|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
ชาวนาตัวน้อยแห่งบ้านโฮมฮัก
ปลายเดือนพฤศจิกายน ผม เฮียเซ้ง และคณะจากพี่ๆ จากการบินไทย ได้ไปเยี่ยมเด็กๆ และพี่ติ๋วที่บ้านโฮมฮัก.. และได้ทราบจากพี่ติ๋วว่า ประมาณต้นเดือนหน้า (ธันวาคม) เด็กๆ จาก บ้านโฮมฮัก กลุ่มหนึ่ง... จะต้องออกไปเกี่ยวข้าว.. ต้นข้าว ที่พวกเขาเคยได้ร่วมแรงร่วมใจกันปลูกขึ้นเองด้วยสองมือน้อยๆ ของเขาเอง... อยากให้พวกคุณมาเห็นจัง.... เป็นคำกล่าวเชิญชวนของพี่ติ๋ว
คำถามที่เกิดในใจ ขณะนั้น..
พวกเด็กๆ จะเป็นอย่างไรบ้างน๊า...
พวกเขาคงจะรู้สึกสนุกมั้ง....
หรือว่าจะเหนื่อยจนแทบขาดใจ.....
อยากจะไปเห็นต้นข้าวที่พวกเขาปลูกด้วยสองมือของเขาจัง....
อยากจะไปช่วยเด็กๆ .....
(ทั้งที่ตัวเองก็เกี่ยวข้าวไม่เป็นและไม่เคยเกี่ยวข้าวเลยด้วยซ้ำตั้งแต่เกิดมา)
ผมชักนึกสนุก อยากลองเกี่ยวข้าวดูบ้าง... การที่จะได้มีประสบการณ์ในการเกี่ยวข้าวครั้งแรกร่วมกับพวกเด็กๆ บ้านโฮมฮัก คงจะเป็นความทรงจำที่ดีมิใช่น้อย...
.......ทั้งหลายแหล่ที่กล่าวมาแล้วข้างต้นจึงเป็นที่มาของการเดินทางในครั้งนี้.......
คืนวันที่ 30 พ.ย.
เลือกใช้บริการของ รถของบริษัทขนส่ง 999 เพราะเป็นบริษัทเดียวที่ยังไม่ขึ้นค่าโดยสาร
ไปมันแบบประหยัดสุด ด้วยรถปรับอากาศชั้น1 (ธรรมดา)
จังหวัดอุบลราชธานี 497 บ. เท่านั้นคับพี่น้อง
****** เดินทางแบบพอเพียงคร้าบบบ*******
รถออกจากท่ารถขนส่งหมอชิตเวลาประมาณ 22.45 น.
ใช้เส้นทาง ถ.วิภาวดี-รังสิต, ถ.พหลโยธิน, เลี้ยวขวาเข้าสู่ ถ.มิตรภาพ ที่ จ.สระบุรี..
แล้วเลี้ยวขวาอีกทีเข้าสู่ ทางหลวงหมายเลข 24 ตรงแยก อ.สีคิ้ว
จากนั้นก็วิ่งตรงแด่ว.. ผ่าน โชคชัย หนองกี่ นางรอง ประโคนชัย ปราสาท สังขะ กัณทรลักษณ์ เดชอุดม
สุดท้ายที่ อุบลฯ ประมาณ 7.30 น. ใช้ระยะเวลาในการเดินทางทั้งสิ้นประมาณ 9 ชั่วโมงครับ
มีบริการพิเศษด้วยครับ..
คนขับรถแกพาขับออกนอกเส้นทางไปเที่ยวบ้านแกที่ กัณทรลักษณ์ ประมาณ 10 นาที อ่ะคับ
จริงๆ แล้วพวกน้องๆ เขาไปเกี่ยวข้าวกันที่ อ.ศรีขรภูมิ จ.สุรินทร์ อ่ะคับ
แต่ที่ผมต้องมา จ.อุบลฯ ก่อน ก็เพราะสองเสือนี่แหละครับ..
เสือก้อง (เสื้อสีน้ำตาล) กับ พี่เสือกลาง (เสื้อแดงหัวเหม่งๆ)
สองเสือนี่ เขาทำงานเป็นเจ้าหน้าที่รังวัด ของกรมที่ดิน...
