บทที่ 7 ก่อนอ่านขอปรกาศนิดนึงนะคะ ตืด........ เรท ฉ สำหรับผู้ใหญ่ เด็กและเยาวชนควรได้รับคำแนะนำ (อยากติดแบบผู้หญิงห้าบาปมั่ง 55) ท่านใดที่คิดว่ารับไม่ได้ แค่คิดนะคะก็ไม่ต้องอ่านเลยนะ เพราะบทนี้ไม่อ่านก็ต่อบทหน้าได้ค่ะ(รึป่าว) คงพอเดาได้ค่ะว่าเหตุการณ์จะประมาณไหน มาพร่ำเพ้อไรเนี่ย ขอย้ำนะคะ อ่านข้ามบทได้ ย้ำนะ ข้ามบทด๊ายยยย ย้ำ โป๊ก โอ๊ย เจ๊บ . อยากแต่งตั้งนานในที่สุดก้ถึงบทนี้ซักที บทก่อนหน้ามองตาไปมองตามาหงุดหงิดมากค่ะ (แต่งเองหงุดหงิดเอง)55 บทที่ 7.1 เมื่อจังหวะการเต้นของหัวใจเริ่มกลับเข้าที่ สายตาเจ้ากรรมก็ดันไปมองที่ที่ทำให้ใจเต้นผิดจังหวะอีกรอบ ปากร้องกั้นด่าตัวเองอยู่ในใจ ว่าให้รีบเบื้อนหน้าหนีก่อนที่เธอจะกลายเป็นไอ้โรคจิตสำหรับคนรัก หากสายตากลับไม่ยอมทำตามที่สมองสั่งเสียนี่ เมื่อมันเอาแต่จ้องเรียวขากลมกลึงที่โผล่พ้นชายเสื้อออกมามากกว่าเดิมจากการขยับตัวเมื่อครู่ นี่คนรักของเธอสวมอะไรไว้ด้านในรึเปล่าหนอ เธอเริ่มไม่มั่นใจในข้อสันนิฐานของตัวเองก่อนหน้า ใบหน้าร้อนซู่เมื่อภาพในหัวเริ่มจินตนาการณ์ไปไกลจนกู่ไม่กลับ ความร้อนในกายเมื่อครู่ที่นึกว่าดับไปแล้วกลับขึ้นมาอีกครั้งและดูเหมือนครั้งนี้จะมากขึ้นกว่าเดิม เมื่อมีเหงื่อซึมขึ้นมาตามขมับ ลำคอแห้งผากเปล่งเสียงพร่าขึ้นมาอย่างลืมตัว “ร้อนจัง” เสียงที่แม้จะเอ่ยขึ้นเบาๆคล้ายพึมพำกับตัวเอง แต่เมื่ออยู่ในห้องที่เงียบอีกทั้งยังมีเพียงแค่สองคนแล้วก็ย่อมสามารถได้ยินคำพูดได้อย่างชัดเจน คนถูกปิดตาขมวดคิ้วเป็นปมภายใต้ผ้าขาวเพราะห้องก็เปิดแอร์จนเธอรู้สึกหนาวเสียด้วยซ้ำ หากอีกคนกับบ่นว่าร้อนเสียนี่ เอ๊ะ ก่อนหน้านี้ก็รู้สึกเหมือนมีบางอย่างผิดปกติไป สมองพลันนึกทบทวนน้ำเสียงเมื่อครู่ หากได้ยินไม่ผิด เสียงของคนรักก็ออกจะแหบผิดปกติอยู่บ้าง ความสงสัยเข้าจู่โจมจนลืมกลัวในสิ่งที่ถูกขู่ มือที่ตั้งใจจะดึงผ้าที่ใช้ปิดตาออกกลับถูกรั้งไว้กลางอากาศ ตามมาด้วยการกระทำที่ทำให้ดวงตาภายใต้ผ้าถึงกับเบิกกว้าง “อ อื้อ” ยองชิไม่เสียเวลาคิดแม้แต่น้อยที่จะรั้งมือเรียวที่หมายจะเปิดผ้าปิดตาไว้ก่อนที่จะประกบริมฝีปากปิดเสียงที่กำลังจะร้องถาม ริมฝีปากร้อนขบเม้มเบาๆที่ริมฝีปากล่างก่อนจะพยายามแทรกลิ้นเข้าไปควานหาความหอมหวานที่เคยได้รับก่อนหน้า เป็นจูบที่เร่งเร้าและเอาแต่ใจจนคนใต้ร่างตามอารมณ์ไม่ทัน แม้ไม่รู้ว่าทำไมคนรักถึงได้ดูรีบร้อนขนาดนี้แต่เธอก็ยอมที่จะตามใจเผยอริมฝีปากให้ลิ้นร้อนเคลื่อนตัวผ่านเข้ามาควานหาความหวานด้านใน มือทั้งสองข้างเคลื่อนตัวไปปลดกระดุมเสื้อคนรักด้วยท่าทางรีบร้อน ความเย็นที่ไล้ผ่านกายช่วยดึงสติวอนอากลับมา สาวเจ้ารีบดึงผ้าปิดตาออก และนั่นถึงได้เห็นดวงตาแวววาวเจิดจ้าของคนรักเหนือร่าง ดวงตากลมโตเต็มไปด้วยคำถามมองอย่างตื่นตระหนกหากยองชิไม่มีเวลาที่จะสนใจตอบคำถามนั้น มือยังคงง่วนกับการปลดกระดุมหากมือที่สั่นเทาก็ทำให้เสียเวลาอยู่มากโข ยองชิสบถออกมาตามแรงอารมณ์ ให้มันได้อย่างนี้สิ ยิ่งรีบๆอยู่ด้วย “เกิดอะไรขึ้น ยองชิเป็นอะไรไป” เสียงสั่นระล่ำระลักถาม อีกทั้งมือยังกำคอเสื้อไว้แน่ มองคนรักด้วยสายตางุนงงปนตัดพ้อ “ฉันต้องการพี่ ได้โปรด” เสียงพร่าตอบไปอย่างที่ใจปรารถนา ดวงตามองคนรักนิ่ง สั้นตรงความหมาย กลับทำเอาคนฟังถึงกับอึ้ง ใบหน้าร้อนซู่ นานทีเดียวกว่าสมองจะประมวลผล มือไม้พลันอ่อนยวบไร้ซึ่งเรี่ยวแรงที่จะขัดขืน วันที่รอคอยมาถึงแบบไม่ทันตั้งตัวทำเอาสาวเจ้าใจกระตุก เมื่อรู้สึกตัวอีกทีเสื้อเธอก็หลุดจากร่างลงไปนอนกองบนพื้นเสียแล้ว เมื่อเสื้อหลุดจากร่างก็ไขความกระจ่างว่าเป็นไปตามข้อสันนิฐานของตัวเองเมื่อกางเกงสีขาวตัวสั้นจิ๋วได้โผล่ออกมาให้ยลโฉม หากแทนที่จะดีใจเธอกลับรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาครามครัน ยองชิมองเจ้าตัวปัญหาที่จะต้องเสียเวลาแก้อีกตาขวาง มือเรียวเคลื่อนตัวไปที่ขอบกางเกงหมายจะกำจัดเจ้ากางเกงตัวจิ๋วให้พ้นตา หากกลับทำไม่ได้ดั่งใจเมื่อสาวเจ้าขยับตัวหนี วอนอารีบห้ามมือที่กำลังยุ่งอยู่กับขอบกางเกงของเธอ ก่อนจะผินหน้าหลบสายตาอย่างขวยเขิน สองมือพยายามปิดบังทรวงอกที่ถึงแม้จะมีเจ้าผ้าตัวจ้อยโอบอุ้มไว้ชั้นหนึ่งอยู่แล้ว หากเมื่อถูกสายตาเจิดจ้าคู่นี้จ้องมองกลับทำให้เธอรู้สึกเหมือนเปลือยกายเสียอย่างนั้น ยองชิเลิกคิ้วมอง สงสัยว่าทำไมสาวเจ้าต้องห้ามปรามเพราะก่อนหน้านั้นก็ตอบรับสัมผัสเธอด้วยความเต็มใจนี่นา ก่อนจะเข้าใจความหมายเมื่อเห็นดวงหน้าของอีกฝ่าย รอยยิ้มผุดขึ้นที่มุมปากก่อนที่เธอจะโน้มตัวลงไปจูบคนใต้ร่างอีกครั้ง มือที่ง่วนอยู่กับกางเกงเมื่อครู่เลื่อนไล้ขึ้นมากอบกุมจุดยุทศาสตร์ภายใต้เนื้อผ้าด้านบน บีบเค้นเบาๆ เมื่อจูบจนพอใจจึงผละออกจากริมฝีปากงามเพื่อให้สาวเจ้าได้หอบหายใจ เริ่มไล้จูบไปตามซอกคอผ่านกระดูกไหปลาร้า ลงมาที่เนินอกอิ่ม วอนอาโอบรั้งต้นคอให้คนด้านบนสัมผัสเธอให้มากขึ้น ผินหน้าเปิดทางเมื่อริมฝีปากไล้ไปตามซอกคอหอมกรุ่น ก่อนที่ลมหายใจจะกระตุกเมื่ออุ้งปากร้อนดูดเม้นตรงเจ้าจุดยุทธศาสตร์ ไม่รู้ว่าผ้าตัวจ้อยถูกถอดไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ใบหน้านวลแดงก่ำด้วยความเขินอาย นานพอที่จะปลุกเร้าคนรักให้มีอารมณ์ไปตามทิศทางที่ต้องการ จึงกลับไปง่วงถอดกางเกงตัวสั้นจิ๋วนั่นอีกครั้งและครั้งนี้ดูเหมือนจะง่ายแสนง่ายเมื่อทั้งตัวคนใส่ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีโดยการยกสะโพกให้เธอรูดเจ้าสิ่งกรีดขางหลุดจากเรียวขางามได้ แต่เมื่อเธอจะโน้มตัวกลับไปหาคนใต้ร่างอีกครั้งกลับถูกแขนเรียวยันร่างไว้ ยองชิเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม “เอาเปรียบกันเกินไปแล้ว” สายตาของคนใต้ร่างที่จ้องมองอย่างสื่อความนัย คนด้านบนถึงได้บางอ้อ “งั้นก็ถอดซะสิ” คนด้านบนพูดอย่างท้าทาย ดวงตาวาววับ “รับรอง เสื้อฉันถอดง่ายกว่าของพี่เยอะ” ................. ขั้นอารมณ์แป๊บนะคะ เรท ฉ2 (ยกกำลังสอง) ไม่เหมาะสำหรับเด็กและเยาวชน และผู้ที่เป็นโรคหัวใจ (อ่อนแอ) ดีที่ข้าน้อยอายุเกิน ไม่งั้นคงโดนงดแต่งด้วย อ่านบทนี้ไม่ต้องจิ้นภาพตามนะ ^ ^// (เป็นห่วงจริงๆบทนี้ อายุต่ำกว่า ข้าน้อยห้ามจริงๆนะ) บทที่ 7.2 “รับรอง เสื้อฉันถอดง่ายกว่าของพี่เยอะ” แม้ปากจะพูดไปแบบนั้นแต่ความร้อนในกายที่พุ่งสูงก็ทำเธอแทบอดใจรอไม่ไหว มือร่ำๆจะจับถอดเองเสียให้รู้แล้วรู้รอดหากมือเรียวเล็กไม่จับชายเสื้อยืดไว้เสียก่อน ยองชิยิ้มสมใจโน้มตัวลงให้คนด้านล่างถอดได้ง่ายขึ้น ใช้ลำแขนเล็กพยุงร่าง ริมฝีปากยังไม่คลายจากเรียวปากนุ่ม และคนใต้ร่างก็พร้อมมอบมันให้สมใจอยาก ริมฝีปากร้อนขบเม้ม บดขยี้เรียวปากนุ่มตามแรงปรารถนา ฝ่ามือลูบไล้เนื้อนวล ทิ้งความร้อนไว้ทุกการสัมผัสให้คนใต้ร่างทรมาน มือบางป่ายไปทั่วแผ่นหลัง รั้งคนด้านบนให้สัมผัสเธอมากขึ้นและมากขึ้น เมื่อเสื้อหลุดจากร่าง อารมณ์อยากเย้าหยอกก็เหือดหายเมื่อตอนแรกคิดจะให้สาวเจ้าช่วยถอดกางเกงยีนส์ขาเดฟให้ด้วย แต่ดูท่าตอนนี้เธอถอดเองน่าจะทันใจกว่า ยองชิผละจากร่างบาง ทำสาวเจ้าใจกระตุกวูบ แววตาหวาดหวั่น กลัวคนตรงหน้าจะหยุดการกระทำเหมือนที่ผ่านๆมา แต่เมื่อเห็นท่าทางจับถอดกางเกงเก้งๆกังๆก็หลุดขำพร้อมกับโล่งใจ ยองชิสลัดกางเกงให้หลุดจากปลายเท้าอย่างไม่ใยดี ด้วยเสียเวลาปล้ำกับมันเป็นนานสองนานอีกทั้งเสียงหัวเราะที่ดังตามมาก็พาลให้หงุดหงิด ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้เธอน่าจะใส่ขาสั้นมา เพราะท่าจะถอดง่ายกว่าเยอะ เมื่อจัดการกับเจ้ากางเกงตัวเก่งที่เธอเริ่มจะเกลียดมันเข้าแล้วเสร็จก็ใช้เท้าเขี่ยให้พ้นทางก่อนจะเงยหน้ามองร่างบาง จนคนถูกมองชักรู้สึกหนาวๆร้อนๆขึ้นมาตะหงิดๆ ต่อจากนี้จะทำให้หัวเราะไม่ออกเลยคอยดู ยองชิพร่ำในใจ ต้นขายาวเรียวเสียดสีกันและกันเมื่อคนด้านบนทาบทับลงมา ริมฝีปากนุ่มเผยอรอรับสัมผัส ดวงตาสบประสานกันนิ่งก่อนจะหลับตาพริ้มเมื่อได้รับการเติมเต็ม เสียงครางหลุดรอดออกมาอย่างสุดกลั้น ริมฝีปากร้อนประพรมไปตามลำคอระหงส์ เส้นผมดำขลับแผ่กระจายเต็มหมอน กลิ่นแชมพูอ่อนๆที่คลุกเคล้ากับกลิ่นกายกระตุ้นให้ต้องสูดลมหายใจลุ่มลึก กลิ่นหอมของมันชวนให้ลุ่มหลงจนแทบไม่อยากผละไปไหน นิ้วเรียวเขี่ยเส้นผมให้พ้นทางก่อนประทับรอยรักที่ต้นคอ นิ้วเรียวทั้งสิบจิกลงบนแผ่นหลังเนียนอย่างสุดกลั้น กลัวเหลือเกินว่าจะทำให้อีกฝ่ายเจ็บ หากนั่นกลับกระตุ้นให้โดนรุกหนัก เมื่อริมฝีปากร้อนเคลื่อนตัวต่ำลง บดขยี้ที่เนินอกอิ่มอย่างหมั่นเขี้ยว ร่างบางสั่นสะท้านไปกับสัมผัส กายแอ่นรับตามสัญชาตญาณ นิ้วทั้งสิบคือทางออกของอารมณ์ (โอย ไม่ไหวแล้ว พอๆเกรงใจคนแก่ อิอิ T T//) เสียงกระเส่าของสาวใต้ร่างปลุกความรู้สึกของผู้สำรวจให้ร้อนรุ่ม ทุกการตอบรับทำเธอถึงกับครางต่ำ ความร้อนของผิวกายแทบหลวมรวมเป็นหนึ่งเดียว วอนอาโอบกระชับอ้อมกอดไว้แน่น กลัวเหลือเกินว่าจะเป็นเพียงความฝัน หากความร้อนที่สัมผัสก็ช่วยยืนยันได้ว่าคนในอ้อมกอดจะไม่หายไปเมื่อลืมตา การสัมผัสดำเนินไปด้วยความนุ่มนวลและทนุถนอม ย้ำชัดว่าเธอคือคนสำคัญ “ตืด ตืด” โทรศัพท์ที่ถูกทิ้งให้นอนนิ่งบนพื้นดังขึ้นท่ามกลางอารมณ์รัก ดังนั้นไหนเลยมันจะได้รับความสนใจ จึงได้แต่ครวญครางสองสามครั้งก่อนจะนอนแน่นิ่งไปดังเดิม แม้พายุอารมณ์จะสงบลง ลมหายใจเริ่มกลับเข้าที่เข้าทาง หากสองร่างยังคงนอนก่ายกอดกันเช่นเดิม เรียวปากนุ่มครี่ยิ้ม ดวงตาฉ่ำปรือสบประสานสื่อความสุขใจ “เมื่อกี้ทำไมไม่รับโทรศัพท์” เมื่ออยู่ในอารมณ์เช่นนี้เธอก็เริ่มหยอกเย้าสาวเจ้า ยองชิปลายตามองเจ้าเครื่องที่ตอนนี้นอนแน่นิ่งไปนานแล้ว อมยิ้มนิดๆ วอนอามองตามก่อนจะส่งค้อนเข้าให้ ตอนนั้นใครกันจะมีอารมณ์อยากรับ! “ตาบ้า ถึงอยากรับแล้วจะปล่อยให้รับมั้ยล่ะ” หากคำตอบกลับเป็นอีกอย่างเสียนี่ คนคิ้วเข้มถึงกับหลุดขำกับการตอกกลับ และอีกคนก็หลุดขำตาม แล้วเจ้าเครื่องโทรศัพท์ถูกเมินอีกครั้ง เมื่อสองสาวมีเรื่องที่น่าสนใจทำมากกว่าที่จะไปดูใจเจ้าโทรศัพท์บ้าที่ไม่ดูเวล่ำเวลาโทรมาเลย โยจูมองโทรศัพท์พลางถอนใจ ทำไมไม่รับนะ เป็นอะไรมากรึเปล่า เหตุที่เธอต้องโทรหาเธอคนนั้นก็เพราะเมื่อตอนเย็นก่อนที่แยกจากกัน เธอดันไปสังเกตเห็นว่าอีกฝ่ายเริ่มกลับมามีอาการหง่อยเหงาเหมือนเมื่อตอนกลางวัน ความที่เป็นคนแคร์ความรู้สึกของใครต่อใครก็ทำให้อดเป็นห่วงสาวเจ้าไม่ได้จึงโทรหาเพื่อถามไถ่ แต่โทรศัพท์กลับไม่ถูกรับเสียนี่ นั่นยิ่งพลอยให้เธอกังวลหนักเข้าไปอีก ร่ำๆอยากจะบึ่งรถไปหาที่บ้านเสียให้รู้แล้วรู้รอด หากก็ทำได้แค่คิดเมื่อไม่รู้ว่าไปถึงแล้ว จะบอกเหตุผลที่มาปรากฏตัวในเวลาดึกๆดื่นๆนี้ยังไง จึงได้แต่ทำใจบวกกับคิดในแง่ดีเข้าไว้ว่า สาวเจ้าคงไม่เป็นอะไรมาก นี่เหมือนการหลอกตัวเองชัดๆ แต่จะทำยังไงได้ล่ะ ....................................... ขอโทษด้วยนะคะที่ให้รอนาน พี่หย่ายยยย ได้รับแล้วค่าาา ซึ้งมากเลย จะร้องให้ตามแล้วตั้งแต่เพลงแรกเลย ขอบคุณมากนะคะ ถูกใจมากก อ๊าย ส่วนเรื่องนั้นไม่ต้องพูดถึง แต่เห็นภาพปกก็เขินจะแย่แล้ว อิอิ ขอบคุณมากๆนะคะ ปลื้มๆ พี่ใหญ่ใจดีจัง ^ ^// ปล. ถ้าไม่เหมาะสมแจ้งลบได้เลยนะคะ ^__^   Create Date : 02 มิถุนายน 2553 58 comments Last Update : 22 มิถุนายน 2553 12:55:31 น. Counter : 859 Pageviews. Share Tweet

