ผ่านไปได้อย่างไร...สำหรับเราก็แค่ปล่อยวางมันซะ ไหล่ผู้หญิงไม่ได้ใหญ่อะไรมากมาย จะทนแบกไปทำไม? ไม่มีปัญหาที่คนราจะผ่านพ้นไปไม่ได้หรอก ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ ซักวันเรื่องที่ผ่านเข้ามามันก็จะผ่านตัวเราไป แล้วเมื่อถึงวันนั้นเรามองกลับมาตรงจุดเดิม เราจะคิดบางอย่างได้ สำหรับวันนี้ที่อยากแนะนำคือ ถามตัวคุณเองว่าคุณตื่นมาเพื่อนทำอะไร คุณมีงาน หรือต้องเรียน หรือต้องทำอะไรบ้าง ทำหน้าที่ของคุณให้สมบูรณ์ การที่คนสองคนต้องมาผูกพันธ์กันแล้วจะเข้ากันได้ตลอดนั้นเป็นเรื่องยากมาก เราต้องตัดสินใจหลายๆร่วมกัน เราต้องเก้บบางความรู้สึกที่ไม่พอใจกันและกัน เราต้องตามใจอีกฝ่ายโดยที่เราเองไม่เต็มใจ ถ้ามองอีกด้านหากว่าเราเป็นเพื่อนกัน มาเจอ มาคุยกัน มาแชร์เรื่องราวกัน มันจะมีความสุข และความสัมพันธ์ยาวนานกว่านะ

เคยแต่ปลื้มน่ะค่ะ

แล้วก็จบไม่ได้เก็บเอามาคิดเป็นจริงจัง

เพราะรู้อยู่แก่ใจตัวเองว่าถ้าดิ้นรนกว่านี้

ใจเราเองที่ต้องเป็นทุกข์

ขอให้มีความสุขกับวันแม่นะคะ

แวะมาอ่าน ผ่านมาเยี่ยมครับ....

ช่วงอารมณ์แบบนี้มันมีมานานแล้วค่ะ ...
ผ่านมา ผ่านไป แล้วก็ผ่านเลยคะ

จะใช่หรือไม่ใช่ อยู่ที่ว่าสิ่งที่คุณเผชิญอยู่ตอนนี้เป็นภาพแห่งความจริงหรือภาพห่งความฝัน ถ้าหากเป็นแค่ฝันก็จงคิดว่าเป็นแค่ฝันหวาน ๆ ที่อาจจะผ่านไปในเวลาไม่ช้านานจ๊ะ ทุกอย่างอยู่ที่เราจะยอมรับความจริงได้มากน้อยแค่ไหนคะ ขอเป็นกำลังใจให้

ยังผ่านไม่ได้เลย

เวลาจะช่วยตัดสินได้ค่ะว่าเป็นแค่หลงหรือรัก
เคยผ่านช่วงเวลาแบบนี้มาเป็นสิบกว่าปีแล้วมั้ง แล้วสุดท้ายก็ทำให้ได้เพื่อนรักมาคนหนึ่ง

หลงรักบ่อยๆ

ถ้าไม่ใช่ ในที่สุดก็จะผ่านไปด้วยดี

ได้เพื่อน ได้พี่ชาย

ได้น้องชาย << อ๊าว

มาส่งความรักถึงคุณแม่ของทุกคนค่าา..


บล็อกมีใยแมงมุมเยอะเรยปัดๆๆกวาดๆๆเสร็จแล้วค่ะ
ว่างๆๆแวะนะคะ
คิดถึงงงงง...

บางครั้งเราพยายามคิดว่าเค้าเป็นเพื่อน หลังจากเมื่อก่อนไม่ใช่แค่เพื่อน แต่มันก็ทำลำบากค่ะ แต่ตอนนี้พยายามปรุงจิตปรุงใจให้อยู่ในความว่างเปล่า...จิตจะได้ไม่ฟุ้ง

ใอ้อาการแอบชอบมีค่ะ บางครั้งก็คิดว่าเค้าชอบเรา แต่ในขณะที่การกระทำของเค้าบางอย่าง มันก็แสดงว่าเค้าไม่ได้ชอบเราจริงจัง เพราะฉะนั้น เลยปล่อยให้จิตฟุ้งไปชั่วครู่ชั่วยาม แล้วค่อยกลับมาเผชิญกับโลกความเป็นจริง

