้าร้อนใจและก็เบื่อที่เอาอยู่แต่ในบ้าน ยุนบกบ่น เขาพูดด้วยเสียงที่เบาลงว่า ท่านแน่ใจหรือว่าเรื่องมันจบลงแล้วนะครับ
อืม...ข้าได้รับข่าวจากผู้เฒ่าฮานเมื่อวานว่า แขกที่มาเยือนกลับไปหมดแล้ว
งั้นยังมีปัญหาอะไรอีกล่ะครับ มันก็ปลอดภัยที่ข้าจะออกมาทำงานที่นี่ไม่ใช่หรือครับ
.ก็ได้ งั้นกลับไปที่โรงตัดไม้เลย
ก็อย่างเคย ยุนบกทำเสียงขึ้นจมูกขณะที่ซุกควอนตบบ่า
กล้ามเนื้อที่กระชับขึ้นในช่วงสัปดาห์ที่เขาพักผ่อน ก็เริ่มคลายเมื่อเขาทำงาน คนงานที่ผ่านไปมา มักจะพูดถึงการอวยพร มีบรรยายกาศแห่งความรื่นเริงอยู่โดยรอบพวกเขา และนั่นเป็นสิ่งที่ยุนบกไม่เคยเห็นมาก่อน เมื่อเขาไปถึงที่ไหน การขยิบตาและมองเหมือนรู้กัน ดูเป็นปริศนาพอกันๆเลย มีอะไรกันหรือนี่? หรือไม่นานมานี้มีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้น? ตลอดทั้งวัน ไม่ว่าเมื่อไรที่ยุนบกถามว่ามีอะไรเกิดขึ้น
เขาจะได้รับคำปฏิเสธด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม เหมือนกับว่าทุกคนร่วมกันกันวางแผนซักอย่างและพวกเขาเหล่านั้นยังมีข้อแนะนำต่อๆมาเกี่ยวกับ....
เหล้าสามจอกรวดนะ คุณชายซอ เร็วเข้าเถอะครับ หรือว่า
พี่ชายข้าเตรียมเป็ด ไก่พร้อมแล้วนะครับ หรือว่า
ท่านชอบไหมสีอะไรล่ะ เลือกดีๆนะครับ หรือว่า
มัวช้าอยู่ใยหรือจะรอให้ห่านป่าบินไปซะก่อนครับ
หางเสียงเป็นไปในทางเดียวกัน แต่ยุนบกยังนึกไม่ออกว่าเพราะเหตุใด เขาจะประหลาดใจถ้าซุกควอนรู้ว่ามีอะไรกำลังจะเกิดขึ้นในหมู่คนงาน คืนนั้นเอง ยุนบกถามซุกควอนในระหว่างมื้อค่ำในบ้านยุนบก แต่เมื่อชองฮยางและสาวใช้กลับเข้ามา ยุนบกและอาจารย์ไม่ต้องการเข้าไปรบกวนการทำอาหารหรืองานบ้านงานเรือนใดๆ
อะไรกัน เกิดอะไรขึ้นกับทุกๆคนหรือ? ซุกควอนแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องว่ายุนบกพูดถึงเรื่องอะไร
ก็...ที่ทุกๆคนมองและทำท่าแปลกๆ กับข้าในวันนี้ไงครับ ท่านไม่สังเกตเห็นหรือ? ยุนบกถามอย่างไม่เชื่อหู
พักสมองบ้างเถอะ ลืมๆมันไปซะ
บางครั้ง ยุนบกก็บื้อได้อย่างน่ารักและนี่ก็เป็นอีกเรื่องในนั้น ซุกควอนเห็นแล้วว่าชองฮยางรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่นางก็ยังไม่ได้ให้ความกระจ่างกับยุนบก ยุนบกยังทำท่างงๆไปตลอดมื้อค่ำ ซุกควอนรอจนกระทั่งพวกผู้หญิงเก็บจานออกไปหมดแล้ว
ชองฮยาง ทำไมเจ้าไม่ได้บอกกับยุนบกล่ะ? ซุกควอนพูดขึ้นเมื่อนางกลับเข้ามา โดยสาวใช้ยังคงล้างจานอยู่ในครัว
ไม่ค่ะ เค้าควรหาคำตอบด้วยตัวเอง ชองฮยางพูดและซ่อนยิ้มเมื่อเห็นว่ายุนบกมองมาที่นาง
ข้าดูเป็นคนโง่อยู่ที่นี่คนเดียว ทำไมบอกข้าไม่ได้ล่ะ? เขาบ่นขณะที่ยกถ้วยชาขึ้นเพื่อที่จะดื่ม
ไอ้หนู เมื่อไหร่เจ้าจะทำให้ชองฮยางเป็นเจ้าสาวซะทีล่ะ?
พอซุกควอนพูดจบ ยุนบกสำลักน้ำชาที่มีอยู่ในปากและพูดละล่ำละลักด้วยความตกใจในสิ่งที่ได้ยิน
นั้น...นั้น.. ยุนบกถึงกับพูดติดอ่างพร้อมกับวางถ้วยน้ำชาลงกระทบกับโต๊ะโดยแรง เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาได้ยินอะไร เหมือนกับใครสักคนทำลูกโป่งแตกและตอนนี้ยุนบกก็เห็นอย่างชัดเจนแล้ว
นี่นะ ซุกควอนลดเสียงเบาลง ตอนนี้มันสายไปแล้ว ที่เจ้าจะบอกใครต่อใครว่านางเป็นพี่น้องกับเจ้าหรืออะไรอย่างอื่น ก็ในเมื่อคุณชายฮานตะโกนซะลั่นว่าเจ้าแย่งผู้หญิงของเค้าไป ดังซะจนนกที่บินอยู่บนฟ้ายังได้ยินเลย เอยองกับคุณชายฮานยังได้ยินความรู้สึกที่นางมีต่อเจ้าในวันนั้นด้วย ชองฮยางเป็นผู้หญิงของเจ้า
ในทางปฏิบัติแล้วเจ้ายังพิสูจน์มันด้วยการต่อสู้กับคุณชายฮาน และที่สำคัญ ข้าได้บอกกับพวกผู้หญิงที่แห่กันมาเยี่ยมเจ้าว่านางเป็นคู่หมั้นของเจ้า เพราะว่าเจ้าก็ได้เคยบอกไปทั่วหมู่บ้านตลอดสี่ปีมาว่าเจ้ามีพันธะผูกพันกับคนอื่นไปแล้ว และตอนนี้นางก็ได้มาอยู่ที่นี่ อยู่ในบ้านของเจ้าและเจ้าจะทำเป็นเหมือนปกติไม่ได้แล้วนะ เค้าจะลือกันให้แซ่ด ชองฮยางจะอยู่ในสถานะลำบากถ้าเจ้ายังทำเฉยอยู่ต่อไปและ... ซุกควอนหยุดพูดเล็กน้อย ยุนบกถึงกับอ้าปากค้าง
ไอ้หนู ถึงตอนนี้ก็สายเกินไปที่จะคิดเป็นอย่างอื่นแล้ว ใครๆเค้าก็คาดหวังว่าจะได้เห็นเจ้าเป็นเจ้าบ่าว
ข้า...ท่านทำเป็นเล่นไม่ได้นะ แล้วข้าจะ....