เพิ่งย้ายมาช่วยราชการที่ จ.อุบลฯ ได้ 2-3 เดือน นี่เอง....
วันหยุดเสาร์-อาทิตย์ กำลังหง่าว ไม่มีอะไรทำ..
ผมเลยชวนไปช่วยน้องๆ เกี่ยวข้าวซะเลย
แผนที่เส้นทางที่เราใช้ในการเดินทางจาก จ.อุบลฯ ถึง บ้านรูมสลัน อ.ศรีขรภูมิ จ.สุรินทร์ พร้อมจุดหา RC ของพวกเรา
จุดที่ 1 แวะซื้อส้ม จ.ศรีษะเกษ
จุดที่ 2 แวะซื้อไก่ย่างไม้มะดัน แจ่ว หมกหมู อ.ห้วยทับทัน
จุดที่ 3 แวะซื้อแตงโม สับปะรด และขนมครก ตลาดสด อ.ศรีขรภูมิ
จุดRCที่ 1....
ส้มสายน้ำผึ้ง 10 กก. ในภาพแค่ 5 โลเท่านั้นคับ เพราะมี 2 ถุง
จุดRCที่ 2....
ไก่ย่างไม้มะดัน ไก่ย่างชื่อดังจาก อ.ห้วยทับทัน จ.ศรีษะเกษ น่ากินบ่
กินแล้วดันดี ดันคล่องเน่อ
ซื้อไปเลี้ยงน้องๆ ที เตาที่เคยมีไก่ย่างวางอยู่ให้เต็มพรืดหายไปแทบจะหมดเตาเลยครับ
น้ำพริกแจ่ว... เขาก็มีคับ (ตอนนี้กำลังน้ำลายไหลเลยอ่ะ)
ซื้อไปอีก 6 กระปุก
มีหมกหมูด้วย ทั้งร้านมีอยู่ 8 ห่อ ผมเลยเหมาหมดเลย 555
วันนี้น้องๆ อิ่มแปร้ เกี่ยวข้าวกันไม่ไหวแน่
จุดRCที่ 3 ตลาดสด อ.ศรีขรภูมิ.....
แตงโม ตอนแรกนึกว่าลูกละ 10 บ. ตามป้ายข้างบน..
ปรากฏว่า นั่นเป็นป้ายราคา "สมโอ" คับ.. ส้มโอลูกละ 10 บ.
แต่แตงโม ลูกละ 20 บ.
แล้วทำไมไม่ติดป้ายไว้ตรงกองส้มโอฟ่ะ..
รายการสุดท้ายแล้วคร้าบที่ซื้อ...
"ขนมครก"
ซื้ออะไรที่ตัวเองอยากกินหมดเลย..
ซื้อทีหมดร้านเหลือแต่ที่อยู่ในครกเท่านั้นครับ..
ออกจาก อ.ศรีขรภูมิ ขึ้นเหนือไปทาง อ.รัตนะ ประมาณ 10 กิโล ก็เจอป้ายเล็กๆ ข้างทางขวา..
เขียนว่า "บ้านรูมสลัน" ก็เป็นอันว่าถึงที่หมายแล้วคับ..
แต่พอเห็นป้าย "ดับไฟช่วยชาติ" ที่ติดริมถนนตรงปากทางเข้าบ้านรูมสลันแล้วชักสงกะสัย..
ว่า บ้านรูมสลัน หรือสถานีดับไฟป่า กันแน่ฟ่ะ
บ้านรูมสลัน (แปลว่าอะไรไม่รู้ ลืมถามพี่ติ๋วอ่ะคับ ติดไว้ก่อนเน่อ)
เป็นบ้านสาขา ของบ้านโฮมฮัก...
พี่ติ๋วใช้เป็นที่พักและฝึกอาชีพทางด้านเกษตรกรรมให้กับเด็กๆ ที่มีพัฒนาการทางการเรียนรู้ช้ากว่าเด็กปกติ..
เด็กๆ ที่อยู่ที่บ้านรูมสลัน เมื่อออกจากบ้านไปสู่สังคมภายนอก..
