ประโยคโดนใจ ใครชอบประโยคไหน คลิกมาแปะ ไว้อ่านเล่นๆ ค่ะ เดี๋ยวของผอ เอามาแปะให้นะคะ ไปทำงานก่อน +++++++++++++++++++++++++++ สิ่งที่มีค่าที่สุดบนโลกใบนี้ คือรักแท้ และสิ่งที่หาได้ยากที่สุดบนโลกใบนี้ก็คือ รักแท้ ความสุขที่แท้จริงที่เกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อคนสองคนมีความรู้สึกที่ร่วมกัน เหมือนกันและทั้งสองฝ่ายได้มาพบกัน มันคือโชคชะตา หรือพรหมลิขิตที่ลิขิตไว้แล้ว เจ้าไม่มีทางได้มันมาด้วยการบังคับหรือฝืนใจใคร ถ้าเจ้าโชคดีพอเจ้าก็จะได้เจอคนคนนั้น คนที่เจ้าจะต้องเรียนรู้คุณค่าและชื่นชมเขา *****ประโยคเตือนใจสำหรับคนรักเขาข้างเดียว หรือ อกหักค่ะ ถ้าคิดได้แบบฮูหยินมิน โลกนี้คงไม่วุ่นวาย คงเยือกเย็น และสุขสงบกว่านี้ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “ข้าไม่ปรารถนาจะจากเจ้าไปเช่นกัน ชีวิตนี้ข้าขอเพียงได้ฟังเจ้าเล่นคายากึม แค่ได้กินอาหารที่เจ้าทำ เพียงได้สอนบกน้อยวาดรูป ได้จับมือเจ้าจนหลับไปทุกคืน ชีวิตนี้ข้าไม่ต้องการจะจากเจ้าแม้สักวินาที ข้ายังไม่อยากตาย” เขาพูดเสียงกระซิบ *****รักบริสุทธิ์หวานเย็นแบบยุนบก (ญญ) ตอนอ่านนี่ซึมเลยนะคะ เศร้าไปด้วยจริงๆ แต่ตอนนี้ขอแซวเจ้ฮยางหน่อยแล้วกัน หลังจากได้ฟังยุนบกพูดประโยคนี้แล้ว จองฮยางได้แต่กัดริมฝีปาก มองยุนบกด้วยหางตาเหยียดๆ แฝงไว้ด้วยความเศร้าลึก (คิดให้ออก หรือลูกบล็อกจะลองทำตามก็ได้) หัวใจนางกำลังร่ำไห้ ได้แต่คร่ำครวญในใจ (ไม่กล้าพูดเสียลุคส์นางเอก) 'นี่ท่านคิดจะจับมือข้าจนหลับไปทุกคืนเท่านั้นหรือคะ เมื่อท่านหายดีและมีเรี่ยวแรงแล้ว ท่านไม่คิดจะดีดพิณบ้างเลยหรือคะ ข้าเฝ้ารอท่านมาตั้งแต่ท่านยังไม่ได้เป็นช่างเขียน จนตอนนี้จะจบภาคสองแล้ว ท่านก็ยังจับเพียงมือข้าเเช่นเดิม มือข้าระบม แต่ใจข้าเจ็บร้าวยิ่งกว่า ท่านก็ยังหาล่วงรู้ไม่' นางค้อนยุนบกสามขวับ ถ้าไม่ป่วยหนัก จะหยิกด้วยสามหมับ นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า บรรดาผีเสื้อทั้งหลายเอ๋ย ดอกไม้เค้าอยากให้เจ้าคิดว่าเค้าเป็นดอกไม้ เอาไว้ชื่นชม ดมดอม จับมือ เฉพาะเวลาอยู่นอกบ้าน หรือเวลาอยู่ต่อหน้าผู้คน เวลาที่อยู่บ้านหรือในห้อง เค้าอยากให้เจ้าเห็นเค้าเป็นเครื่องดนตรีบ้าง อย่าได้ละเลยจนเครื่องดนตรีฝุ่นจับ เพราะเค้ารอท่านอยู่เพียงคนเดียว 555555555 คิดได้แล้วปฎิบัติ เด็กอายุต่ำกว่า 12 ห้ามอ่าน x กว่าฉาก คู่ ผอ กับเลขา +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ น้องซอ ธรรมชาติของคนเรา ท่านต้องสามารถรัก สามารถเลิกได้สิ คนตายไปแล้ว ท่านเคยได้ลิ้มรสความรู้สึกนั้นมาแล้ว ท่านต้องมีความรู้สึกแบบนั้นได้อีก ขึ้นอยู่กับว่าท่านจะเปิดใจรับโอกาสนั้นหรือไม่ อย่าปล่อยให้โอกาสนั้นหลุดมือไป โปรดจำเอาไว้ จุงโฮหวังให้ยุนบกฟังคำแนะนำของเขาบ้าง “ข้าไม่สามารถ มีความรู้สึกเช่นนี้กับผู้หญิงคนไหนได้อีกแล้ว ไม่ว่าตอนนี้หรือตอนไหน” ยุนบกหัวเราะ เขารู้ว่าจุงโฮมีเจตนาดี สิ่งที่เขาแนะนำ เป็นสิ่งที่ดีที่เหมาะสมสำหรับทุกคน แต่มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเขา *****ย่อหน้าแรกเป็นความเห็นเรื่องความรักของผู้ชายค่ะ ย่อหน้าที่สองเป็นความเห็นเรื่องความรักของผู้หญิง ทำไมมันช่างแตกต่างกันนัก ผู้หญิงกับผู้ชายนี่เค้าสร้างมาคู่กันจริงเหรอคะ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ภาพคนทั้งคู่ทำให้ยุนบกรู้สึกอ้างว้างกว่าเคย เขาทนฝืนใจมองต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ไม่ต้องการจะมอง และไม่สามารถมองได้อีกต่อไป เพราะถ้าเขามองต่อไป คงกลั้นน้ำตาไว้ไม่ได้ เขาหันหลังแล้วเดินกลับไปห้องของเขาเงียบๆ ‘ในชีวิตนี้ ยังมีใครรอคอยข้า ยังมีใครที่ข้าต้องห่วงใยอีก’ *****แสดงอารมณ์ศิลปินของเฮียบกชัดเจน +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ คิม ซู ชุน ผู้ที่รวบอำนาจไว้หลายตำแหน่ง ดูเหมือนจะเป็นคนที่จะมีความสามารถในการนำพาประเทศได้ แต่ เขาก็ไม่ใช่คนที่เสียสละเพื่อผลประโยชน์ของประเทศ ฮ่า ฮ่า นี่คือความจริงที่ ผู้ปกครองที่อ่อนแอ และข้าราชการที่มีอำนาจ ไม่เคยยอมลงนามเพื่อผลประโยชน์ใดๆ ของประเทศชาติ *****อันนี้จริงจังเล็กน้อยค่ะ ข้าราชการและนักการเมืองไม่เคยลงนามในเรื่องที่ตัวเองไม่ได้ผลประโยชน์ คิดลึกๆ นะคะอันนี้ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ช่างเป็นเสียงดนตรีที่ไพเราะเหลือเกิน ได้อยู่ภายใต้แสงจันทร์เดียวกัน แค่ให้ข้าได้ยินเสียงเพลงที่เจ้าเล่น ข้าก็สัมผัสได้ถึงเสรีภาพและความสุขใจ ยุนบกแผ่แผ่นรองวาดรูปออกและเริ่มวาดภาพด้วยความรู้สึกที่แรงกล้าที่อยู่ในใจทั้งหมด ‘ผู้หญิงแสนสวยคนนี้ ไม่รู้ว่าข้าจะสามารถวาดนางได้งดงามเท่าที่สายตาข้าเห็นหรือไม่ ทำไมขณะที่ข้าเพ่งมองเจ้าอยู่เช่นนี้ ข้าก็ยังรู้สึกคิดถึงเจ้า ข้าอยากจะวาดภาพเจ้าในทุกอิริยาบถไม่ว่าสุขหรือเศร้า และจะไม่มีวันแบ่งเจ้าให้ใคร เจ้าเป็นของข้าคนเดียวเท่านั้น’ เมื่อเขาเงยหน้าขึ้น นางช้อนตาขึ้นมองเขาและยิ้ม ‘ท่านได้ยินเสียงเพลงจากหัวใจของข้าหรือไม่’ ‘ข้าไม่จำเป็นต้องดูภาพวาดของท่านหรอก เพราะแม้ไม่ต้องมองข้าก็รู้ว่าใครสวยที่สุดในใจท่าน มีเพียงท่านเท่านั้นที่เข้าใจเสียงคายากึมของข้า ความสุขความเศร้ามันซ่อนอยู่ในจังหวะดนตรี มีเพียงท่านที่รู้ซึ้งถึงความงามของข้า จิตวิญญาณของข้า ขอให้ข้ามีชีวิตที่เป็นนิรันดร์ในภาพวาดของท่านเถอะนะ และช่วยทำให้ทุกคนนับแต่นี้จนถึงภายภาคหน้าได้รับรู้ว่า ครั้งหนึ่งเคยมีความรักของท่านและข้าอยู่บนโลกใบนี้ได้ไม๊คะ ช่างเขียน’ ‘ข้าขอโทษ ข้าช่างโง่นัก ที่รู้เพียงแค่จะวาดภาพเจ้าอย่างไร ภาพเขียนที่มีเจ้าอยู่ในนั้นถูกนำไปใช้เพื่อหากำไร ข้ายอมปล่อยให้คนอื่นใช้ภาพวาดเหล่านั้นเพื่อแสดงฐานะ ไม่เคยรู้เลยว่าเขาเหล่านั้นดูแลภาพที่มีเจ้าอยู่ในนั้นอย่างไร ภาพวาดวันนี้ข้าขอวาดเป็นพิเศษเพื่อเจ้า เจ้าเข้าใจในความรู้สึกของข้าใช่ไม๊’ ‘หากข้าไม่เข้าใจภาพวาดของท่าน ข้าคู่ควรจะอยู่เคียงข้างท่านหรือคะ ว่าแต่ท่านเข้าใจในความหมายที่ข้าซ่อนไว้ในเสียงเพลงที่ข้าเล่นออกไปหรือไม่คะ’ ในเวลานี้ เขาทั้งสองต่างจ้องมองกันสนทนาอย่างไร้ซึ่งเสียง *****แสดงความรักลึกซึ้งแสนสวยงามของผู้แต่ง ใจที่รับส่งกัน เห็นภาพ soul mate แสนจะชัดเจน ++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ถ้าปราศจากความรักที่แท้จริงให้แก่กัน แม้จะมีกันและกันข้างกาย ก็ไม่ต่างอะไรจากคนแปลกหน้าที่เดินอยู่บนทางเส้นเดียวกัน ข้าหวังเพียงให้ทุกคนรู้ซึ้งถึงคุณค่าของคู่ชีวิตตนอย่ารอจนสายเกินไป แล้วมานั่งเสียใจที่ไม่เคยได้ทำอะไรสักอย่างเพื่อนาง” ++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ผู้หญิงไม่ใช่สินค้าที่ท่านจะซื้อมาและขายไปได้ คนที่สามารถครอบครองหัวใจนางก็จะเป็นคนที่ได้นางไป แม้ว่าท่านจะบังคับผู้หญิงให้มาอยู่กับท่านได้ ท่านก็ไม่สามารถเป็นคนสำคัญของนางได้หรอก จะเป็นได้ก็เพียงคนไร้ค่าในสายตานาง ท่านจะได้เฉพาะเปลือกนอกของผู้หญิง และบางทีท่านไม่อาจพูดว่าผู้ชายคนที่ยืนอยู่ตรงนี้ไร้ประโยชน์ เขาอาจจะมีความสามารถมากกว่าที่ท่านคิดก็ได้” ยุนบกตอบ โดยไม่เก็บความรู้สึกไว้เลย +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “ข้าก็ไม่อยากจะทำกับเขาเช่นนั้นหรอก แต่ต้นเหตุทั้งหมดอยู่ที่ตัวข้า ข้าไม่สามารถปล่อยท่านที่ใช้ชีวิตอ้างว้างมาตลอดให้จากไปเช่นนี้ได้ ข้าทำใจไม่ได้” นางกล่าวด้วยท่าทางที่ตัดสินใจมาเป็นอย่างดีแล้ว ในที่สุดนางก็หันมามองหน้าเขา ดวงตาของนางฉายแววเด็ดเดี่ยวและรักใคร่ “ท่านสามารถทิ้งทุกอย่างเพื่อข้าได้ ข้าก็ไม่ได้ต่างไปจากท่าน สถานที่ที่ท่านกำลังจะไป มันมีแต่ความมืด หนาวเหน็บ เปล่าเปลี่ยว ทำไมท่านจึงไม่ให้ข้าไปอยู่เคียงข้างท่าน โลกนี้ที่ปราศจากท่าน ยังเหลืออะไรให้ข้าหวังได้อีก ข้าสัญญากับท่านแล้วว่าข้าจะตามท่านไปไม่ว่าท่านจะไปไหน ข้าจะอยู่กับท่าน” ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “เด็กโง่ ถ้าเจ้ามีความรักจริงๆ เจ้าจะไม่สนเลยว่าเจ้าจะสวยหรือจะน่าเกลียด สิ่งเดียวที่จะมองเห็นกันก็คือ หัวใจ” +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ เด๋วจะมาต่อเรื่อยๆนะคะ<   Create Date : 06 มกราคม 2553 60 comments Last Update : 16 มีนาคม 2553 13:40:39 น. Counter : 1882 Pageviews. Share Tweet