ยามสามาต่อได้เร็วทันใจจริงๆ ต้องได้อย่างงี้ซี่ ประโยคทิ้งท้ายร้ายกาจมาก “รับรอง เสื้อฉันถอดง่ายกว่าของพี่เยอะ”   โดย: วอนวอน (albatross11 ) 2 มิถุนายน 2553 9:32:04 น.

มาเร็วๆนะ   โดย: "=" IP: 119.42.72.41 2 มิถุนายน 2553 10:09:32 น.

โห.... เร็วทันใจ ว่าแต่... ตอนต่อไปมาเมื่อใดกัน นอนรอพร้อมถุงเลือดเลย 5555   โดย: ยามควงกะ IP: 124.121.99.168 2 มิถุนายน 2553 13:16:07 น.

เลือดเกือบหมดตัวแล้ว แต่ยอมเพื่อรอตอนต่อไป ขอไป bleed เลือดก่อน   โดย: nonae IP: 117.47.68.131 2 มิถุนายน 2553 19:36:35 น.

อ่านแล้วร้อน...   โดย: สุเกียง IP: 125.24.106.15 2 มิถุนายน 2553 22:28:47 น.

“จานต้องการฟิค ได้โปรด”   โดย: เจ้าเงาะ IP: 124.122.187.118 3 มิถุนายน 2553 0:25:47 น.

555555555 เข้าใจอารมณ์เลยนะคะเนี่ย   โดย: สาวก 2มุน IP: 114.128.221.133 3 มิถุนายน 2553 0:47:35 น.

แล้วเจอกันวันศุกร์....   โดย: อุ้ม IP: 91.85.135.92 3 มิถุนายน 2553 3:05:05 น.

มาปูเสื่อรอด้วยจ้า...   โดย: is IP: 114.128.194.68 3 มิถุนายน 2553 8:13:43 น.

มาแทงข้างหลังอิสๆๆๆๆๆ ไม่ใช่................................................................มารอนะสาวก ต่อให้ไวคนเค้าค้างเติ่งกันหมดแล้ว เด็กดีไม่ดื้อนะมาต่อเร็วๆๆๆ เฮียรออออ   โดย: oui IP: 58.11.7.176 3 มิถุนายน 2553 10:03:59 น.

แทงข้างหลังทะลุถึงใจเลย oui คิดถึงๆนะว้อย ฟิคมายังๆๆ น้องเล็กจ๋าาา รอเจิมนะ^^"   โดย: is IP: 222.123.51.174 4 มิถุนายน 2553 8:52:58 น.

เข้ามากางมุ้ง หุงข้าว ก๊งเหล้า เป่ากบ 555+(เอาคล้องจองไว้ก่อน) ร๊อ รอ รอ รอ รอ....7.2 ^_^"   โดย: Rosaline IP: 61.7.133.151 4 มิถุนายน 2553 19:50:22 น.