ถึงแม้เขาจะมีความรู้สู้คนทั่วๆ ไปไม่ได้....
แต่ก็จะมีความรู้เกี่ยวกับการเกษตรติดตัวบ้าง
ทำให้สามารถดำรงชีวิตเลี้ยงตัวเองและครอบครัวได้ในอนาคต..
ภายในเนื้อที่ที่มีอยู่ของบ้านรูมสลัน (ประมาณ 2 ไร่ ได้มั้งคับ)
ถูกจัดไว้เป็นสัดส่วนตามแนวพระราชดำริเกษตรทฤษฎีใหม่ ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเลยคับ
บ่อน้ำสำหรับใช้สอย อุปโภค บริโภค..
บ่อน้ำสำหรับเลี้ยงปลา
ที่สำหรับเลี้ยงสัตว์
ที่ปลูกผักสวนครัว..
เย้ !....เจอเด็กๆ แล้วคับ
เด็กๆ กำลังง่วนอยู่กับการเกี่ยวข้าวกันอยู่เลยคับ.... อยากลงไปช่วยน้องๆ แล้วอ่ะคับ
แต่ก่อนจะลงไปช่วยน้องๆ เอาของกินที่ซื้อมาฝากน้องๆ ไปเก็บก่อนดีกว่า..
ถ้าวันไหนไม่มีใครมาทำอาหารเลี้ยงพวกเด็กๆ....
พวกเด็กๆ ก็จะต้องจัดเวรทำอาหารกันเอง โดยเด็กที่โตแล้ว...
ดูซิ.. น้องเขาทำอะไรกิน..
อ้อ..ย่างปลาแห้งคับ
ภายในครัว ก็กำลังเฉาะมะละกอ เตรียมตำบักหุ่ง
"ต่อไปนี้จะกล่าวถึงอาหารอร่อย.... คือส้มตำกินบ่อยๆ รสชาติแซ่บดี"
น้องคนนี้ก็กำลังทอดปลาส้มอยู่อ่ะคับ
น้องใน คห.17 และ คห. 18 ปกติถ้ามีคนแปลกหน้ามาเยี่ยม หรือ เอาของมาบริจาค จะไม่ยอมออกมาให้คนแปลกหน้าเห็นเลย..
ถ้าเป็นที่บ้านโฮมฮัก ก็จะเก็บตัวอยู่แต่บนห้องนอนไม่ยอมลงมาพบปะผู้คน...
เนื่องจากเธอเป็นเด็กที่โตแล้ว เริ่มมีความรู้สึกเขิน อาย และกลัวคนภายนอกจะรู้ว่าเธออยู่บ้านโฮมฮัก...
แต่ปัจจุบัน เธอคงจะรู้และเข้าใจแล้วว่าพวกเรามาหาเธอและน้องๆ ของเธอเพื่ออะไร...
ดูฝีมือทอดปลาส้มของน้องเขาซะก่อน.. ฮ่าฮ่าฮ่า น้ำลายไหล.
เหลืองน่าเจี๊ยะดีจัง
เอาของเก็บในครัวเรียบร้อยแล้วค้าบ..
ไปช่วยน้องๆ เกี่ยวข้าวกันดีกว่า...
เนื้อที่ของบ้านรูมสลัน ที่ใช้ในการปลูกข้าว มีประมาณสัก 1 ไร่ได้คับ
เนื่องจากพี่ติ๋ว สุขภาพเริ่มไม่แข็งแรงแล้วคับ... หมอจึงอยากให้พี่ติ๋วพักผ่อนให้มากๆ..
พี่หยิน จึงรับหน้าที่เป็นแม่ใหญ่ ในการดูแลลูกๆ ทั้ง 18 ชีวิต จากบ้านโฮมฮัก
เดินทางมาเกี่ยวข้าวที่บ้านรูมสลัน
"พี่ก็หัดเกี่ยวข้าวกับเด็กๆ นี่ล่ะค๊า... เกี่ยวทุกปี ก็หัดใหม่ทุกปีเหมือนกัน 555"
พี่หยินขำท่าทางเกี่ยวข้าวของตัวเอง
วันนี้ท้องฟ้าใสปิ๊งเลยค้าบ... ซึ่งก็แน่นอนว่า
ในวันฟ้าใสเช่นนี้แดดก็ต้องร้อนตามด้วย
มีนินจา มาช่วยเด็กๆ เกี่ยวข้าวด้วยวุ้ย..