ประโยคนี้เลยครับ ไม่ใช่ประโยคโดนใจ(อย่างเดียว)แต่เป็นประโยค กินใจ ด้วยนะครับ ในที่สุด ทั้งหมดก็แค่นี้เอง เจ้าต้องออกมา ออกมาอธิบายทุกอย่างให้ข้าฟัง เจ้าสัญญากับข้าว่าจะมีความสุข เจ้าสัญญา ข้าจะไปหาใครที่ไหนเหมือนเจ้าได้ในโลกนี้ โลกนี้มีเจ้าเพียงคนเดียวเท่านั้น รู้ไม๊ข้าคิดถึงเจ้าแค่ไหน เจ้ารู้ไม๊ข้าคิดถึงเจ้าเพียงไร จองฮยางรู้ไม๊ข้าหวังให้เจ้ามีความสุขเพียงใด   โดย: N.K (aslan.love ) 6 มกราคม 2553 10:58:40 น.

‘ถ้าข้าไม่เข้าใจท่าน ข้าก็ไม่คู่ควรที่จะได้อยู่ในหัวใจท่าน เพิ่งวันนี้นี่เองที่ข้าได้เข้าใจเรื่องราวทั้งหมดของท่าน ข้าได้แต่ ได้แต่เศร้าสลดกับเรื่องราวของท่าน เศร้าเสียใจทุกอย่างกับท่าน..!(ภาพวาดภาพที่ 15/1 การจากลา)..แม้ไม่ได้เป็น..ประโยคที่โดนใจ..ตามหัวข้อแต่..เป็นความรู้สึกที่โดนใจ..ของจองฮยาง.. ‘ข้าขอโทษ เจ้าจะสามารถอภัยให้ข้าได้หรือไม่ที่ข้ามีใครอีกคนอยู่ในหัวใจ’ (ภาพวาดภาพที่ 15/1 การจากลา) โดนใจที่ซู๊ดโดนไม้หน้าสามอย่างจัง...(ยุนบกเอ่ยท่านพูดได้เจ็บปวดมาก)..เศร้า... "สิ่งที่ข้ายึดเอาไว้ บางทีอาจจะเป็นสิ่งที่ข้าไม่ควรพยายามยึดเอาไว้ตั้งแต่แรก" ( ภาพวาดภาพที่ 18 ความหวัง) ประโยคนี้ยุนบกพูด..ทำให้ข้าน้อยรู้ว่าควรมีสติไม่ควรเพ้อเจ้อเพ้อฝันยึดมั่นในสิ่งลวง ๆ กับบางสิ่งบางอย่างที่เป็นไปไม่ได้ แต่เรายังไปยึดติด..ยึดมั่น..เหมือนอยู่ในโลกของตัวเอง ไม่ยอมรับว่าโลกมันยุคไหนกันแล้ว..เมื่อออกมาสู่โลกของความจริง เราก็สูญเสียอะไรหลายต่อหลายอย่าง..และเรียกกลับมาไม่ได้..นั่นคือ..เวลา..ที่ผ่านไป..เช่นเดียวกับที่พระชราท่านพูด "เวลาที่ผันผ่านไม่ใช่สิ่งที่จะเรียกกลับคืนมาได้ ไม่มีใครล่วงรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต สิ่งที่เจ้าควบคุมได้อย่างแท้จริงคือชั่วขณะนี้เท่านั้น แม้จะมีความหวังอยู่เพียงน้อยนิด เจ้าก็ควรจะฉวยมันเอาไว้"..(ภาพวาดภาพที่ 18 ความหวัง) “ถ้าข้าเป็นเจ้า แม้จะเหลือเวลาเล็กน้อยที่จะได้อยู่ร่วมกัน ข้าก็จะไม่ปล่อยมันทิ้งไป” (ภาพวาดภาพที่ 18 ความหวัง) ซึ้งใจกับคำพูดของท่านพระชราเหลือเกิน..อธิบายไม่ถูกเพราะยังไม่เคยเจอ..แต่ซึ้งนะ..ซึ้งมาก..อาจจะเป็นจิตใต้สำนึกความปรารถนาลึก ๆ ของคนเราก็ได้มั้ง.. "ข้า...ไปนรกมาเมื่อคืนนี้ แต่ยมบาลบอกว่ายังมีคนรอข้าอยู่บนโลกใบนี้" ยุนบกพูด (ภาพวาดภาพที่ 19 การกลับมาคืนดีและแผนการในอนาคต) เหมือนกับบอกว่า..ข้าเป็นคนบาปหนาแม้แต่นรกก็ยังไม่ยอมรับ..แต่..ยังให้โอกาสข้ามาไถ่โทษที่ทำกับเจ้า...ฮือ ๆๆๆ ..อิอิ..จุ๊บ..จุ๊บ นึกได้แล้วจะส่งต่อนะกร๊าบบบบ..ท่าน ผอ. คนงาม(น้ำใจ)   โดย: april (full moon) IP: 71.108.177.37 6 มกราคม 2553 11:57:12 น.

whenever you felt that your heart is going to breakdown feel it with the love of God ask for his and then you will find out what is the truth love in Your life as he does for me!   โดย: da IP: 124.120.8.106 6 มกราคม 2553 15:34:27 น.

^^ มาจากตอนไหนคะ ทำไมไม่คุ้นเลยอ่ะ คุณ da หรือจากไบเบิล?????   โดย: albatross11 6 มกราคม 2553 15:56:49 น.

