ฉันก็เป็นเช่นเธอ
เธอก็รู้ใช่ไหม
สิ่งที่เห็นฉันแตกต่าง...คืออะไร
แล้วทำไมเธอจึงเห็นเป็นสำคัญ
ความแตกต่างที่เธอเห็น
มันอาจเป็นเช่นพรสวรรค์
หรืออาจเป็นเพราะฉันนั้น
ฝึกฝนมันจนชำนาญ
มันอาจเป็นเพียงโอกาส
ไขว่ขว้าวาดฉายแสงฉาน
หรือแค่จิตเธอคิดพาล
ด้วยสันดานคนชอบกล
เธอก็เป็นเช่นฉัน
เธอทำมันให้เกิดผล
ความเพียร...บันดาลดล
ให้ได้ยล...ความสว่างใสในใจเธอ
................................
เห็นภาพเกสรดอกเจ้ากาหลงหน้าบ้านที่เบ่งบานเลยเขียนกลอนแบบไร้ฉันทลักษณ์ขึ้นมา
เกสรมากมาย แต่ฉันกลับมองเห็นเด่นชัดเพียงหนึ่ง
และนำพาให้ฉันถ่ายภาพนี้
มันคงเป็นความเหมือนที่แตกต่าง
ซึ่งในตัวปุถุชนในสังคมก็คงไม่แตกต่าง
อะไรที่ทำให้มนุษย์ที่เหมือนกันในเชิงรูปธรรม...แตกต่าง
ความดีงามของอีกฝ่ายที่เดินสวนทางกับความเลวร้ายของอีกฝั่ง
เท่านั้นหรือ
ไม่ว่าความแตกต่างนั้นคืออะไร
สิ่งสำคัญที่ทำให้จิตมนุษย์ถูกยกระดับมิให้ตกต่ำไปตามริษยา
คือ...มุทิตา
พลอยยินดีกับทุกแง่มุมที่ดีงามที่เกิดกับบุคคลอื่นด้วยใจที่เป็นสุขจริงๆ
บทกวีที่ดีสำหรับผม
ต้องแสดงความรู้สึกและให้แง่คิดที่ดีกับคนอ่าน
ฉันทลักษณ์เป็นเรื่องรองครับ
บทกวีของเฮียก็ให้ความรู้สึกที่ดี
ให้กำลัง ให้แง่คิดกับคนอ่านครับ