เรท ฉ2 (ยกกำลังสอง) ไม่เหมาะสำหรับเด็กและเยาวชน และผู้ที่เป็นโรคหัวใจ (อ่อนแอ) ดีที่ข้าน้อยอายุเกิน ไม่งั้นคงโดนงดแต่งด้วย อ่านบทนี้ไม่ต้องจิ้นภาพตามนะ ^ ^// (เป็นห่วงจริงๆบทนี้ อายุต่ำกว่า ข้าน้อยห้ามจริงๆนะ) บทที่ 7.2 “รับรอง เสื้อฉันถอดง่ายกว่าของพี่เยอะ” แม้ปากจะพูดไปแบบนั้นแต่ความร้อนในกายที่พุ่งสูงก็ทำเธอแทบอดใจรอไม่ไหว มือร่ำๆจะจับถอดเองเสียให้รู้แล้วรู้รอดหากมือเรียวเล็กไม่จับชายเสื้อยืดไว้เสียก่อน ยองชิยิ้มสมใจโน้มตัวลงให้คนด้านล่างถอดได้ง่ายขึ้น ใช้ลำแขนเล็กพยุงร่าง ริมฝีปากยังไม่คลายจากเรียวปากนุ่ม และคนใต้ร่างก็พร้อมมอบมันให้สมใจอยาก ริมฝีปากร้อนขบเม้ม บดขยี้เรียวปากนุ่มตามแรงปรารถนา ฝ่ามือลูบไล้เนื้อนวล ทิ้งความร้อนไว้ทุกการสัมผัสให้คนใต้ร่างทรมาน มือบางป่ายไปทั่วแผ่นหลัง รั้งคนด้านบนให้สัมผัสเธอมากขึ้นและมากขึ้น เมื่อเสื้อหลุดจากร่าง อารมณ์อยากเย้าหยอกก็เหือดหายเมื่อตอนแรกคิดจะให้สาวเจ้าช่วยถอดกางเกงยีนส์ขาเดฟให้ด้วย แต่ดูท่าตอนนี้เธอถอดเองน่าจะทันใจกว่า ยองชิผละจากร่างบาง ทำสาวเจ้าใจกระตุกวูบ แววตาหวาดหวั่น กลัวคนตรงหน้าจะหยุดการกระทำเหมือนที่ผ่านๆมา แต่เมื่อเห็นท่าทางจับถอดกางเกงเก้งๆกังๆก็หลุดขำพร้อมกับโล่งใจ ยองชิสลัดกางเกงให้หลุดจากปลายเท้าอย่างไม่ใยดี ด้วยเสียเวลาปล้ำกับมันเป็นนานสองนานอีกทั้งเสียงหัวเราะที่ดังตามมาก็พาลให้หงุดหงิด ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้เธอน่าจะใส่ขาสั้นมา เพราะท่าจะถอดง่ายกว่าเยอะ เมื่อจัดการกับเจ้ากางเกงตัวเก่งที่เธอเริ่มจะเกลียดมันเข้าแล้วเสร็จก็ใช้เท้าเขี่ยให้พ้นทางก่อนจะเงยหน้ามองร่างบาง จนคนถูกมองชักรู้สึกหนาวๆร้อนๆขึ้นมาตะหงิดๆ ต่อจากนี้จะทำให้หัวเราะไม่ออกเลยคอยดู ยองชิพร่ำในใจ ต้นขายาวเรียวเสียดสีกันและกันเมื่อคนด้านบนทาบทับลงมา ริมฝีปากนุ่มเผยอรอรับสัมผัส ดวงตาสบประสานกันนิ่งก่อนจะหลับตาพริ้มเมื่อได้รับการเติมเต็ม เสียงครางหลุดรอดออกมาอย่างสุดกลั้น ริมฝีปากร้อนประพรมไปตามลำคอระหงส์ เส้นผมดำขลับแผ่กระจายเต็มหมอน กลิ่นแชมพูอ่อนๆที่คลุกเคล้ากับกลิ่นกายกระตุ้นให้ต้องสูดลมหายใจลุ่มลึก กลิ่นหอมของมันชวนให้ลุ่มหลงจนแทบไม่อยากผละไปไหน นิ้วเรียวเขี่ยเส้นผมให้พ้นทางก่อนประทับรอยรักที่ต้นคอ นิ้วเรียวทั้งสิบจิกลงบนแผ่นหลังเนียนอย่างสุดกลั้น กลัวเหลือเกินว่าจะทำให้อีกฝ่ายเจ็บ หากนั่นกลับกระตุ้นให้โดนรุกหนัก เมื่อริมฝีปากร้อนเคลื่อนตัวต่ำลง บดขยี้ที่เนินอกอิ่มอย่างหมั่นเขี้ยว ร่างบางสั่นสะท้านไปกับสัมผัส กายแอ่นรับตามสัญชาตญาณ นิ้วทั้งสิบคือทางออกของอารมณ์ (โอย ไม่ไหวแล้ว พอๆเกรงใจคนแก่ อิอิ T T//) เสียงกระเส่าของสาวใต้ร่างปลุกความรู้สึกของผู้สำรวจให้ร้อนรุ่ม ทุกการตอบรับทำเธอถึงกับครางต่ำ ความร้อนของผิวกายแทบหลวมรวมเป็นหนึ่งเดียว วอนอาโอบกระชับอ้อมกอดไว้แน่น กลัวเหลือเกินว่าจะเป็นเพียงความฝัน หากความร้อนที่สัมผัสก็ช่วยยืนยันได้ว่าคนในอ้อมกอดจะไม่หายไปเมื่อลืมตา การสัมผัสดำเนินไปด้วยความนุ่มนวลและทนุถนอม ย้ำชัดว่าเธอคือคนสำคัญ “ตืด ตืด” โทรศัพท์ที่ถูกทิ้งให้นอนนิ่งบนพื้นดังขึ้นท่ามกลางอารมณ์รัก ดังนั้นไหนเลยมันจะได้รับความสนใจ จึงได้แต่ครวญครางสองสามครั้งก่อนจะนอนแน่นิ่งไปดังเดิม แม้พายุอารมณ์จะสงบลง ลมหายใจเริ่มกลับเข้าที่เข้าทาง หากสองร่างยังคงนอนก่ายกอดกันเช่นเดิม เรียวปากนุ่มครี่ยิ้ม ดวงตาฉ่ำปรือสบประสานสื่อความสุขใจ “เมื่อกี้ทำไมไม่รับโทรศัพท์” เมื่ออยู่ในอารมณ์เช่นนี้เธอก็เริ่มหยอกเย้าสาวเจ้า ยองชิปลายตามองเจ้าเครื่องที่ตอนนี้นอนแน่นิ่งไปนานแล้ว อมยิ้มนิดๆ วอนอามองตามก่อนจะส่งค้อนเข้าให้ ตอนนั้นใครกันจะมีอารมณ์อยากรับ! “ตาบ้า ถึงอยากรับแล้วจะปล่อยให้รับมั้ยล่ะ” หากคำตอบกลับเป็นอีกอย่างเสียนี่ คนคิ้วเข้มถึงกับหลุดขำกับการตอกกลับ และอีกคนก็หลุดขำตาม แล้วเจ้าเครื่องโทรศัพท์ถูกเมินอีกครั้ง เมื่อสองสาวมีเรื่องที่น่าสนใจทำมากกว่าที่จะไปดูใจเจ้าโทรศัพท์บ้าที่ไม่ดูเวล่ำเวลาโทรมาเลย โยจูมองโทรศัพท์พลางถอนใจ ทำไมไม่รับนะ เป็นอะไรมากรึเปล่า เหตุที่เธอต้องโทรหาเธอคนนั้นก็เพราะเมื่อตอนเย็นก่อนที่แยกจากกัน เธอดันไปสังเกตเห็นว่าอีกฝ่ายเริ่มกลับมามีอาการหง่อยเหงาเหมือนเมื่อตอนกลางวัน ความที่เป็นคนแคร์ความรู้สึกของใครต่อใครก็ทำให้อดเป็นห่วงสาวเจ้าไม่ได้จึงโทรหาเพื่อถามไถ่ แต่โทรศัพท์กลับไม่ถูกรับเสียนี่ นั่นยิ่งพลอยให้เธอกังวลหนักเข้าไปอีก ร่ำๆอยากจะบึ่งรถไปหาที่บ้านเสียให้รู้แล้วรู้รอด หากก็ทำได้แค่คิดเมื่อไม่รู้ว่าไปถึงแล้ว จะบอกเหตุผลที่มาปรากฏตัวในเวลาดึกๆดื่นๆนี้ยังไง จึงได้แต่ทำใจบวกกับคิดในแง่ดีเข้าไว้ว่า สาวเจ้าคงไม่เป็นอะไรมาก นี่เหมือนการหลอกตัวเองชัดๆ แต่จะทำยังไงได้ล่ะ ....................................... ขอโทษด้วยนะคะที่ให้รอนาน พี่หย่ายยยย ได้รับแล้วค่าาา ซึ้งมากเลย จะร้องให้ตามแล้วตั้งแต่เพลงแรกเลย ขอบคุณมากนะคะ ถูกใจมากก อ๊าย ส่วนเรื่องนั้นไม่ต้องพูดถึง แต่เห็นภาพปกก็เขินจะแย่แล้ว อิอิ ขอบคุณมากๆนะคะ ปลื้มๆ พี่ใหญ่ใจดีจัง ^ ^// ปล. ถ้าไม่เหมาะสมแจ้งลบได้เลยนะคะ ^__^   โดย: สาวก 2มุน IP: 114.128.217.252 4 มิถุนายน 2553 19:54:13 น.

เจิ่ม....ก๊ากๆๆๆๆ ไปอ่านก่องเน้อ   โดย: Rosaline IP: 61.7.133.151 4 มิถุนายน 2553 19:55:11 น.

เอ่อ เอ่อ เอ่อ ไปหาน้ำมาดับร้อนก่อนนะ   โดย: mai.ka IP: 222.123.160.211 4 มิถุนายน 2553 20:04:23 น.

มาเจิมด้วยอีกคน สนุกมากเลยคะท่านสาวก....แอบดีใจที่โทรศัพท์มันดังทีหลังแล้ววววว..5555+++++ ตอนต่อไปจะเป็นไงบ้างนะ..แอบลุ้น..อิอิ   โดย: อุ้ม IP: 91.85.138.54 4 มิถุนายน 2553 20:06:03 น.

ที่สองก็แล้วกาน สาวกเฮียก็ชอบกลิ่นแชมพูเหมือนกันนะอิอิ ต่อๆๆอีกนะให้ไว   โดย: oui IP: 58.9.148.36 4 มิถุนายน 2553 20:06:47 น.

