และหลังจากเรื่องราวทั้งหมดถูกเล่าผ่าน,,,  มันจะเหมือนกับใบไม้ที่ปลิวผ่านหน้าคุณไป

ไม่ทันจะได้จำเรื่องสีสันและรูปร่าง  เพียงสาระสำคัญอยู่ที่วิถีการปลิวของมัน

เพราะฉันเพียงแค่ใบไม้ที่ต่ำต้อยบนพื้นดิน 

ด้วยความบังเอิญฉันจึงได้ฟังมันอีกครั้ง ,,,

เพลงนี้ถูกแนะนำตัวให้ฉันได้รู้จักเมื่อหลายปีก่อนหน้านี้ผ่านช่องขยายเสียงในระบบโมโนของโทรศัพท์เครื่องสีขาวธรรมดา

,,, ช่างพ่นคำพร่ำเพ้อได้ยืดยาว คล้ายการก้าวเท้าอย่างไม่สม่ำเสมอสั้น ๆ ยาว ๆ เดิน ๆ หยุด ๆ  มองแล้วขัดหูขัดตา   แต่กลับคงความน่าสนใจเสมอเมื่อเวลาได้ผ่านไป,,,

เพลงเก่าที่พร่ำเพ้อถึงความรู้สึกใด ๆ ที่อาจมีหรือไม่มีอยู่บนโลก  อาจเสแสร้ง หรือจริงแท้ที่สุด  ขึ้นอยู่กับมุมมองของแต่ละคน  ว่าจะเปล่งเสียงพ่นลมออกมาจากส่วนใด

เพียงแต่,,,

ความหมายแฝงใด ๆ ในนั้นกลับถูกทำให้ไม่อาจแกะคลายได้ในใจของคนบางคน

ฉันคงได้แต่เฝ้าทนทุกข์ทรมานสำลักความเศร้าโศกทุกครั้งที่ได้รับรู้เพลงนี้   หากไม่ใช่เพราะมันถูกทำให้ชัดเจนและเกิดความหมายขึ้นใหม่ในเวลาต่อมา ,,,

รู้สึกสุขล้นปนความเศร้า  แต่แน่ใจว่าชัดเจนกับความรู้สึก  เมื่อได้กางปีกบินออกไปในฟ้ากว้างเสียที  ไม่ต้องยืนเขย่งยืนปลายเท้าอยู่ที่ขอบหน้าผาอีกต่อไป

เพลงบทใหนแม้ว่าจะซึ้งตรึงใจเท่าไรก็ตาม  มันไม่อาจจะส่งผ่านไปได้ถึงจิตใจของผู้รับ  มันจะกลายเป็นลมที่พ่นออกผ่านไปไม่สามารถมองเห็นเป็นภาพลักษณ์  หากผู้ส่งผ่านไม่ได้เปล่งออกจากใจ 

ขอบคุณคนน่ารักของฉัน ,,,
รักแกอีกแล้วไอ้เปี๊ยกของฉัน,,,

PS : รักไอ่หมาใหญ่ใจนักเลงสองตัวด้วยว่ะ 555

Create Date : 24 สิงหาคม 2551
Last Update : 24 สิงหาคม 2551 12:02:20 น.		3 comments
Counter : 665 Pageviews.
Share Tweet