||| Close to the wall , there are many leaf on the floor.
||| 1st squall เพียงเสียงเสี้ยนสะกิดตำ ก็ทำให้โลกนี้ถูกปลดคลายจากความเงียบเหงา..
หัวกระสุนขนาด 10 mm ถูกจุดชนวนด้วยปลายนิ้วแห่งหายนะ ทันใดประกายเพลิงแผ่ออกผลาญอย่างสุดตัว
วูบเดียวที่กลไกสังหารก็ขับเคลื่อนและเริ่มกระชากเอากะโหลกโลหะคมแข็งให้หมุนคว้างทวนเข็มนาฬิกาออกไปด้วยความเร็วเหนือเสียง โผล่พ้นจากปลายกระบอกที่ร้อนฉ่าพร้อมประกายแดงฉานวาบหวามร้อนระอุแห่งความตายและเขม่าสีเทาที่เร่าร้อน
ตรงดิ่งเพื่อยังเข้าเจาะทุลุสู่เป้าหมาย สิ่งที่อยู่อีกฟากของกำแพงหนาในตาเบิกโพลงเหงื่อกาฬแตกซ่าน กำลังพยายามเกาะกุมมือที่สั่นเทาไปด้วยความหวาดกลัวและวิตกกังวลให้นิ่งลง
ในอึดใจเดียววินาทีแห่งความเงียบก็ถูกทะลายให้ล้มครืนลงโดยเสียงสั้น ๆ ที่ดังแน่น เจาะผ่านกำแพงหนาด้วยแรงเหวี่ยงแผดเสียงแห่งความโกรธเกรี้ยว ดึงกระชากเอากะโหลกแข็งหนาที่ถูกบรรจุอัดแน่นไปด้วยความทรงจำที่ต่ำช้าในหนหลังให้ระเบิดกระจายออกไปเป็นเสี่ยง ๆ
ไม่มีทิศทางใดที่ระบุได้ว่าจุดใดเป็นจุดกำเนิดของการกระจายนี้ แค่คือสิ่งที่เคยพิสูจน์ได้ทางวิทยาศาสตร์ว่าเป็นสิ่งมีชีวิต บัดนี้กลายมาเป็นเพียงเศษก้อนเนื้อ และกองเลือดที่ส่งกลิ่นคลุ้งรอวันเน่าเปื่อยยุ่ยไปตามวัฏจักรแห่งความเป็นไป
ซึ่งก็แน่นอนเหลือเกินว่าวินาทีแห่งความเงียบงันที่แสนอึดอัดทรมานก่อนหน้านั้นก็ได้ถูกทำลายลงแล้ว และฉันก็ได้พิสูจน์ให้โลกเห็นแล้วว่าเสียงเดินทางผ่านกำแพงหนาได้ไม่ยากหากแต่ต้องอาศัยเครื่องมือช่วยเฉพาะทางเท่านั้น ...
||| 2nd ... นั่นทำให้เต็มไปด้วยท่วงทำนองและเสียงกรีดร้องของแม่พวกตุ๊กตาหน้าหวานในตาสีชมพู
วันหนึ่งที่ไม่มีปรากฏบนปฏิทินโลก เป็นวันซึ่งไร้คำอธิบายถึงความรู้สึกใด ๆ ในวันที่ก้อนหินทุกก้อนบนโลกพากันสาปแช่งและพร้อมใจกันโยนตัวเองพุ่งย้อนกลับขึ้นไปบนฟากฟ้าจนเกิดเสียงสนั่นดังโครมคราม ..
ฉันยิ้มอย่างสุขใจและหลับตาลง " นี่คงคล้ายกับที่เขาว่ากันว่า ฝนตกฟ้ารั่ว สินะ.. หึหึ ... "
นอกหน้าต่างที่ผุพังบิดเบี้ยวไปจนไม่อาจระบุรูปทรงได้นี้ มองออกไปก็มีตุ๊กตาหญิงสาวตัวน้อยตากลมโตมากมายที่ปากล่างและบนถูกเย็บจนติดกันสนิท ,,
ห้อยหัวตรึงจับข้อเท้าหนึ่งข้างไว้กับราวเสาไฟฟ้าทอดยาวไปสุดลูกหูลูกตาคล้ายราวตากซากศพผืนใหญ่ที่ทอดขนานไปมุมมองในชีวิตจริงบนถนนใจกลางเมืองใหญ่ ,,
ฉันลืมตามองแม่สาวพวกนั้นอีกครั้ง "วันนี้หินตกหนัก แล้วตุ๊กตาอย่างพวกเธอจะแห้งไหมนะ?.. "
จะเป็นอีกหนึ่งวันที่แววตาฉันเปล่งประกายระยับเมื่อได้จับจ้องบางสิ่ง มองดูแล้วช่างเปี่ยมล้นยิ่งจนสัมผัสได้ถึงความสุข ที่มันไหลทะลักจุกอก อดไม่ได้ที่จะคิดอิจฉาตัวเอง
,,ให้ตายห่าสิ ,,,
||| 3rd ท่อนหนึ่งที่เลือนหายค่อยชัดเจนขึ้นใหม่ในบทเพลงแห่งฤดูร้อน
แล้วกลางถนนที่เคยว่างเปล่าก็กลับถูกถมให้หนาเต็มไปด้วยกองใบไม้ แดดระยับพราวแสงจากเบื้องสูงลู่ลงสู่เบื้องต่ำ ฤดูร้อนคงใกล้จะพาดผ่านมาถึงอีกครั้ง ..
ฉันนึกถึงคืนหนึ่งในเสียงเบสทุ้มนุ่มแน่นหนักนำกระเดื่องย่ำตามจังหวะที่ขาดห้วงและกลวงเปล่า ชีวิตที่ดูเหมือนจะสูญสิ้นจังหวะไปตลอดกาล ก็กลับถูกบางสิ่งค่อยเติมเต็ม ...
มือที่เคยว่างเปล่านั้น อยู่ ๆ ก็ถูกถมเต็มเอาไว้ด้วยเสียงหัวเราะใสและลมหายใจอุ่น ๆ บนเสียงคลื่นและผืนทรายที่ดำสนิทกลับเต้นพลิ้วไหวไปตามจังหวะของเปลวเทียนที่เอนโต้กับสายลมในยามค่ำคืน ..
นาทีที่เพียงเผลอหลับตาฉันอาจไม่รู้พิกัดที่ชัดเจนบนโลกนี้อีกเลยก็เป็นได้
,,,เพียงแต่ ... เสียงนี่มันช่างมีอานุภาพได้เหลือเกินต่อคนอย่างฉัน
*กี่นาทีกันที่เราถูกทำให้สูญหายไร้ชื่อไปจากใจใครบางคนนั่นคงไม่ใช่สาระสำคัญ ..
.. แต่นี่มันคือสองปีกว่าแล้วนะที่เราได้รู้จักกันมา
..จะว่าอะไรหรือไม่ถ้าฉันจะถือวิสาสะเปิดไมค์บอกรักออกอากาศในรายการของฉันวันนี้*
PS : ,, รักเธอจ่ะคนดี ---------------------------------------- April '08 ||| กับบางส่วนที่อยากกล่าวถึงอีกครั้ง ... ||| a leaf ,,, แค่ใบไม้หนึ่งใบที่เลือกจะปลิวไปกับเธอ ,,,
Create Date : 11 กรกฎาคม 2551 |
Last Update : 12 กรกฎาคม 2551 12:36:21 น. |
|
1 comments
|
Counter : 625 Pageviews. |
|
|
|
โดย: moopu วันที่: 21 กรกฎาคม 2551 เวลา:0:20:49 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|