ล้อเล่นคับ.. แกเป็นพี่คนขับรถของบ้านโฮมฮักอ่ะคับ
แดดร้อนแค่ไหน ถามพี่ที่เป็นคนขับรถในบ้านโฮมฮัก คนนี้ดูล่ะกันค้บ..
แต่พวกเด็กๆ ไม่หวั่นคับ ดูพวกเขาสนุกกับการเกี่ยวข้าวกันมาก
ตอนนี้เวลาน่าจะประมาณ 11 โมง
แต่เด็กๆ ช่วยกันเกี่ยวข้าวกันเสร็จไปครึ่งหนึ่งแล้ว.. เก่งจัง
แต่ละคนก็จะนับว่าตัวเองเกี่ยวได้กันคนละกี่มัดกันแล้ว...
โดย 6 กำ เท่ากับ 1 มัด....
"เกี่ยวเถอะนะพ่อเกี่ยว..โย้น โย้น.."
เกี่ยวเถอะนะแม่เกี่ยว....
อย่ามัวชะแง้ แลเหลียว เดี๋ยวเคียวจะเกี่ยวก้อยเอย..
งานนี้ถึงไม่มีใครได้รับบาดเจ็บจากการถูกเคียวเกี่ยวนิ้ว...
แต่ก็มีน้องๆ หลายคนเหมือนกันที่โดนใบข้าวบาดนิ้วจนได้เลือด..
อย่างเช่น น้องมายด์ ที่เห็นเอาผ้าพันมืออยู่แหละคับ
น้องๆ ที่ยังเล็กอยู่ ก็ถูกจัดให้อยู่แผนกเก็บข้าว..
คอยเก็บเมล็ดข้าวที่ร่วงหล่นดินใส่กระป๋อง...
อย่างนี้...
"เป็นงัยคับฝีมือผม"
"ทนไม่ไหวแล้วว๊อย.."
พี่เสือกลางตะโกนลั่นทุ่งแล้วกระโจนลงสู่ท้องนา..
แล้วเล็มๆๆๆๆ... เอ๊ย! ไม่ใช่..
เกี่ยวๆๆๆๆ... ด้วยพลัง รีเจนซี่ ตั้งแต่เมื่อคืน
เสือก้องก็ไม่ยอมน้อยหน้าเช่นกัน....
แต่เอ็งเพิ่งจะเกี่ยวต้นแรกเองเพื่อน ทำไมหน้ามืดแล้วว่ะ
เสือหลุมหลิม บ้างดิ มีหรือจะยอม... ว่าแล้วมือก็กำเคียวแล้วจ่อไปที่รวงข้าว
"หยุดนะ... ไม่อย่างนั้นข้าวต้นนี้ตาย.. 555"
ยังไม่ทันที่จะมีการเจรจาต่อลองใดๆ....
เสือหลุมหลิมกันฟันฉับไปที่ต้นข้าวผู้เคราะห์ร้าย...
ปรื๊ด!...ต้นข้าวขาดสะบั้นออกจากกันในบัดดลที่คมเคียวได้เกี่ยวลงไป
เสือหลุมหลิมดึงขึ้นมาโชว์อย่างโหดเหี้ยม 5555
พี่หยินกลัวเสือหลุมหลิมจะบ้าไปกว่านี้ เลยให้นั่งพักสงบสติอารมณ์ซะหน่อย
น้องตัวน้อยๆ ก็วิ่งไปเอาส้มที่ซื้อมาฝาก มาให้พวกพี่ๆ กินแก้กระหาย...
"ชื่นใจจริงนะ..."
แต่มีอยู่คนหนึ่งที่ยังไม่ยอมหยุด ก็คือ "น้องมาย"
จนแม่หยินต้องบอกให้มานั่งพักก่อน...
น้องมายจึงยอมหยุดเกี่ยวข้าว..
จากการสังเกตของผมตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้มาบ้านโฮมฮัก.. จนมาถึงครั้งนี้
น้องมายเป็นเด็กที่ขยันมาก จิงจังกับการทำงานทุกอย่าง..
การที่เธอต้องบาดเจ็บจากการถูกใบข้าวบาดก็ เช่นกัน..
เป็นเพราะเธอตั้งใจกับการเกี่ยวข้าวมากเกินไป..
เวลาจับต้นข้าวจึงไม่ยั้งมือจนทำให้ถูกใบข้าวบาด
ผมไม่แน่ใจว่า..
การที่น้องมาย เสียคุณแม่ไปในขณะที่น้องมายโตแล้ว..
และน้องมายเองก็ยังมีความทรงจำต่างๆ เกี่ยวกับคุณแม่มากมาย..
เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้น้องมาย เป็นเช่นนี้หรือไม่
เป็นเรื่องที่น่าคิดว่า..
ระหว่างเด็กที่เกิดมาไม่เคยเห็นหน้า พ่อ-แม่ ผู้ให้กำเนิดตัวเองเลย
กับเด็กที่ พ่อ-แม่เสียชีวิต หรือ ทอดทิ้งเขาไปเมื่อยามที่เขาโตแล้ว
เด็กคนไหนจะโศกเศร้าและคิดถึง พ่อ-แม่ มากกว่ากัน...
ช่วงนี้มีเด็กๆ ที่บ้านโฮมฮัก 2-3 คน.. เป็นแผลที่ศรีษะจนต้องโกนผมเพื่อใส่ยา
พอผมยาวแผลทำท่าว่าจะหายก็จะเป็นลามขึ้นมาอีก..
ผมได้ลองส่งภาพให้ เฮียสิด ดู..
จากการวินิจฉัยเบื้องต้นจากเฮียสิด... บอกว่าเป็นโรคเชื้อราบนหนังศรีษะ
ผมก็ได้แต่หวังว่าโรคคงไม่ร้ายแรงและติดต่อกันจนเป็นทั้งบ้าน..
น้องคนนี้เดินถือ กะละมังสังกะสี ขนาดใหญ่ไปมา..
ข้างในใส่ เซี่ยงไฮ้รสต่างๆ เต็มไปหมดเอาไว้คอยแจกพวกพี่ๆ..
แต่พี่ๆ และเพื่อนๆ ของเธอเบื่อที่จะกินเซี่ยงไฮ้ กันซะแล้ว..
"พี่หลุมหลิมๆ นู๋ให้เซี่ยงไฮ้ พี่หลุมหลิมหมดเลยนะ... พี่หลุมหลิมเอากลับไปกินกรุงเทพด้วยนะ" เสียงหวานๆ บอกยกขนมทั้งกะละมัง ให้ผมเอากลับกรุงเทพฯ
ทำงัยดีล่ะทีนี้...
"ได้จ๊ะ.. เด๋วพี่หลุมหลิมจะเอากลับไปกรุงเทพให้หมดเลย..
จะเอาไปฝากพี่เซ้งน้อย เอาไปฝากย่าปร๋า ยายวันตรู๊ด ยายวันพฤหัส ลุงป๊อบ ป้าอ๊อฟ ป้าอาร์ท ป้าเอ๋ ป้าทิบ ป้าตูน ป้าหนิง ป้าโบว์ ป้าต้อง ป้าต้น ป้าบ๊องค์ ป้าอุ๊ ลุงซูน ป้านก ป้าจอย ป้ากิ๊บ ป้าคี้ ฯลฯ เอาไปฝากให้หมดทุกคนเลยจ้า... แต่อย่าลืมหาถึงใส่ให้พี่ด้วยนะ "
ตอนนี้อาหารได้พร้อมแล้ว จะรอก็แต่ผู้รับประทานเท่านั้น
"พวกคุณหลิมหิวกันหรือยัง" เสียงพี่หยินถามผม
"อ๋อ..ยังเลยครับ ระหว่างทางพวกผมกินอะไรรองท้องกันมาบ้างแล้วครับ" ผมตอบแบบจริงครึ่งเดียว แม้เราจะกินอะไรรองท้องกันมาแล้วแต่มันก็ไม่อยู่ท้องเลย แล้วตอนนี้ก็รู้สึกหิวแล้วด้วยสิ..