โห...ร้อนๆๆๆๆ...ขอน้ำๆๆๆๆ มาสาดพี่ใหญ่หน่อยเร้ว สงสัยต้องขออ่างเลยดีกว่า อิอิ แต่งเก่งจิงนะ...ตัวแค่เนี้ยะ... 55555 ชอบนะจ๊ะ รอๆตอนต่อไปนะ น้องเล็กจ๋า... วันนี้ได้เสียบ oui ที่รักด้วย ^^"   โดย: is IP: 222.123.51.174 4 มิถุนายน 2553 22:23:46 น.

อ๊ะ วันนี้มาไม่ทันเจิมแฮะ มีคนลุ้นหลายคนเหมือนกันนี่นา แต่ได้มาเสียบ oui ก็ ok นะ 555 ไม่ได้มาเสียบซะนาน ชอบ ชอบ fic นี้ เอาอีกนะท่าน ปล่อยมาเรื่อยๆ ให้เด็กและเยาวชนแอบมาอ่าน 5555   โดย: ยามควงกะ IP: 124.122.49.88 4 มิถุนายน 2553 22:40:09 น.

น้ำลายยืด กำเดาไหล .. ซื้ดดดด ตามด้วยสูดน้ำหมากปิดท้าย 555.. เอาไงต่อละเนี่ย ก็ราตรีนี้ยังเยาว์ .. อยากรู้จังว่ายองชิกะวอนอาจะทำไรต่อ คริ คริ ..ก็อีกตั้งนานกว่าจะเช้า อะนะแถมหน่อยๆ   โดย: Superman IP: 180.210.216.68 4 มิถุนายน 2553 23:53:17 น.

ท่านสาครับ ขอบคุณมากเลย 555เลือดกำเดาไหลเลย โอ้ย ทำเอาใจสั่นเหมือนกัน555 แต่ชอบสุดเลยน่ารักดี โดยเฉพาะทุกสัมผัสนุ่มอ่อนโยนย้ำชัดเจนว่าเธอคือคนสำคัญ ผู้หญิงเนี่ยน่าถนอมอยู่แล้วใครจะรุนแรงกับคนรักได้ที่ไหน   โดย: เกษตรศิลป์ IP: 58.9.98.5 5 มิถุนายน 2553 12:53:00 น.

O___O" ตึก ตึก ตึก ตึก ..............   โดย: ไม้หมอน IP: 124.120.84.197 6 มิถุนายน 2553 20:09:05 น.

^____^" คิดถึง คิดถึง คิดถึง ................ คนข้างบนนี้อ่ะ ^^"   โดย: is IP: 114.128.193.227 6 มิถุนายน 2553 21:55:55 น.

โหหหห พี่หย่ายยยย ชัดเจนเกินไปแล้วววว ทำงอนเลยนะนี่ ฝากบอกพี่รอง บนบล็อคยามสา = =; พี่รองงงงงงง คิดเถิงงงง นี่หน่อย ค่อยสมผลหน่อย อิอิ ถ้าจะฝากต้องมีสินบนค่ะ พี่ใหญ่ ไม่รับฝากฟรี! 555   โดย: สาวก 2มุน IP: 114.128.220.114 6 มิถุนายน 2553 23:54:58 น.

แหะๆๆ น้องเล็กจ๋า...ขอยืมพื้นที่หน่อยนะจ๊ะ อิอิ เด๋วมีค่าฝากให้ รับเป็นไรดีจ๊ะ^^" มะกี้มาทวงในแชท พี่ใหญ่ก็ยัง งง งง 55555 เป็นแบบนี้นี่เอง อิอิ ^^"   โดย: is IP: 114.128.193.227 7 มิถุนายน 2553 0:17:37 น.

ต้องมีคลื่นแทรกจนได้ 555 ดีนะที่คราวนี้ไม่เขว ลุยจนสำเร็จ 555 เก่งมากคะ   โดย: หมีน้อย 555 IP: 58.8.2.64 7 มิถุนายน 2553 20:01:56 น.

ขอความช่วยเหลือจากผู้รู้ ช่วยแนะนำ CD เรื่องนี้ version ที่แปลดีๆ ที่มีอยู่เป็นของช่อง 3 ทราบว่ามีที่แปลดีกว่านี้ ช่วยแนะนำแหล่งสั่งซื้อด้วยค่ะ   โดย: หมีน้อย 555 IP: 58.8.2.64 7 มิถุนายน 2553 20:07:47 น.

ท่านหมีน้อย ถามถึงCD เรื่องไรคะเนี่ย ข้าน้อยงง อิอิ เฉลยด่วนๆ ^___^   โดย: สาวก 2มุน IP: 114.128.222.31 7 มิถุนายน 2553 23:38:15 น.

ขอน้ำขิงสักแก้ว เสียงแหบ ไปหมดแร้ว ขอเคาน์เตอร์แพน ด้วยนะ ปวดขา เกร็งไปหมดแร้ว ใจคอ ท่านสาวก 2 มุน ให้อ่านฟิค หรือออกกำลังกันแน่ ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆๆสุดยอด   โดย: น้ำลายศอ IP: 165.208.150.3, 203.154.146.54 8 มิถุนายน 2553 10:16:06 น.

สุดยอดเลยขอบคุณมากๆๆจ้า   โดย: R2M IP: 192.168.1.113, 124.122.180.228 8 มิถุนายน 2553 15:56:49 น.

Moon Moon ได้ใจกบน้อยอีกแระยกใจให้เลย แต่งได้น่ารักอ่ะ ออนนี่เสียตัวซะแระ หลังจากที่รอคอยมานาน (เอ่อแค่ว่าใครกันที่รอคอยหรือว่าจะเปงเรา อิอิ ) ขอบคุณมากมาย ให้ไว ให้ไว หน่อยนะ บ้านโน้น บกกี้เมียอนุภรรยาแล้วนะ   โดย: กบน้อย IP: 58.136.8.144 8 มิถุนายน 2553 16:25:32 น.

ท่าน สาวก 2มุน ก้อเรื่อง PTOW ไงละค่ะ version ที่แปลดีๆ ช่วยแนะนำแหล่งสั่งซื้อด้วยค่ะ อ้อ ถ้าเรื่องลุ้นรักนอกจอ มีทำเป็น cd สั่งเลยค่ะ 10 ชุด 555 ขอบคุณนะคะที่แต่ง fic น่ารักๆ ขอให้เรียนจบไวๆ ได้เกียรตินิยมด้วยนะคะ   โดย: หมีน้อย 555 IP: 58.8.4.3 8 มิถุนายน 2553 21:48:34 น.

เหอๆๆๆ ท่าทางจะบ้าเข้าขั้นกันรายตัว อันนี้เรากระผมด้วยนะขอรับ กิ๊บกิ้ววววววว ..โฉบมาหาข่าว ฟิ้วววววว   โดย: Superman IP: 180.210.216.68 9 มิถุนายน 2553 1:34:14 น.

น่ารักจริงๆ คนแต่งเนี่ย   โดย: windy IP: 192.168.0.101, 124.122.225.12 9 มิถุนายน 2553 12:40:13 น.

เอ... หลายวันแล้วนี่นา ทำไมตอนใหม่ยังไม่มาน๊า... ท่านยาม ยู้ฮู อยู่ป่าว คิดถึงท่านและฟิคของท่านมากเลย มาลงต่อหน่อยเร้ว คิดถึง..งงงงง   โดย: ยามควงกะ IP: 124.121.96.121 10 มิถุนายน 2553 20:30:04 น.

ขอโทษทีคะเมื่อวานปล่อยให้รอมัวแต่ทำกับข้าวอยู่ว่าแต่ท่านน้องดูหนังที่บอกไปชอบมั้ยเอ่ยแต่ยังไงข้าน้อยก็ยังรักและรอยองชิและวอนอาตอนต่อไปอยู่นะ คิดถึงแล้วเนี่ย   โดย: อุ้ม IP: 82.153.195.212 11 มิถุนายน 2553 3:12:20 น.

สาวกปล่อยยองชิออกจากห้องได้แล้ว วอนอาคงหิวแล้วล่ะ หลายวันแล้วนะตัวจิ๋วมาต่อได้แล้วรอ รอ รอมะหวายแล้ว เดี๋ยวเฉากันพอดี   โดย: oui IP: 58.9.45.94 14 มิถุนายน 2553 10:02:10 น.

ขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้รอนาน Y Y แถมดันผิดสัญญาอีกแหนะ ข้าน้อยช่าง...(ไม่อยากว่าตัวเอง 55) อ่านเลยแล้วกันคงได้เฉากันทั่วหน้า อิอิ ขอบคุณสำหรับเม้นนะคะ บทที่ 8 ความชลมุนเกิดขึ้นในกองเมื่อการถ่ายทำไม่เป็นไปตามเป้า หากมันคือเช้าที่แสนวุ่นวายแต่เปี่ยมไปด้วยความสุขของใครอีกคนเมื่อนึกถึงคำคืนที่ผ่านมา วอนอามองดูความวุ่นวายเบื้องหน้า รอยยิ้มระบายอยู่ตลอดเวลาจนอีกคนอดสงสัยไม่ได้ จนต้องถามขึ้น “ไมวันนี้ดูมีความสุขจัง” เสียงใสดังขึ้นจากด้านข้างให้วอนอาหันไปมองพร้อมเลิกคิ้ว “มันเห็นชัดขนาดนั้นเลยเหรอ” ถามกลับทั้งๆที่ใบหน้ายังระบายไปด้วยรอยยิ้ม จนคนมองอดที่จะมีความสุขไปด้วยไม่ได้ จึงได้รอยยิ้มตอบกลับมาให้แก้มนวลเริ่มแดงระเรื่อ วอนอายกมือลูบหน้าตัวเองเป็นการใหญ่ “ถึงขนาดเขินเลยเหรอ ว้าว ไปทำเรื่องอะไรมาเนี่ย บอกหน่อยได้มั้ย” เจอการล้อพร้อมคะยั้นคะยอแบบนี้ สาวร่างบางก็ยิ่งเขินหนักเข้าไปอีก เริ่มทำตัวไม่ถูก มือไม้เกะกะจนไม่รู้จะวางไว้ที่ไหน “ไม่มีอะไรหรอกน่า ก็เป็นแบบนี้ทุกวันนี่” ปากก็ปฏิเสธไปแบบไม่เต็มเสียงนักเพราะเรื่องมันมีมากจริงๆนี่นา มากเสียจนเธอเก็บอาการไม่อยู่จนต้องโดนซักแบบนี้ “ไม่นะ เมื่อวานยังหมองๆอยู่เลย ทำเอาเราเป็นห่วงจนต้องโทรหาไง แต่กลับไม่รับสายซะงั้น” ปลายเสียงเศร้านิดๆจนคนฟังขมวดคิ้วเมื่อนึกว่าตัวเองฟังผิดไปเพราะหน้าของอีกฝ่ายยังคงระบายยิ้ม วอนอารีบหยิบเจ้าเครื่องจิ๋วขึ้นมาเปิดดูและเมื่อเห็นว่าใครโทรมาก็ถึงกับส่งสายรู้สึกผิดให้ แต่การกระทำนั่นยิ่งทำให้โยจูเศร้าเข้าไปใหญ่ เพราะเห็นเต็มตาว่าสาวร่างบางเพิ่งรู้ว่าเธอโทรหา อารมณ์น้อยใจพาลให้ไม่อาจยิ้มอีกต่อไปได้ นั่นยิ่งทำให้ฝ่ายผิดรีบง้อเป็นการด่วน และการง้อก็ไม่ต้องเสียเวลานานเมื่อฝ่ายงอนพร้อมที่จะยกโทษให้เสมอ เสียงหัวเราะประสานกันดังขึ้นเรียกสายตาจากคนทั้งกองได้เลยทีเดียว ทุกสายตาสื่อความสงสัยชัดเจนจนพวกเธอต้องขำออกมาอีกรอบก่อนจะปรับอารมณ์ให้สงบเมื่อผู้กำกับเรียกให้เข้าฉาก การถ่ายทำเป็นไปอย่างราบรื่นเมื่อทุกคนตั้งใจทำงานแม้จะถ่ายแบบรีบเร่งก็ตาม ฉากที่สองสาวต้องปะทะคารมกันก็ผ่านไปได้อย่างฉะลุยเมื่อต่างรู้จังหวะของกันและกัน และการถ่ายทำของวันนี้ก็ผ่านไปด้วยดีท่ามกลางท่าทางปาดเหงื่อของแต่ละคน “เสร็จจากนี้แล้ว วอนอามีธุระที่ไหนต่อรึป่าว” โยจูถามขึ้นทันที่หลังจากที่ผู้กำกับสั่งเลิกกอง สาวร่างบางมีท่าทีครุ่นคิด หากไม่นานคำตอบก็หลุดออกจากเรียวปากอิ่มพร้อมรอยยิ้มหวาน จนคนมองแทบละลาย “ไม่จ๊ะ โยจูจะชวนไปไหนเหรอ” “รู้ด้วยเหรอว่าจะชวนไปไหนอ่ะ รู้ใจจริงๆเล้ย” แม้ท้ายประโยคจะเหมือนบ่นกับตัวเองหากคนฟังที่ยืนห่างกันแค่ปลายศอกมีหรือจะไม่ได้ยิน รอยยิ้มหวานกว้างขึ้นกับคำพูดของอีกฝ่าย ทำเอาคนพูดหน้าแดงที่เผลอตัวหลุดคำพูดนี้ออกมา ถึงกับต้องกระแอมเบาๆแก้เขินก่อนจะพูดต่อ “ไปทานข้าวด้วยกันนะ” “ห๊า แค่นี้ก็ต้องเขินด้วย ทำยังกะไม่เคยชวนใครไปทานงั้นแหละ” อยากจะบอกเหลือเกินว่า ใช่ นี่แหละครั้งแรกเลย เพราะที่ผ่านมามีแต่คนอื่นชวน หากก็ไม่พูดออกมานอกจากถามย้ำคำตอบ “จะไปมั้ยล่ะ” เสียงติดงอนทำเอาวอนอารีบรับคำ พร้อมทั้งส่งข้อความหาใครอีกคน ‘คืนนี้เจอกันที่ห้องนะคะ คิดถึงนะ’ ยองชิส่งยิ้มให้เจ้าเครื่องจิ๋วหลังจากอ่านข้อความ หากก็ไม่ได้ส่งข้อความกลับเมื่ออาจารย์ที่สอนเริ่มเพ่งแล้วว่าเธอกำลังทำอะไรถึงไม่สนใจการเรียนแบบนี้ มือเรียวจึงต้องรีบเก็บเจ้าเครื่องจิ๋วกลับที่เดิม กลับมาสนใจที่หน้ากระดานหากจิตใจกลับล่องลอยไปหาเจ้าของข้อความเสียแล้ว หลังจากทานข้าวเสร็จโยจูก็ชวนสาวร่างบางไปที่บ้าน บอกมีอะไรจะให้ดู ซึ่งเธอก็ไม่คิดขัดศรัทธา ไปก็ไป เมื่อมาถึงบ้านสิ่งที่ได้เห็นก็ทำเอาวอนอาถึงกับยิ้มกว้างเมื่อเจ้าสุนัขตัวจิ๋ววิ่งออกมาต้อนรับนายของมันถึงหน้าบ้าน แถมยังมาคลอเคลียที่ขาของเธอราวกับรู้จักกันมาก่อน “นี่เหรอที่อยากจะให้ดูน่ะ” สาวร่างบางถามพร้อมกับก้มลงไปลูบขนเจ้าสุนัขขี้อ้อนเล่น โยจูพยักหน้าแทนคำตอบก่อนจะก้มลงไปเล่นกับมันบ้าง “ชื่ออะไรจ๊ะ” วอนอาก้มลงพูดกับเจ้าสุนัขยังกับมันสามารถตอบคำถามของเธอได้ โยจูยิ้มขำกับท่าทางน่ารักนั้นก่อนจะตอบแทนเจ้าสุนัขของเธอ เพราะถึงรอให้ตายมันก็คงไม่สามารถตอบคำถามของอีกฝ่ายได้ “ปุกปุย คือชื่อของมัน ปุกปุยจ๊ะ ทักทายเพื่อนแม่สิลูก” เจ้าปุกปุยรีบทำตามคำสั่งของแม่ทันที เสียงเห่าทักทายเบาๆเรียกร้อยยิ้มได้มากทีเดียว “ปุกปุยเหรอ ช่างตั้งได้เข้ากับมันมากเลยเนอะ” วอนอาประชดยิ้มๆ เมื่อชื่อของเจ้าสุนัขปุกปุยดันมีชื่อตรงข้ามกับที่เป็นเสียเหลือเกิน เมื่อตัวของมันแทบจะไม่มีขนขึ้นมาเลย หากเจ้าสุนัขที่ไม่รู้ตัวว่าโดนนินทากลับเห่ารับอีกครั้งเมื่อได้ยินชื่อตัวเอง ทำสองสาวถึงกับขำกลิ้งกันเลยทีเดียว “วอนอา” น้ำเสียงลังเลยิ่งมาเจอกับท่าทางไม่ตอบรับของสาวร่างบางก็ยิ่งทำให้เธอไม่กล้าพูดเข้าไปใหญ่ นานทีเดียวกว่าเจ้าของชื่อจะถามขึ้นเมื่อเป็นฝ่ายทนไม่ไหวเสียเอง “อะไรคะ รอฟังอยู่” ก็เล่นถามทั้งๆที่ยังเล่นกับเจ้าปุกปุยอยู่นี่ จะให้เธอรู้ได้ไงว่ายังได้รับความสนใจอยู่ โยจูได้แต่ค้อนประหลักประเหลือก ก่อนจะตัดสินใจพูด “ช่วยรับเจ้านี่ไปเลี้ยงให้หน่อยได้มั้ย แค่สองสามวันเอง ระหว่างที่เราไปถ่ายละครที่ปูซาน นะๆ วอนอา ช่วยเราหน่อย” “อย่าบอกนะว่าที่พาไปเลี้ยงข้าวน่ะ เพราะเจ้าตัวนี้” วอนอาถามพลางชี้เจ้าปุกปุยที่ทำตาแป๋วใส่อย่างไม่เชื่อในความคิดตัวเอง โยจูยิ้มแห้งๆส่งให้ นี่มันผลพลอยได้ต่างหากเล่า หากเธอก็ไม่คิดที่จะตอบมัน “น่านะ วอนอา ถ้าไม่มีใครเลี้ยงเจ้าปุกปุย มันต้องผอมไปมากกว่านี้แน่ๆ” เสียงที่บีบให้น่าสงสาร สายตาละห้อยทั้งแม่และลูก ทำเอาเธอทั้งขำและสงสารในเวลาเดียวกัน ขำที่หุ่นเจ้าปุกปุยนั่นช่างเหมือนนางแบบเสียจริงไม่รู้เจ้าของให้อาหารมันบ้างรึเปล่า เห็นแล้วก็น่าสงสาร มาอยู่กับเธอเมื่อไหร่แม่จะขุนให้อ้วนเชียว วอนอาคิดอย่างหมั่นเขี้ยว จ้องตาเจ้าปุกปุยจนมันสะดุ้งตกใจราวกับรู้อนาคตของตัวเอง “เราคิดค่าตอบแทนหนักนะ” “หนักแค่ไหนก็ยอมจ่ายจ๊ะ ไว้กลับมาเราจะเลี้ยงชุดใหญ่เลย” วอนอามองเจ้าคนบุญทุ่มตาโต และขำไปกับท่าทางยืดอกของอีกฝ่าย จนคนทำถึงกับอายและอดที่จะขำตัวเองตามไปด้วยไม่ได้ ไม่รู้ทำไมอยู่กับสาวร่างบางทีไรเธอจำต้องทำท่าทางต๊องๆออกมาทุกที ให้ตายสิ “รับปากแล้วนะ” “จ๊ะ รับปากแล้ว แล้วอย่าลืมสัญญาล่ะ” “ทำเป็นงกไปได้” โยจูว่ายิ้มๆ ก่อนที่ทั้งสองจะหลุดขำออกมาพร้อมกัน เสียงเคาะประตูดังขึ้น ตามมาด้วยเสียงขานรับจากด้านใน ก่อนที่ประตูจะถูกเปิดออก พร้อมๆกับเสียงที่ไม่พึงประสงค์ รอยยิ้มหวานค้างไว้กลางอากาศคิ้วหนาขมวดมุ่ง สายตากวาดมองหาที่มาของเสียงก่อนจะสบกับเจาตาแป๋วที่หลบอยู่หลังเท้าของคนรัก หากมันก็ยังทำเป็นกล้าเห่าเธอต่อไป “อะไรน่ะ” “ปุกปุยเงียบๆสิลูก” วอนอาก้มลงไปตำหนิลูกสาวเพื่อนเบาๆก่อนจะส่งยิ้มให้คนรัก หากเจ้าปุกปุยก็ดูจะไม่เชื่อฟังแถมตอบสนองด้วยการเห่าเสียงดังขึ้นไปอีก จนยองชิเริ่มมองมันตาขวาง วอนอาได้แต่ยิ้มแห้งๆให้คนรักเมื่อสั่งเจ้าสุนัขที่ตนเพิ่งปกครองเป็นวันแรกไม่ได้ “โยจูฝากเลี้ยงน่ะจ๊ะ เพราะเค้าต้องไปถ่ายละครที่ปูซานสองสามวัน” ปากก็อธิบายถึงการมีเจ้าตัวนี้อยู่ร่วมห้อง พร้อมกับเอี้ยวตัวหลีกทางให้คนรักเดินตามเข้ามา แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อเจ้าปุกปุยยืนจังก้าอยู่กลางหน้าประตูพร้อมกับเสียงเห่าที่ดังยิ่งขึ้น ทำสองสาวถึงกับตกใจ “ปุกปุยหยุดเห่าลูก เป็นอะไรไปเนี่ย เมื่อกี้ก็ยังดีๆอยู่เลย” สาวร่างบางร้องห้ามเสียงหลง คำบ่นของเธอถึงกับทำให้อีกคนถอนใจ สัญชาตญาณปกป้องของไว้ให้เจ้านายมั้ง ยองชิคิดอย่างเคืองๆ ยิ่งไม่ชอบหน้าแม่แกอยู่ ยังจะมาทำให้ฉันไม่ชอบหน้าแกอีกนะ เสียงเห่าที่ดูเหมือนจะไม่มีวันหยุดก็ทำเอาคนคิ้วเข้มหงุดหงิด จากที่ตั้งใจจะมาหาคนรักก็แทบทำให้อารมณ์อยากเจอหมดไปเมื่อมาเจอเสียงของเจ้าตัวนี้ เมื่อทนไม่ไหวก็ต้องเอ่ยปากออกมาในที่สุด “มันจะอยู่กี่วันนะ” “สองหรือไม่ก็สามวันนี่แหละจ๊ะ” “อืม งั้นสามวันนี้พี่ก็เลี้ยงเจ้าตัวนี้ไปเถอะ ไว้หลังจากนั้นเราค่อยเจอกันก็แล้วกัน” คำบอกของคนรักทำเอาเธอใจแป้วไปเลยทีเดียว สองสามวันเลยเหรอที่จะไม่ได้เจอหน้ากัน “ทำไมล่ะ พี่ไปหาเราที่ห้องก็ได้นี่” ขอเสนอที่จะทำให้ได้เห็นหน้าคนรักถูกหยิบยื่นออกมาใช้ทันที แต่ดูเหมือนอีกคนจะไม่ยินดีด้วย “ไม่ต้องหรอก อยู่เลี้ยงเจ้านี่ที่นี่แหละ” “โกรธรึเปล่านี่” “เปล่า” “ต้องโกรธอยู่แน่ๆ” หากสาวร่างบางยังไม่ยอมแพ้ เมื่อท่าทางคนรักมันตรงข้ามกับคำตอบเห็นๆ “ไม่ได้โกรธ แค่หงุดหงิด” “หงุดหงิดก็แปลว่าโกรธแหละ” “หงุดหงิดก็คือหงุดหงิด พี่อย่าเซ้าซี้มากได้มั้ย” เสียงที่เริ่มติดรำคาญ หยุดคำซักของคนรักได้ทันที หากใบหน้าที่หมองลงก็ทำให้คนที่เพิ่งแสดงอาการฉุนรู้สึกผิด เพราะเจ้าหมาบ้าของยัยนั่นแท้ๆเลยที่ทำให้เธอเผลอตัวว่าคนรักไปแบบนี้ ทั้งๆที่เจ้าตัวไม่มีความผิดอะไร คำขอโทษจึงหลุดจากริมฝีปากบาง “ขอโทษ” แม้จะเบาแสนเบาเมื่อเทียบกับเสียงเห่าหอนของเจ้าปุกปุยหากก็ทำให้คนที่เพิ่งโดนว่าใจชื้นมากทีเดียว “ไว้จะโทรหาก็แล้วกัน” “จ๊ะ รีบๆโทรมานะ” สาวร่างบางบอกพร้อมสายตาละห้อยมองส่งคนรัก ยองชิถึงกับยิ้มขำ ก็ดูสิ คนรักของเธอทำยังกับจะไม่ได้เจอเธออีก อืม เป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกันแฮะ รู้สึกใจมันอิ่มยังไงไม่รู้ ^ ^ +++++++++ ไม่ให้เข้าห้องเลยทีนี้ หวังว่าคงถูกใจเฮียนะคะ อิอิ ออกไปแล้วก็ออกไปเลยนะยองชิจ๋า 555   โดย: สาวก 2มุน IP: 114.128.220.207 14 มิถุนายน 2553 20:34:42 น.

