รักนี้..นิรันดร ( Always ..Bon Jovi)  ๑. ..๏ โรมิโอหลั่งเลือดแล้ว.........วายปราณ คงมั่นตราบอวสาน................รักแท้ หากมิอาจทัศนาการ..............โลหิต พ่อเฮย สาเหตุฤๅเลศนัยแล้...............เช่นนี้ดังกัน ฯ ๒. ..๏ เพียงผองมโนภาพด้วย-....อุปมา อันสุนัขตัวชรา-.....................ขุดแล้ว จินตภาพติดตามตา...............ตรึงจิต ยิ่งแฮ แฝงซึ่งความสอดแคล้ว.........บ่ได้ลืมเลือน ฯ ๓. ..๏ สายวสันต์อันเปรียบด้วย....โศกศัลย์ ยังพร่างพรมข่มขวัญ...............ไป่สิ้น นับแต่แม่วิลาวัลย์...................พลัดพราก คงแต่ความแดดิ้น...................ค่ำเช้าทุกข์ระทม ฯ ๔. ..๏ เหน็บหนาวราวไร้ที่............อาศัย จมดิ่งน้ำฝนใน-.......................บัดนี้ น้ำตาที่รินไหล.........................เสมือนท่วม- ตนแล จนมิอาจบ่งชี้...........................ชอกช้ำเกินทน ฯ ๕. ..๏ อดีตกาลเคยกล้าแกร่ง......เหิมหาญ ปรากฏแก่เยาวมาลย์..............แจ่มแจ้ง ยามเมื่อแม่ ฯ อันตรธาน.........เป็นอื่น จึงปล่อยวางดังแกล้ง..............เช่นผู้ปราชัย ฯ ๖. ..๏ หมายใจใคร่เอ่ยเอื้อน.........บทกวี เพลงรักอีกดนตรี.....................อื่นนั้น สัญญาวิปลาสมี......................ปรากฏ พลันเฮย โทมนัสกลับปิดกั้น...................ต่างล้วนลืมเลือน ฯ ๗. ..๏ ไตรลักษณ์จักสั่งให้.............ดำเนิน- ตามแฮ เผลอจิตคิดเพลิดเพลิน............บอบช้ำ ไม่เที่ยงมากทุกข์เผชิญ-..........ความอนัต- ตาเฮย เป็นบทบัญญัติย้ำ....................จึ่งต้องจำนน ฯ ๘. ..๏ ข้า ฯ เยี่ยงกรวดไร้ค่า.........จริงฤๅ หมายหยิบยังเกรงมือ..............หยาบกร้าน ข้า ฯ ซื่อสัตย์ไยถือ...................เป็นอื่น นาแม่ เป็นห่วงว่าจุ้นจ้าน...................เช่นผู้เลือดเย็น ฯ ๙. ..๏ มุ่งหมายเพียงให้แม่-.........จอมขวัญ แจ้งจิตในอาตมัน....................แห่งข้า ฯ สิ่งหนึ่งซึ่งสำคัญ.....................คือรัก- ยิ่งเฮย จักมั่นคงตราบฟ้า-.................เสื่อมสิ้นดินสลาย ฯ ๑๐. ..๏ ข้า ฯ จักยึดมั่นด้วย...........สิเนหา ตราบเมื่อเดือนดารา..............มืดพร้อม จนตราบเมื่อสุริยา..................แตกดับ ตราบเมื่อสรวงสวรรค์น้อม.....ตกใต้ปฐพี ฯ ๑๑. ..๏ เผยปากหากไร้ซึ่ง..............อรรถความ มธุรสบทกวียาม.....................เอ่ยแล้ กลับปรากฏดังหนาม..............ตำจิต เสมอเอย มิอาจเอ่ยคำแม้......................มากด้วยสิเนหา ฯ ๑๒. ..๏ ตราบใดตายจากเจ้า........ในอนา- คตเฮย สิ่งหนึ่งซึ่งปรารถนา...............มากพ้น คือแม่ ฯ จักหวนมา................ดั่งก่อน ความรักจักท่วมท้น................จิตข้า ฯ ตลอดกาล ฯ ๑๓. ..๏ มีเพียงรูปแม่ ฯ ครั้ง............เคียงกัน คือสิ่งที่ผูกพัน..........................จิตข้อง ชีวิตที่แปรผัน...........................ตามติด- เตือนแล ยังกักกุมคุมต้อง......................ตกใต้อาชญา ฯ ๑๔. ..๏ บางคราวราวมากด้วย........สุขสราญ บางย่ำยามทรมาน...................ปวดร้าว คนใดใคร่หักหาญ....................พรากแม่ ไปเฮย คราเอ่ยลาดั่งง้าว.....................บาดเนื้อเถือใจ ฯ ๑๕. ..