“เป็นความจริงหรือที่ว่าเมื่อไม่มีความหวังใดหลงเหลืออยู่ เหมือนคนเดินไปจนสุดปลายทางของความมืด เขาจะพบแสงสว่างอยู่ปลายอุโมงค์ สรรพสิ่งยากจะเข้าใจได้ถ่องแท้” ......................................................................... ประโยคนี้ ประทับใจไปกับอักขระที่สวยงาม ของท่านผอ.ของเรา เยี่ยมมาก นับถือ นับถือ   โดย: รัก ..2มุน..หมดใจ IP: 124.157.217.224 6 มกราคม 2553 19:48:50 น.

“ช่างเขียน ช่างเขียน...” นางน้ำตาคลอตามองทุกสิ่งอย่างพร่าเลือน ท้องฟ้าเริ่มมืดขึ้นเรื่อยๆ ผู้คนต่างพากันจุดโคมไฟ ทุกคนดูมีความสุข และอบอุ่น แต่นางกำลังหนาวเหน็บอย่างเหลือแสน นางมองคนที่เคลื่อนไหวไปมารอบๆ อย่างสิ้นหวัง ไร้แล้วซึ่งหนทาง นางไม่รู้ว่าจะไปหาคนที่กำลังจะจากโลกนี้ไปได้ที่ไหน นางเอามือที่สั่นระริกขึ้นมาปิดปาก พึมพำว่าเขาหายไป เสียใจ อ้างว้าง เศร้าสลด น้ำตารินไหลลงมาราวสายน้ำ--ในภาพวาดที่ 17 ความอดทน ชอบประโยคนี้เพราะทำให้คิดถึงตนเองที่ครั้งนึงก็เคยถูกทิ้งแบบนี้เหมือนกัน หัวใจหล่นวูบ ตัวชา มือเย็น ไม่รู้จะทำยังไงดี ทุกประโยคที่คุณ won won บรรจงเขียนมา รับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดของฮยาง ณ ตอนนั้นได้ดีจริงๆ ปล.อดีตแม้ไม่อยากจำ แต่ก็ลืมไม่ได้สักที   โดย: haewonny IP: 125.24.102.219 6 มกราคม 2553 20:33:36 น.

“ท่านเท่านั้นที่เข้าใจเสียงดนตรีข้า รู้ซึ้งถึงหัวใจข้า และมีเพียงเราเท่านั้นที่รู้ซึ้งถึงความรักที่เรามีให้กัน”   โดย: bababo IP: 119.31.126.141 6 มกราคม 2553 22:43:26 น.

เจตนาที่ข้ามาแปลเรื่องนี้อย่างลำบากลำบนมา 3 เดือนท่านยังดูไม่ออกอีกหรือคะ "ข้าอยากให้ทุกคนบนโลกนี้ได้รับรู้ว่า มีความรักแบบพวกเราอยู่บนโลกใบนี้ค่ะ"   โดย: ติดหนึบ IP: 58.8.164.216 6 มกราคม 2553 23:57:40 น.

เราประทับใจตรงนี้---- “เราต้องหาเจอแน่นอน” ยุนบกกอดจองฮยางอย่างแน่น เขารู้สึกถึงระลอกคลื่นแห่งความสุขซัดผ่านไปทั่วร่าง ไม่ใช่ประโยคคำพูดหรอกค่ะ แต่เป็นประโยคที่เป็นส่วนบรรยาย "เขารู้สึกถึงระลอกคลื่นแห่งความสุขซัดผ่านไปทั่วร่าง" ที่คุณ wonwon ถ่ายทอดออกมาให้อ่าน ทำให้เกิดความรู้สึกว่า ยุนบกนั้น หมดสิ้นซึ่งความทุกข์ต่าง ๆ ลงแล้ว สิ่งนี้เป็นความสุขที่สุดที่เขาได้รับหลังจากเสียพ่อแม่ไป โดยไม่สนใจว่าในอนาคตอันใกล้นี้ตนเองจะเป็นหรือตาย แต่ ณ ปัจจุบันนั้น เขาได้เลือกที่จะอยู่เคียงข้างกับคนที่ตนเองรัก และเป็นคนที่รักเขาจากใจ อย่างที่จะยอมเสียสละทุกสิ่งทุกอย่างได้ให้เขาได้ ยุนบกจะไม่ยอมฝืนใจทำสิ่งที่ตรงข้ามความปรารถนาของตนเองอีกแล้ว (เช่น ตอนที่ตัวเองคลานกระดืบกระดืบหนีจองฮยางเพราะกลัวต้องตายต่อหน้านาง--จะหนีทำไม? ดีที่พระท่านพูดให้คิดได้) เพราะมันจะเป็นการทำร้ายคนที่รักเขาสุดหัวใจ จองฮยาง คือ แหล่งกำเนิดระลอกคลื่นแห่งความสุขของยุนบก ดังนั้น เขาจึงไม่มีเหตุผลที่จะหนีนางอีกต่อไป   โดย: รักอินเตอร์เน็ต IP: 119.42.85.130 7 มกราคม 2553 2:34:51 น.

555 ท่านผอ. แซวฮยางได้ถูกใจข้าน้อยมาก คิดเหมือนกัน เฮียเราเนี่ย ละอ่อนจิงๆ ทั้งในจอ และนอกจอเลย อิอิ   โดย: รัก..2มุน..หมดใจ IP: 222.123.48.33 7 มกราคม 2553 10:44:32 น.

โอ้วววว ห้องนี้นี่เองที่ข้าน้อยต้องการมาตลอด(ไม่รู้ัตัวเลยว่าอยากได้ห้องนี้จนได้เห็นห้องนี่แหละ)ประโยคโดนใจของข้าน้อยอยู่ไหนหมดนะ ขอตัวไปมุดหาก่อน จะมาแปะบ้าง วะฮ่าฮ่า ขอยกผลประโยชน์คุณงามความดีทั้งปวงนี้ให้กับท่านผู้แต่งคนจีน ท่านผู้แปลงเป็นภาษาอังกฤษและท่านผอ.ผู้แปลของเราให้พวกเราได้อ่านภาษาอันไพเราะ ข้อคิดอันคมกริบตลอดเวลาหลายเดือนที่ผ่านมานี้ด้วยเทอดดดดดด จงสุขสวัสดิ์ดีโดยถ้วนทั่วกัน ขนลุกแฮะ ให้ความรู้สึกเหมือนตัวเองมาแปลงกายเป็นหลวงจีนในวันปิดกล้องยังไงไม่รู้ บรื้ออออ   โดย: kola IP: 113.53.180.225 7 มกราคม 2553 10:52:03 น.

คุณ ติดหนึบ แซว ผอ เหรอค่ะ มะมา มาให้ ผอ จุ๊บที ก่อนจาก   โดย: albatross11 7 มกราคม 2553 11:22:03 น.

ชอบอันนี้อ่ะ == ภาพวาดภาพที่ 9 หลอกลวงไปขาย == “ช่างเขียนที่เคยใช้ทั้งชีวิตปกป้องข้า ท่านอยู่ไหน ท่านอยู่ที่ไหน” == ภาพวาดภาพที่ 9 – ร่วมกันอีกครั้ง == “ดอกไม้สวยย่อมดึงดูดผีเสื้อโดยธรรมชาติอยู่แล้ว” “ใช่ว่าดอกไม้จะถูกดอมดมโดยผู้ใดก็ได้” “เช่นนั้นดอกไม้ไม่ปรารถนาผีเสื้อ” == ภาพวาดภาพที่ 10 – เฮวอน -- อยู่ด้วยกันอีกครั้ง == "...แม้ว่าทุกคนในโลกจะอยากชื่นชมดอกไม้สดงดงาม แต่ทว่าแม้แต่ดอกไม้ดอกเล็กที่ไม่น่าดูก็ปรารถนาที่จะบานสะพรั่งในมือของผู้รู้คุณค่า ผิดด้วยหรือคะ” ถ้าเปิดนานกว่านี้คงมีมากกว่านี้แน่เลย เก็บไว้ก่อนดีกว่า เดี๋ยวมาเพิ่มให้อีกน๊า   โดย: ยามควงกะ IP: 124.121.101.130 7 มกราคม 2553 11:26:55 น.

ชอบทุกตอนเลยค่ะที่มีเฮียกับเจ๊ 555+   โดย: FC 2moons IP: 192.168.73.12, 202.143.159.101 7 มกราคม 2553 11:30:49 น.

จุ๊บ...ใครคิดว่า ไม่สำคัญ จุ๊บ ทีเดียวเท่านั้น มันทำฉัน..... (เฮ้ย เขารู้อายุหมดเลย เปลี่ยนเพลงได้มะ) แหม.. ผอ.อะ   โดย: ติดหนึบ IP: 58.8.153.168 7 มกราคม 2553 11:43:30 น.

ตกลงแซว ผอ หรือว่า ชอบจริงๆ พูดมาเลยนะ ติดหนึบ   โดย: albatross11 7 มกราคม 2553 12:22:50 น.

ก็จะจากกันแล้ว ผอ.จะทำแค่นี้เหรอ ก็ตามใจนะ งอน   โดย: ติดหนึบ IP: 58.8.234.18 7 มกราคม 2553 13:05:50 น.