"พี่กับพวกเด็กๆ ก็ยังไม่รู้สึกหิวกันเลย วันนี้กินข้าวเช้าช้าก็เลยยังไม่รู้สึกหิว.. อย่างนั้นเราเกี่ยวข้าวกันต่อสักพักแล้วค่อยกินดีกว่า"
"เอ้า..ลุยเลยเพ่"
"บนพื้นดินรอยแยก ระแหงไกล ข้าวซบใบโอบรวง"
"กำด้ามเคียวมือเรียวเกี่ยวรับรวง เมล็ดข้าวลีบหล่นร่วงลงดิน"
"บนพื้นดินแยก..แตก เราไม่แยกแตกกัน"
"กำด้ามเคียวมือเรียวเกี่ยวสัมพันธ์ พลิกพื้นดินถิ่นบ้านบ้านเรา"
สังเกต..เด็กๆ ที่อยู่ใต้ต้นไม้ไกลด้านหลังครับ... เพราะพวกเขาจะเป็นที่มาของเหตุการณ์ต่อไป
มาแล้วคับ.. น้องจันทร์ กับน้องเผือกวิ่งหิ้วกระแป๋งใส่ข้าวมาหน้าตาตื่น
น้องทั้งสองคนจับหนูนาใส่กระแป๋งวิ่งเอามาให้พวกเราดู
เห็นอยู่ไกลๆ นึกว่าเก็บเมล็ดข้าวกันอยู่ ที่แท้ก็จับ "หนูนา" กันอยู่นี่เอง
น้องเผือกใช้วิธีเอาน้ำกรอกใส่รูของมันเรื่อยๆ จนหนูโผล่ขึ้นมาแล้วก็จับครับ..
"ไอ้เผือกมันจับหนูแรง จนหนูเลือดออกฮูดังเลยล่ะพ่อ" เสียงน้องจันทร์รายงานวีรกรรมเจ้าเผือกให้ จนท. มูลนิธิฟัง
อีก 15 นาทีต่อมา..
หนูนาถูกถอนขนย่างซะแล้ว....
มาเกี่ยวข้าวกันต่อดีกว่าจ้า..
คนนี้มือวางอันดับของรุ่นเด็กครับ..
ฮึบๆ..
จากการร่วมแรงและร่วมใจของทั้งเด็กและผู้ใหญ่ ข้าวในนาก็ถูกเกี่ยวจนเรียบ...
"เกินคาดแฮะ... พี่ไม่คิดว่าจะเสร็จไวอย่างนี้น่ะเนี่ย..วันแรกที่มาเห็น ก็รู้สึกท้อใจแล้ว.. ข้าวล้มไปคนละทิศละทาง
เกี่ยวแค่สองวันเสาร์-อาทิตย์ จะเสร็จไหมน๊อ" พี่หยินแปลกใจที่งานเสร็จเร็วกว่าที่คาดการณ์เอาไว้เยอะ
สภาพท้องทุ่งนาภายหลังจากที่ร่วมแรงร่วมใจกันเกี่ยวข้าวจนเสร็จ..
"ไชโย..."
แล้วก็ได้เวลาเปิบข้าวกันซะที... น้องๆ ทำอะไรให้กินบ้างเอ่ย..
ไหนดูจิ..
ส้มตำปลาร้ากลิ่น(ปลาร้า)หอมฉุยเลยค้าบ... (น้ำลายไหล)
ในถาดนี้มีทั้ง..
ปลาทูย่าง..
ปลาแห้งย่าง..
ไก่ย่างไม้มะดัน..
ปลาส้มทอด....
ทุกอย่างปนกันอยู่ในถาดจนแยกไม่ออกเลยอ่ะ..
ไม่รู้มีหนูนาย่างอยู่ในถาดด้วยป่าว.