เจ้าสามารถหลีกหนีเรื่องราวเหล่านี้ได้ด้วยการย้ายออกไปที่ไหนก็ได้ แต่เจ้าจะต้องทิ้งเอยองไว้ข้างหลังนะ
ซุกควอนกึ่งประหลาดใจนี่ถ้าเป็นลูกมือฝึกงานของเขาล่ะก็ คงใจกล้าเข้าพิธีสำเร็จลุล่วงไปแล้ว นั่นไม่เหมือนกับยุนบกและชองฮยางที่ทั้งสองไม่เคยใส่ใจในเรื่องนี้เลย เช่นเดียวกับเขา ตัวเขาเอง ชีวิตที่ท่องไปทั่ว เห็นอะไรมามากทำให้เขาเบื่อหน่ายกับลัทธิและธรรมเนียมพื้นบ้านที่น่ารำคาญ ใครจะรู้ไปซะทุกอย่าง?
นอกจากนั้นทั้งคู่ดูเหมาะสมกันมาก ยุนบกปวดหัวถึงกับครางออกมาขณะที่ใช้มือบีบขมับ เขาไม่เคยเผชิญเหตุการณ์เช่นนี้ เมื่อเขาเป็น คนที่ทำให้ชองฮยางมีมลทิน พวกเขามีความสุขที่ได้กลับมาอยู่ร่วมกันอีกครั้งโดยไม่ได้สนใจความคิดของคนอื่นรอบตัว เมื่อมองย้อนกลับไปเขาควรชิงลงมือแก้ไขผลที่จะตามมา ซุกควอนพูดถูก มันสายเกินไปแล้วที่จะทำอย่างอื่น เขาไม่ได้หันไปมองชองฮยาง ยุนบกรู้สึกถึงความรำคาญของชองฮยางและโกรธยุนบกที่ไม่ยอมคิดทางอื่นที่พอจะเป็นไปได้
ไอ้หนู ข้าขอเตือนเจ้าอีกครั้ง เจ้าต้องเลือกเส้นทางที่จะไป ซุกควอนมองไปที่ทั้งสอง เจ้าทั้งคู่ต้องคุยนะ
ซุกควอนพูดจบก็เดินจากไป ยุนบกยังคงวางมือไว้บนหัว พยายามที่จะคิดหาทางออกภายใต้ ความรู้สึกที่ยุ่งเหยิง ผู้หญิงจะแต่งงานกับผู้หญิงได้อย่างไร? ไม่เคยได้ยินมาก่อน แต่ในสายตาคนรอบข้าง ยุนบกไม่ใช่ผู้หญิง เขาจะกัดฟันและก้าวต่อไปหรือพากันจากไป ยุนบกกึ่งประหลาดใจว่าเขากำลังแบกรับอะไรอยู่ ชองฮยางไม่ได้เอ่ยคำใด ปล่อยให้เขาแก้ไขปัญหาด้วยตัวเอง นางเข้าใจว่ายุนบกรู้สึกอย่างไร
มันเป็นสภาวะที่ค่อนข้างผิดธรรมดาต่อนาง แต่นางพร้อมยอมรับและทำตามเสมอ และแล้วก็ถึงเวลาที่ต้องตัดสินใจ เอยองเดินกลับเข้ามาและสงสัยที่เห็นยุนบก ส่ายหัวไปมาเหมือนกับว่าเขากำลังเจ็บปวด
เอยองถามขึ้นมาว่า เกิดอะไรขึ้นหรือคะ คุณชายซอ
ไม่..ไม่...ข้า...มัน...ฮยาง ข้าต้องการคุยกับเจ้า ยุนบกลุกขึ้นและเดินกลับเข้าไปในห้องด้านหลัง
ชองฮยางลุกขึ้นและเดินตามยุนบกเข้าห้องปิดประตู ยุนบกดูหัวหมุน หลายอาทิตย์ที่ผ่านมา เมื่อชองฮยาง และสาวใช้เข้ามาอยู่ในบ้าน ไม่เคยเลยที่ยุนบกจะได้อยู่กันตามลำพังกับชองฮยางภายในห้องที่ปิดประตูแล้วเอยองจะเข้าใจแล้วแปลความหมายกับเหตุการณ์ที่พลิกผันว่าอะไรล่ะ? นางคิดว่า แน่นอนต้องเป็นเรื่องไม่ดี ตาเบิกกว้าง อ้าปากค้างก่อนที่จะตัดสินใจที่ฉลาดกว่าด้วยการกลับไปที่ห้องของนาง คุณชายซอจะทำสิ่งที่ดีและถูกต้องเพื่อคุณหนูของนาง อย่างไรก็ตามในความคิดของนาง ยุนบกคงจะสามารถพิชิตสิ่งที่เป็นที่สุดของความตกต่ำได้ นางคิดอย่างมั่นใจ
เจ้าคิดอะไรอยู่ ยุนบกวางตะเกียงน้ำมันไว้บนตู้ ชองฮยางนั่งลงข้างเขา
ถ้าท่านต้องการที่จะจากไป นั่นดีสำหรับข้า แต่ข้าไม่สามารถทิ้งเอยองไว้เบื้องหลังหรอกค่ะ
เจ้ากำลังโกรธ ยุนบกพูดเรียบๆ ข้ารู้สึกได้
ท่านรู้มั๊ยคะ เป็นเพราะอะไร
บอกข้าซิ
ท่านรู้สึกกระดากใจในความรักที่เรามีให้แก่กันและกัน เราอาจจะเป็นคู่รักกัน แต่ท่านก็ยังแคลงใจในความสัมพันธ์เช่นนี้ เป็นเพราะเหตุนี้ท่านจึงรังเกียจแนวคิดดังกล่าว
นั่นเจ็บปวด หรือว่านางพูดถูก? กับตัวเขาเอง นั่นเป็นส่วนหนึ่งของเขาที่ไม่ยอมรับพันธะนี้หรือ? ยุนบกเงียบไปนานมากจนชองฮยางแปลกใจราวกับว่าเขาผล็อยหลับไป
ช่างเขียน บอกความคิดท่านมาซิคะ
ตอนที่เจ้าถูกขายไปเมื่อห้าปีก่อน ข้าได้แต่ร่ำไห้ โลกของข้าพังทลาย ไม่รู้ว่าจะอยู่ไปเพื่อสิ่งใด ไม่รู้ว่าจะอยู่ไปเพื่ออะไร ชีวิตข้าว่างเปล่า ข้าไม่สามารถทำงานให้สำเร็จตามที่พระราชามอบหมาย มันทำให้อาจารย์ทันวอนโกรธข้ามาก เขาไม่เข้าใจว่าทำไมข้าจึงกระทบกระเทือนใจเพราะผู้หญิงที่ต่ำต้อยเช่นเจ้า เขาไม่เข้าใจในความรักที่อยู่เหนือฐานันดรใดๆ เพราะอะไรช่างเขียนหลวงเช่นข้า ถึงได้เศร้าโศกเสียใจมากมายปานนั้นให้กับนางโลมด้อยค่า เมื่อคิมโจนึนขู่ว่าจะขายเจ้าให้กับพวกอันธพาล ข้าไม่อาจจินตนาการชะตาเลวร้ายที่อาจเกิดกับตัวเจ้าได้ ข้าจึงยอมตกลงเข้าทำการแข่งขันเพื่อปกป้องเจ้าให้ปลอดภัย ข้าส่งเจ้าจากไปเนื่องจากข้าไม่สามารถดูแลเจ้าได้เพราะข้าอาจเป็นอันตรายต่อเจ้า ข้าขอให้เจ้าจงอยู่อย่างมีความสุข ข้าหวังเพียงว่า เจ้าจะได้พบคนที่รักอย่างแท้จริง คนที่พร้อมจะดูแลปกป้องเจ้าและอยู่เคียงข้างได้ทั้งยามสุขและทุกข์ อย่างที่ข้าไม่สามารถทำได้ ถึงแม้ว่าข้าอยากจะทำมากเพียงใดก็ตาม ถึงตอนนี้ ตอนนี้เจ้ากลับมาอยู่ข้างกายข้า ข้าลังเลในการครอบครองเจ้าในสายคนอื่นๆ ข้ารักเจ้าและข้าก็ไม่รู้ว่าทำไมข้าจึงกลัวนัก บางทีเจ้าพูดถูก ลึกๆแล้ว ข้ากระดากใจในความสัมพันธ์ระหว่างเราเพราะสิ่งที่ข้าเป็น
ท่านเป็นอะไรหรือคะ?