๏ หวังสยายผมแม่ ฯ ให้.........สลวยงาม จุมพิตฝีปากยาม......................หยอกเย้า หมายโอบกอดนงราม...............แนบอก จักเอ่ยเปรยกวีเฝ้า....................พร่ำเพ้ออภิรมย์ ฯ ๑๖. ..๏ ยามใดหากแม่ ฯ ตั้ง-..........จิตภา- วนาเฮย จงประจักษ์แก่ปัญญา...............แม่ ฯ นั้น ในอดีตผิดพลาดมา..................วอนแม่ ฯ อภัยเทอญ เพียงมนุษย์อันจริตรั้น...............หนึ่งผู้ปุถุชน ฯ ๑๗. ..๏ ยามใดใครกอดเจ้า ฯ...........ไยระทวย ? ใครแนบเนื้อแม่อวย...................โอบเอื้อ ? ใครเปรยเอ่ยคำระรวย..............เสนาะโสต แลฤๅ ? คงเปี่ยมสุขยืดเยื้อ....................ประหนึ่งได้มุกมณี ? ฯ ๑๘. ..๏ ยามใดใคร่กอดเจ้า ฯ..........ไยขืน ? ใคร่แนบเนื้อแม่ ฯ ยืน................ปัดป้อง ใคร่เปรยเอ่ยคำฝืน....................โสตสดับ แลฤๅ ? คงเบื่อหน่ายดังต้อง..................แปดเปื้อนปฏิกูล ? ฯ ๑๙. ..๏ หมายใจเป็นเช่นผู้...............เคียงอนงค์ แม่เอย มธุรสพจน์กวีคง.......................เอ่ยอ้าง โคลงฉันท์กาพย์กลอนผจง......เจรียงจาก ใจแล จักกล่อมจอมขวัญบ้าง............ตราบสิ้นวันคืน ฯ ๒๐. ..๏ จอมขวัญโปรดล่วงรู้..........อรรถความ ปฏิพัทธ์เช่นนิยาม...................สัตย์แล้ ยังรักแม่คนงาม......................เสมอยิ่ง จักมั่นคงแน่แท้.......................เช่นนั้นนิรันดร ฯ ๒๑. ..๏ หากแม่ ฯ สั่งให้คร่ำ-.........ครวญครัน จักร่ำไห้โศกศัลย์....................ค่ำเช้า หากแม่ ฯ สั่งลงทัณฑ์.............สละชีพ พลันเฮย จักเชือดคออวดเจ้า.................ว่าพร้อมยอมพลี ฯ ๒๒. ..๏ เงยหน้ามองข้า ฯ เถิด.......โฉมตรู โปรดเพ่งพิจารณาดู...............ถ่องแท้ มอบรักมักอดสู.......................เสมือนพ่าย พนันเฮย หมายเอ่ยเปรยคำแม้..............แลกด้วยธนสาร ฯ ๒๓. ..๏ อาภัพอับโชคเข้า...............ตาจน แม่ ฯ โปรดปราณีคน-.............ยากบ้าง หวังเคียงคู่นฤมล....................ดังก่อน นาแม่ ตราบสุริเยศสล้าง..................จรัสจ้ารัศมี ฯ ๒๔. ..๏ จอมขวัญโปรดล่วงรู้..........อรรถความ ปฏิพัทธ์เช่นนิยาม..................สัตย์แล้ ยังรักแม่คนงาม.....................เสมอมั่น จักมั่นคงแน่แท้......................เช่นนั้นนิรันดร ฯ ๒๕. ..๏ ข้าจักคงมั่นด้วย..............สิเนหา ตราบเมื่อดาวดารา..............มืดพร้อม จนตราบเมื่อสุริยา................แตกดับ ตราบเมื่อสรวงสวรรค์น้อม.....ต่ำใต้ปฐพี ฯ ๒๖. ..๏ เผยปากหากไร้ซึ่ง............อรรถความ มธุรสบทกวียาม...................เอ่ยแล้ กลับปรากฏดังหนาม............ตำจิต เสมอเอย มิอาจเอ่ยคำแม้....................มากด้วยสิเนหา ฯ ๒๗. ..๏ ตราบใดตายจากเจ้า........ในอนา- คตเฮย สิ่งหนึ่งซึ่งปรารถนา..............มากพ้น คือแม่ ฯ จักคืนมา.................เสมือนเช่น เคยแฮ ความรักจักเปี่ยมล้น.............ชั่วฟ้าดินสลาย ๚ะ๛ ยั ง รั ก แ ม่ ฯ ม า ก ล้ น . . . . เ ช่ น นี้ นิ รั น ด ร
|
จังงัง
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?] Group Blog All Blog
|
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