ภาพวาดที่ 20 “อะฮึ่ม...สามีข้าหน้าตาอัปลักษณ์หนำซ้ำยังพิการไม่สะดวกที่จะออกจากบ้านไปไหนมาไหน ทำให้ข้าต้องเป็นคนออกมาขายภาพแทนเขา” หญิงสาวไม่รังเกียจที่จะอธิบายให้เขาฟัง นางพูดช้าๆ อย่างชัดถ้อยชัดคำ ตัดบทเจ้าของร้านเพราะต้องการตอบเอง “อะไรนะ เขาเป็นคนน่าเกลียดหรือ อ่า เจ้า... เป็นผู้หญิงที่ ฮ่า ฮ่า ดี งั้นเจ้ามองดูข้าสิ ทำไมเจ้าไม่หนีไปอยู่กับข้าซะล่ะ” หลังจากที่ได้ยินหญิงสาวพูด ชายคนนั้นดูเหมือนจะโกรธแต่แล้วเขาก็ปรับอารมณ์เปลี่ยนกลับมาหัวเราะอย่างร่าเริง “พลั่บ!” เขาเก็บพัด เดินตรงไปคว้าข้อมือหญิงสาว “อ่า นี่นี่ ...” เจ้าของร้านงง ไม่รู้จะวางตัวอย่างไรเมื่อเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น “ท่าน” หญิงสาวมองชายที่อยู่ตรงหน้า นางกัดริมฝีปากพลางค้อนเขา วินาทีถัดมานางก็หลุดเสียงหัวเราะออกมา วางมือลงไปบนฝ่ามือของผู้ชายคนนั้น (-"-) (*-*) (-"-) (*-*)   โดย: ShaDow IP: 117.47.179.109 7 มกราคม 2553 14:25:47 น.

55 ท่านผอ. แซวฮยาง ได้น่ารักดี โดนใจมาก หันดูเครื่องดนตรีของตัวเอง อะ จ๊าก !! ใยแมงมุมเกาะ   โดย: haewonny IP: 158.108.52.158 7 มกราคม 2553 14:31:41 น.

อ้อ...เพิ่งจะเข้าใจเลยว่าทำไมชองฮยางถึงได้ ทำลายคากายึม ถ้าไม่ได้ท่าน ผอ. ไกด์ให้ ก้อคงไม่เข้าใจอยู่ดี คิดได้งัยเนี่ยะ นัยยะซ้อนไว้หลายชั้นจิงจิง ถ้าเปลี่ยนเป็นชองฮยางใกล้ตาย เฮียบกคงจะต้อง หักพู่กันทิ้ง ก็ไม่มีคนงามของข้า แล้วจะวาดไปใย   โดย: ppp IP: 115.67.236.179 7 มกราคม 2553 16:43:59 น.

“โอ้ ผู้หญิงคนนั้นบอกว่า สามีของนางไม่มีนามแฝง นางพูดประมาณว่า ถ้าคนที่รู้ซึ้งเรื่องภาพวาด แค่มองจากลักษณะฝีแปรง และความหมายที่ภาพต้องการสื่อออกมา คนคนนั้นก็จะรู้ทันทีว่าจิตรกรที่วาดภาพนี้คือใคร นามแฝงหรือชื่ออื่นใดมิใช่สิ่งสำคัญ เพราะชื่อของจิตรกรที่จริงแล้วประทับอยู่ทั่วไปบนภาพวาดอยู่แล้ว” พออ่านจบ น้ำตาซึมโดยไม่รู้ตัว...ไม่รู้เพราะอะไร T^T   โดย: Chinzine IP: 117.47.127.155 7 มกราคม 2553 16:45:10 น.

ย่านการค้าที่จอแจคลาคล่ำไปด้วยผู้คน เสียงลูกค้าเอะอะโวยวายพูดคุยต่อรองราคา หญิงชายคู่หนึ่งเดินทอดน่องเกาะเกี่ยวมือกันไปตามท้องถนนพลางพูดคุยหยอกล้อกระหนุงกระหนิง “ทำไมท่านถึงออกมาข้างนอกอย่างนี้ล่ะคะ ไม่ใช่ข้าขอร้องให้รอข้าอยู่ที่บ้านหรือคะ” จองฮยางต่อว่ายุนบกด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “ก็เพราะเจ้าน่ะสิ ที่ไม่ยอมทำตามที่พูด เจ้าบอกอย่างชัดเจนว่าเจ้าจะรีบกลับ ทำไมถึงกลับช้านัก เจ้าทำให้ข้ากลัวขึ้นมาโดยไม่มีเหตุผล” ยุนบกกล่าวพร้อมกับบีบมือนาง ชอบตอนนี้มากๆอ่านแล้วยิ้มโคตรๆๆ   โดย: R2M IP: 125.26.111.84 7 มกราคม 2553 16:57:10 น.

รู้สึกว่าหัวปูดๆ นุ่ยๆยังไงไม่รู้ ใครแอบตีหัวเนี่ย ต้องรีบส่งประโคยโดนใจ ท่าน ผอ. กล่าวว่า เจตนาที่ข้ามาแปลเรื่องนี้อย่างลำบากลำบนมา 3 เดือนท่านยังดูไม่ออกอีกหรือคะ "ข้าอยากให้ทุกคนบนโลกนี้ได้รับรู้ว่า มีความรักแบบพวกเราอยู่บนโลกใบนี้ค่ะ" จองฮยาง "ขอให้ข้ามีชีวิตที่เป็นนิรันดร์ในภาพวาดของท่านเถอะนะ และช่วยทำให้ทุกคนนับแต่นี้จนถึงภายภาคหน้าได้รับรู้ว่า ครั้งหนึ่งเคยมีความรักของท่านและข้าอยู่บนโลกใบนี้ได้ไม๊คะ ช่างเขียน" ฮูหยินมิน คำว่า “รัก” เป็นคำที่แสนมหัศจรรย์ ข้าคิดว่ามันต้องใช้ทุกสิ่งในโลกมาอธิบาย ใครจะสามารถเข้าใจความรักได้ทั้งหมด และใครจะสามารถควบคุมความรู้สึกรักได้   โดย: ติดหนึบ IP: 58.8.155.72 7 มกราคม 2553 16:57:18 น.

ชอบทุกประโยคที่คุณ วอน วอน แปลคะ....สวยงามมาก เหมือนน้ำใจคุณเลย.... จองฮยางก็ถอดหมวกออกอย่างสิ้นเรี่ยวแรง ดับตะเกียง ล้มตัวลงนอนข้างยุนบกที่เป็นคนดึงผ้าห่มมาห่มคลุมร่วมกัน “นั่นไม่ใช่อย่างที่ข้าคิดไว้” ยุนบกพึมพำ “เจ้าทำลงไปแล้ว เจ้าได้ทำลงไปแล้วจริงๆ นางถอนใจอย่างเจ็บร้าวในอก มองออกไปในความมืด “นี่เจ้าต้อง...” นางหยุดพูด รู้สึกได้ถึงร่างจองฮยางที่สั่นระริกเพราะข่มความเศร้าเสียใจไว้ไม่ได้ ทั้งสองตกอยู่ในความเงียบ นางรวบนางเอาไว้ในอ้อมแขน อ่านแล้ว...รู้สึก.เจ็บปวดและอบอุ่นอยู่ในเวลเดียวกับ....ต่างคนต่างเข้าใจ..แค่เข้าใจกัน....ก็พอ...   โดย: PJ. IP: 124.122.174.154 7 มกราคม 2553 19:33:21 น.

ประโยคโดน....เจตนาที่ข้ามาแปลเรื่องนี้อย่างลำบากลำบนมา 3 เดือนท่านยังดูไม่ออกอีกหรือคะ.......อืมใช่ข้ายังดูไม่ออก ดูยังไงก็ยังคาๆ อยู่ รู้แต่ในความรู้สึกของข้าเจ้าคือช่างแปลที่เอาใจใส่ต่อทุกตัวอักษร ใส่ใจต่อความรักและความรู้สึกของทุกตัวละคร เก็บรายละเอียดได้หมดจดงดงามราวกับเป็นชีวิตรักของท่านเอง ห่วงใยอาทรต่อเหล่าผีเสื้อและดอกไม้ที่เข้ามาแวะเวียนหาความสำราญในเรื่องราวของยุนบกและจองฮยาง จนเลยเถิดกันไปเป็นความสัมพันธ์ที่หาได้ไม่ง่ายเลยในโลกของnet ข้าคิดว่าการบอกรักของข้าที่แล้วมามันหลุดออกมาจากปลายนิ้วที่ง่ายดายเพียงแค่เคาะลงไปบนแป้นพิมพ์ แต่คราวนี้ข้าขอบอกรักwonwonจากสื่งที่เรียกว่า หัวใจ   โดย: oui IP: 58.9.231.233 7 มกราคม 2553 20:25:24 น.

อันนี้ขอเบิ้ลหน่อย ไอ้ที่บอกว่าแค่จับมือจนหลับไปมันใช้ได้ผลแค่ช่วงนั้นของเดือนจริงๆ พอเลยไฟแดงไปแล้วยังไปยอมเข้าเกียร์อีกละก้อ โอ.....งอน ค้อน ควัก หยิก กัด สารพัด เข้าใจอารมณ์เจ๊ฮยางเลย นี่เฮียของเราถ้ายังเอาแต่นอนจับมือกันจนหลับมีหวังคงโดนคายากึมฟาดติดฝาบ้านเหมือนใครบางคนแหง เอ๊ะหรือ ท่าน won wonจะเคยโดน   โดย: oui IP: 58.9.231.233 7 มกราคม 2553 20:32:32 น.

ท่าน oui ท่านคิดได้ไงเนี่ย ข้าน้อยนับถือจิงๆ ไม่น่าเชื่อว่าจะคิดออกมาเป็นแบบนี้ได้ คารวะ 3 จอกเลยท่าน   โดย: ยามควงกะ IP: 124.121.101.130 7 มกราคม 2553 20:51:20 น.