ข้า...ก็ไม่รู้ ยุนบกกระซิบ
ทำไมถึงเป็นอย่างนั้นล่ะคะ?
เมื่อข้าจากฮันยาง ข้าคิดอย่างเดียวว่าจะปกป้องคนที่ข้ารักให้ปลอดภัย เพราะอดีตที่ผ่านทำให้ข้าไม่สามารถแบกรับความเสียสละเพื่อข้าของพวกเขาได้อย่างที่ยุนบอคพี่ชายข้าทำ อาจารย์ทันวอน ผู้ที่สามารถทำเพื่อข้าได้ทุกสิ่ง พระราชาที่ยังไว้ชีวิตข้าทั้งๆที่สถานภาพของข้าที่เป็นอยู่จะเป็นภัยคุกคาม ใช่เขาก็ยังคงพยายามปกป้องข้า ข้ามีชีวิตเพื่อที่จะอยู่รอด ข้าไม่อยากจะคิดอะไรทั้งนั้น ยังเหลือแต่ความฝันของข้าที่จะสานต่องานของพ่อข้าทำเพื่อโลกต่อไป ข้ามีชีวิตจากการหาเช้ากินค่ำวันต่อวันเท่าที่มีเวลาและจนเดี๋ยวนี้ก็ไม่มีเวลาไปคิดอย่างอื่นอีก
ยุนบกดูพ่ายแพ้และอ่อนแอ ชองฮยางดึงเขาเข้ามากอดแน่น นางอยากจะดึงดูดความทุกข์ทั้งมวลของเขามาเก็บไว้เองทั้งหมด นางเจ็บปวดไปกับบาดแผลของเขา ความทรมานของเขา ความไม่แน่นอนของเขา
ท่านรู้มั๊ยคะ ท่านเป็นอะไรสำหรับข้า นางพูดขึ้นมา เอนกายซบกับไหล่ของยุนบก
ท่านเป็นช่างเขียนของข้า ที่ไม่ใช่เพียงช่างเขียนคนอื่นๆ ท่านเป็นเพียงคนเดียวที่เห็นจิตวิญญาณของข้า ท่านที่ทำทุกสิ่งทุกอย่างและคอยปกป้องข้า ท่านเป็นผู้เดียวที่ต่อสู้เพื่อข้า จะให้ข้าทำอย่างไรเพื่อท่านบ้างคะ? ข้ารักท่าน ท่านมอบความเมตตา มอบไมตรีจิต ใช้ความสามารถของท่านช่วยข้าอย่างมากและเหลือไว้เพียงน้อยนิดสำหรับตัวท่านเอง นี่ถึงเวลาเปลี่ยนแปลงแล้ว ท่านเป็นใครไม่สำคัญหรอกค่ะ ท่านทำอะไรเพื่อตัวเองบ้างล่ะ ทิ้งความสงสัยและความหวาดกลัวออกไปซะ วาดอย่างที่ท่านหวังไว้ ตามความต้องการของหัวใจท่าน ตามความฝันของท่าน ข้าจะอยู่เคียงข้างท่าน ร่วมแบ่งปันความฝันของท่าน ฟันฝ่าอุปสรรคไปพร้อมกับท่าน ข้าพร้อมช่วยเหลือเมื่อท่านต้องการ ที่ผ่านมาเราอยู่ในเงามืดของอีกด้านซึ่งอาจจะผิดมาโดยตลอด เรามีความฝันที่อยากจะทำ ก็ควรที่ไม่นำความหวาดกลัวมาครอบงำชีวิตเรานะคะ ช่างเขียน จับแปรงขึ้นมาและก้าวไปข้างหน้าต่อไปเถอะค่ะ ชีวิตท่านจะจมปลักอยู่ในเงามืดตลอดไปไม่ได้นะคะ
ชองฮยาง ยุนบกรวบตัวชองฮยางเข้ามากอดไว้แน่น สัมผัสได้ถึงความรู้สึกข้างใน นางพูดถูกเขาควรจะเลิกยึดติดกับคุณธรรมที่เขายึดเหนี่ยวซะที ตอนนี้วิกฤตผ่านพ้นไปแล้ว ตอนนี้เขามีใครอีกคนที่มาร่วมแบ่งปันความรู้สึกนึกคิด และเขาที่ค้นพบคู่รักของเขาอีกครั้งแล้ว เขาควรจะมองถึงอนาคตข้างหน้า กลับไปรื้อฟื้นความฝันที่เขาเคยมี
จวบจนบัดนี้เวลาที่ผ่านพ้นไปทำให้เราเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตกันและกัน
จวบจนบัดนี้ ชองฮยางเห็นด้วย ขณะที่กำลังลูบแผลเป็นที่หลังมือขวาของยุนบก
ข้าเชื่อว่าเราจะสามารถวางตัวได้เป็นอย่างดี ยุนบกรำพึงในท่ามกลางความมืดสงัด
ข้าก็เชื่อเช่นนั้นค่ะ
เจ้ายังไม่ทานมื้อเย็นเลยใช่มั๊ย ยุนบกถามด้วยความเป็นห่วง
มันไม่สำคัญหรอกค่ะ นางตอบอย่างปลอบโยน
แน่นอนล่ะ มันสำคัญ ข้าจะไปดูในครัวว่ามีอะไรบ้าง แล้วข้าจะปรุงให้เจ้าทานเอง ยุนบกสัญญา และค่อนข้างแปลกใจ นางจะคิดอย่างไงเกี่ยวกับฝีมือปรุงอาหารของเขานะ
โอ้ว, ท่านจะปรุงเอง? ชองฮยางอยากจะหัวเราะแต่ก็หยุดไว้ ความคิดที่ยุนบกจะทำอาหารเป็นเรื่องน่าขันสำหรับนาง นางอมยิ้มที่มุมปากเพียงเล็กน้อย
เฮ้, เจ้าคิดว่าใครจะเป็นคนทำอาหารระหว่างอาจารย์ซุกควอนกับข้าล่ะ เจ้าก็รู้ เราไม่ได้มีชีวิตอยู่บนอากาศนะ ยุนบกร้องค้านขึ้นมาและเขารู้ว่านางกำลังหัวเราะเขา ยุนบกนั่งตัวตรง ตั้งใจจะหาอาหารให้นางและมองไปยังประตูที่ถูกปิดด้วยดวงตาที่สดใสขึ้น ยิ้มแห้งๆ หันกลับมามองนาง อ้อ, ข้าคิดว่า เอยองคงมีบางสิ่งที่อยากจะบอกถ้าข้าไม่ทำให้ถูกให้ควร
โอ๊ะ, ท่านตัดสินใจขั้นสุดท้ายได้แล้ว
เจ้าช่างเป็นผู้หญิงที่จ้าวอุบายนัก เจ้าคงรู้ว่าประตูนั่นผนึกโชคชะตาของข้าเอาไว้...โอ้ว
บ้านพักตระกูลฮาน
สองวันต่อมา ยุนบกขี่ม้าเข้าสู่ลานบ้านพักตระกูลฮาน ยองจุนอ้าแขนต้อนรับยุนบกด้วยความยินดีขณะที่ยุนบกลงจากหลังม้า
ขอต้อนรับพี่ซอสู่บ้านพักตระกูลฮาน ข้ายินดียิ่งนักที่เห็นท่านหายจากอาการบาดเจ็บจนเป็นปกติดีแล้ว จริงๆแล้ว ยองจุนรู้สึกว่ายุนบกแตกต่างจากที่เคยเป็นเหมือนกับว่า ยุนบกเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังและแผ่ซ่านออกมาจากข้างในซึ่งเขาไม่เคยแสดงออกมาก่อนเลย