เรื่องของยิ้มเล่าให้ติ๊กฟังบ่อยแล้วเนอะ อย่าเล่าต่อเลย (เดี๋ยวติ๊กจะอ๊วก)

ความฟุ่งซ่านไม่ได้เกิดจากใครบางคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต

แต่เกิดจากจิตใจที่ไม่มั่นคงของเราต่างหาก อิอิ

ผมไม่เชื่อเรื่องรักแรกพบหรอกนะ

เพราะส่วนใหญ่แล้วเกี่ยวกับความรักน่ะ

มนุษย์เรามักจะจินตนาการไปเอง!

เจอครั้งแรกเรายังไม่ทันรู้เลยว่าเขานิสัยอย่างไร

สมองส่วนจินตนาการก็เพ้อฝันว่าเขาเป็นอย่างนู้นอย่างนี้

ดีอย่างนั้น .. แต่แท้จริงแล้วจินตนาการนั้นมันลวงตาเราครับ

ผมก็เคยเป็น ...

อาหารสายตา ผ่านมา ก็ผ่านไป พอให้ใจคึกคัก

กลับมาแล้วจ้า ขอบคุณที่ช่วยให้บ๊อกเป๋อไม่เงียบเหงา

เปิดใจของเรา เพื่อรับความเป็นจริง รับมันให้ได้ จะได้รู้ว่าเพียงแค่หลง หรือว่ารัก ผมว่านะ มันต้องใช้เวลา ใช้ใจ และใช้สมอง แล้วคงได้คำตอบ นะครับ

สวัสดีคะ จะว่าไปตอนนี้จิตใจฟุ้งว่านถึงใครหลายคน ไม่รู้ว่าเค้าจะคืดเหมือนเรารึเปล่า อ๊าคคคคคคคเริ่มบ้าไปแล้วเรา

แวะมาทักทายครับ

มาทักทายด้วยค่ะ

สวัสดีค่ะ บางครั้งเจอคนมาจีบก็คิดว่าใช่

แต่พอเข้าใกล้เล็บด้ำ ดำ ไม่ไหวค่ะ

ไม่อัพบล็อกนาน ๆ ระวังจะโดนคิดถึงนะคะ

ดีจ้าติ๊ก
แวะมาทักทายจ้า

คิดถึงน๊ะจ๊ะ

สวัสดีคะเเวะมาเยี่ยมเยียนและทักทายนะคะ

เราก็เคยย

เฮ้อออ คิดแล้วเศร้า

แวะมาทักทายครับ
สบายดีเปล่า

คิดถึงติ๊กทุกวันจ๊ะ

วันนี้มีใครผ่านเข้ามาในชีวิตติ๊กบ้างจ๊ะ

วันนี้ ยิ้มมีคนมาเดินผ่านชีวิต เป็นร้อยชีวิตเลย

แถว ๆ ป้ายรถเมล์ลนะ อิอิ

กำลังมีมาเหมือนกัน
เป็นช่วงเวลาสั้นๆ

แต่พอผ่านไปไม่นาน
ก็รุ้ว่าต่างไม่ใช่กัน

แล้วก็เลิกรากันไป
เศร้า..

คุณนายขา เมื่อไหร่จะ upblog

เคยเจอ "รักแรกพบ"

แต่มันเป็นรักแรกพบ กับเพื่อนสมัย ม.ต้น ตอนเรียนด้วยกันก็เฉย ๆ เรียนจบ ม.ปลาย ก็หายกันไป 10 ปี ไม่เคยได้ข่าว ไม่เคยถามถึง ไม่เคยติดต่อ กลับมาเจอกันอีก เห็นชื่อเค้าก็ใจสั่น ได้พูดคุยกัน รักเลยค่ะ จะคุยอะไรก็ใช่ไปหมด รู้สึกเหมือนว่าเราสนิทกันมานาน ไม่เคยจะห่างกันเลย ตอนนี้กำลังสับสนและกำลังพิจารณาว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นคืออะไรกันแน่ มันใช่รักจริงหรือไม่...

ภาวนาให้มันคือความรัก