ชอบทั้งหมดครับ ท่านoui อารมณ์ขันดีนะแต่มันคงเป็นเรื่องจริงที่ปฎิเสธไม่ได้อย่างแน่นอน อันนี้เห็นด้วยครับ   โดย: เกษตรศิลป์ IP: 111.84.63.157 7 มกราคม 2553 21:14:23 น.

ตามท่านยายควงกะมา อ่านของท่าน oui ท่านสุดยอดจริงๆ ข้าขอคารวะท่าน 3 จอกด้วยเช่นกัน   โดย: งุงิ IP: 61.90.15.249 7 มกราคม 2553 21:19:40 น.

ใช้ ๆ ข้าก้อตามท่านยามควงมาเหมือนกัน ท่าน oui สุดยอดจิง ๆ ข้าน้อยขอคารวะท่านด้วยเหล้าชั้นเลิศ 1 ไหไปเลยละกัน   โดย: ShaDow IP: 117.47.179.109 7 มกราคม 2553 22:09:28 น.

ท่าน wonwon ก่อนอื่น ข้าน้อยต้องขออภัยท่านก่อน กับสิ่งที่จะเกิดขึ้น หลังจากข้าได้อ่านที่ท่านoui เขียนมา ในหัวของข้าก้อเกิดเหตุการณ์ขึ้นมาทันที เป็นประโยคเด็ด ต่อจากท่าน ouiนั้นเอง ประโยคโดนใจ "การบอกรักของข้าที่แล้วมามันหลุดออกมาจากปลายนิ้วที่ง่ายดายเพียงแค่เคาะลงไปบนแป้นพิมพ์ แต่คราวนี้ ข้าขอบอกรัก wonwon จากสื่งที่เรียกว่า หัวใจ" oui พูดพลางเงยหน้ามองท่าน wonwon ด้วยสายตาที่อ่อนโยน ท่านwonwon พูดออกไปด้วยใจที่มั่นคงเช่นกัน ให้กับคนที่อยู่เบื้องหน้า "ความรักของท่านช่างลึกซึ้งยิ่งนัก" ไม่มีเสียงใดตอบกลับมามีเพียงความเงียบงัน--------- "แต่ข้า ...... ข้าไม่ต้องการเพียงแค่หัวใจของท่าน ข้าต้องการทั้งปลายนิ้วและหัวใจของท่านได้หรือไม่" นางยื่นแขนเอื้อมไปจับมือท่าน oui อย่างนุ่มนวล แล้วดึงเข้ามาสัมผัสที่ใบหน้านางอย่างช้าๆ ไล่จากหางตา แก้ม ริมฝีปาก คาง ลงมาที่หน้าอก ก่อนจะไปที่........... "โอ๊ะ ๆ โอ๊ยยย" โคล้มมม "อุ้ยยย... ตายละหว่าา " เสียงดังออกมาพร้อมกันจากบุคคลสองคน นามว่าokk และยามควงกะ พร้อมกับประตู(ถูกเจาะเป็นรู 2รู)ที่ถูกดันเข้าไปภายในห้อง ทั้งสองมองหน้ากัน มีเหงื่อที่ไหลท้วมใบหน้าทั้งสอง บ่งบอกถึงอาการตกใจ และกลัวอย่างสุดขีด กับเหตุการณ์ที่ทั้งสองไม่คิดว่าจะผิดพลาดจากแผนการที่วางไว้ ทันใดนั้นทั้งสองมองตากันอย่างรู้ใจ หันไปคว้าประตูที่พังลงมา ช่วยกันแบก แล้ววิ่งออกไปอย่างไม่คิดชีวิต ปล่อยให้ท่าน wonwon และท่านoui มองหน้ากันด้วยความงงงวย กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ฮ่าาาาาาาาา   โดย: okk IP: 112.142.4.158 7 มกราคม 2553 23:15:21 น.

ชึ่งไปได้นะเนี้ยคนเรา แต่หนุกดีนะ อิอิ   โดย: ShaDow IP: 117.47.179.109 7 มกราคม 2553 23:33:18 น.

อ่าว! ท่าน okk กะท่าน ยามควงกะ นึกว่าท่านหายไปไหนกันมา...ที่วงไม่มีคนชงแล้วท่าน ว่าแต่ท่านไปเห็นอะไรกันมารึ? หน้าตาตื่นเชียวนะท่าน แล้วท่านแบกอะไรมาน่ะ ฟืนก็ยังไม่หมดนี่ท่าน   โดย: รัตน์ IP: 203.121.167.243 7 มกราคม 2553 23:35:43 น.

ตึ่ก..ตั่ก... ตึ่ก..ตั่ก... ตึ่ก..ตั่ก... แฮ่ก..แฮ่ก.. ท่าน okk ข้าว่าเราเอาประตูวางกันก่อนไม๊ ข้าหนัก ข้าเหนื่อย ข้าตกใจมากเลยที่มันผิดแผนที่วางไว้ขนาดนี้ แล้วนี่ข้าจะทำอย่างไรดี เดี๋ยวเราคงต้องไปปรึกษากันที่ห้องรวมแล้วล่ะ ว่าแล้วทั้งสอง ก็ทิ้งประตูแล้วก็วิ่งจากไป ตึ่ก..ตั่ก... ตึ่ก..ตั่ก... ตึ่ก..ตั่ก...   โดย: ยามควงกะ IP: 124.121.101.130 7 มกราคม 2553 23:35:50 น.

เหลียวซ้าย 0_o แลขวา o_0 เมื่อครู่ข้าแอบเข้าไปตามหาท่านผอ.และเลขาโคในห้องนอนของเลขาโคมา (ข้าไปตามหาผอ.ที่ห้องของท่านแล้วไม่พบ) บรรยายกาศในห้องมืดมาก มืดซะจนข้าแทบจะมองอะไรไม่เห็น... แม้แต่มือข้าเอง จู่ๆ ก็เกิดมีเสียงคราง อา.. อา.. ดังขึ้นอย่างเป็นจังหวะ ข้ารีบไปแอบอยู่หลังม่านทันที ทันใดนั้น... เมื่อตาข้าเริ่มชินกับความมืดในห้อง ข้าก็พบว่าก็มีเงามืด 2 ร่างกำลังขยับตัวอยู่บนเตียง และแล้วก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นในความมืดว่า "...สำเร็จแล้ว ...สำเร็จแล้ว" อีกเสียงดังขึ้นว่า "ท่านทำสำเร็จแล้วหรือท่านผอ." เสียงจากเลขาโคดังขึ้น "ใช่ ข้าสำเร็จแล้ว แล้วท่านล่ะ..เลขาโค" ข้าระทึกใจไปกับเสียงและบรรยากาศตรงหน้า ชวนให้คิดไปได้ว่าเขาทั้งคู่กำลัง.... แต่แล้ว ก็มีเสียงของผอ. ดังขึ้นว่า "ในที่สุดข้าก็หาชุดของข้าพบแล้ว..." โธ่... ไอ้เราก็อุตส่าห์จิ้นไปซะไกล ที่ไหนได้ ท่านเลขาโคกับท่านผอ.ก็ไปหาชุดกันจริงๆ และหาพบแล้วเสียด้วย แต่ทำไม ชุดนั้นถึงไปอยู่บนที่นอนของเลขาโคได้นั้น อันนี้ข้าก็ไม่ทราบเช่นกัน คงต้องสอบถามจากท่านเลขาโคและท่านผอ.กันเองนะขอรับ สำหรับคืนนี้ข้าน้องคงต้องกลับออกไประทึกใจกับสิ่งที่ข้าคิดต่อไป....   โดย: ยามควงกะ IP: 124.121.101.130 8 มกราคม 2553 1:47:15 น.

กรี๊ด!!! เพิ่งรู้ว่าจะตามอ่านที่ไหน ถ้าท่านยามควงไม่บอก คงตามล่าหาอีกนาน อ่านแล้ว กรี๊ด กระจาย จับมือ เฉพาะเวลาอยู่นอกบ้าน หรือเวลาอยู่ต่อหน้าผู้คน เวลาที่อยู่บ้านหรือในห้อง เค้าอยากให้เจ้าเห็นเค้าเป็นเครื่องดนตรีบ้าง อย่าได้ละเลยจนเครื่องดนตรีฝุ่นจับ เพราะเค้ารอท่านอยู่เพียงคนเดียว โดนใจมากขอรับ แต่เฮียแค่มองตาเจีก็คงรู้แล้วแหละมั้งขอรับ ก็พวกเขาสื่อสารกันทางสายตานี่นา รู้แบบนี้ไม่รู้เฮียจะเลี่ยงยังไงนะ "ไม่ ไม่ใช่อย่างที่เจ้าคิด" "แล้วมันอะไรเล่า" "ข้ารักเจ้ามากกว่าใคร แต่ข้ามีเจ้าไม่ได้" อ๊าย เขิน ถ้าเลี่ยงแบบนี้คงไม้ได้ผลแล้วนะเฮีย ฮ่าๆ เพราะเจ๊รู้แกวแล้ว   โดย: สาวก 2มุน IP: 202.12.97.100 8 มกราคม 2553 2:14:03 น.