ขอบคุณมาก น้องฮาน
ได้โปรดเถอะ พ่อข้าคอยท่านอย่างใจจดใจจ่อเลยล่ะ ยองจุงนำทางยุนบกไปยังห้องโถงใหญ่ ที่ซึ่งผู้เฒ่าฮานได้รออยู่ก่อนแล้ว หลังจากทักทายด้วยความยินดีอย่างสุภาพแล้ว ยุนบกนั่งลงและแปลกใจว่าทำไมผู้เฒ่าฮานจึงต้องเชิญให้เขามาเยี่ยมเยือนด้วย
ข้าเชิญท่านมาที่นี่เพราะลูกชายข้าและหลานข้ามีบางอย่างอยากจะบอกกับท่าน ผู้เฒ่าฮานพูดเข้าเรื่องทันที ยุนบกตกใจเมื่อเห็นยองจุนคุกเข่าลงตรงหน้าเขาและคำนับจนสุด
พี่ซอ ข้าต้องการขออภัยที่ทำให้ท่านบาดเจ็บสาหัสและต่อคำพูดที่ข้าได้กล่าวในวันนั้น นั่นเป็นสิ่งที่ไม่น่าให้อภัย นอกจากนี้ท่านยังช่วยชีวิตข้าโดยเอาตัวเข้าเสี่ยงแทน ข้าซาบซึ้งใจยิ่งนัก ยองจุนคำนับลงอีกครั้ง
ได้โปรดลุกขึ้น เรื่องมันจบไปแล้ว ข้าไม่เคยคิดอย่างนั้นกับท่านเลย แค่เรื่องเข้าใจผิด ยุนบกพูดอย่างรวดเร็ว และเพื่อป้องกันไม่ให้ยองจุนคำนับอีกครั้ง
ข้าให้อภัยท่าน น้องฮาน ได้โปรดเถอะ ท่านจะต้องให้อภัยตัวเองไม่เช่นนั้นท่านจะไม่สามารถก้าวต่อไปได้
คุณชายซอ ดั่งภาษิตที่ว่า จงลืมความเจ็บปวด แต่อย่าลืมความเมตตา ลูกชายข้า เจ้าจงจำไว้ให้ดี ผู้เฒ่าฮานรู้สึกยินดีและประทับใจในตัวยุนบกมาก
ครับท่านพ่อ และขอบคุณพี่ซอ
เมื่อยองจุนถอยออกไปด้านข้าง คยองมีเดินถือถ้วยเหล้าเข้ามาในห้องโถง เช่นเดียวกัน นางคุกเข่าลงพร้อมทั้งประคองถ้วยเหล้าต่อหน้ายุนบก
ข้าก็เช่นกัน พี่ซอ โปรดให้อภัยแก่ข้าด้วยค่ะ สำหรับกิริยาของข้าที่ศาลา สำหรับความผิดมหันต์ในบ้านท่าน สำหรับการทำให้ท่านตกอยู่ใสถานการณ์ที่ลำบาก ได้โปรดรับถ้วยเหล้าใบนี้เพื่อขออภัยอย่างสูงในปัญหาที่ข้าได้ก่อขึ้นค่ะ
เจ้าเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงแทนในนามของข้าเพื่อชดใช้ความผิดพลาด นั่นก็เพียงพอต่อการลืมเลือนและให้อภัย ข้อยอมรับถ้วยเหล้าใบนี้ ได้โปรดลุกขึ้นเถอะ ยุนบกรับถ้วยเหล้า คยองมีคำนับอย่างสูงก่อนที่จะถอยกลับไปนั่งอย่างด้านหนึ่ง
ข้าได้พูดคุยกับอาจารย์ของท่านแล้ว และตั้งใจที่จะดำเนินธุรกิจต่อไป มีความเป็นไปได้ที่ความต้องการกระดาษจะยังมีอยู่และสูงขึ้น ดังนั้นเราควรจะประชุมกันอย่างเปิดอกเกี่ยวกับทั้งหมดของเรื่องนี้ ทำไมจึงมีลูกค้าของเราบางส่วนไปหาแหล่งกระดาษที่จังหวัดอื่น
เราจะพยายามทำให้ได้ตามปริมาณที่ท่านสั่งครับ ในเมื่อประเด็นซ่อนเร้นกระจ่างชัดแล้ว ยุนบกก็ไม่จำเป็นที่จะต้องกังวลต่อสายตาที่มองมายังเขาอีก
ข้ามีความมั่นใจในทุกสิ่งที่ทำ มีอยู่อย่างหนึ่งที่ข้าอยากจะปรึกษาท่าน อืมม์ ผู้เฒ่าฮานส่งสายตาไปยังยองจุนและคยองมี ให้เข้าใจว่าเขาต้องการพูดคุยกับยุนบกตามลำพัง พวกเขาจึงจากไปอย่างรวดเร็ว
ท่านคิดอะไรกับหลานสาวข้า คยองมีหรือเปล่า ผู้เฒ่าฮานพูดขึ้นหลังจากอยู่กับตามลำพัง
เอ้อ... ยุนบกรู้ได้ทันทีว่าเขาคิดอะไรในใจ แต่ก็ตอบไปตามจริง
นางเป็นผู้หญิงที่ดี แม้จะมีข้อขัดข้องอยู่บ้างในสิ่งที่นางทำครับ
อืมม์ ข้าตั้งใจจะให้นางแต่งกับลูกชายแต่ข้ารู้ว่านางสนใจท่าน ดังนั้นข้าจึงถามท่าน ถ้าท่านไม่ได้ชอบ ไม่เหมือนอย่างที่นางรู้สึก
ท่านฮาน ข้ารู้สึกเป็นเกียรติยิ่งนักแต่ต้องปฏิเสธ ประการแรกคือข้าไม่สามารถดึงครอบครัวท่านเข้าสู่เงามืดกับข้าได้ ข้าไม่สามารถผูกมัดให้เพื่อนข้าเป็นเหมือนอย่างข้าได้ ประการที่สองข้ากับหลานสาว ได้เข้าถึงความเข้าใจแล้วว่าเราไม่สามารถเป็นคู่รักกันได้ ประการที่สามข้ากำลังจะแต่งงานตอนสิ้นเดือนนี้แล้วครับ
ผู้เฒ่าฮานไม่สามารถช่วยเหลือยุนบกได้แต่เขาเห็นด้วยในข้อแรกที่ว่า ครอบครัวฮานจะเข้าไปพัวพันกับเรื่องของราชวงศ์หากยุนบกแต่งงานของหลานสาวตระกูลฮาน เขาไม่ต้องการความยุ่งยากเกินไปซึ่งจะทำให้งานที่เกี่ยวข้องกับพระราชาเกิดความเสียหาย และเขาค่อนข้างประหลาดใจเมื่อได้ยินว่าหลานสาวของเขารู้ว่ายุนบกปฏิเสธนาง นางไม่ได้บอกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย และเขาก็ไม่ได้พูดคุยกับนางเพราะเห็นว่าเป็นเรื่องที่ไม่จำเป็น
ข้าจะไม่กดดันท่านหรอกนะ ขอบคุณในความเปิดเผยของท่าน และขอแสดงความยินดีกับการแต่งงานที่กำลังจะมาถึง ผู้เฒ่าฮานกล่าวและยิ้ม สิ้นเดือนหรือ? ข้าหวังว่า ท่านจะเชิญลูกชายข้าไปร่วมในพิธีแต่งงานด้วยนะ
ครับ, ถ้าข้าทำได้ครับ?