หมกหมู ที่เหมามาทั้งร้าน.. มีอยู่แค่เนี๊ยะ
ด้านขวาแพลมๆ เป็นน้ำพริกแจ่วในกระปุกที่น้องๆ เขาเอามาใส่ถ้วยผสมน้ำนิดหน่อยแล้วปรุงรสใหม่อีกนิดนึง
รวมมิตรผักสดๆ ที่ปลูกเอง หวานกรอบ..
อร่อยมากคับ เวลากินกับน้ำพริกแจ่ว...
ข้าวนึ่งร้อนเต็มหม้อเลยค้าบ... หอมเหนียวนุ่มน่ากิน
เห็นแล้วคิดถึงเพลงของคุณ จรัล มโนเพชร จังเลย
"กินข้าวนึ่งอ่อนๆ ยังฮ้อนๆ เหนียวๆ...
กินกับเนื้อแดดเดี่ยว เคี้ยวยึบยับ ยึบยับ.."
เด็กๆ มารุมแล้วคับ.. ก็อาหารน่ากินออกอย่างนั้น
น่ากินกว่าอาหารตามห้างฯ ในเมืองอีกเนาะ..
แพงก็แพง คุณค่าทางอาหารยังน้อยอีกต่างหาก..
มีแต่เท่ห์อย่างเดียว..
กินอยู่อย่างพอเพียง...
เด็กๆ ได้รู้ซึ้งถึงคุณค่าของข้าวแล้วว่า... แต่ละเม็ดมันได้มาด้วยความยากลำบากมากแค่ไหน..
เมื่อเวลาเขาจะกินข้าว เขาก็จะตักทีละน้อย เพื่อไม่ให้เหลือทิ้งเวลากินไม่หมด..
และเมื่อทุกคนนั่งล้อมเป็นวงพร้อมหน้ากันแล้ว..
เราก็ไม่ลืมสวดคติเตือนใจและขอบคุณสิ่งมีชีวิตทั้งหลายที่เป็นอาหารของเรา..เหมือนเช่นทุกที
ไหนๆ ก็ขอบคุณสิ่งมีชีวิตต่างๆ ที่ต้องกลายมาเป็นอาหารมื้อนี้แล้ว...
ผม รวมทั้งคณะพี่ๆ ที่เป็น จนท.บ้านโฮมฮัก และเด็กๆ ที่มาช่วยกันเกี่ยวข้าวในวันนี้
ก็ขอขอบพระคุณ "เฮียZengน้อย" มากครับ
ในการบริจาคเงิน เป็นจำนวน 1,800 บาท เพื่อเป็นทุนในการเลี้ยงอาหารกลางวันเด็กๆ และพวกเรามื้อนี้
ความจริงค่าอาหารกลางวันมื้อนี้ประมาณ 1200-1300 บาทได้มั้งคับ..
ที่เหลือ เฮียเซ้ง ช่วยสมทบทุนค่าเดินทางแบบ "วัน กรู โก" ของเสือหลุมหลิม
ขอให้บุญกุศลที่เฮียเซ้งทำในครั้งนี้ จงส่งผลให้เฮียเซ้งของเสือหลุมหลิม..
เกิดมาชาติหน้าหน้าตาดีๆ (กว่านี้)....
ร่ำรวยทรัพย์สินเงินทอง (ชาติหน้ารวยแล้วอย่าลืมเกื้อหนุนกันอีกนะคับ)
มีสาวๆ มารุมรักเยอะแยะมากมาย (พรข้อนี้จะขัดใจใครหรือป่าวหว่า)
โชคดีหลายๆ เด้อ.. สาธุ๊!
การเดินทางครั้งนี้ไม่มีของมาให้...
ไม่มีตังค์มาบริจาค.....
มีแต่อาหารกลางวันแบบพื้นๆ ธรรมดาๆ ไม่ได้เลิศหรู..
แล้วก็เป็นแบบเอาอาหารมาร่วม.. ไม่ได้มาเลี้ยงทั้งหมด คือ เด็กๆ มีข้าวเหนียว ปลาย่าง ส้มตำ..
พวกเราซื้อ (ตังค์เฮียเซ้ง) ไก่ย่าง หมกหมู น้ำพริก และขนมผลไม้ ไปร่วมแจม...