เจิมๆๆๆๆๆๆ ที่1 อะหุอะหุ^^"   โดย: is IP: 172.168.1.41, 124.157.200.11 14 มิถุนายน 2553 20:44:46 น.

ท่านเล็ก...โชคดีนะที่ยองชิไม่ดีดเจ้าหมานั้นกระเด็น..โอ้ยฉันเกลียดทั้งคนทั้งหมาเลย แม่มันไม่อยู่ยังจะเอาหมามาทิ้งไว้ขวางทางรักอีก แค้นแค้น รออ่านตอนต่อๆไปอยู่นะคะ หวังว่าแม่มันจะกลับมาโดยเร็ว   โดย: อุ้ม IP: 91.85.184.160 14 มิถุนายน 2553 20:57:47 น.

ดีนะครับท่านสาผู้น่ารักท่ี่ท่านไม่แต่งให้ยองชิแตะเจ้าุกปุยไม่งั้นไม่ลงคอมเมนท์ให้เด็ดขาดมันเป็นธรรมชาติของสุนัขนะ แต่ก้อดีที่ยองชิยังใจดีอยู่ไม่งั้นคงเคืองน่าดู น้องหมาไม่ได้ผิดเสียหน่อยนะ   โดย: เกษตรศิลป็ IP: 58.9.104.149 14 มิถุนายน 2553 21:57:30 น.

ขอบคุณนะคะ....มาเม้นให้ก่อนที่จะไปนั่งอ่านค่ะ ^^   โดย: เด็กอ้วน IP: 61.7.174.191 14 มิถุนายน 2553 22:27:49 น.

‘คืนนี้เจอกันที่ห้องนะคะ คิดถึงนะ’ ............................................................. ว้าววววว...ชอบประโยคนี้จังเลยยยย น้องเล็กจ๋า^^" แต่ตอนนี้ยองชิเกือบเสียลุคส์พระเอกเลย เผลอเตะเจ้าปุกปุยไปล่ะ โดนเคืองแย่แน่ๆเลย อิอิ   โดย: is IP: 180.183.53.176 14 มิถุนายน 2553 23:13:41 น.

ชักเห็นเค้าลางความวุ่นวายก่อตัวขึ้นมาแล้วซิ.. โอ้ววววแม่เจ้า ไม่อยากจะคิด   โดย: Superman IP: 180.210.216.68 14 มิถุนายน 2553 23:43:13 น.

และแล้วก็มีมารมาผจญอีกจนได้นะท่านยาม แล้วจะได้หวานกันอีกเมื่อไหรหละเนี่ย เฮ้ออออออ รอมาตั้งนานน กลับบ้านไวไวนะเจ้าปุกปุย ไม่งั้นมีเมนูเด็ดแน่ๆ   โดย: mai.ka IP: 222.123.160.167 15 มิถุนายน 2553 18:12:29 น.

คิดถึงหยวนเปียวขึ้นมาเลย เฮียไม่รังเกียจหมานะ ถึงหมาอยู่เฮียก็สู้ตายจ้ะ   โดย: oui IP: 58.9.137.247 15 มิถุนายน 2553 18:53:08 น.

ไม่เป็นไร รักแท้ย่อมมีอุปสรรคนึ อดทนไว้   โดย: nonae IP: 117.47.67.243 15 มิถุนายน 2553 18:53:40 น.

ขอบคุณคะ แต่มีใครพอรู้บ้างคะ ว่าทำไมถึงเข้าเว็บ moonsthailand ไม่ได้อ่ะคะ   โดย: too IP: 115.87.48.178 15 มิถุนายน 2553 22:34:35 น.

รออ่านต่ออยู่นะครับ   โดย: mini IP: 110.164.202.148 16 มิถุนายน 2553 13:41:10 น.

ชอบมากๆๆ   โดย: ปูเปรี้ยว IP: 111.84.120.60 16 มิถุนายน 2553 21:27:48 น.

เพิ่งได้อ่าน เข้ามาหลายทีมองไม่เห็นอ่ะท่าน ยังคงความน่ารักไว้เหมือนเดิม แต่ชักจะเคืองยองชิละ ทำไมเอาใจยากจัง เรื่องเยอะตลอดเว แบบนี้น่าจะให้วอนอางอนแล้วนอกใจซะลย จะได้รู้ว่าไผเป็นไผ วอนอาสวยเลือกได้นะ   โดย: windy IP: 192.168.161.79, 192.168.62.114, 58.137.21.42 18 มิถุนายน 2553 13:24:00 น.

อุปสรรค เยอะอ่ะ เช่ารีสอร์ท รู้แร้ว รู้รอด ดีกว่าไหม 55555555555   โดย: น้ำลายศอ IP: 165.208.150.3, 203.154.146.54 18 มิถุนายน 2553 15:02:53 น.

มาต่อไวไว นะคะ คราวนี้รอน๊าน นาน ขอบคุณค่ะ   โดย: 111 IP: 206.53.152.9 18 มิถุนายน 2553 21:10:22 น.

ชิชะ เจ้าหมานี่ 555   โดย: Nz'Noo IP: 58.8.34.48 19 มิถุนายน 2553 15:07:26 น.

ขอโทษด้วยนะคะที่ต้องให้รอนานแบบนี้ แต่รออีกแป๊บนะคะ ตอน 9 ใกล้เสร็จแล้วค่ะ (แล้วจะบอกทำไมเนี่ย T T ถ้าไม่เสร็จจิงล่ะยุ่งเลย) แต่ไม่กล้าปล่อยเจ้าปุกปุยไว้นาน กัวมันจาเป้นหมาแดดเดียวไปเสียก่อน 55 ส่วนเว็ปสองมุนยังเข้าไม่ได้เหมือนกันค่ะ เข้าไม่ได้แบบนี้ก็ทำให้รู้นะคะว่าบ้านนั้นมีความสำคัญมากแค่ไหน คิดถึงมาก่นกันค่ะ งั้นมารอด้วยกันนะคะ นับวันรอก็ได้หลายวันแล้วนะนี่ เมื่อไหร่จะเข้าได้น้า หลับฝันดดี ราตรีสวัสดิ์นะะคะ ทุกท่าน   โดย: สาวก 2มุน IP: 112.142.207.202 20 มิถุนายน 2553 22:48:40 น.

ถึงท่านสา เมื่อไหร่ยองชิจะเลิกเก๊กแล้วหันมาอ้อนวอนอาจ้ะวอนอาจ้าสักทีอยากเห็นอ่ะ บอกตามตรงเอาแบบยองชิปิดกล้องเเล้วพากันไปเที่ยวห่างไกลผู้คน สวีทกันให้หน่ำใจเลย..อิอิ แบบว่าหมั่นไส้หมาน้อยตัวนั้นนะ เป็นกำลังใจให้นะคะน้องสา   โดย: อุ้ม IP: 91.84.75.4 21 มิถุนายน 2553 2:30:33 น.

สาวกเฮียไม่ได้เข้ามาอ่านนานแล้วนะสาวกไม่คืบไปไหนอ่ะ มัวเชียร์บอลเหรอ เกเรนะเราเด๊ยวทำโทษเลย ปล่อยยองชิ กะ วอนอา ไว้กะหมาตัวนึงนานไปแล้วนะ มา มา ต่อเร็ว ช้าอีกเฮียตีนะคนเก่ง   โดย: oui IP: 58.9.71.75 21 มิถุนายน 2553 10:22:10 น.

ไม่ต้องห่วงหรอกเฮียอุ้ย ทีมที่ยามสาเชียร์ใกล้ตกรอบแรกแระ อีกเด๋วก็กลับมาแต่งฟิคต่อแบบทีมรองบ่อนอ่ะ 55555 ซ้ำเติมกันเข้าไป แกล้งคนนี่สนุกดีจัง (โรคจิตจิงเลยเรา)   โดย: ppp IP: 111.84.43.205 21 มิถุนายน 2553 16:56:51 น.