นั่นซิ ทำเลย เค้าน่าจะอยู่ในห้องทำงานนะ
ยุนบกคำนับและกล่าวอำลา สาวใช้นำเข้าไปสู่ห้องของยองจุน ยองจุนดูเหมือนจะคอยอย่างใจจดใจจ่อให้เขานั่งลง
น้องฮาน ข้ามาเชิญท่านไปร่วมพิธีแต่งงาน ยุนบกดึงบัตรเชิญออกจากเสื้อคลุมและวางไว้บนโต๊ะ
ท่าน...จะแต่งงานกับชองฮยาง ใช่มั๊ย ยองจุนไม่ต้องการอ่านบัตรเชิญที่รู้อยู่แล้วว่าใครเป็นเจ้าสาว เมื่อใดล่ะ
สิ้นเดือนนี้
ข้านึกอยู่แล้ว ว่ามันต้องเกิดขึ้น ยองจุนยิ้มอย่างเศร้าๆ ข้าไม่คู่ควรที่จะไปจีบนางเลยเมื่อนางบอกข้าว่าพบท่านได้อย่างไร และพวกท่านพรากจากกันไปถึงห้าปีได้อย่างไร นางไม่เคยลืมท่าน ทุกๆคำที่นางพูดเป็นความจริง ทุกสัมผัสที่นางให้แก่ท่าน ข้าไม่เคยพบเห็นความซื่อสัตย์ ความหลงใหล ความรักที่มีให้แก่กันขนาดนี้มาก่อนเลย นางพร้อมจะเดินไปสุดโลกเพื่อท่าน ข้าอิจฉาท่าน ยองจุนหยุดคิด ท่านพยายามเสนอทางเลือกให้กับนางแล้ว ใช่มั๊ย? นางบอกว่าคำพูดสุดท้ายของท่านที่มีต่อนางเมื่อห้าปีก่อนคือขอให้นางได้พบกับความสุข
ใช่ ข้าทำเช่นนั้น ยุนบกยอมรับ ท่านจะทำให้นางมีชีวิตที่ดีขึ้นมากกว่าที่ข้าสามารถทำได้ กับท่าน นางไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องความปลอดภัยและที่พักพิง เช่นเดียวกันกับนางที่ไม่ต้องเสี่ยงอันตรายที่รายล้อมอยู่รอบตัวข้า ข้าเสียใจสำหรับความผิดพลาดที่ทำให้ท่านรู้สึกมีความหวัง ข้าเชื่อจริงๆว่านางอาจมีความรักต่อท่าน
แต่ก็ไม่ได้มากมายเท่ากับที่นางมีท่าน
ตอนนั้น ใครจะรู้?
ไม่, ข้าไม่คิดเช่นนั้น ยองจุนสั่นศีรษะ ท่านเคยพูดเองและนางก็เช่นกัน รักแท้ ครั้งเดียวของจิตวิญญาณที่มีให้แก่กันและไม่มีสิ่งใดสามารถแทนที่กันได้
น้องฮาน ข้าไม่รู้ว่าท่านจะได้พบรักแท้หรือไม่ แต่ท่านอย่าเพิ่งสิ้นหวัง
ข้าขอขอบคุณ พี่ซอ บางทีข้าอาจจะได้พบ ข้าจะไปร่วมงานด้วยตอนสิ้นเดือน ยองจุนให้สัญญา
ขอบคุณ ข้าจะรอคอยการมาของท่าน
ทั้งสองเดินออกมาถึงลานบ้าน คยองมียืนอยู่ในเงามืดของห้องโถง มองยุนบกขี่ม้าออกไป นั่นเป็นความจริง นางรู้ดีว่าเป็นการลาครั้งสุดท้าย เสียงเพรียกจากหัวใจร่ำร้อง ลาก่อนรักแรกของข้า
Of Ink And Song ภาพวาดและเสียงพิณ
ข้าปวดหัวจัง
วันนี้ ใครบอกให้ท่านดื่มมากมายขนาดนั้นล่ะคะ?
พวกเขาบังคับข้าให้ดื่ม แล้วจะให้ข้าทำอะไรได้ล่ะ
นั่นไม่ใช่คำแก้ตัว ท่านสามารถหลีกเลี่ยงด้วยการเดินวนไปหาแขกท่านอื่นได้นี่คะ
โอ้ว เสียงเจ้าเริ่มเหมือนป้าๆ ที่อยู่ในหมู่บ้านแล้วนะ ยังไงก็ตาม มันก็ไม่แตกต่างกันเท่าไหร่หรอก ข้ายังต้องคงดื่มสำหรับคำอวยพร บางคนหยาบโลนมากเลย ข้าไม่อยากจะเชื่อว่าพวกเขายังคงอยู่ในตอนนี้
ข้านะหรือ ป้า? ข้ายังไม่เริ่มเป็นหรอกค่ะ
โอ๊ะ ได้โปรดเถอะ ข้ารู้สึกกลัวเมื่อคิดว่าเสียงของเจ้าคล้ายกับอะไร โอ้ว หยุดเถอะ ข้าจะออกไปข้างนอก จริงๆแล้ว ข้าจะออกไปข้างนอกพรุ่งนี้ ข้าไม่อยากถูกใครอีกคนถากถาง
พูดเรื่องถากถาง ข้าคิดว่าอาจารย์ซุกควอนจงใจปล่อยไก่หนีออกไปทั้งสุ่มค่ะ
ฮ่าฮา นั่นล่ะเขาล่ะ ชอบเพิ่มความสนุกเล็กๆน้อยๆ ไม่มีอะไรเท่ากับการออกกำลังกายก่อนอาหารจะวางลง ฮ้า ปวดหัวจัง ยุนบกหยีตาขณะที่เขาค้นกองหนังสือที่อยู่ในชั้นวางหนังสือ
ก็ได้ ข้าสงสารท่านจังค่ะ ชองฮยางนั่งลงข้างหลังยุนบกและเริ่มนวดคอและไหล่คลายความตึงเครียดที่มีมาทั้งวันให้กับยุนบก
ขอบคุณ มันดีขึ้นเลยล่ะ เขาจำคู่มือของพ่อได้ เขาไม่เคยแตะต้องมันเลยตั้งแต่เขาจากชองฮยางมาและเป็นทุกข์มาตลอด
ดูซิ ชองฮยาง นี่เป็นเครื่องมือที่พ่อข้าออกแบบเอาไว้
แล้วเอาไว้ใช้ทำอะไรค่ะ? ดูซับซ้อนจัง นางโอบเขาจากด้านหลัง แก้มของนางแนบอยู่กับหูของยุนบก นางเพ่งมองข้ามไหล่ยุนบก ยุนบกสัมผัสได้ถึงหายใจหอมอุ่นข้างแก้มเขา อืมม์...ยุนบกพยายามเพ่งสมาธิกับหนังสือตรงหน้า
พ่อข้าออกแบบเครื่องมือที่เป็นประโยชน์ต่อผู้คนแต่ไม่เคยได้มีโอกาสนำมันเอามาใช้เลย เค้าเพียงทำเครื่องอัดกระดาษสำเร็จ และมีอยู่อันนึงอยู่ที่โรงทำกระดาษใกล้บ้านเก่าของข้า ดูซิ นี่เป็นเครื่องวัดและบันทึกระยะทาง นี่เป็นระบบที่ใช้ยกของหนัก ข้าคิดว่าอันนี้เป็นกังหันน้ำเพื่อผลิตพลังงานอีกรูปแบบหนึ่ง
ท่านคิดจะสร้างเครื่องมือสักชิ้นที่นี่หรือคะ ชองฮยางยื่นมือออกมาช่วยยุนบกประคองหนังสือในขณะที่เขาพลิกหน้ากระดาษไปมา ยุนบกรู้สึกได้ถึงอ้อมกอดด้านหลังที่เบียดเข้ามาเรื่อยๆ
อาจ...อาจจะเป็นเครื่องอัดกระดาษ ข้าจะอธิบายเกี่ยวกับมันให้กับอาจารย์ซุกควอนในวันพรุ่งนี้ ยุนบกรู้สึกหายใจติดขัด ริมฝีปากนางใกล้จะชนกับจมูกของเขาแล้ว นางกำลังแกล้งข้าหรือนี่
งั้น ท่านควรเริ่มเตรียมแปรงสำหรับงานเขียนชิ้นใหม่ได้แล้ว ช่างเขียนค่ะ ยุนบกยิ้ม จับมือนางข้างหนึ่งขึ้นมาจุมพิต แล้วไล่ไปตามแขนที่กลมกลึง นางพยายามดึงแขนออกด้วยความเขินอาย แต่มันช้าไปเสียแล้ว ยุนบกรั้งนางไว้บนตัก ดึงเข้ามาใกล้จนเกือบชนกับจมูกนางบ้าง
แล้วเจ้าทำอะไรล่ะ? บทเพลงใดที่เจ้าฝันถึง?
บทเพลงของข้าหรือคะ? ข้าพร้อมที่จะเริ่มเพลงใหม่แล้ว และยังมีบทเพลงอีกมาก ที่ข้าจะร่วมแบ่งปันให้ในวันที่กำลังมาถึงต่อๆไปค่ะ F *I* N* I* S
จบแล้วค่ะ ขอบคุณ ทีมแปลทุกท่านนะคะ ท่าน Machu Pichu ท่าน Rosaline ท่านรัตน์ ท่าน PPP เฮนี่น้องรัก พิสูจน์อักษรยอดมนุษย์สุดละเอียดของเรา วอนวอน มีส่วนช่วยเหลือเพียงน้อยนิดค่ะในเรื่องนี้
เปิดบล็อกมาราวๆ เดือนธันวาคมปีที่แล้ว มาถึงตอนนี้เกือบสามเดือน จากคนที่แค่ผ่านมาอ่านก็กลายเป็นลูกบล็อก ได้ส่งของกันไปมา กลายเป็นคนรู้จักกัน บางคำพูด วอนวอน อาจจะพลั้งเผลอไปด้วยความสนิทสนมที่เพิ่มมากขึ้น (555 อาจเป็นวอนวอน ที่รู้สึกไปคนเดียว) อาจจะไปกระทบกระเทือนใจใคร ทำให้ใครเสียใจ ขออภัยมา ณ ที่นี่ด้วยนะคะ อาจจะมีความคะนองไปบ้างในคำพูด ในบล็อกนี้บางคนอาจเป็นพี่บางคนอาจเป็นน้อง แต่ในเนท เมื่อไม่มีวัย คำพูดอาจจะมีเกินเลยไปบ้าง ขอโทษจริงๆ ค่ะ
เอาข้อมูลการเข้าบล็อกมาฝากค่ะ
ขอบคุณสำหรับทุกๆ คลิก ทุกคอมเม้นท์ที่ผ่านมานะคะ
Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2553 |
|
143 comments |
Last Update : 2 มีนาคม 2553 15:48:23 น. |
