วันนี้มาแอบบ่นเรื่องลูกซะโหน่ย...

วันก่อนรู้สึกเสียใจปนน้อยใจ ไทม์มิ่งกับนีนนี่นิดหน่อยคะ


...ปกติปิดร้าน 2 ทุ่ม...

เราสี่คนก็พากันกลับบ้าน

เป็นประจำของทุกวันเราต้องแวะโลตัส หน้าหมู่บ้าน

เพื่อซื้อขนม ให้เด็กๆ

วันนั้นเราลงไปซื้อของคนเดียว

ไทม์มิ่งกะนีนนี่ อาสาอยู่บนรถเป็นเพื่อนปะป๊า


ซื้อของเสร็จกลับมาขึ้นรถ

เราก็เห็นสามคนพ่อลูกหัวเราะกันคิกคัก

เหมือนจะนินทาเราอยู่ (แน่ๆ เชียว)

ก็เลยถามว่าคุยไรกันพ่อลูก

ป๊าก็เล่าให้ฟังว่า

มะกี้ตอนที่แม่เดินออกมา

ป๊าแกล้งถามไทม์มิ่งกะนีนนี่เล่นๆว่า

นิสา (ป๊าเรียกแม่ว่านิสา)

เป็นคนติงต๊องส์ หรือคนดี (ดู๊..ดู ถามลูกแบบนี้ได้งัยอะ)

ไทม์มิ่งกะนีนนี่ไม่ตอบ แต่นิ่งไปแป๊บนึง

แล้วก็บอกว่า.....

นิสาเป็นคนร้ายยยยมากกกกก (ลากเสียงยาวๆ ด้วยนะ)

แล้วก็หัวเราะกันคิกคัก...


เราก็เลยถามไทม์มิ่งว่าแม่ร้ายยังไงบอกมาสิ

ไทม์มิ่งพูดเบาๆ ว่าแม่ใจร้ายมากๆ

ไม่เหมือนปะป๊า...ปะป๊าใจดี (แง๊...ได้ฟังแบบนี้รู้สึกเสียใจมาก)

ตอนนั้นเราเสียใจ + น้อยใจที่ลูก บอกว่าเราใจร้าย

แต่ก็ทำเป็นปกติพูดให้ไทม์มิ่งกับนีนนี่ฟังต่อว่า

ที่แม่ใจร้ายกับหนู ...ดุหนู หรือว่าบางครั้งตีหนู

ก็เพราะว่าหนูดื้อ หนูไม่เชื่อฟัง

แม่รักหนู...อยากให้หนู เป็นเด็กดี

โตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ที่ดี แม่ก็ต้องใจร้ายกับหนูบ้าง

แล้วหนูสองคนรักแม่หรือเปล่าหล่ะ

ไทม์มิ่งกับนีนนี่ตอบพร้อมกันว่า...รักแม่

แต่เราเป็นคนคิดมาก

รู้สึกเศร้าจนมาถึงบ้าน ...กลัวลูกไม่รัก

เพราะลูกว่าเราใจร้าย ...

ส่วนปะป๊าใจดีมากๆ (ก็ตามใจกันซะทุกอย่างเลยอะ)



...ถึงเวลาเข้านอน...

ปกติเราก็จะนอนคุยกับเขาสองคน

เล่านิทานบ้าง ถามเรื่องที่โรงเรียนบ้าง

แต่คืนนั้นเรานอนเฉยๆ

บอกให้เขาสองคนหลับตา ไทม์มิ่งกับนีนนี่ไม่ยอมหลับตา

เข้ามาคลอเคลียถามว่าวันนี้แม่เป็นไร

ทำไม ไม่คุยกับเขาสองคน (ยังไม่รู้ตัวอีก...ว่าทำแม่เครียด)


...เราก็เลยถาม...

ไทม์มิ่งกับนีนนี่อีก ว่าแม่ใจร้ายมากเลยเหรอลูก

แม่เสียใจที่ทำให้ลูกคิดแบบนั้น ไทม์มิ่งกับนีนนี่พากันมากอดแม่

เจ้าตัวเล็กนีนนี่รีบพูดก่อนว่า ... นีนรักแม่ นีนจะไม่ว่าแม่แล้ว

ส่วนเจ้าตัวโตไทม์มิ่ง .. บอกว่า

ไม่เอาน่าแม่ ...

ถึงจะร้ายแต่ไทม์ก็ร้ากกกกกแม่นะ รักมากๆ ด้วย

ฟังแล้วก็อดขำเสียงที่ไทม์มิ่งพูดไม่ได้

...รู้สึกดึขึ้นมาทันที...



ตอนนี้ตั้งใจสุดๆ ว่าจากนี้ไป

จะเข้มงวดกับเขาสองคนให้น้อยลง

จะพยายามไม่ดุด้วยอารมณ์ จะพูดสอนด้วยความใจเย็น

อยากให้ลูกรักเราด้วยใจ..จริงๆ

ไม่ใช่รักเพราะว่ากลัวน่ะคะ