"โอ๊ะ ๆ โอ๊ยยย" โคล้มมม "อุ้ยยย... ตายละหว่าา " เสียงดังออกมาพร้อมกันจากบุคคลสองคน นามว่าokk และยามควงกะ พร้อมกับประตู(ถูกเจาะเป็นรู 2รู)ที่ถูกดันเข้าไปภายในห้อง ทั้งสองมองหน้ากัน มีเหงื่อที่ไหลท้วมใบหน้าทั้งสอง บ่งบอกถึงอาการตกใจ และกลัวอย่างสุดขีด กับเหตุการณ์ที่ทั้งสองไม่คิดว่าจะผิดพลาดจากแผนการที่วางไว้ ทันใดนั้นทั้งสองมองตากันอย่างรู้ใจ หันไปคว้าประตูที่พังลงมา ช่วยกันแบก แล้ววิ่งออกไปอย่างไม่คิดชีวิต ปล่อยให้ท่าน wonwon และท่านoui มองหน้ากันด้วยความงงงวย กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ................................................................................... ฮ่า ฮ่า ฮ่า เอิ๊ก เอิ๊ก ขำกลิ้งเลยท่าน แต่ข้าเสี๊ยดายอย่างเดียว ไม่ได้แอบดูด้วยน่ะ คราวหน้าอย่าลืมสะกิดข้าด้วยนะ อิอิ ชอบ   โดย: รัก..2มุน..หมดใจ IP: 114.128.54.91 8 มกราคม 2553 11:06:18 น.

อ้อ ลืมไป ว่าจะเข้ามาคารวะ ท่านoui ก็เลยไปหยุดขำกลิ้ง กะท่นokk ซะก่อน คารวะ 3 จอก เช่นกัน ท่านได้โพสต์ สิ่งที่อยู่ในใจพวกเราลูกบล๊อกไปหมดแล้ว   โดย: รัก..2มุน..หมดใจ IP: 114.128.54.91 8 มกราคม 2553 11:15:29 น.

“ทำไมท่านจึงคิดเช่นนั้นคะ แม้ว่าทุกคนในโลกจะอยากชื่นชมดอกไม้สดงดงาม แต่ทว่าแม้แต่ดอกไม้ดอกเล็กที่ไม่น่าดูก็ปรารถนาที่จะบานสะพรั่งในมือของผู้รู้คุณค่า ผิดด้วยหรือคะ” ถูก ถูก เลยค่ะ เราสามารถเลือกความรักในแบบฉบับของเราได้ ไม่ว่าจะออกมาแบบไหนก็ตาม ผิดด้วยหรือค่ะ5555 ................................................................... ยุนบกนอนชมพระจันทร์นอกหน้าต่าง ความคิดสุดท้ายก่อนจะเผลอหลับไป “ท่านพ่อ ท่านแม่ ข้าไม่แน่ใจว่าชะตาของลูกสาวท่านถูกกำหนดไว้อย่างไรแต่ข้ามิปรารถนาจะจากหญิงผู้นี้ไปไหนอีกแล้ว ถ้าเราสามารถอยู่ด้วยกันได้ในชีวิตนี้ นี่มิใช่ที่สุดของความสุขหรือ ฉากนี้ และประโยคนี้อยู่ในใจตั้งแต่อ่านภาพแรกจนถึงภาพสุดท้าย และคิดว่า ทั้งสองฉากนี้เป็นบทสรุปทั้งหมดของภาค2 นี้ค่ะ ^_^   โดย: ไม้หมอน IP: 58.11.81.119 8 มกราคม 2553 17:11:18 น.

ยุนบกจับมือจองฮยางยิ้ม โบกมือตอบกลับมา เรือลำเล็กบ่ายหน้าสู่ฝั่งตรงข้ามของแม่น้ำอัมม็อก ล่องไกลลับหายไปจากสายตา “ฮูหยิน เจ้าคิดว่าผู้ที่ช่วยชีวิตน้องซอเป็นใคร แล้วก็เจ้าคิดว่าเขาจะหายาแก้พิษได้หรือไม่” “ข้าไม่รู้ค่ะ ทุกสิ่งทุกอย่างมีวิถีทางของตัวเอง “แล้วน้องซอจะตายหรือไม่” “แน่นอนที่สุดเขาจะต้องตาย” “อ้าว แล้วทำไมเจ้าถึงยอมให้พวกเขาไปล่ะ อย่างน้อยเจ้าควรจะพยายามหาทางช่วยเขาสิ” จุงโฮอึ้งไปชั่วขณะ “โธ่เอ้ย ท่านช่างโง่เขลาอะไรเช่นนี้ ใครจะไม่ตาย ท่านจะบอกข้าว่ามีเพียงน้องชายซอที่จะต้องตายอย่างนั้นหรือ ข้าก็ต้องตาย วันใดวันหนึ่งเราก็ต้องตายเช่นกันเพียงแต่ไม่รู้ว่าเมื่อไรเท่านั้นเองจริงหรือไม่ เฮ้ออออ ทำไมข้าถึงได้อยู่กับคนโง่เขลาเช่นท่านมาตั้งหลายปีนะ” ฮูหยินมินพูดพร้อมกับยิ้มล้อเลียน พลางเอามือเขกศีรษะสามีอย่างหยอกเย้า “ใครจะไม่ตาย ไม่มีใครมีอำนาจบงการว่าคนจะเกิดเมื่อไร จะตายเมื่อไร เป็นไปไม่ได้ที่จะกำหนดกะเกณฑ์ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป หรือว่าจะเกิดอะไรขึ้นพรุ่งนี้ ดังนั้นเรื่องนี้จึงเป็นเรื่องที่ท่านไม่จำเป็นต้องเก็บไปคิดอีก จะดีกว่าหรือไม่ที่ท่านจะพอใจในสิ่งที่ท่านมีในขณะนี้ สามารถอยู่กับคนที่เรารัก ไม่เรียกว่าความสุขหรอกหรือ” ฮูหยินมินกล่าวช้าๆ นางเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า “ฮ่า ฮ่า มีภรรยาเช่นนี้ แล้วสามียังต้องการอะไรอีก” จุงโฮยิ้มด้วยความสุขจากใจแล้วเข้าไปสวมกอดภรรยาของเขา “แต่ทำไมข้ารู้สึกตะหงิดในใจว่าน้องชายซอดูแปลกไปตั้งแต่คืนที่เขากลับมา แต่จะเพราะอะไร ข้าก็ไม่สามารถบอกได้ แต่เขาดูแปลกไปจริงๆ” จุงโฮพูด เขามีคำถามอยู่ในใจ “ฮ่า ฮ่า เรื่องนั้นข้ารู้ดี” ฮูหยินมินรู้ว่าสามีสงสัยเรื่องอะไร “เจ้ารู้รึ ว่าทำไมเขาดูแปลกไป” จุงโฮอยากรู้จริงๆ “ฮ่าฮ่า ความลับของสวรรค์เปิดเผยไม่ได้”ฮูหยินมินดึงมือออก แล้วเดินไปข้างหน้าอย่างกระฉับกระเฉง   โดย: focus IP: 124.121.87.173 8 มกราคม 2553 21:35:34 น.

ชอบประโยคเด็ดๆ ที่ท่านผอ. คัดมาให้อ่าน ขออีกเยอะๆ นะท่าน อ่านแล้วได้อารมณ์ ความรู้สึกร่วม จิงๆ   โดย: รัก..2มุน..หมดใจ IP: 114.128.192.41 9 มกราคม 2553 7:44:05 น.

โอ๊ะ ลืม ของเลขาโคอีกชิ้นเล็กๆ อีกชิ้นหนึ่ง อยู่ในกระเป๋ากางเกง ผอ โอ๊ะ แต่ไม่เป็นไรหรอกนางคงหาใหม่ได้จากตู้เสื้อผ้า ................................................................................... ข้าเห็นภาพผีเสื้อ หยั่งชัดเจนเลย   โดย: รัก..2มุน..หมดใจ IP: 114.128.192.41 9 มกราคม 2553 7:48:50 น.

“ได้รู้ว่าเจ้าสบายดี ข้าก็เบาใจแล้ว เจ้ามีหัวใจที่บริสุทธิ์ที่ไม่ควรเก็บไว้ใต้กฎเกณฑ์ใดๆ ต่อแต่นี้ไปจะไม่มีสิ่งใดที่เจ้าทำไม่ได้ จะไม่มีภาพใดที่เจ้าวาดไม่ได้ เจ้าเป็นอิสระแล้วจริงๆ" ............................................................. "เจ้ามีหัวใจที่บริสุทธิ์ที่ไม่ควรเก็บไว้ใต้กฎเกณฑ์ใดๆ ต่อแต่นี้ไปจะไม่มีสิ่งใดที่เจ้าทำไม่ได้" ประโยคนี้ใช้เลยยยยยยยยยยย ไม่เชื่อลองอ่านซ้ำไปซ้ำมาดูซิ ..."เรามีหัวใจที่บริสุทธิ์ที่ไม่ควรเก็บไว้ใต้กฎเกณฑ์ใดๆ ต่อแต่นี้ไปจะไม่มีสิ่งใดที่เราทำไม่ได้" ๆๆๆๆๆๆๆๆ   โดย: ไม้หมอน IP: 58.8.167.240 9 มกราคม 2553 9:19:19 น.

ชอบทุกตอนที่มีบทสนทนาระหว่าง ยุนบก กับ จอง ฮยาง เพราะซึ้งทุกคำพูด และความรู้สึกที่เขาสองคนมีให้กันและกัน   โดย: บกน้อย IP: 58.136.8.138 14 มกราคม 2553 12:18:59 น.

ข้าอยากให้ทุกคนบนโลกนี้ได้รับรู้ว่า มีความรักแบบพวกเราอยู่บนโลกใบนี้ค่ะ" จองฮยาง "ขอให้ข้ามีชีวิตที่เป็นนิรันดร์ในภาพวาดของท่านเถอะนะ และช่วยทำให้ทุกคนนับแต่นี้จนถึงภายภาคหน้าได้รับรู้ว่า ครั้งหนึ่งเคยมีความรักของท่านและข้าอยู่บนโลกใบนี้ได้ไม๊คะ ช่างเขียน" อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่น สบายใจดี   โดย: ปาปิญอง IP: 222.123.184.89 15 มกราคม 2553 19:47:19 น.