Counter : 7075 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: น้ำ IP: 110.164.127.211 25 กุมภาพันธ์ 2553 16:04:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: Celanee IP: 203.144.144.164 25 กุมภาพันธ์ 2553 16:05:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: น้ำ IP: 110.164.127.211 25 กุมภาพันธ์ 2553 16:06:26 น. |
|
|
|
| |
โดย: ไก่ IP: 114.128.33.222 25 กุมภาพันธ์ 2553 16:25:07 น. |
|
|
|
| |
โดย: ติดหนึบ IP: 203.144.144.165 25 กุมภาพันธ์ 2553 16:26:21 น. |
|
|
|
| |
โดย: haewonny IP: 158.108.52.144 25 กุมภาพันธ์ 2553 16:26:26 น. |
|
|
|
| |
โดย: น้ำ IP: 110.164.127.211 25 กุมภาพันธ์ 2553 16:35:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: เติมเต็ม IP: 172.18.252.54, 202.44.7.57 25 กุมภาพันธ์ 2553 16:38:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: ulwil (กระรอกสวน ) 25 กุมภาพันธ์ 2553 16:43:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: เจ้าเงาะ IP: 124.122.79.175 25 กุมภาพันธ์ 2553 17:21:07 น. |
|
|
|
| |
โดย: ยามควงกะ IP: 124.121.89.209 25 กุมภาพันธ์ 2553 17:36:52 น. |
|
|
|
| |
โดย: ตกหล่น IP: 203.144.144.164 25 กุมภาพันธ์ 2553 18:34:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: สุเกียง IP: 125.24.134.230 25 กุมภาพันธ์ 2553 18:38:06 น. |
|
|
|
| |
โดย: mai.ka IP: 117.47.48.247 25 กุมภาพันธ์ 2553 18:42:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: หลวงแพ่ง IP: 119.31.121.88 25 กุมภาพันธ์ 2553 18:46:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: nift13 IP: 203.144.144.164 25 กุมภาพันธ์ 2553 18:49:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: Rosaline IP: 10.168.3.200, 124.157.208.43 25 กุมภาพันธ์ 2553 19:19:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: malee IP: 125.25.180.253 25 กุมภาพันธ์ 2553 19:35:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: ppp IP: 111.84.98.209 25 กุมภาพันธ์ 2553 20:06:06 น. |
|
|
|
| |
โดย: machu pichu IP: 125.24.6.235 25 กุมภาพันธ์ 2553 21:08:07 น. |
|
|
|
| |
โดย: tatom IP: 119.31.121.75 25 กุมภาพันธ์ 2553 21:25:21 น. |
|
|
|
| |
โดย: เจ้าเงาะ IP: 124.122.79.175 25 กุมภาพันธ์ 2553 21:48:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: สุเกียง IP: 125.24.140.21 25 กุมภาพันธ์ 2553 21:50:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: too IP: 203.144.144.164 25 กุมภาพันธ์ 2553 22:19:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: too IP: 203.144.144.164 25 กุมภาพันธ์ 2553 22:34:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: ZIG_ZAG XL IP: 118.173.238.187 25 กุมภาพันธ์ 2553 22:44:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: Reader IP: 125.24.136.241 25 กุมภาพันธ์ 2553 22:44:53 น. |
|
|
|
| |
โดย: FC 2moons IP: 118.174.7.59 25 กุมภาพันธ์ 2553 23:24:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: Dotiko IP: 222.123.4.193 26 กุมภาพันธ์ 2553 0:22:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: Gasta IP: 119.31.121.67 26 กุมภาพันธ์ 2553 0:43:10 น. |
|
|
|
| |
โดย: หัวขโมย IP: 119.31.121.67 26 กุมภาพันธ์ 2553 0:58:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: Gasta IP: 119.31.121.76 26 กุมภาพันธ์ 2553 1:40:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: รัตน์ IP: 115.67.214.101 26 กุมภาพันธ์ 2553 2:42:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: Post Modern Girl IP: 112.142.44.177 26 กุมภาพันธ์ 2553 2:54:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: รัตน์ IP: 115.67.214.101 26 กุมภาพันธ์ 2553 3:04:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: หมาขาซ่าส์...ส์ IP: 118.173.89.118 26 กุมภาพันธ์ 2553 7:54:08 น. |
|
|
|
| |
โดย: april snow IP: 71.108.177.37 26 กุมภาพันธ์ 2553 8:57:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: ตามมาอ่าน IP: 58.137.30.201 26 กุมภาพันธ์ 2553 10:17:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: หมาขาซ่าส์...ส์ IP: 118.173.89.118 26 กุมภาพันธ์ 2553 11:10:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: บกน้อย IP: 58.136.8.191 26 กุมภาพันธ์ 2553 12:07:56 น. |
|
|
|
| |
โดย: น้ำ IP: 110.164.187.65 26 กุมภาพันธ์ 2553 12:38:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: เกษตรศิลป์ IP: 203.144.144.165 26 กุมภาพันธ์ 2553 17:39:52 น. |
|
|
|
| |
โดย: สาวก 2มุน IP: 202.12.97.100 26 กุมภาพันธ์ 2553 21:09:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: Gasta IP: 119.31.121.70 26 กุมภาพันธ์ 2553 22:05:12 น. |
|
|
|
| |
โดย: skool IP: 115.67.126.96 26 กุมภาพันธ์ 2553 22:07:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: เจ้าเงาะ IP: 203.144.144.164 26 กุมภาพันธ์ 2553 22:31:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: สาวก 2มุน IP: 202.12.97.100 27 กุมภาพันธ์ 2553 0:20:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: ulwil (กระรอกสวน ) 27 กุมภาพันธ์ 2553 3:05:29 น. |
|
|
|
| |
โดย: ยามควงกะ IP: 203.144.144.165 27 กุมภาพันธ์ 2553 4:01:07 น. |
|
|
|
| |
โดย: Rosaline IP: 125.27.143.200 27 กุมภาพันธ์ 2553 4:14:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: oui IP: 203.144.144.165 27 กุมภาพันธ์ 2553 4:53:38 น. |
|
|
|
| |