แค่นั้นจริงๆ คับ ไม่ได้มากมาย แต่คุณค่าทางใจนั้นมากมายมหาศาล...
อย่างน้อย..สิ่งหนึ่งที่เปลี่ยนแปลงไปก็คือ..
เด็กๆ มองโลกในแง่ดีขึ้น...
พวกเด็กๆ ไม่หวาดระแวงว่าคนที่มาเยี่ยมจะรังเกียจเขาอีกแล้ว..
คำถามที่เด็กๆ เคยถามพี่ติ๋วว่า
"ที่พี่เขาไม่กินน้ำของเรา เพราะพี่เขารังเกียจเราใช่มั้ยแม่ติ๋ว" ไม่มีอีกแล้ว..
ที่เด็กๆ เปลี่ยนไปก็เพราะความรัก...
ความรักจากจากพวกผู้ใหญ่ใจดี คณะต่างๆ ที่เดินทางไปเยี่ยมพวกเด็กๆ และพี่ติ๋ว
หาใช่จาก "สิ่งของและเงินทอง" ที่บริจาคให้แก่มูลนิธิฯ หรอกนะ..
ใครผ่านไปแถวๆ จังหวัดยโสธร อย่าลืมไปเยี่ยมพวกเด็กๆ และพี่ติ๋วบ้างนะคับ...
เด็กๆ ยังรอคอยความรักจากพวกเราทุกคนนะ..
ขออนุญาต: เอาภาพของเฮียเซ้งมากล่าวคำอำลาชอบภาพนี้มากเลยคับ
Create Date : 05 มกราคม 2551 |
Last Update : 5 มกราคม 2551 21:26:09 น. |
|
18 comments
|
Counter : 6028 Pageviews. |
|
|
|
โดย: นางน่อยน้อย วันที่: 5 มกราคม 2551 เวลา:21:47:58 น. |
|
|
|
โดย: ป้าเเอ๊ด (addsiripun ) วันที่: 5 มกราคม 2551 เวลา:22:16:29 น. |
|
|
|
โดย: in hk. IP: 218.103.202.235 วันที่: 6 มกราคม 2551 เวลา:0:41:39 น. |
|
|
|
โดย: A Little Catz IP: 202.142.193.21 วันที่: 29 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:20:02:13 น. |
|
|
|
โดย: Maoboon IP: 173.97.200.233 วันที่: 14 ธันวาคม 2551 เวลา:4:59:12 น. |
|
|
|
โดย: บุญ IP: 173.97.200.233 วันที่: 14 ธันวาคม 2551 เวลา:7:37:58 น. |
|
|
|
โดย: บุญ IP: 173.97.200.233 วันที่: 14 ธันวาคม 2551 เวลา:8:00:30 น. |
|
|
|
โดย: บุญ IP: 70.2.1.67 วันที่: 16 ธันวาคม 2551 เวลา:9:19:17 น. |
|
|
|
โดย: บุญ IP: 70.2.1.67 วันที่: 16 ธันวาคม 2551 เวลา:10:43:36 น. |
|
|
|
โดย: สี่สาว@homehug IP: 192.168.11.141, 58.10.167.149 วันที่: 3 พฤศจิกายน 2552 เวลา:17:14:27 น. |
|
|
|
โดย: แม่น้องเกื้อ IP: 172.18.61.227, 172.18.60.22, 172.18.96.22, 203.155.159.7 วันที่: 5 พฤศจิกายน 2552 เวลา:16:48:28 น. |
|
|
|
โดย: เจมศ์ IP: 180.180.96.236 วันที่: 30 เมษายน 2554 เวลา:17:02:12 น. |
|
|
|
โดย: เอนกพงศ์ IP: 192.168.1.228, 180.183.70.231 วันที่: 25 มกราคม 2555 เวลา:20:27:03 น. |
|
|
|
โดย: อดุลย์ IP: 192.168.1.228, 180.183.65.114 วันที่: 26 มกราคม 2555 เวลา:10:04:35 น. |
|
|
|
โดย: นรินทร์ IP: 192.168.1.228, 180.183.65.114 วันที่: 26 มกราคม 2555 เวลา:12:10:41 น. |
|
|
|
| |
|
|