^^ ท่านปาปิญอง ท่านชอบข้อความของข้าเหรอคะ ปลื้มๆๆๆๆ   โดย: albatross11 16 มกราคม 2553 14:18:41 น.

สิ่งที่มีค่าที่สุดบนโลกใบนี้ คือรักแท้ และสิ่งที่หาได้ยากที่สุดบนโลกใบนี้ก็คือ รักแท้ รักของแม่นางจองฮยางทำให้สิ่งที่เราลืมเลือนไป กลับมาแจ่มชัดขึ้น... นั่นก็คือ..." ....รักแท้....." ท่านว่างั้นไม๊??????????????????????   โดย: ปาปิญอง IP: 222.123.191.216 17 มกราคม 2553 7:48:15 น.

มาส่งการบ้านค่ะคุณวอนวอน การบ้านเรื่องนี้ค่อนข้างยากนะคะเนี่ย ตัดสินใจลำบากอยู่เหมือนกัน เพราะว่าชอบทุกคำที่เฮียกะเจ๊สื่อสารกัน ไม่ว่าจะเป็นคำพูด สายตาและท่าทาง คุณวอนวอนสามารถบรรยายให้เกินจินตภาพได้ทุกฉากค่ะ ก็เลยเลือกตอนนี้มาดีกว่า เพราะว่าเป็นตอนที่mhomho อ่านแล้วได้อารมณ์มากที่ซู๊ดดดดดดดดด เป็นตอนที่ 10 อยู่ด้วยกันอีกครั้ง ค่ะ "ยุนบกดึงมือจองฮยางเข้ามาหาตัวอย่างนุ่มนวล แล้วลูบเบาๆ ด้วยความรัก เขาก้มหน้าลง ซึมซาบความรู้สึกของรสสัมผัส ยังคงเป็นความรู้สึกที่เคยคุ้น จองฮยางปล่อยให้เขาทำตามใจปรารถนา ริมฝีปากยังคงมีรอยยิ้มบางๆ งานหนักที่ยาวนานสร้างรอยตำหนิให้มือที่เคยงามคู่นี้ ยุนบกเสียใจเล็กน้อยที่เป็นเช่นนี้ เขาจึงถามขึ้นเบาๆ “เจ็บไม๊” “อืม เจ็บมากค่ะ” เขาสะดุ้งรีบปล่อยมือนาง เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นแววตายิ้มๆ มองมาที่เขา นางกลายมาเป็นสาวน้อยซนๆ เขาไม่ใส่ใจที่โดนหลอก ยังคงยิ้มเซื่องๆเซ่อๆ ต่อไป จับมือนางขึ้นมาไล้ใบหน้าตนเอง แค่ได้นั่งมองสาวงามคนนี้ หัวใจเขาตอนนี้บวมพองไปด้วยความสุข ที่ไม่สามารถอธิบายด้วยคำพูดใดได้ " ฉากนี้เจ๊น่ารัก น่าหยิกแก้มมากค่ะ และก็ต่อด้วยฉากนี้เลย ชอบม๊าก " ในบ้านหนาวมาก ยุนบกตำหนิตัวเองที่เก็บที่นอนไปหมดแล้ว แต่ก็เพราะเขาไม่คิดว่าจะมีเรื่องแบบคืนนี้นี่” เจ้าหนาวไม๊” ยุนบกถามเชิงขอโทษ “ข้าชอบที่นอนที่เจ้าทำให้มาก เพิ่งจะเก็บมันเข้าไปเมื่อครู่นี้เอง ข้าคิดจะเอามันติดตัวไปด้วยเมื่อออกจากบ้านหลิวเขียว ไปหาเจ้า” ตอนนี้ดึกมากแล้ว แสงจากตะเกียงน้ำมันดับไปนานแล้ว มีเพียงแสงจันทร์ส่องผ่านเข้ามาทางหน้าต่าง เขานั่งพิงฝาบ้านกอดจองฮยาง รู้สึกได้ถึงอาการสั่นของนาง “หนาว หนาวมากค่ะ” จองฮยางไม่ใส่ใจความหนาวแม้แต่น้อย ไม่เคยมีตอนไหนจะสุขใจเท่าตอนอยู่ในอ้อมแขนเขาอย่างนี้ “เช่นนั้น ข้าจะไปส่งเจ้ากลับบ้าน”เขาพูดอย่างไม่ค่อยเต็มใจ ไม่อยากให้นางจากไป เขาคลุมเสื้อคลุมของเขารอบตัวนางให้อบอุ่นขึ้น “ไม่ค่ะ” เขาทำท่าจะลุกขึ้นนางยึดเขาไว้ให้นั่งลงเหมือนเดิม “เจ้า สาวน้อย เจ้าเอาแต่สร้างปัญหาตลอดเวลา” เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ เลื่อนตัวลงนอนกับพื้น “พักผ่อนเถอะ ข้าจะส่งเจ้ากลับบ้านทันทีที่สว่าง” เขาจับใบหน้านางแล้วจุมพิตอย่างรักใคร่ นางดึงมือขวาเขามาลูบไล้แผลเป็นที่ติดตัวเขามานานหลายปี “ข้าไม่อยากหลับ ข้ากลัวว่านี่จะเป็นเพียงความฝัน เกรงว่าถ้าตื่นมาทุกอย่างจะมลายหายไป” นางพูดอย่างกลัวๆ นิ้วมือยังอยู่ที่รอยแผลเป็น “ไม่ มันต้องไม่เป็นเช่นนั้น พรุ่งนี้เจ้าตื่นขึ้นมา ข้าจะยังอยู่ตรงนี้ ข้าอยากฟังเจ้าเล่นคายากึม กินข้าวปั้นที่เจ้าทำ สอนบกน้อยวาดรูป” ยุนบกกระซิบข้างๆหู “ช่างเขียน ท่านช่างดีกับข้านัก ดีจริงๆ....” " แล้วทั้งจองฮยางก็ผลอยหลับไปในอ้อมแขนของยุนบก กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อันนี้และค่ะ ซึ้งสุดๆ ความรู้สึกมันประมาณว่า จากกันไปตั้ง 8 ปี แล้ววันหนึ่งเราก็ได้กลับมาพบกันอีกครั้ง ได้อยู่ด้วยกัน ได้อยู่ในอ้อมกอดของคนที่เรารอมา8ปี เป็นอะไรที่กินใจมากค่ะ   โดย: mhomho IP: 118.174.24.30 19 มกราคม 2553 17:09:16 น.

^^ ใจจ้ามาส่งการบ้านเหมือนที่รับปากไว้   โดย: albatross11 21 มกราคม 2553 11:53:35 น.

ชอบทุกประโยคและทุกคำพูดระหว่างเฺฮียกะเจ๊เลยอ่ะ เกินคำบรรยายจริงๆเลยคับ (มือใหม่) ชอบเรื่องนี้มากๆๆ ชอบเจ๊สุดๆ ช่างเป็นบอร์ดที่สร้างรอยยิ้มได้จริงๆเลยคับ   โดย: bowiji IP: 117.47.140.242 28 กรกฎาคม 2553 22:23:44 น.

...แทนความคิดถึง.... ข้าคิดถึงเจ้า ลมหายใจของข้าคือเจ้า ท้องฟ้า สายลม แสงดาว คือเจ้า วันที่ข้าได้พบเจ้า ข้ารู้สึกเหมือนได้พบ ความรักยิ่งใหญ่ในใจข้า ความใฝ่ฝันของข้า ไม่ว่าเจ้าจะจากข้าไป แต่ข้าจะไม่มีวันลืมเจ้า ไม่มีวันลืมเสียงพิณของเจ้า ลืมแววตาของเจ้า ลืมน้ำเสียงของเจ้า ลืมช่วงเวลาที่เราได้อยู่ด้วยกัน ข้ารักเจ้า..ผีเสื้อน้อยของข้า จากยุนบกปลอมบอกกับจองฮยาง ประมาณว่ากำลังอินสุด ๆ พี่ขาน่าจะมีแบบกระดานให้เขียนบอกรัก จองฮยางด้วยก็จะดีค่ะ รักจะมาบอกรักบ่อย ๆ เลยค่ะ อิอิ   โดย: เจ้ารัก IP: 124.157.209.25 4 ตุลาคม 2553 13:17:47 น.

เจ้ารัก ท่านกำลังอาการหนักเหมือนข้าตอนดูเรื่องนี้ใหม่ๆ เข้าใจค่ะเข้าใจ ระบายมาได้ในบล็อกนี้เลยค่ะ พวกเดียวกันทั้งน้าน อิอิ   โดย: Won won (albatross11 ) 4 ตุลาคม 2553 21:12:00 น.

ประมาณนั้นเลยค่ะพี่wonwon อิอิ   โดย: เจ้ารัก IP: 124.157.191.85 5 ตุลาคม 2553 13:21:28 น.