โดย: ulwil (กระรอกสวน ) 27 กุมภาพันธ์ 2553 6:42:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: ppp IP: 115.67.109.220 27 กุมภาพันธ์ 2553 7:21:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: เจ้าเงาะ IP: 203.144.144.165 27 กุมภาพันธ์ 2553 11:47:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: FC 2moons IP: 118.174.39.207 27 กุมภาพันธ์ 2553 12:16:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: ยามควงกะ IP: 203.144.144.165 27 กุมภาพันธ์ 2553 12:23:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: haewonny IP: 125.24.161.183 27 กุมภาพันธ์ 2553 13:34:33 น. |
|
|
|
| |
โดย: สุเกียง IP: 125.24.177.75 27 กุมภาพันธ์ 2553 14:46:10 น. |
|
|
|
| |
โดย: ข่าวฝากประกาศ IP: 118.172.242.10 27 กุมภาพันธ์ 2553 15:04:29 น. |
|
|
|
| |
โดย: สุเกียง IP: 125.24.177.75 27 กุมภาพันธ์ 2553 15:56:08 น. |
|
|
|
| |
โดย: สุเกียง IP: 125.24.177.75 27 กุมภาพันธ์ 2553 16:11:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: สุเกียง IP: 125.24.177.75 27 กุมภาพันธ์ 2553 16:38:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: สุเกียง IP: 125.24.177.75 27 กุมภาพันธ์ 2553 16:41:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: สุเกียง IP: 125.24.177.75 27 กุมภาพันธ์ 2553 16:53:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: R2M IP: 180.180.31.231 27 กุมภาพันธ์ 2553 16:59:08 น. |
|
|
|
| |
โดย: สุเกียง IP: 125.24.177.75 27 กุมภาพันธ์ 2553 17:03:07 น. |
|
|
|
| |
โดย: ployzaku IP: 203.144.144.164 27 กุมภาพันธ์ 2553 19:33:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: haewonny IP: 118.173.98.157 27 กุมภาพันธ์ 2553 20:44:20 น. |
|
|
|
| |
โดย: เจ้าเงาะ IP: 203.144.144.164 27 กุมภาพันธ์ 2553 21:02:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: FC 2moons IP: 118.174.10.176 27 กุมภาพันธ์ 2553 21:39:56 น. |
|
|
|
| |
โดย: สุเกียง IP: 125.24.172.96 27 กุมภาพันธ์ 2553 21:41:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: mai.ka IP: 114.128.31.132 27 กุมภาพันธ์ 2553 21:53:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: สุเกียง IP: 125.24.172.96 27 กุมภาพันธ์ 2553 22:02:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: สุเกียง IP: 125.24.172.96 27 กุมภาพันธ์ 2553 22:24:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: สุเกียง IP: 125.24.172.96 27 กุมภาพันธ์ 2553 22:33:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: skool IP: 111.84.126.102 27 กุมภาพันธ์ 2553 22:35:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: สุเกียง IP: 125.24.172.96 27 กุมภาพันธ์ 2553 22:37:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: สุเกียง IP: 125.24.172.96 27 กุมภาพันธ์ 2553 22:39:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: สุเกียง IP: 125.24.172.96 27 กุมภาพันธ์ 2553 22:40:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: Gasta IP: 119.31.121.73 27 กุมภาพันธ์ 2553 23:05:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: สุเกียง IP: 125.24.172.96 27 กุมภาพันธ์ 2553 23:08:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: สุเกียง IP: 125.24.172.96 27 กุมภาพันธ์ 2553 23:09:56 น. |
|
|
|
| |
โดย: สุเกียง IP: 125.24.172.96 27 กุมภาพันธ์ 2553 23:16:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: Fc 2moons IP: 118.174.10.176 27 กุมภาพันธ์ 2553 23:35:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: สุเกียง IP: 125.24.172.96 27 กุมภาพันธ์ 2553 23:58:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: สุเกียง IP: 125.24.172.96 28 กุมภาพันธ์ 2553 0:05:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: สุเกียง IP: 125.24.172.96 28 กุมภาพันธ์ 2553 0:06:29 น. |
|
|
|
| |
โดย: haewonny IP: 118.173.98.157 28 กุมภาพันธ์ 2553 2:46:54 น. |
|
|
|
| |
โดย: สุเกียง IP: 125.24.171.167 28 กุมภาพันธ์ 2553 4:28:07 น. |
|
|
|
| |
โดย: ตกหล่น IP: 203.144.144.164 28 กุมภาพันธ์ 2553 8:42:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: ไม้หมอน IP: 203.144.144.165 28 กุมภาพันธ์ 2553 12:35:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: haewonny IP: 125.24.107.118 28 กุมภาพันธ์ 2553 13:47:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: skool IP: 115.67.61.254 28 กุมภาพันธ์ 2553 13:49:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: ไม้หมอน IP: 203.144.144.165 28 กุมภาพันธ์ 2553 15:41:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: แหม่ม IP: 203.144.144.164 28 กุมภาพันธ์ 2553 15:53:56 น. |
|
|
|
| |
โดย: เกาตรศิลป์ IP: 203.144.144.165 28 กุมภาพันธ์ 2553 15:55:53 น. |
|
|
|
| |
โดย: เกษตรศิลป์ IP: 203.144.144.165 28 กุมภาพันธ์ 2553 15:58:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: แหม่ม IP: 203.144.144.164 28 กุมภาพันธ์ 2553 16:20:52 น. |
|
|
|
| |
โดย: แหม่ม IP: 203.144.144.164 28 กุมภาพันธ์ 2553 16:25:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: oui IP: 203.144.144.164 28 กุมภาพันธ์ 2553 16:26:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: oui IP: 203.144.144.164 28 กุมภาพันธ์ 2553 16:27:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: น้ำ ^^ IP: 203.144.144.165 28 กุมภาพันธ์ 2553 16:33:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: ปาปิญอง IP: 117.47.199.26 28 กุมภาพันธ์ 2553 18:56:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: yunhyang IP: 111.84.78.58 28 กุมภาพันธ์ 2553 20:32:21 น. |