ภาพวาดที่ 3 พ่อของยุมบก “กรุณาเข้ามาอยู่ในภาพวาดของข้า” ครั้งหนึ่ง ใครคนหนึ่งจ้องมองนางในแบบเดียวกันนี้ และวาดภาพนางลงบนกระดาษ จองฮยางล่องลอยกลับไปสู่ช่วงเวลานั้นอีกครั้ง “ช่างเขียนคะ ท่านสุขสบายดีหรือไม่” ***************************** ภาพวาดที่ 4 หญิงสาวที่ชื่อ โมรยอน “ท่านทำให้ข้าเรียนรู้ว่า ยังมีคนที่ให้ความรักหญิงต่ำต้อยเช่นข้าได้อย่างเต็มหัวใจ ท่านสบายดีอยู่ใช่ไหมคะ ขออนุญาตเล่นเพลงนั้นให้ท่านฟัง เพลงที่ข้าหวังให้ท่านได้ยินเป็นที่สุด” ******************************* ภาพวาดที่ 6 หลุมฝังศพ -“ไม่ นางคือรักแรกของข้า นางคือสิ่งที่มีค่าที่สุดของข้า คนเดียวที่ข้ารัก นางเป็นผู้หญิงของข้า” ยุนบกเปล่งแต่ละคำออกมาช้าๆ -“ที่สุดของความเจ็บปวดในโลกนี้บางทีอาจจะเป็นการสิ้นสุดของโชคชะตา ไม่ใช่การสิ้นสุดของความรัก ท่านควรจะดูแลตัวเองดีกว่านี้”...ฮูหยินมิน -“ความทุกข์ของเราสอง มีเพียงสองเราที่เข้าใจ” -“ข้าไม่สามารถ มีความรู้สึกเช่นนี้กับผู้หญิงคนไหนได้อีกแล้ว ไม่ว่าตอนนี้หรือตอนไหน” *********************** ภาพวาดที่ 9 จากไป “ข้า .... ข้าตามกลิ่นหอมของดอกไม้มา และมั่นใจว่าดอกไม้ดอกนั้นอยู่เบื้องหน้าข้า” “ผีเสื้อจะมาเที่ยวดอมดมดอกไม้ง่ายๆ ได้อย่างไร” “ดอกไม้สวยย่อมดึงดูดผีเสื้อโดยธรรมชาติอยู่แล้ว” “ใช่ว่าดอกไม้จะถูกดอมดมโดยผู้ใดก็ได้” “เช่นนั้นดอกไม้ไม่ปรารถนาผีเสื้อ” “ดอกไม้ที่มีหนามแหลมมากเกินไป ไม่ใช่ดอกไม้แต่เป็นยาพิษ” ************* ภาพวาดที่10/1 ละทิ้งเฮวอน -สิ่งที่มีค่าที่สุดบนโลกใบนี้ คือรักแท้ และสิ่งที่หาได้ยากที่สุดบนโลกใบนี้ก็คือ รักแท้...ฮูหยินมิน -ความสุขที่แท้จริงที่เกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อคนสองคนมีความรู้สึกที่ร่วมกัน เหมือนกันและทั้งสองฝ่ายได้มาพบกัน มันคือโชคชะตา หรือพรหมลิขิตที่ลิขิตไว้แล้ว เจ้าไม่มีทางได้มันมาด้วยการบังคับหรือฝืนใจใคร ถ้าเจ้าโชคดีพอเจ้าก็จะได้เจอคนคนนั้น คนที่เจ้าจะต้องเรียนรู้คุณค่าและชื่นชมเขา อย่าเสียใจกับเรื่องนี้อีกเลย” -คืนนี้เป็นคืนที่งดงาม ข้าได้แต่หวังให้คู่รักทุกคู่ในโลกใบนี้ได้อยู่ร่วมกัน ************* ภาพวาดภาพที่ 10/2 อยู่ด้วยกันอีกครั้ง “ข้าคิดว่าชีวิตนี้ข้าจะไม่ได้เจอท่านอีกแล้วค่ะ ช่างเขียน” *********** ภาพวาด 10/3 ละทิ้งเฮวอน -ผู้หญิงแสนสวยคนนี้ ไม่รู้ว่าข้าจะสามารถวาดนางได้งดงามเท่าที่สายตาข้าเห็นหรือไม่ ทำไมขณะที่ข้าเพ่งมองเจ้าอยู่เช่นนี้ ข้าก็ยังรู้สึกคิดถึงเจ้า ข้าอยากจะวาดภาพเจ้าในทุกอิริยาบถไม่ว่าสุขหรือเศร้า และจะไม่มีวันแบ่งเจ้าให้ใคร เจ้าเป็นของข้าคนเดียวเท่านั้น’ -ท่านได้ยินเสียงเพลงจากหัวใจของข้าหรือไม่’ -ข้าไม่จำเป็นต้องดูภาพวาดของท่าน เพราะแม้ไม่ต้องมองข้าก็รู้ว่าใครสวยที่สุดในใจท่าน มีเพียงท่านเท่านั้นที่เข้าใจเสียงคายากึมของข้า ความสุขความเศร้ามันซ่อนอยู่ในจังหวะดนตรี มีเพียงท่านที่รู้ซึ้งถึงความงามของข้า จิตวิญญาณของข้า ขอให้ข้ามีชีวิตที่เป็นนิรันดร์ในภาพวาดของท่านเถอะนะ และช่วยทำให้ทุกคนนับแต่นี้จนถึงภายภาคหน้าได้รับรู้ว่า ครั้งหนึ่งเคยมีความรักของท่านและข้าอยู่บนโลกใบนี้ได้ไหมคะ ช่างเขียน -“เด็กโง่ ถ้าเจ้ามีความรักจริงๆ เจ้าจะไม่สนเลยว่าเจ้าจะสวยหรือจะน่าเกลียด สิ่งเดียวที่จะมองเห็นกันก็คือ หัวใจ” ************ ภาพวาดที่ 12 ผลสะท้อน -คำว่า “รัก” เป็นคำที่แสนมหัศจรรย์ ข้าคิดว่ามันต้องใช้ทุกสิ่งในโลกมาอธิบาย ใครจะสามารถเข้าใจความรักได้ทั้งหมด และใครจะสามารถควบคุมความรู้สึกรักได้’   โดย: เจ้ารัก IP: 58.9.231.134 11 ตุลาคม 2553 9:55:13 น.

ได้แต่หวังและภาวนาอย่าให้เจ้ารักปิดกั้นตัวเองเหมือนประโยคนี้นะคะ "ข้าไม่สามารถมีความรู้สึกเช่นนี้กับผู้หญิงคนไหนได้อีกแล้วไม่ว่าตอนนี้หรือตอนไหน" ขอให้เปิดตัวเองกับความรักครั้งใหม่ ความสุขครั้งใหม่เถอะนะคะplease   โดย: Won won IP: 125.24.174.18 11 ตุลาคม 2553 13:59:42 น.

พี่วอนวอนค่ะ ขอบคุณมากมายกับความห่วงใยค่ะ แต่คำตอบของรักก็คือ นางคือรักแรกของข้า นางคือสิ่งที่มีค่าที่สุดของข้า คนเดียวที่ข้ารัก ข้าไม่สามารถมีความรู้สึกเช่นนี้กับผู้หญิงคนไหนได้อีกแล้วไม่ว่าตอนนี้หรือตอนไหน   โดย: เจ้ารัก IP: 124.157.238.75 12 ตุลาคม 2553 15:10:01 น.

เวลาอ่านประโยคโดนใจของลูกบล็อกแต่ละคน จะรู้ได้เลยว่า แบ๊คกราวน์ของแต่ละคนเป็นอย่างไร เคยสุขเคยทุกข์มาอย่างไร พอเห็นเจ้ารักชอบประโยคนี้ก็เลยมาเตือนสติ ว่ามีผู้คนมากมายบนโลกใบนี้ อย่าเอาความสุขของตัวเองไปทิ้งให้กับผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่ได้รักเรา หรือไม่มีวันรักเรา ลองเชื่อพี่ดูสักครั้งนะคะ ทุกข์สุขอยู่ที่ตัวเรา ชาตินี้ได้เกิดมาบนโลกใบนี้ ทุกเวลาถือว่าเป็นกำไร อย่าเอาตัวเราไปจมอยู่กะความเศร้า เพราะคนที่เค้าไม่แคร์เราเลยค่ะ ตั้งหน้าตั้งตาหาคนนี้ดีกว่า -ความสุขที่แท้จริงที่เกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อคนสองคนมีความรู้สึกร่วมกัน เหมือนกันและทั้งสองฝ่ายได้มาพบกัน มันคือโชคชะตา หรือพรหมลิขิตที่ลิขิตไว้แล้ว เจ้าไม่มีทางได้มันมาด้วยการบังคับหรือฝืนใจใคร ถ้าเจ้าโชคดีพอเจ้าก็จะได้เจอคนคนนั้น คนที่เจ้าจะต้องเรียนรู้คุณค่าและชื่นชมเขา อย่าเสียใจกับเรื่องนี้อีกเลย” อ่านอีกหลายๆ รอบค่ะ ประโยคนี้ แล้ว u will get some idea   โดย: วอนวอน (albatross11 ) 12 ตุลาคม 2553 19:00:43 น.

อันเพื่อนดีมีหนึ่งถึงจะน้อย ดีกว่าร้อยเพื่อนคิดริษยา เหมือนเกลือดีมีน้อยด้อยราคา ยังดีกว่าน้ำเค็มเต็มทะเล   โดย: choona IP: 223.206.127.154 14 ตุลาคม 2553 16:32:02 น.

"เราไม่ได้เจ็บปวดเพราะความรักสิ้นสุดลง ... แต่เราเจ็บปวดเพราะความรักยังคงดำเนินต่อไป"   โดย: choona IP: 223.206.127.154 14 ตุลาคม 2553 16:33:46 น.

เกิดในที่ๆ ดีนั้นดีแน่..เกิดในที่ๆ แย่ก็ดีได้..เกิดที่ดีแล้วแย่มีถมไป..เกิดที่ไหนก็ดีได้...ถ้าใฝ่ดี   โดย: choona IP: 223.206.127.154 14 ตุลาคม 2553 16:56:25 น.