|
|
|
| |
โดย: malee IP: 125.24.28.174 28 กุมภาพันธ์ 2553 21:51:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: skool IP: 111.84.84.15 28 กุมภาพันธ์ 2553 22:40:29 น. |
|
|
|
| |
โดย: FC 2moons IP: 118.174.23.212 1 มีนาคม 2553 0:16:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: รัก..2มุน..หมดใจ IP: 112.142.11.149 1 มีนาคม 2553 0:37:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: Gasta IP: 119.31.121.67 1 มีนาคม 2553 0:41:33 น. |
|
|
|
| |
โดย: รัก..2มุน..หมดใจ IP: 112.142.11.149 1 มีนาคม 2553 1:16:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: ยามควงกะ IP: 203.144.144.165 1 มีนาคม 2553 2:50:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: haewonny IP: 125.24.107.118 1 มีนาคม 2553 9:14:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: ยามควงกะ IP: 124.121.89.133 1 มีนาคม 2553 9:35:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: ppp IP: 111.84.121.223 1 มีนาคม 2553 11:27:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: ulwil (กระรอกสวน ) 1 มีนาคม 2553 11:35:12 น. |
|
|
|
| |
โดย: ppp IP: 111.84.121.223 1 มีนาคม 2553 11:57:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: ppp IP: 111.84.121.223 1 มีนาคม 2553 12:01:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: ppp IP: 111.84.121.223 1 มีนาคม 2553 13:38:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: ไม้หมอน IP: 203.144.144.164 1 มีนาคม 2553 14:03:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: สาวก 2มุน IP: 202.12.97.100 1 มีนาคม 2553 16:50:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: shadowsun IP: 119.42.69.183 1 มีนาคม 2553 17:52:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: ติดหนึบ IP: 203.144.144.165 1 มีนาคม 2553 19:49:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: น้ำ ^^ IP: 203.144.144.164 1 มีนาคม 2553 20:18:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: ไม้หมอน IP: 203.144.144.164 1 มีนาคม 2553 21:41:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: ยามควงกะ IP: 203.144.144.164 1 มีนาคม 2553 22:06:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: ยามควงกะ IP: 203.144.144.164 1 มีนาคม 2553 22:11:26 น. |
|
|
|
| |
โดย: Gasta IP: 119.31.121.87 1 มีนาคม 2553 22:24:08 น. |
|
|
|
| |
โดย: สุเกียง IP: 125.24.112.148 1 มีนาคม 2553 22:47:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: สุเกียง IP: 125.24.112.148 1 มีนาคม 2553 22:57:52 น. |
|
|
|
| |
โดย: สุเกียง IP: 125.24.112.148 1 มีนาคม 2553 23:10:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: สุเกียง IP: 125.24.112.148 1 มีนาคม 2553 23:22:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: ไม้หมอน IP: 203.144.144.164 1 มีนาคม 2553 23:34:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: สุเกียง IP: 125.24.112.148 1 มีนาคม 2553 23:42:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: สุเกียง IP: 125.24.112.148 1 มีนาคม 2553 23:49:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: รัก..2มุน..หมดใจ IP: 114.128.50.54 2 มีนาคม 2553 2:28:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: ยามควงกะ IP: 203.144.144.164 2 มีนาคม 2553 2:48:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: รัก..2มุน..หมดใจ IP: 114.128.50.54 2 มีนาคม 2553 2:59:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: รัก..2มุน..หมดใจ IP: 114.128.50.54 2 มีนาคม 2553 3:19:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: รัก..2มุน..หมดใจ IP: 114.128.51.115 2 มีนาคม 2553 8:18:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: ไม้หมอน IP: 118.175.64.80 2 มีนาคม 2553 10:28:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: รัก..2มุน..หมดใจ IP: 114.128.50.118 2 มีนาคม 2553 10:31:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: ยามควงกะ IP: 203.144.144.164 2 มีนาคม 2553 11:00:06 น. |
|
|
|
| |
โดย: moons IP: 165.208.150.3, 203.154.146.54 2 มีนาคม 2553 17:42:49 น. |
|
|
|
|
|
|
รักกันเพียงใดก็ต้องพลัดพราก
หวงไว้เพียงใดก็ต้องจำจาก
ข้ามาคนเดียวข้าไปคนเดียว
ไม่มีใครเป็นอะไรของใคร
ต่างคนมาต่างคนไป
ยิ่งยึดยิ่งทุกข์
ปล่อยวางได้จึงเบาสบาย...
เมื่อปัญญาแจ่มแจ้งจะสลัดคืน
เมื่อมาจากดิน
ท้ายที่สุดก็สลายกลายเป็นดิน
ยึดเอาไว้ก็ได้แต่ทุกข์ตอบแทน
อยากโง่ก็ยึดต่อไป
คิดได้ก็วางเสีย
พุทธทาสภิกขุ............
..............................
..............................
ความทุกข์ที่เกิดจากการพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รักที่พอใจนั้น
เป็นเรื่องทรมานยิ่ง และเรื่องที่จะบังคับมิให้พลัดพรากก็เป็นสิ่งสุดวิสัย...
ทุกคนจะต้องพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รัก ที่พอใจ ไม่วันใดก็วันหนึ่ง...พุทธโอวาท
---------------------------
พระราชดำรัส ในรัชกาลที่ 7 เมื่อทรงสละพระราชสมบัติ เพื่อประชาชน
ข้าพเจ้ามีความเต็มใจที่จะสละอำนาจ อันเป็นของข้าพเจ้าอยู่แต่เดิม ให้แก่ราษฎรทั่วไป ข้าพเจ้าไม่ยินยอมยกอำนาจทั้งหลายของข้าพเจ้าให้แก่ผู้ใด คณะใดโดยเฉพาะ เพื่อใช้อำนาจโดยสิทธิ์ขาด และโดยไม่ฟังเสียงอันแท้จริงของประชาราษฎร
|
|
|
|
|
|
|